Σάββατο 28 Νοεμβρίου 2009

Είναι το γαμώτο που δεν έζησα…



Ο γιαλός είναι στραβός
ή στραβά αρμενίζουμε ;


Αν συμβαίνουν και τα δύο
ίσως κάπου τα στραβά συναντηθούν,
και δεν είναι απαραίτητα κακό….


Όλα έδειχναν ότι ο Αντώνης Σαμαράς θα είναι ο επόμενος αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας, αυτός δηλαδή που θα διαδεχτεί μετά από χρόνια τον Γιώργο Παπανδρέου.
Λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες της διαδοχής ο αγώνας έχει πάρει μια άγρια ομορφιά.
Τελικά όλα παίζονται και ίσως οι μηχανισμοί αποδειχθούν πιο αποτελεσματικοί από το … συναίσθημα.

Μην ξεχνάμε πως τα συμφέροντα που μέχρι πριν ένα μήνα στήριζαν το Γιωργάκη, είναι τα ίδια που τώρα στηρίζουν τον Αντωνάκη...


Κέραμοι και πλίνθοι ατάκτως ερριμμένοι στο ίδιο πολιτικό οικόπεδο μοιάζουν τα στελέχη της κυβέρνησης.
Οι μεν είναι πολιτικά νομίσματα παλιάς κοπής, ενώ οι «δεν», εξ αιτίας των εσωτερικών τους αντιθέσεων συστρέφονται όπως τα ηλεκτρόνια. Για να αποδειχτεί πως είναι πολιτικά δημιουργήματα της τύχης. Αλλά και της καθεστωτικής αναγκαιότητας.
Έτσι εξηγούνται οι θλιβερές κυβερνητικές παλινωδίες.

Δομικές αλλαγές στο ασφαλιστικό… Λέτε να αυξηθούν οι συντάξεις; Λέτε να μην αυξηθούν τα όρια ηλικίας;
Μα αυτά δεν είναι «δομικές» αλλαγές.
Τι λοιπόν χρειάζεται αλλαγή με την ευλογία του… ΣΕΒ;


Λογικά ο κ. Παπανδρέου σαν πρωθυπουργός παίρνει κάποιο μισθό. Ομοίως κάτι ανάλογο συμβαίνει για το γεγονός ότι είναι και Υπουργός Εξωτερικών. Σαν Πρόεδρος των απανταχού Σοσιαλιστών άραγε πληρώνεται; Διότι αν τρέχει τσάμπα στους …Άγιους Δομίνικους, αλλάζει το πράγμα.
Εύκολα αύριο η αντιπολίτευση μπορεί να τον κατηγορήσει ως αργόμισθο…

«Καταστροφική» χαρακτηρίζεται η συνύπαρξη των τάσεων του ΣΥΡΙΖΑ . Αυτοί δεν προφταίνουν ούτε για ψάρεμα να πάνε. Βρίσκονται σε συνεχή διαβούλευση και δημιουργικό αλληλοσπαραγμό. Κάποιοι φωνάζουν «να μπει τέλος στο πείραμα του ΣΥΡΙΖΑ» και άλλοι επιδιώκουν συνύπαρξη με το ΠΑΣΟΚ. Υπάρχουν και εκείνοι που περιμένουν το αποτέλεσμα των εκλογών στη … Νέα Δημοκρατία.
Αυτοί δεν ανήκουν στο ΣΥΡΙΖΑ , «μαγειρεύουν» όμως και πειραματίζονται στο μοντέλο ενός νέου πολιτικού τοπίου, με μικρούς ευέλικτους και δεκτικούς σε συνεργασίες πολιτικούς σχηματισμούς..

Η πολιτική ανυπακοή απαντάται για πρώτη φορά στον Σοφοκλή. Μόνο που το αίτημα της Αντιγόνης δεν είναι πολιτικό, είναι ηθικό. Η ηρωίδα της τραγωδίας παραβαίνει τον άδικο για τους Θεούς νόμο και θάβει τον αδελφό της.
Η πολιτική ανυπακοή που μας προτρέπει το ΚΚΕ να ακολουθήσουμε, είναι καθαρά πολιτική και ίσως στο μέλλον αποδειχθεί και «ηθική».
Το θέμα είναι ότι με την τακτική της άρνησης των πάντων, εθιστήκαμε τόσο που και αυτήν δεν μπορούμε να τη δεχτούμε..

Πως γίνεται από τη μια πλευρά του πλανήτη να δολοφονούνται άνθρωποι για να τους αποστραγγίξουν το λίπος τους, ώστε να μοσχοπουληθεί σε ευρωπαϊκές εταιρείες καλλυντικών και από την άλλη πλευρά του να κινδυνεύουν να πεθάνουν από την ασύστολη χρήση «προϊόντων ομορφιάς»;
Δυο ειδήσεις φαινομενικά ασύνδετες, στην πραγματικότητα άρρηκτα δεμένες, ξεγυμνώνουν ασύστολα τις αγεφύρωτες διαφορές ανά τον πλανήτη, θέτοντας ωμά το κοινωνικό χάσμα που διαμορφώνεται στο χάρτη αυτής της βιόσφαιρας.

"Πάει. Αυτό ήταν.
Χάθηκε η ζωή μου φίλε μέσα σε κίτρινους ανθρώπους βρώμικα τζάμια κι ανιστόρητους συμβιβασμούς.
Άρχισα να γέρνω σαν εκείνη την ιτιούλα που σου χα δείξει στη στροφή του δρόμου.
Και δεν είναι που θέλω να ζήσω.
Είναι το γαμώτο που δεν έζησα".


Συνέχεια...

Από τη διαφήμιση…


«…και ζήσαν αυτοί καλά κι εμείς καλλίτερα
…Μαμά γιατί ζήσαμε καλλίτερα;…»


Τώρα να δεις παιδί μου πως θα ζήσετε εσείς, γιατί εμείς:


- Πουλήσαμε ότι είχαμε και δεν είχαμε, αεροδρόμια και αεροπλάνα, λιμάνια, δρόμους, Τράπεζες, Τηλέφωνα, Ναυπηγεία κλπ…
- Αφήσαμε, ανενόχλητους χωρίς να μιλήσουμε, να διαλύσουν την κοινωνική ασφάλεια και τα νοσοκομεία…
- Δανειστήκαμε τόσα που χρεώσαμε και τα δισέγγονά σας…

Συνέχεια...

Οικονομικό «Ρετρό» και οικονομική ανεξαρτησία…



Την περίοδο αυτή που το οικονομικό πρόβλημα κυριαρχεί, που αιωρείται ή είναι γεγονός η απειλή της επιτήρησης και του ασφυκτικού ελέγχου από διεθνείς ιμπεριαλιστικούς οικονομικούς οργανισμούς, εύλογα δημιουργείται το ερώτημα:

Λειτούργησε ποτέ αυτή η χώρα με πραγματική ανεξαρτησία;

Έτσι επέλεξα μια παλαιότερη αναφορά του Ν. Νικολάου από την ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ για την υποτίμηση της Δραχμής το 1953 από το Μαρκεζίνη. Έχει ενδιαφέρον, πέραν από τα μέτρα και τις οικονομικές συνθήκες της εποχής, το παρασκήνιο και ο ασφυκτικός ρόλος των ξένων σε κάθε επίπεδο. Το μέγεθος του ελέγχου και της εξάρτησης περιγράφεται από τον ίδιο τον Μαρκεζίνη, δηλαδή ένα συντηρητικό πολιτικό και εύλογα μπορεί να εκτιμήσει κανείς τα πραγματικά μεγέθη.


Αφηγησεις: Ο Μαρκεζίνης και η πλέον επιτυχής υποτίμηση της δραχμής
Tου Νικου Νικολαου
. ….Στα πολύπαθα χρόνια που είχαν μεσολαβήσει από την απελευθέρωση της Ελλάδος από τη γερμανική κατοχή, το εθνικό μας νόμισμα παρακολουθώντας τις πολιτικές και οικονομικές περιπέτειες της χώρας είχε υποτιμηθεί επτά φορές, χωρίς, όμως, ούτε η οικονομία να εξυγιανθεί ούτε η δραχμή να γίνει αξιόπιστη. Η χρυσή λίρα ήταν το κυρίαρχο νόμισμα στις συναλλαγές, το ισοζύγιο πληρωμών και ο προϋπολογισμός μονίμως ελλειμματικά και το κράτος λειτουργούσε χάρις στα χρήματα της αμερικανικής βοηθείας.
Τη μίζερη αυτή κατάσταση ανέτρεψε ο Σπύρος Μαρκεζίνης με δύο αποφασιστικά και τολμηρά μέτρα. Την υποτίμηση της δραχμής, η ισοτιμία της οποίας προς το δολάριο από 15.000 πήγε στις 30.000 (ακολούθησε σε λίγο η περικοπή των τριών μηδενικών) και την απελευθέρωση των εισαγωγών. Με τα δύο αυτά μέτρα η ελληνική οικονομία εισήλθε σε μια νέα εποχή εξυγίανσης, ισορροπίας και ανάπτυξης. Ολα τα οικονομικά μεγέθη αρχίζοντας από τον προϋπολογισμό και το ισοζύγιο και φτάνοντας στον πληθωρισμό και τον ρυθμό ανάπτυξης βελτιώθηκαν θεαματικά και ταυτόχρονα άρχισαν να γίνονται επενδύσεις από τους επιχειρηματίες, ενώ έκαναν την εμφάνισή τους και τα πρώτα ξένα κεφάλαια. Η μαύρη αγορά και οι ελλείψεις ειδών στην αγορά εξαφανίστηκαν ως διά μαγείας.
…..Το πολιτικό παρασκήνιο αυτών των σημαντικών οικονομικών μέτρων που ελήφθησαν το 1953 είναι εντυπωσιακό και αξίζει να το θυμίσουμε στους αναγνώστες.
Οπως έχει γράψει ο Μαρκεζίνης (στον τρίτο τόμο της Σύγχρονης Πολιτικής Ιστορίας της Ελλάδος, σελ. 11): «Οι αποκλειστικώς ενήμεροι της νομισματικής πολιτικής, η οποία επρόκειτο να ακολουθηθεί ήταν ο Θάνος Καψάλης (υπουργός αναπληρωτής Συντονισμού), ο Γ. Μαντζαβίνος, διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος, ο πρέσβης των ΗΠΑ Τσαρλς Γιοστ (Charles Yost) και ο Αμερικανός εκπρόσωπος στη Νομισματική Επιτροπή Al Costanzo.

Με τον τελευταίο είχε προηγηθεί επεισόδιο: προήδρευα κατά τα ειθισμένα, σε μια των πρώτων συνεδριάσεων της Νομισματικής Επιτροπής, όταν ο Costanzo διεφώνησε και άσκησε βέτο. “Κρατήστε τη γνώμη σας διά τον εαυτόν σας, είπα σε έντονο ύφος. Του λοιπού δεν θα με ξαναδείτε. Θα προεδρεύει ο υπουργός των Οικονομικών”. Ο Costanzo, συνηθισμένος να έχει τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο, θα αιφνιδιαστεί, αλλά στους επόμενους μήνες που θα ακολουθήσουν θα αντιληφθεί ότι άλλος έπρεπε να είναι ο ρόλος του και θα καταστεί έκτοτε εξαιρετικά συνεργάσιμος». Ο πρώην πρωθυπουργός Γεώργιος Ράλλης θα θυμηθεί το 1989, ενώπιον της Βουλής, το επεισόδιο Costanzo για να παρατηρήσει ότι όταν υπήρχαν οι κατάλληλοι άνθρωποι «δεν έκαναν πάντα ό,τι ήθελαν οι Αμερικανοί».

Κακά τα ψέματα όμως. Από το 1944 μέχρι και το 1955 που πρωθυπουργός έγινε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και η ελληνική οικονομία βάδισε με διασκελισμό στη λεωφόρο της ανάπτυξης, οι Αγγλοι στην αρχή και οι Αμερικανοί από το 1947 είχαν βέτο στην οικονομική πολιτική που ασκούσαν οι ελληνικές κυβερνήσεις.

Στη Νομισματική Επιτροπή, που ήταν το ανώτατο όργανο χάραξης και εφαρμογής της οικονομικής πολιτικής, μετείχαν με δικαίωμα βέτο, ο Αγγλος Gregory και ο Αμερικανός Costanzo. Είχαν λόγο για όλα, για τα επιτόκια, τους μισθούς, τη νομισματική κυκλοφορία, τη χρηματοδότηση της βιομηχανίας και του εμπορίου, τις εισαγωγές και εξαγωγές. Ενα καθεστώς υποτέλειας, δηλαδή, που φυσικά ήταν κατάλοιπο του εμφυλίου πολέμου και στηριζόταν στο γεγονός ότι ο προϋπολογισμός ισοσκελιζόταν χάρις στα χρήματα της αμερικανικής βοηθείας.


Πάντως, για τον καθοριστικό ρόλο του Costanzo στα οικονομικά πράγματα της χώρας, μου μιλούσε πολλές φορές ο Μαρκεζίνης, στις επισκέψεις μου στο σπίτι του, και μάλιστα μου έλεγε ότι μετά το επεισόδιο που ανέφερε οι σχέσεις τους όχι απλώς έγιναν φιλικές, αλλά τόσο στενές, ώστε οι δυο τους μαζί με τον εκδότη του «Βήματος» και των «Νέων», τον Δημήτρη Λαμπράκη, να αποτελούν ένα είδος άτυπου διευθυντηρίου, που κυβερνούσε τη χώρα.

Θυμάμαι ότι με μια δόση φιλαυτίας ο Μαρκεζίνης μου έλεγε: «Συναντιόμασταν οι τρεις, δύο φορές τουλάχιστον την εβδομάδα, και συζητούσαμε περί του πρακτέου, για όλα τα μεγάλα θέματα. Εγώ ανελάμβανα να ενημερώσω τη Φρειδερίκη και εφ’ όσον εξασφαλίζετο και η έγκρισή της προχωρούσαμε, διότι ο Παπάγος εκείνη την περίοδο απεδέχετο όλες μου τις εισηγήσεις».

Ισως αυτά να μοιάζουν τώρα λίγο μυθιστορηματικά, αλλά αυτή ήταν η Ελλάδα της εποχής με τους τρεις πόλους της εξουσίας, ανάκτορα, Αμερικανοί και ο Στρατός, τον οποίο σαν πρωθυπουργός εκπροσωπούσε ο στρατάρχης Παπάγος. Βέβαια, υπήρχε και έτερος ισχυρός εκδότης την εποχή εκείνη, ο Γεώργιος Βλάχος, όμως ο εξ απορρήτων της εξουσίας, από το 1947 με την πρωθυπουργία Σοφούλη παρέμενε ο κεντρώος Δημήτρης Λαμπράκης και όχι ο δεξιός Γεώργιος Βλάχος.

