Σάββατο 26 Ιουνίου 2010

Ασφαλιστικό: Αλήθειες, λαϊκισμός και ανευθυνότητα


Για το ιστορικό αμαρτωλό παρελθόν του ασφαλιστικού, με τις ανεύθυνες κυβερνητικές παρεμβάσεις εδώ και δεκαετίες και την καταλήστευση των αποθεματικών του, έχουμε αναφερθεί πολλές φορές. Ασφαλιστικό, ένα παρελθόν με νόημα…

Χωρίς να υποτιμούνται τα αίτια, η μονομερής επίκλησή τους δυστυχώς δεν δίνει λύση στο πρόβλημα.


Θέλουμε δε θέλουμε, τώρα το πρόβλημα έγκειται στο τι μπορεί να γίνει από δω και πέρα, για να στηριχτεί και να καλύπτει αξιόπιστα τις σημερινές και επόμενες γενιές.

Το οποιοδήποτε ασφαλιστικό σύστημα βασίζεται και λειτουργεί ανάλογα με τις εισροές, στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι κρατικές, την αξιοποίηση των αποθεματικών και τις εκροές του.

Δεν υπάρχει άλλη συνταγή επιβίωσης ασφαλιστικού συστήματος και όσοι συγχέουν και αντιπαραθέτουν τις επιθυμίες και τις ανάγκες με τις οικονομικές δυνατότητες βρίσκονται εκτός πραγματικότητας.


Εγώ δεν έχω τους αριθμούς και τα στοιχεία, όπως φαντάζομαι και όλοι οι πολίτες, για να έχω δικαίωμα και να μπορώ αξιόπιστα να έχω άποψη και πρόταση ρεαλιστική και βιώσιμη.

Τα στοιχεία μυστηριωδώς αποτελούν επτασφράγιστο μυστικό και απ’ αυτή την πλευρά όλοι οι φορείς και κόμματα στρουθοκαμηλίζουν για να αποφύγουν την πραγματικότητα.

Το ασφαλιστικό ήταν γνωστό πως πρόκειται για βραδυφλεγή βόμβα, πλην όμως κανένας δεν τολμούσε να ομολογήσει την αλήθεια γιατί πάνω απ’ όλα βλέπεις μπαίνει το κομματικό και συνδικαλιστικό συμφέρον.

Και επειδή όλοι επικαλούνται τις νέες γενιές, τι έκαναν όλοι τους όλα τα χρόνια για να προλάβουν το προδιαγεγραμμένο τέλος, που όλοι γνώριζαν ότι το σημείο μηδέν είναι το 2013;


Έτσι το μόνο που απομένει είναι να διατυπωθούν πολιτικά ερωτήματα.

Προς την κυβέρνηση:

Τα μέτρα που προωθεί συμβάλουν στην οικονομική εξυγίανση και στη διάσωση της κοινωνικής ασφάλισης ( δεν είδαμε τα μέτρα που προτείνει τι οικονομικά αποτελέσματα θα έχουν στο μέλλον ), ή πρόκειται για ταξική επιλογή, που είναι ανεξάρτητη από την οικονομική επιβίωση των ταμείων και στοχεύει στην ήττα των εργαζόμενων και συνταξιούχων ;

Προς την Αντιπολίτευση και Συνδικάτα:

Η αντίθεση προς τα κυβερνητικά μέτρα βασίζεται στην ύπαρξη άλλων προτάσεων, που αξιόπιστα θα συμβάλουν στη διάσωση του Ασφαλιστικού ( δεν έχουμε δει κάτι ) ή στοχεύουν σε μια κομματική και συνδικαλιστική κερδοσκοπία, που κι’ αυτό, ως χειρίστου είδους λαϊκισμός, οδηγεί στην ήττα των εργαζόμενων;

Απάντηση δεν πρόκειται να πάρουμε και δυστυχώς το μεγάλο πρόβλημα δεν είναι η οικονομική χρεοκοπία αλλά η πολιτική χρεοκοπία της χώρας.

Συνέχεια...

«Τέρμα στην εσωστρέφεια»

Αντώνης Σαμαράς: «όταν όλα θα κλυδωνίζονται, η ΝΔ θα μένει όρθια και θα προσφέρει τις λύσεις και την διέξοδο»

Συνέχεια...

Παρασκευή 25 Ιουνίου 2010

ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟ


Για λόγους ενημέρωσης δημοσιεύουμε ολόκληρο το νομοσχέδιο για το ασφαλιστικό.

Σε επόμενη ανάρτηση θα ασχοληθούμε με την πολιτική διάσταση του προβλήματος.

Κατεβάστε το

Συνέχεια...

Κυκλοφόρησαν τα «ΔΑΝΑΚΙΩΤΙΚΑ ΝΕΑ»


Διαβάστε όλη την εφημερίδα ΕΔΩ

Συνέχεια...

Απάντηση σε «ρηχές αλλά και πολύ άρρωστες ... φαντασιώσεις»


Καλησπέρα στους φίλους του μπλοκ σας και σε εσάς κ. Α-Νάξιε.

Θα ήθελα να σας ενημερώσω σχετικά με την “ανόητη, ανενημέρωτη, ψηφοθηρική η απελπισμένη για να κερδίσει εντυπώσεις λόγο ανυπαρξίας” καταγγελίας, Ανεξάρτητης Δημοτικής Συμβούλου του Δήμου Γαλατσίου που προσπαθεί να με εμπλέξει στις φαντασιώσεις της που δυστυχώς είναι πολύ ρηχές αλλά και πολύ άρρωστες....

Κάθε τέλος χρόνου το Κ.Α.Π.Η. Του Δήμου Γαλατσίου καταθέτει σχέδιο δράσης που το παραλαμβάνει ο επόμενος Πρόεδρος, αλλά και προγραμματίζει μια “μεγάλη εκδρομή” για μεγάλο αριθμό μελών του.

Η εκδρομή αυτή πραγματοποιείται μετά από απόφαση για την τοποθεσία από τον Πρόεδρο, το ΔΣ, και αφού έχει προταθεί από τις ομάδες εκδρομών των μελών του Κ.Α.Π.Η.

Η συγκεκριμένη εκδρομή στη Νάξο ακολούθησε αυτή τη διαδικασία επιλογής, προϋπολογίστηκε στον προϋπολογισμό του Κ.Α.Π.Η. Από το ΔΣ του Κ.Α.Π.Η. Αλλά και ψηφίστηκε από το Δημοτικό συμβούλιο. Έγινε νόμιμος διαγωνισμός, πέρασε ξανά από το συμβούλιο του Κ.Α.Π.Η. , και έφυγε για την Περιφέρεια για να γυρίσει υπογεγραμμένος και εγκεκριμένος, νομιμότατος......σαν εκδρομή και σαν δαπάνη.......

Και ερχόμαστε στην πρόθεση.

Τα άτομα της 3ης ηλικίας σαν τους γονείς μου αλλά και τους δικού σας, έχουν περάσει τόσα στη ζωή τους που εμείς δεν μπορούμε να τα φανταστούμε καν. Έχουν πληρώσει αλλά και ακόμα πληρώνουν, φόρους και δημοτικά τέλη, κρατήσεις και λογαριασμούς που στήριξαν για πολλά χρόνια το κράτος μας, αλλά στερήθηκαν γιαυτό με πολλούς τρόπους.

Δικαίωμά τους αλλά και υποχρέωσή μας εμάς που ασχολούμαστε με την τοπική αυτοδιοίκηση, να τους υπηρετούμε και να τους προσφέρουμε τα μέγιστα....Μήπως δεν το αξίζουν;
Και αν δεν κάνουμε καλά τη δουλειά μας, οι πολίτες θα μας στείλουν σπίτι μας και πολύ καλά θα κάνουν....Μας εκλέγουν και πληρωνόμαστε γιαυτό...

Η Νάξος μας είναι ένας υπέροχος προορισμός για διακοπές, είναι πανέμορφη και σίγουρα θα καμαρώνετε και εσείς για την φιλοξενία των συμπατριωτών μας που ζουν στο νησί.
Μην ξεχνάμε τι δύσκολοι καιροί έρχονται για τον τουρισμό μας αλλά και τι μαρασμός θα έρθει στο νησί μας μετά από το οικονομικό τερατούργημα της εποχής..

Αγαπητοί μου. Λατρεύω το νησί μας και φυσικό είναι για έναν άνθρωπο που αγαπάει τον τόπο του να προσπαθεί να τον ενισχύσει από οποιαδήποτε θέση και αν βρίσκεται.
Αδράχνω λοιπόν την ευκαιρία της θέσης της οποίας βρίσκομαι και προσπαθώ να συνδυάσω:
• το καθήκον μου σαν Πρόεδρος απέναντι στα μέλη
• σαν καλό παιδί απέναντι στους “εκατοντάδες γονείς του”
• σαν υπερήφανη για τον τόπο της Ναξιώτησα
• σαν φιλόξενος άνθρωπος
• πάντα με τιμιότητα και έντιμα μέσα

Φέρνω στο Σπίτι μου τους γονείς μου και να τους φιλοξενώ...
Δεν γνωρίζω καλύτερα αλλά και δεν αγαπώ περισσότερο άλλο τόπο από την Νάξο.
Αυτό έχω, αυτό ξέρω και αυτό προσφέρω στους ανθρώπους που αγαπώ...μοιράζομαι...δίνω τη δυνατότητα στους ανθρώπους αυτούς να περάσουν όμορφα, και να αναζητήσουν να επιστρέψουν κάποτε να κάνουν διακοπές εδώ με την οικογένειά τους.
Κάντε μια βόλτα στα χωριά και στη Χώρα να σας πουν στα μαγεριά, στα καφενεία, στα μουσεία, στα μαγαζιά, στις εκκλησίες που λειτούργησαν επί τέλους αυτή την εποχή...
Κάντε μια βόλτα.
Είναι το λιγότερο που μπορώ να κάνω για τον τόπο μου.
Και αν δεν πέτυχε το εγχείρημα, μπορείτε να πιστέψτε τις ανοησίες που λέγονται από στείρους ανθρώπους...σας προκαλώ και σας παρακαλώ .....
Να σας θυμίσω ότι από όποια θέση και αν ήμουν στο δήμο προσέφερα στο Γαλάτσι αλλά περισσότερο στο Ναξιακό στοιχείο...

• Αδελφοποίηση Δήμου Γαλατσίου-Δρυμαλίας Νάξου
• Καθιέρωση ετήσιας χρηματοδότησης Ναξιακών Συλλόγων που εδρεύουν στο Γαλάτσι
• Δημιουργία και θεσμοθέτηση του Πρώτου Φεστιβάλ Πολιτιστικών Συλλόγων που Χρηματοδοτεί ο Δήμος
• Ονομασία πλατείας σε πλατεία Νικηφόρου Μανδηλαρά
• Δημιουργία – κατασκευή προτομής του Αγωνιστή μας
• Ανάδειξη των Ναξιακών Συλλόγων του Δήμου μας, που σκόπιμα κρατούσαν μακριά από το Δημαρχείο από την δημιουργία του Δήμου Γαλατσίου ως σήμερα....

Και θα συνεχίσω!
Να μη με λένε, Μαρία Αλιμπέρτη-Κατσάνη αν δεν είναι έτσι....

Με εκτίμηση

Μαρία Αλιμπέρτη-Κατσάνη

Πρόεδρος Κ.Α.Π.Η. Δήμου Γαλατσίου
Εθελοντής
Δημοσιογράφος της ΕΚΥΤ-Ραδιοφωνικός παραγωγός
Αντιπρόεδρος του Συλλόγου Εθελοντών Αιμοδοτών Ελλάδος Κοινωνική Αλληλεγγύη
Υπεύθυνη τομέα εθελοντισμού του Συλλόγου Φροντίδα για Άτομα με Εγκεφαλική Παράλυση
Ιδικός Συνεργάτης Δημοσίων Σχέσεων Πανελλήνιου Κέντρου Περιβαλλοντικών Ερευνών, ΠΑΚΟΕ

Συνέχεια...

