Η πρόταση νόμου για το Ασφαλιστικό του ΚΚΕ

Το ΚΚΕ κατέθεσε πρόταση νόμου για το Ασφαλιστικό και όπως αναφέρει ο ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ, η πρόταση απορρίφθηκε χωρίς να μπει σε ψηφοφορία, γιατί προκαλεί δαπάνη του κρατικού προϋπολογισμού

Τι περιλαμβάνει η πρόταση νόμου:


Το Δημόσιο μέσα σε τρία χρόνια να αποζημιώσει πλήρως τα ασφαλιστικά ταμεία για τις απώλειες που έχουν υποστεί από το 1951 μέχρι σήμερα.

Το Δημόσιο να καταβάλει εντός εξαμήνου στα ασφαλιστικά ταμεία τα ποσά που αυτά διέθεσαν για την αγορά των «δομημένων ομολόγων» και να καλύψει κάθε άλλη ζημιά τους.

Καταργείται κάθε διάταξη που επιτρέπει την τοποθέτηση των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων σε μετοχές ή άλλα χρηματοοικονομικά προϊόντα. Τοποθέτησή τους μόνο σε μη διαπραγματεύσιμους τίτλους του Δημοσίου με εγγυημένη απόδοση.

Το Δημόσιο να καταβάλει στα Ταμεία πλήρη αποζημίωση για τις ζημιές που έχουν υποστεί με την αγορά μετοχών.


Το Δημόσιο να καταβάλει σε μία τριετία έντοκα την οφειλόμενη, αλλά μη καταβληθείσα στα Ταμεία τριμερή χρηματοδότηση.

Το Δημόσιο σε έξι μήνες να καταβάλει τις εργοδοτικές εισφορές και τους άλλους πόρους, που, ενώ τους έχει εισπράξει, τους παρακρατεί παράνομα.

Μέτρα για την άμεση καταβολή όλων των εισφορών που οφείλουν ιδιώτες στα Ταμεία.

Πλήρης σύνταξη στο 60ό έτος οι άνδρες και στο 55ο οι γυναίκες και στα βαρέα και ανθυγιεινά στα 55 και 50, αντίστοιχα.

Πλήρης σύνταξη ανεξαρτήτως ορίου ηλικίας με τη συμπλήρωση 30 ετών ασφάλισης ή με 9.000 ένσημα. Κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος με τη συμπλήρωση 4.050 ημερών ασφάλισης.

Η σύνταξη καθορίζεται στο 80% των τελευταίων πριν τη συνταξιοδότηση συνολικών μηνιαίων αποδοχών.

Οι εργαζόμενοι απαλλάσσονται από τις εισφορές τους για τον κλάδο Υγείας - Πρόνοιας και απολαμβάνουν δωρεάν τις παροχές από το δημόσιο σύστημα υγείας.


ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 29.1.10

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Οδός Μετανοίας, αριθμός ΜΗΔΕΝ…

Αύριο είναι του «ασώτου»
και κερνάμε από σήμερα

… και η μετάνοια συνεχίζεται…

Η ΤΣΑΚΩΝΑ, Η ΓΡΑΝΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΥΒΑΡΙΤΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ
(άσχετο αλλά πολύ καλό)

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Όλα ανάποδα για τους Αγρότες

Η «μαγκιά» έχει προσωπικά χαρακτηριστικά και ποτέ συλλογικά

Στους κοινωνικούς αγώνες και διεκδικήσεις η καφενειακού τύπου «μαγκιά» δεν μπορεί να υποκαταστήσει την οργάνωση, το σχεδιασμό, την ταχτική και στρατηγική που απαιτούνται σε κάθε αγώνα.


Άλλωστε η «μαγκιά» έχει προσωπικά χαρακτηριστικά και ποτέ συλλογικά.


Ξεκίνησα με σκληρή γλώσσα γιατί το αγροτικό πρόβλημα είναι μεγάλο και δε σηκώνει ευκαιριακά παιχνίδια και σκοπιμότητες. Από την άλλη η χειρότερη βοήθεια στην επίλυση προβλημάτων είναι το χάϊδεμα των αφτιών.

Έγραψα πριν από μια βδομάδα για τους κινδύνους και τις προοπτικές των αγροτικών κινητοποιήσεων. ΕΔΩ


Δεκαπέντε μέρες τώρα η Ελλάδα είναι «μπλοκαρισμένη», με καθημερινή παρουσία των εκπροσώπων ( ; ) των Αγροτών στα κανάλια και δυστυχώς κανένας σκεπτόμενος πολίτης δεν κατάφερε να καταλάβει ποια είναι τα κοινά ( αν υπάρχουν
κοινά ) προβλήματα που διεκδικούν και φυσικά την ιεράρχισή τους.

Ένα τμήμα των Αγροτών προτάσσει άμεσα μέτρα, ένα άλλο μέρος θεσμικά και στρατηγικά και κάποιοι άλλοι να παραμείνουν μόνιμα επιδοτούμενοι από την υπόλοιπη κοινωνία!


Δεκαπέντε μέρες μετά ανακοινώθηκε η δημιουργία κοινού μετώπου ( μέχρι την προηγούμενη δεν υπήρχε ! ) της Νίκαιας και του Προμαχώνα, ενός τμήματος των αγροτών, απίθανα πράγματα δηλαδή.

Δεν γνωρίζω τα αποτελέσματα από τη συζήτηση με την αρμόδια Υπουργό μιας άλλης ομάδας αγροτών. Όμως όλα αυτά εντείνουν τις συγχύσεις και φυσικά την αναποτελεσματικότητα του αγώνα.


Ένας αγώνας, για να είναι αποτελεσματικός, οργανώνεται και πραγματοποιείται αφού διαμορφώνονται και κωδικοποιούνται τα κοινά αιτήματα, στη συνέχεια οικοδομούνται η ενότητα ,το μέτωπο και οι κοινωνικές συμμαχίες και στο τέλος αρχίζει ο αγώνας.

Στον αγώνα των αγροτών όλα έγιναν ανάποδα και ευκαιριακά γιατί φαίνεται προηγήθηκε η ανάγκη ή η σκοπιμότητα από τη λογική.

Το τέλος είναι φανερό.

Άλλη μια χαμένη ευκαιρία για τους αγρότες, για τον πρωτογενή τομέα και για την Ελλάδα γενικότερα.

Υπάρχει ακόμα περιθώριο, να δούμε.

Στέφανος Ροδινός
srodinos@gmail.com

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Οδηγός "χρεοκοπίας"- η αλήθεια για το χρέος

"Οι ωραίοι έχουν χρέη" και οι ωραίοι ως Έλληνες ακόμη περισσότερα. Πλέον μπήκε στη ζωή των νοικοκυριών και το περίφημο σπρέντ. Λίγοι καταλαβαίνουν τι ακριβώς σημαίνει, πολύ περισσότεροι όμως το νιώθουν ή θα το νιώσουν στην τσέπη τους.


Το χρέος μας σε χρυσάφι ξεπερνά σε ύψος τον Πύργο του Αϊφελ, αλλά η ελληνική οικονομία μοιάζει με τον Πύργο της Πίζας. Πέφτει, δεν πέφτει, πέφτει, δεν πέφτει!
"Χρωστάμε και της Μιχαλούς", λέει η παροιμία.

Ποια είναι όμως η σύγχρονη Μιχαλού;

Πόσα χρωστάμε και που;

Ποιοι είναι οι δανειστές μας;

Τι δόση πληρώνουμε, τι σημαίνει χρεοκοπία, ποιες είναι οι επιπτώσεις σε καταθέσεις και αποταμιεύσεις, ποιός χάνει, ποιός κερδίζει;

Απλές ερωτήσεις, δύσκολες απαντήσεις.

Τί είναι δημόσιο χρέος;

Όταν οι ανάγκες μιας χώρας δεν καλύπτονται από το ΑΕΠ (ακαθάριστο εγχώριο προϊόν) αυτή χώρα καταφεύγει στον δανεισμό. Το ποσό που χρωστάει είναι το δημόσιο χρέος, το οποίο συνήθως εκφράζεται σε ποσοστό του ΑΕΠ.

Χρέος είναι αυτό που χρωστάμε σήμερα συνολικά και προέρχεται από την συσσώρευση των ελλειμμάτων διαχρονικά. Συνήθως το χρέος αυξάνεται πιο γρήγορα από το άθροισμα των ελλειμμάτων, γιατί πολλές φορές τα ελλείμματα δεν περιλαμβάνουν όλες τις δαπάνες. Οι πρόσφατες αναθεωρήσεις, «έστειλαν» το δημόσιο έλλειμμα της χώρας στο 12,7% του ΑΕΠ


Πόσα χρωστάμε ως χώρα; Πόσο χρεωμένος είναι κάθε πολίτης; Ως χώρα χρωστάμε κάτι παραπάνω από την αξία που έχει όλος ο χρυσός των ΗΠΑ. Σε χρυσάφι, χρωστάμε δύο φορές το ύψος του Πύργου του Άιφελ.

Πάρτε μολύβι, χαρτί και ...κομπιουτεράκι:

326 δισ. ευρώ χρέος του Ελληνικού Δημοσίου για το 2010
+ 30 -40 δισ. ευρώ ομόλογα του Δημοσίου, που έχουν στην κατοχή τους τα ασφαλιστικά ταμεία και οι άλλοι φορείς του Δημόσιου τομέα (το λεγόμενο ενδοκυβερνητικό χρέος- απαιτείται μάλιστα «επικαιροποίηση» του ποσού αυτού)
+25 δισ. ευρώ δάνεια εγγυημένα από το Δημόσιο
+8 δισ. ευρώ χρέη για «δεδουλευμένα» προς κατασκευαστικές εταιρείες, προμηθευτές των νοσοκομείων και άλλους φορείς
+ 1,7 δισ. ομόλογα που θα δοθούν στην Τοπική Αυτοδιοίκηση για χρέη προς αυτήν
+1,3 δισ. κόστος αποζημιώσεων εργαζομένων στην Ολυμπιακή
+1,0 δισ. κόστος αναδρομικής χορήγησης επιδομάτων
ΣΥΝΟΛΟ: 390 δισ. ευρώ χρέος, δηλαδή 120.000 ευρώ ανά τετραμελή οικογένεια. Αρα κάθε παιδί που γεννιέται χρωστά περί τα 30.000 ευρώ!

Στα 390 δις ευρώ πρέπει να προσθέσουμε και 450 δις ευρώ, το αναλογιστικό άνοιγμα των Ασφαλιστικών Ταμείων Επιπλέον, 280 δισ. ευρώ που αποτελούν τα χρέη επιχειρήσεων και ιδιωτών προς τις τράπεζες. Με λίγα λόγια χρωστάμε ένα σύνολο της τάξης του 1,1τρις. ευρώ!


