Σάββατο 12 Δεκεμβρίου 2009

Οικονομία και Ποδόσφαιρο


Αιφνιδιασμένοι, τσάμπα μάγκες ,άβουλοι και μοιραίοι


Μπήκαμε πια στην τελική ευθεία και περιμένουμε το λογαριασμό. Εμείς οι έντονα πολιτικοποιημένοι παριστάναμε πως αγνοούσαμε στοιχειώδη ζητήματα της οικονομίας και της πολιτικής.

Είχαμε και το χτύπημα στην πλάτη του κόμματος αφέντη και ο ωχαδερφισμός απέχτησε εθνική ταυτότητα.

Ζητήματα όπως ανάπτυξη, απασχόληση, αποτελεσματικότητα, επιχειρηματικότητα, επενδύσεις, η διεθνής ανταγωνιστικότητα, και αγορές, αντιμετωπίζονται ως άγνωστοι όροι και εν πάση περιπτώσει ως ευτελείς αξίες που δεν ταιριάζουν στην υπερηφάνεια του αδούλωτου Έλληνα.

Ο καλός θεός της Ελλάδας και οι πολύξερες κομματικές ηγεσίες θα έβαζαν το χέρι τους και έτσι:


- Ως ποίμνιο περιμένουμε τη μετά θάνατο σωτηρία,

- Ως υπερήφανος λαός ελπίζουμε σε κάποια απροσδιόριστη εξωτερική σωτηρία,

- Ως εργαζόμενοι επαναπαυόμαστε στο καθαρτικό σύνθημα «νόμος είναι το δίκιο του εργάτη» και

- Ως κοινωνία θα δικαιωθούμε γιατί έτσι είναι το πεπρωμένο του έθνους

Περιέργως στο ποδόσφαιρο λειτουργούμε τελείως διαφορετικά, γνωρίζουμε με ακρίβεια τους όρους του παιχνιδιού, του ανταγωνισμού και αποτελεσματικότητας της εργασίας και απαιτούμε λήψη σκληρών μέτρων. Μέτρα που θα τα ζήλευαν οι πιο σκληροί καπιταλιστές.

Στον Ολυμπιακό θεωρείται επιτυχία η μονοπρόσωπη ευθύνη, ο αυταρχισμός ( αποτελεσματικότητα ).
Στον πολυμετοχικό ΠΑΟ ανησυχεί το φαινόμενο να μην υπάρχει συμπόρευση των μετόχων και άρα έλλειψη αποτελεσματικότητας.
Στην ΑΕΚ οι οπαδοί καταγγέλλουν ως αμέτοχους τους μετόχους και περιμένουν τον χρηματοδότη και σωτήρα από την Αμερική ( ξένη βοήθεια )

Από κοινού οι οπαδοί όλων των ομάδων ενστερνίζονται τις πιο απάνθρωπες εργοδοτικές λογικές όπως:

- Όποιος παίχτης δεν δουλεύει σκληρά και δεν είναι υπάκουος
- Όποιος παίχτης δεν βάζει το ατομικό του συμφέρον κάτω από το συλλογικό
- Όποιος θέλει να έχει δική του άποψη
- Όποιος παραβιάζει τις εντολές του προϊσταμένου ( προπονητή )
Πρέπει είναι να θεωρείται φυσιολογική και αναγκαία η απόλυσή του και ακόμα χειρότερο η διαπόμπευσή του.
Επί πλέον κανένας ξένος, οποιουδήποτε χρώματος, δεν ενοχλεί κανένα και ακόμα οι διευθυντές ( προπονητές ) επιδιώκεται να είναι ξένοι ( τι ξενομανία κι αυτή ).

Αν δεν αφυπνιστούμε και συνεχίζουμε να ζούμε με τις αντιφάσεις μας είναι βέβαιο πως ο λογαριασμός θα είναι πάντα φουσκωμένος θα τον πληρώσουμε ακριβά σαν λαός και σαν χώρα και δεν έχει σημασία αν οι κομματικοί καθοδηγητές θα συνεχίζουν να υπάρχουν πίσω από τα ηχομονωμένα γραφεία τους.

Αυτοί θα συνεχίζουν να υπάρχουν όσο εμείς θα το παίζουμε:

- δήθεν αιφνιδιασμένοι,
- τσάμπα μάγκες,
- άβουλοι και μοιραίοι

Δεν υπάρχουν σχόλια: