Περισσεύει ο πετροπόλεμος…

… ώρα να συζητήσουμε !

Γράφει ο Νέστορας Χατζούδης

Οι απάνθρωπες συνθήκες των Αστικών Κέντρων, και της πόλης μας, δεν προέκυψαν ξαφνικά, από τη μια μέρα στην άλλη.
Είναι το αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών των μεταπολεμικών κυβερνήσεων.
Είναι οι συνέπειες των πρακτικών των Δημοτικών Αρχών που, εκτός όλων των άλλων, δεν αντιστάθηκαν στις πολιτικές αυτές.
Και φυσικά είναι και προϊόν της ανοχής και στήριξης αυτών των πολιτικών και πρακτικών από τους πολίτες.

Άλλοι γιατί τους ψευτοβόλευαν, άλλοι γιατί τακτοποιούσαν πραγματικές ανάγκες τους και άλλοι γιατί πολλαπλασίαζαν τις περιουσίες τους. Ανεξάρτητα όμως από τα γιατί και τα πως και το ποιος πιο πολύ ευθύνεται, όλοι μας είμαστε συνδημιουργοί μιας πόλης απάνθρωπης. Μιας πόλης που μας εχθρεύεται, που πλέον δεν αντέχεται και πρέπει, στο μέτρο του δυνατού, να βελτιώσουμε τη λειτουργία και την εικόνα της. Κι αυτό δεν μπορεί να γίνει ούτε με την άρνηση του διαλόγου, ούτε με τη φίμωση της άλλης άποψης, ούτε με τον λεκτικό πετροπόλεμο, ούτε με τη προσκόλληση σε δογματικά αμετάθετα, που συντηρούν και διαιωνίζουν τα κακώς κείμενα.

Τι πρέπει να κάνουμε ! Να πάρουμε τα …όρη και τα βουνά ; Δεν μας βλέπω πρόθυμους. Να απαρνηθούμε τον τρόπο ζωής που υιοθετήσαμε και τυφλά μετά μανίας ακολουθούμε στα πνιγερά τσιμεντένια και χαλύβδινα αδιέξοδά του ; Δυστυχώς μόνο ευάριθμοι «γραφικοί» του γυρίζουν τη πλάτη. Να ξεσηκωθούμε και με δυναμίτες και μπουλντόζες να κατεδαφίσουμε ολόκληρα οικοδομικά τετράγωνα για να ανακτήσουμε το ελλείπον απόθεμα αστικής γης, που αλόγιστα σπαταλήσαμε και τσιμεντάραμε ;
Φοβάμαι πως το επαναστατικό μας γονίδιο «τελεί εν υπνώσει» χωρίς ελπίδα σύντομης ενεργοποίησής του.



Μένει συνεπώς να συνειδητοποιήσουμε ότι οδός διαφυγής δεν υπάρχει.
Ότι ανεξάρτητα από τις όποιες παρεμβάσεις και βελτιώσεις στο τομέα των Μαζικών Μεταφορών και τους περιορισμούς στη χρήση των ΙΧ, ο δημόσιος αστικός χώρος είναι δεδομένος ,διαμορφωμένος και τραγικά ανεπαρκής. Ότι θέλουμε δε θέλουμε μέσα στο αστικό περιβάλλον που δημιουργήσαμε είμαστε υποχρεωμένοι να ζήσουμε και μέσα σ’ αυτό να βρούμε και τις λύσεις που θα το βελτιώσουν και θα το καταστήσουν τουλάχιστον ανεκτό. Ότι κάτι τέτοιο είναι απολύτως εφικτό, με τα σημερινά επιστημονικά και τεχνολογικά δεδομένα, με προϋπόθεση όμως:

α) ότι αναγνωρίζουμε και δεχόμαστε ως απαράβατη αρχή το προβάδισμα του συλλογικού συμφέροντος έναντι του ατομικού, του επί μέρους ή του τοπικού

β) ότι θα καθίσουμε να συζητήσουμε για να αποφασίσουμε τι θέλουμε. Ανοιχτά, χωρίς υποκρυπτόμενες ειλημμένες αποφάσεις, χωρίς προκαταλήψεις και απριόρι απορρίψεις και χωρίς απλουστευτικές γενικεύσεις και αβασάνιστες εξομοιώσεις που υποκρύπτουν άδηλες προθέσεις και επιδιώξεις , ατομικά ή επί μέρους συμφέροντα και βολέματα ή και αδυναμία διαμόρφωσης αποδεκτών και υλοποιήσιμων προτάσεων.

Προτάσεις

1. Να αντληθούν από τη καταχωνιασμένη (γιατί άραγε;) Μελέτη Χρήσεων Γης στοιχεία και κατευθύνσεις που αφορούν συνολικά τη πόλη και ξεχωριστά κάθε γειτονιά ώστε, με ανάδειξη και σεβασμό στα ιδιαίτερα τοπικά χαρακτηριστικά τους, να δρομολογηθούν προγραμματισμένες, σε βάθος χρόνου, επεμβάσεις προκειμένου να εξυγιανθούν πολεοδομικά, λειτουργικά και αισθητικά και να επανακτήσουν τη χαμένη ασφάλεια της γειτονιάς .