Σε αυτά δεν περιλαμβάνεται το πακέτο στήριξης των τραπεζών ύψους μέχρι 28 δισ. ευρώ, μέρος του οποίου θεωρείται κάποιας μορφής «επένδυση» στο κεφάλαιο των τραπεζών, ενώ κάποιο άλλο μέρος αποτελείται από εγγυήσεις που θα αναγκασθεί να καλύψει το κράτος.

Τα ελλείμματα αφορούν τη διαφορά εσόδων – εξόδων (στα έξοδα δεν περιλαμβάνονται τα χρεολύσια) κάθε χρόνο. Ενώ κάθε νοικοκύρης προγραμματίζει τις δαπάνες του ανάλογα με τα έσοδα που εύλογα προσδοκά, στο Δημόσιο πρώτα θεσμοθετούμε παροχές και μετά αναζητούμε τους πόρους.

Εάν δηλαδή αθροίσουμε τις υποχρεώσεις του Δημοσίου Χρέους σε όλο το φάσμα της Δημόσιας Οικονομικής Δραστηριότητας, τότε η πραγματική υποχρέωση του Κράτους αντιστοιχεί στο 400% του ΑΕΠ, ποσοστό συγκλονιστικό.

Λογιστικά, τώρα, ο υπολογισμός του Δημοσίου Χρέους, σύμφωνα με τον επίσημο τρόπο καταμέτρησής του, ανέρχεται τώρα στο 133,6% του ΑΕΠ. Να θυμήσουμε ότι η κυβέρνηση Σημίτη το παρέδωσε στο 107% και η κυβέρνηση Καραμανλή στο 120%. Ωστόσο, αυτή η εικόνα είναι απλώς λογιστική. Το επί της ουσίας σύνολο των υποχρεώσεων του Δημοσίου ανέρχεται στο τετραπλάσιο του Ακαθάριστου Εθνικού Προϊόντος!


Πού χρωστάμε; Ποιοι είναι οι δανειστές μας;


Ο δανεισμός του κράτους γίνεται κυρίως μέσω των εκδόσεων κρατικών ομολόγων και μέσω του ΟΔΔΗΧ, του Οργανισμού Διαχείρισης Δημοσίου Χρέους. Εκδίδονται πενταετή, δεκαετή, ακόμα και 30ετή ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου.

Δανειστές μας είναι μεγαλοεπενδυτές που δρουν μέσω επενδυτικών οίκων ανά τον κόσμο, χρηματοοικονομικοί οίκοι και τράπεζες, τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων, ενώ τα ομόλογα κρατών αγοράζονται επίσης και από άλλα κράτη.


Πάντως, οι περισσότερες αγορές ομολόγων γίνονται από το χρηματοοικονομικό κέντρο του Λονδίνου στη Μεγάλη Βρετανία, το γνωστό City. Με άλλα λόγια αυτοί οι Οικοι που μας υποβαθμίζουν, αυτοί και μας δανείζουν με το επιτόκιο στα ύψη.


Τί δόση πληρώνει το ελληνικό κράτος για την αποπληρωμή;

Ζούμε με δανεικά. Ακόμα και για να αγοραστεί ένα φωτοτυπικό μηχάνημα από μία δημόσια υπηρεσία, το κράτος πρέπει να δανειστεί.

Από τα 57 δισ. ευρώ φόρους που «θέλει» να εισπράξει το Δημόσιο – θεωρητικά –το 2010, τα 40 δισ. ευρώ και πλέον, θα χρησιμοποιηθούν για την αποπληρωμή τόκων και χρεολυσίων. Τα υπόλοιπα, δεν φθάνουν ούτε για τους μισθούς και τις συντάξεις.

Το ποσό που καταβάλλεται κάθε χρόνο για την αποπληρωμή των «δανεικών», είναι μεγαλύτερο από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και από όσες δαπάνες αναλογούν σε σημαντικά υπουργεία, όπως το Άμυνας, της Ανάπτυξης κ.λπ.

Η απότομη αύξηση του κινδύνου που συνοδεύει τον ελληνικό δανεισμό, δηλαδή της διαφοράς αποδόσεων 10ετών ελληνικών και γερμανικών κρατικών ομολόγων, το spread, διαφοροποιεί κάθε φορά το ποσό που πρέπει να αποπληρώσουμε για τον δανεισμό μας. Για παράδειγμα, η αύξηση του spread κατά 0,10%, μπορεί να απαιτήσει επιπλέον 10 δισ. ευρώ ετησίως.

Θυμίζουμε ότι μέχρι πρόσφατα οι ελληνικές τράπεζες κερδοσκοπούσαν (carry trade) αγοράζοντας τους ομολογιακούς τίτλους που εξέδιδε το ελληνικό κράτος με 4,5% και καταθέτοντάς τους ακολούθως ως ενέχυρο δανείζονταν με 1% από την ΕΚΤ, ώστε να συνεχίσουν τις επενδύσεις αυτές καρπούμενες τη διαφορά.


Όμως, οι αγορές μακροχρόνιων τίτλων αποτελούν μεσομακροχρόνια επένδυση, ενώ ο δανεισμός των ίδιων των τραπεζών είναι βραχυχρόνιος. Τώρα, λοιπόν, που πρέπει να αποπληρώσουν την ΕΚΤ, οι εγχώριες τράπεζες χάνουν τη δυνατότητα να αγοράζουν ελληνικά κρατικά ομόλογα. Κάμψη της ζήτησης ισοδυναμεί με αύξηση του κόστους διάθεσής τους (επιτόκιο) στη διεθνή αγορά.
Είναι δυνατόν να μηδενίσουμε το δημόσιο χρέος;


Όχι. Η αύξηση του κόστους του ελληνικού κρατικού δανεισμού, θεωρείται βέβαιη και θα έχει ανοδική συνέχεια γιατί η ελληνική οικονομία παραμένει στην ύφεση και έχει πέσει στην παγίδα του χρέους.

Δηλαδή, δανείζεται για να εξυπηρετήσει τα χρέη της τα οποία έχουν αποκτήσει αυτοτροφοδοτούμενη δυναμική, αφού δεν παράγονται πρωτογενή πλεονάσματα.

Ο μόνος δρόμος, σύμφωνα με τους οικονομολόγους, είναι αυτός των ριζικών διαρθρωτικών αλλαγών. Σύμφωνα με τους ειδικούς, αυτό που χρειάζεται πρώτα και πάνω από όλα είναι να περιοριστούν οι σπατάλες του δημοσίου και να αναδιαρθρωθούν οι περιβόητοι και διαβόητοι φοροελεγκτικοί μηχανισμοί του κράτους.

Εάν η «λυπητερή» που αναπόφευκτα θα πληρώσει το ελληνικό κράτος δεν επιμερισθεί με κοινωνικά δίκαιο τρόπο, ώστε να αλλάξει και ο τρόπος λειτουργίας της οικονομίας, τότε η χώρα θα κινδυνεύει να βυθιστεί σε παρατεταμένη κρίση.
Υπάρχει χώρα που δεν χρωστά; Ποια χρωστά τα λιγότερα;
Τα μεγαλύτερα ελλείμματα στην ΕΕ εμφάνισαν η Ιρλανδία (7,1% του ΑΕΠ), η Μεγάλη Βρετανία (5,5%), η Ρουμανία (5,4%), η Ελλάδα (5%), η Μάλτα (4,7%), η Λετονία (4%) και η Πολωνία (3,9%).

Πλεονάσματα παρουσίασαν το 2008 η Φινλανδία με 4,2%, η Δανία με 3,6%, το Λουξεμβούργο με 2,6%, η Σουηδία με 2,5%, η Βουλγαρία με 1,5%, η Ολλανδία με 1% και η Κύπρος με 0,9%.


Τι σημαίνει χρεοκοπία;

Χρεοκοπία σημαίνει παύση πληρωμών των υποχρεώσεων. Μια χώρα πληρώνει κεφάλαιο και τόκους από τα δάνεια που έχει πάρει έχοντας δυο βασικές πηγές: Τους φόρους και τον νέο δανεισμό.

Συνήθως όταν κάποιος δηλώνει παύση πληρωμών, παρεμβαίνει το ΔΝΤ και γίνεται κάποια ρύθμιση. Υποχρεούται να καταβάλει ένα μέρος για να μπορεί να μετέχει των διεθνών συναλλαγών. Αυτό όμως έχει και τις συνέπειές του, διότι το ΔΝΤ επιβάλλει τους όρους του και στην ουσία είναι αυτό που ασκεί την οικονομική πολιτική.
Ποιοι χάνουν:
α) Οι πρώτοι που χάνουν από μια χρεοκοπία πάντα είναι οι δανειστές.

β) Μετά χάνει αυτός που χρεοκοπεί. Κατʼ αρχήν δεν είναι αξιόχρεος και δεν τον δανείζει κανένας. Μόνο τοκογλύφοι και αυτοί με υψηλά επιτόκια και σοβαρές εμπράγματες εγγυήσεις.

Ομόλογα του ελληνικού κράτους έχουν: ξένοι ιδιώτες και θεσμικοί και Έλληνες ιδιώτες και θεσμικοί. Όλοι αυτοί χάνουν. Μεγάλες ποσότητες ομολόγων του ελληνικού κράτους έχουν οι ελληνικές τράπεζες.



Αυτό σημαίνει ότι οι τράπεζες θα γράψουν μεγάλες ζημιές σε μια περίοδο που χάνουν και από αλλού. Αυτό ενδεχομένως θα δημιουργήσει πανικό στους αποταμιευτές που θα τρέξουν να αποσύρουν τις καταθέσεις τους. Εικόνες κατάρρευσης.

Αυτός είναι και ο λόγος που σε κρίσιμες περιόδους οι αρχές κλείνουν τις τράπεζες για όσο χρειαστεί. Χωρίς τραπεζική ρευστότητα όμως η οικονομική δραστηριότητα της χώρας μειώνεται δραματικά. Άρα, μειώνονται τα έσοδα από φόρους. Χωρίς χρήματα από δάνεια ή από φόρους το κράτος δεν μπορεί να εκπληρώσει βασικές λειτουργίες.

Κινδυνεύουν καταθέσεις & μετοχές

Τυπικά οι ιδιωτικές καταθέσεις είναι διασφαλισμένες. Ουσιαστικά όμως σε μια κρίση πανικού αν πάμε αύριο όλοι να ζητήσουμε τις καταθέσεις μας από τις τράπεζες αυτές δεν υπάρχουν.