Οπως γράφει ο Μαρκεζίνης: «Την αναπροσαρμογή την ανήγγειλα ο ίδιος διά του Ραδιοφώνου από το σπίτι μου, το βράδυ της 9ης Απριλίου 1953. Μέχρι το πρωί της ημέρας εκείνης, ουδείς πλην του Παπάγου εγνώριζε το παραμικρό... Κατά την αναγγελίαν της αναπροσαρμογής εκείνης, εχρησιμοποιήθη τόνος πανηγυρικός, ενώ στην πραγματικότητα το νόμισμα έχανε αξία. Εκρινα ότι δεν υπήρχε λόγος να μελαγχολήσει η κοινή γνώμη, αντιθέτως έπρεπε να δει με αισιοδοξία το μέλλον.

»Την επομένη εζήτησε να με δει ο βασιλεύς. Διεμαρτυρήθη, διότι δεν τον είχα ενημερώσει προηγουμένως επί ενός τόσο σημαντικού οικονομικού μέτρου. Πράγματι είχα αποφύγει να το πράξω, διότι δεν εμπιστευόμουν το ανακτορικό περιβάλλον. “Μεγαλειότατε, το δικό μου καθήκον ήταν να ενημερώσω εγκαίρως τον πρωθυπουργό. Αυτό και έπραξα. Τα παράπονά σας, συνεπώς, θα έπρεπε να τα απευθύνετε σε εκείνον”, απάντησα. Ο Παπάγος στον οποίο μετέφερα τον διάλογο, έδειξε ευχαριστημένος από την απάντηση. Ο βασιλεύς όμως απέφυγε να τον καλέσει».

……O Μαρκεζίνης πάντως κέρδισε τη μάχη κατά του πληθωρισμού αφού τον κράτησε στο 15,1% την πρώτη χρονιά, για να κατέβει στο 5,8% τη δεύτερη, στο 3,6% την τρίτη και να ακολουθήσει στη συνέχεια περίοδος νομισματικής σταθερότητος με μέσο πληθωρισμό στην περίοδο ’56-’63 μόλις 1,7%! Το «θαύμα» αυτό επετεύχθη με το δεύτερο θαρραλέο μέτρο του Μαρκεζίνη, την απελευθέρωση των εισαγωγών, η οποία πλημμύρισε την αγορά με πλήθος αγαθών και ανέστησε τον ανταγωνισμό. Μέχρι τότε οι εισαγωγές πραγματοποιούντο με άδειες για ορισμένη ποσότητα που χορηγούσε το υπουργείο Εμπορίου ή μάλλον ο Γουάτσον που ήταν ο Αμερικανός σύμβουλος. Εισηγητής του μέτρου της απελευθέρωσης ήταν ο Θάνος Καψάλης, υπουργός Εμπορίου τότε και στενός συνεργάτης του Μαρκεζίνη.



http://news.kathimerini.gr/4dcgi/_w_articles_politics_2_12/04/2008_266215

Συνέχεια...

Εμείς έτσι κι αλλιώς θα πάμε για ψάρεμα…

Φίλοι Νεοδημοκράτες

Ο πατέρας Μάξιμος άλλαξε γνώμη. Δεν θα γίνει τελικά η συντέλεια του κόσμου το 2012.

Για να μην την φέρετε εσείς μια ώρα αρχίτερα,
ψηφίστε αύριο με το χέρι στη καρδιά!


Δαγκωτό στον ΠΑΝΙΚΑ !!!

Συνέχεια...

Προβλήματα ο εμίρης, προβλήματα και ο κακομοίρης...


Sorry, αλλά όταν το Ντουμπάι, που έχει πετρελαιοπηγές και χτίζει ολόκληρα νησιά από άμμο μέσα στη θάλασσα, δηλώνει ουκ αν λάβετε παρά του μη έχοντος, εμείς που ακριβώς πάμε;

Πως καταλαβαίνεις ότι παρά τον καλό καιρό δεν είναι Άνοιξη;
Ο Ολυμπιακός παίζει ακόμα στην Ευρώπη...

Συνέχεια...

Από θέση ιχθύος πλέον…

Η Μαρία Δαμανάκη διορίστηκε Επίτροπος Ναυτιλίας και Αλιείας…

Το «Έξω απ’ την ΕΟΚ των μονοπωλίων» αντικαταστάθηκε από το «όσο πιο βαθειά τόσο πιο καλά»

Η πειρατική διαδρομή της Μαρίας πρέπει να διδάσκεται στα σχολεία την ώρα των Θρησκευτικών.

Ίσως τα συμπεράσματα να είναι ποιο χρήσιμα από την ίδια τη διαδρομή…

Συνέχεια...

Παρασκευή 27 Νοεμβρίου 2009

ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ….


Η χτεσινή μέρα ήταν αποκλειστικά για τον
Παναγιώτη Ματζάκο.
Για την ιστορία σας λέμε ότι η ανάρτηση διαβάστηκε 918 φορές, από φίλους σε 17 Νομούς της Ελλάδας και σε
11 χώρες του εξωτερικού.

Για μας το «ατύχημα» δεν έκλεισε…

Συνέχεια...

«Πού πήγε, λοιπόν, ο γιος μου και κάθε μαθητής; Στον πόλεμο πήγε ή σχολική «περιπατητική εκδρομή».

Ο χαροκαμένος πατέρας Γιάννης Ματζάκος ένα μήνα και μερικές ημέρες μετά το τραγικό χαμό του δωδεκάχρονου γιου του Παναγιώτη στην διάρκεια μαθητικής εκδρομής (του 2ου Γυμνασίου Νάξου) στο δημοτικό διαμέρισμα της γαλήνης, και συγκεκριμένα στον αύλειο χώρο του δημοτικού σχολείου), «ξεδιπλώνει με ψυχραιμία τις σκέψεις του στην «Κυκλαδική», θέλοντας, προφανώς, με τον τρόπο αυτό, να «ανοίξει» τα μάτια κάποιων, ενημερώνοντας παράλληλα και τους χιλιάδες συντοπίτες μας για αυτό καθ’ εαυτό το γεγονός…

«Ατέλειωτα» είναι τα «γιατί» που αραδιάζει στο άρθρο του… Όπως ατέλειωτα είναι και τα ερωτηματικά που τον βασανίζουν…

Από τα γραφόμενά του εύκολα αντιλαμβάνεται ο αναγνώστες ότι ο κ. Ματζάκος, αναφέρεται σε πράγματα που γνωρίζει πολύ καλά, αφήνοντας σε κάποια άλλα σημεία της ίδιας, μακροσκελούς, επιστολής να εννοηθεί ότι οπότε και όταν χρειαστεί θα καταθέσει αρμοδίως περισσότερα…

Ένα από τα βασανιστικά ερωτήματα που θέτει ο κ. Ματζάκος είναι και τούτο: «Πού πήγε, λοιπόν, ο γιος μου και κάθε μαθητής; Στον πόλεμο πήγε ή σχολική «περιπατητική εκδρομή».

Αξιότιμε κύριε Διευθυντά,

Στις 20 Οκτ 09 έχασα τον γιό μου Παναγιώτη σε ηλικία 12 ετών μετά από «ατύχημα » κατά τη διάρκεια σχολικής εκδρομής. Μέσα από τον πόνο και την συντριβή της οικογένειας μου για την απώλεια του Παναγιωτάκη μας βρίσκω την ισορροπία να εκφράσω δημόσια την άποψη μου για το τραγικό συμβάν με σκοπό την πρόληψη επόμενων απωλειών αλλά και την κατά τη γνώμη μου απόδοση των ηθικών ευθυνών. Οποιαδήποτε άλλη απόδοση ευθύνης είναι θέμα δικαιοσύνης στην οποία έχω ήδη προσφύγει με την από 23/11/09 κατάθεση σχετικής μηνυτήριας αναφοράς κατά παντός υπευθύνου για ανθρωποκτονία εξ΄αμελείας . Παρακαλώ να δημοσιεύσετε το άρθρο αυτό στην έγκριτη εφημερίδα σας.Με τιμήΙωάννης Ματζάκος


Η απώλεια του Παναγιώτη Ματζάκου και η πορεία παρακμής της Χώρας

Κατ΄αρχάς θα ήθελα να ευχαριστήσω όλους όσους μας συμπαραστάθηκαν και συνεχίζουν να μας συμπαρί-στανται στον πόνο μας για την απώλεια του Παναγιώτη μας. Επίσης ιδιαίτερα ευχαριστώ όλους όσους από την πλευρά του δασκάλου συνέβαλαν καθοριστικά στην διαπαιδαγώγηση του.
Η Απώλεια

Αναπάντεχη ενώ θεωρείς ότι έχεις δημιουργήσει ένα ασφαλές περιβάλλον για να ζήσει και να αναπτυχθεί .Βαρειά τόση που για να την αντέξεις πρέπει να σκληρύνεις απίστευτα την καρδιά σου. Κενό μεγάλο και οριστικό για την οικογένεια και συναισθηματική πενία.

Αλλά και για την Πατρίδα μας, την στιγμή που απειλείται πληθυσμιακά με διάφορους τρόπους, χάνει μια μονάδα που θα μπορούσε να την στηρίξει αποτελεσματικά όταν αυτή, θα δημιουργούσε τον δικό της κοινωνικό ιστό, τον δικό της πλούτο, την δική της δυναμική για την Ελλάδα μας από οποιοδήποτε επαγγελματικό-κοινωνικό-επιστημονικό ή εργασιακό χώρο.

Το Παράπονο

Μεγαλώνεις το παιδί σου με τόσους κόπους και θυσίες και χαίρεσαι με κάθε του επίτευγμα και με κάθε κατάκτησή του. Οι κίνδυνοι ελλοχεύουν αλλά ως γονιός πάντα προσπαθείς να προβλέψεις και να αποφύγεις τις κακοτοπιές, είσαι έμπειρος πια άλλωστε είναι το τρίτο σου παιδί.

Δεν μιλάω εκ του ασφαλούς καθισμένος σε ζεστή καλά αμοιβόμενη καρέκλα. Έχοντας υπηρετήσει κοντά 30 χρόνια στις Ένοπλες Δυνάμεις και μάλιστα σε μάχιμες επιχειρησιακές Μονάδες ως Διοικητής , με μεγάλο βαθμό επικινδυνότητας (ασκήσεις με πραγματικά πυρά, ψυχολογικά προβλήματα προσωπικού κλπ) διαρκώς γρηγορούσα για την τήρηση των διαδικασιών κατ΄ απόλυτο τρόπο 24 ώρες/24ωρο και συνεχώς ανησυχούσα για την πρόβλεψη και αποφυγή άλλων μη προβλέψιμων κινδύνων. Ήθελα πάση θυσία να αποφύγω αυτό που συνέβη στην οικογένειά μου, δηλαδή σε καμία μάνα να μην πάνε το παιδί της νεκρό ή ανάπηρο στο σπίτι και ποτέ δεν συνέβη. Αυτό λοιπόν που με την στήριξη του Θεού για μένα ήταν δεδομένο και ουσιαστικό περιεχόμενο, για άλλους ήταν μόνο τίτλος ματαιοδοξίας με τίμημα την ανθρώπινη ζωή.

Που πήγε λοιπόν ο γιός μου και ο κάθε μαθητής; Στον πόλεμο πήγε; ή Σχολική «περιπατητική εκδρομή» ; Γιατί να πάει σ΄αυτό το σφαγείο; Πραγματικά οργίστηκα όταν είδα από κοντά το σημείο και τον χώρο που άφησε την τελευταία του πνοή, εκεί που έρευσε αναίτια το αίμα του. Γιατί ο χώρος ήταν ακατάλληλος για το παιχνίδι των μικρών μαθητών; Γιατί επελέγη αυτός ο χώρος ; Γιατί η περιπατητική εκπαιδευτική δραστηριότητα να καταλήξει εκεί λίγο μετά τις 11:00. Ποιος τους είπε ότι ως γονιός συγκατατέθηκα σε τέτοια αυθαιρεσία ; Γιατί δεν υπήρχε ουσιαστική επίβλεψη κατά τη διάρκεια του παιχνιδιού; Γιατί δεν προσφέρθηκαν οι πρώτες βοήθειες την στιγμή της πτώσης-καταπλάκωσης; Γιατί τέτοια απαξίωση απέναντι στο ύψιστο αγαθό που είναι η ανθρώπινη ζωή; Γιατί τέτοια χαλαρή αίσθηση καθήκοντος από όλους τους εμπλεκόμενους;


Το «Ατύχημα»

Λέξη κλειδί, βολεύει και δικαιολογεί. Κουκουλώνει καταστάσεις και αμβλύνει συνειδήσεις. Στρώνει το έδαφος για το επόμενο «ατύχημα», για την επόμενη θυσία στον βωμό της ανευθυνοϋπευθυνότητας.
Που είναι λοιπόν οι προδιαγραφές του χώρου «αθλοπαιδιών». Πώς παραδόθηκε σε χρήση αυτός ο ακατάλληλος και επικίνδυνος χώρος με τα αυθαίρετα τέρματα και την τσιμεντένια πίστα; Ποιος υπέγραψε για την παραλαβή του; ποιος έκανε άλλη παρέμβαση; με ποια άδεια Γιατί δεν τηρήθηκε καμία διαδικασία Που είναι ο μηχανισμός ελέγχου και αποκατάστασης;.