Λέτε τελικά νικητής να βγει ο … Νικητιάδης;

Στο ρόλο του Πόντιου Πιλάτου το ΠΑΣΟΚ για την Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, έχει εναλλακτική, όπως σε όλα (!), λύση…

Έντονα συζητιέται το όνομα του Γιώργου Νικητιάδη!

Επειδή όπως και να βάλουμε τα υπέρ και τα κατά των Μαχαιρίδη και Ρήγα η ζυγαριά … γέρνει, υπάρχει και τρίτος δρόμος για το … σοσιαλισμό και το φόβο του Κόκκινου να ‘χουνε!

Συνέχεια...

“έσκασε” η μπόμπα και στη Νάξο!!!

… αλλά η ALCO κρατά «τυφλούς» τους υποψήφιους !!!

Όπως αποκάλυψε η Πόπη Αλιμπέρτη στο δελτίο ειδήσεων του ΖΕΥΣ..

Διαδοχικές συναντήσεις είχε με τους υποψήφιους Δημάρχους ο εντολέας της δημοσκόπησης της ALCO Λευτέρης Πριμικύριος, προκειμένου να τους δώσει τα αποτελέσματα στον καθένα ξεχωριστά και μόνο σε ότι έχει να κάνει με το άτομό του…

Πρώτος πήρε τα "ευρήματα" που τον αφορούν ο Μανώλης Μαργαρίτης μετά ο Νίκος Μαράκης και αργά το βράδυ ο Θανάσης Γρυλλάκης (που σιγά μη δεν τα ήξερε από την πρώτη στιγμή).

Τα αποτελέσματα που δόθηκαν στους υποψήφιους Δημάρχους είναι συγκεχυμένα και αναφέρονται σε ποσοστά που συγκεντρώνουν στα δημοτικά διαμερίσματα της Νάξου και τη Χώρα χωρίς να τους αποκαλύπτεται το αντίστοιχο ποσοστό που παίρνουν οι αντίπαλοί τους.

Επίσης τους δόθηκαν τα ποσοστά «διείσδυσης» στους άλλους πολιτικούς χώρους ..

Σύμφωνα με εκτίμηση του ΖΕΥΣ είναι δύσκολο να βγουν ασφαλή συμπεράσματα από τους υποψηφίους με τον τρόπο που δόθηκαν τα στοιχεία αλλά σίγουρα πολλοί θα ξενύχτησαν για να βρουν την άκρη του μίτου της Αριάδνης …

Σε αυτό πάντως που δίνεται μεγαλύτερη έμφαση - που είναι το μόνο που ξεκαθαρίζεται- (και θα δοθεί στα ΜΜΕ ) είναι ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών (γύρω στο 80%) θέλει ενιαίο ψηφοδέλτιο!!!

Επειδή εμείς έχουμε τη δημοσκόπηση σε έγχρωμο αντίγραφο ( αλλά δεν …) όταν τελικά διασταυρώσουμε και τις τελευταίες λεπτομέρειες θα σας πούμε ποιος διαθέτει το … κάλλος !!!

Συνέχεια...

Απορίες για το χτεσινό «περιστατικό»…

… δεν έχουμε

Ούτε μία!

Στην Ελλάδα ζούμε, όλα τα ενδεχόμενα είναι πιθανά και εμείς είμαστε καταδικασμένοι να ζήσουμε και τα απίθανα …

Όμως …

Επειδή πρέπει να γίνει κάποια ανταλλαγή απόψεων, βάζουμε ένα προβληματισμό …

- Λέμε συνήθως ότι τέτοιου είδους ενέργειες, πλήττουν το θεσμό της δημοκρατίας.
- Αλήθεια, αν δε βρουν το θεσμό, τι θα πλήξουν;

Και ένα πιο δύσκολο!

- Αν διασταυρωθεί μια αλογόμυγα με μια χρυσόμυγα, θα προκύψει ένα χρυσό άλογο η μια βρωμόμυγα;

- Άσχετο λέτε ..
- Καθόλου …

Συνέχεια...

Πέμπτη 24 Ιουνίου 2010

Ποιος είναι ο «ταξικός» εχθρός του λαού



Λένε πως λόγω των τεχνολογικών παρεμβολών στην ατμόσφαιρα, κύρια με τα μαγνητικά πεδία, τα πουλιά και οι μέλισσες αποπροσανατολίζονται, με κίνδυνο τον αφανισμό ιδιαίτερα των μελισσών.

Οι συνέπειες θα είναι τραγικές και καταστροφικές για κάθε ζωή στον πλανήτη.

Στο κοινωνικοπολιτικό πεδίο στη χώρα μας δημιουργούνται αντίστοιχα φαινόμενα αποπροσανατολισμού της κοινωνίας.
Παρόλο που ζούμε πρωτοφανείς κοινωνικές και οικονομικές ανατροπές, που πλήττουν τις δυνάμεις της εργασίας, κάτι συμβαίνει και τελικά αποδυναμώνεται έως και ακυρώνεται ο αναγκαίος αγώνας της κοινωνίας.

Iδιότυπα πολιτικο-κομματικά μαγνητικά πεδία αποπροσανατολίζουν τη δράση των εργαζόμενων, με αποτέλεσμα να χάνεται ο στόχος, να παραμένει στο απυρόβλητο ο αντίπαλος και οι αγώνες να στρέφονται αυτοκαταστροφικά σε βάρος των ίδιων και της κοινωνίας.

Ποιος είναι ο «ταξικός» εχθρός του λαού;

Είναι ο απλός εργαζόμενος που του στερούμε το Μετρό για να πάει στη δουλειά του;

Είναι ο μαθητής που αρνούνται οι καθηγητές να τον βαθμολογήσουν για 2 ευρώ;

Είναι ο απομονωμένος νησιώτης, ο ταξιδιώτης και ο τουρίστας, από τον οποίο μάλιστα προσδοκούμε το 20% των εσόδων μας, που μερικές δεκάδες τους κλείνουν τα λιμάνια;

Είναι ο εαυτός μας ή ο διπλανός μας, που μας σέρνουν στην άλλη πλατεία, στην άλλη συγκέντρωση και στην άλλη απεργία;

Σημείωση. Την ώρα που γράφω αυτές τις σκέψεις, βλέπω στην τηλεόραση τη μαζική και αγωνιστική κάθοδο από τη Θεσσαλονίκη στην Αθήνα νέων, εργαζόμενων και ανέργων, αυτοί δηλαδή που πλήττονται από τις ασκούμενες πολιτικές, όχι φυσικά για να καταγγείλουν την οικονομική κατοχή.
Αλλά…για τη σωτηρία μιας ανώνυμης εταιρίας.. τον Ηρακλή…

Τι μπορούμε να περιμένουμε;

Συνέχεια...

Όταν ο διάλογος γίνεται πολιτισμένα …

Συνέχεια...

Το ματς αρχίζει στις … 7

Η 7η Ιουλίου ορίζεται ως ημερομηνία έναρξης της προεκλογικής περιόδου για τις αυτοδιοικητικές εκλογές του Νοεμβρίου.

Η προεκλογική περίοδος διευρύνθηκε σε τετράμηνη, ενώ αυξάνονται και οι εκλογικές δαπάνες για συνδυασμούς και υποψηφίους. Στις προεκλογικές δαπάνες τόσο για τους συνδυασμούς όσο και για τους υποψηφίους εντάσσονται πλέον και τα έξοδα για δημοσκοπήσεις αλλά και αυτά της προβολής στο Διαδίκτυο και τα κάθε είδους τηλεπικοινωνιακά μηνύματα.

Με την έναρξη της προεκλογικής περιόδου οι συνδυασμοί θα παραλάβουν από το υπουργείο Εσωτερικών κωδικό πρόσβασης, στην ειδική βάση που θα δημιουργηθεί, στον οποίο δύο μήνες μετά (7 Σεπτεμβρίου) πρέπει να καταχωρήσουν όλα τα έσοδα και τις δαπάνες τόσο του συνδυασμού όσο και των υποψηφίων του, επικαλούμενοι τα σχετικά παραστατικά. Όλα τα στοιχεία για τα έσοδα και τα έξοδα θα αναρτώνται και στο διαδίκτυο. Το νομοσχέδιο προβλέπει αυστηρές κυρώσεις για συνδυασμούς και υποψηφίους για εκλογικές παραβάσεις.

Συνέχεια...

Τετάρτη 23 Ιουνίου 2010

Οι υποψήφιοι “μνηστήρες” που ζητούν την ευλογία του ΠΑΣΟΚ σε 40 δήμους της Αττικής.


Σκληρή αναμένεται να είναι η μάχη για το «χρίσμα» του ΠΑΣΟΚ στους δήμους της Αθήνας.

Η "Ηλεκτρονική Αυτοδιοίκηση", συγκέντρωσε και παρουσιάζει τα ονόματα όλων όσων έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον για να είναι υποψήφιοι δήμαρχοι με τη στήριξη του ΠΑΣΟΚ σε 40 δήμους της Αττικής.


ΔΗΜΟΣ ΑΓ. ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ

1. ΑΝΔΡΟΥΤΣΟΥ ΜΑΡΙΑ
2. ΖΩΙΛΗΣ ΠΑΝΤΕΛΗΣ
3. ΟΙΚΟΝΟΜΑΚΟΣ ΘΕΟΦΑΝΗΣ
4. ΠΑΠΑΔΑΚΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ
5. ΣΑΒΒΑΚΗΣ ΗΛΙΑΣ
6. ΦΟΥΛΕΔΑΚΗΣ ΜΕΝΕΛΑΟΣ
7. ΦΟΥΝΤΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

ΔΗΜΟΣ ΑΓ. ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

1. ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ

ΔΗΜΟΣ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ

1. Καπλάνης, Γιώργος
2. Στέλιος Κραουνάκης

ΔΗΜΟΣ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ- ΚΑΜΑΤΕΡΟΥ

1. Καμαρινόπουλος Νικήτας
2. Σαράντης Νίκος,
3. Τόλιος Σπύρος

ΔΗΜΟΣ ΑΙΓΑΛΕΩ

1. Καλαϊτζής Γιώργος
2. Καρδάρας Χρήστος
3. Λανος, Μάνθος
4. Παπαδόπουλος, Ιωάννης
5 Σκλαβούνος Λάμπρος

ΔΗΜΟΣ ΑΛΙΜΟΥ

1. Ορφανός Αθανάσιος

ΔΗΜΟΣ ΑΜΑΡΟΥΣΙΟΥ

1. ΑΝΑΣΤΑΣΙΑΔΟΥ- ΨΑΡΑΚΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ,
2. ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΟΣ ΗΛΙΑΣ
3. ΔΙΑΚΟΛΙΟΥ ΜΑΡΙΑ
4. ΖΑΓΚΛΗΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
5. ΡΑΓΚΟΥΣΗΣ ΣΤΑΘΗΣ

ΔΗΜΟΣ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΕΩΣ- ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ

1. ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΤΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
2. ΠΑΣΒΑΝΤΙΔΗΣ ΧΑΡΗΣ
3. ΤΣΑΡΠΑΛΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΔΗΜΟΣ ΑΧΑΡΝΩΝ

1. ΚΑΤΣΟΥΡΟΣ ΣΩΤΗΡΙΟΣ
2. ΛΕΚΚΑΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ
3. ΠΗΤΤΑΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
4. ΦΩΤΙΑΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΔΗΜΟΣ ΒΡΙΛΗΣΣΙΩΝ

1.ΗΛΙΑΔΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
2. ΜΑΝΙΑΤΟΓΙΑΝΗΣ ΞΕΝΟΦΩΝ
3.ΠΟΛΙΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
4. ΧΡΙΣΤΑΚΗΣ ΑΝΕΣΤΗΣ

