Τα χαρτιά και οι λαμαρίνες δεν τρώγονται. Εμείς έχουμε την πραγματική παραγωγή και πάνω απ όλα και πολιτισμό

Εμείς δεν είμαστε, ούτε εκπροσωπούμε κανένα κόμμα και δεν στοχεύουμε να στρατολογήσουμε κανένα. Έχετε καταλάβει πως μέσα από την αρθρογραφία μας προσπαθούμε να γινόμαστε πιο ελεύθεροι από τα ιδεολογικοπολιτικά βαρίδια που όλοι κουβαλάμε. Δεν θέλουμε να πείσουμε κανέναν αλλά να προβληματίσουμε.


Ας δούμε λοιπόν μερικά δεδομένα της συγκυρίας.


«Η αθρόα διάθεση τίτλων ελληνικού χρέους στη δευτερογενή αγορά, η οποία ξεκίνησε αμέσως μετά τις τελευταίες εκδόσεις του 7ετούς και 20ετούς ομολόγου την Μεγάλη Δευτέρα και Τρίτη, έφτασε την προηγούμενη εβδομάδα σε αληθινό παροξυσμό. Αυτό ήταν που κατά κύριο λόγο εκτίναξε τα επιτόκια-spread στα ουράνια. Από την κατάσταση αυτή άρχισαν να απειλούνται σοβαρά τα «μεγάλα πακέτα» ομολόγων που βρίσκονται στα χέρια των μεγάλων ευρωπαϊκών τραπεζών. Αν η πορεία αυτή συνεχιζόταν υπήρχε σοβαρός κίνδυνος να εξαναγκάζονταν οι κύριοι κάτοχοι του ελληνικού χρέους στη Βρετανία, Γαλλία, Ελβετία και Γερμανία να πουλήσουν τους τίτλους τους στο 20%, ακόμη και στο 15% της ονομαστικής τους αξίας. Αυτός ήταν ο λόγος που πολλοί εκπρόσωποι ευρωπαίων θεσμικών επενδυτών και ευρωπαϊκών τραπεζών άρχισαν να ζητούν εναγωνίως παρέμβαση από τους ηγέτες της ευρωζώνης.»


Μας φοβούνται, δεν τους φοβόμαστε
«Αυτό που κάνει εντύπωση είναι ότι εγγυητές της ενότητας της ευρωζώνης και του ευρώ είναι τώρα πια οι πιο στιγματισμένοι κερδοσκόποι. Αντίθετα εχθρός του ευρώ και της ευρωζώνης είναι η χώρα που τα επινόησε και αποτελεί μέχρις σήμερα το κύριο στήριγμά τους, η Γερμανία.»


Φοβούνται την Ελλάδα γιατί θα καταρρεύσει το χάρτινο οικοδόμημά τους.


«Γιατί όμως οι κερδοσκόποι και οι θεσμικοί επενδυτές των αγορών επιμένουν στην κινητοποίηση του «μηχανισμού στήριξης»; Οι λόγοι είναι πολλοί. Ο κύριος λόγος είναι ότι η λειτουργία του «μηχανισμού στήριξης» θα εξασφαλίσει την κερδοσκοπία με τίτλους χρέους σε υψηλά επιτόκια, χωρίς να κινδυνεύουν οι κερδοσκόποι από μια ξαφνική πτώχευση και στάση πληρωμών.»


Καταλάβατε ποιοι θα πτωχεύσουν;


«Μέσα από αυτή την διαδικασία το λαϊκό εισόδημα, η εργασία, οι πόροι της οικονομίας ακόμη και η ακεραιότητα της χώρας έχουν ήδη τεθεί στη διάθεση των διεθνών αγορών και των εκπροσώπων τους. Αιχμάλωτη του χρέους η χώρα έχει καταδικασθεί να πριμοδοτεί την κερδοσκοπία των αγορών μέσα από την συντήρηση ενός μονοπωλιακά υψηλού κόστους δανεισμού. Η χώρα με το υστέρημα του εργαζόμενου, του ελευθεροεπαγγελματία και της μικρομεσαίας επιχείρησης πληρώνει την διεθνή τοκογλυφία χωρίς να μπορεί να ανασάνει»


Με την οικονομική τρομοκρατία επιδιώκουν το πρόβλημά τους να μας πείσουν ότι είναι πρόβλημά μας. Το όπλο δεν το έχουν αυτοί, το έχουμε εμείς κι αν τραβήξουμε την σκανδάλη σε δυο μέρες έχει καταρρεύσει όλο το λεγόμενο ευρωπαϊκό οικοδόμημά και όλη η παγκόσμια χρηματοοικονομική καπιταλιστική φούσκα.

Ας αφυπνίσουμε, ο καθένας από την πλευρά του, τα κόμματα στα οποία ανήκει, να μη στρουθοκαμηλίζουν και από την πολιτική κακομοιριά να περάσουμε σε σοβαρές ανατρεπτικές πολιτικές.

Μην τσιμπάτε που μας λένε ότι δεν έχουμε παραγωγή. Να χωνέψουν οι πολιτικοί μας, γιατί αυτό το ξέρουν καλά οι βόρειοι, τα χαρτιά και οι λαμαρίνες δεν τρώγονται. Εμείς έχουμε την πραγματική παραγωγή και πάνω απ όλα και πολιτισμό.

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Δ.Ν.Τ. όπως λέμε Τ.Ν.Τ.

Να κάνουμε μια ευχή
ή μια πρόβλεψη…
Πραγματικά,
ο αγώνας τους τώρα δικαιώθηκε!


Το ιδεολόγημα ότι ζούσαμε σε ένα παράδεισο που δε μας αντιστοιχούσε, καταναλώναμε περισσότερα απ’ όσα μας αναλογούσαν και πολλά άλλα παρόμοια εφευρήματα, θα επιστρατευτούν για να μας πείσουν ότι τελικά η πηγή του κακού είμαστε εμείς, ο απλός λαός…

Οι πολιτικοί και η πολιτική είναι πάντα υπεράνω πάσης υποψίας.

Το κατηγορητήριο για την «ενοχοποίησή» μας θα είναι τόσο βαρύ, και τα περιθώρια έστω μιας τυπικής απολογίας θα έχουν στενέψει τόσο, ώστε η απαγγελία της ποινής να θεωρείται λύτρωση και εξαγνισμός…

Κι αυτό γιατί «κάποιοι» μετέτρεψαν το ριζοσπαστισμό μας σε μικροαστική ματαιοδοξία και εκφύλισαν με το χειρότερο τρόπο κάθε μας όραμα και ελπίδα.

