Γυναικείες Ορμόνες
Χοντοσεντερόνη
Βασική γυναικεία ορμόνη, χάρη στην οποία μια γυναίκα, που μπορεί να μην ξέρει να πάει ούτε από την Ομόνοια στο Σύνταγμα, εντοπίζει με κλειστά μάτια όλα τα υποκαταστήματα της αλυσίδας Hondos Center σε ακτίνα 150 ναυτικών μιλίων.
Φερτηκαρταρεκαργιόλη
Ορμόνη, που εκκρίνεται ιδιαίτερα κάθε...
Σάββατο πρωί, και διεγείρει την γυναίκα έτσι ώστε να αποσπάσει την πιστωτική κάρτα του άντρα, αφού η δική της έχει καταστραφεί από την χοντοσεντερόνη.
Ευρωχλωρίνη
Με την έκκριση αυτής της ορμόνης η γυναίκα αφήνει την πιστωτική κάρτα και στρέφεται στα μετρητά του άντρα, τα οποία και 'καθαρίζει' σε χρόνο ρεκόρ. Εφόσον συνδυαστεί με τις δύο προηγούμενες, ασ'τα να πάνε.
Τηλεφωνίνη
Ορμόνη, που δίνει στη γυναίκα την ικανότητα να μπορεί να μιλά στο τηλέφωνο για πολλές ώρες χωρίς να χρειάζεται τροφή και νερό.
Εκκρίνεται καθημερινά σε σταθερή ποσότητα, αλλά παρατηρείται υπερέκκριση όταν η φερτηκάρταρεκαριόλη και η ευρωχλωρίνη δεν έχουν αποτέλεσμα.
Νυφουλίνη
Πρόκειται για ορμόνη της οποίας η έκκριση αυξάνεται γεωμετρικά με τα χρόνια και η οποία δημιουργεί στη γυναίκα την ακατανίκητη ανάγκη να ντυθεί νυφούλα.
Εξαιρετικά επικίνδυνη για τους άντρες, αφού μπορεί να τους οδηγήσει ακόμη και στον αιφνίδιο γάμο.
Πονοκεφαλίνη
Πρόκειται για ορμόνη που εκκρίνεται κυρίως όταν η γυναίκα βρίσκεται σε ύπτια θέση (=ξαπλωμένη). Εδώ πρέπει να επισημάνουμε ότι αυτή η ορμόνη δεν προκαλεί πονοκέφαλο στην γυναίκα αλλά οίδημα (=πρήξιμο) στα γεννητικά όργανα των ανδρών.. Η γυναίκα επικαλείται δήθεν πονοκέφαλο για να αποφύγει άλλες δραστηριότητες. Πιστεύεται ότι συσχετίζεται με τη νυφουλίνη στις μικρές και
την φερτηκάρταρεκαργιόλη στις μεγαλύτερες ηλικίες.. Πάντοτε όμως συνδυάζεται με την μουρμουρόνη.
Μουρμουρόνη
Βασική γυναικεία ορμόνη, αφού εκκρίνεται από όλες τις γυναίκες και σε όλες τις ηλικίες. Διακρίνεται στη γενικομουρμουρόνη (η γυναίκα μουρμουρίζει γενικά οποιαδήποτε ώρα της ημέρας) και στη κρεβατομουρμουρόνη (εκκρίνεται πριν τον ύπνο και προκαλεί βασανιστική κρεβατομουρμούρα). Σε συνδυασμό με την τηλεφωνίνη προκαλεί μουρμούρα από τηλεφώνου (γνωστή και ως τηλεγκρίνια).
Οι επιστήμονες πιστεύουν ότι αν βρεθεί τρόπος περιορισμού της μουρμουρόνης, ο μέσος όρος ζωής των ανδρών θα αυξηθεί άμεσα κατά 15-20 χρόνια.
Αντρικές Ορμόνες
Βοδινόλη
Τυπική αντρική ορμόνη. Εκκρίνεται μονίμως και έχει ως αποτέλεσμα ο άντρας να τρώει σαν βόδι ανεξάρτητα αν βρίσκεται σπίτι του, σε ταβέρνα ή στο Vardis και με γυναικεία συντροφιά. Παρότι τα βόδια είναι χορτοφάγα, η βοδινόλη ανοίγει την όρεξη για κάθε είδους ψητά, για ψαρομεζέδες, για σάλτσες και λαδομπούκια. Δεν έχει επιπτώσεις στις πράσινες σαλάτες και στα ραδίκια.
Μπεκρουλίνη (ή κουνουπιδόλη ή χωματόλη ή αυγουλίνη ή λιωματίνη ή κοκκαλίνη)
Ορμόνη που εκκρίνεται οποιαδήποτε ώρα του 24ώρου, αρκεί να υπάρχει η σωστή παρέα. Δημιουργεί τάση προς το μπεκρούλιασμα και συνήθως ακολουθεί χρονικά την βοδινόλη. Συχνές επιπτώσεις είναι ο ύπνος με ρούχα, παπούτσια και ανοιχτά τα φώτα, σπάσιμο καθρέφτη με το κεφάλι κλπ. Αν συνδυαστεί με ατυχία, μπορεί να οδηγήσει σε ξύπνημα δίπλα σε γκόμενα-κουασιμόδο.. Η ακατάσχετη έκκριση της μπεκρουλίνης οδηγεί τον άντρα σε σίγουρη καραγκιοζοποίηση.
