Πάλι δεν έβρεξε και η Αττική καίγεται

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Εκδηλώσεις στο Δήμο Δρυμαλίας

Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009 και ώρα 19:30, πλατεία Χαλκείου: "Πράττουμε για τα μνημεία" (MONUMENTA & Δήμος Δρυμαλίας)



Δευτέρα 24 Αυγούστου 2009 και ώρα 22:00, Γήπεδο Τραγαίας, Χαλκί: "Ελάτε να δούμε τα αστέρια" Μια προσπάθεια γνώσης των αστερισμών.



Σάββατο 29 Αυγούστου 2009 και ώρα 20:30, Αθλοθέατρο Φιλωτίου: Θεατρική Παράσταση Απόλλωνα Σύρου: «Που είναι ο Τάσος που ερωτεύτηκα» της Χαρούλας Αποστολίδου, σε σκηνοθεσία της Βέτας Αποστολίδου.
(Χρηματοδότηση Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κυκλάδων)
Είσοδος Δωρεάν!



Δευτέρα 31 Αυγούστου 2009 και ώρα 21:00, Φιλώτι (Πολιτιστικό Κέντρο Συλλόγου Φιλωτιτών): Παράσταση παιδικής χορωδίας & χορωδίας ενηλίκων Πολιτιστικού Οργανισμού Δήμου Δρυμαλίας υπό τη διεύθυνση της μουσικού κας Δήμητρας Γρατσία.
(Η παράσταση ήταν προγραμματισμένη για τις 23 Αυγούστου και άλλαξε ημερομηνία για τεχνικούς λόγους).

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΧΡΗΜΑ

Και τι δεν θα κάναμε (κάποιοι από εμάς) γι΄ αυτό... Τόσο είναι ποθητό και ισχυρό το χρήμα. Δεν έχει όρια η συσσώρευσή του. Όλα αυτά είναι βέβαια γνωστά. Εκείνο που ίσως δεν είναι τόσο γνωστό, όπως λέει ο Ρίτσαρντ Σίφορντ, καθηγητής της Κλασικής Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο του Έξετερ, είναι πως και οι αρχαίοι Έλληνες είχαν παρατηρήσει από νωρίς αυτή τη χαρακτηριστική ιδιότητα του χρήματος να μη δέχεται όρια.


Ο νομοθέτης Σόλων και αργότερα ο Αριστοτέλης μιλούσαν περιφρονητικά γι΄ αυτή την ιδιότητα. Το ίδιο και ο Αριστοφάνης στον «Πλούτο», το αρχαιότερο σωζόμενο οικονομικό κείμενο, όπως το χαρακτήρισε ο Ρίτσαρντ Σίφορντ σε ομιλία του, όταν ανακηρύχθηκε πρόεδρος της Ένωσης Κλασικών Σπουδών της Γλασκώβης.


Ακόμη και η ελληνική μυθολογία δεν έμεινε ανεπηρέαστη από το χρήμα. Όπως στον μύθο του Μίδα. Ή στον μύθο του Ερυσίχθονα. Ο Ερυσίχθων κόβει ένα ιερό άλσος για να φτιάξει σαλόνι και τιμωρείται από τους θεούς να μη μπορεί να κορέσει ποτέ την πείνα του. Καμιά τροφή- ούτε από τη γη ούτε από τη θάλασσα ούτε από τον αέρα- δεν του φτάνει για να χορτάσει. Πουλάει την κόρη του σε έναν γάμο από συμφέρον κι εκείνη ξαναγυρίζει πίσω. Κι αυτό επαναλαμβάνεται συνεχώς. Στο τέλος, ο Ερυσίχθων καταλήγει να καταβροχθίσει τον εαυτό του (κάτι που μας θυμίζει πολλούς απεγνωσμένους σύγχρονους καπιταλιστές σε καιρούς οικονομικής κρίσης). Οι αρχαίοι είχαν μύθους για πολλά από τα σύγχρονα μεγάλα προβλήματά μας.

Το πανίσχυρο χρήμα που δεν γνωρίζει όρια τούς ανησυχούσε βαθιά. Κι αυτό εκφραζόταν ακόμη και στην ηθική και τη φιλοσοφία. Έτσι, ο Πλάτων γράφει στον «Φίληβο» πως το όριο πρέπει να κυβερνά το απεριόριστο. Κι ο Αριστοτέλης στα «Ηθικά Νικομάχεια» πως «το κακό είναι το απεριόριστο». «Αν θα μου ζητούσαν να χαρακτηρίσω την έκβαση της Ορέστειας του Αισχύλου, θα μιλούσα για νίκη του ορίου επί του απεριόριστου», λέει ο Σίφορντ. «Για περιορισμό του απεριόριστου κύκλου της εκδίκησης και της απεριόριστης συσσώρευσης του πλούτου».


Στην πολιορκία των Θηβών, ο Χορός ικετεύει τον Ετεοκλή να μην πολεμήσει τον αδελφό του. Όμως υποχρεώνεται να το κάνει από την κατάρα του πατέρα του Οιδίποδα, που έχει καταδικάσει τους δύο αδελφούς να μοιράσουν τη βασιλική κληρονομιά με το σπαθί. Ισχυρίζεται πως η κατάρα τον αναγκάζει να βάλει το κέρδος πάνω από τον θάνατο («κέρδος πρότερον υστέρου μόρου»). «Στους αρχαίους Έλληνες υπήρχε αυτό που λέω κουλτούρα του ορίου», λέει ο Σίφορντ. «Αντίθετα, η δική μας κουλτούρα χαρακτηρίζεται από εχθρότητα σε κάθε όριο».

Ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός μάς επιτρέπει σήμερα να δούμε πόσο παράδοξη και καταστροφική είναι η σύγχρονη λατρεία του απεριόριστου στην οικονομία μας και στην κοινωνία μας. Δεν έχουμε πάψει να ζούμε με το βάρος της κατάρας του Οιδίποδα.

Tου ΡΟΥΣΣΟΥ ΒΡΑΝΑ

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Σύλλογος Κορωνίδας: Ο μεγάλος απών του χωριού του

Φέτος η Νάξος πλημμύρισε από κόσμο αλλά και από πολυποίκιλες πολιτιστικές δράσεις φορέων και Συλλόγων.