Αυτό το κατόρθωμα δεν ήταν εύκολο. Χρειαζόταν καταξιωμένους και κοινωνικά αποδεκτούς «νονούς». Χρειαζόταν καλούς και πιστικούς χειριστές. Και το σύστημα επέλεξε τους καλύτερους.

Η γενιά των «συμβιβασμένων» και η συντεχνία των «προοδευτικών» είναι υπόλογοι στην ιστορία και την κοινωνία. Συνδιαχειρίστηκαν το σύστημα και προίκισαν τις επόμενες γενιές με δυσβάστακτα βάρη. Γιατί αν δεν έχετε καταλάβει, δεν περνάμε μια περίοδο οικονομικής κρίσης όπως θέλουν να την παρουσιάσουν. Μπήκαμε στον αστερισμό μιας νέας εποχής με νέα δεδομένα και άγνωστα ζητούμενα. Δεν πρόκειτε για ολική επαναφορά σε ένα "υγειές" αστικό πολιτικό σύστημα. Πρόκειτε για μια συνολική εθνική διευθέτηση ...

Βρισκόμαστε στην πρώτη, στην εύκολη φάση του εγχειρήματος. Επειδή, δεν μπορούν να υποτιμήσουν το νόμισμά τους, το ευρώ, θα υποτιμήσουν το επίπεδο της ζωής μας. Αυτό σαν αρχή. Τα δύσκολα έπονται … ……………………………………………………………………………… Ευτυχώς που οι σημερινοί νέοι αγνοούν την ιστορία του «Πολυτεχνείου». Θα ξεχάσουν γρηγορότερα τη γενιά που ισοπέδωσε κάθε έννοια και κάθε αξία. Θα χρειαστούν βέβαια, όχι ένα αλλά εκατό «πολυτεχνεία» για να «σηκώσουν τον ήλιο» πάνω από την Ελλάδα. Αλλά θα τα καταφέρουν αρκεί να μη θαμπωθούν από πράσινους ήλιους και τα ψεύτικα ομοιώματά του ...

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Δε μπορεί να είμαστε και να φαινόμαστε τόσο μα…κες

Οι μύθοι και η πραγματικότητα

Ότι αναπτύσσω παρακάτω δεν αναιρεί τις εσωτερικές μας ευθύνες για την οικονομική κρίση, για τις οποίες άλλωστε έχουμε αναφερθεί σε προηγούμενες αναφορές μας.

Λέει μια λαϊκή ρήση, όταν χρωστάς, εκείνοι που εύχονται για την υγεία σου είναι κυρίως οι δανειστές σου.

Θα πρόκειται λοιπόν για παραλογισμό αν αυτοί που περιμένουν να εισπράξουν από την Ελλάδα επιδιώκουν το κακό της ή για την ακρίβεια την πτώχευσή της.

Παρουσιάζεται η εικόνα να μας τρομοκρατούν, περί δήθεν χρεοκοπίας, εκείνοι που είναι φύση και θέση τρομοκρατημένοι.

Κι όμως η χρεοκοπία είναι όπλο της Ελλάδας και όχι απειλή των δανειστών μας!!

Αν δεν εισπράξουν τα 300 δις, τόσο είναι το χρέος μας, είναι αυτονόητο πως θα καταστραφούν αυτοί και ο μόνος κερδισμένος θα είναι η Ελλάδα.
Αυτές οι απλές αλήθειες συσκοτίζονται από τις πολιτικές ηγεσίες και τα ΜΜΕ που στην ουσία λειτουργούν σαν το μακρύ χέρι των μεγαλοτραπεζιτών για να μας παρουσιάζουν το άσπρο μαύρο.

Καταλαβαίνω την εύλογη (;) φιλοτιμία της άλλης άποψης, που λέει ότι, δεν μπορεί να
προκρίνεται ως θεμιτή λύση η ασυνέπεια απέναντι στις συμβατικές μας υποχρεώσεις και ότι αυτό έχει στοιχεία ανηθικότητας και ο …υπερήφανος Ελληνικός λαός δεν τα κάνει αυτά.

Επειδή στην πολιτική η έννοια της ηθικής δεν έχει μεταφυσικό περιεχόμενο, αλλά πραγματικό και μετρήσιμο μέγεθος, η πραγματική ηθική είναι όταν διαμορφώνονται ισότιμες και όχι εκμεταλλευτικές σχέσεις στις συναλλαγές.

Για να δούμε μερικές ανισότιμες σχέσεις και την «ηθική» τους διάσταση.

- Μας δάνειζαν για να αγοράζουμε δικά τους προϊόντα και να κερδίζουν και από τις πωλήσεις και από τα δάνεια.
- Αφού είμαστε χρεωμένοι μας απαιτούν να τους δώσουμε επικερδείς δημόσιες επιχειρήσεις, με δήθεν στόχο να ελαφρύνουμε το χρέος μας.
- Σε όλες τις δημόσιες προμήθειες, υλικών και υπηρεσιών, μας τιμολογούσαν πολλαπλάσιες τιμές ( είχαμε και τις μίζες ).

Επιγραμματικά το ποσόν του κάθε δανείου το έχουν προεισπράξει στο πολλαπλάσιο κι εμείς χρωστάμε και το δάνειο!!!

Να ολοκληρώσουμε και με το αυτονόητο, «ηθικό» και ιδιαίτερα σήμερα επίκαιρο.

Κύριοι Γερμανοί…ελάτε να επαναδιαπραγματευθούμε τα δάνειά σας και να τα συμψηφίσουμε με τις πολεμικές αποζημιώσεις που μας χρωστάτε.

Κι όμως είναι έτσι απλά τα θέματα.

Είναι δυνατόν να είμαστε ή να μας θεωρούν τόσο μα…κες;


Στέφανος Ροδινός
srodinos@gmail.com

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Στο Γαλάτσι πρέπει και θα αλλάξουν πολλά …

διαβάστε όλη την εφημερίδα ΕΔΩ

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Αργεντινή: Μια διαφορετική…γεύση από τον ποδοσφαιρικό … αντίπαλό μας…

Έτσι καταλήγουν οι λαοί όταν γίνονται θύματα του λαϊκισμού και χάνουν την κριτική σκέψη τους. Τα βίντεο αυτά στοχεύουν στην οικονομική τρομοκρατία που καλλιεργείται για την υποταγή των λαών.