Ποδοσφαιρίνη
Πανίσχυρη αντρική ορμόνη. Εκκρίνεται τα βράδια του Champions League, Mundial καθώς και τις Κυριακές. Συνηθισμένο αποτέλεσμα είναι η απώλεια συνείδησης και η πλήρης αδιαφορία για οτιδήποτε συμβαίνει εκτός αγωνιστικού χώρου.. Συνοδεύεται από εκφράσεις όπως 'γκ.... οοόχι ρε πο*στη', 'πουτ*να μπάλα', 'πουλημένο κοράκι', 'πάρτε το γκολάκι και μόκο', 'γαμώ τον άξονα της Γης' κ.ά. Στις γυναίκες προκαλεί αντίστοιχη αύξηση της μουρμουρόνης.
Διπλανόλη
Αυτή η ορμόνη εκκρίνεται σε όλους τους άντρες και πιο πολύ σε αυτούς με μόνιμη σχέση. Έχει ως αποτέλεσμα να γουστάρει περισσότερο κάποια άλλη γυναίκα από αυτή που έχει, όπως εκείνη στο διπλανό γραφείο, στο διπλανό διαμέρισμα, στην διπλανή ομπρέλα της παραλίας, στο διπλανό αμάξι στο δρόμο, την κολλητή της φίλης του ή την αδελφή της κλπ. Αυτό συμβαίνει ακόμη και αν
η δική του είναι αντικειμενικά πιο ωραία από τις άλλες. Δεν υπάρχει τρόπος καταστολής αυτής της ορμόνης.
Μουνοδουλίνη
Πρόκειται για ορμόνη που υπάρχει σε πολλούς άντρες και επιφέρει την πλήρη και άνευ όρων υποδούλωσή του σε κάποια γυναίκα. Η δράση της είναι ύπουλη γιατί ποτέ ο ασθενής δεν έχει επίγνωση της καταστάσεώς του αντίθετα πιστεύει ότι ελέγχει πλήρως τη γυναίκα. Τυπικές ενδείξεις είναι η απομάκρυνση από παλιούς φίλους, η αποχή από αγαπημένες συνήθειες και δραστηριότητες, καθώς και άλλες πιο περίπλοκες. Η ύπαρξη της μουνοδουλίνης μπορεί να γίνει αντιληπτή μόνο με την βοήθεια τρίτων, κυρίως φίλων αλλά σπάνια αντιμετωπίζεται.
Καληνυχτίνη
Πρόκειται για ειδική περίπτωση ορμόνης που συναντάται σε ορισμένους άντρες. Συνέπεια αυτής είναι ο άντρας να γυροφέρνει κάποια γυναίκα αλλά ποτέ να μην προχωράει παραπάνω. Αρκείται στο να τη συνοδεύει έξω και να την γυρνάει το βράδυ σπίτι, γι'αυτό και λέγεται 'καληνύχτας'. Κάποια στιγμή η καληνυχτίνη αντικαθίσταται από τη μο*νοδουλίνη.
Μπακουρόλη
Άλλη εξειδικευμένη ορμόνη. Χτυπά ορισμένους άντρες και έχει ως αποτέλεσμα να βλέπουν 'πεϊνιρλί' μόνο στα everest , στο filmnet και στο sirocco. Συνήθως οι ασθενείς αυτοί πάνε πολλοί μαζί, τουλάχιστον τρεις, και το καλό τους χέρι είναι πολύ πιο δυνατό από το άλλο. Το τέλος της μπακουρόλης έρχεται χάρη στη νυφουλίνη.
Φιγουρατζίνη
Πρόκειται για συνηθισμένη ορμόνη, η επίδραση της οποίας εχει ως αποτέλεσμα ο άντρας θύμα να επιδεικνύει ό,τι νομίζει πως ζηλεύουν οι άλλοι σε αυτόν.
Συγκεκριμένα: Αν πρόκειται για την ωραία φίλη του: Πάει στο κλαμπ, γυρνάει το κεφάλι του σαν περισκόπιο και κοιτάζει να δει αν την κοιτάζουν. Τότε καμαρώνει σαν γύφτικο σκεπάρνι, κάνει high five με τον 'κολλητό' μπάρμαν με την αλογοουρά και παραγγέλνει.
Αν πρόκειται για αυτοκίνητο: Του βάζει φιμέ ζελατίνα στα τζάμια, μαύρα πίσω φώτα, ψεύτικη extra εξάτμιση, τιμόνι momo, δικτυωτά προσκέφαλα, stereo με subwoofer, πετσετάκι Dewars στο ταμπλό κλπ. Μετά παίρνει σβάρνα τις καφετέριες από το Μικρολίμανο μέχρι τη Νέα Ερυθραία παίζοντας με 120db σκυλοπόπ, κλαψομούνικα ζεϊμπέκικα και όλα τα σουξέ του Village 88.
Εδώ πρέπει να τονίσουμε το παράδοξο ότι η φιγουρατζίνη ενισχύει και αποδυναμώνει συγχρόνως την θεωρία του Δαρβίνου. Την ενισχύει γιατί οι φιγουρατζήδες αποτελούν τον χαμένο εξελικτικό κρίκο ανάμεσα στον πίθηκο και τον άνθρωπο. Την αποδυναμώνει γιατί αποδεικνύει ότι διαδικασία της Φυσικής Επιλογής δεν είναι αρκετή για να απαλλάξει την Φύση από εντελώς άχρηστα και χωρίς λόγο υπαρξης όντα, όπως οι φιγουρατζήδες."
Σάββατο 8 Αυγούστου 2009
Γυναικείες και αντρικές ορμόνες
Όλοι ανεύθυνοι για τα αυθαίρετα στις Κυκλάδες!