Στον Ευρωπαϊκό χώρο που θέλουμε να ανήκουμε, ένα απλό παιχνίδι δεν κυκλοφορεί στο εμπόριο αν δεν τηρεί τις προδιαγραφές (CE) , τόσο απλά., τόσο αποτελεσματικά.
Πως οργανώνεται μια σχολική εκδρομή- δραστηριότητα από την προετοιμασία της μέχρι την ασφαλή επιστροφή στο σχολείο; Τι μέσα χρησιμοποιούνται και πως; Πώς κατανέμονται τα επί μέρους καθήκοντα στους επιβλέποντες την εκδρομή; Τι προβλέπει η νομοθεσία και οι κείμενες διατάξεις; Γιατί δεν τηρήθηκαν οι διαδικασίες και το ημερήσιο πρόγραμμα;

Όλες οι παραπάνω ολιγωρίες και παραλείψεις εξαλείφονται με τον ωραιοποιημένη δικαιολογία του ατυχήματος και τις κακιάς ώρας, που όμως αν δεν υπήρχαν θα απέτρεπαν μετά βεβαιότητας το συμβάν και ο Παναγιώτης θα ζούσε…Ε λοιπόν όχι, ο μαθητής Παναγιώτης Ματζάκος δεν ήταν άτυχος αλλά έφυγε άδικα πάνω στο παιχνίδι με τους συμμαθητές του. Δεν τον χτύπησε κεραυνός εν αιθρία αλλά η σωρεία των εγκληματικών παραλείψεων και παραβάσεων όλων των ανευθυνοϋπεύθυνων μαζί . Η ανεπάρκεια κατά την εκτέλεση δημόσιων καθηκόντων που έχει σχέση με ανθρώπινη δραστηριότητα κοστίζει ζωές. Τουλάχιστον αυτό το μάθατε τώρα;


Η Παρακμή

Ζούμε λοιπόν σε μία χαλαρή χώρα όπου επικρατούν πρώτιστα οι αμβλυμμένες συνειδήσεις σε μεγάλους πλέον αριθμούς. Οι νόμοι εφαρμόζονται χαλαρά και όταν συμφέρει, οι θεσμοί και αυτοί παραπαίουν, το αίσθημα καθήκοντος χαλαρό κλπ…έτσι ώστε να εξυπηρετούνται το κέρδος, το βόλεμα, η ματαιοδοξία και να θεοποιείται το χρήμα και η άγρα ψήφων.
Είναι το νέο όραμα της χώρας εδώ και μερικές δεκαετίες. Ας αναλογιστεί ο καθένας από μας πχ τι μαθητές παράγει το Δημόσιο Σχολείο-Πανεπιστήμιο και ποιους εκπαιδευτικούς στόχους επιτυγχάνει, τι είδους και πόσα πτυχία κατακτά ο μαθητής, γιατί δεν κάνουν καταλήψεις στα φροντιστήρια, γιατί δεν καίνε τα ιδιωτικά Πανεπιστήμια.
Ετσι ακριβώς λειτουργεί και διαφεντεύει το σύστημα όλη τη χώρα, με τη σύμπραξη πάντα αρκετών υπεύθυνων πολιτών, όπου και να γυρίσεις, όπου και να ακουμπήσεις η σύγχρονη Ελλάδα σε πληγώνει. Έγινε κακή μαθήτρια της αρχαίας της αίγλης. Η ψηφοθηρική ομηρία παραλύει την πρόοδο και την ανάπτυξη. Η χώρα βρίσκεται σε παρακμή.

Δεν είναι δυνατόν οι κατασταλτικοί –ελεγκτικοί μηχανισμοί (όταν λειτουργούν) να είναι το μόνο μέσο επαναφοράς της νομιμότητας. Σαν Χώρα, έχουμε καταστρέψει την στέρεη βάση του ηθικού υπόβαθρου του πολίτη, απαραίτητο για την ανάπτυξη και την ευημερία.
Θύμα λοιπόν αυτής της παρακμής έπεσε ο Παναγιώτης. Θρηνούμε μαζί με την απώλεια του γιού μας και το κατάντημα της χώρας μας στο οποίο όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι, πολίτες και φορείς.


Το Όραμα

Τα κακώς κείμενα και η πορεία παρακμής δεν ανατρέπονται με επιβολή κυρώσεων. Απαιτείται ένα νέο όραμα για τον πολίτη που ως κινητήρια δύναμη θα δημιουργήσει τις προϋποθέσεις εκείνες για να αναπτυχθεί μια υγιής προσωπικότητα με διάθεση προσφοράς στην χώρα του, στο ευρωπαϊκό και το παγκόσμιο γίγνεσθαι. Που θα ενδιαφέρεται και δεν θα αδιαφορεί , θα σέβεται τον άνθρωπο και το περιβάλλον. Το σχολείο όσο και η οικογένεια, απαιτείται να διαπαιδαγωγεί πρώτιστα και στη συνέχεια να εκπαιδεύει για να κατακτήσουμε και πάλι το μέσο επίπεδο του υπεύθυνου πολίτη. Του πολίτη που θα αντιστέκεται και θα έχει αίσθηση καθήκοντος. Του πολίτη που θα είναι στο μας και όχι στο μου σύμφωνα με την ρύση του Μακρυγιάννη.

Με αφορμή την απώλεια του Παναγιώτη, αναρωτιέμαι πιο είναι το όραμα της συγκρότησης του υπεύθυνου πολίτη; Πάνω σε ποιες κατευθύνσεις και ηθικές αξίες κινείται το εκπαιδευτικό σύστημα; Ποιοι είναι οι επί μέρους στόχοι; Με ποια μεθοδολογία αυτοί επιτυγχάνονται; Πως αξιολογείται η όλη προσπάθεια; Πως γίνεται η ανατροφοδότηση . Γιατί να έχουμε κρίση αξιών σήμερα;



Οι Hθικές Ευθύνες

Ο μαθητής Παναγιώτης Ματζάκος χάθηκε και δεν επιδιώκει να τον φέρει κανένας πίσω. Το δικό μου όραμα για τον Παναγιώτη και η προσπάθεια συγκρότησης ενός υπεύθυνου ατόμου-πολίτη αυτής της Χώρας πάνω σε σύστημα αξιών με προσωπική δέσμευση, παρότι ξεκίναγε να αποδίδει ορατά αποτελέσματα, διακόπηκε βίαια όσο βίαιος ήταν και ο θάνατός του και δεν ολοκληρώθηκε ποτέ γιατί συναντήθηκε με την πορεία παρακμής της Χώρας.
Δεν θέλω τα συλλυπητήρια συγκάλυψης κανενός ανευθυνοϋπεύθυνου και ταυτόχρονα συνυπεύθυνου για την παρακμή. Τιμώ και θρηνώ το παιδί μου όπως του πρέπει με αξιοπρέπεια και ψυχική δύναμη που αντλώ από τις δικές του ψυχικές καταβολές. Θρηνώ ταυτόχρονα και για την ιδιαίτερη Πατρίδα μου και τη Χώρα μου γιατί σε περιβάλλον διεθνών και τοπικών απειλών παραμένει ανήμπορη να εξασφαλίσει τα ύψιστο αγαθό που είναι η ανθρώπινη ζωή των πολιτών της και μάλιστα υπό ιδανικές συνθήκες.

Να μην απαντήσει κανένας παράγοντας παρακμής στα ερωτήματα που έθεσα αν πρώτα δεν έχει παραιτηθεί από την ζεστή του καρέκλα.Δεν θα δεχθώ καμία απάντηση αν πρώτα δεν αναπλαστούν όλοι οι χώροι άθλησης και μαθητικής χρήσης σύμφωνα με τις προδιαγραφές ασφαλείας και δεν καθιερωθεί σύστημα ελέγχου και αποκατάστασης.

Όχι άλλη θυσία στον βωμό της ανευθυνοϋπευθυνότητας και της παρακμής. Επιτέλους να καθιερωθούν διαδικασίες για όλες τις δραστηριότητες οι οποίες να ελέγχονται και να εφαρμόζονται με θρησκευτική ευλάβεια.Ελπίδα μας η νέα γενιά αν δεν καταφέρουμε με τη νοοτροπία μας να την καταστρέψουμε. Τουλάχιστον ας την αφήσουμε ζωντανή να δημιουργήσει και χώρο να αναπτυχθεί. Ως Έλληνες και πολίτες αυτής της Χώρας δεν μας αξίζει αυτό που ζούμε σήμερα.

Προσωπικά τόσο εγώ όσο και η οικογένειά μου δεν γίναμε αποδέκτες καμιάς συγνώμης από κανένα παράγοντα ή ιθύνοντα που εμπλέκεται άμεσα ή έμμεσα με το τραγικό συμβάν. Προφανώς γιατί δεν αισθάνεται κανένας υπεύθυνος και ούτε στο παραμικρό συνυπεύθυνος για την απώλεια του παιδιού, για την θανάτωση της ελπίδας. Καμία ευθιξία, καμία παραίτηση, αυτή είναι η αλήθεια και η θεώρηση των πραγμάτων που διδάσκουν στα παιδιά μας και έτσι παραδειγματίζουν τους πολίτες . Ε λοιπόν και εγώ σας απαντώ AΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ.


Δεν είμαι δικαστής για να καταλογίσω το ποσοστό ποινικής ευθύνης ενός εκάστου εξ’ υμών και ούτε ο προϊστάμενος για την αντίστοιχη πειθαρχική . Σαν πατέρας όμως του Παναγιώτη, σας καταδικάζω σε αιώνια ΑΙΔΩ, είθε οι ερινύες να σας φέρονται όπως σας αξίζει.

Ποιος σας έδωσε το δικαίωμα να αποποιείστε των ευθυνών σας; Μήπως δεν ήταν Δημόσιος χώρος εκεί που έγινε το κακό; Μήπως δεν ήταν ώρα σχολικού προγράμματος; Μήπως η ζωή του ανήλικου μαθητή δεν ήταν κάτω από την ευθύνη Δημόσιων λειτουργών; Τόσο ελαφρά συνείδηση έχετε; Έτσι νουθετείτε τα παιδιά σας; Δεν ξέρετε ότι η όποια ‘’εξουσία’’ δεν είναι μόνο προσωπική προβολή αλλά έχει και ρίσκο που προσπαθείτε τώρα να αποφύγετε; Δεν μάθατε ποτέ να αναλαμβάνεται την ευθύνη των πράξεων ή των παραλείψεών σας ; Τον μισθό σας γιατί δεν τον αποποιείστε;


Εγώ ο Πατέρας του Παναγιώτη, ΕΓΚΑΛΩ έναν προς έναν όλους εσάς που ευθύνεστε άμεσα ή έμμεσα για τον θάνατό του, για ανεπάρκεια κατά την εκτέλεση των καθηκόντων σας και μη συμμόρφωση προς την ιερή υποχρέωση σας για την διαφύλαξη της ανθρώπινης ζωής του ανήλικου μαθητή-πολίτη που δυστυχώς σας εμπιστεύθηκα . Επικαλούμαι δε την δικαιοσύνη στην οποία προσφεύγω και επαφίεμαι για να επιμερίσει τις ευθύνες σας. Εσείς είσαστε οι πρόξενοι της παρακμής.

ΑΙΔΩΣ ΑΡΓΕΙΟΙ. Όσο ζώ , σας απαγορεύω να με κοιτάτε στα μάτια αν πρώτα δεν ζητάτε κάθε φορά συγνώμη, γιατί δεν ανταποκριθήκατε στις υποχρεώσεις σας, με αποτέλεσμα να χαθεί αναίτια και άδικα η ζωή του Παναγιώτη Ματζάκου.


Αναρτήθηκε από ΚΥΚΛΑΔΙΚΗ

Συνέχεια...

ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΗ ΔΙΑΦΗΜΙΣΗ ΣΤΙΣ Η.Π.Α

Προβλήθηκε μόνο μία φορά στο μουσικό κανάλι MTV. Aπαγορεύτηκε από την κυβέρνηση της Αμερικής.

http://axion-esti.blogspot.com/2009/11/blog-post_25.html

Συνέχεια...

Αλέν Μπαντιού: Ο κομμουνισμός στον 21ο αιώνα


"Η πραγματική Ανθρώπινη δυνατότητα βρίσκεται εκεί που ο καπιταλισμός λέει ότι δεν υπάρχει καμία δυνατότητα" τόνισε ο Γάλλος μαρξιστής φιλόσοφος Αλέν Μπαντιού κατά τη διάρκεια διάλεξης με θέμα "Η ιδέα του Κομμουνισμού σήμερα" στην αίθουσα τελετών της ΕΣΗΕΑ.

Ο σημαντικός Γάλλος μαρξιστής φιλόσοφος βρέθηκε στην Αθήνα με αφορμή το διεθνές συνέδριο "Ο Alain Badiou και οι όροι της φιλοσοφίας: η πολιτική, η τέχνη, η επιστήμη, ο έρωτας".

Ο μαρξιστής φιλόσοφος μίλησε για "μια τρίτη ζωή του κομμουνισμού στον 21ο αιώνα", μετά από αυτές του 19ου και του 20ου, έκανε πολλαπλές αναφορές στην εξέγερση της ελληνικής νεολαίας τον Δεκέμβρη του 2008, είπε "όχι στον κομμουνισμό μέσω του κράτους" και υπογράμμισε ιδιαίτερα "την αξία του καθενός ανθρώπου ξεχωριστά στη δημιουργία της ιστορίας". Συγχρόνως έκανε μια σειρά αναλύσεων για την ιδέα, το συμβάν, την αλήθεια και το γεγονός ως φιλοσοφικές έννοιες.

Ιδέα, συμβάν, αλήθεια, γεγονός

Ο Αλ. Μπαντιού προσδιορίζει την ιδέα ως ολοποίηση τριών στοιχείων: του πολιτικού στοιχείου με την έννοια της πολιτικής ακολουθίας των πραγμάτων, του ιστορικού στοιχείου με την έννοια της ιστορικής διάστασης της πολιτικής και του υποκειμενικού στοιχείου με την έννοια της δυνατότητας για ένα άτομο να αποφασίσει να παρέμβει σ' αυτήν την ακολουθία του χρόνου και "να αποτελέσει την υλική υπόσταση της πολιτικής ακολουθίας".

Το συμβάν ο Γάλλος φιλόσοφος το προσδιορίζει ως τη ρήξη στην κανονική διάταξη των πραγμάτων. Το περιγράφει ως κάτι που δεν προβλέπεται, λέγοντας χαρακτηριστικά ότι "δεν είναι η πραγμάτωση μιας δυνατότητας που ενυπάρχει, αλλά μια νέα δυνατότητα".
Προσδιορίζει ακόμα την αλήθεια ως την συνεχή οργάνωση των συνεπειών ενός συμβάντος και το γεγονός ως τις συνέπειες της ύπαρξης του κράτους το οποίο "είναι το σύστημα περιορισμού των δυνατοτήτων", ως "αυτό που μας λέει με τη βία τι είναι δυνατό και τι δεν είναι, με την αστυνομία να αναλαμβάνει να επιτηρεί τις δυνατότητες".

Ο Δεκέμβρης

Για τον Δεκέμβρη του 2008 ο Αλ. Μπαντιού τόνισε ότι "η δύναμη ενός πολιτικού κινήματος κι η δύναμη μιας εξέγερσης είναι η συνάντηση μιας ιδέας και μιας εξέγερσης. Εδώ είχατε αυτήν την εξέγερση που αποτέλεσε ένα μήνυμα ελευθερίας προς την Ευρώπη", ενώ ταυτόχρονα έκανε την κριτική ότι "υπήρχε πρόβλημα με την ιδέα". Επίσης πρόσθεσε ότι "τα Δεκεμβριανά έδειξαν νέες δυνατότητες για τη νεολαία σε όλο τον κόσμο, καθώς υπήρξε μια ενότητα λαϊκής και φοιτητικής νεολαίας, κάτι που δεν υπήρχε στη Γαλλία κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του 2005-2006".