ΔΗΜΟΣ ΒΥΡΩΝΟΣ

1. ΚΟΝΣΟΥΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
2. ΣΩΤΗΡΟΠΟΥΛΟΣ ΑΛΕΞΗΣ

ΔΗΜΟΣ ΓΑΛΑΤΣΙΟΥ

1. ΖΕΡΒΑ ΈΛΕΝΑ
2. ΑΛΕΞΟΠΟΥΛΟΣ ΝΙΚΟΣ,
3. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΜΑΡΙΟΣ
4. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
5. ΜΑΓΚΑΝΑΡΗΣ ΝΙΚΟΣ
6. ΜΙΜΗΓΙΑΝΝΗΣ ΗΛΙΑΣ
7. ΣΙΔΕΡΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
8. ΤΟΥΝΤΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ

ΔΗΜΟΣ ΓΛΥΦΑΔΑΣ

1. ΚΟΚΚΟΡΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
2. ΚΟΥΡΔΟΜΕΝΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
3. ΚΟΥΤΣΟΥΡΗ ΑΘΗΝΑ
4. ΜΠΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ
5. ΣΠΟΝΔΥΛΙΔΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
6. ΦΙΛΟΠΟΥΛΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

ΔΗΜΟΣ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ

1.Βασίλειος Τόλης (Αντινομάρχης Δυτικής Αττικής)
2.Κλεαρχος Τζαφέρης (Αντιδήμαρχος Ελευσίνας)
3.Βασίλης Καραγιάννης (Πρόεδρος ΝΟΕ)
4.Περικλής Παπαπέτρου (Πρώην Νομάρχης Δυτικής Αττικής)

ΔΑΦΝΗΣ-ΥΜΗΤΤΟΥ

1. ΑΘΑΝΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
2. ΒΕΝΙΖΕΛΟΣ ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ
3. ΓΙΑΝΝΑΚΟΥΡΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
4. ΔΑΟΥΛΑΡΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
5. ΚΟΚΚΟΤΑΣ ΘΕΟΔΩΡΟΣ
6. ΛΥΚΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
7. ΝΙΚΗΤΑΚΗΣ ΓΙΩΤΓΟΣ
8. ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ ΜΑΝΩΛΗΣ

ΔΗΜΟΣ ΖΩΓΡΑΦΟΥ

1. ΒΑΡΣΑΜΙΔΑΚΗ ΜΑΡΙΑ
2. ΒΛΑΧΟΓΙΑΝΝΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
3. ΓΡΙΒΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
4. ΚΑΛΛΙΡΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
5. ΜΟΥΤΖΑΛΙΑ ΟΛΓΑ
6. ΣΕΒΑΣΤΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
7. ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ ΜΗΝΑΣ
8. ΧΡΙΣΤΙΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΔΗΜΟΣ ΗΛΙΟΥΠΟΛΕΩΣ

1. ΑΔΑΜΑΝΤΙΔΗΣ ΑΧΙΛΛΕΑΣ
2. ΑΝΑΣΤΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
3. ΒΑΛΑΣΟΠΟΥΛΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
4. ΓΙΩΡΓΑΚΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ
5. ΛΥΤΡΑΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
6. ΠΑΝΤΑΖΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
7. ΠΡΟΒΙΑΣ ΣΠΥΡΟΣ

ΔΗΜΟΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ

1. ΣΟΥΦΛΑΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
2. ΚΟΥΤΡΟΥΛΗΣ ΚΥΡΙΑΚΟΣ
3. ΜΑΣΤΟΡΑΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
4. ΚΑΒΟΥΡΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
5. ΛΥΤΖΕΡΑΚΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
6. ΣΠΥΡΟΠΟΥΛΟΣ ΕΠΑΜΕΙΝΩΝΤΑΣ
7. ΚΑΛΟΓΡΙΑΣ ΝΙΚΟΣ
8. ΜΠΑΜΠΑΛΟΣ ΝΙΚΟΣ

ΔΗΜΟΣ ΙΛΙΟΥ

1. Ζενέτος Νίκος

ΔΗΜΟΣ ΚΑΙΣΑΡΙΑΝΗΣ

1. ΒΟΣΚΟΠΟΥΛΟΣ ΧΡΗΣΤΟΣ
2. ΚΑΜΠΑΚΑΣ ΑΝΤΩΝΗΣ

ΔΗΜΟΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ

1. ΑΣΚΟΥΝΗΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
2. ΗΛΙΑΚΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
3. ΜΑΡΓΑΡΙΤΗ ΒΑΣΩ

ΔΗΜΟΣ ΚΗΦΙΣΙΑΣ – ΕΚΑΛΗΣ- Ν. ΕΡΥΘΡΑΙΑΣ

1. ΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ
2. ΓΙΟΜΠΑΖΟΛΙΑΣ ΜΑΚΗΣ
3. ΚΟΥΡΜΑΔΙΑΣ ΜΑΝΩΛΗΣ
4. ΜΟΥΣΤΑΚΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
5. ΟΡΦΑΝΟΣ ΚΩΣΤΑΣ
6. ΣΚΟΡΔΙΛΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
7. ΣΠΥΡΑΚΟΥ ΜΑΡΙΑ

ΔΗΜΟΣ ΜΕΛΙΣΣΙΩΝ- ΠΕΝΤΕΛΗΣ- Ν. ΠΕΝΤΕΛΗΣ

1. ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ
2. ΠΑΤΡΑΜΑΝΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ

ΔΗΜΟΣ ΜΕΤΑΜΟΡΦΩΣΗΣ

1. ΚΑΡΠΕΤΑΣ ΜΙΛΤΙΑΔΗΣ
2. ΜΕΤΟΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
3. ΧΑΡΙΣΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ
4. ΧΡΥΣΑΝΘΙΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΔΗΜΟΣ Ν. ΙΩΝΙΑΣ

1. ΒΑΡΒΟΓΛΗΣ ΣΩΤΗΡΗΣ,
2. ΜΑΝΟΥΡΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
3. ΤΣΑΝΕΚΛΙΔΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ 4. ΤΣΟΠΑΝΙΔΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
5. ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΥΣ ΓΙΑΝΝΗΣ,
6. ΧΑΤΖΗΣΑΒΙΔΗΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ

ΔΗΜΟΣ Ν. ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑΣ- Ν. ΧΑΛΚΗΔΟΝΑΣ

1. ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
2. ΚΟΝΤΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
3. ΔΕΛΕΦΕΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
4. ΠΑΠΑΜΙΚΡΟΥΛΗΣ ΝΙΚΟΣ

ΔΗΜΟΣ ΜΟΣΧΑΤΟΥ-ΤΑΥΡΟΥ

1. ΕΥΘΥΜΙΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ
2. ΔΑΜΙΛΑΚΟΣ ΓΙΩΡΓΟΣ
3. ΚΡΕΜΜΥΔΑΣ ΑΡΗΣ
4. ΝΤΕΡΕΚΑΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
5. ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ ΓΡΗΓΟΡΗΣ
6. ΣΟΥΤΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
7. ΨΥΛΛΑΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΔΗΜΟΣ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ

1. ΓΙΑΝΤΖΙΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
2. ΚΑΛΟΓΙΩΡΓΟΣ ΚΩΝ/ΝΟΣ
3. ΣΥΡΡΙΓΟΣ ΠΟΛΥΔΩΡΑΣ
4. ΤΖΟΥΛΑΚΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
5. ΤΣΙΑΠΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ

ΔΗΜΟΣ Π. ΦΑΛΗΡΟΥ

1. ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΣ
2. ΜΟΥΡΑΦΕΤΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

ΔΗΜΟΣ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΥ

1. Δουναβης Μιχαήλ
2. Καράμπελας Κωνσταντίνος
3. Κελάφας Δημήτρης
4. Λαλένης Κωνσταντίνος

ΔΗΜΟΣ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΕΩΣ

1. Βλάχος Στέφανος - Γαβριήλ

ΔΗΜΟΣ ΠΕΥΚΗΣ – ΛΥΚΟΒΡΥΣΗΣ

1. ΘΕΟΔΩΡΑΚΟΠΟΥΛΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ
2. ΦΩΚΙΑΝΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΔΗΜΟΣ ΦΙΛΟΘΕΗΣ- Ν. ΨΥΧΙΚΟΥ- Π. ΨΥΧΙΚΟΥ

1. ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
2. ΚΑΛΑΪΤΖΗΣ- ΚΕΛΑΪΔΙΤΗΣ ΤΑΚΗΣ,
3. ΠΕΤΡΙΤΣΗ ΚΑΤΕΡΙΝΑ
4. ΦΩΤΙΑΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΔΗΜΟΣ ΧΟΛΑΡΓΟΥ- ΠΑΠΑΓΟΥ

1. ΔΕΜΕΡΤΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
2. ΚΟΥΓΙΟΥΜΤΖΟΠΟΥΛΟΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ
3. ΚΟΥΛΟΥΡΗΣ ΒΑΣΙΛΗΣ
4. ΚΟΥΡΚΟΥΤΣΑΚΗΣ ΝΙΚΟΣ
5. ΜΑΝΤΑΣ ΑΡΙΣΤΕΙΔΗΣ

ΔΗΜΟΣ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ

1. ΑΝΔΡΕΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΑΘΗΣ,
2. ΓΚΟΥΓΚΟΥΣΤΑΜΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ
3. ΚΩΝΣΤΑΝΤΟΠΟΥΛΟΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ
4. ΜΑΝΙΑΤΗΣ ΚΩΣΤΑΣ
5. ΠΑΝΤΑΖΗΣ ΝΙΚΟΣ.

ΔΗΜΟΣ ΧΑΙΔΑΡΙΟΥ

1. Καπετανίδης Ευστράτιος
2. Κρυστάλλης Φάνης
3. Νικηφόρος Αθανάσιος
4. Νικολής Κωνσταντίνος
5. Τσατσάμπας Δημήτριος
6. Φουρλής Κωνσταντίνος

Συνέχεια...

Οι άλλοι Νοτιοαφρικανοί πρωταγωνιστές


Του Γιάνη Βαρουφάκη


Δεν είναι πρώτη φορά που ένα παγκόσμιο κύπελλο, ή αντίστοιχα ολυμπιακοί αγώνες, φέρνουν στο προσκήνιο ακριβώς αυτά που οι διοργανωτές προσπαθούν τόσο φιλότιμα να κρύψουν. Είναι όμως η πρώτη φορά που οι αντιθέσεις είναι τόσο έντονες. Δεν θα μπορούσε να είναι αλλιώς. Η Νότια Αφρική είναι μια χώρα πρωταθλήτρια στις αντιθέσεις.


Η απόγνωση που για δεκαετίες της επέβαλε το Απαρτχάιντ έδωσε την θέση της στον εκστασιασμό που έφερε η εκλογή του Ματίμπα (του Μαντέλα) στην Προεδρία ενός κράτους του οποίου το νομικό πλαίσιο επισήμως τον θεωρούσε (λίγους μήνες πριν) κάτι σαν επικίνδυνη μαϊμού.


Το κύμα ανθρωποκτονιών, βασανιστηρίων και διώξεων υποχώρησε ξαφνικά και την θέση του πήρε ίσως ο πιο θαρραλέος, προοδευτικός δικαστικός θεσμός που έχουμε δει ποτέ: Το Ειρηνοδικείο της Αλήθειας και της Ομόνοιας (Truth and Reconciliation Tribunal).