Τι κι αν τα αυθαίρετα κτίσματα ξεφυτρώνουν σαν τα μανιτάρια στις Κυκλάδες, τι κι αν στην κοσμοπολίτικη Μύκονο το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδας (ΤΕΕ) καταγράφει σειρά παρατυπιών σε έναν ατελείωτο οικοδομικό οργασμό;
Τι κι αν τα δημοσιεύματα στον Τύπο, όπως το αποκαλυπτικό ρεπορτάζ της «Κ» στις 12/7/2009, αναφέρονται με στοιχεία σε εκτεταμένες οικιστικές αυθαιρεσίες; Το αποτέλεσμα όλων των νομικών κενών, ευρεσιτεχνιών και παρακάμψε
ων της νομοθεσίας είναι η ανεπανόρθωτη καταστροφή του τοπίου και του φυσικού περιβάλλοντος τόσο της Μυκόνου όσο και άλλων περιοχών σε πολλά νησιά του Αιγαίου. Ωστόσο, το πρόβλημα μοιάζει άλυτο...
Η εισαγγελική παρέμβαση με τη μορφή της προκαταρκτικής έρευνας για τις πολεοδομικές αυθαιρεσίες στη Μύκονο φαίνεται ότι σε πρώτη φάση απαλλάσσει από ευθύνες τόσο την Πολεοδομία Σύρου (απ’ όπου εκδίδονται οι άδειες οικοδομής) όσο και τη Νομαρχία Κυκλάδων.
Η μεγάλη προκαταρκτική έρευνα, στο πλαίσιο της οποίας έγιναν οι πραγματογνωμοσύνες στη Μύκονο, αφορά συγκεκριμένες κατηγορίες αυθαιρεσιών: δόμηση σε ρέματα, αυθαιρεσίες εντός προστατευόμενων οικισμών, δόμηση στις κορυφογραμμές, μη κατεδάφιση αυθαιρέτων κ.ά.
«Ολες οι ενέργειες καταγράφηκαν στο εισαγγελικό πόρισμα 88 σελίδων, που είναι μνημείο δικαστικής εργασίας. Πήγε ο εισαγγελέας σε όλα τα αυθαίρετα της Μυκόνου, κατέγραψε όλες τις περιπτώσεις μία προς μία και από το αποτέλεσμα φαίνεται ότι ούτε η Πολεοδομία έχει ευθύνη, ούτε εγώ έχω ευθύνη», αναφέρει ο νομάρχης Κυκλάδων κ. Δημήτρης Μπάιλας, σύμφωνα με δημοσίευμα της τοπικής εφημερίδας της Σύρου.
Στο πλαίσιο της εισαγγελικής έρευνας έγινε πραγματογνωμοσύνη του ΤΕΕ, η οποία αφορούσε τις περιοχές Χουλάκια, Ελιά και Φωκός της Μυκόνου, όπου στις δύο πρώτες διαπιστώθηκε εκτεταμένο μπάζωμα των ρεμάτων για την ανέγερση κατοικιών και βοηθητικών εγκαταστάσεων ξενοδοχείου, τα οποία όμως είχαν λάβει νόμιμες οικοδομικές άδειες. Μάλιστα, πολλοί από τους δρόμους των περιοχών αυτών είχαν ανοιχτεί είτε παρανόμως είτε με έναν συνδυασμό «παραθύρων» της νομοθεσίας, ώστε να επιτραπεί η δόμηση.
«Κόλλησε» το συνεργείο κατεδάφισης
Στο μεταξύ, κατά τη διάρκεια του νομαρχιακού συμβουλίου Κυκλάδων, συζητήθηκε το θέμα της σύστασης συνεργείου κατεδάφισης αυθαιρέτων, θέμα που είχε παραπεμφθεί στις καλένδες, καθώς από τον Οκτώβριο του 2007 το συμβούλιο είχε αποφασίσει τη συγκρότηση μιας τέτοιας μονάδας, κάτι που δεν υλοποιήθηκε ποτέ.
Ο νομάρχης Κυκλάδων εξήγησε ότι η μονάδα δεν συγκροτήθηκε διότι η προκήρυξη δύο θέσεων χειριστών μηχανημάτων υπήρξε άκαρπη και έτσι δεν προχώρησε η νομαρχία στην αγορά του εξοπλισμού. Από την πλευρά του, το ΥΠΕΧΩΔΕ, σύμφωνα με τον κ. Μπάιλα, απαντά ότι εάν δεν μπορεί η νομαρχία να συγκροτήσει συνεργείο κατεδάφισης, τότε πρέπει να συγκροτηθεί συνεργείο κατεδάφισης σε επίπεδο περιφέρειας με απόφαση του γενικού γραμματέα, όπως ορίζει η νομοθεσία.
Ο νομάρχης Κυκλάδων τονίζει ότι από τη στιγμή που ανέλαβε, συγκέντρωσε όλους τους φακέλους των αυθαίρετων κατασκευών από τα πολεοδομικά γραφεία των Κυκλάδων, δημοσίευσε προκηρύξεις για την ανάθεση κατεδαφίσεων σε εργολάβους, οι οποίες απέβησαν άκαρπες, παρέπεμψε τις υποθέσεις στην Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου, η οποία σύμφωνα με τον ίδιο, αρνήθηκε να πιάσει αυτήν την «καυτή πατάτα».
Παράλληλα, εισέπραξε άρνηση τόσο από την Τοπική Αυτοδιοίκηση των Κυκλάδων, όσο και από την ΤΕΔΚ για τη δημιουργία μονάδων κατεδάφισης, ενώ δεν έχει λάβει απάντηση στις εκκλήσεις του για στελέχωση της πολεοδομίας.
Ελενα Καρανάτση, Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ,
Μια "ΝΕΑ τάξη" γεννήθηκε...
Ένα ενδιαφέρον θέμα που προτείνει φίλος για ανάδειξη.
Κατά το παρελθόν ,την δεκαετία 60-70, για ποικίλους λόγους ,πολλοί συντοπίτες μας μετανάστευσαν ,άλλοι στο εσωτερικό και άλλοι στο εξωτερικό.