Η αξία των μετοχών σε ένα τέτοιο περιβάλλον πέφτει δραματικά. Κάποιες εταιρείες βάζουν λουκέτο. Το πρόσφατο παράδειγμα στη χρεοκοπία της Αργεντινής είναι χαρακτηριστικό. Το κόστος για την ευρωζώνη θα είναι πολύ μεγαλύτερο από το να τείνουν χείρα βοηθείας. Χείρα βοηθείας βέβαια θα σημάνει και επίτροπο δημοσιονομικής εξυγίανσης.


Σύμφωνα με το Foreign Policy (τεύχος Ιαν/Φεβ 2009) οι 5 χώρες με τις μεγαλύτερες πιθανότητες για να ακολουθήσουν την Ισλανδία στο δρόμο της χρεοκοπίας είναι κατά σειρά: Μεγ. Βρετανία, Λετονία, Ελλαδα, Ουκρανία, Νικαράγουα.

Το κοινό σημείο των 5 χωρών της παραπάνω λίστας είναι το τεράστιο χρέος. Το κρίσιμο και για τις πέντε χώρες είναι να μπορέσουν να συνεχίσουν να δανείζονται, κάτι εξαιρετικά δύσκολο γιατί οι πάντες «είναι στη γύρα» για να βρουν δανεικά, ακόμα και χώρες που δεν έχουν άμεσο και πιεστικό πρόβλημα (με πρώτες και καλύτερες τις ΗΠΑ).



Το πιο ανησυχητικό είναι ότι αυτοί που υποτίθεται ότι αγοράζουν τα ομόλογα (άρα δίνουν τα “δανεικά”) είναι κυρίως τράπεζες και χρηματοπιστωτικοί οργανισμοί που δεν είναι βέβαιο ότι δεν είναι οι ίδιοι στα πρόθυρα της χρεοκοπίας! Φαύλος κύκλος.


Η διαφορά της Ελλάδας από τις άλλες 4 χώρες της λίστας είναι ότι η Ελλάδα δεν έχει το δικό της νόμισμα. Το Euro είναι αλήθεια μας έχει γλιτώσει από χειρότερες καταστάσεις μέχρι στιγμής, αλλά αν η κρίση συνεχιστεί, οι εξελίξεις θα είναι απρόβλεπτες.



Οι υπόλοιπες 4 χώρες έχουν τη διέξοδο να τυπώσουν επιπλέον χρήμα και να προσποιηθούν ότι πληρώνουν προσωρινά κάποιες από τις υποχρεώσεις τους (και να μειώσουν με μια υποτίμηση το χρέος τους), με αντίτιμο όμως -μεσοπρόθεσμα- την κατάρρευση του νομίσματος τους και την εκτόξευση του πληθωρισμού.

Χρωστάμε και της Μιχαλούς

Συμπέρασμα, «χρωστάμε και της Μιχαλούς». Μια εκδοχή για την προέλευση της φράσης αναφέρει στα χρόνια του Όθωνα βρισκόταν σε κάποιο σοκάκι του Ναυπλίου η ταβέρνα της Μιχαλούς.



Η Μιχαλού ήταν παραδόπιστη και εκμεταλλεύτρια. Είχε περιορισμένη πελατεία, στην οποία έκανε πίστωση για ένα ορισμένο διάστημα, όμως αλίμονο σε όποιον δεν ήταν συνεπής. Μετά την παρέλευση της προθεσμίας, η Μιχαλού ξεφτέλιζε κυριολεκτικά τους άτυχους οφειλέτες της.

Ανάμεσα σε αυτούς ήταν και κάποιος ευσυνείδητος, ο οποίος αδυνατώντας να βρει χρήματα να εξοφλήσει τη Μιχαλού, γύριζε μέρα και νύχτα στους δρόμους παραμιλώντας. Και αν κανείς ρωτούσε τους περαστικούς τι έχει αυτός ο άνθρωπος, οι άλλοι απαντούσαν «Αυτός χρωστάει της Μιχαλούς».



Μπορεί η εκδοχή αυτή να είναι κατασκευασμένη, να μην ανταποκρίνεται στη πραγματικότητα, το βέβαιο είναι όμως ότι στη σύγχρονη Ελλάδα "παραμιλάμε" από τα χρέη!




Επιμέλεια: Γιώτα Ηλιού, Μιχάλης Πολυδώρου
http://www.nooz.gr/page.ashx?pid=9&aid=1087748&cid=15

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Να ΑΠΑΓΟΡΕΥΤΟΥΝ αυτά τα video…

... γιατί εκεί φαινόμαστε κοπελούδες και τώρα…

Blog: κι εμείς σαν ρεαλιστές, σας βλέπουμε όπως είστε … σήμερα!
Το video αναρτήθηκε από το Γιώργο Α. Κρητικό στο «Κωμιακή & Απόλλωνας»

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Σωτήρια η αυτογνωσία του Γιάννη Μπαρδάνη…

… διότι σε σύγκριση με τους άλλους, κατάλαβε έγκαιρα ότι «δεν το ‘χει» το χάρισμα και με ότι καταπιάνεται γίνεται σκόνη και βόρβορος και πήρε τη σωστή απόφαση.

Έβαλε το Δήμο Δρυμαλίας στον αυτόματο!

Καμιά πρωτοβουλία, κανένας σχεδιασμός, καμιά προοπτική για μια παρθένα περιοχή που ένα μικρό παιδί θα μπορούσε να την οραματιστεί, και να τη σχεδιάσει…
Τόσο απλά!

Αντίθετα στο Δήμο Νάξου έχουν αρχίσει πολύ νωρίς, η πόλωση και τα σενάρια.
Οι υποψήφιοι μετρούν αντιδράσεις και ζυγίζουν καταστάσεις πριν πάρουν τις οριστικές τους αποφάσεις...

Όλα αυτά βέβαια συμβαίνουν ερήμην της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ και των πραγματικών ΑΝΑΓΚΩΝ του τόπου.
Ο διαγκωνισμός των υποψηφίων γίνεται για το Δήμαρχο της… ΠΑΡΑΛΙΑΣ και όχι όλης της Νάξου!

*** κυκλοφόρησε σήμερα η ΜΑΣΚΑ και δεν είναι … αποκριάτικη.

Διαβάστε το κύριο θέμα ΕΔΩ και μια πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα ΕΔΩ

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Γιατί επιστρέφει ο Μαρξ

Το κείμενο που ακολουθεί είναι απόσπασμα συνέντευξης που έδωσε ο ιταλός μελετητής του έργου του Μαρξ Μαρτσέλο Μούστο, καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Γιορκ του Τορόντο, στον Ντονατέλο Σανταρόνε, καθηγητή στο Πανεπιστήμιο 3 της Ρώμης.

-Το πρώτο ερώτημα που θα ήθελα να σας θέσω αναφέρεται στο λόγο της επιβλητικής αναζωογόνησης του ενδιαφέροντος για το έργο του Μαρξ.

«Ο Μαρξ ταυτίστηκε για πολύ καιρό με τις γκρίζες κρατικές εμπειρίες του υπαρκτού σοσιαλισμού και μετά την πτώση του Τείχους του Βερολίνου διακηρύχθηκε ακόμα και η εξαφάνισή του.

Με εξαίρεση λίγες κριτικές φωνές, πράγματι, θεωρήθηκε ομόψυχα σαν ένα από εκείνα τα παλιά και σκουριασμένα εργαλεία, τα οποία η Ιστορία δεν ξέρει πλέον τι να τα κάνει.

Από τότε και για 15 περίπου χρόνια, οι μελέτες για τον Μαρξ περιορίστηκαν πάρα πολύ σε σχέση με το παρελθόν, σε ορισμένες χώρες έπαψαν εντελώς, και αυτό, παρά το γεγονός ότι ο καπιταλισμός απείχε πολύ από το να έχει πετύχει εκείνη την κοινωνική ευημερία και εκείνη την οικονομική και πολιτική σταθερότητα, που οι ιδεολόγοι του και οι πληρωμένοι απολογητές του προσπαθούσαν να αποδείξουν ή ανακοίνωναν ως επικείμενες.

Ωστόσο, αντίθετα με τις προβλέψεις που τον είχαν ρίξει οριστικά στη λήθη τα τελευταία χρόνια, ο Μαρξ επέστρεψε, και στα ράφια των βιβλιοπωλείων ξαναβλέπουμε όλο και περισσότερο τα κείμενά του σε ανατυπώσεις και επανεκδόσεις.

Επιπλέον, μετά την κατάρρευση της Wall Street, ο Μαρξ επανεμφανίστηκε στις πρώτες σελίδες πολλών περιοδικών όλου του κόσμου και οι πιο σημαντικές εφημερίδες τού αφιέρωσαν πολλά άρθρα, συχνά πρωτοσέλιδα, στα οποία οι θεωρίες του ξανάρχισαν να χαρακτηρίζονται πάρα πολύ σημαντικές και προφητικές».

-Πώς εξηγείται αυτό το νέο ενδιαφέρον;

«Αναμφίβολα αυτό πρέπει να αποδοθεί στο γεγονός ότι ο Μαρξ ξαναρχίζει να αντιμετωπίζεται άλλη μια φορά ως ο πιο έγκυρος στοχαστής για να κατανοήσουμε τον καπιταλισμό και να του ασκήσουμε κριτική.

Και αυτό όχι μόνον εξαιτίας της οξυδέρκειας των στοχασμών του -που του επέτρεψε να προβλέψει την παγκόσμια επέκταση του καπιταλισμού και συνεπώς την επέκταση των παραγωγικών δυνάμεων και τη γενίκευση του καθεστώτος της μισθωτής εργασίας- αλλά και επειδή ορισμένα φαινόμενα, που αυτός ανέλυσε, εκδηλώνονται σήμερα (σε έναν καπιταλισμό ο οποίος γνώρισε μιαν εξαιρετική σε ένταση και διάδοση ανάπτυξη) ακόμα πιο καθαρά σε σχέση με τον καιρό του Μαρξ.

Αρκεί να σκεφτούμε τη σημασία της συσσώρευσης που πραγματοποιείται μέσω του χρηματοπιστωτικού συστήματος, την οποία αυτός ανέλυσε στον τρίτο τόμο του "Κεφαλαίου", ή τις κρίσεις ενός καπιταλισμού ο οποίος, καθώς έχει διευρύνει πολύ τη γεωγραφική του επέκταση, θα γίνεται όλο και περισσότερο θύμα των αντιφάσεών του.

Φυσικά με αυτό δεν θέλω βέβαια να πω ότι στις σελίδες του "Κεφαλαίου" μπορούμε να βρούμε απάντηση σε όλα τα φαινόμενα του σύγχρονου καπιταλισμού. Αυτό το κείμενο είναι, ωστόσο, ακόμα πολύ ωφέλιμο για να κατανοήσουμε το χαρακτήρα και τις εξελίξεις του καπιταλιστικού τρόπου παραγωγής.