Ο μοναδικός Σύλλογος που έλαμψε δια της απουσίας του ήταν ο Σύλλογος Κορωνίδας.


Όπως μας ενημέρωσαν μάλιστα λειτούργησε και αρνητικά σε τοπικές πρωτοβουλίες που είχαν ο Αθλητικός Σύλλογος και ο Σύλλογος Γυναικών.


Είναι κρίμα για ένα ιστορικό χωριό που αναπτύσσονται διάσπαρτες πολιτιστικές δράσεις και πρωτοβουλίες, ο Σύλλογος Κορωνίδας να εμφανίζεται να αγνοεί τους τοπικούς φορείς, την ιστορία και τις ανάγκες του χωριού.


Ανεξάρτητα, αν διακατέχεται από έλλειψη, είτε ιστορικής μνήμης είτε από διάθεση για δράση, είτε ακόμα χειρότερα αν πρόκειται για συνειδητή επιλογή, αποτελεί μελανή σελίδα στην ιστορία του Συλλόγου να εμφανίζεται ως ο μεγάλος απών…


Φαίνεται η ιστορία 100 χρόνων του Συλλόγου Κορωνίδας αποτελεί μεγάλο βάρος για τις πλάτες ή τις επιδιώξεις ορισμένων.

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Έρευνα - Το ανθρώπινο γένος είναι ... UFO!

Ένα από τα βασικά πρωτεϊνικά αμινοξέα, η γλυκίνη, εντοπίστηκε για πρώτη φορά σε κομήτη, ενισχύοντας τη θεωρία ότι οι πρώτες ύλες της ζωής ήρθαν στη Γη από το διάστημα, ανακοίνωσαν χθες, Δευτέρα, επιστήμονες.
Μικροσκοπικά ίχνη γλυκίνης βρέθηκαν σε δείγμα από μόρια που ελήφθησαν τον Ιανουάριο του 2004 από την ουρά του κομήτη Wild 2 από το διαστημόπλοιο της NASA Stardust που βρίσκεται βαθιά στο ηλιακό σύστημα, περίπου 390 εκατομμύρια χιλιόμετρα από τη Γη.
Δύο χρόνια αργότερα τα μόρια αυτά έφτασαν στη Γη σε μεταλλικό δοχείο το οποίο αποκολλήθηκε από το διαστημόπλοιο και προσγειώθηκε με αλεξίπτωτο στην έρημο της Γιούτα.
Οι κομήτες, όπως ο Wild 2, πιστεύεται ότι περιλαμβάνουν καλά διατηρημένο υλικό που χρονολογείται από την απαρχή του ηλιακού μας συστήματος, πριν από δισεκατομμύρια χρόνια, και ως εκ τούτου μπορούν να μας δώσουν στοιχεία για τον σχηματισμό του ηλίου και των πλανητών.
Ο εντοπισμός της γλυκίνης, που είναι το πιο συνηθισμένο από τα 20 πρωτεϊνικά αμινοξέα στη Γη, ανακοινώθηκε πέρυσι, αλλά χρειάστηκε χρόνος για να επιβεβαιώσουν οι επιστήμονες ότι αυτή προερχόταν από το εξωτερικό διάστημα.
"Έχουμε ξαναδεί αμινοξέα σε μετεωρίτες, όμως αυτή είναι η πρώτη φορά που εντοπίστηκε (αμινοξύ) σε κομήτη", δήλωσε η αστροβιολόγος της NASA Τζέιμι Ελσίλα, η οποία παρουσίασε τα πορίσματα της έρευνας αυτής σε σύνοδο της Αμερικανικής Χημικής Ένωσης στην Ουάσινγκτον αυτήν την εβδομάδα.
Τα συμπεράσματα των επιστημόνων θα δημοσιευτούν επίσης στην επιθεώρηση Meteoritics and Planetary Science.
Τα τελευταία αυτά πορίσματα ενισχύουν την άποψη ότι η Γη, όπως και άλλοι πλανήτες, μπορεί να εφοδιάστηκε από το διάστημα με τις πρώτες ύλες της ζωής που υπήρχαν αλλού στο σύμπαν.
"Ο εντοπισμός γλυκίνης σε κομήτη ενισχύει την ιδέα ότι οι πρώτες ύλες της ζωής είναι διαδεδομένες στο διάστημα και ισχυροποιεί το επιχείρημα ότι η ζωή στο σύμπαν μπορεί να είναι κάτι συνηθισμένο κι όχι κάτι σπάνιο", δήλωσε παράλληλα ο Καρλ Πίλτσερ, διευθυντής του Ινστιτούτου Αστροβιολογίας της NASA στην Καλιφόρνια.
http://www.greekmoney.gr/index.php/permalink/17246.html

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Ξαναζωντανεύοντας τον Μεσαίωνα

Μια συναρπαστική περιδιάβαση στον κόσμο της Ιεράς Εξέτασης, στο Κυνήγι των μαγισσών, στις φυλακές και στα βασανιστήρια που στοίχισαν μέσα σε τρεις αιώνες τον θάνατο 60.000 αθώων


Aκόμη και σήμερα διίστανται οι απόψεις για τα αίτια που οδήγησαν στο φοβερό Κυνήγι των μαγισσών στην Ευρώπη, το οποίο διήρκεσε τρεις και πλέον αιώνες (από τον 14ο ως τον 17ο).


Είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς πως η τελευταία «μάγισσα» στη Βρετανία οδηγήθηκε στην πυρά στα τέλη του 17ου αιώνα και ότι στη Γερμανία έκαιγαν «μάγισσες» ακόμη και την εποχή του Μπαχ.


Γερμανική γκραβούρα του 1957 που δείχνει τους τρόπους βασανιστηρίων της εποχής. (Βιβλιοθήκη του Πανεπιστημίου του Κορνέλ)



Στη Ρωσία μάλιστα η τελευταία «μάγισσα» κάηκε το 1813! Πώς εξηγούνται αυτά τα τερατώδη εγκλήματα; Ο Ρόμπερτ Γκρέιβς δίνει μια αφοπλιστική ερμηνεία: Το Κυνήγι των μαγισσών δεν ήταν παρά η επίπονη και συστηματική προσπάθεια της Καθολικής και Προτεσταντικής Εκκλησίας να εξαλείψει τα τελευταία κατάλοιπα του παγανισμού στην Ευρώπη.