Στην συντριπτική πλειοψηφία τους άφησαν πίσω τους σπίτια, χωράφια, περιουσίες ,λέγοντας σένα συγγενή, γείτονα ,γνωστό να "έχει το νου του". Η πρόθεση τους ήταν να ξαναγυρίσουν ή να μην κόψουν απολύτως τις ρίζες με τον γενέθλιο τόπο.
Οι εναπομείναντες, καλλιεργούν τα κτήματα ή βοσκούν τα ζώα τους στα βοσκοτόπια και "κερνούν" τους ιδιόκτητες ,οικειοθελώς τις περισσότερες φορές, αναγνωρίζοντας έτσι την κυριότητα τους. Είναι η εποχή της αθωότητας, ο λόγος μετράει, και ΚΑΝΕΝΑΣ δεν διαβλέπει να καταπατήσει την γη του γείτονα ή του συγγενή του.
Ο χρόνος και κοινωνικοοικονομικές συνθήκες άλλαξαν ,τα "ΠΑΛΙΆ ΉΘΗ", Δυστυχώς ξέφτισαν και μια "ΝΕΑ τάξη" γεννήθηκε αυτή του ΚΛΕΥΤΟΧΩΡΑΦΑ . Το δυσάρεστο είναι ότι αυτό πάει να γίνει κοινωνικά αποδεχτό ως πραγματικότητα ΕΡΩΤΗΜΑ ΕΙΝΑΙ .
Υπάρχει τρόπος ομαδικός ή ατομικός να αμυνθούμε στα ΝΕΑ ΉΘΗ ???
Περιμένω με ενδιαφέρον τις όποιες απόψεις .
Ο ουτοπιστής !!
Εκδηλώσεις στη Νάξο
Την Κυριακή 9 Αυγούστου 2009 και ώρα 20:00, στο Δημοτικό Σχολείο Χειμάρρου, διοργανώνετε εκδήλωση για το Κάστρο Τσικαλαριού ( Απάνω Κάστρο) με θέμα: «Διαχρονική ιστορία του Απάνω Κάστρου (πρώιμοι τάφοι –βυζαντινές εκκλησίες)».
Θα ακολουθήσει ζωντανή μουσική και παραδοσιακό κέρασμα.
Διοργάνωση
Σύλλογος Χειμαρρο-Τσικαλαριωτων Νάξου
«η ζωοδόχος πηγή» και πολιτιστικός οργανισμός δήμου Δρυμαλιας Νάξου
Συνεχίζεται η Έκθεση ζωγραφικής της Μαρίνας Καρούση –Παρτσινεβέλου με θέμα: «Πήρα μια βόλτα το νησί» στον Καλόξυλο (χώρος Δρακούλη) έως τις 20 Αυγούστου καθημερινά 19:00 – 22:00
Με τον τίτλο «Ο ποιητής της Ρωμιοσύνης, ο πολίτης και ο άνθρωπος» συνεχίζονται στο Πολιτιστικό Κέντρο του ΣΦΝ στο Φιλώτι έως 9 Αυγούστου 2009 οι αφιερωμένες στο Γιάννη Ρίτσο πολιτιστικές εκδηλώσεις της «Βιβλιοθήκης Ανωμερίτη» του Συλλόγου Φιλωτιτών Νάξου.
Σύμφωνα με το αναλυτικό πρόγραμμα:
Σάββατο 8 Αυγούστου, ώρα 20:30
Γιάννης Ρίτσος: Ο ποιητής, ο πολίτης, ο άνθρωπος
•Προλογίζει ο Γιώργος Μουστάκης Πρόεδρος ΣΦΝ.
•Ομιλίες από: Λίζυ Τσιριμώκου, αναπλ. Καθηγήτρια Φιλοσοφικής Α.Π.Θ,
Αντώνη Τζιώτη, καθηγητή Φιλόλογο,
Αντώνη Φωστιέρη, ποιητή, εκδότη του περιοδικού «ΛΕΞΗ»
•Οι ηθοποιοί Γεωγλερής Γιώργος και Ματίνα Καρρά απαγγέλλουν ποιήματα του Γιάννη Ρίτσου.
Κυριακή 9 Αυγούστου, ώρα 21:00
Αθλοθέατρο Φιλωτίου «Μανώλης Ψαρράς»
•Λαϊκό Ρεσιτάλ του συνθέτη Γιάννη Γλέζου.
Σε όλες τις εκδηλώσεις η είσοδος είναι ελεύθερη.
Δευτέρα 3 Αυγούστου 2009
Αύγουστος 1964: << Είμαστε έτοιμοι να εκπατριστούμε >>
Καλοκαίρι του 1964, σε απελπισία οι χωριανοί μας με τα απούλητα προϊόντα τους, εκπέμπουν σήμα κινδύνου και ο Σύλλογος Κορωνίδας απευθύνεται στα αρμόδια Υπουργεία για λήψη μέτρων. Το αποτέλεσμα είναι γνωστό, εκπατρίστηκαν όλοι..jpg)
.jpg)
.jpg)
Τα έγγραφα είναι από το αρχείο του Συλλόγου Κορωνίδας.
Ύμνος στη ζωή
Ήταν καθηγητής της Επιστήμης των Υπολογιστών. Η τελευταία ομιλία του, επτά μήνες προτού πεθάνει σε ηλικία 48 ετών, είχε θέμα την πραγματοποίηση των παιδικών ονείρων.