Και μετά την έκρηξη της οικονομικής κρίσης είναι πάρα πολλοί εκείνοι που ξαναρχίζουν να τιμούν τον ίδιο στοχαστή τον οποίο είχαν θεωρήσει ξοφλημένο λίγα χρόνια πριν».

- Μπορείτε να μας εξηγήσετε ποιο νόημα έχει και ποιες ενδεχόμενες νέες ερμηνευτικές προοπτικές μπορεί να ανοίξει στην ανάγνωση των μαρξικών κειμένων η νέα έκδοση των απάντων του Μαρξ και του Ενγκελς;

«Αντίθετα με ό,τι πιστεύεται γενικά, το έργο του Μαρξ είναι ανολοκλήρωτο και αποσπασματικό. Η αυτοκριτική του αυστηρότητα και το εξαιρετικό του πάθος για γνώση, που τον ωθούσε πάντοτε προς νέες μελέτες, δεν του επέτρεψαν να ολοκληρώσει πολλές από τις εργασίες που άρχισε στη διάρκεια της ύπαρξής του.

Ετσι, πολλά από τα πιο γνωστά γραπτά του Μαρξ (για παράδειγμα, τα "Οικονομικά και φιλοσοφικά χειρόγραφα" του 1844, η "Γερμανική ιδεολογία" και ο δεύτερος και ο τρίτος τόμος του "Κεφαλαίου") δεν είναι διόλου ολοκληρωμένα έργα, αλλά είναι χειρόγραφα, στα οποία σίγουρα δεν μπορούμε να νομίζουμε ότι βρίσκουμε -όπως όμως νόμιζαν- την οριστική αντίληψη του Μαρξ για τα θέματα που πραγματεύεται. Αναφέρω ορισμένα παραδείγματα:

1) Οι κυριότερες ερμηνείες των "Οικονομικών και φιλοσοφικών χειρογράφων" του 1844, τόσο εκείνες που θεωρούσαν ότι σε αυτό το γραπτό ο Μαρξ είχε ήδη εκθέσει τη σκέψη του ολοκληρωμένα (για παράδειγμα, οι γάλλοι υπαρξιστές) όσο και εκείνες που, αντίθετα, θεωρούσαν αυτό το κείμενο ως μιαν αντίληψη πολύ διαφορετική από εκείνη της ωριμότητας (Αλτουσέρ), βασίζονταν στην ιδέα ότι τα "Οικονομικά και φιλοσοφικά χειρόγραφα" του 1844 ήταν ένα αληθινό έργο, στο οποίο είχαν καταγραφεί συγκεκριμένες επεξεργασίες.

Αυτή η πεποίθηση αμφισβητήθηκε εντελώς από τις φιλολογικές σπουδές, που κατέδειξαν ότι αυτά ήταν μόνον ένα μέρος, και, επιπλέον, διατυπωμένο σε χοντρές γραμμές, της φιλολογικής παραγωγής εκείνης της περιόδου, η οποία βασιζόταν ουσιαστικά σε αποσπάσματα από κείμενα πολιτικής οικονομίας.

2) Ο αποσπασματικός χαρακτήρας με τον οποίο αποκαταστάθηκε η "Γερμαναική ιδεολογία", στην τελευταία της έκδοση του 2004, καθιστά πρόδηλη την ερμηνευτική παραχάραξη από μέρους του "μαρξισμού-λενινισμού", ο οποίος είχε παρουσιάσει αυτά τα χειρόγραφα ως εξαντλητική έκθεση του "ιστορικού υλισμού" (έκφραση την οποία, άλλωστε, ποτέ δεν χρησιμοποίησε ο Μαρξ).

Με τη νέα έκδοση των έργων του, ο Μαρξ παίρνει νέα μορφή. Αυτό που έχουμε στη δάθεσή μας σήμερα δεν είναι πλέον η μονολιθική σκέψη που παρουσίαζε ο "μαρξισμός-λενινισμός", αλλά ένα έργο ανοιχτό, πάντοτε κριτικό και ορισμένες φορές αντιφατικό (...)».

Από τον ΘΑΝΑΣΗ ΓΙΑΛΚΕΤΣΗ
http://www.enet.gr/?i=arthra-sthles.el.home&id=123634

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Εις το διηνεκές… ΑΜΗΝ

Βατοπέδι, ούτε σάλιο, σπρεντ, δάνειο, φορολογία, χρεωκοπία… λέξεις ατάκτως ειρημέναι..

Είπα να προσφύγω στις Γραφές, μήπως και καταφέρω να τις βάλω σε μια τάξη.

Και το θαύμα έγινε!

Συνοδική Πράξη του 1365,

«κατά των αποσπώντων τα προσήκοντα της αγίας του Θεού
εκκλησίας κτήματα τε και πράγματα».

Έκτοτε ορίζεται ότι «επί συστάσει και διαμονή των εκασταχού κατά πόλεις και χώρας των αγιοτάτων Μητροπόλεων και εκκλησιών και κτήματα και πράγματα ταύτας προσεκυρώθησαν (...) άτινα εισίν ανακείμενα και αφιερωμένα Θεώ. Διά ταύτα οι θείοι και φιλευσεβείς νόμοι και ιεροί κανόνες μετά πολλής αυθεντίας ορίζονται, ίνα τα ταις εκκλησίαις Θεού αφιερωθέντα πράγματα μένωσιν αναφαίρετα και αναπόσπαστα εις το διηνεκές, οις αφιέρωνται...».

Ας σημειωθεί ότι οι παραπάνω αποφάσεις δεν παραλείπεται να μνημονεύονται ως σήμερα, με στόχο, προφανώς, την επισήμανση της «θείας βούλησης» για τη διατήρησή της στο «διηνεκές»... ΑΜΗΝ

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΩΝ ΚΑΙ ΟΙΝΟΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΝΑΞΟΥ

Σχετικά με τις αγροτικές κινητοποιήσεις που εξελίσσονται σε όλη την Ελλάδα αυτή την περίοδο, θα θέλαμε σαν παραγωγοί από την νεοσύστατη ένωση αμπελουργών και οινοπαραγωγών εδώ στη Νάξο, να δηλώσουμε την συμπαράσταση και την αλληλεγγύη μας στους αγωνιζόμενους μικρομεσαίους και φτωχούς αγρότες.

Πολλά από τα προβλήματα αλλά και από τα αιτήματα που τίθενται σε αυτό τον αγώνα είναι κοινά και αφορούν άμεσα και το μεγαλύτερο κομμάτι των παραγωγών της Νάξου.
Στην ουσία ο γεωργοκτηνοτροφικός τομέας του νησιού πασχίζει να επιβιώσει μέσα από την πίεση που ασκεί η μονόπλευρη τουριστική ανάπτυξη με τις αλλαγές χρήσης της γης και την δέσμευση όλο και περισσότερων παραγωγικών εκτάσεων για τουριστικές υποδομές και παραθεριστικές κατοικίες.

Από την άλλη, η αγροτική πολιτική που εφαρμόζουν οι εκάστοτε κυβερνήσεις κάτω από τις οδηγίες των Βρυξελλών, κινούνται σε ένα γενικό πλαίσιο που παίρνει ελάχιστα υπ’ όψη τους τις ιδιαιτερότητες της παραγωγής ειδικά στον ευρωπαϊκό νότο, και δη σε μέρη όπως η Νάξος. Ο στόχος άλλωστε, όπως εκφράστηκε μέσα από την αναθεώρηση της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής πριν τρία χρόνια, είναι να καταστεί η γεωργία και η κτηνοτροφία ανταγωνιστική, δηλαδή να λειτουργήσει 100% μέσα στους νόμους της αγοράς με καθαρά επιχειρηματικά και ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια.

Τα αποτελέσματα αυτής της πολιτικής τα ζούμε καθημερινά: Μείωση του αγροτικού πληθυσμού, συρρίκνωση του εισοδήματος των μικρομεσαίων αγροτών, συγκεντροποίηση της γης στα χέρια λίγων μεγαλοαγροτών και ταυτόχρονα ενίσχυση ενός πλέγματος μεσαζόντων, μεγαλεμπόρων, τυποποιητών και βιομηχάνων -των γνωστών καρτέλ-, με αποτέλεσμα να προωθούνται κάθε είδους επικίνδυνα και τοξικά διατροφικά σκουπίδια στην αγορά. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η υποβάθμιση των συνεταιριστικών ενώσεων και η μετατροπή τους σε επιχειρήσεις.

Την ίδια ώρα, μέσα από τα ψίχουλα των επιδοτήσεων, κατάφερναν ουσιαστικά να κρατούν τις τιμές χαμηλά για τον παραγωγό προκειμένου να ευνοηθούν οι βιομήχανοι και οι μεταποιητές. Ενδεικτικά αναφέρουμε ότι ενώ στη δεκαετία του ’80 η σχέση τιμής σταριού και ψωμιού ήταν 1:3, τώρα είναι 1:7 ενώ για το βαμβάκι από 1:15, έχει πάει στο 1:20.

Εδώ στη Νάξο, οι τιμές παραγωγού στο σύνολο των γεωκτηνοτροφικών προϊόντων ακολουθούν σε γενικές γραμμές μια φθίνουσα πορεία, αντίστοιχη με αυτήν της υπόλοιπης Ελλάδας. Στην πατάτα, για παράδειγμα τις περισσότερες χρονιές η τιμή είναι πραγματικά εξευτελιστική (το 2008 είχε φτάσει τα 7λεπτά/κιλό για τη βρώσιμη πατάτα!). Τα ίδια και χειρότερα και με το γάλα όπου οι τιμές παραμένουν καθηλωμένες τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια ενώ παράλληλα το κόστος παραγωγής αυξάνει κατακόρυφα.

Επιπλέον, υπάρχει και το πρόβλημα στην διάθεση των παραδοσιακών τυροκομικών προϊόντων που γίνεται κάτω από το φόβο διώξεων και απαγορεύσεων. Παρόμοια ζητήματα μπαίνουν και με τα άλλα τοπικά προϊόντα όπως το λάδι, το κρασί και τη ρακή. Στο χώρο του αμπελιού και του κρασιού παρά την πανάρχαια αμπελο-οινική παράδοση, η Νάξος δεν λογίζεται σαν αμπελουργική ζώνη. Έτσι λοιπόν, η δημιουργία νέων αμπελώνων, η χορήγηση ενισχύσεων και κινήτρων, η αναγνώριση της ιστορίας, των ποικιλιών και του τοπικού κρασιού καθίσταται από πολύ δύσκολη έως αδύνατη.

