Φταίνε οι ξένοι ή ο «κακός μας ο καιρός»

Μόνοι μας θα σωθούμε ή θα καταστραφούμε


Αυτά που ζήσαμε το τελευταίο διάστημα, με αφορμή το πρόβλημα της οικονομίας, έφεραν στην επιφάνεια το ιστορικό «κουσούρι» της φυλής που είναι η προσμονή, η βοήθεια και τελικά η σωτηρία από τους ξένους.

Δεν είναι τυχαίο πως σε καμιά χώρα παρά μόνο στην Ελλάδα χρησιμοποιείται ο όρος «φιλέλληνας» ή «ανθέλληνας» που ουσιαστικά παραπέμπει σε κατάσταση εξωτερικής ανάγκης και βοήθειας αλλά και εθνικής ανικανότητας.


Ιστορικά από την ίδρυση του νεοελληνικού κράτους τα πρώτα κόμματα που δημιουργήθηκαν ήταν το Ρωσικό, το Εγγλέζικο και το Γαλλικό ( γιατί να το κρύψωμεν άλλωστε ).

Στη μετέπειτα πορεία αναζητούσαμε για τη σωτηρία μας την παρέμβαση του ενός ή του άλλου και στον τελευταίο αιώνα, ανάλογα και κατά περίπτωση, προστέθηκαν η Σοβιετική Ένωση και η ΕΟΚ.


Ακόμα και στη θρησκεία μέσα από την Αποκάλυψη δεν ξεφεύγουμε από τον κανόνα και έτσι περιμένουμε αιώνες «το από βοράν ξανθό γένος..».

Το περίεργο είναι ότι εμφανιζόμαστε παράλληλα να διακατεχόμαστε από το σύνδρομο της συνωμοσιολογίας που οι ξένοι πάντα μας επιβουλεύονται και είναι υπαίτιοι των δεινών της χώρας.


Φθάσαμε στο σημείο μέχρι και στη διεθνοποίηση να αποδώσουμε, μέσα από μια μεσαιωνικού τύπου θρησκευτικο-πολιτική αντίληψη, «σατανικά» χαραχτηριστικά.


Σήμερα, που σαν χώρα έχουμε βυθιστεί στη μεγαλύτερη οικονομική και πολιτική αναξιοπιστία, είναι ανάγκη όσο ποτέ να αφυπνιστούμε και να καταλάβουμε τα αυτονόητα.

Να αφήσουμε κατά μέρος τις φανφάρες των κακών ξένων και των αγορών, που στο κάτω-κάτω έτσι λειτουργούν και τον «κακό μας τον καιρό».


Έχουν χρέος πρώτα και κύρια η κυβέρνηση και εν συνεχεία τα κόμματα να μιλήσουν καθαρά. Εν κατακλείδι:

Εάν χαθούμε, θα χαθούμε γιατί έτσι αποφασίσαμε μόνοι μας.

Εάν σωθούμε, θα σωθούμε μόνοι μας, διότι έτσι θελήσαμε, αποφασίσαμε και συμφωνήσαμε «στη βάση μιας απόλυτα διαφανούς μοιρασιάς κόστους και οφέλους, όπως γράφει και ο Αιμίλιος Αυγουλέας»