Ό,τι ποιητικό παρέμενε ως τότε σαν παράδοση ή ανάμνηση των μητρογραμμικών κοινωνιών θα έπρεπε να εξαφανιστεί διά παντός και με κάθε μέσον. Επί του προκειμένου, πολύ ενδιαφέρουσες είναι και οι απόψεις του Εμμανουήλ Ροΐδη, ο οποίος έλεγε ότι οι «μάγισσες» της εποχής δεν ήταν παρά δυστυχισμένες μητέρες οι οποίες, χρησιμοποιώντας διάφορα βότανα, προσπαθούσαν να σώσουν τα άρρωστα παιδιά τους σε μια εποχή όπου η άσκηση της ιατρικής ήταν σχεδόν ανύπαρκτη, αφού τα θέματα της ζωής και του θανάτου τα καθόριζε η βούληση του Υψίστου. Επομένως και τα παιδιά, όπως τα έδινε ο Θεός έτσι και μπορούσε να τα πάρει, κατά την κρίση Του.
Εχει άραγε ενδιαφέρον να ασχολούμαστε με αυτές τις σκοτεινές πλευρές της Ιστορίας σήμερα; Καλό είναι να μη βιάζεται κανείς να απαντήσει αρνητικά. Στη Σαουδική Αραβία, λ.χ., πέρυσι ακόμη μία γυναίκα καταδικάστηκε ως μάγισσα και θα αποκεφαλιστεί, εκτός και αν της δώσει χάρη ο βασιλιάς.


Και σε κάποιες περιοχές της Αφρικής εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι γυναίκες που έχουν γαλανά μάτια είναι μάγισσες. Οσο για τις μεταφορές και τη σχετική φιλολογία, το πλήθος των έργων είναι τέτοιο που καλύπτει σχεδόν όλες τις όψεις τόσο της υψηλής όσο και της μαζικής κουλτούρας.
Η Ιστορία ως ρεπορτάζ

Ο Ντίτερ Μπρόιερς αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο για το Κυνήγι των μαγισσών που να λέει την ιστορία ως σπονδυλωτή αφήγηση, σαν μια σειρά διηγημάτων που το καθένα του καλύπτει μία από τις βασικές πτυχές του θέματος. Στόχος του ήταν να ζωντανέψει την εποχή, περιγράφοντας τα γεγονότα λες και συνέβησαν όχι πριν από πέντε- έξι αιώνες αλλά σήμερα. Γράφει σαν να κάνει ερευνητικό ρεπορτάζ- και είναι φυσικό.

Προτού αφοσιωθεί αποκλειστικά στη συγγραφή βιβλίων, ο Μπρόιερς υπήρξε για πολλά χρόνια αρχισυντάκτης της γερμανικής εφημερίδας Κolnischer Rundscau/ Βonner Rundschau. Παραλλάσσοντας λοιπόν τον ορισμό του Μέιλερ ότι το βιβλίο του.

Οι στρατιές της νύχτας είναι«το μυθιστόρημα ως Ιστορία,η Ιστορία ως μυθιστόρημα»,θα λέγαμε ότι ο Μπρόιερς έγραψε το Εις το όνομα τριών Δαιμόνων χρησιμοποιώντας «το ρεπορτάζ ως Ιστορία, την Ιστορία ως ρεπορτάζ». Η στατιστική μάς λέει την αλήθεια, αλλά ενίοτε λειτουργεί ως παραπέτασμα που κρύβει τη σκοτεινή της πλευρά. Τα θύματα της Ιεράς Εξέτασης ο Μπρόιερς τα υπολογίζει σε 60.000.


Σε σύγκριση με τα ολοκαυτώματα και τα μαζικά εγκλήματα του 20ού αιώνα, οι θηριωδίες του χριστιανικού φονταμενταλισμού (διότι αυτό ήταν βεβαίως η Ιερά Εξέταση) είναι ελάχιστες. Πρόκειται εν τούτοις για εγκλήματα ειδεχθέστερα και από αυτά της ναζιστικής θηριωδίας, επειδή τα 60.000 θύματα (άλλοι τα ανεβάζουν σε 100.000 και άλλοι σε περισσότερα) οδηγήθηκαν στην πυρά«εν ονόματι του Χριστού» , όπως γράφει στο εμπεριστατωμένο βιβλίο του Τhe Εncyclopaedia of Witchcraft and Demonologyο καθηγητής Ράσελ Χόουπ Ρόμπινς

. Για τούτο και ήταν γενναία η απόφαση του πάπα Ιωάννη-Παύλου να επιτρέψει την πρόσβαση στα Αρχεία του Βατικανού σχετικά με το θέμα. Αυτό ωστόσο οφείλεται στην προτροπή τού τότε καρδιναλίου Ράτσινγκερ (του σημερινού Πάπα), ο οποίος υποστήριξε ότι η Εκκλησία δεν έχει τίποτε να φοβηθεί από την αλήθεια.
Η μάγισσα του Χίμλερ


Η επίσκεψη σε οποιοδήποτε μουσείο της Ιεράς Εξέτασης στην Ευρώπη και αλλού, σου προκαλεί ένα μικρό σοκ όταν βλέπεις από κοντά τα φριχτά εργαλεία βασανιστηρίων που χρησιμοποιήθηκαν κάποτε για να αποσπαστούν από τα δύστυχα θύματα οι «ομολογίες» τους. Τροχοί, καρέκλες με καρφιά, τανάλιες, εργαλεία για την εξόρυξη των ματιών ή για ξεκοίλιασμα στη θέα των οποίων και μόνον είναι αδύνατον να μην ανατριχιάσεις.
Στις δίκες των αιρετικών και των «μαγισσών», αν κατά τη διάρκεια της ακροαματικής διαδικασίας οι κατηγορούμενοι δεν ομολογούσαν, τους οδηγούσαν στη διπλανή αίθουσα βασανιστηρίων και μετά τη σχετική «περιποίηση» τους επανέφεραν στην αίθουσα της δίκης. Αν δεν ομολογούσαν, τα βασανιστήρια επαναλαμβάνονταν. Ας σημειωθεί ότι εκείνη την εποχή δεν ίσχυε το τεκμήριο της αθωότητας αλλά το εντελώς αντίθετο: Ο κατηγορούμενος εθεωρείτο ένοχος μέχρις αποδείξεως του εναντίου.
Το Κυνήγι των μαγισσών έδινε σε πολλούς την ευκαιρία να στραφούν εναντίων όσων αντιπαθούσαν ή είχαν προστριβές μαζί τους ή εποφθαλμιούσαν την περιουσία τους. Ως και η μητέρα του Γιοχάνες Κέπλερ προσήχθη σε δίκη με την κατηγορία της μαγείας, αφού πιο μπροστά πέρασε έξι μήνες στη φυλακή. Αν μάλιστα δεν ήταν γιος της ο μεγαλύτερος αστρονόμος της εποχής, αν δηλαδή δεν είχε μεσολαβήσει ο ίδιος χρησιμοποιώντας τις υψηλές γνωριμίες του, βέβαιον είναι ότι η γυναίκα αυτή στα 68 της χρόνια θα οδηγούνταν στην πυρά.