Η κατάργηση της συνδεδεμένης με την παραγωγή ενίσχυσης, το κόψιμο της ενιαίας ενίσχυσης για τους φτωχούς αγρότες που παίρνουν μέχρι 400 ευρώ επιδοτήσεις ή καλλιεργούν έως τέσσερα στρέμματα, η μη αναγνώριση των ιδιαιτεροτήτων της αγροτικής παραγωγής στην Ελλάδα, και ειδικά σε μέρη όπως η Νάξος, (μικρός κλήρος, φτωχοί αγρότες που εργάζονται παράλληλα και συμπληρωματικά και σε άλλους τομείς όπως η οικοδομή ή ο τουρισμός) θα αποτελέσουν το τελειωτικό χτύπημα στους μικρούς αγρότες. Στον ελληνικό νότο, αυτή η κατάσταση όχι μόνο θα εξωθήσει χιλιάδες αγρότες στις συμπληγάδες της ανεργίας και της ανέχειας αλλά και θα τους εκδιώξει μαζικά από την ύπαιθρο υπονομεύοντας την κοινωνική συνοχή και εξαφανίζοντας τα μικρά χωριά.

Για όλους αυτούς τους λόγους ο αγώνας αυτός έχει μεγάλη σημασία και η θετική του έκβαση μπορεί να αποτελέσει ανάχωμα στην επίθεση που δέχεται ο αγροτικός κόσμος και να είναι ένα βήμα για την καλυτέρευση των όρων ζωής των αγροτών με εγγυημένες τιμές για τα προϊόντα, με μείωση του κόστους παραγωγής, με ενίσχυση για τις ορεινές και τις μειονεκτικές περιοχές. Για μια βιώσιμη, μικρής κλίμακας αγροτική παραγωγή που σέβεται το περιβάλλον και που θα παράγει ποιοτικά και φτηνά αγροτικά προϊόντα προς όφελος όλης της κοινωνίας.


ΤΟ Δ.Σ. ΤΗΣ ΕΝΩΣΗΣ
ΑΜΠΕΛΟΥΡΓΩΝ & ΟΙΝΟΠΑΡΑΓΩΓΩΝ ΝΑΞΟΥ

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Δημοσιονομική Κρίση και Οικονομία

Σε μια κοινωνία που, ένεκα της μεγάλης οικονομικής κρίσης, οδηγείται τελικά σε αλληλοσυγκρούσεις κοινωνικών και παραγωγικών στρωμάτων μέσα από ένα καλλιεργούμενο κοινωνικό αυτοματισμό, χωρίς συνολική πολιτική και στρατηγική, αποχτά ιδιαίτερο ενδιαφέρον η ανοικτή επιστολή του ΙΝΕ της ΓΣΕΕ προς τον Πρωθυπουργό για τη δημοσιονομική κρίση και την οικονομία’.
…. Όσοι επιμένουν στη συνέχιση των πολιτικών που ευθύνονται για την κρίση με επίκληση των «αγορών» καλό είναι να τους υπενθυμίσετε ως εκλεγμένος Πρωθυπουργός με πρόσφατη ισχυρή λαϊκή εντολή ότι εκτός από τις αγορές υπάρχουν οι άνθρωποι και οι ανάγκες τους….
Οι άνθρωποι δημιουργούν τις αγορές δεν υποτάσσονται σ’αυτές.

Ακολουθεί ολόκληρη η επιστολή

Αξιότιμε κε Πρόεδρε, Το τελευταίο χρονικό διάστημα η ελληνική κοινωνία, οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι βιώνουν τη ραγδαία εξάπλωση συνδρόμων κινδυνολογίας που δημιουργούν ένα κλίμα γενικευμένης οικονομικής ανασφάλειας και απαισιοδοξίας.


Τα σύνδρομα αυτά καθημερινά αναπαράγονται από ‘φωνές’ κύκλων του εσωτερικού και του εξωτερικού που βρίσκουν εύκολα χώρο έκφρασης στα ελληνικά και διεθνή ΜΜΕ, και με δραματικό τρόπο προφητεύουν τη δημοσιονομική χρεοκοπία και πλέον και την έξοδο της ελληνικής οικονομίας από την ΟΝΕ.

Αμφισβητήσιμοι δείκτες εκτίμησης της πιθανότητας δημοσιονομικής χρεοκοπίας από αμφισβητήσιμους οίκους εκτίμησης πιστωτικού κινδύνου λειτουργούν ως όχημα εκβιασμού της ελληνικής οικονομίας, της δημοκρατίας μας, του ελληνικού λαού, των εργαζομένων, του μέλλοντος της Ελλάδας.
Οι ίδιες ‘φωνές’ ζητούν αμέσως πολιτικές αποφάσεις που, ωστόσο, τις προεξοφλούν με την άμεση υποταγή της οικονομικής πολιτικής στα χρηματοπιστωτικά ‘θέλω’ και τα κερδοσκοπικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω από τον όρο ‘αγορές’.

Οι ίδιες ‘φωνές’ συσχετίζουν τη σημερινή δημοσιονομική κρίση με το αναποτελεσματικό, γραφειοκρατικό, σπάταλο και υπερδιογκωμένο ελληνικό κράτος και τις δυσλειτουργίες των αγορών, ειδικότερα της αγοράς εργασίας, που παρεμποδίζουν το υγιές επιχειρηματικό δυναμικό της χώρας να εκδηλώσει τη δυναμική του, που ποτέ όμως δεν έχει εκδηλώσει.


Και οι υποθέσεις αυτές οδηγούν στο γνωστό συνταγολόγιο: ιδιωτικοποιήσεις, περαιτέρω απελευθέρωση των αγορών και κυρίως εισοδηματική λιτότητα στον ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, ως μονόδρομο εξόδου από τη δημοσιονομική κρίση και την κρίση ανταγωνιστικότητας που γνωρίζει η ελληνική οικονομία.

Υποστηρίζουν με περίσσιο ζήλο το σχεδιασμό πιο σκληρών σεναρίων στο πλαίσιο του νέου Προγράμματος Σταθερότητας και Ανάπτυξης, ώστε οι ‘αγορές’ να το προεξοφλήσουν θετικά και να εξομαλυνθεί η πίεση του διεθνούς τραπεζικού συστήματος στο ασφάλιστρο κινδύνου των ελληνικών ομολόγων. Η τεράστια αύξηση της ανεργίας ‘αναγκάζει’ τις ίδιες ‘φωνές’ να προσθέτουν στις πάγιες απόψεις τους, μικρή δόση ρητορικής απασχόλησης, η οποία θα πρέπει ωστόσο να είναι αποτέλεσμα μείωσης του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων.


Η Ελλάδα καλείται για μία ακόμη φορά στην μεταπολιτευτική ιστορία της να επιλέξει το δρόμο της σκληρής δημοσιονομικής προσαρμογής, με άνισο καταμερισμό του κόστους. Και το πιο τραγικό: είναι οι ίδιες ‘φωνές’ που στο παρελθόν ζητούσαν και στο μέλλον θα ζητήσουν τις ίδιες επιλογές πολιτικής για να βγει η χώρα από την κρίση, που αυτές οι πολιτικές προκαλούν.


Δυστυχώς, για ακόμη μία φορά οι ‘φωνές’ αυτές λειτουργούν ως αντίλαλος των ‘θέλω’ των ‘αγορών’. Αδυνατούν να δραπετεύσουν από ένα μοντέλο σκέψης και συμπεριφοράς που καθοριστικά ευθύνεται για τη σημερινή κατάσταση της οικονομίας, που έχει αποτύχει στην πράξη να δημιουργήσει αποτελεσματικούς μηχανισμούς ανάπτυξης, ανταγωνιστικότητας, τεχνολογικού μετασχηματισμού, απασχόλησης, καταπολέμησης της φτώχειας και των οικονομικών ανισοτήτων, ώστε να διασφαλιστούν συνθήκες διατηρήσιμης δημοσιονομικής και μακροοικονομικής προοπτικής.
Η άσχημη κατάσταση της οικονομίας μας και η κρίση του δημοσιονομικού συστήματος δεν μπορούν να αμφισβητηθούν. Η αποκατάσταση της φερεγγυότητας και της αξιοπιστίας της πολιτικής οικονομίας της χώρας σε σημαντικό βαθμό θα κριθεί από την υπέρβαση της οικονομίας από τα ‘δίδυμα ελλείμματα’ (το δημοσιονομικό και το έλλειμμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών), με τη λήψη μέτρων που να οδηγήσουν την οικονομία σε διατηρήσιμη αναπτυξιακή τροχιά με δημοσιονομική προοπτική και κοινωνική συνοχή.


Το πραγματικό δίλημμα δεν περιορίζεται απλά μεταξύ σταθεροποίησης ή ανάπτυξης, αλλά μεταξύ πολιτικών που εξυπηρετούν τα κερδοσκοπικά χρηματοπιστωτικά συμφέροντα και υπονομεύουν την οικονομική, κοινωνική και πολιτική σταθερότητα της χώρας, ή πολιτικών σε όφελος της κοινωνίας, με δίκαιη αναδιανομή και ανάπτυξη σε αντίθεση με τα ‘θέλω’ των αγορών. Η επιτυχία της οικονομικής πολιτικής δεν θα κριθεί από την ικανοποίηση των κερδοσκοπικών πιστωτικών συμφερόντων. Ούτε από την προσωρινή χαλάρωση των πιστωτικών περιορισμών, που θα γίνουν πιο αυστηροί στην επόμενη κρίση αξιοπιστίας, αν δεν αντιμετωπιστούν οι πραγματικές παραγωγικές-διαρθρωτικές αδυναμίες της οικονομίας.


Θα κριθεί από την επίτευξη διατηρήσιμων ρυθμών μεταμόρφωσης του παραγωγικού - διαρθρωτικού μετασχηματισμού που θα θωρακίσουν την οικονομία στο μέλλον απέναντι στην απληστία των παγκοσμιοποιημένων αγορών χρήματος και κεφαλαίου. Από τη διαμόρφωση δομών που θα διασφαλίζουν την ικανότητα της οικονομίας να μετασχηματίζεται με τρόπο που να βελτιώνει τη διεθνή θέσης της.
Η αντιμετώπιση της δημοσιονομικής κρίσης και της κρίσης ανταγωνιστικότητας προϋποθέτει παρεμβάσεις σε βασικούς πυλώνες της δομής της οικονομίας. Οι προτάσεις που στοχεύουν στην κατάργηση εργατικών δικαιωμάτων και στη μείωση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων δεν απαντούν στα βασικά προβλήματα της οικονομίας.