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Ο κουραστικός ιδεολογικός τουρισμός του Ignacio Ramonet

Σε συνέχεια της προηγούμενης ανάρτησης με τίτλο Ο θάνατος της σοσιαλδημοκρατίας θεωρούμε αναγκαίο να δούμε και τον αντίλογο.
Αυτά που δεν μας λέει ο Ignacio Ramonet είναι:

1.-Η σοσιαλδημοκρατία κατέρρευσε αφού οι προϋποθέσεις χρηματοδότησης του κοινωνικού κράτος ανατράπηκαν, καθώς οι οικονομίες της Δ.Ευρώπης έχασαν ανταγωνιστικότητα από την Ασία.
2.-Η σοσιαλδημοκρατία κατέρρευσε γιατί δεν μπόρεσε να υποστηρίξει τις ιδεολογικές και φιλοσοφικές απαιτήσεις των πολιτών που απόλαυσαν την ανάπτυξη μετά τον πόλεμο, οι οποίοι απαιτούσαν μια νέα συνθήκη ατομικής και προσωπικής αυτοπραγμάτωσης πέραν της γενικευμένης κρατικής προστασίας.
3.-Τα κενά αυτά καλύφθηκαν από συντηρητικές κυβερνήσεις.
4.-Η έννοια του «νεοφιλελευθερισμού» ως συμπαγούς ρεύματος συσκοτίζει την πραγματικότητα καθώς αποκρύπτει ότι η υιοθέτηση δομών αγοράς, ροής κεφαλαίων ,επιχειρηματικότητας έβγαλε από την φτώχεια 500-600 εκατομμύρια στην Ασία.


Ταυτόχρονα υποκρύπτει ότι όλα τα προοδευτικά κινήματα του Γ κόσμου, δεν απαιτούν μια παγκόσμια «σοσιαλδημοκρατική» συνθήκη αλλά μεγαλύτερη παγκοσμιοποίηση, πρόσβαση στις αγορές, στα κεφάλαια ,στην παιδεία.
5.-Ο όρος «νεοφιλελευθερισμός» στερημένος από οποιοδήποτε σαφές κριτικό περιεχόμενο νοηματοδοτεί το «κακό» της εποχής μας ,και έτσι χρησιμοποιείται σωρηδόν κατά περίπτωση.
6.-Αποτελεί σύμπτωμα μιας κουρασμένης Ευρωπαϊκής διανόησης η αναζήτηση ενός «εξωτικού» οράματος το αναζητά γεωγραφικά ,σαν τον καταναλωτή τουρίστα του συρμού που εντυπωσιάζεται από τα εξωτικά τοπωνύμια. Μπορεί ο IR να πηγαίνει για τουρισμό στην Βενεζουέλα ,αλλά να εμπνευστούμε από τον Τσάβες δηλαδή ένα συνηθισμένο πολιτικό χώρας με πετρέλαια ,δεν μας είναι κολακευτικό.
7.-Καμμία πολιτική δεν προχώρησε με νοσταλγίες ,ούτε με γεωγραφικές ζήλιες. Η Αριστερά καλείται να αναδείξει τα σύγχρονα προτάγματα που αντιστοιχούν στις ανάγκες που είναι και κοινωνική ασφάλεια και προσωπική ατομική εξέλιξη.

Η απόδραση της αριστεράς προς ένα «εικαστικό» κολλεκτιβισμό προσπερνώντας την διερεύνηση μιας νέας «αριστερής» υποκειμενικότητας είναι η καλύτερη προσφορά στην συντήρηση.
Η επικράτηση των συντηρητικών δυνάμεων (και όχι του ανύπαρκτου νέο φιλελευθερισμού) εδράζεται στην υπαρκτή αναζήτηση λύσεων στο αίτημα για μια νέα «μοναδικότητα» (singularity) ,κάτι για το οποίο η αριστερά καθεύδει.

Το θεωρητικό έργο-αντίδοτο του Α.Negri

Αν ο IR εκφράζει την κουρασμένη, άνευρη κεντροαριστερά που αναπαράγεται βυθισμένη στα κλισέ της, η θεωρητική αναζήτηση ενός διανοητή που «τοπολογικά» , «συμβατικά» κινείται στην Άκρα Αριστερά είναι σημαντική.

Ο ΑΝ κινείται δυναμικά σε ένα νέο πλαίσιο εννοιών και αναζητά τόσο τις νέες πολιτικές συλλογικές δομές όσο και τους νέους τρόπους που δομούνται οι σύγχρονες πολιτικές υποκειμενικότητες.

Ο Negri διακρίνει ανάμεσα στην «μοναδικότητα» (singularity) και την «ατομικότητα» (individuality).

H ατομικότητα είναι η υποκειμενικότητα του πολίτη καταναλωτή, που κινείται εντός υπαρκτών επιλογών, αλλά με κυρίαρχο το στοιχείο της επανάληψης, της επιστροφής, του εγκλεισμού .Η μοναδικότητα είναι η δυναμική υποκειμενικότητα του πολίτη που διαμορφώνεται εντός του κοινωνικού ανταγωνισμού, εντός της κοινωνικής δυναμικής του «πλήθους».
Είναι υποκειμενικά αδύνατο να μεταφερθεί όλος ο πλούτος αυτής της προβληματικής, αλλά εδώ ευρίσκεται το μέλλον της Αριστεράς, στην αναζήτηση ενός «αριστερού» πρωτείου του «ατόμου» και όχι στην αδύνατη οικονομικά ανασύσταση ενός κουρασμένου σοσιαλδημοκρατικού κράτους.
Ο κύριος IR μπορεί να συνεχίζει τον ιδεολογικό τουρισμό στην Λ.Αμερική ,και την κουραστική άνευρη φιλολογία του.

http://leftliberalsynthesis.blogspot.com/

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Οδηγίες προς ναυτιλλομένους …

Η … «εισχώρηση» έγινε. Βοήθειά σας.

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

κοιτάμε μπροστά...