Τα περισσότερα θύματα της Ιεράς Εξέτασης ήταν γυναίκες, διότι σε όλη τη διάρκεια των «σκοτεινών αιώνων» οι γυναίκες θεωρούνταν ευεπίφορες στην ακολασία και ως εκ τούτου στη συμμαχία με τον Διάβολο. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως δεν καταδικάστηκαν και άνδρες, ακόμη και παιδιά.
Η σκοτεινή αυτή πλευρά αποτυπώθηκε στην κουλτούρα της Ευρώπης και λειτούργησε ως τεράστια μεταφορά σε πλήθος έργα, ανάμεσα στα οποία υπάρχουν και κορυφαία, με πρώτο φυσικά τον Φάουστ του Γκαίτε. Πολλές από τις πολιτικές μεταφορές που προέκυψαν χρησιμοποιούνται και σήμερα.


Ο κόσμος του ύστερου χριστιανικού Μεσαίωνα ήταν απεχθής στους ναζιστές, οι οποίοι θεωρούσαν ότι τον συνιστούσαν κοινωνίες υπανθρώπων που δεν δίσταζαν να καίνε τους ανθρώπους ζωντανούς. (Οι ναζιστές φυσικά πρόκριναν πιο «πολιτισμένες» λύσεις: Τα κρεματόρια.)

Αξίζει να τονίσουμε ότι όταν ο Χίμλερ ανακάλυψε ότι μία από τις προγόνους του ήταν μάγισσα που κάηκε στην πυρά, το γεγονός, όπως λέει ο Μπρόιερς, τον γέμισε περηφάνια. Γι΄ αυτό και διέταξε να ερευνηθούν όλα τα διαθέσιμα αρχεία και να καταγραφούν τα ονόματα εκείνων που κάηκαν στην πυρά τους τρεις αιώνες παντοκρατορίας της Ιεράς Εξέτασης.

Είναι ειρωνικό, αλλά εξαιτίας αυτής της έρευνας έχουμε σήμερα τα περισσότερα ονόματα των θυμάτων και τις ημερομηνίες που εκτελέστηκαν στην ηπειρωτική Ευρώπη, διότι κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τα περισσότερα από τα σχετικά δημόσια αρχεία πλην αυτών του Βατικανού- καταστράφηκαν, ιδιαίτερα στη Γερμανία, όπου σημειώθηκε και η εντονότερη δραστηριότητα της Ιεράς Εξέτασης.
Στον επίλογο του βιβλίου του ο Μπρόιερς υποστηρίζει ότι εξαιτίας της κριτικής αντιπαράθεσης ανάμεσα στους ιστορικούς και στην Καθολική Εκκλησία από τον 19ο αιώνα και εξής επικράτησαν ποικίλα κλισέ όσον αφορά την εικόνα του ιεροεξεταστή και των λάγνων μοναχών που κοιτούν με λαίμαργα μάτια τις μισόγυμνες μάγισσες οι οποίες έχουν πιο μπροστά υποστεί άγρια βασανιστήρια. Λέει ακόμη ότι το κυνήγι των μαγισσών αποδόθηκε αποκλειστικά σχεδόν στους καθολικούς, ενώ την ίδια αγριότητα επέδειξαν και οι προτεστάντες. Για το πρώτο κλισέ όμως δεν φταίνε οι ιστορικοί αλλά η μαζική κουλτούρα. Οσον αφορά το δεύτερο, κανείς ιστορικός δεν θα διαφωνούσε μαζί του. Εντούτοις, μπορεί μεν ο Λούθηρος να είπε ότι είχε δει αυτοπροσώπως τον Εξαποδώ και τα τέκνα του, αλλά η παπική εξουσία ήταν η κυρίως υπεύθυνη για τις διώξεις αυτές που συνιστούν μια από τις μεγαλύτερες προσβολές όχι μόνο για τον ευρωπαϊκό πολιτισμό αλλά και για τη δυτική χριστιανοσύνη.

Ο συγγραφέας έχει δίκιο όταν γράφει ότι μεγάλη ευθύνη για τις διώξεις έφεραν τα κατώτερα κοινωνικά στρώματα, από όπου προέρχονταν και οι περισσότερες καταγγελίες για μαγεία. Ωστόσο και αυτό δεν είναι κάτι νέο. Ο στραγγαλισμός της ελευθερίας της σκέψης και ο έλεγχος των συνειδήσεων που οδηγούσαν στη δεισιδαιμονία και στον σκοταδισμό ασκούνταν από ψηλά, από την εκκλησιαστική κυρίως που ήταν και πολιτική εξουσία.


Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι ο μεγαλύτερος αριθμός γυναικών και ανδρών οι οποίοι οδηγήθηκαν στην πυρά αφορά τη Γερμανία, όπου η ταύτιση κοσμικής και θρησκευτικής εξουσίας ήταν απόλυτη.
Το «σφυρί των μαγισσών»


Το 1486 τυπώθηκε ένα βιβλίο γραμμένο στα λατινικά από δύο δομινικανούς μοναχούς, τον Χάινριχ Κράμερ και τον Γιάκομπ Σπρένγκερ.Τίτλος του, Μalleus maleficarum- Το Σφυρί των μαγισσών. Ο ρόλος του στην εξάπλωση του Κυνηγιού των μαγισσών σε όλη την Ευρώπη υπήρξε τεράστιος. Πρώτον, διότι ήταν γραμμένο στα λατινικά τα οποία ήταν η lingua franca των μορφωμένων της εποχής και πρωτίστως των κληρικών.