Είναι χαρακτηριστικό ότι το εισοδηματικό μερίδιο της εργασίας στο σύνολο της οικονομίας συρρικνώθηκε από το 74% το 1990 στο 66% το 2006, το μοναδιαίο κόστος εργασίας βρίσκεται στα χαμηλότερα επίπεδα της Ευρωζώνης. Η ανεργία αυξάνεται με ταχείς ρυθμούς και πάνω από το 1/5 του πληθυσμού βρίσκεται πλέον στα όρια της φτώχειας.
Η υπέρβαση από την τρέχουσα δημοσιονομική κρίση περνάει μέσα από το μετασχηματισμό του φορολογικού συστήματος. Η σημερινή κρίση αποτυπώνει την αποτυχία της οικονομικής πολιτικής του παρελθόντος να διαμορφώσει ένα πραγματικά δίκαιο φορολογικό σύστημα.


Η παραοικονομία, η τεράστια φοροδιαφυγή και φοροκλοπή, οι προκλητικές και οικονομικά αναποτελεσματικές φοροαπαλλαγές, η μεγάλη ανισότητα στη κατανομή του φορολογικού βάρους, η άνιση σχέση άμεσων/έμμεσων φόρων αποτελούν στο σύνολό τους θεμελιακή αιτία δημοσιονομικής ανισορροπίας, και της δραματικής υστέρησης των φορολογικών εσόδων έναντι της εξέλιξης των δαπανών.


Τα χαρακτηριστικά αυτά επίσης αποκαλύπτουν την κοινωνική βάση της δημοσιονομικής κρίσης, που εντοπίζεται στις μη μισθωτές ομάδες του πληθυσμού. Άμεσες παρεμβάσεις στη σύλληψη της φοροδιαφυγής θα δημιουργήσουν σημαντικές ροές εσόδων, βελτιώνοντας αφενός την ικανότητα άμεσης χρηματοδότησης του δημόσιου ελλείμματος και αποπληρωμής τους χρέους, αφετέρου την πιστοληπτική αξιοπιστία της χώρας.

Η σύλληψη της φοροδιαφυγής και η συστηματική δημοσιοποίηση των ροών από τη φοροδιαφυγή θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα σταθερό πλαίσιο προσδοκιών που θα περιόριζε την κερδοσκοπία ως προς την πιστοληπτική αξιοπιστία της χώρας, ενώ θα συνέβαλε καθοριστικά στη δημιουργία συνθηκών διατηρήσιμης και, κυρίως, κοινωνικά αποδεκτής δημοσιονομικής εξυγίανσης και προοπτικής.
Η ύπαρξη των ‘δίδυμων ελλειμμάτων’ προσεγγίζεται συνήθως μονομερώς από την πλευρά δηλαδή της αναποτελεσματικότητας του κράτους. Δεν είναι όμως αποτέλεσμα, μόνο, της αδιαφανούς και σπάταλης δημοσιονομικής διαχείρισης. Αποτυπώνουν κυρίως το ‘παραγωγικό’ έλλειμμα της οικονομίας και είναι έκφανση της οριακής βιωσιμότητας του ελληνικού αναπτυξιακού μοντέλου.
Τα επιχειρήματα και οι υποθέσεις που συνοδεύουν τις ίδιες προσεγγίσεις περί αντισταθμίσματος ανάμεσα στις πραγματικές αμοιβές και την απασχόληση, όπως και ανάμεσα στις κοινωνικές λειτουργίες του κράτους και τις συνακόλουθες δαπάνες με την οικονομική αποτελεσματικότητα πηγάζουν είτε από την κυριαρχία μίας στατικής αντίληψης περί του συστήματος παραγωγής που δεν λαμβάνει υπόψη τη τεχνολογική δυναμική, είτε από μία σκόπιμη αποσιώπηση της ευθύνης του επιχειρηματικού τομέα να δεσμευτεί σε μία επενδυτική στρατηγική που θα κάνει τη σχέση ποιότητας/κόστους υπόβαθρο της ανταγωνιστικότητας της οικονομίας.


Η ενσωμάτωση της γνώσης και της καινοτομίας σε όλο το εύρος του παραγωγικού ιστού της χώρας είναι ουσιώδης παράμετρος της παραγωγικότητας και της ποιότητας που απαιτούνται για τη διασφάλιση της ανταγωνιστικότητας στις σημερινές διεθνοποιημένες οικονομίες. Όμως προϋποθέτουν την ύπαρξη επιχειρηματικής δυναμικής, η απουσία της οποίας βρίσκεται στον πυρήνα του αναπτυξιακού προβλήματος της χώρας.
Η ενίσχυση της φερεγγυότητας και της αξιοπιστίας της χώρας δεν είναι ζήτημα μόνο στατιστικό, αλλά αναπτυξιακό. Η άμεση δέσμευση του επιχειρηματικού τομέα σε μία στρατηγική δημιουργίας μίας κρίσιμης μάζας δραστηριοτήτων ικανή να αποτελέσει τη βάση μετάβασης της οικονομίας σε ένα σύγχρονο, εξωστρεφή παραγωγικό δυναμικό, θα μπορούσε άμεσα να απελευθερώσει την οικονομία και την οικονομική πολιτική από την ‘ομηρία’ των αγορών.


Θα δημιουργούσε θετικές προσδοκίες για την ικανότητα της χώρας να δημιουργήσει ροές εισοδήματος που θα διασφάλιζαν την φερεγγυότητα του κράτους ως προς την αποπληρωμή του χρέους. Η δέσμευση θα μπορούσε να πάρει τη μορφή ενός προγράμματος παραγωγικής αναδιάρθρωσης με συγκεκριμένους και ποσοτικά προσδιορισμένους στόχους, ως προς την άμεση αύξηση των ιδιωτικών επενδύσεων στην έρευνα και την τεχνολογία, στην απορρόφηση καινοτομιών, στην παραγωγή νέων, ανταγωνιστικών προϊόντων, και στην αύξηση της απασχόλησης.


Το τραπεζικό σύστημα οφείλει να συμμετάσχει στην υλοποίηση του προγράμματος αναδιάρθρωσης, συμβάλλοντας στη μετάβαση της οικονομίας σε νέο μοντέλο ανάπτυξης. Και το πρόγραμμα αυτό θα μπορούσε να λειτουργήσει παράλληλα με το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης, αμφισβητώντας αμέσως την αξιοπιστία της όποιας στατιστικής εκτίμησης για την πιστοληπτική ικανότητα της χώρας.


Το Εθνικό Στρατηγικό Πλαίσιο Ανάπτυξης θα μπορούσε περαιτέρω να ενισχύσει την αναπτυξιακή δυναμική που θα έδινε το πρόγραμμα υπέρβασης και αναδιάρθρωσης του επιχειρηματικού τομέα, στοχεύοντας σε δράσεις που δημιουργούν απασχόληση.
Είναι πράγματι ανάγκη όλοι οι κοινωνικοί φορείς να συμβάλουν στην υπέρβαση της χώρας από τη δημοσιονομική και αναπτυξιακή δυσλειτουργία και κρίση και να δεσμευθούν σε άμεσες και μακροπρόθεσμες παρεμβάσεις που θα κατανέμουν ισότιμα το όφελος της οικονομικής ανάπτυξης.


Αυτό που η τρέχουσα κρίση δεν επιτρέπει σε κανέναν είναι να παρεμβαίνει στη δημόσια συζήτηση, κομίζοντας προτάσεις και ιδέες που αφορούν στην κυβέρνηση, στο κράτος, στις ευθύνες των άλλων κοινωνικών ομάδων, ενώ δεν αναλαμβάνει τις δικές του ευθύνες και, κυρίως, δεν δεσμεύεται ως προς τις δικές του ενέργειες για την έξοδο της χώρας από την κρίση.
Η επιτυχία των πολιτικών που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της κοινωνίας και της ανάπτυξης της χώρας που δεν έχουν προεξοφλήσει οι ‘αγορές’, είναι η μόνη που μπορεί να οδηγήσει τα κερδοσκοπικά χρηματοπιστωτικά κεφάλαια να ‘χάσουν το στοίχημα της χρεοκοπίας’ της Ελλάδας, και ν’ ανοίξει ένα νέο δρόμο, πιο αισιόδοξο, πιο δημοκρατικό, πιο δίκαιο στην ελληνική κοινωνία.
Αξιότιμε κε Πρόεδρε,
Οι απρόσωπες αγορές στο εξωτερικό βρίσκουν κοινό τόπο συνάντησης στο εσωτερικό με πολιτικές οι οποίες καταδικάστηκαν και «φωνές» οι οποίες επιμένουν να σας καλούν και να σας εγκαλούν να πάρετε και άλλα σκληρά και επώδυνα μέτρα για τους πολλούς, τους μη έχοντες και μη κατέχοντες.
Μέτρα προφανώς απαιτούνται αρκεί να είναι δίκαια, να μην οδηγούν την οικονομία σε ύφεση και ν’απευθύνονται στους υπαίτιους της κρίσης.

Στους φοροφυγάδες και φοροκλέφτες, στην αμέτρως επιδοτούμενη και στην κρατικοδίαιτη επιχειρηματικότητα, στους ραντιέρηδες και τους κατόχους ή χρήστες εξωχωρίων εταιριών. Σ’όλους αυτούς οι οποίοι ενώ ευθύνονται για την κρίση σπεύδουν να επωφεληθούν και να κερδοσκοπήσουν εξ’αυτής.
Όσοι επιμένουν στη συνέχιση των πολιτικών που ευθύνονται για την κρίση με επίκληση των «αγορών» καλό είναι να τους υπενθυμίσετε ως εκλεγμένος Πρωθυπουργός με πρόσφατη ισχυρή λαϊκή εντολή ότι εκτός από τις αγορές υπάρχουν οι άνθρωποι και οι ανάγκες τους.
Οι άνθρωποι δημιουργούν τις αγορές δεν υποτάσσονται σ’αυτές. Γιάννης Παναγόπουλος Πρόεδρος ΙΝΕ-ΓΣΕΕ

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Να μην τρελαθούμε κι από πάνω…

Πέραν από τα ομόλογα, τα ελλείμματα, το δανεισμό και την πτώχευση θα υπάρχει και το χιούμορ, έτσι για να ισοροπούμε…

Τι κάνει ο έλληνας μετά το sex?

- To 10% ανάβει τσιγάρο

- Το 20% γυρίζει πλευρό

- Και το 70% γυρίζει σπίτι !!!