<< Ο θάνατος ενεδρεύει πίσω από τις ανθρώπινες ματαιότητες. Εκείνο που μας επιτρέπει ίσως να ζήσουμε ελεύθεροι είναι ότι δεν γνωρίζουμε ακριβώς το πότε θα πεθάνουμε. Ο χρόνος είναι ακόμη δικός μας. Τι συμβαίνει όμως όταν ανακαλύψουμε ότι μας απομένει λιγότερος απ΄ όσο υπολογίζαμε; >>
Η διαθήκη είναι η τελευταία δεδηλωμένη βούληση του ανθρώπου. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, μία χώρα που διέπεται από το οξύμωρο να είναι πουριτανική και προοδευτική μαζί, έχει εδώ και χρόνια καθιερωθεί ο θεσμός των «Τελευταίων διαλέξεων».
Προσωπικότητες της επιστήμης και της τέχνης που βρίσκονται στο τέλος της ζωής τους, αξιοποιώντας τη συσσωρευμένη σοφία τους, καλούνται να εκφράσουν δημοσίως- με θεατρικό τρόπο - τις τελευταίες σκέψεις και επιθυμίες τους.
Όταν ζητήθηκε από τον βραβευμένο καθηγητή της Επιστήμης των Υπολογιστών στο Κάρνεγκι Μέλον, Ράντυ Πάους να ανέβει στο βήμα, του απέμεναν μόνο μερικοί μήνες ζωής. Ωστόσο την ομιλία του με τίτλο«Πραγματοποιώντας τα παιδικά σου όνειρα», τον Σεπτέμβριο του 2007, τη χαρακτήριζε μια απρόσμενα θετική ματιά πάνω στη ζωή.
Ηταν ένας λόγος τόσο εμψυχωτικός και εμπνευσμένος που εκατομμύρια άνθρωποι τον παρακολούθησαν έκτοτε μαγνητοσκοπημένο στο Διαδίκτυο.
Ο ίδιος πέθανε μερικούς μήνες μετά την ομιλία αυτή, τον Ιούλιο του 2008, στα σαράντα εφτά του χρόνια, από καρκίνο στο πάγκρεας. Αλλά εν τω μεταξύ είχε προφτάσει να ετοιμάσει το βιβλίο με τίτλο Η τελευταία διάλεξη, όπου ανέπτυξε ακόμη περισσότερο τα ζητήματα που έθιξε επί σκηνής.
Το βιβλίο τώρα βρίσκεται στη λίστα των μπεστ σέλερ των «Νew Υork Τimes» και μεταφράζεται σε 35 γλώσσες. Είναι και η πνευματική κληρονομιά στη σύζυγό του Τζέι και στα τρία τους παιδιά Κλόε, Ντίλαν, Λόγκαν που ήταν αντιστοίχως δεκαοκτώ μηνών, έξι και τριών ετών όταν απεβίωσε.
Προς την ανθρωπότητα
Το βιβλίο του Ράντυ Πάους αποτελεί ύμνο στη ζωή. Χωρίς λογοτεχνικές αξιώσεις και μελοδραματικές εξάρσεις, διαπραγματεύεται το θαύμα της ύπαρξης και της πραγμάτωσης αυτού του απροσδιόριστου και υποκειμενικού συναισθήματος που ονομάζεται ευτυχία.
Θα μπορούσε να είναι ένα «self help» εγχειρίδιο από εκείνα που υποτιμούν τη νοημοσύνη του μέσου αναγνώστη, του τύπου π.χ.: «Να κάνεις μεγάλα όνειρα». Επί του προκειμένου ωστόσο υπάρχει μια τεράστια ποιοτική διαφορά. Αυτές είναι σκέψεις, που καταγράφηκαν με εξαίρετη διαύγεια, ενός ανθρώπου ο οποίος κοιτάζει καταπρόσωπο τον θάνατο. Τότε που κατά παράξενο τρόπο όλα στη ζωή φαίνονται επιτέλους καθαρά, χωρίς θαμπάδα, κοιταγμένα από κάποιον που μας αποχωρίζεται.
Έτσι η φιλοσοφία της καθημερινότητας του Ράντι Πάους αντλεί την ουσία από την απλότητα. Κάθε άλλο παρά απλοϊκή όμως είναι η προσωπική του ενατένιση. Στέλνει ένα μήνυμα καθησυχασμού στις ταραγμένες συνειδήσεις μας (δεν ελπίζει να τις αφυπνίσει όπως η φιλοσοφία). Το κυριότερο, ο Πάους δεν ευαγγελίζεται ότι θα αλλάξει τη ζωή μας, ως σοφός που δασκαλεύει με τον δείκτη υψωμένο.
Μιλάει ως παθών. Είναι δηλαδή ένας άνθρωπος που παρ΄ ότι πεθαίνει, στέλνει ένα μήνυμα αγάπης στην ανθρωπότητα. Και όταν αναφέρεται στην αγαλλίαση που προέρχεται από τις θετικές σκέψεις, χρησιμοποιεί απτά παραδείγματα από τη ζωή του, σαν να μας μιλάει ένα οικείο πρόσωπο («ένας τρόπος για να καταλάβεις την αισιοδοξία» είναι ο τίτλος του σχετικού κεφαλαίου) χωρίς να μας υποδεικνύει τι να κάνουμε. Ο θάνατος ενεδρεύει πίσω από τις ανθρώπινες ματαιότητες. Εκείνο που μας επιτρέπει ίσως να ζήσουμε ελεύθεροι είναι ότι δεν γνωρίζουμε ακριβώς το πότε θα πεθάνουμε. Ο χρόνος είναι ακόμη δικός μας. Τι συμβαίνει όμως όταν ανακαλύψουμε ότι μας απομένει λιγότερος απ΄ όσο υπολογίζαμε;
Ένας γιατρός πρότεινε στον Ράντυ Πάους να συμπεριφέρεται σαν να πρόκειται να ζήσει καιρό. Αλλά εκείνος προχώρησε πολύ παραπέρα: αγόρασε αυτοκίνητο και έκανε αγγειεκτομή (χειρουργική αφαίρεση του σπερματικού πόρου ως μέθοδος αντισύλληψης): ήθελε να έχει ερωτική επαφή χωρίς να αφήσει κι άλλα παιδιά ορφανά.
