Η ΝΔ, ο Σαμαράς και ο ταξικός χαραχτήρας του κόμματος

Γιατί λοιπόν οι Νεοδημοκράτες επέλεξαν το Σαμαρά;

- Τον «προδότη και αποστάτη» της παράταξης.

- Τον υποψήφιο που δεν στήριξαν τα «κομματικά τζάκια και οι βαρόνοι» και που δε συντάχθηκε μαζί του η πλειοψηφία της κοινοβουλευτικής ομάδας της ΝΔ.

Σύμφωνα με τις αγοραίες πολιτικές αναλύσεις φαίνεται σαν έκπληξη, πλην όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Το φαινομενικά αντιφατικό, οι βουλευτές να συντάσσονται με την Ντόρα και οι ψηφοφόροι τους με το Σαμαρά, απαιτεί σοβαρότερες αναλύσεις.

Οι αναλύσεις που κατά καιρούς έχουμε κάνει, μέσα από την πολιτική αρθρογραφία μας, δικαιολογεί σε μεγάλο βαθμό το αποτέλεσμα.

- Το σύστημα, κόντρα στο αρνητικό βιογραφικό της κομματικής επετηρίδας, προώθησε το Σαμαρά για τον ταξικό του λόγο και θέσεις που έχει ανάγκη η αστική τάξη για την πολιτική της αντιπροσώπευση. ( Βλέπε H κρίση αντιπροσώπευσης της αστικής τάξης )

- Η έντονη ιδεολογικο-πολιτική σύγχυση της δεξιάς, έπρεπε να αποκατασταθεί σε στέρεα βάση, εν ανάγκη με μικρότερο αλλά καθαρότερο βαθμό συσπείρωσης , πχ να μην ντρεπόμαστε να λέμε πως είμαστε δεξιοί.( Βλέπε ΕΚΛΟΓΙΚΕΣ ΑΠΟΤΙΜΗΣΕΙΣ )


- Η αποιδεολογικοποίηση της πολιτικής, που ξεκίνησε επί Σημίτη και γενικεύθηκε επί Καραμανλή, αποδείχθηκε πως είχε καταστροφικές συνέπειες στο πολιτικό οικοδόμημα. Η θέση του Σαμαρά να συσπειρώσουμε πρώτα τους δικούς μας, είναι βαθειά πολιτική και στρατηγική επιλογή. Η τάξη θέλει καθαρό, έστω και μικρότερο κόμμα, και δευτερευόντως διαστρωματικό κόμμα που εξέφραζε η Ντόρα πράγμα που δημιουργεί ιδεολογικές και πολιτικές συγχύσεις. ( Βλέπε Ήταν πολιτική ρήξη η αποπομπή του Σημίτη; )


Συνολικά δεν ήταν τυχαία η μαζική στήριξη από τους αστικούς μηχανισμούς, όπως τα ΜΜΕ, της υποψηφιότητας Σαμαρά και γιατί καταποντίστηκε η Ντόρα και φυσικά οι θέσεις της για διαστρωματικό κόμμα.

Από τη στιγμή που το ΠΑΣΟΚ απαναιδεολογικοποίησε την πολιτική ήταν θέμα χρόνου να γίνει το ίδιο και με το κόμμα της δεξιάς.


Εάν πετύχει ή όχι η επιλογή, θα εξαρτηθεί από πολλούς παράγοντες, ενώ δεν αποκλείεται η εναλλακτική ή και η παράλληλη προώθηση και στήριξη κεντρώου διαστρωματικού κόμματος στο μέλλον, που θα στηρίζει και αλληλοσυμπληρώνει την αρχική στρατηγική επιλογή. του συστήματος που είναι:

Η τάξη έχει την ιδεολογία της και απαιτεί και την κομματική της αντιστοίχιση.