Για τη σημασία του ατόμου για τη δημιουργία της ιστορίας ο Γάλλος φιλόσοφος επισημαίνει ότι "μια πολιτική ιδέα μετατρέπει την ατομική απόφαση σε ιστορική απόφαση" κι ότι "η κομμουνιστική ιδέα βρίσκεται στο σύνορο πολιτικής διαδικασίας κι ατόμου".

Το κράτος κι η ιδέα του κομμουνισμού τον 21ο αιώνα

Σχετικά με το κράτος, ο Αλ. Μπαντιού τόνισε ότι "η καπιταλιστική οικονομία, η συνταγματική κυβέρνηση κι οι νόμοι είναι μηχανισμοί που έχουν σκοπό να απαγορεύσουν τη δυνατότητα του κομμουνισμού".

Υποστήριξε ότι "είναι οξύμωρο το γεγονός ότι κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα η ιδέα του κομμουνισμού πραγματοποιήθηκε με ένα κράτος, αφού κομμουνισμός είναι το σβήσιμο του κράτους. Με την Οκτωβριανή Επανάσταση γεννήθηκε μια ελπίδα για ένα άλλο κράτος που δεν θα περιορίζει τις δυνατότητες". Όπως σχολίασε χαρακτηριστικά "ο 20ος αιώνας ονειρεύτηκε τη συγχώνευση κράτους-συμβάντος". Επίσης τόνισε ότι "κάθε δυνατότητα αποσπασμένη από το κράτος είναι μια ευκαιρία για δράση" κι ότι "η ιδέα του κομμουνισμού δεν είναι μόνο μια εμπειρία του 20ου αιώνα".

Η αίθουσα των τελετών της ΕΣΗΕΑ ήταν κατάμεστη σε τέτοιο βαθμό ώστε δεν επαρκούσαν τα ακουστικά για την αυτόματη μετάφραση και ο Σ. Μιχαήλ ανέλαβε να μεταφράζει κατά διαστήματα τον Γάλλο μαρξιστή φιλόσοφο, ο οποίος αστειεύτηκε με την κατάσταση σχολιάζοντας ότι "για τον κομμουνισμό πρέπει να γίνουν θυσίες". Επισημαίνεται ότι η διάλεξη στην ΕΣΗΕΑ έγινε με αφορμή την έκδοση στα ελληνικά από τις εκδόσεις Πατάκη του βιβλίου του Αλ. Μπαντιού "Η κομμουνιστική υπόθεση
http://www.avgi.gr/ArticleActionshow.action?articleID=507385

Συνέχεια...

"χτίζουμε γέφυρες, όχι τείχη"

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Την Τετάρτη 2 Δεκεμβρίου,
στην αίθουσα του Συλλόγου Ηπειρωτών Γαλατσίου (Ορφέως 16), στις 7 το απόγευμα,
σύλλογοι και πολίτες του Γαλατσίου, μας καλούν σε ανοιχτή αντιρατσιστική εκδήλωση με τίτλο
«Χτίζουμε γέφυρες, όχι τείχη»


Στην εκδήλωση θα μιλήσουν εκπρόσωποι μεταναστών καθώς και η εκπαιδευτικός Στέλλα Πρωτονοταρίου.

Συνέχεια...

Πέμπτη 26 Νοεμβρίου 2009

Εύβοια και γονίδιο της Νάξου




Από την εφημερίδα Ευβοϊκός Τύπος της 20/11/2009


Συνέχεια...

Όταν ο μήνας μετριέται με τέρμινα


Κύριε Μπαρδάνη απαντήστε στη Συντονιστική επιτροπή και πείτε της «τι σημασία έχουν οι μήνες ή τα χρόνια μπροστά στην αιωνιότητα»


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ
ΤΗΣ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΓΙΑ
ΑΠΟΧΕΤΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΒΙΟ.ΚΑ του Τ.Δ .
ΚΟΡΩΝΙΔΑΣ



Η Συντονιστική Επιτροπή παρακολουθώντας τις εξελίξεις για το αποχετευτικό και ΒΙΟ.ΚΑ αναφέρει τα παρακάτω:


Στις 23-5-09 το Δημ. Συμβούλιο ανέθεσε τη σύνταξη του φακέλου για την προκήρυξη διαγωνισμού για την εκπόνηση του συνόλου των μελετών για το αποχετευτικό των ορεινών χωριών στην Α.Ε. Αριάδνη.

Ο φάκελος – σύμφωνα με τις υποσχέσεις της Δημ. Αρχής και τη διαβεβαίωση του Δημάρχου ότι θα τρέξουν οι διαδικασίες- θα ήταν έτοιμος σε ένα μήνα.


Σήμερα, μήνες μετά ο φάκελος δεν έχει περάσει ακόμα στο Δημ. Συμβούλιο. Αν αυτό που θα γινόταν σε ένα μήνα καθυστερεί τόσο, τι θα γίνει με τις κύριες μελέτες που είναι πολύ χρονοβόρες; Και πώς με αυτούς τους ρυθμούς θα προλάβουν τα χρηματοδοτικά προγράμματα; Εν τω μεταξύ όμως πρέπει να αντιμετωπιστεί το αποχετευτικό πρόβλημα των χωριών.

Περιμένοντας συγκεκριμένες απαντήσεις από τη Δημ. Αρχή, η Συντον. Επιτροπή θα συνεχίσει να παρακολουθεί τις εξελίξεις και θα ενημερώνει για κάθε τι νέο.


Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

ΑΝΔΡΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΚΟΡΡΕΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ

ΜΥΛΩΝΑΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

ΦΡΑΤΖΕΣΚΟΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΧΩΡΙΑΝΟΠΟΥΛΟΣ ΚΩΣΤΑΣ

Συνέχεια...

Αρχίζει (;) ο διάλογος για το ασφαλιστικό…

«ΟΥΚ ΑΝ ΛΑΒΕΙΣ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΜΗ ΕΧΟΝΤΟΣ»
…και συνειρμικά αναγόμαστε στους
«νεκρικούς διαλόγους» του Λουκιανού




Ο ΣΤΕΛΙΟΣ αφιερώνεται σε όλους και όλες που γιορτάζουν

Συνέχεια...

Ο ιός της αμφισβήτησης είναι χειρότερος από τον ιό της γρίπης…

Προληπτικό κλείσιμο τμημάτων και τάξεων σχολείων λεκανοπεδίου Αττικής λόγω κρουσμάτων γρίπης 24-11-2009

Προληπτικό κλείσιμο τμημάτων και τάξεων σχολείων στην περιφέρεια λόγω κρουσμάτων γρίπης 24-11-2009


…αλλά είναι ανοιχτά τα φροντιστήρια

ΝΕΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αλλά και ένα κορυφαίος Κινέζος ειδικός, ανακοίνωσαν ότι η γρίπη των πτηνών που έχει εμφανιστεί ξανά σε πέντε χώρες, μπορεί πιθανόν να συνδυαστεί με τον ιό της γρίπης των χοίρων και να δημιουργήσει επικίνδυνα υβρίδια.

Ο Π.Ο.Υ προειδοποιεί ότι η διασταύρωση τους μπορεί να είναι ένας ιός που συνδυάζει τη μεταδοτικότητα του Η1Ν1 με την υψηλή θνησιμότητα του Η5Ν1, o οποίος σήμερα μεταδίδεται κυρίως μέσω της επαφής με μολυσμένα πτηνά.

Σήμερα οι επιδημιολόγοι δεν έχουν ιδέα τι ποσοστό του πληθυσμού έχει νοσήσει σε κάθε χώρα και ο μόνος τρόπος να υπολογιστούν τα κρούσματα είναι οι αιματολογικές εξετάσεις που ανιχνεύουν αντισώματα κατά του ιού.

Ήτανε στραβό το κλίμα…

Ανακλήθηκε από την GlaxoSmithKline η παρτίδα εμβολίων κατά της νέας γρίπης που προκάλεσε ασυνήθιστα υψηλό αριθμό αλλεργικών αντιδράσεων στον Καναδά. Η εταιρία επισημαίνει ότι το εμβόλιο που κυκλοφορεί στην Ελλάδα είναι διαφορετικό και παρασκευάζεται στη Γερμανία.

Προσωρινό πάγωμα στις παραγγελίες δύο εκατομμυρίων εμβολίων της Sanofi Aventis, στη χώρα μας εισηγήθηκε η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών. Η παραλαβή τους αναμενόταν στα μέσα Δεκεμβρίου.

Σύμφωνα με τον πρόεδρο της Επιτροπής το σκεύασμα της συγκεκριμένης εταιρίας δεν θεωρείται ακόμα επαρκές ως προς την ασφάλεια και την αποτελεσματικότητά του. Παράλληλα εξέφρασε τον προβληματισμό για το εάν πρέπει να εμβολιάζονται οι έγκυες για τη νέα γρίπη. Η χώρα μας έχει προμηθευτεί εμβόλια μόνο από την GlaxoSmithKline και τη Novartis.

Μερικές απορίες προς έρευνα για την νέα ”τηλεοπτική” γρίπη Η1Ν1

Ποίος είναι ο μεγαλύτερος φόβος του ανθρώπου, ο φόβος για τον φόβο.. Άλλοι κανονίζουν πλέον για το πως σκεπτόμαστε, τι θα αισθανόμαστε, τι θα πιστεύουμε, τι θα τρώμε, σε τι ηλικία θα αρρωσταίνουμε και πότε θα πεθαίνουμε.

Και ξεκινάμε…..
Κάθε χρόνο παγκοσμίως πεθαίνουν δύο εκατομμύρια άνθρωποι από μαλάρια, (ελονοσία) κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποφευχθεί με μια κουνουπιέρα..
Και φυσικά πλήρη σιωπή από την tv

Κάθε χρόνο παγκοσμίως πεθαίνουν δύο εκατομμύρια παιδιά από διάρροια, κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποφευχθεί με ένα σιρόπι των 20 λεπτών του εύρο.
Και φυσικά πλήρη σιωπή από την tv


Ιλαρά, πνευμονία, ασθένειες θεραπεύσιμες με φτηνά εμβόλια είναι υπεύθυνες για το θάνατο δεκάδων εκατομμυρίων ανθρώπων παγκοσμίως κάθε χρόνο.
Και φυσικά πλήρη σιωπή από την tv


Μέχρι πρότινος μας βομβάρδιζε η σοφή τηλεόραση για...
την γρίπη των πουλερικών Η5Ν1, που έγινε γνωστός ως ο ιός των πουλερικών, την πανδημία της πανδημίας όπως την ανέφεραν, πόσοι πέθαναν σε 10 χρόνια 250 αν δεν κάνω λάθος.

Τι έγινε βρε δημοσιογράφοι… που πήγε αυτή η γρίπη.. …… αυτό ιάθηκε?

Mεταξύ 2003 και 2004 κάνει την εμφάνισή της μία νέα υπόθεση το «SARS». Για τις ανάγκες της νέας πλύσης εγκεφάλου προβάλλονταν σε όλο τον κόσμο εικόνες ανθρώπων προστατευμένων με ειδικές μάσκες μιας χρήσης….
Και πολλά ακόμα…… ξεχάσθηκε και αυτό…

Στις αρχές του 2002 ξεσπάει μία νέα παγκόσμια απειλή, η υπόθεση «άνθρακας». το σχέδιο κατατρομοκράτησης της ανθρωπότητας Ταχύτατα ο πανικός του «άνθρακα» διαδίδεται σε όλο τον κόσμο μέσω των Μ.Μ.Ε.. Περίεργοι φάκελοι με διαφόρων ειδών λευκές σκόνες χωρίς αποστολέα στέλνονταν σε δημόσιες υπηρεσίες και δημόσια πρόσωπα σε όλο τον κόσμο αποτέλεσμα???.. εσείς να μου πείτε…

Τώρα ήρθε εδώ και καιρό η νέα γρυπή τον χοίρων η υπέρτατη πανδημία….

Ως λοιπόν ελεύθερος πολίτης θα ήθελα να θέσω κάποια ερωτήματα…..

1. Οι ασθενείς που απεβίωσαν από την περιβόητη νέα γρίπη είχαν μόνο την γρίπη η έπασχαν και από κάποια άλλη σοβαρή μορφή ασθένειας καρδιολογική, πνευμονολογική κ.α και η γρίπη απλός τους επιδείνωσε τα συμπτώματα

2. Τα ποσοστά θανάτων από απλή γριπή είναι χαμηλότερα η υψηλότερα από τον νέα γριπη… για κάντε μια έρευνα ίσως να εκπλαγείτε

3. Η γρίπη αυτή είναι καινούργια ,η μήπως προϋπήρχε και πριν πολλά-πολλά χρόνια, απλά κανείς δεν ασχολούταν..


4. Έχω ακούσει και διαβάσει .. (ο καθένας μπορεί να το ερευνήσει) ότι το 1976 ανάλογη προπαγάνδα με τον ίδιο ιό και την πανδημία που δήθεν θα ξέσπαγε στην Αμερική πεισθήκαν 46 εκ. πολίτες να εμβολιασθούν. Καμιά πανδημία δεν ξέσπασε. Απεναντίας από τις παρενέργειες του εμβολιασμού πέθαναν εκατοντάδες και άλλοι έμειναν παράλυτοι.


5. Ποια πειράματα έγιναν σε ποια εργαστήρια και με ποιους γιατρούς;


6. Μάς λένε ότι οι περισσότεροι περνάνε την γρίπη των χοίρων πιο ελαφρά από ότι περνούν ένα κοινό κρυολόγημα και όμως μας τρομοκρατούν με όρους όπως «πανδημιαμαζικούς εμβολιασμούς, τα εμβόλια έχουν ελεγχθεί κατά τους κανόνες της διεθνούς βιβλιογραφίας


7. Και κάτι τελευταίο αν δεν υπήρχε η τηλεόραση που για εμένα είναι το μεγαλύτερο δεινό της ανθρωπότητας, νομίζετε θα γνωρίζατε για την νέα γρίπη.. κάντε μια έρευνα γύρω σας, φίλοι συγγενείς, οικογενειακό περιβάλλον… πέθαναν πολλοί;;;…

Ο καθένας είναι υπεύθυνος για τον εαυτό του .. εγώ απλά απορίες εκφράζω…..