Δήλωσε μάλιστα κάποια στιγμή ότι στην ταφόπλακά του θα ήθελε να αναγράφεται η φράση:«Ράντυ Πάους:έζησε τριάντα χρόνια μετά τη διάγνωση της ανίατης ασθένειάς του»
. Και αλλού (σχετικά με την επαγγελματική του ανέλιξη):«Πολλοί άνθρωποι αναζητούν τον σύντομο δρόμο. Εγώ ανακάλυψα ότι ο πιο σύντομος δρόμος είναι ο μακρύς, που συνοψίζεται σε δύο λέξεις:σκληρή δουλειά». Σε όποιο επεισόδιο από τη ζωή του και αν σταθούμε (αρχίζει από την παιδική του ηλικία, για να εστιάσει στο σήμερα), το νοηματικό υπόστρωμα είναι η εξαργύρωση του χαμένου χρόνου.
Η λογική του είναι απλή: πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι βαδίζουν προς τα μπρος ενώ στην πραγματικότητα κάνουν βήματα επί τόπου.
Εσωτερικά εμπόδια
Συνυφασμένο με την έννοια του περιορισμένου χρόνου είναι και το ζήτημα της υλοποίησης των ονείρων άρα και της υπερπήδησης των εμποδίων της σκληρής καθημερινότητας. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα μεγαλύτερα εμπόδια τα βάζουμε εμείς στους εαυτούς μας, τα εσωτερικά εμπόδια επομένως.
Αυτό θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε από την περιγραφή της κατάκτησης της Τζέι από τον Ράντι Πάους. Εκείνη ήταν 31 ετών, μεταπτυχιακή φοιτήτρια συγκριτικής λογοτεχνίας, και εκείνος 37, ένας αμετανόητος εργένης, που απλούστατα δεν γνώριζε ότι του απέμεναν μόνο δέκα χρόνια ζωής. Ποιο είναι το επιμύθιο; «Οι τοίχοι υπάρχουν για να σταματούν τους ανθρώπους που δεν θέλουν κάτι αρκετά».
Αλλά μήπως οι έννοιες «επιτυχία» και «αποτυχία» είναι σχετικές; Όταν οι πιγκουίνοι ετοιμάζονται να πέσουν σε νερά όπου μπορεί να παραμονεύουν αρπακτικά, κάποιος πρέπει να είναι ο πρώτος πιγκουίνος που θα βουτήξει: γίνεται ήρωας, όμως το τίμημα είναι ότι πεθαίνει.
Ο Ράντυ Πάους είχε καθιερώσει το βραβείο του Πρώτου Πιγκουίνου για την ομάδα που έπαιρνε το μεγαλύτερο ρίσκο δοκιμάζοντας κάποια νέα τεχνολογία αλλά αποτύγχανε στον αρχικό της στόχο, αφού ορισμένες πρωτότυπες ιδέες ποτέ δεν καταφέρνουν να προχωρήσουν πέρα από το επίπεδο της έρευνας και της ανάπτυξης.
Εν τούτοις, όπως σημειώνει ο Πάους, οι μεγάλες εταιρείες προτιμούν να προσλαμβάνουν άτομα με κάποια αποτυχία στο ενεργητικό τους. «Εμπειρία είναι αυτό που αποκτάς όταν δεν έχεις αποκτήσει αυτό που ήθελες» και μπορεί να είναι ό,τι πολυτιμότερο έχεις να προσφέρεις στους άλλους. Όταν λοιπόν δεν ρισκάρεις τίποτα, ρισκάρεις ακόμη περισσότερα.
Ο Ράντι Πάους αναφέρθηκε στην ευγνωμοσύνη, στην ακεραιότητα αλλά και στην αλήθεια.«Οι άνθρωποι λένε ψέματα για πολλούς λόγους, συχνά επειδή νομίζουν ότι έτσι θα πετύχουν αυτό που θέλουν με λιγότερο κόπο. Ωστόσο, όπως πολλές κοντόφθαλμες στρατηγικές, είναι αναποτελεσματική μακροπρόθεσμα. Συναντάς ξανά κάποιους ανθρώπους αργότερα και θυμούνται ότι τους είπες ψέματα. Και το λένε σε πολλούς άλλους». Με άλλα λόγια, ο ψεύτης κόβει τα φτερά του.
Δεν θα είσαι μόνος
Βεβαίως η μεγαλύτερη αρετή του βιβλίου είναι ότι αντανακλά την ωμή αλήθεια. Είναι συγκλονιστικό να φαντάζεσαι τον άνθρωπο να τακτοποιεί ατάραχα τις τελευταίες εκκρεμότητες για μια μελλοντική ζωή στην οποία δεν θα συμμετέχει.
Να βιντεοσκοπεί με χιούμορ τον εαυτό του ώστε να αφήσει στα παιδιά του χρήσιμες συμβουλές και αρχές για το μέλλον τους. Ο Πάους θυμάται τι συνέβη όταν κάλεσε τη σύζυγό του Τζέι στη σκηνή μετά την ομιλία του.
Στέκονταν αγκαλιασμένοι μπροστά στο κατασυγκινημένο κοινό, και εκείνη του είπε:«Σε παρακαλώ, μην πεθάνεις». Αν ακούγεται σαν κινηματογραφικό μελό, ο Πάους αδιαφορεί για την εύκολη συγκίνηση, απροσποίητα περιγράφει γεγονότα:«Ακούγεται σαν διάλογος από χολιγουντιανή ταινία Αλλά αυτό είπε». Στη φωτογραφία μοιάζουν γαλήνια ευτυχισμένοι. Στην ανασκόπηση των τελευταίων του ημερών περιγράφονται και οι δοκιμασίες των συγγενών, οι οποίοι νιώθουν τα μύχια της ψυχής τους να ανοίγονται σε σκοτεινά τοπία. Από τα εκατομμύρια γράμματα που έλαβε ο Πάους συγκράτησε μια αναφορά στον πνευματικό ηγέτη της Ινδίας Κρισναμούρτι.
