Δευτέρα 25 Μαΐου 2009

Θεωρία, πολιτική και σύστημα αναπαραγωγής της εξουσίας


Πολύ ενδιαφέρουσες είναι οι απόψεις και προβληματισμοί που αναπτύχθηκαν σε προηγούμενη ανάρτηση για τη σχέση θεωρίας και πολιτικής, πατήστε εδώ, όμως δεν είναι και τόσο απλό να κάνεις τη σύνθεση. Ο λόγος είναι ότι για την άσκηση πολιτικής, εκτός από τη θεωρία υπεισέρχονται και τα κοινωνικά δεδομένα της συγκυρίας, σε αντίθεση με τη θεωρία που αξιολογείται μονοδιάστατα ως αξία και στόχο. Η διαδρομή για το στόχο είναι η πολιτική. Όμως και εδώ μπαίνουν ζητήματα αξιολόγησης που έχουν σχέση με την προσωπική και όχι αντικειμενική αξιολόγηση. Π.χ. οι πολιτικές του μικρότερου κακού, ή του εφικτού είναι προοδευτικές ή συντηρητικές; Το μικρό ή το μεγάλο κράτος είναι κριτήριο προοδευτικότητας; Η Αγορά και το μέγεθός της σε ποιο βαθμό θα είναι αναγκαία ή όχι σε μια αντικαπιταλιστική κοινωνία; Οι αξίες του κέρδους ή της ανταγωνιστικότητας θα παραμείνουν αξίες και σε ποιο βαθμό;

Πιο απλά η εξασφάλιση νερού σε μια Αφρικανική χώρα θεωρείται επαναστατικό γεγονός ή όπως έλεγε ο Λένιν σοσιαλισμός είναι ο εξηλεκτρισμός της Ρωσίας;
Η Νέα Οικονομική Πολιτική του Λένιν που επέστρεψε τη γη στους ιδιοκτήτες ήταν προοδευτική ή συντηρητική και πισωγύρισμα;

Βλέπουμε δηλαδή πώς όλα αξιολογούνται στη δεδομένη χρονική στιγμή στη βάση των αναγκών, προτεραιοτήτων και αντικειμενικών συνθηκών και σίγουρα αυτά καθ εαυτά δεν συνθέτουν ούτε επανάσταση ούτε σοσιαλισμό.
Είναι πολύ εύκολο
να μην κάνεις τίποτα για να αλλάξεις την κοινωνία, να παραμένεις θεατής, να αυτοαναγορεύεσαι σε ασυμβίβαστο και επαναστάτη και να καταγγέλλεις με ευκολία όλους τους άλλους που ασκούν πολιτική για να προχωρήσει μια κοινωνία ένα βήμα μπροστά.
Εξ ίσου είναι εύκολο να ασκείς πολιτική, χωρίς να εντάσσεται σε στρατηγικούς στόχους και απλά να διαχειρίζεσαι ουσιαστικά μόνο την εξουσία, πράγμα που συμβαίνει στις καπιταλιστικές διαχειρίσεις και συνέβη και σε πρώην κομμουνιστικές πραχτικές άσκησης εξουσίας.
Κοινό σημείο όλων των πολιτικών είναι ότι ασκούνται στο όνομα αλλά χωρίς τη συμμετοχή των κοινωνιών.
Αν οποιαδήποτε εξουσία δεν φροντίζει, με τη συμμετοχή της κοινωνίας, να αλλάζει το σύστημα που την αναπαράγει, δεν μπορεί να αυτοχαρακτηρίζεται προοδευτική κι ας δηλώνει πως έχει καλές προθέσεις.

3 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Συμφωνώ απόλυτα με την ανάλυση και πάνω σ αυτά τα προβλήματα πρέπει να αναπτύσσουμε τις απόψεις αλλά και τις διαφωνίες μας. Οι προοδευτικές δυνάμεις στη χώρα μας πρέπει να τοποθετούνται και να κρίνονται με παρόμοιες πολιτικές αναλύσεις και όχι με θεόπεμπτες και δήθεν δεδομένες αξίες. Τα πολιτικά ιερατεία δυστυχώς λειτουργούν με όρους θρησκευτικού δογματισμού και με αφορισμούς και στο κοινωνικό επίπεδο με όρους χουλιγκανισμού. Η αλήθεια και η ανάγκη συσκοτίζονται στις συμπληγάδες της σκοπιμότητας. Ο ευκαιρισμός και οι δημοσκοπικές ανάγκες κυριαρχούν απέναντι στην πολιτική και σ ένα αύριο καλλίτερο από το σήμερα.

Ανώνυμος είπε...

Πολύ καλός ο συσχετισμός του θέματος με τη φωτογραφία. Είναι γεγονός ότι πολιτικά και ιδεολογικά συρματοπλέγματα μας κυκλώνουν και πολλοί τα ερμηνεύουν ως όπλα απελευθέρωσης.

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο σας αυτό είναι blog