Δεύτερον, επειδή συνέδεε τη μαγεία με την αίρεση και, τρίτον, γιατί τυπώθηκε σε πολλά αντίτυπα, αφού η έκδοσή του συνέπεσε με τη γέννηση και τη διάδοση της τυπογραφίας. Τα κοσμικά και τα εκκλησιαστικά δικαστήρια της εποχής είχαν στα χέρια τους ένα εργαλείο βάσει του οποίου μπορούσαν ευκολότατα να επιβάλουν την ποινή του θανάτου σε εξορκιστές, μάγισσες και αιρετικούς.

Το βιβλίο αποτελείται από τρία μέρη που όλα μαζί συνιστούν την πλέον σχιζοφρενική διαστροφή κάθε λογικής σκέψης. Αρκεί, λ.χ.,να αναφέρουμε το πώς «ετυμολογούν» οι συγγραφείς τη λέξη «Διάβολος»: Οdiabolus λοιπόν παράγεται από τοdia (δύο) και το bolus (θάνατος).


Ο Διάβολος επομένως σκοτώνει την ψυχή και το σώμα. Το πρώτο μέρος του βιβλίου στοχεύει στο να κατανοήσουν οι Αρχές τι σημαίνει μαγεία, η οποία οδηγεί στην άρνηση της Καθολικής Εκκλησίας και στη συνουσία με ποικίλους δαίμονες. Αφού ηΒίβλος λέει ότι υπάρχουν μάγισσες, άρα υπάρχουν, υποστηρίζουν οι συγγραφείς.

Ως εκ τούτου, όποιος δεν πιστεύει ότι υπάρχει μαγεία είναι αιρετικός. Η μαγεία συνιστά εσχάτη προδοσία κατά του μεγαλείου του Θεού. Κατά συνέπεια εκείνος που γνωρίζει οτιδήποτε σχετικό με περιστατικά μαγείας, οφείλει να το καταγγείλει. Καμία σημασία δεν είχε το ποιόν του καταγγέλοντος.

Γι΄ αυτό και τέτοια «περιστατικά» πολλές φορές καταγγέλλονταν ακόμη και από εγκληματίες ή και άτομα που είχαν καταδικαστεί για ψευδορκία. Οι καταγγελίες τους παρέμεναν μυστικές και εθεωρούντο αξιόπιστες. Το δεύτερο μέρος του βιβλίου αναπτύσσει το σύστημα μέσω του οποίου θα δομούνται οι κατηγορίες, θα στηρίζονται οι αποφάσεις των δικαστηρίων και θα ορίζεται η ποινή. Εδώ οι συγγραφείς προβαίνουν σε διαχωρισμό των αρμοδιοτήτων τριών τύπων δικαστηρίων: Της Ιεράς Εξέτασης, της κοσμικής εξουσίας και των επισκοπικών. Θεωρούν αναγκαία μόνο τα δύο τελευταία.

Η Ιερά Εξέταση, υποστηρίζουν, μπορεί να παραπέμπει αλλά δεν είναι ανάγκη να δικάζει. Οι ανακρίσεις, οι καταθέσεις των μαρτύρων,τα βασανιστήρια και οι αποφάσεις πρέπει να ανήκουν στην αρμοδιότητα των επισκοπικών και των κοσμικών δικαστηρίων. Ο Μπρόιερς υποστηρίζει στο βιβλίο του ότι Μalleus maleficarum γράφτηκε ολόκληρο από τον Κράμερ, έναν μισότρελο καλόγερο, και απλώς ο Σπρένγκερ, που τον χαρακτηρίζει «μάλλον φιλελεύθερο», έβαλε δίπλα στο όνομα του Κράμερ και το δικό του από καθαρό οπορτουνισμό. Λέει ακόμη ότι ο Κράμερ τον εξαπάτησε.

Είναι μια αναθεωρητική εκδοχή που δύσκολα θα την πίστευε κανείς. Δεν βάζει κάποιος το όνομά του σε ένα έργο 800 σελίδων που ο Μπρόιερς το θεωρεί προϊόν«ενός από κάθε άποψη διαταραγμένου μυαλού».


Διότι με βάση αυτό το εγχειρίδιο χιλιάδες άνθρωποι βασανίστηκαν φριχτά, διαμελίστηκαν τα σώματά τους ή άφησαν την τελευταία τους πνοή στην αγχόνη ή στην πυρά.

http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=56&artid=282695&dt=09/08/2009

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

SΟS για τις παρενέργειες του εμβολίου

Αναδημοσιεύουμε μια ενδιαφέρουσα αποκάλυψη γιατί συνδέεται με την << περίεργη >> εκείνη ανακοίνωση του Υπουργείου Υγείας περί ανάληψης της ευθύνης από τον ίδιο τον Πολίτη για τις συνέπειες του εμβολίου. Δηλαδή θα γίνουμε όλοι πειραματόζωα και την ευθύνη των συνεπειών θα την έχουμε εμείς;

Αυστηρή προειδοποίηση ότι το εμβόλιο για τη νέα γρίπη συνδέεται με μια θανατηφόρα ασθένεια του νευρικού συστήματος, έστειλε η βρετανική κυβέρνηση με επιστολή της σε διευθυντές νευρολογικών κλινικών σε όλη τη χώρα, σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας «Μail on Sunday».

Η επιστολή από την Υπηρεσία Προστασίας Δημόσιας Υγείας προτείνει να γίνει ενημέρωση των πολιτών πριν εμβολιαστούν, καθώς τον Οκτώβριο το πρώτο στάδιο ανοσοποίησης αναμένεται να εφαρμοστεί σε 13 εκατ. ανθρώπους.