Άντε αν δεν πιάσει και αυτό του χρόνου θα πάμε στην γρίπη των σαλιγκαριών.

Dr. Κίμογλου Δημήτριος

Συνέχεια...

Τετάρτη 25 Νοεμβρίου 2009

Πενήντα μέρες μ.Ν.Δ

Ο απόλυτος Άρχων, ο κ. Προβόπουλος, χτύπησε «καμπανάκι» για την οικονομία…

Παραδέχτηκε πως όλοι ξέρανε ότι ουσιαστικά «πτωχεύσαμε».

Δεν ίδρωσε όμως το αυτί τους.

Δώσανε με αυταπάρνηση τον υπέρ πάντων αγώνα για το ποιος θα έχει το πάνω χέρι στο πολιτικό πλιάτσικο και στην τυμβωρυχία…

Υπομονή και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στις ΚΑΤΕΡΙΝΕΣ

Συνέχεια...

Η Νάξος στηρίζει Σαμαρά…


…και ο Γιάννης κυριολεκτικά μας βύθισε στο πέλαγος του… «κοινωνικού φιλελευθερισμού»

Πριν λίγη ώρα στο «ΜΕΣΣΟΓΕΙΟΣ FM»

«… σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, έχει προβάδισμα ο Σαμαράς και αυτό απεικονίζει την πραγματικότητα…»

«… έχω άποψη που θα την εκφράσω στην κάλπη και θα ψηφίσω θετικά…»

Αυτά και πολλά άλλα ενδιαφέροντα είπε ο κ. Βρούτσης, αλλά η Ρούλα δεν έβγαλε λαυράκι και εμείς συμπέρασμα…

«…Ήρθε η ώρα, μέσα από την ιστορική αυτή στιγμή των εκλογών της 29ης Νοεμβρίου να προβάλλουμε δυνατά τις ιδέες της παράταξής μας. Ιδέες, που απορρέουν από τη βάση του ιδεολογικού μας πυλώνα, αυτού του κοινωνικού φιλελευθερισμού. Ιδέες που θα μαγνητίσουν όλους εκείνους που απείχαν στις εθνικές εκλογές, όλους εκείνους που ενώ ανήκουν στην οικογένειά μας και απείχαν από τις τελευταίες εθνικές εκλογές, δεν στράφηκαν σε άλλη παράταξη…»

Όλη η ανακοίνωση του κ. Βρούτση ΕΔΩ

Συνέχεια...

H κρίση αντιπροσώπευσης της αστικής τάξης


Προαναγγείλαμε αυτό το άρθρο, όχι για άλλο λόγο, αλλά για να καλλιεργήσουμε προσδοκίες προβληματισμού σ ένα περιβάλλον που καλλιεργεί κλίμα μη σκεπτόμενων πολιτών.

Νομίζουμε πως έχει γίνει φανερό, είτε μας βολεύει είτε όχι, ότι στοχεύουμε, με καλά ή όχι πολλές φορές αποτελέσματα, στην ανάδειξη της κριτικής σκέψης.



Η Δεξιά

Η εγχώρια Δεξιά σφυρηλατήθηκε ως κόμμα – κράτος – παρακράτος κατά τη διάρκεια των δύο εμφύλιων πολέμων της δεκαετίας ’40 και τις αντιδραστικές δεκαετίες ’50 και ’60 που τους διαδέχτηκαν.


Την περίοδο αυτή, το πάνω χέρι στη σχέση κράτους – αστικής τάξης το είχε ο συνασπισμός κόμματος – κράτους – παρακράτους: ο καπιταλισμός υπήρχε χάριν του κράτους και της κυβερνητικής διεύθυνσής του.


Η μοιραία κατάληξη αυτής της άνισης σχέσης ήταν η στρατιωτική δικτατορία του ’67. Το κράτος δεν είχε εμπιστοσύνη ότι η αστική τάξη θα μπορούσε να διαχειριστεί πολιτικά με επιτυχία τη σύναψη του ιστορικά αναγκαίου μετεμφυλιακού διαταξικού κοινωνικού συμβιβασμού.
Το πόσο κοινωνικά σαθρή ήταν η σκοπιμότητά της δικτατορίας το απέδειξε η ίδια η διάρκειά της: διήρκησε 7 περίπου χρόνια, δηλαδή λιγότερο από δυο διαδοχικές κοινοβουλευτικές περιόδους.

Η μεταπολίτευση ήταν πρώτα και κύρια ο εκδημοκρατισμός του κράτους. Η Νέα Δημοκρατία που τότε ιδρύθηκε πάλεψε με νύχια και με δόντια για να περισώσει ότι μπορούσε από το εμφυλιακό, μετεμφυλιακό και δικτατορικό κρατικοκεντρικό σύστημα εξουσίας. Ο ίδιος ο ιδρυτής της, ο Κ. Καραμανλής κατηγορήθηκε από την αστική τάξη για «σοσιαλμανία».


Η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση το 1981 αποδόμησε το μεταπολεμικό σύστημα εξουσίας αλλά δεν ανέδειξε, όπως υποσχόταν, τους «μη προνομιούχους Έλληνες» στην εξουσία. Απεναντίας απέτρεψε την μεταπολιτευτική υπέρβαση του καπιταλισμού με την αρχική άσκηση πολιτικών ευρείας κοινωνικής αναδιανομής και δικαιοσύνης καθώς και με την κρατική ενσωμάτωση των συνδικαλιστικών ηγεσιών. Και ο κρατισμός μετασχηματίστηκε σύντομα σε κοινωνικό και σοσιαλιστικό. Πάλι την πρωτοκαθεδρία την είχε το κόμμα – κράτος αλλά έναντι των εργαζόμενων αυτή τη φορά.


Η κατάρρευση της ΕΣΣΔ και των υπόλοιπων ευρασιατικών γραφειοκρατικών καθεστώτων το 1989 – 1993 εκμηδένισε πλήρως κάθε άμεσο προλεταριακό ταξικό κίνδυνο για τον καπιταλισμό.


Στο πλαίσιο αυτό, ο «σοσιαλισμός» έγινε απλώς η φιλάνθρωπη εκδοχή του καπιταλισμού. Ο σημιτικός εκσυγχρονισμός οδήγησε τη χώρα στην ένταξη στο ευρωπαϊκό ιμπεριαλιστικό μπλοκ (ως οικονομικά καθυστερημένη περιφέρειά του). Η εισαγωγή του ευρώ το 2002 ολοκλήρωσε την ιμπεριαλιστική ενσωμάτωση της χώρας και την ουσιαστική καπιταλιστικοποίηση της οικονομίας.


Οι σχέσεις αστικής τάξης (που τώρα περιλαμβάνει στις γραμμές της τυπικά και την ευρωπαϊκή) – κράτους αλλάζουν υπέρ της αστικής τάξης και σε βάρος του κράτους. Το όριο σ’ αυτή την αλλαγή δίνεται από την κατάργηση του φόρου κληρονομιών: η διαχρονική αναπαραγωγή του καπιταλισμού γίνεται … αποκλειστικά ιδιωτική υπόθεση!

Η Νέα Δημοκρατία εξέφρασε τη νέα δυναμική που απέρρεε από την αλλαγή των συσχετισμών δύναμης ανάμεσα στο κράτος και την αστική τάξη. Επανεμφανίστηκε ως το κόμμα που θα απάλλασσε την κοινωνία από τα δεσμά του κομματικού κράτους.


Αντι γι’ αυτό, στην πράξη επεχείρησε να ανανεώσει το κράτος – κόμμα κρυφά, υποκριτικά, στο περιθώριο της κοινωνίας αυτή τη φορά. Η μοιραία κατάληξη της κυβέρνησης ήταν η αποσύνθεσή της. Η κρίση που ξεκίνησε (τυπικά) τον Αύγουστο 2008 επέβαλλε την ταχεία έξωσή της από την εξουσία και αυτό έγινε αστραπιαία χωρίς να ανοίξει ρουθούνι.


Η παράδοση της διακυβέρνησης στο ΠΑΣΟΚ


Ο αρχηγός της Νέας Δημοκρατίας Κ. Καραμανλής αποφάσισε την προσφυγή σε πρόωρες εκλογές τις οποίες ήταν προδιαγραμμένο να χάσει. Η πράξη αυτή ισοδυναμούσε συνεπώς με οικειοθελή παράδοση της διακυβέρνησης στο ΠΑΣΟΚ.


Οι ψηφοφόροι της ΝΔ αντελήφθησαν τη συντελούμενη μεταβίβαση της εξουσίας στον αντίπαλο και αρνήθηκαν να νομιμοποιήσουν την παράδοση: 300.000 από τους ψηφοφόρους της ΝΔ το 2007 (το 10% της εκλογικής δύναμής της το 2007) δεν προσήλθαν στις κάλπες το 2009. Το αποτέλεσμα ήταν ο θρίαμβος του ΠΑΣΟΚ και η συντριβή της ΝΔ με διαφορά 10,44 εκατοστιαίων μονάδων (716.000 ψήφων). Το ΠΑΣΟΚ σχημάτισε, φυσικά, αυτοδύναμη κυβέρνηση 160 εδρών.


Γιατί, λοιπόν, η αστική τάξη παρέδωσε μέσω του Καραμανλή την διακυβέρνηση στους Σοσιαλιστές;


Ο λόγος είναι μάλλον απλός. Η κρίση ξεπέρασε σε χρονική διάρκεια και βάθος τις προβλέψεις και τις ψυχολογικές αντοχές του συστήματος. Από την αρχική πρόβλεψη για μια διάρκεια 2 τριμήνων, η κρίση είχε ξεπεράσει τα 4 τρίμηνα δίχως να έχει ακόμα σταθεροποιηθεί η παγκόσμια οικονομία.


Στην Ελλάδα, ειδικότερα, η κρίση στην πραγματική οικονομία προβλεπόταν ότι θα άρχιζε να επιταχύνεται το φθινόπωρο – χειμώνα του 2009 (μετά τη λήξη δηλαδή της καλοκαιρινής τουριστικής περιόδου).


Ήταν, συνεπώς, ο φόβος της αστικής τάξης μπροστά στις κοινωνικές επιπτώσεις της κρίσης σε συνδυασμό με την πολιτική αναξιοπιστία της Νέας Δημοκρατίας και την ταξική αφερεγγυότητα της Δεξιάς οι λόγοι που την ώθησαν στην εξιλαστήρια για το καπιταλιστικό σύστημα θυσία – αυτοκτονία του Καραμανλή.


Με άλλα λόγια, το ΠΑΣΟΚ κλήθηκε στη διακυβέρνηση για να κερδηθεί χρόνος (σχηματισμός νέας κυβέρνησης, διαμόρφωση νέων πολιτικών, περίοδος χάριτος, κλπ, κλπ) για να έρθει η ανάκαμψη της παγκόσμιας οικονομίας (άρα να σχηματιστεί και μια ορατή αναπτυξιακή διέξοδος για την ελληνική οικονομία) προτού προλάβει να μορφοποιηθεί ένα αντικυβερνητικό διεκδικητικό κίνημα κοινωνικής κλίμακας.


Η νέα κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ θα ανανεώσει για μια πρώτη περίοδο την εμπιστοσύνη της κοινωνίας στην κρατική επίλυση / διαχείριση των προβλημάτων της και, επομένως, θα καταπραΰνει τις αντιδράσεις της. Εξυπακούεται, ωστόσο, ότι δίχως τη συμμετοχή της κοινωνίας, η (βοναπαρτιστική) επίλυση των προβλημάτων της θα είναι περιορισμένης αποδοτικότητας και κλίμακας.


Η αποσύνθεση της Δεξιάς


Ο προεκλογικός αγώνας για τη διαδοχή του Κ. Καραμανλή του νεώτερου επιτρέπει τον σχεδόν εργαστηριακό προσδιορισμό των πολιτικών συνιστωσών της Δεξιάς.


Η Φιλελεύθερη Δεξιά εκφράζει τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, εγχώριου και ξένου. Θέλει ιδιωτικοποιήσεις, εκποιήσεις δημόσιων περιουσιακών στοιχείων, συμπράξεις του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, ελαχιστοποίηση της φορολογίας στα κέρδη και τα μερίσματα, κατάργηση του φόρου των κληρονομιών.


Θέλει ελαστική απασχόληση και περιορισμένα εργασιακά δικαιώματα και όλα αυτά για τη μεγιστοποίηση της παραγωγικότητας και της ανταγωνιστικότητας. Ο ακραίος φιλελευθερισμός αντιλαμβάνεται την ανεργία ως τεμπελιά.


Η Κοινωνική Δεξιά περιορίζει τις ταξικά επικίνδυνες συνεπαγωγές του Φιλελευθερισμού. Τον περιορίζει, λοιπόν, κατά περίπτωση, συγκυρία και εποχή με τη δράση ενός κοινωνικού κράτους που δεν είναι, ωστόσο, ούτε σπάταλο, ούτε πελατειακά ιδιοτελές αλλά αποτελεσματικό.


Το αποτελεσματικό και κοινωνικά ευαίσθητο κράτος είναι το κεντρικό σύνθημα της Κοινωνικής Δεξιάς. Εξυπακούεται ότι η Κοινωνική Δεξιά διαμοιράζεται με το ΠΑΣΟΚ ένα κοινό τμήμα της ίδιας κοινωνικής βάσης. Επομένως, υπάρχει συνεχής μετατόπιση κομματικών προτιμήσεων.


Στον ενδογενή κοσμοπολιτισμό της Φιλελεύθερης Δεξιάς και στο περιορισμένο κοινωνικό κράτος της Κοινωνικής Δεξιάς, η Λαϊκή Δεξιά αντιτάσσει το ισχυρό κοινωνικό κράτος.


Η ίδια η ισχύς του κράτους επαυξάνεται εφόσον αναδεικνύονται οι τελικές συνιστώσες της: το έθνος και η θρησκεία ως προσδιοριστικά συστατικά της ελληνικότητας. Εξυπακούεται ότι η Λαϊκή Δεξιά διαμοιράζεται με το ΛΑΟΣ την ίδια κοινωνική βάση. Επομένως, υπάρχει συνεχής μετατόπιση κομματικών προτιμήσεων.


Εάν, τώρα, αφαιρεθεί η θρησκευτική συνιστώσα και παράλληλα μεγεθυνθεί η εσωτερική ταξική αναδιανομή υπέρ της μικροαστικού στρώματος και σε βάρος του μεγαλοαστικού στρώματος (αντικαπιταλισμός), τότε προκύπτει η Άκρα Δεξιά [που για να γίνει εθνικοσοσιαλιστική απαιτείται ακόμα η συνιστώσα της στρατιωτικής επέκτασης στο εξωτερικό (Βόρεια Ήπειρος, Σκόπια, Κωνσταντινούπολη)].