Τον είχαν ρωτήσει ποιο είναι το πιο ανακουφιστικό πράγμα το οποίο μπορείς να πεις σε έναν φίλο που χάνεται: «Με τον θάνατό του ένα μέρος σου πεθαίνει και πηγαίνει μαζί του. Όπου πηγαίνει αυτός, πηγαίνεις κι εσύ. Δεν θα είναι μόνος του».
της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΔΑΦΕΡΜΟΥ
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=56&artid=268518&dt=17/05/2009
<< Ο θάνατος ενεδρεύει πίσω από τις ανθρώπινες ματαιότητες. Εκείνο που μας επιτρέπει ίσως να ζήσουμε ελεύθεροι είναι ότι δεν γνωρίζουμε ακριβώς το πότε θα πεθάνουμε. Ο χρόνος είναι ακόμη δικός μας. Τι συμβαίνει όμως όταν ανακαλύψουμε ότι μας απομένει λιγότερος απ΄ όσο υπολογίζαμε; >>
Η διαθήκη είναι η τελευταία δεδηλωμένη βούληση του ανθρώπου. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, μία χώρα που διέπεται από το οξύμωρο να είναι πουριτανική και προοδευτική μαζί, έχει εδώ και χρόνια καθιερωθεί ο θεσμός των «Τελευταίων διαλέξεων».
Προσωπικότητες της επιστήμης και της τέχνης που βρίσκονται στο τέλος της ζωής τους, αξιοποιώντας τη συσσωρευμένη σοφία τους, καλούνται να εκφράσουν δημοσίως- με θεατρικό τρόπο - τις τελευταίες σκέψεις και επιθυμίες τους.
Όταν ζητήθηκε από τον βραβευμένο καθηγητή της Επιστήμης των Υπολογιστών στο Κάρνεγκι Μέλον, Ράντυ Πάους να ανέβει στο βήμα, του απέμεναν μόνο μερικοί μήνες ζωής. Ωστόσο την ομιλία του με τίτλο«Πραγματοποιώντας τα παιδικά σου όνειρα», τον Σεπτέμβριο του 2007, τη χαρακτήριζε μια απρόσμενα θετική ματιά πάνω στη ζωή.
Ηταν ένας λόγος τόσο εμψυχωτικός και εμπνευσμένος που εκατομμύρια άνθρωποι τον παρακολούθησαν έκτοτε μαγνητοσκοπημένο στο Διαδίκτυο.
Ο ίδιος πέθανε μερικούς μήνες μετά την ομιλία αυτή, τον Ιούλιο του 2008, στα σαράντα εφτά του χρόνια, από καρκίνο στο πάγκρεας. Αλλά εν τω μεταξύ είχε προφτάσει να ετοιμάσει το βιβλίο με τίτλο Η τελευταία διάλεξη, όπου ανέπτυξε ακόμη περισσότερο τα ζητήματα που έθιξε επί σκηνής.
Το βιβλίο τώρα βρίσκεται στη λίστα των μπεστ σέλερ των «Νew Υork Τimes» και μεταφράζεται σε 35 γλώσσες. Είναι και η πνευματική κληρονομιά στη σύζυγό του Τζέι και στα τρία τους παιδιά Κλόε, Ντίλαν, Λόγκαν που ήταν αντιστοίχως δεκαοκτώ μηνών, έξι και τριών ετών όταν απεβίωσε.
Προς την ανθρωπότητα
Το βιβλίο του Ράντυ Πάους αποτελεί ύμνο στη ζωή. Χωρίς λογοτεχνικές αξιώσεις και μελοδραματικές εξάρσεις, διαπραγματεύεται το θαύμα της ύπαρξης και της πραγμάτωσης αυτού του απροσδιόριστου και υποκειμενικού συναισθήματος που ονομάζεται ευτυχία.
Θα μπορούσε να είναι ένα «self help» εγχειρίδιο από εκείνα που υποτιμούν τη νοημοσύνη του μέσου αναγνώστη, του τύπου π.χ.: «Να κάνεις μεγάλα όνειρα». Επί του προκειμένου ωστόσο υπάρχει μια τεράστια ποιοτική διαφορά. Αυτές είναι σκέψεις, που καταγράφηκαν με εξαίρετη διαύγεια, ενός ανθρώπου ο οποίος κοιτάζει καταπρόσωπο τον θάνατο. Τότε που κατά παράξενο τρόπο όλα στη ζωή φαίνονται επιτέλους καθαρά, χωρίς θαμπάδα, κοιταγμένα από κάποιον που μας αποχωρίζεται.
Έτσι η φιλοσοφία της καθημερινότητας του Ράντι Πάους αντλεί την ουσία από την απλότητα. Κάθε άλλο παρά απλοϊκή όμως είναι η προσωπική του ενατένιση. Στέλνει ένα μήνυμα καθησυχασμού στις ταραγμένες συνειδήσεις μας (δεν ελπίζει να τις αφυπνίσει όπως η φιλοσοφία). Το κυριότερο, ο Πάους δεν ευαγγελίζεται ότι θα αλλάξει τη ζωή μας, ως σοφός που δασκαλεύει με τον δείκτη υψωμένο.