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Ο George Carlin

Η ζωή δεν μετριέται από τον αριθμό των αναπνοών που παίρνουμε, αλλά από τις στιγμές που μας κόβουν την ανάσα

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Με ή χωρίς κανόνες αυτοδέσμευσης;

• Οι κοινότητες Οίας και Πανόρμου θέλουν να διατηρήσουν την αυτονομία τους και να μην υπαχθούν στους νέους Δήμους. Η περίπτωση της Απειράνθου με ανησυχεί. Γιατί δεν έχει αναληφθεί ανάλογη πρωτοβουλία;

• Τόσο πολύ έχει απορροφήσει τον Γλέζο ο ΣΥΡΙΖΑ και τα προβλήματα με τον ΣΥΝ;

• Πρόστιμο, λέει, θα επιβληθεί και στο Λιμενικό Ταμείο Νάξου γιατί δεν έχει δημιουργήσει τις κατάλληλες υποδομές. Τι μας λες κα Λούκα, εγώ τα βρίσκω όλα μια χαρά. Έτσι θέλουμε το λιμάνι μας εμείς. Ανοργάνωτο, μικρό, χωρίς ανέσεις και εξυπηρετήσεις. Δε ρωτάς και τον Ανωμερίτη του ΟΛΠ που το επισκέπτεται συχνά;

• Για παραβάσεις στη διαχείριση των αποβλήτων των πλοίων μίλησε η Λούκα (χθες στη Σύρο). Τα χερσαία απόβλητα που πέφτουν στη θάλασσα από την παρακείμενη χωματερή της Νάξου τα ξέρει; Και ποιος θα πληρώσει γι’ αυτά;

• Η κεντρική και περιφερειακή διοίκηση δεν έχουν καμιά ευθύνη;

• Ο Μπάιλας που ήταν δίπλα στη Λούκα δεν την πληροφόρησε; Βλέπεις, η γεωγραφική ιδιομορφία του νομού δεν επιτρέπει και στους Ναξιώτες δημοσιογράφους να παρίστανται. Τι να σου κάνει ο Καμβύσης από τη Νάξο, λείπει και η Μπράουν…

• Μου λείπει πράγματι η κα Μπράουν από τα μικρόφωνα του ΜΕΣΟΓΕΙΟΣ. Έχω…εξάρτηση από την παιγνιώδη φωνή της και δεν μπορώ να συνηθίσω τον αργόσυρτο και βαρύτονο μονόλογο του Βλαχάκη. Πιο δημοσιογραφική η Μπράουν και με μεγαλύτερο πλούτο ειδήσεων…

• Μαθαίνω ότι είναι στον Καναδά (εκεί έζησε πολλά χρόνια) αλλά από τη Δευτέρα θα είναι πάλι εδώ. Τουλάχιστον από κει δεν μπορούσε η ευλογημένη να στέλνει πότε-πότε μια τηλεφωνική ανταπόκριση, για να μη ξεχάσουμε τη ζεστή φωνούλα της και να…παίρνουμε και τη δόση μας…

• From Canada, with love…

• Μέσα ενημέρωσης δεν υπάρχουν μόνο στη Σύρο κύριε Περιφερειάρχα. Το ξέρετε. Καλό είναι να επικοινωνείς με όλους σε αυτόν τον ιδιόμορφο νομό που ήλθες, ίσως και εξαιτίας της ιδιομορφίας του έχεις άλλο ένα λόγο να το κάνεις.

• Τη δοκιμασία του naxiou την παρακολουθήσαμε με ενδιαφέρον. Και αυτό γιατί αυτή η περιπέτεια δοκιμάζει και τη λειτουργία της κοινωνίας μας, των νέων μέσων επικοινωνίας αλλά και την κουλτούρα και την ποιότητα του δημόσιου διαλόγου. Ο τρόπος που τέλειωσε αυτή η περιπέτεια δίνει επίσης αφορμές για συζητήσεις σχετικά με την εξουσία και τα Μέσα, για την άμυνα των εξουσιαστών, για την μεγάλη ασυδοσία του δημόσιου λόγου, για την αδυναμία άμυνας του απλού πολίτη, για τον τρόπο διεξαγωγής του πολιτικού αγώνα…

• Είδατε δημοσιότητα; Αρνητική φυσικά δημοσιότητα. Ασφαλώς λόγω της υπουργικής ιδιότητας του Ραγκούση δόθηκε αυτή η έκταση. Εμείς όμως θα προβληματιστούμε γύρω από αυτό το σοβαρό πολιτικό και κοινωνικό θέμα, που είναι ΓΕΝΙΚΟ και ΤΟΠΙΚΟ μαζί ή θα το αφήσουμε να περάσει σαν κάτι φυσιολογικό, σαν νερό που κυλά στο ρυάκα της Ποταμιάς;

• Τα απόνερα όλης αυτής της ιστορίας , δεν έχουν πιάσει γιαλό..

• Η είδηση αναμεταδόθηκε και πέρα από το … Κουφονήσι, αναφέρθηκαν ως εμπλεκόμενα με το ονοματεπώνυμό τους κορυφαία πολιτικά πρόσωπα και έγιναν ευάλωτα ανά πάσα στιγμή…

• Γιατί δεν μίλησαν μέχρι τώρα; Και τι να πουν…

• Πάντως θυμηθείτε το. Όλα έχουν το τίμημά τους!

• Όχι μπλόκα στα blog-a, αλλά χωρίς στοιχειώδεις κανόνες αυτοδέσμευσης;

• Παιδιά στο πορτ μπαγκάζ αυτοκινήτου…Αν σας διάβαζαν ένα τέτοιο τίτλο, χωρίς τίποτε άλλο πού θα πήγαινε το μυαλό σας; Σε χώρες τριτοκοσμικές, σε συνθήκες απαγωγής, σε παράνομους μετανάστες ή δεν θα πιστεύατε αυτό που ακούσατε…Αν σας ανάφεραν και το μέρος που συνέβη το γεγονός, θα ψάχνατε ίσως κάποιες αναλογίες, τότε που τα παιδιά των χωριών της Νάξου δούλευαν στα χωράφια και πήγαιναν σχολείο, τότε που διάβαζαν με τη βοήθεια μιας θαμπής λάμπας, τότε που περπάταγαν ξυπόλυτα για να πάνε να συναντήσουν τη γνώση…

• Και τότε και τώρα, άνισες ευκαιρίες σπουδών και εργασίας, ταξικές, κοινωνικές και γεωγραφικές διακρίσεις. Ω, τι κόσμος μπαμπά, κατά το γνωστό θεατρικό έργο του Κώστα Μουρσελά.

• Διάβαζα προχθές στην «Κοινή Γνώμη» την άποψη Μαράκη για την πιθανή υποψηφιότητα Κόκκοτα. Εμμέσως πλην σαφώς, όπως γράφουν οι αξιοπρεπείς σχολιαστές, δήλωσε ότι άτομα του παρελθόντος, όπως ο Κόκκοτας, δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του νέου Δήμου!

• Ο πόλεμος τώρα αρχίζει. Το casus belli υπάρχει.

• Avanti.

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Αποκριάτικες εκδηλώσεις στο Δήμο Δρυμαλίας

Κυριακή 31 Ιανουαρίου, στις 12:00 το μεσημέρι, Πνευματικό Κέντρο Κωμιακής: «Μασκαρέματα» (κατασκευές, παιχνίδια, διαγωνισμοί, ταχυδακτυλουργικά, μπαλονοκατασκευές από τον κλόουν DiNo, κ.λ.π.)

Τετάρτη 3 Φεβρουαρίου, 5:00 μ.μ., Πολυχώρος Τέχνης στο Χαλκί: Αποκριάτικες γεύσεις (ξεροτήγανα, τούρτες και άλλες αποκριάτικες συνταγές)

Σάββατο 6 Φεβρουαρίου, 6:00 μ.μ., Χαλκί (Λύκειο Τραγαίας): «Μασκαρέματα» (κατασκευές, παιχνίδια, διαγωνισμοί, ταχυδακτυλουργικά, μπαλονοκατασκευές από τον κλόουν DiNo, κ.λ.π.).

Κυριακή 7 Φεβρουαρίου, 5:00 μ.μ., Πολιτιστικό Κέντρο Συλλόγου Φιλωτιτών, Φιλώτι: «Ξετυλίγοντας …παραμύθια». Ελάτε να απολαύσουμε παραδοσιακά παραμύθια.

Πέμπτη 11 Φεβρουαρίου, 4:00 μ.μ., Εξόρμηση μασκαράδων στα μικρά χωριά (Δανακό, Κεραμωτή, Σκαδό και Μέση)

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΡΟΥΤΣΗΣ: Ερώτηση στη Βουλή για τη μεταφορά … φοτρίων

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΜΕ ΑΠΟΦΑΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΕΚΤΙΝΑΣΣΕΤΑΙ ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΤΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΑΠΟ ΚΑΙ ΠΡΟΣ ΤΑ ΝΗΣΙΑ.

Σε μια δύσκολη οικονομική περίοδο για τη χώρα και ιδιαίτερα για τη νησιωτική Ελλάδα, η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, χωρίς καμία διαβούλευση με τους τοπικούς φορείς, αποφάσισε αιφνιδιαστικά την αύξηση - ως και 40% - του κόστους μεταφοράς των φορτίων από και προς τα νησιά μας.

Μια απόφαση που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις δεσμεύσεις του Πρωθυπουργού, κατά την ομιλία του στις προγραμματικές δηλώσεις της Κυβέρνησης, ότι θα μειώσει το κόστος των μεταφορών στα νησιά, εισάγοντας την αρχή του μεταφορικού ισοδύναμου στις ακτοπλοϊκές συγκοινωνίες.

Πιο συγκεκριμένα, ενώ μέχρι σήμερα οι μεταφορικές επιχειρήσεις μετέφεραν από και προς τα νησιά των Κυκλάδων τις κενές καρότσες φορτωμένες επάνω σε άλλες καρότσες φορτηγών και χωρίς μάλιστα να έχει τεθεί ποτέ θέμα ασφάλειας, σύμφωνα με την υπ’ αριθμό 01/21-12-2009 πρόσφατη μόνιμη αστυνομική εγκύκλιο της Διεύθυνσης Λιμενικής Αστυνομίας απαγορεύεται στο εξής αυτή η πρακτική.

Αυτό το πολύ σοβαρό θέμα έφερε με σχετική ερώτηση του στη Βουλή ο Βουλευτής Κυκλάδων, μεταφέροντας παράλληλα την αγωνία του επιχειρηματικού κόσμου και των κατοίκων των Κυκλάδων γι’ αυτή τη δυσμενή εξέλιξη.
Ο κ. Βρούτσης ζήτησε από τους Υπουργούς Προστασίας του Πολίτη και Μεταφορών, Υποδομών και Δικτύων να παρέμβουν άμεσα για την επίλυση του προβλήματος, προκειμένου να επανέλθει το προϊσχύον καθεστώς στην θαλάσσια μεταφορά φορτίων από και προς τα νησιά των Κυκλάδων και πάντοτε μέσα στα πλαίσια της προβλεπόμενης ασφάλειας.