Οι πολιτικές εξόδου από την κρίση


Την εποχή του ευρώ, η κρίση -σε συνδυασμό με τον δύσκολα μακροοικονομικά διαχειρίσιμο κρατικό δανεισμό και τα συνεχή δημοσιονομικά ελλείμματα- δεν δίνει πολλά περιθώρια άσκησης εναλλακτικών οικονομικών πολιτικών.


Οι κεντρικές εναλλακτικές πολιτικές είναι δύο:


α) ιδιωτικοποιήσεις κρατικών επιχειρήσεων, εκποιήσεις δημόσιων περιουσιακών στοιχείων και δημόσια έργα μέσω των συμπράξεων ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.


β) αύξηση της φορολογίας συναλλαγών (ΦΠΑ), εισοδήματος, περιουσίας και κληρονομιών.


Οι πολιτικές γ) μείωσης των δαπανών (στις οποίες συμπεριλαμβάνονται και οι αμυντικές δαπάνες καθώς και οι επιχορηγήσεις των επενδύσεων) και πάταξης της φοροδιαφυγής δεν αποτελούν αυτοτελείς πολιτικές αλλά συμπληρωματικά προσαρτήματα των δύο κεντρικών εναλλακτικών πολιτικών επειδή δεν παράγουν από μόνες τους επαρκή αποτελέσματα.

Αυτό, βεβαίως, δεν σημαίνει ότι είναι ευκαταφρόνητες. Πάντως, η μείωση των δαπανών πλήττει τους μισθωτούς στο δημόσιο τομέα, τους μικρομεσαίους επενδυτές και προμηθευτές του δημοσίου καθώς και ορισμένους μεγάλους προμηθευτές αμυντικού εξοπλισμού.


Η αστική τάξη στη συντριπτική της πλειονότητα και σ’ όλες τις διαμορφώσεις της (μικρή, μεσαία, μεγάλη αλλά εκτός από τους μικρομεσαίους προμηθευτές του Δημοσίου) προτιμάει την ιδιωτικοποίηση και την εκποίησης της δημόσιας περιουσίας έναντι της αύξησης της άμεσης φορολογίας.


Την πολιτική ιδιωτικοποιήσεων και εκποίησης δημόσιων περιουσιακών στοιχείων προκρίνει και υποστηρίζει, προφανώς, η ΕΕ. Από οικονομική άποψη οι μέχρι τώρα μεταβιβαστικές πληρωμές που η ΕΟΚ / ΕΕ έχει κάνει προς τη χώρα κεφαλαιοποιούνται και εκκαθαρίζονται συμψηφιστικά μέσω της πώλησης τόσο των οικονομικών δομών της όσο και της ίδιας της χώρας. Το αποτέλεσμα αυτής της διαδικασίας είναι ότι η χώρα θα μετασχηματιστεί σε εξαρτημένη καθυστερημένη περιφέρεια του ευρωπαϊκού ιμπεριαλισμού.


Απεναντίας, η αύξηση της άμεσης φορολογίας θα πλήξει πρώτα και κύρια τη μεσαία αστική τάξη η οποία, απ’ ότι διαπιστώθηκε μετακινείται με μεγάλη ευκολία ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο θα συμβεί και με την ενδεχόμενη πάταξη της φοροδιαφυγής που πάλι αφορά, κυρίως, το μεσαία αστική τάξη και ένα τμήμα της μικροαστικής και της αυτοαπασχολούμενης ειδικευμένης εργασίας που είναι κι’ αυτό συμφεροντολογικά μετακινούμενο ανάμεσα στη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.


Ταξικά συμφέροντα και πολιτική αντιπροσώπευση


Η κρίση της Νέας Δημοκρατίας με κορυφαία στιγμή την εγκατάλειψη της κυβερνητικής εξουσίας είναι κρίση πολιτικής αντιπροσώπευσης της αστικής τάξης. Υπό το πρίσμα αυτό, η Νέα Δημοκρατία δεν είναι άλλο πια «κόμμα» αλλά «πολιτικός χώρος», κάτι ανάλογο με το ΣΥΡΙΖΑ. Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι οι διαστρωματώσεις και ομαδοποιήσεις συμφερόντων της αστικής τάξης μπορούν να συνεχίσουν να συστεγάζονται υπό την κομματική ταμπέλα της Νέας Δημοκρατίας. Στην τρέχουσα περίοδο κρίσης η διαχείριση της κυβερνητικής εξουσίας από την αστική τάξη μέσω της ΝΔ σίγουρα έχει περισσότερα μειονεκτήματα παρά πλεονεκτήματα.


Η νέα εποχή στις σχέσεις της αστικής τάξης με την πολιτική αντιπροσώπευσή της υποστασιοποιείται με μαθηματική ομορφιά από τη δήλωση του Βγενόπουλου ότι θα σύρει την Υπουργό Εξωτερικών της τελευταίας κυβέρνησης της ΝΔ Μπακογιάννη στα δικαστήρια για συκοφαντική δυσφήμιση με αφορμή το ζήτημα των άγονων αεροπορικών γραμμών. Υπενθυμίζεται, ότι προηγουμένως ο Βγενόπουλος είχε ήδη απειλήσει με μήνυση τον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ Παπανδρέου.


Και για να μην έχουμε την παραμικρή αυταπάτη: η κάθε κυβέρνηση στην Ελλάδα είναι όμηρος των τραπεζών, των μετόχων τους και των εταίρων τους στην Ευρώπη, την Αμερική και τη Μέση Ανατολή για την τη χρηματοδότηση των δημοσιονομικών ελλειμμάτων και την αναχρηματοδότηση του δημόσιου χρέους.

Μόλις δέκα μέρες μετά την εκλογή της νέας κυβέρνησης, ο μικρός οίκος αξιολόγησης Fitch έστειλε το μήνυμα του καπιταλισμού στη νέα κυβέρνηση: υποβάθμισε κατά μία τάξη την πιστοληπτική φερεγγυότητα της χώρας. Αυτόματα, τα επιτόκια δανεισμού της χώρας αυξήθηκαν και η τρέχουσα τιμή των χρεογράφων της μειώθηκε.

Ο σοσιαλισμός, εδώ και τώρα, είναι συνεπώς μονόδρομος για την αναπτυξιακή έξοδο από την κρίση του καπιταλισμού.


Κώστας Λαμπρόπουλος,

Συνέχεια...

Τρίτη 24 Νοεμβρίου 2009

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΟΣΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΙΝΑΙ!!!

Μεσημέρι, Κολωνάκι, καφέ στην πλατεία.
Είναι αποκλεισμένο περιμετρικά, μπράβοι σε σχήμα Π, περαστικοί κοιτάζουν περίεργοι το θέαμα.

Στη μέση αυτός, μαύρο κοστούμι, μαύρο πουκάμισο, όρθιος μιλάει στο κινητό.Πίσω του άλλος μπράβος, κρατάει στα χέρια ευλαβικά το πούρο.

Γυρνάει, τραβάει μια ρουφηξιά, συνεχίζει, ο κολαούζος το κρατάει, περιμένει την επόμενη ρουφηξιά. Μπράβος πούρου, επαγγέλματα του μέλλοντος.

Φθινοπωρινό μεσημέρι στο κέντρο της πόλης, η δημόσια επίδειξη της αήττητης ηλιθιότητας.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΠΟΣΟ ΑΛΗΘΙΝΟ ΕΙΝΑΙ!!!
Μεσημέρι, Κολωνάκι, καφέ στην πλατεία.
Είναι αποκλεισμένο περιμετρικά, μπράβοι σε σχήμα Π, περαστικοί κοιτάζουν περίεργοι το θέαμα.

Στη μέση αυτός, μαύρο κοστούμι, μαύρο πουκάμισο, όρθιος μιλάει στο κινητό.Πίσω του άλλος μπράβος, κρατάει στα χέρια ευλαβικά το πούρο.

Γυρνάει, τραβάει μια ρουφηξιά, συνεχίζει, ο κολαούζος το κρατάει, περιμένει την επόμενη ρουφηξιά. Μπράβος πούρου, επαγγέλματα του μέλλοντος.

Φθινοπωρινό μεσημέρι στο κέντρο της πόλης, η δημόσια επίδειξη της αήττητης ηλιθιότητας.

Είναι πλούσιος. Έχει πολλά λεφτά, από πού, απροσδιόριστο.
Οι πλούσιοι αυτής της χώρας δεν κάνουν, έχουν.
Κάτι γενικώς, καράβια, προμήθειες, λαθρεμπόριο πετρελαίου, πλαστά τιμολόγια, ποδοσφαιρικές ομάδες-πλυντήρια, αγοραπωλησίες παικτών, εικονικά συμβόλαια, πουλάει φάρμακα στα νοσοκομεία στην τριπλάσια τιμή, εισαγωγή από την Κύπρο, εκμεταλλεύεται εμπορικά ακίνητα της εκκλησίας, καταπατάει δημόσιες εκτάσεις, χτίζει στη Μύκονο συγκρότημα κατοικιών με συνέταιρο γνωστό πολιτικό, αλλαγές συντελεστή δόμησης μόνο για την περίπτωσή του, έχει αναλάβει τη διαφημιστική καμπάνια υπουργείων, διαχειρίζεται τα λεφτά των ασφαλιστικών ταμείων, πουλάει τηλεοπτικά κανάλια που του χαρίζει το κράτος, αύξηση κεφαλαίου, τραπεζική εγγύηση, δάνεια, offshore εταιρείες, κωδικοί, μπράβοι. Πούρα. Χοντρός σβέρκος.

Οι περαστικοί απολαμβάνουν το θέαμα. Κουνάνε το κεφάλι ειρωνικά.
Το θέμα είναι τα λεφτά, αυτό μου είπε κι ο μπαμπάς.
Μια χώρα που δεν παράγει τίποτα και έχει τόσους πολλούς πλούσιους.
Δεν δημιουργούν αλλά έχουν διασυνδέσεις. Σωστοί άνθρωποι στις σωστές θέσεις. Βιτρίνες. Ταμίες. Μεταφορά χρήματος, όχι δημιουργία πλούτου.
Δεν βγάζουν χρήματα, υπεξαιρούν.
Οι πλούσιοι ξέρουν πολύ καλά από πού προέρχονται τα χρήματά τους.
Τα αντιμετωπίζουν και οι ίδιοι ως προϊόν εγκλήματος.
Τα τρώνε γρήγορα και επιδεικτικά. Όπως οι γκάνγκστερ.
Σε ολόκληρο τον κόσμο μόνο δύο άρχουσες τάξεις έχουν υιοθετήσει ως τρόπο ζωής το lifestyle της κολομβιάνικης μαφίας.
Οι Ρώσοι ολιγάρχες και οι Έλληνες πλούσιοι.
Θηριώδη τζιπ στα στενά δρομάκια, παρκαρισμένες πόρσε στα κλαμπ, αστυνομική προστασία, γουόκι τόκι, μπράβοι, ημίγυμνες ξανθιές, χοντροί σβέρκοι.

ΚΔΟΑ. Κτηνώδης δύναμη ογκώδης άγνοια.

Στον υπόλοιπο κόσμο οι πραγματικοί πλούσιοι μοιάζουν με φοιτητές στα Εξάρχεια. Σνίκερς, φούτερ και κουκούλες.

Ανακάλυψαν ένα τσιπάκι, έστησαν τη Microsoft, την Apple, έφτιαξαν ένα πρόγραμμα, φαντάστηκαν μια κοινότητα, το FaceBook, βάζουν την εταιρεία τους στο χρηματιστήριο έναντι 100 δισεκατομμυρίων δολαρίων φορώντας τζιν, στο υπόγειο γκαράζ παίζουν ακόμα Nirvana με τις φοιτητικές τους κιθάρες.

Εδώ δεν υπάρχουν κιθάρες.
Ούτε πανεπιστήμια. Ελληνικός ληστρικός μικροκαπιταλισμός, κλοπιμαία.
Ξαπλώστρες 3.000 ευρώ στην παραλία, ο ένας δίπλα στον άλλον.
Πάνω στον άλλον. Όλοι μαζί.
Δεν θέλουν να κρυφτούν, θέλουν να φανούν.
Ποιος έχει το πιο μεγάλο, σπίτι, το πιο μεγάλο, κότερο.
Αγωνιούν για μια φωτογραφία τους σε φτηνές κίτρινες φυλλάδες που λερώνεσαι άμα τις ξεφυλλίσεις.
Αγοράζουν παρέα, δημοσιότητα, σεξ, σταρ, μις, θεές, απόλυτες, υπέρλαμπρες, δίμετρες. Ξανθιές με μαύρη ρίζα.
Από τη μαζική παραγωγή των καλλιστείων. Μια δυο γυμνές φωτογραφίες και μετά στον αγώνα.
Στο ανελέητο κυνήγι στη σκληρή ζούγκλα της ζωής.
Η ανεργία στις νεαρές γυναίκες μέχρι τα 30 φτάνει στο 40%.
Πιράνχας, κόβουν βόλτες από φωτογράφιση σε κότερα, από πασαρέλα σε επισκέψεις κατ' οίκον.
Το ίδιο παμπάλαιο συγκινητικό όνειρο. Μια μέρα ο πελάτης θα ερωτευτεί και θα την κάνει κυρία.
Ένας γάμος, τώρα πριν να 'ναι αργά, τα χρόνια περνάνε γρήγορα, νέο εμπόρευμα βγαίνει στην αγορά κάθε σεζόν.
Τα πούρα διαλέγουν. Επιλέγουν την επόμενη trophy wife.
Επιλέγουν και επιλέγονται. Ε9 κυκλοφορούν σε φωτοτυπίες, αγοραπωλησίες, ντιλ κλείνονται.
Τα κοσμικά περιοδικά γράφουν για πανέμορφα μοντέλα που φωτογραφίζονται σε ακριβά μαγαζιά με νεαρούς ζεν πρεμιέ της αθηναϊκής νύχτας. Εννοούν escort συναντάνε γιους πλουσίων με την ελπίδα να «κατακτηθούν». Νέες ιδιότητες της κοσμικής ζωής. Κληρονόμοι.
Γιοι εισηγμένων. Πολύφερνοι γαμπροί με πολλές κατακτήσεις. Οι βίζιτες της πρώτης σελίδας.
Ο πλανήτης μπαίνει στον τρίτο χρόνο της οικονομικής κρίσης. Ο δύσκολος χειμώνας. Οι ελληνικές πολιτικές εφημερίδες, αυτιστικές πάντα, στο πιο βαθύ τούνελ της κρίσης, εισάγουν στην ύλη τους κοσμικά ένθετα.
Χρώματα πολύχρωμα, γυαλιστερές φωτογραφίες. Δες το 16χρονο ζάπλουτο ξέκωλο πώς διασκεδάζει στα μπουζούκια.
Ζηλεύεις; Δες το νεαρό πάμπλουτο κληρονόμο αγκαλιά με τη θεά, την προκλητική miss young. Θα κάνουν προγαμιαίο συμβόλαιο;
Η Ελένη ρίχνει με νάζι το τιραντάκι να φανεί η ρόγα, πέφτει η τηλεθέαση. 5.000 άτομα στο γάμο, τραγούδησε ο Ρέμος, εσύ δεν ήσουν εκεί;
Εσένα ο μπαμπάς σου δεν έκανε λαθρεμπόριο πετρελαίου; Η μαμά σου δεν ήταν συμβολαιογράφος στα μεγάλα ντιλ ακίνητης περιουσίας;
Δεν ξέρεις ούτε ένα γενικό γραμματέα υπουργείου, έναν ταμία κόμματος έστω; Τι άτυχος που ήσουν.
Όλα διορθώνονται όμως, άρχισε τώρα, κάνε κοιλιακούς, κάνε προσθετικές στήθους, κάνε κάτι. Αν δεν είσαι αγοραστής, γίνε τουλάχιστον εμπόρευμα.
Η Ελλάδα, αδιόριστη πτυχιούχος, κλείνει τα μάτια, πέφτει στο κρεβάτι για μια μονιμοποίηση στο δημόσιο, υπέρβαρη πηδάει απ? το μπαλκόνι.
Γυρνάει το ρολόι μια ώρα πίσω μεσάνυχτα Κυριακής, ετοιμάζεται για τον πιο βαρύ χειμώνα. Μπερδεμένη, πεινασμένη, εν πλήρει συγχύσει, δηλώνει αθώα.
Ήταν ωραίο το έργο, εύκολο, χωρίς κόπο, θεαματικό σαν μεταμεσονύχτια κολομβιάνικη σαπουνόπερα του Άλφα με βαρόνους κοκαΐνης, μπράβους και μικρά κοριτσάκια που πάνε στον πλαστικό χειρούργο με παιδιάστικη αφέλεια για να πιάσουν την καλή, να τις διαλέξει ο αρχηγός της συμμορίας. Κρατάει 45 λεπτά.
Μετά ακολουθεί τελεμάρκετινγκ.
Κατσαρόλες, στρώματα και όργανα γυμναστικής, 29,99 ευρώ σε 6 δόσεις.
ATHENS VOICE / Φώτης Γεωργελές / 05.11.2009