το πρόγραμμα του συνεδρίου ΕΔΩ

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Ignacio Ramonet, Ο θάνατος της σοσιαλδημοκρατίας

Και οι ιδέες πεθαίνουν. Το κοιμητήριο των πολιτικών παρατάξεων ξεχειλίζει από μνήματα όπου βρίσκονται θαμμένα τα λείψανα πολιτικών οργανώσεων που κάποτε πυροδοτούσαν πάθη, κινητοποιούσαν πλήθη και πλέον έχουν γίνει βορά της λήθης.


Ποιος θυμάται στην Ευρώπη, λόγου χάρη, τον ριζοσπαστισμό ; Μία από τις πιο ισχυρές πολιτικές δυνάμεις (της κεντροαριστεράς) του δεύτερου μισού του 19ου αιώνα, παρασυρμένη από τους ανέμους της Ιστορίας...

Τι απέγινε ο αναρχισμός ; Και ο σταλινικός κομμουνισμός ; Πού βρίσκονται τούτα τα αξιοθαύμαστα λαϊκά κινήματα που μέχρι πρότινος ήταν ικανά να επιστρατεύσουν εκατομμύρια αγρότες και εργάτες ;

Εξαιτίας των ίδιων της των αποκηρύξεων, των συνθηκολογήσεων και των προδοσιών, η σοσιαλδημοκρατία γλιστράει σήμερα με τη σειρά της στον τάφο... Ολοκληρώνεται ο κύκλος της ζωής της.
Και το πιο απροσδόκητο είναι πως αυτό συμβαίνει τη στιγμή που ο υποτιθέμενος κυριότερος ανταγωνιστής του, ο άκρατα νεοφιλελεύθερος καπιταλισμός, βρίσκεται σε μία από τις χειρότερες στιγμές του.

Γιατί λοιπόν η σοσιαλδημοκρατία πεθαίνει αφού ο νεοφιλελευθερισμός βρίσκεται σε άτακτη υποχώρηση ; [1] Αναμφίβολα επειδή, απέναντι στην έκρηξη των επιτακτικών κοινωνικών αναγκών, αποδείχθηκε ανίκανη να προτείνει λύσεις που ξεσηκώνουν τον λαϊκό ενθουσιασμό.


Πορεύεται στα τυφλά, δίχως πυξίδα και δίχως θεωρία· δίνει την εντύπωση πως βρίσκεται εκτός λειτουργίας, με έναν ασθενικό μηχανισμό καθοδήγησης, δίχως στρατηγική ούτε ιδέες ούτε αρχές ούτε όραμα για το μέλλον... Προπαντός στερημένη από ταυτότητα. Ήταν μια πολιτική δομή που όφειλε να κάνει επανάσταση και απαρνήθηκε αυτόν τον σκοπό· ήταν ένα εργατικό κόμμα και πλέον εκπροσωπεί την εύπορη μεσοαστική τάξη των πόλεων.


Ποικίλες εκλογικές αναμετρήσεις κατά τη διάρκεια του προηγούμενου χρόνου έδειξαν ότι η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία δεν ξέρει πώς να απευθυνθεί στα εκατομμύρια ψηφοφόρους-θύματα των ωμοτήτων του μεταβιομηχανικού κόσμου που προέκυψε από την παγκοσμιοποίηση.

Σε αυτές τις μάζες των αναλώσιμων εργαζομένων, των μονίμως καθηλωμένων στον βασικό μισθό, των νεόπτωχων από τα προάστια, των αποκλεισμένων, των εξαναγκασμένων σε πρόωρη συνταξιοδότηση εν μέσω παραγωγικής ηλικίας, των νέων της επισφάλειας...
Σε όλα αυτά τα κοινωνικά στρώματα που έπεσαν θύματα του νεοφιλελεύθερου σοκ. Και για τα οποία η σοσιαλδημοκρατία δεν φαίνεται να διαθέτει ούτε λόγο ούτε λύσεις.

Τα αποτελέσματα των ευρωεκλογών του Ιουνίου 2009 αποκάλυψαν με χαρακτηριστικό τρόπο την τρέχουσα κατάρρευσή του. Η πλειονότητα των εν εξουσία σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων είδε τα ποσοστά τους να πέφτουν. Εξίσου έχασαν έδαφος και αυτά που βρίσκονταν στην αντιπολίτευση, ειδικά στη Γαλλία.


Δεν κατάφεραν να πείσουν τους ψηφοφόρους για την ικανότητά τους να αντιδράσουν στις κοινωνικές και οικονομικές προκλήσεις που προέκυψαν από την κρίση του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού.

Αν απαιτούνταν ένα τεκμήριο για να καταδειχθεί πως οι Ευρωπαίοι σοσιαλιστές είναι ανίκανοι να προτείνουν μια πολιτική διαφορετική από εκείνη που δεσπόζει στους κόλπους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το πρόσφεραν ο Γκόρντον Μπράουν και ο Λουίς Χοσέ Ροντρίγκεθ Θαπατέρο όταν υποστήριξαν την υποψηφιότητα του υπερ-φιλελεύθερου Χοσέ Μανουέλ Ντουράο Μπαρόζο για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής : του τέταρτου ανθρώπου της Σύσκεψης Κορυφής των Αζορών – μαζί με τον Τζορτζ Μπους, τον Τόνι Μπλαιρ και τον Χοσέ Λουίς Αθνάρ – όπου αποφασίστηκε, τον Μάρτιο του 2003, η παράνομη εισβολή στο Ιράκ...


Το 2002, οι σοσιαλδημοκράτες κυβερνούσαν σε δεκαπέντε χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Αυτή τη στιγμή, ενώ η χρηματοπιστωτική κρίση καταδεικνύει το ηθικό, κοινωνικό και οικολογικό αδιέξοδο του άκρατου νεοφιλελευθερισμού, δεν κυβερνούν παρά μόνο σε πέντε κράτη (Ισπανία, Ελλάδα, Ουγγαρία, Πορτογαλία και Ηνωμένο Βασίλειο).

Δεν κατάφεραν να επωφεληθούν από τον νεοφιλελεύθερο όλεθρο. Και οι κυβερνήσεις τριών από αυτές τις χώρες – Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, έχοντας δεχτεί την επίθεση των χρηματοπιστωτικών αγορών και χτυπημένες από την « κρίση του δημοσίου χρέους » – θα βυθιστούν ακόμη πιο πολύ στην ανυποληψία και στην πτώση της δημοτικότητας όταν θα αρχίσουν να εφαρμόζουν, με σιδηρά χείρα, τα προγράμματα λιτότητας και τις αντιλαϊκές πολιτικές που απαιτούνται από τη λογική της Ευρωπαϊκής Ένωσης και των μαντρόσκυλών της.