Βασανιστές αστυνομικοί, δολοφόνοι μέλη της οργάνωσης Ινκάθα των Ζουλού (που δούλευε για το Απαρτχάιντ εναντίον του κοινού εχθρού, του κόμματος ANC του Μαντέλα), ακόμα και μέλη του ANC που είχαν κάνει κι αυτοί έκτροπα, δικαστικοί που είχαν παράνομα (ακόμα και με εκείνους τους μισανθρωπικούς νόμους) καταδικάσει αθώους σε δεκαετίες στα κάτεργα - όλοι αυτοί για δύο χρόνια παρέλασαν μπροστά από το Ειρηνοδικείο, ομολόγησαν τα εγκλήματά τους μπροστά στα θύματα και στους συγγενείς τους, και πήγαν σπίτι τους χωρίς άλλες συνέπειες. Έτσι, η χώρα γιάτρεψε με τον καλύτερο τρόπο τις πληγές της. (Μήπως να στήναμε κι εμείς ένα αντίστοιχο για τις δικές μας πληγές;)


Η νέα κυβέρνηση του Μαντέλα ξαναζωντάνεψε στο μυαλό όλων μας το ξεχασμένο όνειρο μιας δημοκρατίας που μπορεί να αλλάξει την κοινωνία προς το καλύτερο (πριν ξυπνήσουμε και αρχίσουμε πάλι τα γνωστά - ότι δηλαδή "αν η δημοκρατία μπορούσε να αλλάξει κάτι σημαντικό θα είχε καταργηθεί", ή ότι "πρόκειται για απαίσιο σύστημα που όμως είναι το καλύτερο διαθέσιμο" κλπ). Ένας λαός καταδικασμένος να ζει σε τόπο όπου ο ρατσισμός εναντίον της πλειοψηφίας ήταν Νόμος του Κράτους, άρχισε να αναπνέει.


Όμως οι αντιφάσεις καλά κρατούν. Την χρονιά που ο Μαντέλα εξελέγη Πρόεδρος, το 34% του πληθυσμού ζούσε με λιγότερα από ενάμιση ευρώ την ημέρα. Σήμερα το ποσοστό αυτό βρίσκεται στο 43%. Κι αν δεν έφτανε αυτό, από τότε έως σήμερα χάθηκαν 355 χιλιάδες άνθρωποι, που θα μπορούσαν να έχουν ζήσει αν ο διάδοχος του Μαντέλα, ο Τάμπο Μπέκι, δεν επέμενε πως το AIDS είναι συνομωσία της Δύσης και τα φάρμακα δεν χρειάζονται. Ο συνδυασμός της αύξησης της απόλυτης φτώχειας και της δολοφονικής απραξίας στην εποχή του AIDS μείωσαν το προσδοκώμενο ζωής κατά 13 ολόκληρα χρόνια.


Γιατί τέτοια αύξηση της φτώχειας σε μια περίοδο πρωτόγνωρης δημοκρατίας και εθνικής ανάτασης που μόνο μια πραγματική απελευθέρωση μπορούσε να φέρει; Ο λόγος απλός: Η ιδιοκτησία. Της γης, των μεταλλείων, των επιχειρήσεων. Αυτό ήταν το αντίτιμο που κατέβαλε, εν γνώσει του, ο Μαντέλα για να φύγει αναίμακτα το Απαρτχάιντ. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς. Όμως η οικονομική και κοινωνική πορεία της χώρας του δεν μπορούσε να είναι καλή χωρίς αναδιανομή της περιουσίας.


Αναδιανομή έγινε. Πάντα γίνεται. Ποτέ η κατανομή των αγαθών δεν μένει στάσιμη. Το πρόβλημα είναι ότι έγινε ακόμα πιο άνιση. Πως; Πρώτον, μια μικρή μειοψηφία μαύρων μεσοαστών χρησιμοποίησαν τις νέες ευκαιρίες που τους έδωσε η πολιτειακή αλλαγή και η σχέση τους με την νέα κυβέρνηση, δραστηριοποιήθηκαν με ενθουσιασμό στον τομέα της διαφθοράς, και έτσι πλούτισαν.


Παράλληλα, οι διεθνείς τάσεις στο παγκόσμιο εμπόριο, η διεθνής κρίση, μαζί με τις περικοπές στον δημόσιο τομέα (που επέβαλαν οι κυβερνήσεις του ANC υπό τον φόβο των διεθνών αγορών - σας λέει κάτι αυτό;), έσπρωξαν τις μάζες των φτωχών βαθύτερα στην φτώχεια. Έτσι πλήθυναν τα άκρα της κατανομής εισοδήματος, με το άκρο που είναι βυθισμένο στην ανέχεια να αυξάνεται και να πληθύνεται πολύ, πολύ γρηγορότερα.


Κάπου εκεί ήρθε να προστεθεί το Παγκόσμιο Κύπελλο. Ο ενθουσιασμός των Νοτιοφρικανών ήταν τόσο ειλικρινής όσο και μεταδοτικός. Όταν η Ν.Α. πήρε την διοργάνωση του παγκόσμιου κυπέλλου από την FIFA θυμάμαι να μιλώ με νοτιοαφρικανούς που δεν μπορούσαν να συγκρατήσουν κραυγές χαράς. Τους θύμισε το Παγκόσμιο Κύπελλο του Ράγκμπυ του 1995, τότε που ο Μαντέλα σχεδόν ανάγκασε λευκούς και μαύρους να γιορτάσουν μαζί για πρώτη φορά. (Είδατε την πρόσφατη ταινία του Clint Eastwood, με τον Morgan Freeman στον ρόλο του Μαντέλα;)


Έτσι είναι η Νότια Αφρική: Μια χώρα μανιοκαταθλιπτική. Μια χώρα που οι κάτοικοί της την μία στιγμή θεωρούν ότι η ζωή τους είναι ένα μαρτύριο και την αμέσως επόμενη στιγμή εκστασιάζονται, πεπεισμένοι ότι ζουν στην καλύτερη χώρα στον κόσμο. Ίσως επειδή και οι δύο στιγμές είναι αυθεντικές...


Οι οικονομολόγοι υπολογίζουν ότι το Παγκόσμιο Κύπελλο θα αυξήσει φέτος το εισόδημα της Ν.Α. κατά 0,3%. Το ότι κόστισε 1,6% του εισοδήματος των τελευταίων δύο ετών δεν είναι αυτό που με ενοχλεί. Με ενοχλεί η FIFA. Η αποφασιστικότητα με την οποία κυνηγά τον στόχο του κέρδους της ύψους $3 δις (καθαρά), την ώρα που θα αφήσει το κράτος της Ν.Α. με τουλάχιστον $2 δις χρέη (συν στάδια τα οποία, όπως και τα δικά μας του 2004, θα αραχνιάσουν αμέσως), αποτελεί την πιο πρόσφατη μορφή μιας δυσβάστακτης νεο-αποικιοκρατίας.


Δεν είμαι εκεί αυτές τις μέρες. Ακούω όμως, από τον φίλο μου τον Andrew Feinstein (παλιό αγωνιστή του ANC και βουλευτή της πρώτης κυβέρνησης του Μαντέλα) ότι η FIFA επέμεινε και πέτυχε (α) να επιβάλει ψηλές τιμές σε εισιτήρια και ξενοδοχεία σε βαθμό που πήγαν στην χώρα για να συμμετάσχουν στο πανηγύρι μόνο 11,5 χιλιάδες επισκέπτες από όλες τις Αφρικανικές χώρες μαζί, και (β) να αποκλείσει σε ακτίνα 30 χιλιομέτρων τόσο από τα γήπεδα όσο και από τα πάρκα με τις γιγαντοοθόνες τους ντόπιους πλανόδιους πωλητές, επιτρέποντας μόνο εκείνους που έχουν την άδεια της FIFA και πωλούν αποκλειστικά τα γνωστά βαρετά της προϊόντα.


Το Απαρτχάιντ έπεσε. Αυτό ήταν καλό. Όμως, όπως αποδεικνύουν τα στοιχεία για την φτώχεια, την ιδιοκτησία και τον θάνατο, ένα άλλο Απαρτχάιντ ζει και βασιλεύει.

Και τώρα που οι νοτιοαφρικανοί ζουν μέρες Παγκοσμίου Κυπέλλου, του πρώτου στην Αφρική, η FIFA, ως ένας νέος Βρετανός αποικιοκράτης, καταφέρνει να περιθωριοποιήσει τους Αφρικανούς στο ίδιο τους το σπίτι. Ευτυχώς, η ιστορία δεν τελειώνει με την τελική σφυρίχτρα του μεγάλου Τελικού. Ο αγώνας συνεχίζεται...

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=706&smid=5799&ArticleID=2950&reftab=37&t=Οι-άλλοι-Νοτιοαφρικανοί-πρωταγωνιστές

Συνέχεια...

«….φωτιές ανάβανε στους απάνω δρόμους…»



Ο «Κλήδονας» είναι μια λαϊκή μαντική διαδικασία,
από τις πιο τελετουργικές όλων των παραδόσεων του τόπου μας.

Η ίδια η λέξη υπάρχει από την εποχή του Ομήρου, «κλήδων» ονομαζόταν ο προγνωστικός ήχος, και κατ' επέκταση το άκουσμα προφητείας, ο συνδυασμός τυχαίων και ασυνάρτητων λέξεων ή πράξεων κατά τη διάρκεια μαντικής τελετής, στον οποίο αποδιδόταν προφητική σημασία…

Συνέχεια...

Και για να μη λογαριάζετε χωρίς τον ξενοδόχο …

… ακούστε προσεκτικά, πολύ προσεκτικά τον ομιλητή και πάρτε τα μέτρα σας, αν και πιστεύουμε ότι έχετε ήδη αρχίσει να εμπεδώνετε την κατάσταση …


Το πήραμε από το http://fraxios.blogspot.com/

Συνέχεια...

Και τα δυο τους χέρια να βάλουν στο … ευαγγέλιο

… δεν θα πιστέψουμε το αποτέλεσμα του γκάλοπ !!!

Το «μενού» είναι φτηνό, ξαναζεσταμένο και μπαγιάτικο.
Συγνώμη αλλά δε θα πάρουμε …


Δημοσκόπηση διενήργησε την προηγούμενη εβδομάδα, για λογαριασμό του Γιάννη Δημητροκάλη, όπως λένε, η εταιρεία ALCO.

Η έρευνα αφορούσε τους υποψήφιους:
Νίκο Μαράκη, Γιάννη Τζουάννη, Θανάση Γρυλλάκη, Μανώλη Μαργαρίτη, Γιάννη Μπαρδάνη αλλά συμπεριελάμβανε και το ερώτημα «Γνωρίζετε κάποιο άλλο γνωστό «όνομα» που θεωρείται κατάλληλο για την θέση του υποψήφιου Δημάρχου Νάξου;».

Μεγάλη έμφαση δόθηκε επίσης στο εάν οι Ναξιώτες θα ψηφίσουν κομματικά ή θα στήριζαν ένα ανεξάρτητο ψηφοδέλτιο.

Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός ότι άφησαν να διαρρεύσει πως νικητής βγήκε ο … συνήθης ύποπτος. Δηλαδή ο ΚΑΝΕΝΑΣ με ποσοστό πάνω από 40%.

Μήπως κάποιοι δεν καλύπτονται από τους μέχρι τώρα υποψήφιους και προετοιμάζουν το έδαφος;

Συνέχεια...

Αν μιλούσαν τα κότερα …

Φωτιά παίρνουν τα κότερα στη μαρίνα της Νάξου… κι αν είχε φωνή και μίλαγε ιδίως εκείνο του Πριμικύριου, θα τρανταζόταν συθέμελα το νησί και η Πορτάρα θα μετακόμιζε από τα μαγειρέματα και τους (παράξενους) πραγματικά επισκέπτες του…

Το ανομοιογενές μίγμα αποτελούσαν: Γερμανός Καπίρης, Τοτόμης Πρωτονοτάριος (αυτόν δεν ξέρει από πού να τον μαζέψει ο Μαργαρίτης), Γιάννης Μαμουζέλος , Γιάννης Δημητροκάλης , Λευτέρης Πριμικύριος… και άλλοι …

… συναντήθηκαν λοιπόν την προηγούμενη βδομάδα, όχι τυχαία, παράγοντες, σωτήρες, γνώστες, ειδήμονες και δε συμμαζεύεται και

… επειδή νυχτερινή βόλτα με το κότερο δεν πήγαν, να δροσιστούν υπήρχε καλύτερος τρόπος, τι να υποθέσουμε;

Σίγουρα «κάτι μαγειρεύεται»..