Συνέχεια...

Η πολιτική μας αρθρογραφία

Προαναγγέλλουμε για αύριο μια ενδιαφέρουσα πολιτική ανάλυση, από συνεργάτη μας, για το Κράτος, την αστική τάξη και την πολιτική της αντιπροσώπευση.

Συνέχεια...

Δευτέρα 23 Νοεμβρίου 2009

Πρότυπο πράσινης ανάπτυξης




Eίχαμε ξαναγράψει για την περίπτωση του χωριού Ανάβρα του νομού Μαγνησίας και τη δράση ενός δημιουργικού ανθρώπου που άλλαξε τις οικονομικές συντεταγμένες του μικρού τόπου του.


Επανερχόμαστε, με την ευκαιρία του παρακάτω κειμένου της «Κυριακάτικης Ελευθεροτυπίας», μιας και οι εμπειρίες της κοινότητας αυτής μπορεί να είναι χρήσιμες σε όλους μας



Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΤΣΟΥΚΑΛΑΣ δεν είναι κοινοτάρχης ορεινού χωριού, που ερημώνει χρόνο με το χρόνο, όπως πολλά άλλα. Ούτε συνέδεσε την ενασχόλησή του με την τοπική αυτοδιοίκηση, ικανοποιώντας προσωπικά ή κομματικά συμφέροντα. Είναι ένας απλός άνθρωπος, αλλά οραματιστής.


Θέλησε να εγκαταλείψει τη ζωή στην πρωτεύουσα και να επιστρέψει στο χωριό του, την Ανάβρα Μαγνησίας. Ονειρεύτηκε να δημιουργήσει μια μικρή κοινωνία, που θα προοδεύει, θα παράγει εισόδημα, θα προάγει τον πολιτισμό και θα σέβεται το περιβάλλον, αξιοποιώντας ανανεώσιμες πηγές ενέργειας.

Με λίγα λόγια, θέλησε να δημιουργήσει ένα ζηλευτό πρότυπο βιώσιμης ανάπτυξης. Και το κατάφερε. Η Ανάβρα Μαγνησίας από ένα μικρό ξεχασμένο ορεινό χωριό 450 κατοίκων το 1991, όπου ζώα και άνθρωποι συμβίωναν..., έχει γίνει μοντέλο ανάπτυξης, πρότυπο για όλη την Ελλάδα, με αυξανόμενο πληθυσμό μόνιμων κατοίκων (650 σήμερα), μηδενική ανεργία και εγκληματικότητα, και δράσεις που θα ζήλευαν πολλές ανεπτυγμένες χώρες.


«Το 1988 άρχισα να σκέφτομαι την αποχώρησή μου από την Αθήνα. Δεν ήμουν μόνος. Με μία παρέα φίλων είπαμε να μείνουμε στο χωριό μας την Ανάβρα, αναλαμβάνοντας ενεργό ρόλο στην τοπική κοινωνία. Ημασταν επτά φίλοι και βάλαμε υποψηφιότητα για πρώτη φορά το 1991. Εκλεγήκαμε οι πέντε και άρχισε η περιπέτεια».


Εκείνη την εποχή, η Ανάβρα δεν ήταν όπως σήμερα. Το χωριό απομονωμένο. Το χειμώνα η συγκοινωνία ήταν δύσκολη. Δεν υπήρχε αποκομιδή σκουπιδιών, ενώ άνθρωποι και ζώα (άνω των 15.000) αναγκάζονταν να συμβιώνουν.


«Από πού ξεκίνησε η μεταμόρφωση;», ρωτάμε τον κ. Τσουκαλά. «Το πρώτο που έπρεπε να κάνουμε ήταν να διώξουμε τα ζώα από το χωριό, για να ακολουθήσουν έργα υποδομής. Προτείναμε να κάνουμε τρία κτηνοτροφικά πάρκα. Ηταν συγκροτημένα ποιμνιοστάσια με φως, νερό και τροφές σε χώρους περιφραγμένους έξω από το χωριό».



Όμως η αποδοχή του σχεδίου δεν ήταν κάτι αυτονόητο για τους κατοίκους. «Υπήρχαν επιφυλάξεις για το σχέδιο και για το πρόσωπό μου», λέει ο πρόεδρος της Ανάβρας και συνεχίζει: «Παρ' όλο που ήμουν από το χωριό, με θεωρούσαν ξένο, καθώς ζούσα πολλά χρόνια στην Αθήνα. Χρειάστηκαν 15 λαϊκές συνελεύσεις, για να πειστούν οι κάτοικοι να μεταφέρουν τα ζώα εκτός χωριού. Οταν έφυγαν οι πρώτοι, μέσα σε ένα χρόνο έγινε επανάσταση και ακολούθησαν όλοι. Αυξήθηκε η παραγωγή γάλακτος και κρέατος, έγιναν οικονομίες στις τροφές. Τότε άρχισε να αποκαθίσταται η σχέση των κατοίκων μαζί μου».


«Το επόμενο βήμα ήταν να κάνουμε βιολογική κτηνοτροφία. Υπήρχαν 130.000 στρέμματα, τα οποία δεν ρυπαίνονται και μπορούσαν να αποτελέσουν ελεύθερο χώρο εκτροφής, όπου τα ζώα θα μπορούν να βόσκουν εννέα μήνες το χρόνο.

Φέραμε ειδικούς επιστήμονες στην παραγωγή βιολογικών προϊόντων και προχωρήσαμε, λαμβάνοντας και επιδοτήσεις. Μάλιστα κάναμε ένα επιπλέον βήμα μπροστά, μπαίνοντας και σε άλλες μορφές εκτροφής, όπου τα ζώα μεγαλώνουν κυριολεκτικά στο δάσος.

Και γι' αυτές τις μορφές λάβαμε επιδοτήσεις. Στη συνέχεια δημιουργήσαμε ένα υπερσύγχρονο σφαγείο, το πρώτο δημόσιο στην Ελλάδα με βιολογική γραμμή. Ετσι, ολοκληρώθηκε ο κτηνοτροφικός κύκλος».


Η κοινότητα δεν έμεινε σε αυτά. Ιεραρχήθηκαν στη συνέχεια οι ανάγκες και ξεκίνησαν έργα οδοποιίας και άλλων υποδομών. Επίσης πήραν πρωτοβουλίες για θέματα υγείας και πολιτισμού. Ολοκληρώθηκε το μικρό οδικό δίκτυο του χωριού, αποκαταστάθηκε το δίκτυο ύδρευσης και έγιναν αναπλάσεις της πλατείας και δημοτικών κτιρίων. Κατασκευάστηκε διώροφο δημοτικό πάρκινγκ, κλειστό γυμναστήριο δωρεάν για τους κατοίκους και ΚΕΠ.


Στον τομέα των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, το χωριό κατασκεύασε αιολικό πάρκο δυναμικότητας 17,5 MW, ικανό να παράγει ρεύμα για 13.000 νοικοκυριά. Η κοινότητα πουλάει το ρεύμα στη ΔΕΗ και αντλεί έσοδα κάθε χρόνο, ανάλογα με την ένταση του αέρα. Σε εξέλιξη είναι ένα μικρό υδροηλεκτρικό εργοστάσιο, η λειτουργία του οποίου επίσης θα συνεισφέρει οικονομικά.


Τα έργα συνεχίζονται με νέα φιλόδοξα σχέδια, που αφορούν την παροχή θέρμανσης και ζεστού νερού σε όλα τα σπίτια δωρεάν. Αυτό το πρόγραμμα περιλαμβάνει τη χρήση της κοπριάς σε ένα κεντρικό λέβητα, ο οποίος θα παράγει νερό. Στόχος είναι οι σωληνώσεις να περάσουν και από τους κεντρικούς δρόμους, ώστε να μην παγώνουν το χειμώνα. Η μελέτη έχει συνταχθεί σε συνεργασία με τα ΤΕΙ Δυτικής Μακεδονίας και έχει κατατεθεί για έγκριση.


Πώς κατάφερε όμως μια κοινότητα να κάνει τόσα πολλά πράγματα σε τόσο λίγο διάστημα και πώς χρηματοδοτήθηκε; Ο ίδιος θα πει: «Δεν υπάρχουν μυστικά ούτε περίεργες συνταγές. Ολα αυτά είναι αποτέλεσμα οργανωμένης δουλειάς, με στόχο τη βελτίωση της ποιότητας ζωής.


Εμείς αυτό που κάναμε ήταν να αξιοποιήσουμε τα συγκριτικά πλεονεκτήματα του χωριού, δηλαδή την κτηνοτροφία και το περιβάλλον». Και συνεχίζει: «Αν είσαι έντιμος και οργανωμένος, δεν κοιτάς δόξες και προσωπικό συμφέρον, τότε δεν υπάρχει περίπτωση να μην πετύχεις. Υπάρχουν λεφτά για όλα τα χωριά. Δεν μπορούν να λένε ότι δεν απορροφώνται τα κονδύλια της Ευρωπαϊκής Ενωσης».


Στην ερώτηση, «τι θα θέλατε να μην συμβεί στην Ανάβρα;», απαντά χωρίς υπεκφυγές: «Να μην ενταχθούμε στον "Καποδίστρια 2". Οχι ότι δεν συμφωνούμε, αλλά δεν είμαστε πεδινό χωριό, που θα μπορούσαμε να δημιουργήσουμε κοινές δράσεις με το διπλανό. Είμαστε ένα απομονωμένο χωριό με ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, το οποίο έμεινε έξω από τον Καποδίστρια 1 και μάλλον γι' αυτό πέτυχε». Πράγματι, τα γύρω χωριά αναπτύχθηκαν σε ελάχιστο βαθμό σε σχέση με την Ανάβρα. Ο λόγος είναι πως «ο κεντρικός δήμος λειτουργεί ως σφουγγάρι, ρουφώντας τα κονδύλια, με αποτέλεσμα τα χωριά να μαραζώνουν».


Το στήριγμά του


Δίπλα (και όχι πίσω) σε ένα μεγάλο άνδρα, λένε πως στέκεται μία μεγάλη γυναίκα. Σύζυγος του κ. Τσουκαλά είναι η Μάχη Καμπύρη, αρχιτέκτων μηχανικός, καθηγήτρια μέχρι πρόσφατα του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Απλή, γελαστή και πρόθυμη να εξηγήσει κάθε απορία, η κ. Καμπύρη έχει εκπονήσει δωρεάν τις μελέτες σε θέματα αρμοδιότητάς της και ασκεί ρόλο τεχνικού συμβούλου των έργων. Μαζί με τον σύζυγο έχουν έρθει σε κόντρα με τους εργολάβους, οι οποίοι στην αρχή ήταν αρκετά επιρρεπείς στο να βάλουν λιγότερα υλικά στα έργα υποδομής απ' αυτά που προβλέπονταν από τις μελέτες.

Συνέχεια...

ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ

Ο φοβερός και τρομερός Ροκφέλερ, όταν κρατούσε στα χέρια του το τιμόνι της αμερικανικής μονοπωλιακής βιομηχανίας, είχε το συνήθειο να μοιράζει ολοκαίνουργιες αστραφτερές δεκάρες στα χαμίνια που μαζεύονταν γύρω του μόλις έβγαινε στον δρόμο.

Όμως, οι περισσότεροι Αμερικανοί έμεναν ασυγκίνητοι από τη φιλανθρωπία του. Τον θυμούνταν πάντα σαν ένα σύμβολο τσιγκουνιάς και αδιαφορίας.


Κάπως έτσι...

... θα μείνει στη μνήμη τους και το αφεντικό της επενδυτικής τράπεζας Γκόλντμαν Σακς, παρά τον φιλανθρωπικό καπιταλισμό του. Ο Λόιντ Μπλάνκφαϊν και άλλοι μεγαλοκαρχαρίες που συγκέντρωσαν τεράστιες περιουσίες από τη συμφορά που προκάλεσαν στη χώρα τους και τον κόσμο, θα δυσκολευτούν να σβήσουν από πάνω τους τη ρετσινιά της πλεονεξίας.