Η αποποίηση των ίδιων της των θεμελίων τής έχει γίνει συνήθεια. Είναι πολύς καιρός που η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία αποφάσισε να ενθαρρύνει τις ιδιωτικοποιήσεις, να περικόψει τους κρατικούς προϋπολογισμούς εις βάρος των πολιτών, να ανεχθεί τις ανισότητες, να προωθήσει την επιμήκυνση του ορίου ηλικίας για συνταξιοδότηση (στην Ισπανία, οι εν εξουσία σοσιαλιστές μόλις πρότειναν να αυξηθεί από τα 65 στα 67 έτη...) και να εξαρθρώσει τον δημόσιο τομέα, δίνοντας την ίδια στιγμή κίνητρα για τις συγχωνεύσεις και τις μονοπωλιακές συγκεντρώσεις των μεγα-επιχειρήσεων και κανακεύοντας τις τράπεζες.

Χρόνια τώρα έχει αποδεχθεί, χωρίς τύψεις, τον προσηλυτισμό της στον νεοφιλελευθερισμό. Επαψε να θεωρεί προτεραιότητα ορισμένους από τους στόχους που ήταν κομμάτι του ιδεολογικού της DNA, όπως η πλήρης απασχόληση, η υπεράσπιση των κοινωνικών κατακτήσεων, η ανάπτυξη των υπηρεσιών προς τους πολίτες, το τέλος των ανισοτήτων, η εξάλειψη της φτώχειας.


Από τα μέσα του 19ου αιώνα και μέχρι τη δεκαετία του 1940, κάθε φορά που ο καπιταλισμός ξεπεταγόταν προκειμένου να μεταπλάσει την κοινωνία, οι σοσιαλδημοκράτες – σχεδόν πάντα υποβοηθούμενοι από τους αριστερούς και τα συνδικάτα – πρόσφεραν πρωτότυπες και προοδευτικές αποκρίσεις : καθολική ψήφος, δωρεάν υποχρεωτική παιδεία για όλους, δικαίωμα στην εργασία, δικαίωμα στην απεργία, κοινωνική ασφάλιση, κοινωνικό κράτος, κράτος πρόνοιας... Σήμερα, αυτό το απόθεμα πολιτικής φαντασίας μοιάζει να έχει εξαντληθεί.



Η ευρωπαϊκή σοσιαλδημοκρατία στερείται μιας νέας κοινωνικής ουτοπίας. Και δεν ξεχωρίζει πλέον από τους συντηρητικούς σχηματισμούς παρά μόνο στην ταχύτητα που επιβάλλει για την κατεδάφιση του κράτους πρόνοιας. Εκείνοι την θέλουν όσο πιο γρήγορα γίνεται· η σοσιαλδημοκρατία προτιμά πιο αργούς ρυθμούς...


Οι καιροί, βεβαιότατα, έχουν αλλάξει. Και στον νου αρκετών ψηφοφόρων της, συμπεριλαμβανομένων και αρκετών από τους λιγότερο προνομιούχους, υπερισχύει το πάθος της κατανάλωσης, καθώς και ο ατομιστικός πόθος να βυθιστούν στην αφθονία που υπόσχεται η γεμάτη πειρασμούς κοινωνία μας, να πλουτίσουν, να απολαύσουν χωρίς περιορισμούς και χωρίς να λερώσουν τη συνείδησή τους...


Μπροστά σε αυτόν τον κυρίαρχο ηδονισμό, που αδιάκοπα προάγεται από τη διαφήμιση-προπαγάνδα και τα μέσα μαζικής παραπλάνησης, οι σοσιαλδημοκράτες ηγέτες δεν τολμούν πια να πάνε κόντρα στο ρεύμα. Φτάνουν μάλιστα στο σημείο να πείθουν τους εαυτούς τους πως δεν είναι οι καπιταλιστές που πλουτίζουν χάρη στις προσπάθειες των εργαζομένων αλλά οι φτωχοί που επωφελούνται από τους φόρους που πληρώνουν οι πλούσιοι...


Θεωρούν, όπως επιβεβαιώνει ο Ιταλός φιλόσοφος Ραφαέλε Σιμόνε, ότι « ο σοσιαλισμός δεν είναι εφικτός παρά μόνον όταν ο κατατρεγμός ξεπερνάει την ευσπλαχνία, τα βάσανα ξεπερνούν τις ευχαριστήσεις και όταν το χάος επιβάλλεται στις συγκροτημένες δομές ». [2]


Ίσως γι’ αυτόν τον λόγο, και προσπαθώντας να διαφοροποιηθεί, ένας νέος σοσιαλισμός του 21ου αιώνα ξαναγεννιέται σήμερα με περίσσια ισχύ και δημιουργικότητα σε πολλές χώρες της Νότιας Αμερικής (Βολιβία, Ισημερινός, Βενεζουέλα). Ενόσω στην Ευρώπη ηχούν πένθιμα οι καμπάνες για τη σοσιαλδημοκρατία.


Αρχική δημοσίευση στην Monde Diplomatique, αναδημοσίευση στην κυριακάτικη Ελευθεροτυπία. Μτφρ. Θανάσης Κούτσης.

Notes
[1] Διαβάστε τον φάκελο « Le socialisme peut-il renaître ? » (« Μπορεί να ξαναγεννηθεί ο σοσιαλισμός ; ») στο « Philosophie Magazine », Παρίσι, Φεβρουάριος 2010.

[2] Raffaele Simone : « Les socialistes proposent toujours le sacrifice » (« Οι σοσιαλιστές πάντα προτείνουν θυσίες »), στο « Philosophie Magazine », όπ.π.
http://radicaldesire.blogspot.com/2010/04/ignacio-ramonet.html

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Οι αντάρτες της ενηµέρωσης

Διευκρίνιση: Οποιοσδήποτε συσχετισµός του παρακάτω κειµένου µε γεγονότα που συνέβησαν προχθές το µεσηµέρι στα γραφεία της ΕΣΗΕΑ είναι αυθαίρετος και πρέπει να αποδοκιµαστεί.
Ήταν εβδοµήντα πέντε, η ηλικία τους κυµαινόταν από τα 13 ώς τα 17, φορούσαν χακί στολές και πράσινα µαντίλια και την περασµένη Δευτέρα ορκίστηκαν µε το αριστερό χέρι σηκωµένο ψηλά ότι θα αγωνιστούν κατά της παραπληροφόρησης που ασκούν τα ιδιωτικά µέσα ενηµέρωσης.