Το θέμα είναι να μην τους «πιάσει» στο τσιγάρισμα και μείνουν νηστικοί ενώ οι … «άλλοι» στα άλλα στέκια της παραλίας, πίνουν χορτάτοι στην υγειά τους …

Συνέχεια...

Ο … «πασών των θαλασσών».

Τίποτα δε θεωρείται δεδομένο για την υποψηφιότητα περιφερειάρχη στο ΠΑΣΟΚ.

Γιάννης Μαχαιρίδης και Παναγιώτης Ρήγας συνεχίζουν να είναι στην κορυφή της λίστας των επιλογών, ωστόσο …

…όλα εξαρτώνται από τις προθέσεις και τις διαθέσεις του Παναγιώτη Ρήγα, που μετά τον διορισμό της συζύγου του, ως αντιπροέδρου στο νοσοκομείο Σύρου, κατάλαβε και ο πλέον δύσπιστος, ποιο είναι το αφεντικό «πασών των θαλασσών».

Συνέχεια...

η Λίλα Καφαντάρη υποψήφια περιφερειάρχης από το ΚΚΕ

Η ηθοποιός και πρώην βουλευτής, Λίλα Καφαντάρη θα είναι επικεφαλής του ΚΚΕ στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου.

Υποψήφιος αντιπεριφερειάρχης Κυκλάδων κατά πάσα πιθανότητα θα είναι ο Βαγγέλης Σιγάλας.

Η γ.γ. της ΚΕ του ΚΚΕ, Αλέκα Παπαρήγα, ανακοίνωσε τα ονόματα των υποψήφιων για τις 13 περιφέρειες και απέδωσε μεγάλη σημασία στις εκλογές του Νοεμβρίου, και επεσήμανε χαρακτηριστικά: «πάνω από το κεφάλι του λαού στέκει η δαμόκλειος σπάθη του μνημονίου, της πιο βάρβαρης και κατάπτυστης συμφωνίας που έχει υπογραφεί ποτέ από ελληνική κυβέρνηση τα τελευταία χρόνια»।

Τα ονόματα

Οι υποψήφιοι του ΚΚΕ για τις 13 περιφέρειες της χώρας με τους συνδυασμούς της «Λαϊκής Συσπείρωσης» είναι:

Περιφέρεια Αττικής, Θανάσης Παφίλης, βουλευτής Α’ Αθήνας.

Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, Θεοδόσης Κωνσταντινίδης, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, τοπογράφος.

Περιφέρεια Ανατολικής Στερεάς και Εύβοιας, Γιώργος Μαρίνος, μέλος του ΠΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, βουλευτής Εύβοιας.

Περιφέρεια Θεσσαλίας, Βαγγέλης Μπούτας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και της Επιτροπής Περιοχής Θεσσαλίας.

Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, Αντώνης Τσάκωνας, μέλος του Γραφείου Περιοχής Δυτικής Μακεδονίας του ΚΚΕ.

Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης. Χρήστος Τρέλλης, μέλος του Γραφείου Περιοχής Ανατολικής Μακεδονίας - Θράκης του ΚΚΕ.

Περιφέρεια Δυτικής Ελλάδας, Νίκος Καραθανασόπουλος, βουλευτής Αχαΐας.

Περιφέρεια Πελοποννήσου, Νίκος Γόντικας, μέλος του Γραφείου Περιοχής Πελοποννήσου.

Περιφέρεια Ηπείρου, Κώστας Κωτσαντής, μέλος του Γραφείου Περιοχής ΒΔ Ελλάδας.

Περιφέρεια Ιονίου, Θεόδωρος Γουλής, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ.

Περιφέρεια Κρήτης, Στέλιος Ορφανός, πολιτικός μηχανικός.

Περιφέρεια Βορείου Αιγαίου, Στρατής Κόρακας, στέλεχος του ΚΚΕ και πρώην βουλευτής.

Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, Λίλα Καφαντάρη, ηθοποιός και πρώην βουλευτής.

Συνέχεια...

Τρίτη 22 Ιουνίου 2010

ΘΕΜΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ: «ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΧΩΡΙΣ ΜΑΣΚΑ»

Ο Θέμος Κορνάρος έγραψε το βιβλίο «Οι άγιοι χωρίς μάσκα» με βάση τις εμπειρίες που απέκτησε σαν εργάτης στα μοναστήρια…

Στις μέρες μας είναι επιτακτική ανάγκη να αναβαπτιζόμαστε, έστω και σε αλμυρό νερό στις δαντελένιες ακτές του …Άθω !



Από το «μαιευτική μέθοδος»

Συνέχεια...

άπαιχτο ..


«…μπορεί η Αργεντινή να έχει Μέσι, εμείς όμως έχουμε και Μέση και Σκαδό και Κεραμωτή …»

Γιώργος Καμβύσης

Αναγνώστης: ευτυχώς δεν έβαλε και τη ΧΩΡΑ γιατί αν θυμάμαι καλά αυτό το .. βυθίσαμε..

Συνέχεια...

Ο πόλεμος της … πινακίδας!

Κάτι ήξερε αυτός που είπε το σοφό «κακό χωριό οι λίγοι ανθρώποι».

Εκεί στο μακρινό Απόλλωνα η ζωή (που λέει ο λόγος) συνεχίζεται με τους δικούς της ρυθμούς.


Τίποτα, τίποτα δεν τους σταματά, να κάνουν το βίο τους, αβίωτο και την κατάσταση γενικά αφόρητη …

Το βράδυ τη φυτεύανε, το πρωί εξαφανιζόταν!!!
Μιλάμε για την πινακίδα στο parking.

Στο parking που αν αληθεύουν οι πληροφορίες μας ο Δήμος ΔΕΝ πληρώνει το ενοίκιο, αλλά και μερικοί δεν το θέλουν για να κάνουν παρέλαση τα αυτοκίνητα μέχρι την «Καυκάρα», να βλέπουν τις αξιοθέατες καρέκλες τους …

Μια γενναία απόφαση χρειάζεται, αλλά ποιος έχει το πολιτικό θάρρος να την πάρει και να την εφαρμόσει.
Από το parking και κάτω, ΜΟΝΟ ΤΟ ΛΕΩΦΟΡΕΙΟ ΤΟΥ ΚΤΕΛ, από τις 7 και μετά στην παραλία ΜΟΝΟ ΤΑ ΚΑΡΟΤΣΙΑ ΜΕ ΤΑ ΜΩΡΑ και ΠΑΓΚΑΚΙΑ, ΠΟΛΛΑ ΠΑΓΚΑΚΙΑ …

Συνέχεια...

Δεν αρκούν οι θεσμικές αλλαγές

Φαίνεται πως δεν έχει γίνει αντιληπτό πως καμιά θεσμική αλλαγή δεν έχει ελπίδες επιτυχίας χωρίς την αλλαγή νοοτροπίας και πολιτικής σκέψης σε διοικούντες και διοικούμενους. Οι ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις Δημάρχων κατά τη Μεταπολίτευση και το έργο που σημαδεύει το πέρασμά τους, το επιβεβαιώνει.

Άρθρο του Νέστoρα Χατζούδη
που δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΗΧΩ Γαλατσίου»

Πριν μερικά χρόνια οι εμπνευστές της θεσμικής μεταρρύθμισης της Τ.Α. με τη συμβολική ονομασία «Καποδίστριας», εμφανίζονταν βέβαιοι ότι έκαναν επιτέλους τη σωστή διάγνωση της κακοδαιμονίας του Θεσμού και ότι βρήκαν το φάρμακο για την εύρυθμη και παραγωγική λειτουργία του.

Πριν τον «Καποδίστρια» συχνές ήταν, κατά τη μεταπολιτευτική περίοδο, και οι περιορισμένου εύρους διάφορες θεσμικές παρεμβάσεις που φιλοδοξούσαν κάθε φορά να φέρουν στο επίπεδο των κοινωνικών αναγκών τη λειτουργία και την παραγωγικότητα των ΟΤΑ. Στο μεσοδιάστημα από τον «Καποδίστρια» επιχειρήθηκε ανεπιτυχώς ο «Καποδίστριας 2» και τελικά φτάσαμε στη θεσμική «κορύφωση» με τον «Καλλικράτη».

Σ’ αυτή τη τριανταπεντάχρονη θεσμική περιπέτεια της Τ.Α. πολλά και φιλόδοξα επιχειρήθηκαν από τις διάφορες κυβερνήσεις, ο Θεσμός όμως δεν έπαψε να χωλαίνει σοβαρά, η αποστολή του ως Κύτταρο της Δημοκρατίας και Άμεση Λαϊκή Εξουσία να παραμένει ζητούμενο, τα Αστικά Κέντρα να βουλιάζουν στα προβλήματα και οι πολίτες να απογοητεύονται.

Γι αυτό βέβαια δεν φταίνε οι αλλαγές που έγιναν ή εκείνες που θα θέλαμε και δεν προχώρησαν. Οι Φορείς της Τοπικής Εξουσίας αντιγράφοντας τις πρακτικές της Κεντρικής Πολιτικής , την συναγωνίστηκαν επιτυχώς σε αναποτελεσματικότητα και απαξίωση του ανθρώπινου δυναμικού της και ξεπερνώντας την σε ευρηματικότητα κατασπατάλησαν τους καθόλου ευκαταφρόνητους οικονομικούς πόρους που εισέρευσαν στα ταμεία των ΟΤΑ.

Έτσι δεν είναι τυχαίο που ο ποιοτικός δείκτης διαβίωσης , ιδιαίτερα στα μεγάλα αστικά κέντρα, όχι μόνο δεν βελτιώθηκε αλλά η δυναμική της επιδείνωσης του έχει προσλάβει ανησυχητικούς ρυθμούς. Η όποια βελτίωση σε συγκεκριμένους τομείς ήταν αναπόφευκτη και επιβλήθηκε από τη δυναμική των πραγμάτων λόγω της γενικής κοινωνικής και οικονομικής εξέλιξης.

Και φυσικά για τη κατάσταση αυτή δεν ευθύνεται, κατά κύριο λόγο όπως παραπλανητικά υποστηρίζεται, η όποια θεσμική και οικονομική ανεπάρκεια . Δηλαδή το συνήθως επικαλούμενο «αντιδραστικό θεσμικό πλαίσιο» και ο «οικονομικός στραγγαλισμός» των Ο.Τ.Α. Για παράδειγμα, είναι βέβαιο και γενικά αποδεκτό ότι η πόλη μας, το Γαλάτσι, με το συγκεκριμένο θεσμικό και οικονομικό πλαίσιο που ίσχυσαν στις δεκαετίες της μεταπολίτευσης, μπορούσε να είναι πολύ διαφορετική. Μια πόλη με ανεκτό και ανθρώπινο αστικό περιβάλλον.

Οι αιτίες της παθογένειας που ταλανίζει τη Τ.Α. είναι ίδιες με εκείνες της Κεντρικής Εξουσίας, που έφερε τη χώρα στο σημερινό κατάντημα και που κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί σοβαρά ότι οφείλονται στις όποιες συνταγματικές, νομικές και οικονομικές ανεπάρκειες.