Η Υπηρεσία ζητά από τους νευρολόγους όλης της χώρας να παρακολουθούν μια πιθανή αύξηση των κρουσμάτων της εγκεφαλικής διαταραχής που ονομάζεται σύνδρομο Guillain-Βarre (GΒS), η οποία είναι πιθανόν να προκαλείται από το εμβόλιο κατά της γρίπης των χοίρων.
Το σύνδρομο επηρεάζει τα περιφερικά νεύρα, δηλαδή αυτά που βρίσκονται εκτός του κρανίου και της σπονδυλικής στήλης, προκαλεί παράλυση και δυσκολίες στην αναπνοή και μπορεί να αποβεί μοιραίο.
Στην επιστολή αναφέρεται ότι παρόμοια εξέλιξη υπήρξε το 1976 στις ΗΠΑ όταν περισσότεροι άνθρωποι (25 τον αριθμό) είχαν πεθάνει από το εμβόλιο παρά από το τότε ξέσπασμα της γρίπης των χοίρων. Εκείνη την περίοδο είχαν καταγραφεί 500 περιπτώσεις του συνδρόμου GuillainΒarre. Τo εμβόλιο είχε αποσυρθεί 10 εβδομάδες μετά την κυκλοφορία του, όταν είχε πλέον γίνει προφανής η σύνδεσή του με την πρόκληση του μοιραίου συνδρόμου, το οποίο σε κανονικές συνθήκες παρουσιάζεται σε 1-2 άτομα για κάθε 100.000 πληθυσμού.
Εκατομμύρια σε αποζημιώσεις

Τότε, ο πρόεδρος Τζέραλντ Φορντ είχε διατάξει μαζικούς εμβολιασμούς επειδή οι επιστήμονες πίστευαν ότι ο ιός της γρίπης των χοίρων ήταν παρόμοιος με εκείνον που είχε προκαλέσει την πανδημία του 1918 και είχε σκοτώσει 20 εκατ. ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.


Το 1976, 40 εκατ. Αμερικανοί έκαναν το εμβόλιο και μετά τη διαπίστωση της σύνδεσης με το σύνδρομο Guillain-Βarre η κυβέρνηση των ΗΠΑ αναγκάστηκε να πληρώσει εκατομμύρια δολάρια σε αποζημιώσεις. Ο νέος ιός της γρίπης είναι διαφορετικός από εκείνον του 1976, αλλά η πιθανότητα αυξημένων κρουσμάτων GΒS παραμένει ισχυρή.

«Άνθρωποι- πειραματόζωα»

Έπειτα από τις εξελίξεις αυτές, ειδικοί προειδοποιούν σήμερα ότι το πρόγραμμα μαζικών εμβολιασμών που αναμένεται να ξεκινήσει τον Οκτώβριο «θα χρησιμοποιήσει εκατομμύρια ανθρώπους ως πειραματόζωα». Όπως δήλωσε ο δρ Τομ Τζέφερσον, ειδικός στα εμβόλια, «κάθε νέο εμβόλιο συμπεριφέρεται διαφορετικά απ΄ ό,τι περιμένουμε.


Ίσως υπάρχει σύνδεση με το GΒS, κάτι που απευχόμαστε. Μπορεί όμως να συνδέεται με κάτι εντελώς διαφορετικό». Ένας άλλος γιατρός όμως, ο δρ Ρίτσαρντ Χάλβορσεν, διευκρινίζει ότι «όσοι έχουν ήδη σοβαρά προβλήματα υγείας, αντιμετωπίζουν μεγαλύτερο κίνδυνο να πεθάνουν από τη γρίπη των χοίρων παρά από τις παρενέργειες του εμβολίου. Θα ήταν όμως τραγικό να επαναλαμβάναμε το παράδειγμα της Αμερικής και να καταλήγαμε με περισσότερα θύματα από το εμβόλιο παρά από τον ιό».

http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=1&artId=4531587

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Τοπικές Κοινωνίες και Μνημεία Νάξου

Την Παρασκευή 21 Αυγούστου 2009 και ώρα 7.30 μ.μ.
διοργανώνεται ημερίδα με θέμα
«Πράττoυμε για τα Μνημεία»,
που θα πραγματοποιηθεί στην πλατεία του Χαλκιού,


Η εκδήλωση γίνεται στο πλαίσιο του προγράμματος
«Τοπικές Κοινωνίες και Μνημεία Νάξου»
Πρόγραμμα
Χαιρετισμοί
Γιάννης Μπαρδάνης, δήμαρχος Δρυμαλίας
Eιρήνη Γρατσία, εκπρόσωπος ΜΟnuMENTA
Ομιλίες
Από την πλευρά των Φορέων
Εκπρόσωποι Υπουργείου Πολιτισμού
Εκπρόσωπος Νομαρχίας
Αντώνης Μανιός, πρόεδρος δημοτικού συμβουλίου δήμου Δρυμαλίας
Βασίλης Λαμπρινουδάκης, ομότιμος καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών
«Η φροντίδα των μνημείων της Νάξου. Το χθες και το σήμερα»
Χρύσα Χατζή, βοηθός Συνήγορος του Πολίτη
Χριστίνα Ευθυμιάτου, διευθύντρια Αναπτυξιακής Εταιρείας επ. Νάξου «Αριάδνη»
Από την πλευρά του Πολίτη
Καλούστ Παραγκαμιάν, WWF Ελλάς, Γραφείο Προγράμματος «Προστασία νησιωτικών υγροτόπων της Ελλάδας»
«Υγρότοποι Νάξου»
Μαρίνα Δρυμαλίτου, εκπρόσωπος Συλλόγου Δανακιωτών «Ζωοδόχος Πηγή»
«Ενέργειες για την αποκατάσταση της Μονής Φωτοδότη»
Ειρήνη Γρατσία, αρχαιολόγος, εκπρόσωπος MOnuMENTA
«Τρόποι παρέμβασης για την προστασία αρχιτεκτονικών μνημείων»
Γιάννης Μπαρδάνης, κάτοικος Απειράνθου
«Το παράδειγμα του Αιολικού Πάρκου Νάξου ως προς την προστασία των παλιότερων και νεότερων μνημείων»
Μάριος Βαζαίος, οικονομολόγος, διευθυντής Φεστιβάλ Νάξου
«Πύργος Μπαζαίου-Φεστιβάλ Νάξου»
Θανάσης Κωτσάκης, ιστορικός
«Η ανάδειξη του σπηλαίου στον Ζα»
Μαρία Μαγνήσαλη, αρχιτέκτονας - Θέμις Μπιλής, αρχιτέκτονας
«Διαδικασία αποκατάστασης παραδοσιακών κτηρίων και μνημείων»
Επίλογος
Στέλιος Λεκάκης, αρχαιολόγος, ΜΟnuΜΕΝΤΑ
«Σχόλια και προτάσεις»
ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ
Νικόλας Βασιλάκης, Μαρία Γανωτή, Τάσος Δημαλέξης (Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία), Μανώλης Μανωλάς κ.ά.