«Ορκίζοµαι ότι θα αντισταθώ στην αδικία των ισχυρών και θα υπερασπιστώ την αξιοπρέπεια του λαού µας», είπαν. «Αν αυτό πράξετε, ας σας επιβραβεύσουν ο Θεός, η πατρίδα και ο κυρίαρχος λα ός», ήταν η απάντηση της νέας υπουργού Επικοινωνίας και Ενηµέρωσης Τάνια Ντίας.
Στη συνέχεια, διάβασε τις οδηγίες για την πρώτη ηµέρα της Επιχείρησης Επικοινωνιακός Κεραυνός: «Συγκροτήστε οµάδες ταχείας µετακίνησης και ξεκινήστε αφισοκόλληση στους σταθµούς της πρώτης γραµµής του µετρό».Ετσι ξεκίνησε το «Επικοινωνιακό Αντάρτικο» που αποφάσισε να δηµι ουργήσει ο πρόεδρος της Βενεζουέλας Ούγκο Τσάβες για να αντιµετωπιστούν _ όπως είπε την περασµένη Κυριακή στην τηλεοπτική του εκπο µπή _ τα ψέµατα των ιδιωτικών µέσων ενηµέρωσης και να αποτραπεί επανάληψη του αίσχους του 2002, όταν είχε σηµειωθεί απόπειρα πρα ξικοπήµατος και τα παραπάνω µέσα δεν είχαν πει κουβέντα.

Οι πρώτες τρεις εικοσιπενταµελείς µονάδες άρχισαν να εκπαιδεύονται τον περασµένο Φεβρουάριο και ο στόχος είναι να δηµιουργηθούν άλλες 25 µο νάδες µόνο στο Καράκας. Οσο για τα όπλα τους, θα είναι ένα τετράδιο, µια φωτογραφική µηχανή, ένα κινη τό τηλέφωνο και ένα µαγνητόφωνο. «Οι αντάρτες θα πυροβολούν από εκεί που πρέπει να πυροβολούν και θα πλήττουν αυτούς που πρέ πει να πληγούν:

τα µέσα ενηµέρωσης, τον µηχανισµό ελέγχου των λα ών», είπε ο υπουργός Παιδείας Εκτορ Ναβάρο στη διάρκεια της ορκωµοσίας. «Αλλά τα πυρά τους θα είναι ιδεολογικά».
Οταν, για παράδειγµα, λέει κάποιος ένα ψέµα στο λεωφορείο, πρέπει να υπάρχει πάντα ένας αντάρτης που θα αποκαθιστά την αλήθεια… Το κρατικό κανάλι Catia ΤV µετέδωσε τις τελευταίες ηµέρες µερικές σκηνές από την εκπαίδευση των µαθητών.

Σ’ ένα από τα εργαστήρια, ένας σύντροφος που φορά µια µπλούζα µε τη φωτογραφία του τροµοκράτη Κάρλος διδάσκει στα παιδιά πώς να αποκτήσουν κριτική σκέψη. Σε ένα άλλο, ο 16χρονος Αρχι περιγρά φει το µήνυµα που θα δίνει στην κοινή γνώµη: «Ενα µήνυµα ειρήνης και σοσιαλισµού. Θέλουµε όλοι οι νέοι να γίνουν σοσιαλιστές».Και όχι µόνο οι νέοι. «Δεν θα επιτρέψουµε στους µπουρζουάδες να καταλάβουν έδρες στην Εθνοσυνέλευση!», βροντοφώναξε προχθές ο Τσάβες σε συγκέντρωση στο Καράκας. «Δεν θα τους επιτρέψουµε να υπονοµεύσουν τους επαναστατικούς νόµους!». Σωστό και δηµοκρατικό.
http://www.diastaseis.blogspot.com/

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Ά ρε κορόιδα των πόλεων που είμαστε....

Τις τελευταίες μέρες φύτεψα στις γλάστρες του μπαλκονιού μου ντομάτες, φράουλες, άνηθο και διάφορα άνθη.

Μόλις με 2 ώρες ήλιο και μόνο το μεσημέρι και σε ελάχιστα τετραγωνικά. Φαντάζεται κανείς τι θα μπορούσε να κάνει σε δέκα στρέμματα σαν αυτά που φωτογράφησα πριν λίγες μέρες παραπάνω;


Με την σωστή κλίση, προς τη σωστή κατεύθυνση, στο σωστό μέρος. Όχι πολύ μακριά να είμαστε και κοντά στον πολιτισμό, αλλά από απόσταση ασφαλείας μέχρι να εκπολιτιστεί ο "πολιτισμός".

Φωτοβολταϊκά και ενεργειακά αυτόνομο σπίτι, ένα αμπέλι, καμιά 20ρια ελιές, ντομάτες, αγκινάρες και ό,τι άλλο χρειάζεται κανείς. Ούτε οικονομική κρίση ούτε τίποτα...Αυτό θα πει ελευθερία και αυτονομία.

Ά ρε κορόιδα των πόλεων που είμαστε....να προσθέσω και των τραπεζών…

http://greekrider.blogspot.com/2010/03/10.html

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Πάρτε τα μέτρα σας …

Τώρα που είναι ακόμα νωρίς, πριν «πυρώσει» για τα καλά η μέρα και να μη φυσάει βέβαια καθόλου, βάλτε μπροστά να «περικάψετε» κανένα βάτο και να καματέψετε αν έχετε κανένα ποτιστικό…


Νερό υπάρχει άφθονο …


Θα ζοριστείτε λίγο στην αρχή, αλλά δεν έχετε περιθώρια επιλογής.