2) Να επιδιωχθεί η κατασκευή υπόγειας παρακαμπτήριας λεωφόρου, μέσω Τουρκοβουνίων, που θα συνδέει την περιφερειακή του Αττικού Άλσους με τη Κύμης για διοχέτευση της από και προς Νότο διερχόμενης κυκλοφορίας. Συνδυαστικά: α) να αξιοποιηθεί κυκλοφοριακά η οδός Αγίας Ειρήνης για διοχέτευση της προς και από δυσμάς διερχόμενης κυκλοφορίας, β) να ανασχεδιαστεί η κυκλοφοριακή λειτουργία της Βεϊκου, με στόχευση το δραστικό περιορισμό του οδοστρώματος της στα αναγκαία όρια εξυπηρέτησης μόνο της τοπικής κυκλοφορίας και των μαζικών Μέσων Μεταφοράς. Έτσι θα ανακτηθεί σημαντικός χώρος για πράσινο, ποδηλατόδρομο και με πιθανή βύθιση της κυκλοφορίας σε ένα-δύο σημεία λειτουργική ενοποίηση των πεζοδρομίων της γ) να κατασκευαστούν σύγχρονες πλατείες στο Π. Τέρμα και την Ηνιόχου, με υπόγεια Δημοτικά παρκινγκ, μεγάλο ελεύθερο χώρο για συναντήσεις και κοινωνικές εκδηλώσεις, ποικίλο χαμηλό πράσινο και υψηλόκορμα δέντρα περιμετρικά, κλπ., κλπ. Με παρόμοιες παρεμβάσεις το Γαλάτσι, εκτός όλων των άλλων, θα αποκτήσει και πολεοδομική ταυτότητα.

3) Άρνηση χορήγησης αδειών λειτουργίας σε ομοειδείς χρήσεις στην ίδια περιοχή, διότι δημιουργούνται πιάτσες με τα γνωστά αρνητικά παρακολουθήματα ( αρκεί για να πειστούμε η πιάτσα καφετεριών στη Βεϊκου και η υπό δημιουργία δεύτερης, στη ζώνη του Π. Τέρματος) .

4) Απομάκρυνση των υφισταμένων εμπορευματικών αποθηκών και απαγόρευση λειτουργίας νέων ( ένα πέρασμα από τη Καραϊσκάκη αρκεί για την αναγκαιότητα του μέτρου).

5) Λήψη από το Δ.Σ. κανονιστικών μέτρων εφαρμοστέων από όλους –Δημοτική Αρχή και πολίτες . Αυτό απαιτεί πρώτα απ’ όλα εγκατάλειψη της πελατειακής πρακτικής από τη Δημοτική Αρχή και των παραβατικών συνηθειών και συμπεριφορών από όλους μας. (Η απουσία ελέγχου, η ανοχή και η ατιμωρησία οδήγησε στη γενικευμένη παραβατικότητα που επιδεινώνει στο έπακρο και καθιστά επικίνδυνη τη χρήση του δημόσιου χώρου. Το Γαλάτσι έχει καταντήσει απόλυτα εχθρικό προς όλους μας, ιδιαίτερα προς τους συμπολίτες μας με κινητικά προβλήματα, τους ηλικιωμένους και γενικά τους ανήμπορους ).

Με μικροδιαφορές η κατάσταση είναι ίδια σ’ ολόκληρο το Γαλάτσι. Όλοι συνεπώς βράζουμε στο ίδιο καζάνι. Τα επί μέρους ή τοπικά βολέματα υποτροπιάζουν το ήδη λειτουργικό αδιέξοδο σ’ ολόκληρη τη πόλη.
Άρα χρειαζόμαστε λύσεις που στοχεύουν το όλο Γαλάτσι και ανακουφίζουν γενικότερα. Και τέτοιες υπάρχουν. Πρέπει να τις αναζητήσουμε.
Συνεπώς πρέπει να συζητήσουμε για να πείσουμε και να πειστούμε , όχι για να επιβάλουμε. Αναγκαίος όσο ποτέ, λοιπόν, ο οργανωμένος ανοιχτός διάλογος μεταξύ Τοπικής Κοινωνίας και Δημοτικής Αρχής, με συμμετοχή και ειδικών, για να οδηγηθεί ο Δήμος σε αποφάσεις που η σταδιακή υλοποίησή τους θα εξανθρωπίσει τη πόλη.

Ταμπουρωμένοι, πετροβολώντας ο καθένας τις δικές του θέσεις προς τους απέναντι κωφούς η κατάσταση θα οδεύει από το κακό στο χειρότερο.

Δημοσιεύτηκε στην ΗΧΩ Γαλατσίου

Οι φωτογραφίες είναι από το e-galatsi.gr