Ο Μπλάνκφαϊν λέει πως όσα έκανε η τράπεζά του για την οικονομία ήταν «θεάρεστο έργο». Φαίνεται πως ο Θεός ανταμείβει τις θεάρεστες πράξεις επιλεκτικά. Τα αφεντικά της Γκόλντμαν θα εισπράξουν πριμ 20 δισ. δολαρίων τα Χριστούγεννα.

Ο υπόλοιπος λαός που θυσιάστηκε για την οικονομία ακόμη περιμένει την ανταμοιβή του. Για να δείξει πόσο είναι φιλανθρωπική η τράπεζά του, ο Μπλάνκφαϊν είπε πως θα διαθέσει μισό δισεκατομμύριο για τις μικρές επιχειρήσεις. Και ζήτησε συγγνώμη από όσους αδικήθηκαν από τις δραστηριότητές της.

Οι τραπεζίτες...

... προσπαθούν να συγκρατήσουν τη οργή του λαού με επικοινωνιακά τεχνάσματα, γράφει ο Ουίλιαμ Γκρέιντερ στο περιοδικό «Νέισον». Πριν από μερικές ημέρες, εκατοντάδες πολίτες συγκεντρώθηκαν έξω από τα γραφεία της Γκόλντμαν στην Ουάσιγκτον.

Ένα από τα αιτήματά τους προς τους τραπεζίτες ήταν να παραιτηθούν από τα φετινά πριμ και να τα δώσουν για να ξοφλήσουν τα δάνειά τους οι άνθρωποι που κινδυνεύουν να χάσουν τα σπίτια τους. Ο Ουίλιαμ Γκρέιντερ έχει όμως διαφορετική γνώμη. «Αν οι τραπεζίτες θέλουν πράγματι να κάνουν κάτι, δεν είναι ανάγκη να δώσουν χρήματα», γράφει ο Αμερικανός δημοσιογράφος. «Θα ήταν προτιμότερο να αφήσουν ελεύθερους τους πολιτικούς να κάνουν πραγματικές μεταρρυθμίσεις και να λειτουργήσουν για το κοινό συμφέρον.

Οι άνθρωποι της τραπεζικής βιομηχανίας έχουν καβαλήσει τους πολιτικούς, αναζητώντας πονηρές απαλλαγές και κρυφά παράθυρα στους νέους νόμους. Άλλωστε, τις “ελεημοσύνες” τους τις ξεκινούν πάντα από τους πολιτικούς. Πριν από τις μικρές επιχειρήσεις, η Γκόλντμαν είχε φροντίσει να τακτοποιήσει βουλευτές και γερουσιαστές». Γιατί έτσι λειτουργεί το σύστημα.

Αλλιώς δεν θα υπήρχαν σήμερα 237 εκατομμυριούχοι στο Κογκρέσο (τόσους μέτρησε η ανεξάρτητη οργάνωση Κέντρο Υπεύθυνης Πολιτικής). Δηλαδή, το 44% των 535 βουλευτών και γερουσιαστών του Κογκρέσου είναι εκατομμυριούχοι, ενώ η αναλογία των εκατομμυριούχων στον γενικό πληθυσμό είναι μόλις 1%.

Και όλως τυχαίως, η πλουσιότερη του Κογκρέσου είναι η πρόεδρος της επιτροπής χρηματιστηρίων Μαίρη Σαπίρο, με περιουσία 26 εκατομμυρίων δολαρίων. Πολλοί από τους πλούσιους του Κογκρέσου πλούτισαν ακόμη περισσότερο από επενδύσεις σε τράπεζες που διέσωσε η κυβέρνηση με τα λεφτά των φορολογουμένων, όπως η Γκόλντμαν Σακς.
Τι ελπίδα έχουν οι απλοί πολίτες, όταν οι αντιπρόσωποί τους πλουτίζουν μαζί με τους τραπεζίτες;


ΡΟΥΣΣΟΣ ΒΡΑΝΑΣ, ΤΑ ΝΕΑ, 21 Νοεμβρίου 2009

Συνέχεια...

To χτίσιμο των παραλιών σε Μύκονο και Άνδρο


Υπέρ της προστασίας του ιδιαίτερου φυσικού κάλλους της Μυκόνου, με την απαγόρευση δόμησης σε παραλιακές τοποθεσίες και σε περιοχές όπου η νομοθεσία δεν επιτρέπει την ανέγερση κτισμάτων, τάσσεται το Συμβούλιο της Επικρατείας.


Το Ε΄ Τμήμα του ΣτΕ ειδικότερα, με τρεις αποφάσεις του βάζει φρένο στην κατά παρέκκλιση της νομοθεσίας δυνατότητα δόμησης που έχει ως συνέπεια την ασύδοτη ανέγερση οικοδομών και ξενοδοχειακών μονάδων στο νησί.


Οι σύμβουλοι Επικρατείας τονίζουν μάλιστα ότι η Χώρα της Μυκόνου, όπου περιλαμβάνεται το 55% των ξενοδοχείων του νησιού, έχει κορεστεί και εξ αυτού του λόγου ασκούνται πιέσεις για επέκταση των εγκαταστάσεων κατά μήκος των οδικών αξόνων και των παραλιακών περιοχών.


Έτσι το ΣτΕ, κλείνοντας και τα παράθυρα του νόμου που δίνουν τη δυνατότητα, με το πρόσχημα ανέγερσης αποθηκών, να χτίζονται βίλες χωρίς άδεια, έκρινε νόμιμους τους περιορισμούς που τίθενται με το από 7.3.2005 Προεδρικό Διάταγμα του ΥΠΕΧΩΔΕ που καθορίζει τους όρους δόμησης στις εκτός σχεδίου περιοχές της Μυκόνου.


Αντίθετα, «πράσινο φως» στην ανέγερση οικοδομών σε εκτός σχεδίου περιοχές της Άνδρου ανάβει το Ε΄ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας, κρίνοντας παράνομες τις διαδοχικές αποφάσεις του ΥΠΕΧΩΔΕ για αναστολή των οικοδομικών αδειών.


Το ΣτΕ τονίζει ειδικότερα ότι η αναστολή οικοδομικών αδειών, εφόσον συντρέχουν οι νόμιμες προϋποθέσεις και υπαγορεύεται από λόγους δημοσίου συμφέροντος, είναι θεμιτή, αρκεί το συνολικό χρονικό διάστημα της αναστολής να μην επιβαρύνει υπέρμετρα τις ιδιοκτησίες.


Έτσι, το Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο έκανε δεκτές τις αιτήσεις κατοίκων της Άνδρου που ζητούσαν την ακύρωση απόφασης του υφυπουργού ΠΕΧΩΔΕ με την οποία είχε ανασταλεί για έναν χρόνο η χορήγηση οικοδομικών αδειών σε εκτός σχεδίου περιοχές της Άνδρου, καθώς και σε όλο το μήκος τής εκτός σχεδίου παράκτιας περιοχής της, σε απόσταση 100 μέτρων από τον αιγιαλό. Η αναστολή αυτή ανανεώθηκε στη συνέχεια με τρεις ανάλογες αποφάσεις, με αποτέλεσμα να υπερβεί η απαγόρευση τα τρία χρόνια.

Συνέχεια...

26 στο σκαμνί για Αιξωνή


Στο εδώλιο του Τριμελούς Εφετείου Κακουργημάτων θα καθίσουν σήμερα οι 26 εμπλεκόμενοι της «υπόθεσης Αιξωνή», η οποία αφορά την παράνομη αγοραπωλησία δασικής και συνεπώς δημόσιας έκτασης στη θέση Αιξωνή στη Γλυφάδα.

Ανάμεσα στους κατηγορούμενους, παρελαύνουν ονόματα δικηγόρων, συμβολαιογράφων, μηχανικών και ιδιωτών, που αναμένεται να δικαστούν για μια σειρά αδικημάτων, τα οποία κατά περίπτωση αφορούν «απάτη κατά του Δημοσίου», «υφαρπαγή ψευδούς βεβαιώσεως», «πλαστογραφία», καθώς και ηθική αυτουργία στις παραπάνω πράξεις.

Σύμφωνα με το υπ' αριθμόν 2499/08 αμετάκλητο παραπεμπτικό βούλευμα του Συμβουλίου Εφετών σε δίκη παραπέμπονται:

* Οι συμβολαιογράφοι: Σωτηρία Κατσαγιάννη, Δημήτρης Μητρέλης, Κωνσταντίνος Μητρέλης, Σταύρος Παπαδογεωργής, Δέσποινα Σεχιώτη, Μαρία Σοφού, Αθηνά Τσατσαρώνη.

* Οι δικηγόροι: Γιώργος Αβραμόπουλος, Βασίλης Αγιασοφίτης, Κωνσταντίνος Λιδορίκης, Αλέξανδρος Λυκουρέζος, Σπήλιος Παπαθανασόπουλος, Δημήτρης Παρασκευόπουλος, Δημήτρης Παρασκευόπουλος-Κόλλιας, Πέτρος Σφαλακάτος.

* Ο μηχανικός: Θωμάς Παλαιογιάννης.

* Οι επιχειρηματίες: Τζον Κωνσταντινίδης, Κωνσταντίνος Γεωργίου και η σύζυγός του Αγγελική Χριστοδουλάκη.

· Οι ιδιώτες: Θεόδωρος Δουσαΐτης, Κωνσταντίνος Μανιόπουλος, Γιώργος Μπασούκος, Ιωάννης Σκιτζής, Χρήστος Τοπούζης, Αναστάσιος Πρίτσας, Δημήτρης Εμμανουηλίδης.
·
Υπενθυμίζεται ότι όλα ξεκίνησαν από μια ανώνυμη επιστολή, όπου καταγγελλόταν η καταπάτηση 345.000 στρεμμάτων δασικής έκτασης στην ανατολική Αττική από τις αρχές της δεκαετίας του 1960, σε συνδυασμό με μια περίεργη δικαστική απόφαση που έφερε την υπογραφή της καταζητούμενης Αντωνίας Ηλία, για την οποία, όπως και για άλλους, έχει παύσει η ποινική δίωξη για επιμέρους πράξεις, καθώς έχει συμπληρωθεί ο χρόνος παραγραφής τους.

Πρόκειται για την παράνομη πώληση περισσότερων από χίλια στρέμματα δασικής έκτασης στην περιοχή Αιξωνή στη Γλυφάδα με πλαστούς και εικονικούς τίτλους, με αποτέλεσμα να προκληθεί ζημιά στο Ελληνικό Δημόσιο, η οποία ξεπερνά τα πενήντα δισεκατομμύρια δραχμές.

Οι ανακριτές που διερευνούσαν το «παραδικαστικό κύκλωμα» βρέθηκαν μπροστά σε μια σειρά στοιχείων, σύμφωνα με τα οποία η πρώην δικαστής, με την ιδιότητα της προέδρου του Μονομελούς Πρωτοδικείου Αθήνας, είχε εκδώσει απόφαση (598/02) που επέτρεπε στους ενδιαφερομένους να μεταγράψουν τα συμβόλαια με τα οποία είχε πωληθεί η επίδικη έκταση σε δύο Κύπριους αγοραστές, που έχουν καταδικαστεί από το Εφετείο, και όλα αυτά παρά το γεγονός ότι είχε προηγηθεί εισαγγελική εγκύκλιος, η οποία απαγόρευε την οποιαδήποτε μεταγραφή συμβολαίου, καθώς η έκταση ανήκει στο Ελληνικό Δημόσιο.*
http://www.enet.gr/?i=news.el.ellada&id=104687

Συνέχεια...

Ανακλήθηκαν οι άδειες των κολλεγίων


Ανακαλούνται οι άδειες των Κολεγίων, παράνομη η αδειοδότησή τους από τη ΝΔ, λέει το Νομικό Συμβούλιο του Κράτους

Συνέχεια...

Η άγνωστη δημοκρατία του ΚΚΕ


Σήμερα μια μικρή ομάδα του ΚΚΕ απαγόρευσε ( δε γράφω εμπόδισε ) να γίνει διάλογος της Κυβέρνησης με τους εκπροσώπους του Συνδικαλιστικού Κινήματος για το Ασφαλιστικό.

Να σημειώσω πως το Ασφαλιστικό είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα για τους εργαζόμενους και ιδιαίτερα για τους νέους, που με τα σημερινά δεδομένα δεν προβλέπεται να πάρουν ποτέ σύνταξη.

Γι αυτό λοιπόν το μεγάλο πρόβλημα, απαιτείται πολιτική ευθύνη και όχι πολιτικός καιροσκοπισμός. Απαιτείται η μεγαλύτερη δυνατή ενότητα των εργαζόμενων και κοινός αγώνας, για να αποκρουστούν οι όποιες αντεργατικές παρεμβάσεις και κάθε διασπαστική ενέργεια στην ουσία στρώνει το έδαφος για το τέλος του ασφαλιστικού συστήματος.

Επειδή, πέραν από την επαναστατική γυμναστική, υπάρχει και η πραγματικότητα, δεν μπορεί να εννοηθεί δημοκρατική πολιτική που να απαγορεύει το διάλογο.

Η αντεργατική λαίλαπα είναι μπροστά μας και δεν νομιμοποιείται κανένας να διασπά τον κοινό αγώνα των εργαζόμενων

Το ΚΚΕ και κάθε κόμμα έχει το δικαίωμα να συμφωνεί ή να διαφωνεί με τα αποτελέσματα ενός διαλόγου ή μιας πολιτικής, δεν έχει όμως κανένα δικαίωμα να διαφωνεί και πολύ περισσότερο να απαγορεύει το διάλογο.

Είναι γεγονός πως οι ιστορικές αλλαγές έχουν αφετηρία τη δράση μειοψηφιών, πλην όμως ποτέ δεν είχαν ως μέσον την έλλειψη δημοκρατικής συνείδησης.

Το ΚΚΕ μπορεί να είναι σήμερα μειοψηφία στην κοινωνία, πλην όμως μπορεί να γίνει πλειοψηφικό ρεύμα αν συνειδητοποιήσει πως ο ιστορικός του ρόλος είναι να μην επενδύει πολιτικά σε άλυτα προβλήματα αλλά στην επίλυση των προβλημάτων.

Επειδή στα θέματα δημοκρατίας δεν χωρούν εκπτώσεις ή σκοπιμότητες, χρέος του κάθε δημοκράτη είναι να αποκαλύπτει και να αντιστέκεται σε κάθε πολιτικό σύστημα που απαγορεύει το διάλογο…

Στέφανος Ροδινός
srodinos@gmail.com

Συνέχεια...