Έρχονται δύσκολες μέρες. Πολύ δύσκολες και καλό είναι να ξαραχνιάσετε και να βάλετε ποντικοφάρμακο στο κελάρι …

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Μαθήματα ακίνδυνης … ακροβασίας από την ΟΝΑΣ

Ίσως φταίνε οι απαιτήσεις μας …

Ίσως φταίει ότι το λίγο στις μέρες μας σημαίνει τίποτα …

Ίσως οι προσδοκίες μας φορτώθηκαν σε ώμους περιορισμένης αντοχής και ευθύνης …

Ίσως η τακτική του «ανώδυνου» είναι η προσφορότερη για την επίτευξη των προσωπικών στόχων …

Κουραστήκαμε να αναζητούμε κάτι ουσιαστικό στον πίνακα των πολιτικά ροζ ανακοινώσεων στη σελίδα της ΟΝΑΣ στο facebook και να μην το βρίσκουμε.

Πολύ θα θέλαμε να προστεθούμε στους 732 fans, αλλά φοβόμαστε μη μπούμε στον πειρασμό και από την πολύ δραστηριότητα σκίσουμε κανένα καλσόν …

Και για να μην ξεχνιόμαστε.

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Απ’ ότι ακούς να μην πιστεύεις τίποτα…

… απ’ ότι βλέπεις, πάλι τίποτα!!!

η φωτογραφία είναι από το blog "μαιευτική μέθοδος"

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

τιμητική εκδήλωση για το Μανόλη Γλέζο …

από το Σύλλογο Ναξιωτών Αγίων Αναργύρων

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Μα κανείς δεν υπάρχει στο Δημόσιο να με εξυπηρετήσει τέλος πάντων;

Στην Ελλάδα είμαστε ακόμα πίσω τεχνολογικά...

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Τρίτη και 13 σήμερα. Τα μάτια σας … 14

Μέχρι τώρα ξέραμε ότι για να προσληφτείς σε μια δουλειά, ειδικά στο δημόσιο, έπρεπε να έχεις γερό «βύσμα», «μέσον», «δόντι», «γλείψιμο» … πως το λένε …

Αν δεν το μάθατε, αλλάξανε τα πράγματα.

Τώρα το «μέσον» το χρειάζεσαι για να μην απολυθείς …

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Και το Γαλάτσι «ΣΠΑΕΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ» !

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

ΝΗΣΙΩΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΟΡΕΙΝΟΙ ΔΗΜΟΙ – ΝΗΣΙΩΤΙΚΕΣ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΕΣ

Ίσως θεωρηθεί πολυτέλεια, αλλά θα το τολμήσουμε!

Θα ζητήσουμε από τα ΤΟΠΙΚΑ ΣΥΜΒΟΥΛΙΑ ένα μικρό απολογισμό.
Απλά τα πρακτικά των συνεδριάσεών τους..

Έτσι για να μάθουμε κι εμείς, αυτά τα τέσσερα χρόνια , τι τους απασχόλησε…

Αναγνωρίζουμε ότι υπάρχουν προβλήματα. Μπορεί να έχει χαλάσει το φωτοτυπικό, μπορεί να έχει τελειώσει το μελάνι, το σίγουρο είναι ότι στην εποχή την ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, δεν θα υπάρχει … χαρτί!

Σαν αντάλλαγμα εμείς τους προσφέρουμε τις υποχρεώσεις αλλά και τις αρμοδιότητές τους για να το καλοσκεφτούν πριν αποφασίσουν να μπουν απλά για να συμπληρώσουν τα κομματικά ψηφοδέλτια.

Διαβάστε ΕΔΩ

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Ο «Καλλικράτης» δίνει πανωπροίκι στους νέους Δήμους …

… τα αμαρτωλά παραμάγαζα, τις πολεοδομίες!

Πώς να μην κάνεις … γιούρια στο νταμπλά με τα κουλούρια ;

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα…για το μέλλον

Βιώνουμε την εποχή των μέτρων, των ανατροπών, της ανασυγκρότησης, όπως τα ονομάζουν, εμείς απλά τα λέμε μέτρα λιτότητας, πράγμα που δεν έχει ξαναγίνει μεταπολεμικά στη χώρα μας.

Παρόλο που η χώρα έχει ανάγκη και για ανατροπές και για ανασυγκροτήσεις, τα λέμε μέτρα λιτότητας για τον απλό λόγο πως στοχεύουν στο αποτέλεσμα και όχι στα αίτια, ενώ απουσιάζουν η αξιολόγηση και ο στόχος και χωρίς αυτά είναι φυσικό να ανακυκλώνεται το πρόβλημα και τα αδιέξοδα


Όσο κι αν γίνεται επίκληση του μεγάλου χρέους για την αποδοχή τους, το ζητούμενο είναι του χρόνου τι άλλο θα κάνουμε, τι άλλα μέτρα θα πάρουμε,
δεδομένου ότι το χρέος ολοένα και θα αυξάνεται; Άντε να πουλήσουμε ότι ακόμα ( χρυσαφικό ) μας έχει απομείνει και μετά;
Θα οξύνεται ακόμα γιατί η Ελλάδα, πέραν από τις δικές της ευθύνες στη διαχείριση των δημοσιοοικονομικών της, ως αδύναμος κρίκος βρίσκεται στο επίκεντρο της παγκόσμιας μάχης ανάμεσα στο Δολάριο και Ευρώ.

Το βιομηχανικό κεφάλαιο των Αμερικάνων επιδιώκει χαμηλό δολάριο για να αυξάνει τις εξαγωγές του, άρα μπορεί και να μας στηρίξουν για να μην καταρρεύσει το Ευρώ. Από την άλλη τους Γερμανούς συμφέρει ένα υποτιμημένο Ευρώ, δεδομένου ότι είναι η 2η εξαγωγική χώρα στον κόσμο και άρα γιατί να στηρίξουν την Ελλάδα;

Η ισορροπία που επιτεύχθηκε χθες στην Ευρωζώνη και σε συνδυασμό με τα όσα προηγήθηκαν, αντικατοπτρίζεται στα επιτόκια του δανεισμού που θα κυμαίνονται σχεδόν στα όρια της αγοράς.

Συνολικά πρόκειται για ενδοκαπιταλιστικές ανακατατάξεις και συγκρούσεις σύμφυτες με την ουσία του καπιταλισμού.

Τα στοιχήματα και τα spreads, στον τομέα των χρηματιστικών κεφαλαίων, ποντάρουν σ αυτήν τη στρατηγική μάχη και ας μη ψάχνουμε αφελώς για καλούς ή κακούς Αμερικάνους ή Γερμανούς ή ακόμα χειρότερα για φιλέλληνες και ανθέλληνες.