Η απουσία οράματος, σχεδιασμού και συγκεκριμένου προγραμματισμού, η εξ αυτού κατασπατάληση των οικονομικών πόρων σε αντιπαραγωγικές δραστηριότητες και σε ασκήσεις επικοινωνιακής πολιτικής, η απουσία αξιοκρατικής και ορθολογικής αξιοποίησης του ανθρώπινου δυναμικού, ο κομματικός εναγκαλισμός που αποτρέπει την εκδήλωση ενδιαφέροντος και λειτουργεί ως φραγή στον εμπλουτισμό του πολιτικού δυναμικού με ικανούς και ανιδιοτελείς πολίτες, η πελατειακή πρακτική και συναλλαγή που υποτάσσει το συλλογικό αγαθό στο ιδιωτικό συμφέρον, οι αδιαφανείς αντιδημοκρατικές πρακτικές που ευνοούν τη διαφθορά, την παρανομία, την αυθαιρεσία και την παραβατικότητα και η άσκηση προσωπικών πολιτικών που αγνοούν τις πραγματικές ανάγκες των πολιτών, ωθούν στο περιθώριο τα συλλογικά προβλήματα και απαξιώνουν τα συλλογικά αγαθά, δεν διαφέρουν σε γενικό και τοπικό επίπεδο άσκησης της εξουσίας.

Οι εξαιρέσεις το επιβεβαιώνουν

Η αντίληψη ότι με το υφιστάμενο Πολιτικό Σύστημα δεν μπορεί να γίνει τίποτα είναι απλοϊκή και μοιρολατρική. Ότι σε κάθε μεταρρύθμιση μπορεί να κρύβονται και ανομολόγητες προθέσεις των κυβερνώντων είναι πολύ πιθανόν. Ότι θα μπορούσε ο «Καλλικράτης» να είναι διαφορετικός και με προβλέψεις που να ανταποκρίνονται καλύτερα στη σημερινή κατάσταση , δεν χωρεί αμφιβολία. Όμως το σύνδρομο της άρνησης και απόρριψης σε κάθε προσπάθεια αλλαγής χωρίς πειστικές βελτιωτικές αντιπροτάσεις και με επιχειρήματα «δίκην φύλλου συκής» και αντιδράσεις εντυπωσιασμού για να μην είναι εύκολα διακριτά τα ιδιοτελή κίνητρα (προσωπικά ή συμφέροντα ομάδων) που τις τροφοδοτούν, μας οδηγεί στη στασιμότητα αν όχι στην πισωδρόμηση.

Μπορεί κανείς να ισχυριστεί σοβαρά ότι οι Δήμοι και οι Κοινότητες ανταποκρίνονταν καλύτερα στα προβλήματα των πολιτών πριν τις μεγάλες θεσμικές αλλαγές;

Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι η αδυναμία των ΟΤΑ, τα τελευταία χρόνια, να οργανώσουν στοιχειωδώς την αντιμετώπιση των προβλημάτων αρμοδιότητας τους οφείλεται στο «Καποδίστρια»;

Τελικά τι θέλουμε! Να εξασφαλίσουμε, από το ξεκίνημά του, και του «Καλλικράτη» την αποτυχία !

Αυτό δεν υποδηλώνεται από την ποιότητα και τη μορφή των αντιδράσεων σε όλους τους πολιτικούς χώρους και ποιο εμφαντικά από τις θέσεις και πρακτικές επίδοξων, και με κομματική στήριξη ή ανοχή, υπό τον «Καλλικράτη» Περιφερειαρχών και Δημάρχων

Φαίνεται πως δεν έχει γίνει αντιληπτό πως καμιά θεσμική αλλαγή δεν έχει ελπίδες επιτυχίας χωρίς την αλλαγή νοοτροπίας και πολιτικής σκέψης σε διοικούντες και διοικούμενους. Οι ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις Δημάρχων κατά τη Μεταπολίτευση και το έργο που σημαδεύει το πέρασμά τους, το επιβεβαιώνει.
ΝΕΣΤΩΡ ΧΑΤΖΟΥΔΗΣ


Συνέχεια...

Δευτέρα 21 Ιουνίου 2010

Όταν κοιτάς από ψηλά …

Πόσο …απέχει η πολιτιστική φτώχεια από την αντίδραση;

Ένα σχόλιο από το Σταύρο Σπηλιάκο.

Το «χθες» έχει πάντα και θετικά και αρνητικά. Δεν είναι απαραίτητο να το ανατρέψεις για να στρατευτεί ο νέος. Είναι όμως απαραίτητο να έρθεις κοντά στο νέο, να τον κοιτάξεις στα μάτια, να συνομιλήσεις ισότιμα, να τον αποδεχτείς σαν οντότητα και να του μιλήσεις με ειλικρίνεια κι αληθινά.
Τότε κάτι μπορεί να γίνει.
Τον σπουδάζεις σαν γονιός για να ζήσει μια καλύτερη ζωή από σένα και να γίνει καλύτερος ΑΝΘΡΩΠΟΣ, και μόλις βγει στην αγορά εργασίας, αμέσως εσύ ο ίδιος, ο κάθε γονιός, τον αμφισβητείς και τον χαρακτηρίζεις εύκολα και ανέξοδα περιθωριακό.

Το συντηρητικό και ανεδαφικό «επιστροφή στις ρίζες» ήτανε το σύνθημα του Υπουργείου Παιδείας επί Υπουργίας Γ. Ράλλη το 1980, όταν τα «αθηναϊκά Κολωνάκια» έκαναν την δεύτερη «επανάστασή» τους μετά την υιοθέτηση του πεντάχορδου μπουζουκιού του Μ. Χιώτη. Άνοιξαν τα μπαούλα και ανακάλυψαν κάτω από τα βλήματα των όπλων της χούντας και τα Τσάμικα του Παπαδόπουλου τη φουστανέλα και τη βράκα του παππού.
Επιστροφή; Αν είναι δυνατόν!!!

Γνωριμία και γνώση ΝΑΙ. Γιατί δεν γίνεται να ανατρέψεις κάτι μέσα στην άγνοιά σου.
Η συνέχεια γνωστή!!!

Όλοι ειδικοί, όλοι μάνατζερς πολιτιστικών εκδηλώσεων, όπου διατίθενται ένα σωρό χρήματα για μετακλήσεις πιασάρικων «καλλιτεχνών» και άλλα πολλά – πολλά.
Οι τοπικές κοινωνίες αντί να ενισχυθούν από τον «Καποδίστρια», να απενοχοποιηθούν από τα συμπλέγματα που τους δημιούργησαν οι επιφανείς εσωτερικοί μετανάστες, αντί η πνευματική ηγεσία να κατέβει να συνεργαστεί και να συμπαρασταθεί σ’ αυτούς απ’ τους οποίους άντλησε όλο αυτό το σπουδαίο ανθρωποκεντρικό υλικό της επιστήμης τους, αντί οι Σύλλογοι να γίνουν σύγχρονοι διαχειριστές του ανθρώπινου δυναμικού, που δημιουργεί πολιτισμό, αντί, αντί, αντί …….. δημιουργήθηκαν κεντρικές εξουσίες που βαφτίστηκαν «Δημοτικοί Πολιτιστικοί Οργανισμοί» ή «Νομαρχιακά Γραφεία Εκπαίδευσης και Πολιτισμού».

Που είναι τα στελέχη που δημιούργησε η γενιά μας (αυτή η περίφημη και πολυδιαφημισμένη) για να υπάρχει ένας για κάθε νησί και ένας για κάθε χωριό για να μπορούν να βλέπουν αυτοί το πραγματικό ύψος του Ζα, αλλά και των ανθρώπων.

«Μοιάζουν τα σπίτια με σπιρτόκουτα και με μυρμήγκια οι ανθρώποι………». Τυχαίο;

Συνέχεια...

800 !!! «έφηβοι» από τα ΚΑΠΗ Γαλατσίου στη Νάξο

Με πρωτοβουλία της προέδρου των ΚΑΠΗ Γαλατσίου, Μαρίας Αλιμπέρτη, οκτακόσιοι έφηβοι – μέλη, θα επισκεφτούν φέτος τη Νάξο στα πλαίσια των δραστηριοτήτων και των εξορμήσεών τους.

Ήδη η πρώτη από τις τέσσερεις ομάδες, αποτελούμενη από 200 άτομα βρίσκεται στο νησί και όπως μαθαίνουμε περνούν θαυμάσια …

Στον αντίποδα η ανεξάρτητη δημοτική Σύμβουλος Γαλατσίου, Νατάσα Κάζαγλη, καταγγέλλει την πρωτοβουλία της Μαρίας Αλιμπέρτη ως παράνομη, ιδιοτελή και ψηφοθηρική

Συνέχεια...

Αναγκαία παρέμβαση …

Συνέχεια...

Για ένα κίνημα με σχέδιο, φορέα άμεσων ρεαλιστικών οραματικών στόχων...


Του Νίκου Κοτζιά

Η χώρα έχει ανάγκη ενός ουσιαστικού σχεδίου που να της δίνει προοπτικές। Να γεννά προσμονές και ελπίδες. Να αντιστρατεύεται τη «δημιουργική λογιστική».


Ταυτόχρονα, και όσο αυτό το σχέδιο δεν διαμορφώνεται, και κατά προέκταση δεν υλοποιείται, είναι επείγον οι πιο διαφορετικές δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας, να διαμορφώσουν άμεσα ένα μεγάλο κίνημα που να προωθεί την αντίσταση απέναντι στην κατάρρευση της χώρας και να ανοίξει διάλογο για μια διαφορετική πορεία της.

Το σχέδιο αυτό δεν θα είναι ένα πρόγραμμα κόμματος ή πολιτικού κινήματος, ή κάποιο υποκατάστατό του, αλλά ένα σχέδιο που...
μπορεί να το υιοθετήσει όλο ή εν μέρει ο οποιοσδήποτε και η οποιαδήποτε, άτομο, κόμμα, κοινωνικός φορέας, παρέα, μπλόκερς και πολίτες।

Αποσκοπεί στην πραγμάτωση έξη, τουλάχιστον, μεγάλων στόχων που περιγράφω στη συνέχεια. Στην επαναφορά της αισιοδοξίας στην ελληνική κοινωνία. Στην χάραξη ενός ρεαλιστικού οράματος για το αύριο.

Τέλος, αποσκοπεί στο να υποχρεώσει τη κ
βέρνηση να απαντήσει σε σειρά ερωτημάτων τα οποία όταν τα ακούει σφυρίζει αδιάφορα. Εννοώ ερωτήματα όπως εκείνο που αφορά τους λόγους που οδήγησαν το οικονομικό επιτελείο της, όταν η Επιτροπή πρότεινε τέσσερα χρόνια εξόδου από την κρίση, εκείνο αντί να προτείνει τα πέντε, αντιπρότεινε, ω! τι πονηροί!


Ω τι θαυμάσια! Τρία χρόνια. Χρονοδιάγραμμα που αποτελεί το θεμέλιο για την σημερινή πολιτική λιτότητας που για ορισμένους στο οικονομικό επιτελείο δεν συγκροτήθηκε ως ανάγκη για την αντιμετώπιση της κρίσης, αλλά ως «ευκαιρία με αφορμή την κρίση».

Κίνημα για την προάσπιση και προώθηση έξη στόχων

Στις σημερινές συνθήκες κρίσης, όπου η κυβέρνηση διεκπεραιώνει λογιστικά βιβλία και ονειρεύεται, όπως έλεγε μεταπολεμικά ο Γεώργιος Παπανδρέου, να «ευημερούν οι αριθμοί ενώ θα υποφέρουν οι άνθρωποι», είναι επιτακτική ανάγκη να αποκτήσει και πάλι ο απλός πολίτης ένα κοινωνικό – πολιτικό αποκούμπι. Το ΠΑΣΟΚ δείχνει τάσεις αυτοκτονίας ως προς τις σχέσεις του με τα λαϊκά στρώματα.


Η αριστερά δεν συμπεριφέρεται ως αριστερά. Ένα κομμάτι της έχει ως υπέρτατο στόχο την «διατηρήσει του φρουρίου της», ενώ το άλλο έχει θέσει το «εγώ» πάνω από το «εμείς» και τα συλλογικά αγαθά και ανάγκες.