ΣΥΖΗΤΗΣΗ
Πώς μπορούν να σωθούν ο πύργος του Χειμάρρου και το παλάτι των Ιησουιτών;

Η εκδήλωση γίνεται με την ευγενική υποστήριξη
του Ιδρύματος Ιωάννου Φ. Κωστόπουλου,
στο πλαίσιο του προγράμματος «Τοπικές κοινωνίες και Μνημεία Νάξου»,
που πραγματοποιεί η Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία MOnuMENTA
σε συνεργασία με τον Δήμο Δρυμαλίας.
www.monumenta.org, http://topikeskoinoniesmnimeia.wordpress.com/

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Για έναν μοντέρνο πατριωτισμό

Στο μάθημα της πατριδογνωσίας, παλιότερα, μαθαίναμε: Τι εξάγει η Ελλάς: σταφίδα, ελαιόλαδο, σύκα, πορτοκάλια, μεταλλεύματα... Αγροτικά προϊόντα και πρώτες ύλες. Την ίδια εποχή, μια άλλη μικρή μεσογειακή χώρα, το Ισραήλ, εξήγαγε κι αυτή τα ίδια περίπου - θυμόμαστε τα πορτοκάλια Γιάφας και τις μπανάνες Ισραήλ.


Σήμερα, η Ελλάδα εξάγει ελάχιστη σταφίδα, διότι η καλλιέργειά της εγκαταλείφθηκε, το ελαιόλαδο αντιμετωπίζει τον σαρωτικό ανταγωνισμό του ισπανικού και του ιταλικού, τα σύκα έχουν εγκαταλειφθεί κι αυτά εν πολλοίς, τα πορτοκάλια μάς τα επιστρέφουν ως μειονεκτικά ακόμη και οι Ρώσοι, ενώ και αρκετά ορυχεία έχουν εγκαταλειφθεί.


Το Ισραήλ εξακολουθεί να εξάγει πορτοκάλια και μανταρίνια (και να τα εισάγουμε εμείς...), αλλά η εξαγωγική του δύναμη βρίσκεται προ πολλού σε άλλα είδη: εξάγει υψηλή τεχνολογία... Από μικροεπεξεργαστές, νανοτεχνολογία και λογισμικό, έως τεχνολογία ηλιακής ενέργειας και ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΑΠΕ).
Την κατάσταση της έρευνας και της ανάπτυξης τεχνολογικών καινοτομιών στο μεσογειακό και παρόμοιο ιστορικά Ισραήλ, αλλά και τη δυσάρεστη σημερινή διαφορά προσανατολισμού Ελλάδος -Ισραήλ, μας τη θύμισε σε φωτισμένο άρθρο του προ ημερών ένας νέος Ελληνας επιστήμονας και τεχνοκράτης, ο δρ Τάσος Γκόλνας, που δουλεύει στις ΗΠΑ ως αναλυτής στην SunEdison, την κορυφαία αμερικανική εταιρεία παραγωγής ηλιακής ενέργειας και τεχνολογίας. Με σπουδές Φυσικής και Μηχανικής (διδάκτωρ του Στάνφορντ) και καριέρα σε εταιρείες υψηλής τεχνολογίας της Σίλικον Βάλεϊ, με ολοκληρωμένη, εν τω βάθει εποπτεία του διεθνούς τοπίου στην ηλιακή ενέργεια και τις ΑΠΕ, αλλά και με επιτόπια γνώση του ισραηλινού «οικοσυστήματος» παραγωγής καινοτομιών, ο δρ Γκόλνας είναι σε θέση να μας πει τι κάνει σήμερα το Ισραήλ. Αυτό κάνει στο άρθρο του, στο μπλογκ reality-tape.com, υπό τον προκλητικό τίτλο «Καινοτομία και σιωνισμός» (http:/ /www.reality-tape.com/neu/?p=1101).


Εν συνόψει, ο δρ Γκόλνας περιγράφει πώς το Ισραήλ αντλεί ανθρώπινο δυναμικό και τεχνογνωσία από τον πανίσχυρο στρατό του, τη γνωστή ΙDF, αλλά και από το think tank της εβραϊκής διασποράς των ΗΠΑ, για να αναπτύξει τεχνολογίες αιχμής για ειρηνικούς εμπορικούς σκοπούς, και πώς τις τελευταίες δεκαετίες σημειώνει μια σειρά από επιτυχίες και αριστείες σε διάφορα πεδία: από την ανάπτυξη των γνωστών επεξεργαστών Centrino, για λογαριασμό της Intel, έως τις αλλεπάλληλες καινοτομίες στην τεχνολογία ημιαγωγών και ηλιακής ενέργειας.


Δεν περιγράφει μόνο. Ο Ελληνας επιστήμονας βλέπει αναλογίες: Αφού και η Ελλάδα είναι αναγκασμένη να συντηρεί δυσανάλογα μεγάλο στρατό και να προβαίνει σε δυσανάλογα μεγάλες αμυντικές δαπάνες (ως προς τους άλλους Ευρωπαίους), δεν θα μπορούσε άραγε να σχηματίσει ένα οικοσύστημα εταιρειών έρευνας, σχεδιασμού και ανάπτυξης υψηλής τεχνολογίας, παρόμοιο υπό κλίμακα με το ισραηλινό;


Ο δρ Γκόλνας μας βάζει ενώπιον διπλής πρόκλησης. Θυμίζει, καταρχάς, τα περίφημα «αντισταθμιστικά οφέλη», για τα οποία γίνεται λόγος έπειτα από κάθε πανάκριβη «αγορά του αιώνα»: αγοράζουμε αεροπλάνα ή άρματα, αλλά εισάγουμε τεχνογνωσία, κατασκευάζουμε μέρη τους εν Ελλάδι, ανοίγουν θέσεις εργασίας κ.λπ.


Αυτό συμβαίνει, αλλά μόνο εν μέρει, και εντέλει μόνο για προϊόντα αμυντικής τεχνολογίας. Για πολλούς λόγους, δεν υπάρχει μακρόπνοη εθνική στρατηγική για το πώς θα εξασφαλιστούν συνέργειες μεταξύ στρατιωτικών και εμπορικών έργων, με μεγάλη διάρκεια και αποδοτικότητα για την κοινωνία.