Στην ερώτησή του υπογράμμισε, επίσης, ότι η αύξηση του κόστους της μεταφοράς των φορτίων, αναμένεται να μετακυλισθεί στα μεταφερόμενα αγαθά και εμπορεύματα, με αποτέλεσμα να επιβαρύνεται σημαντικά το κόστος διαβίωσης των
κατοίκων και κατ’ επέκταση να μειώνεται περαιτέρω η ανταγωνιστικότητα των τοπικών επιχειρήσεων, καθώς και των παραγόμενων από αυτές προϊόντων.
Ο βουλευτής επισήμανε χαρακτηριστικά ότι: «Τέτοια επαχθή μέτρα αντιστρατεύονται τη νησιωτικότητα και αντίκεινται στο πνεύμα της ρητής διάταξης του Συνταγματικού Νομοθέτη που προβλέπει μέριμνα και ειδικές πολιτικές για τη νησιωτική Ελλάδα. Δυστυχώς, επιβεβαιώνεται καθημερινά πως αντιλαμβάνεται η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τη στήριξη της νησιωτικής επιχειρηματικότητας, καθώς και τις ειδικές ανάγκες των κατοίκων των νησιών».

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Να η ευκαιρία..

Υποθέτουμε ότι στην πίτα της ΟΝΑΣ το Σάββατο στο Πνευματικό Κέντρο του Δήμου Γαλατσίου θα υπάρχει, εκτός απ’ όλο τον καλό τον κόσμο και … παπάς για το καθιερωμένο τελετουργικό.

Μήπως είναι ευκαιρία στο σημείο που αναφέρεται « υπέρ των διοικούντων, των παρευρισκομένων και των… λοιπών συγγενών ..» να δεηθεί και «υπέρ της επιλύσεως των χρονίων προβλημάτων της νήσου Νάξου…» μήπως βάλει ο Μεγαλοδύναμος το χέρι Του, διότι εκείνος ο μακρύς κατάλογος που συντάσσεται κάθε χρόνο στο ΤΙΤΑΝΙΑ πάει στο καλάθι των αχρήστων;

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

“σεξιστές” δεν είμαστε, αλλά…

… μετά την πρώτη επιδρομή της Μαριλίζας που βάλθηκε να μας «μπολιάσει» με το ζόρι, αλλά εμείς σθεναρά αντισταθήκαμε…
… ήλθε η Μπατζελή που προσπαθεί να μας μάθει τι εστί βερίκοκο, αλλά ως γνώστες και εδώ σθεναρά αντιστεκόμαστε…
… έπεται η Τίνα Μπιρμπίλη με τους ημιυπαίθριους , τις πράσινες κατοικίες και τα πράσινα μερεμετίσματα..
Υπάρχει και η Λούκα και η Δαμανάκη και η Γκερέκου…
Μήπως ο Γιώργος με την ποσόστωση θα μας βάλει να τσακωθούμε με τις γυναίκες μας;

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Σιγά που δεν θα μας δάνειζαν οι τράπεζες

Αφού προηγήθηκε μια γενικευμένη επίθεση κατά της Ελλάδας ( είχαμε δώσει την αφορμή με τη διαχείριση των δημοσιοοικονομικών μας ).

Αφού διαμόρφωσαν κλίμα οικονομικής τρομοκρατίας.

Αφού άναψαν κόκκινα λαμπάκια περί πτώχευσης, γιατί θα αδυνατούσαμε να πληρώσουμε τις υποχρεώσεις μας.

Ήρθαν και μας πρόσφεραν πολλαπλάσια δάνεια από όσα είχαμε ζητήσει.

Απλά οι κερδοσκόποι τραπεζίτες ( αυτοί είναι η ψυχή του καπιταλισμού ) διαμόρφωσαν όρους για να κερδοσκοπήσουν. Όχι βέβαια για λόγους ανθελληνισμού ( αλήθεια τι απαράδεκτος όρος ) αλλά ως τον ευαίσθητο κρίκο της ευρωζώνης.

Μήπως οι ίδιοι δεν ήταν που, μέχρι την παραμονή της πτώχευσης της Lehman Brothers, πρότειναν τη μετοχή της ως την πλέον αξιόπιστη;

Μπορεί να μας ληστεύουν ( τους δώσαμε την αφορμή ) αλλά τη μνήμη και την κρίση μας δεν …

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Είναι πολλά τα λεφτά πατριώτες…

Τι παίρνει το ΚΤΕΛ για τη μεταφορά μαθητών;

Αξίζει να αναφέρουμε ότι το ΚΤΕΛ Νάξου, έχοντας το μονοπώλιο αναλαμβάνει κάθε χρόνο τη μεταφορά των μαθητών, κατόπιν διαγωνισμού μέσω της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης Κυκλάδων.
Για τη σχολική περίοδο 2009-2010 το ΚΤΕΛ Νάξου θα λάβει από τη Νομαρχία συνολικά το ποσό των 389.000 ευρώ. Από αυτά, τα 115.000 ευρώ αντιστοιχούν στη μεταφορά των μαθητών της Πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και 274.000 για τους μαθητές της Δευτεροβάθμιας.

Από το ΒΗΜΑ της Νάξου
(και ευχαριστούμε το φίλο σχολιαστή που μας έπιασε αδιάβαστους…)
Η φωτογραφία του ΙΧ είναι από την ΚΥΚΛΑΔΙΚΗ

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Α-πί-στευ-το!!!

Χαιρετίζουμε την πρώτη ηλεκτρονική ανακοίνωση της ΟΝΑΣ!

Για ιστορικούς λόγους σας την μεταφέρουμε για να το πιστέψει και ο πλέον άπιστος!
Για τυπικούς επίσης λόγους δεν κρίνουμε το περιεχόμενο της εκδήλωσης.
Θα είμαστε εκεί …

(«κλικ» στην εικόνα να γίνει τεράστια…!!!)

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Τερματίζεται η δίωξη του ΝΑΞΙΟΥ

Ο υπουργός Γιάννης Ραγκούσης ανεκάλεσε την ποινική δίωξη μετά τη δήλωση που υπέβαλε ο διαχειριστής του Blog και που έχει ως εξής:


«Το επίμαχο κείμενο, μου εστάλη από χρήστη του Διαδικτύου και αναγνώστη του blog, στο οποίο κάνω αναρτήσεις τοπικού περιεχομένου για τις Κυκλάδες.Από δική μου υπαιτιότητα, ολιγωρία και αμέλεια αλλά όχι δόλο, υπήρξε λανθασμένη εγγραφή του τίτλου και γι αυτό το λόγο σας ζητώ ειλικρινά συγγνώμη.Σας διαβεβαιώνω ότι δεν συμμερίζομαι το κείμενο του άρθρου και σας δηλώνω ότι στο μέλλον δεν πρόκειται να υπάρξει παρόμοιο θέμα».

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Η Νάξος των δύο ταχυτήτων…

…της νεκράς και της όπισθεν.

Προσπαθούμε να παρακολουθήσουμε τον διάλογο των σχολιαστών στην ανάρτησή μας με τίτλο «ΚΡΑΥΓΗ ΔΙΑΜΑΡΤΗΡΙΑΣ ΑΠΟ ΤΗ ΧΙΛΙΑ ΒΡΥΣΗ»
Δεν είναι εύκολο.
Τα σχόλια ξεπέρασαν τα 115 !
Κάτοικοι του ίδιου τόπου, συνθέτουν δύο διαφορετικούς κόσμους, που αύριο καλούνται να συστεγαστούν έστω διοικητικά…
Κι αυτό δεν είναι εύκολο…

Επειδή μας ενδιαφέρει η ουσία, κάπου τα «επαγγελματικά» σχόλια πρέπει να δουν την πραγματικότητα κατάματα.
Θυμίζουμε σε όσους ενδιαφέρονται πραγματικά για τη Νάξο.

Στο ΛΑΘΟΣ απαιτούνται δύο απαραίτητες κινήσεις.
1. Να το αναγνωρίσουμε
2. Να το διορθώσουμε

Έγινε κάτι από αυτά;

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΕΝΤΡΟΠΙΑ…

Κυκλοφόρησε
το 24ο τεύχος
του περιοδικού
με ενδιαφέρουσα ύλη.

Όλα τα θέματα ΕΔΩ

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Χιονίζει στα ορεινά της Νάξου…

… αλλά οι άσπρες μέρες περνάνε αναγκαστικά από τα… πεδινά
και γίνονται τρεχούμενο νεράκι που χάνεται στη θάλασσα...

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

“ έφυγε” και ο Σταματογιάννης…

Δεν έχει τελειωμό το γλέντι που ξεκίνησε από προχθές
στην αυλή του Παραδείσου…
Φίλοι καλοί και όλοι οι αρχάγγελοι υποδέχονται
το Γιάννη Μπαρδάνη απ’ τ’ Απεράθου…
Πρωτοχορευτάδες περιμένουν στη σειρά να παραγγέλλουν ένα ταξίμι..
Η αιώνια γαλήνη του παραδείσου διαταράχτηκε , το σιωπητήριο καταργήθηκε και η είσοδος είναι ελεύθερη και για τους «κολασμένους»…
Ο Γιάννης Μπαρδάνης «έφυγε» αλλά δεν πέρασε απαρατήρητος…
Χρωμάτισε ανεξίτηλα με το βιολί του τη ζωή μας..

Καλό ταξίδι Σταματογιάννη.

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Ιησούς: Μάλλον θα ήταν blogger και αυτός!

Το διαδίκτυο έχει αλλάξει τα πάντα στο τρόπο που επικοινωνούμε.

Και όσοι δεν το αντιλαμβάνονται ή αρνούνται να το δεχτούν, χάνουν.

Αυτό μάλλον συνειδητοποίησε και η, σε γενικές γραμμές
αρτηριοσκληρωτική, καθολική εκκλησία.
Πως θα επικοινωνούσε σήμερα ο Ιησούς;
Μάλλον θα ήταν μπλόγκερ και αυτός!

Για αυτό και ο Πάπας Βενέδικτος, προτρέπει τους καθολικούς ιερείς να εκμεταλλευτούν το «πλούσιο μενού» των επιλογών που προσφέρει η σύγχρονη τεχνολογία, έτσι ώστε να προσεγγίσουν τη νεολαία. Όπως λέει: «Οι ιερείς προκαλούνται σήμερα να κηρύξουν το ευαγγέλιο μέσα από τη τελευταία γενιά οπτικοακουστικών πόρων όπως είναι οι εικόνες, τα βίντεο, το animation, τα μπλόγκς και οι ιστότοποι…».
Reuters

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

ΚΥΡ παντός καιρού...

Συνέχεια...

Απόκρυψη...