Ταυτόχρονα, η μεγάλη πλειοψηφία στο ΠΑΣΟΚ και στην Αριστερά, αλλά και δυνάμεις από άλλα κόμματα καθώς και κοινωνικούς χώρους, μπορούν και θέλουν να υπερασπιστούν ορισμένες στοιχειώδεις κατακτήσεις και δικαιώματα. Να μην επιτρέψουν την πλήρη κατάρρευση της χώρας, του κοινωνικού ιστού και της εθνικής της ταυτότητας.


Χρειάζεται, λοιπόν ένα κίνημα από τα κάτω που θα συμπεριλαμβάνει δυνάμεις από όλες τις πολιτικές και κοινωνικές περιοχές.Ποιοι μπορούν να είναι αυτοί οι στόχοι; Κατά τη γνώμη μου οφείλουν να είναι (και ας συμπληρώσει, διορθώσει, αφαιρέσει, ο καθένας και η καθεμία ότι εκείνος (-η) θεωρεί ορθό) οι εξής έξη: Προάσπιση της δημοκρατίας, των κοινωνικών κατακτήσεων, του δημόσιου πλούτου, μιας δίκαιης ανάπτυξης, με μια νέα αντίληψη για την ΕΕ, και, τέλος, μιας δημοκρατικής ρεαλιστικής ενεργητικής εξωτερικής πολιτικής,.

Στόχος πρώτος κάθε κινήματος η προάσπιση της Δημοκρατίας

Θεμέλιο κάθε κινήματος αυτή τη στιγμή είναι η προάσπιση της δημοκρατίας, της δημοκρατικής διαδικασίας, των δημοκρατικών θεσμών και του πολιτισμού του δημοκρατικού διαλόγου. Η δημοκρατία κινδυνεύει τόσο από αυτούς που θέλουν «να κάψουν τη βουλή», όσο και από εκείνους που με την πρακτική τους γεννάνε αυτές τις διαθέσεις καψίματος.

Η δημοκρατία κινδυνεύει από εκείνους που παριστάνουν τους ειδικούς και επιδιώκουν να αφήσουν την κοινή γνώμη χωρίς επαρκείς πληροφορίες. Που θεωρούν ότι οι ειδικοί ή τα «ειδικά συμφέροντα» είναι οι μόνοι που μπορούν να γνωρίζουν και να διαχειρίζονται τα κοινά.

Σε αντίθεση με την Αρχαία Αθηναϊκή Δημοκρατία όπου οι ειδικοί θεωρούνταν κίνδυνος για τη δημοκρατία και την πόλη. Για αυτό εξάλλου, οι ειδικοί μπορούσαν να κοινοποιούν στο Δήμο τις ειδικές γνώσεις και εκτιμήσεις τους, ενώ η Πολιτική απόφαση παρέμενε στον Δήμο.Ακόμα μεγαλύτερο δημοκρατικό πρόβλημα είναι το γεγονός ότι έχουν εμφανιστεί σειρά υπερεθνικών θεσμών που λαμβάνουν αποφάσεις για το μέλλον αυτού του τόπου χωρίς τη συμμετοχή της κοινωνίας.


Εδώ δεν έχει απλά απολεσθεί ένα τμήμα κυριαρχίας, αλλά, ουσιαστικά, έχει καταργηθεί η συγκροτημένη δημοκρατική συμμετοχή στη λήψη και υλοποίηση απόφασης για ζωτικές ανάγκες της ίδιας της κοινωνίας και των πολιτών. Είναι ολοφάνερο ότι η έλευση του ΔΝΤ, της ΕΕ και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αποτελεί τον μηχανισμό πίσω από τον οποίο κρύβονται τα συμφέροντα των ξένων και των ελληνικών τραπεζών, ενώ έχει ουσιαστικά καταργηθεί στα μεγάλα σοβαρά ζητήματα κάθε ίχνος δημοκρατίας.

Η κατάργηση αυτή δεν μπορεί να υπερκεραστεί με κάποια παιχνίδια διαβούλευσης. Είναι κατά συνέπεια επιτακτική ανάγκη να υπερασπιστούμε τα δικαιώματα ελέγχου και λήψης απόφασης μιας δημοκρατικά οργανωμένης κοινωνίας.

Στόχος δεύτερος: Η προάσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων

Μέσα στο κλίμα αντιδημοκρατικότητας που σκεπάζεται από τις δήθεν διαβουλεύσεις, καταβάλλεται συστηματική προσπάθεια να περιοριστούν και να καταργηθούν τα κοινωνικά δικαιώματα των εργαζομένων και γενικότερα σειρά από συλλογικά δημοκρατικά δικαιώματα των πολιτών.


Δεν είναι απλά το γεγονός ότι οι αποφάσεις λαμβάνονται εκτός της ελληνικής κοινωνίας, αλλά επιπλέον, και για αυτό εξάλλου λαμβάνονται εκτός, οι αποφάσεις αυτές στοχεύουν σε δικαιώματα δεκαετιών. Με αυτό τον τρόπο τα μεγάλα ελληνικά και ξένα συμφέροντα προσπαθούν να πάρουν μια ρεβάνς από τον ελληνικό λαό που με πολύ ιδρώτα, ακόμα και αίμα, είχε διασφαλίσει για τον εαυτό του αυτά τα δικαιώματα.


Στοχεύοντας οι μηχανισμοί που δεν αποφασίζουν με δημοκρατικές διαδικασίες στις κατακτήσεις και τα δικαιώματα των Ελλήνων μισθωτών και των μεσαίων στρωμάτων, προσπαθούν, ταυτόχρονα, να αναδείξουν ως υπαίτιο της κρίσης αυτά τα κοινωνικά στρώματα και ομάδες, καθώς και τα εισοδήματά τους.


Ο αντιδημοκρατικός και αντικοινωνικός χαρακτήρας των πρόσφατων μέτρων συνοδεύεται, δυστυχώς, από μια βαθιά κοινωνική ανηθικότητα.Η κυβέρνηση και πολλά ΜΜΕ προσπαθούν να απαλλάξουν τους ένοχους από τις ευθύνες τους. Είναι έτοιμη να τους ξεπουλήσει τον δημόσιο πλούτο.


Αντίθετα, στοχεύον ενάντια στα μεσαία στρώματα και τους μισθωτούς. Λιδωρούν σε βάρος των δημοσίων υπαλλήλων. Σε αυτές τις επιλογές των εξουσιαστών, σε αυτή τη στάση τους, θα πρέπει να αντιτάξουμε μια διαφορετική, ηθικά στερεή αντίληψη για το ποιος φταίει για την κρίση και πώς αυτή αντιμετωπίζεται. Αντίληψη που δεν χάνει τον προσανατολισμό της από τον άρτο και θέαμα που μας δίνουν σήμερα, τιμωρώντας απόμαχους υπηρετήσαντες το σύστημα προκειμένου να διασωθούν οι «χρησιμότεροι».

Στόχος τρίτος: Η προάσπιση του δημόσιου πλούτου

Κάθε λαός διαθέτει τον ατομικό και συλλογικό του πλούτο. Η ευρύτερη βαθμίδα συλλογικής ιδιοκτησίας είναι ο δημόσιος πλούτος και οι δημόσιες ιδιοκτησίες. Μέσα από μια ιστορική πορεία το ελληνικό δημόσιο διαθέτει εργαλεία απαραίτητα για την ανάπτυξη της χώρας, αλλά και υπέρβαρα από τα οποία μπορεί και πρέπει να απαλλαχτεί.


Το πρόβλημα με τις συμφωνίες που κάνει η παρούσα κυβέρνηση είναι ότι είναι διατεθειμένη να προβεί σε δύο πολιτικά ατοπήματα. Το πρώτο να πουλήσει ακόμα και δίκτυα δημόσιων αγαθών που είναι απαραίτητο να βρίσκονται στην εποπτεία του δημοσίου, όπως είναι το νερό, και το δεύτερο ότι επιδιώκει να πουλήσει απαραίτητη ή μη δημόσια περιουσία σε πολύ φθηνή τιμή.


Δηλαδή, να επιτρέψει όλοι εκείνοι, ξένοι τραπεζικοί και άλλοι τοκογλύφοι, Έλληνες φοροφυγάδες και φοροκλέπτες, να κάνουν πάρτυ πάνω στο κορμί της χώρας. Να τους επιτρέψει να είναι κερδισμένοι μία φορά από τις κλοπές που μας οδήγησαν στην κρίση. Να τους επιτρέψει να κερδίζουν, δεύτερη φορά, από την κρίση για την οποία ευθύνονται οι ίδιοι, και, τέλος, κερδισμένοι τρίτη φορά, να αγοράσουν τσάμπα τον δημόσιο πλούτο με τα κλοπιμαία.


Ίσως δε, στο μέλλον, αφού θα έχουν καταστρέψει τις υποδομές να βγάλουν κέρδη, τέταρτη φορά, πουλώντας στο ελληνικό δημόσιο ακριβά αυτά που σήμερα θα αγοράσουν φτηνά. Με άλλα λόγια, είναι επιτακτική ανάγκη να υπερασπιστούμε τα δημόσια αγαθά και τα δημόσια δίκτυα που τα παράγουν από τα νύχια της λαμογιάς και της διαπλοκής.


Και ας πάψει η κυβέρνηση να δημιουργεί σκόπιμες συγχύσεις: άλλο νέες επενδύσεις και άλλο μετακίνηση δημόσιας περιουσίας σε ιδιωτικά χέρια, όταν, μάλιστα αγοράζονται με τα κλοπιμαία. Κλοπιμαία που λείπουν σήμερα στα δημόσια οικονομικά και είναι η θεμελιακή αιτία της κρίσης.

Η πάλη για αυτούς τους στόχους θα πρέπει να συνδυάζεται με εκείνη για τους τρεις επόμενους, όπως θα αναλύσω την επόμενη εβδομάδα από αυτή τη στήλη.

Συνέχεια...

Oταν η Αριστερά αυτοκτονεί


Του ΚΩΣΤΑ ΒΕΡΓΟΠΟΥΛΟΥ
Πηγή: ΕΝΕΤ 18/6/2010


Ενώ ο καπιταλισμός βυθίζεται σε βαθιά διαρθρωτική κρίση, η Αριστερά στην εποχή μας αυτοκτονεί, τόσο στη χώρα μας όσο και στην Ευρώπη.


Η παράδοξη εμπειρία του 1930 επαναλαμβάνεται: ο φιλελεύθερος και ασύδοτος καπιταλισμός καταβαραθρώθηκε τότε, όπως και σήμερα, όμως η υπέρβασή του δεν προήλθε από την Αριστερά, αλλά από δυνάμεις που η Αριστερά εσπίλωνε ως «μη-ταξικές», «μικροαστικές», «ουτοπικές».



Ο Βρετανός οικονομολόγος Κέινς (1883-1947) και ο Αμερικανός πρόεδρος Ρούζβελτ (1882-1945) υλοποίησαν αυτό που οι ακεραιόφρονες της Αριστεράς κατήγγειλαν ως «απατηλή ουτοπία»: ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο, με ανακατανομή εισοδήματος, άμβλυνση ανισοτήτων, σχετική κοινωνική δικαιοσύνη, το «Νιου Ντιλ» (1935), που, λόγω της επιτυχίας του, γενικεύθηκε μεταπολεμικά στην Ευρώπη।

Ο,τι είχε θεωρηθεί «ουτοπία» έλαβε σάρκα και οστά. Από το 1930, οι ακεραιόφρονες της συντηρητικής πλευράς, όπως και της προοδευτικής, διαβεβαίωναν ότι οι δημόσιες δαπάνες κατέστελναν τις ιδιωτικές, ότι η επέκταση του κράτους συρρίκνωνε την οικονομία και την κοινωνία.


Ομως, ο έμπρακτος απολογισμός τού μεταπολεμικού κοινωνικού κράτους αποδείχθηκε συντριπτικός: ποτέ άλλοτε στην ιστορία ο καπιταλισμός δεν πραγματοποίησε τόσο υψηλούς ρυθμούς ανάπτυξης, συσσώρευσης κεφαλαίου και κερδών, και ποτέ άλλοτε δεν έφθασε τόσο κοντά στη συρρίκνωση της ανεργίας και πλήρη απασχόληση. Οι κοινωνικές κατακτήσεις κατοχυρώθηκαν από τον μεταπολεμικό καπιταλισμό με το αζημίωτο.