Ενας λόγος είναι ότι η Ελλάδα «ψωνίζει» οπλικά συστήματα με βάση τις μεταβαλλόμενες γεωπολιτικές συνθήκες, δηλαδή ψωνίζει ΚΑΙ εύνοια: άλλοτε από τους συμμάχους Γάλλους, άλλοτε από τους φίλους Αμερικανούς, άλλοτε από τους Ρώσους κι άλλοτε από ευρωπαϊκά κονσόρτσιουμ. Αυτή η αναγκαστική τακτική δεν αλλάζει εύκολα.


Αλλά ο σοβαρότερος ίσως λόγος είναι ότι δεν υπάρχει στην Ελλάδα μια κουλτούρα βιομηχανίας και παραγωγής, ανάπτυξης· δεν επικρατεί η δημιουργικότητα, η παραγωγικότητα και η καινοτομία, αυτά ηττώνται από τη διάχυτη και κυρίαρχη κουλτούρα του εισαγωγικού εμπορίου, των μεσαζόντων, των πλασιέ, των αντιπροσώπων ξένων οίκων, των μιζαδόρων.


Αυτή η κυρίαρχη κουλτούρα του «imports και μίζα» διαβρώνει τη διοίκηση και την οικονομία. Υπηρετείται από μια πολιτική ελίτ οκνηρή πνευματικά και υποτελή πολιτικά, και διαμορφώνει μια κοινωνία αναλόγως ράθυμη, κλειστή, εχθρική προς τους νεωτερισμούς, εντέλει μια κοινωνία που δεν σέβεται τον εαυτό της και το μέλλον των παιδιών της. Μια κοινωνία αντιπατριωτική.



Εδώ συναντάμε τη δεύτερη πρόκληση που εμπεριέχεται στον συλλογισμό του δρος Γκόλνα: Αφού μπορούν αυτοί, στο Ισραήλ, γιατί να μην μπορούμε κι εμείς, στην Ελλάδα, έστω υπό κλίμακα; Αφού μπορεί η Κορέα, αφού μπορεί η Ιρλανδία, γιατί να μην μπορεί και η Ελλάδα; Και επιστήμονες διαθέτει, και νέα μυαλά, και αριστούχους φοιτητές σε κάθε γωνιά εκτός συνόρων, και ισχυρή Διασπορά στις ΗΠΑ και παντού, όπως έδειξε και το μανιφέστο αγωνίας για την έρευνα που συνυπέγραψαν πέρσι 22 κορυφαίοι επιστήμονες.


Γιατί λοιπόν εδώ, παρά τα αλλεπάλληλα κοινοτικά πακέτα στήριξης, παρά τα έργα υποδομής με ευρωπαϊκά χρήματα, γιατί λαχανιάζουμε διαρκώς πίσω από τις ντιρεκτίβες της Ε.Ε. προσπαθώντας για τα αυτονόητα, πώς δηλαδή θα καταργήσουμε τις τοξικές χωματερές και πώς θα διευθετήσουμε τα λύματα; Γιατί το μεγαλύτερο έργο της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας ήταν η φιέστα των Ολυμπιακών; Γιατί το κύριο μέλημα των κυβερνήσεων είναι η νομιμοποίηση των αυθαίρετων οικοδομών και η πριμοδότηση των Ι.Χ. αυτοκινήτων;


Διότι έτσι εννοεί η πολιτική ελίτ την ανάπτυξη: Μπάζωμα, τσιμέντωμα, real estate, παζάρεμα για φόρους, διόγκωση του εισαγωγικού εμπορίου, κατανάλωση. Διότι ακόμη και στο λογισμικό, την πιο άυλη τεχνολογία, η πολιτική ελίτ, διά χειρός Αλογοσκούφη, έδρασε σαν υποτελής νεόπλουτος: έκανε πανάκριβο shopping και έδεσε τη χώρα στο άρμα της Microsoft, αντί να την ανοίξει στο μέλλον του Open Source και να χρηματοδοτήσει τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά spin-offs για μια ανεξάρτητη εθνική στρατηγική πληροφορικής.


Ο συλλογισμός του δρος Γκόλνα απηχεί τη σκέψη και την επιθυμία πολλών Ελλήνων, απανταχού της Γης. Πρόκειται για ανθρώπους μορφωμένους, δραστήριους, κοσμοπολίτες, εφευρετικούς, αριστείς στα πεδία τους· πρόκειται πάνω απ’ όλα για ανθρώπους που αγαπούν την πατρίδα τους, που νιώθουν ότι χρωστούν κάτι στο δημόσιο σχολείο τους, που θέλουν να είναι περήφανοι για τον τόπο τους. Ο συλλογισμός «αφού μπορούν οι άλλοι, γιατί όχι κι εμείς;» θεμελιώνει έναν μοντέρνο πατριωτισμό, απολύτως ρεαλιστικό και τρομακτικά αναγκαίο.

Tου Νίκου Ξυδάκη
news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_columns_1_15/08/2009_325783

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Στην εποχή της αγνότητας

Ήταν κάποτε μια κοινωνία που λειτουργούσε κυριολεκτικά ανθρώπινα, ήταν Κοινωνία.

Τα μέλη της με ειδικές ανάγκες ήταν ενσωματωμένα και χωρίς διακρίσεις στη μικρή κοινωνία και οι ηλικιωμένοι μπορούσαν να πεθαίνουν στα σπίτια τους με τη φροντίδα των δικών τους ανθρώπων.

Αυτή ήταν η εποχή της Αγνότητας και η προηγούμενη ανάρτησή μας αυτό ήθελε να αναδείξει.

Ο σημερινός δήθεν αστικός καθωσπρεπισμός με τα κολαστήρια ανθρώπινων ψυχών, που οι ηλικιωμένοι θεωρούνται βάρος και στην οικογένεια και στο δείκτη της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας τους, προφανώς δεν συνθέτουν ανθρώπινη κοινωνία.

Επιγραμματικά, πρόοδος και εξέλιξη με διακρίσεις και χωρίς ανθρώπινο πρόσωπο απλά δεν υπάρχει.

Συνέχεια...

Απόκρυψη...