Η στρατηγική της Ελληνικής κυβέρνησης να καταστήσει το πρόβλημά μας ως πρόβλημα Ευρωπαϊκό ήταν κατ αρχάς ορθή και τα αποτελέσματα θα δούμε αν την επιβεβαιώσουν ή όχι, αλλά παράλληλα απαιτείται και εσωτερική στρατηγική για το κράτος και τα δημοσιοοικονομικά.

Το δημοσιοοικονομικό μας πρόβλημα, αποτελεί πραγματικά πρόκληση και είτε υπήρχε κρίση είτε δεν υπήρχε και έπρεπε κάποτε να το αντιμετωπίσουμε. Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να συνεχίζουμε να χρεώνουμε τις επόμενες γενιές για να διατηρήσουμε ένα αρρωστημένο καταναλωτικό μοντέλο.

Έχουμε αναφερθεί σε άλλες αρθρογραφίες για τις τραγελαφικές κοινωνικές παραμορφώσεις και ψευδαισθήσεις που δημιουργεί αυτό το σύστημα που στο κάτω-κάτω αυτό το σύστημα μας έφερε στο σημερινό αδιέξοδο και γιατί θα πρέπει να το συντηρήσουμε;

Είμαστε διατεθειμένοι να υπερβούμε και γιατί όχι να ανατρέψουμε το σημερινό μοντέλο μιας εικονικής ευημερίας;

Μιας «ευημερίας» που στηρίζεται σε δανεικά ( που πιθανόν να μην ξεχρεώσουν ποτέ τα παιδιά και τα εγγόνια μας ), για να αγοράζουμε προϊόντα των εξαγωγικών χωρών ( κύρια της Γερμανίας ) και για να διευρύνουμε ένα αδηφάγο δημόσιο που κύρια αναπαράγει μηχανισμούς και το κρατικοδίαιτο κεφάλαιο.

Γι αυτό στην αρχή τονίσαμε την απουσία αξιολόγησης και στόχων που δεν χαρακτηρίζει μόνο την κυβέρνηση αλλά όλο το πολιτικό φάσμα.

Οι κυβερνητικές ατολμίες οδηγούν ακριβώς στο ίδιο αδιέξοδο με τη δήθεν προοδευτική θέση που λέει κάτω τα χέρια που ουσιαστικά οδηγεί στο να μην αλλάξει τίποτα.

Οι κοινωνίες πάνε μπροστά, όχι όταν κλαίνε για τα χαμένα χρόνια και τις ευκαιρίες, αλλά όταν διδάσκονται από το παρελθόν και τα λάθη, στη συνέχεια αξιολογούν και σχεδιάζουν τα επόμενα βήματα.

Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα, όχι να πηδήξουμε στα κάρβουνα που γράφαμε, αλλά να κάνουμε άλμα στο μέλλον.

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Αλλάζουν «τα πάντα όλα» με τον “Καλλικράτη”…

Το μεγάλο ερώτημα όμως παραμένει:

“Φταίνε οι διοικητικές δομές , δηλαδή ο μηχανισμός εφαρμογής ή επιβολής του πολιτικού συστήματος ή το ίδιο το πολιτικό σύστημα και τα φυσικά πρόσωπα που το υιοθετούν και το εφαρμόζουν ;”

Από το πατροπαράδοτο αυτοδιοικητικό σύστημα, που δεν το υπερασπιζόμαστε, περάσαμε στον «Καποδίστρια» και τώρα στον «Καλλικράτη».

Όμως η αποτυχία των προηγούμενων αυτοδιοικητικών δομών έχει σαφή αίτια.
Τα αίτια αυτά παραμένουν και καμιά εγγύηση δεν υπάρχει ότι θα θεραπευτούν…
Η εύκολη λοιπόν λύση είναι να αλλάξουμε το μηχανισμό. Να τον κάνουμε πιο ευέλικτο, πιο αποτελεσματικό, πιο ελεγχόμενο …

Διαβάστε με υπομονή και με προσοχή
όλο το «ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ»
ΕΔΩ και ΕΔΩ

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

ΚΥΡ:«Δεν την τρομάζουν οι φουρτούνες... τη δική μας ράτσα...»

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Υπάρχει «χρυσή τομή» και στην πολιτική;

Πολύ δύσκολη η απάντηση…

Με τον πολιτικό όρο «χρυσή τομή» εννοούμε συνήθως τις αμοιβαίες υποχωρήσεις που γίνονται για να επέλθει μια συμφωνία. Στους χαλεπούς καιρούς που βιώνουμε με τον όρο «χρυσή τομή» προσπαθούμε αν όχι να ωραιοποιήσουμε , τουλάχιστον να μετριάσουμε ακόμα και το συμβιβασμό (!)

Στη φύση όμως και στα μαθηματικά
η «θεία αναλογία» είναι κάτι εντελώς διαφορετικό…

Θα ταξιδέψουμε σήμερα παρέα με το μαγικό αριθμό “ φ”

Αφορμή πρώτη:
έγραφε σε προηγούμενη ανάρτηση ο σύντροφος «ΠΟΛΙΤΗΣ»: “Στην Ελλάδα το συγκριτικό μας πλεονέκτημα και πλούτος δεν είναι ο τουρισμός κλπ, αυτά είναι για τους ανίδεους οικονομολογούντες και πολιτικούς, το συγκριτικό μας πλεονέκτημα είναι η ΓΝΩΣΗ!!!”
... ίσως ακριβέστερα η πηγή της ΓΝΩΣΗΣ !

Αφορμή δεύτερη:
από αύριο όλοι θα μιλάμε για τον «Καλλικράτη»।
Ο «Καλλικράτης» όμως του κ. Ραγκούση καμία σχέση δεν έχει με τον Καλλικράτη, τον Ικτίνο, τον Φειδία, τον Da Vinci, τον Fibonacci …

Άλλο το καλοκουρδισμένο εξάρτημα της κρατικής μηχανής και άλλο το μεγαλείο, η μαγεία των αριθμών και η θεία έμπνευση …

Η ΦΥΣΗ ΣΕ ΑΡΙΘΜΟΥΣ

Η «ΧΡΥΣΗ ΤΟΜΗ» Ο ΑΡΙΘΜΟΣ «φ»
ΚΑΙ Η ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ FIBONACCI σε μορφή pdf ΕΔΩ

Συνέχεια...

Απόκρυψη...