Στην προχιτλερική Γερμανία του 1930, όπως επισημαίνει ο Σουμπέτερ (1883-1950), μόνον τα εργατικά συνδικάτα διεκδικούσαν κοινωνικές μεταρρυθμίσεις, ενώ η δογματική Αριστερά μετά βδελυγμίας απέρριπτε κάθε δυνατότητα συμβιβασμού μεταξύ των δύο πόλων της κοινωνίας. Φανταζόταν ότι έτσι θα αποκόμιζε οφέλη από την αύξουσα κοινωνική ανυποληψία του πολιτικού συστήματος.


Ομως, με τον αυτοαποκλεισμό της από τις αναζητήσεις διεξόδου από την κρίση, στην ουσία θεωρήθηκε η ίδια παράγων συντήρησης του ανυπόληπτου πολιτικού συστήματος.


Ενώ η γερμανική κοινωνία σπαρασσόταν από κοινωνικά κινήματα, η ακεραιόφρων Αριστερά έθεσε εαυτήν εκτός πολιτικής, στιγματίζοντας όσους μετείχαν αυτής, εκτιμώντας ότι η επερχόμενη κατάρρευση θα απέβαινε σε όφελός της. Το στοίχημα χάθηκε: η ολιγωρία της Αριστεράς κατανοήθηκε από την κοινωνία ως έμμεση κάλυψη του καταρρέοντος συστήματος και η ίδια ως ιδιότυπο, αλλά αναπόσπαστο ανάχωμα αυτού.


Η Δημοκρατία της Βαϊμάρης σαρώθηκε, όχι από το κεφάλαιο, αλλά με τη λαϊκή ετυμηγορία των θυμάτων του αποπληθωρισμού και της εκρηκτικής ανεργίας, που επέβαλαν οι τράπεζες, με συγκατάνευση της Αριστεράς. Η τελευταία ύψωσε σημαία της τον αποπληθωρισμό, συνέπλευσε με τους τραπεζίτες, με πρόσχημα την προστασία του εργατικού εισοδήματος από τον πληθωρισμό, υπό την παραπλανητική ρητορεία περί «ταξικής συσπείρωσης».



Στην εποχή μας, το παράδοξο επαναλαμβάνεται: τα ιδανικά της Αριστεράς συναντούν ασύγκριτα ευρύτερη κοινωνική απήχηση απ' ό,τι οι πολιτικοί σχηματισμοί της. Η γοητεία των ιδεών της αντισταθμίζεται με τη δυσπιστία και την καχυποψία, στην οποία προσκρούουν οι πολιτικοί σχηματισμοί της. Βασική εξήγηση θα ήταν ότι οι συγκεκριμένοι πολιτικοί φορείς της Αριστεράς δεν πείθουν πως υπηρετούν πράγματι τα ιδανικά που επαγγέλλονται.



Ημεγάλη πλειονότητα του πολιτικού προσωπικού των αριστερών σχηματισμών αφιερώνει ασύγκριτα περισσότερο χρόνο στα οργανωτικά και στην εκκαθάριση εσωτερικών λογαριασμών, παρά στην εγκαθίδρυση σταθερών και δημιουργικών δεσμών με την κοινωνία.

Αντί να είναι κοινωνιοκεντρικοί, παραμένουν εξουσιοκεντρικοί. Αντί να απευθύνονται προς την κοινωνία, της στρέφουν τα νώτα και απλώς την επικαλούνται καιροσκοπικά στις μεταξύ τους διενέξεις. Αυτός ακριβώς είναι ο ορισμός της γραφειοκρατικοποίησης των αριστερών σχημάτων και μορφωμάτων, που καταλήγουν σήμερα να εμπνέουν περισσότερη καχυποψία, παρά εμπιστοσύνη.


Καταγεγραμμένη φιλοδοξία όλων είναι να ηγεμονεύσουν σε κάποιο μυθικό κοινωνικό κίνημα, που φαντάζονται ότι δεν θα μπορούσε να υπάρξει χωρίς την ηγεσία τους.


Ομως, η ιστορία διδάσκει ότι οι κοινωνικές ανατροπές δεν είναι ποτέ προϊόν οργανωτικών αποφάσεων ούτε ηγεσιών, όσο φωτισμένες και αν υποτεθούν αυτές. Οι κοινωνικές εξελίξεις ακολουθούν ανελέητο και ανεξέλεγκτο δικό τους ρυθμό, ενώ πρόβλημα των πολιτικών σχηματισμών παραμένει σταθερά ότι αιφνιδιάζονται πάντα από τα κοινωνικά γεγονότα και τρέχουν με υστέρηση πίσω από αυτά, προκειμένου να συμμετάσχουν στη φάση της περιστολής τους. Δεν εξαρτάται ποτέ η ιστορία από την Αριστερά, αλλά πάντοτε η Αριστερά από την ιστορία.



Στην παρούσα ιστορική στιγμή, η Αριστερά δεν σώζεται με αναδίπλωση σε κανένα προκατασκευασμένο δόγμα ούτε με την απομονωτική αυτοανακηρυγμένη «ταξική πολιτική». Αλλά δεν σώζεται επίσης ούτε με καιροσκοπικό «άνοιγμα» στον χώρο του πολιτικού δικομματισμού, ο οποίος σήμερα έχει δυσφημισθεί όσο ποτέ άλλοτε.



Φυσικά και αβίαστα, μοναδική οδός για την Αριστερά θα ήταν η ανεπιφύλακτη επάνοδός της στην κοινωνία, χωρίς βεβαίως να αφήνει ανεκμετάλλευτες τις δυνατότητες που μπορεί εκάστοτε να προκύπτουν από τις αντιφάσεις του σημερινού, έστω και καταρρέοντος, πολιτικού συστήματος.

Αλλωστε, σπάνιες είναι οι ιστορικές στιγμές που το πολιτικό σύστημα ανασκευάζεται μέσω μετωπικής σύγκρουσης με «εξωτερικές» δυνάμεις. Συνήθως συμβαίνει το αντίθετο: υπό την αύξουσα κοινωνική πίεση, κάποιες δυνάμεις από το εσωτερικό του πολιτικού συστήματος αναλαμβάνουν μεταρρύθμιση προς διάσωσή του, που όμως μπορεί να καταλήγει ακόμη και στην κατάρρευση και ανατροπή του.



Η Αριστερά σήμερα επισημαίνει έλλειμμα κοινωνικής ευαισθησίας των αστικών πολιτικών δυνάμεων, όμως η ίδια, σε όλες τις παραλλαγές της, με την αποκλειστική προσήλωσή της στην οργανωτικιστική και εσωστρεφή κατανόηση του κοινωνικού προβλήματος, αποδεικνύεται περισσότερο αμείλικτη και άστοργη κοινωνικά απ' ό,τι οι υποτιθέμενοι αντίπαλοί της.


Η επιχείρηση ένταξης των λαϊκών κινητοποιήσεων σε προκατασκευασμένα από το παρελθόν σχήματα δεν συνιστά αριστερή πολιτική, αλλά γραφειοκρατικό εγχείρημα. Πρόβλημα της Αριστεράς σήμερα δεν είναι το έλλειμμα προγράμματος, αλλά η δυσπιστία της απέναντι στη φαντασία, την ευρηματικότητα και την ανεξέλεγκτη δυναμική των κοινωνικών δυνάμεων: η υπόνοια ότι δεν ενθαρρύνει την κοινωνία να εκφρασθεί, όσο κυρίως πασχίζει να την οικειοποιηθεί.

Εάν η αυτοκτονία της κατανοηθεί ως αναγνώριση του προβλήματος, αυτό θα συνιστούσε για την κοινωνία απαρχή για μια νέα ελπίδα.

Συνέχεια...

Ψάχνουμε να βρούμε τις «διαφορές» μας …

… με τους γείτονες. Τίποτα !

Ψάχνουμε να βρούμε τις αιτίες που πληρώνουμε …
«κερατιάτικα» για εξοπλισμούς. Τίποτα !

«και ‘συ λαός κι εγώ λαός..» λέει το τραγούδι



Άντε, Καλή Βδομάδα και να περάσει γρήγορα για να μην μπαγιατέψουν τα … εισιτήρια !

Συνέχεια...

Κυριακή 20 Ιουνίου 2010

Τα αυθόρμητα γλέντια, αν συνοδεύονται και με μπάτουδο, αξίζουν.

Το φαγοπότι έγινε στο Σύλλογο Κορωνίδας και τραγουδά η Σοφία Αλιμπέρτη

Συνέχεια...

ΚΥΡ: ΑVΕRΟF (Τhe party is here)

Συνέχεια...

Πόσο απέχει η πολιτιστική φτώχεια από την αντίδραση;

Σαράντα χρόνια τώρα μας κατατρώει εκείνο το σύνθημα «επιστροφή στις ρίζες».

Όσο κι αν εμπεριέχει αξίες πολιτιστικές, στην πράξη λειτούργησε ως άλλοθι στη δήθεν προοδευτικότητα των φορέων και ιδιαίτερα της τοπικής αυτοδιοίκησης και τοπικών συλλόγων, προκειμένου να δικαιολογήσουν την αδράνεια και την έλλειψη οράματος για το μέλλον.


Σπαταλήθηκαν απίθανοι πόροι, οικονομικοί και ανθρώπινου δυναμικού, για να φτάσουμε ( καταντήσουμε ) εδώ που φτάσαμε.

Από το “Αρμενάκι” …στην “πιτσιρίκα” και από το “Βιτζηλαιαδίστικο” στο βλαχο-γυφτο-σκυλο-νησιώτικο.

Έχουν ευθύνη οι τοπικοί φορείς, με ελάχιστες εξαιρέσεις, γιατί συντηρούν και αναπαράγουν αυτά τα φαινόμενα, τα οποία μάλιστα αποτελούν και το μοναδικό περιεχόμενο στις δράσεις τους।


Με ζούλα και βιολιά ( όπως λένε με άρτον και θέαμα ) θεωρούν πως έχουν την κοινωνική νομιμοποίηση να εκπροσωπούν κοινωνίες।

Επειδή μάλιστα οι νέοι, ως το πιο υγιές κομμάτι της κοινωνίας, δεν τους ακολουθεί, με ευκολία τους χαρακτηρίζουν αποπροσανατολισμένους και στην καλλίτερη περίπτωση αδιάφορους.

Δεν μπορούν να κατανοήσουν πως οι νέοι στρατεύονται:

- όταν ανατρέπουν το χθες και σχεδιάζουν με οραματισμό το μέλλον,

- όταν οι μεγαλύτεροι τους διαμορφώνουν υποδομές για να κοινωνικοποιήσουν την εργατικότητα, το ταλέντο και τις επιστημονικές γνώσεις τους

Έχω ανατρέξει στα προγράμματα και έχω καταγράψει τις δράσεις των τοπικών συλλόγων και δεν μπόρεσα να ανακαλύψω κάποιο χώρο για να προσφέρουν οι νέοι την επιστημονική γνώση τους, το ταλέντο, την ευρηματικότητα και καινοτομία που οι κοινωνίες έχουν ανάγκη για ένα διαφορετικό αύριο.


Το γκάζωμα προς το μέλλον θεωρείται υπέρβαση ορίου ταχύτητας, γιατί οι τοπάρχες θα μείνουν πίσω και οι «ρίζες» δε θα σηματοδοτούν επιστροφή προς τα πίσω, αλλά θα αποτελέσουν το στέρεο κορμό για μια νέα και υγιή κοινωνική ανθοφορία.


Αλήθεια πόσο απέχει η πολιτιστική φτώχεια από την αντίδραση;

Συνέχεια...