Μιλάει ως παθών. Είναι δηλαδή ένας άνθρωπος που παρ΄ ότι πεθαίνει, στέλνει ένα μήνυμα αγάπης στην ανθρωπότητα. Και όταν αναφέρεται στην αγαλλίαση που προέρχεται από τις θετικές σκέψεις, χρησιμοποιεί απτά παραδείγματα από τη ζωή του, σαν να μας μιλάει ένα οικείο πρόσωπο («ένας τρόπος για να καταλάβεις την αισιοδοξία» είναι ο τίτλος του σχετικού κεφαλαίου) χωρίς να μας υποδεικνύει τι να κάνουμε. Ο θάνατος ενεδρεύει πίσω από τις ανθρώπινες ματαιότητες. Εκείνο που μας επιτρέπει ίσως να ζήσουμε ελεύθεροι είναι ότι δεν γνωρίζουμε ακριβώς το πότε θα πεθάνουμε. Ο χρόνος είναι ακόμη δικός μας. Τι συμβαίνει όμως όταν ανακαλύψουμε ότι μας απομένει λιγότερος απ΄ όσο υπολογίζαμε;
Ένας γιατρός πρότεινε στον Ράντυ Πάους να συμπεριφέρεται σαν να πρόκειται να ζήσει καιρό. Αλλά εκείνος προχώρησε πολύ παραπέρα: αγόρασε αυτοκίνητο και έκανε αγγειεκτομή (χειρουργική αφαίρεση του σπερματικού πόρου ως μέθοδος αντισύλληψης): ήθελε να έχει ερωτική επαφή χωρίς να αφήσει κι άλλα παιδιά ορφανά.
Δήλωσε μάλιστα κάποια στιγμή ότι στην ταφόπλακά του θα ήθελε να αναγράφεται η φράση:«Ράντυ Πάους:έζησε τριάντα χρόνια μετά τη διάγνωση της ανίατης ασθένειάς του»
. Και αλλού (σχετικά με την επαγγελματική του ανέλιξη):«Πολλοί άνθρωποι αναζητούν τον σύντομο δρόμο. Εγώ ανακάλυψα ότι ο πιο σύντομος δρόμος είναι ο μακρύς, που συνοψίζεται σε δύο λέξεις:σκληρή δουλειά». Σε όποιο επεισόδιο από τη ζωή του και αν σταθούμε (αρχίζει από την παιδική του ηλικία, για να εστιάσει στο σήμερα), το νοηματικό υπόστρωμα είναι η εξαργύρωση του χαμένου χρόνου.
Η λογική του είναι απλή: πολλοί άνθρωποι νομίζουν ότι βαδίζουν προς τα μπρος ενώ στην πραγματικότητα κάνουν βήματα επί τόπου.
Εσωτερικά εμπόδια
Συνυφασμένο με την έννοια του περιορισμένου χρόνου είναι και το ζήτημα της υλοποίησης των ονείρων άρα και της υπερπήδησης των εμποδίων της σκληρής καθημερινότητας. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι τα μεγαλύτερα εμπόδια τα βάζουμε εμείς στους εαυτούς μας, τα εσωτερικά εμπόδια επομένως.
Αυτό θα μπορούσαμε να συμπεράνουμε από την περιγραφή της κατάκτησης της Τζέι από τον Ράντι Πάους. Εκείνη ήταν 31 ετών, μεταπτυχιακή φοιτήτρια συγκριτικής λογοτεχνίας, και εκείνος 37, ένας αμετανόητος εργένης, που απλούστατα δεν γνώριζε ότι του απέμεναν μόνο δέκα χρόνια ζωής. Ποιο είναι το επιμύθιο; «Οι τοίχοι υπάρχουν για να σταματούν τους ανθρώπους που δεν θέλουν κάτι αρκετά».
Αλλά μήπως οι έννοιες «επιτυχία» και «αποτυχία» είναι σχετικές; Όταν οι πιγκουίνοι ετοιμάζονται να πέσουν σε νερά όπου μπορεί να παραμονεύουν αρπακτικά, κάποιος πρέπει να είναι ο πρώτος πιγκουίνος που θα βουτήξει: γίνεται ήρωας, όμως το τίμημα είναι ότι πεθαίνει.
Ο Ράντυ Πάους είχε καθιερώσει το βραβείο του Πρώτου Πιγκουίνου για την ομάδα που έπαιρνε το μεγαλύτερο ρίσκο δοκιμάζοντας κάποια νέα τεχνολογία αλλά αποτύγχανε στον αρχικό της στόχο, αφού ορισμένες πρωτότυπες ιδέες ποτέ δεν καταφέρνουν να προχωρήσουν πέρα από το επίπεδο της έρευνας και της ανάπτυξης.
Εν τούτοις, όπως σημειώνει ο Πάους, οι μεγάλες εταιρείες προτιμούν να προσλαμβάνουν άτομα με κάποια αποτυχία στο ενεργητικό τους. «Εμπειρία είναι αυτό που αποκτάς όταν δεν έχεις αποκτήσει αυτό που ήθελες» και μπορεί να είναι ό,τι πολυτιμότερο έχεις να προσφέρεις στους άλλους. Όταν λοιπόν δεν ρισκάρεις τίποτα, ρισκάρεις ακόμη περισσότερα.
Ο Ράντι Πάους αναφέρθηκε στην ευγνωμοσύνη, στην ακεραιότητα αλλά και στην αλήθεια.«Οι άνθρωποι λένε ψέματα για πολλούς λόγους, συχνά επειδή νομίζουν ότι έτσι θα πετύχουν αυτό που θέλουν με λιγότερο κόπο. Ωστόσο, όπως πολλές κοντόφθαλμες στρατηγικές, είναι αναποτελεσματική μακροπρόθεσμα. Συναντάς ξανά κάποιους ανθρώπους αργότερα και θυμούνται ότι τους είπες ψέματα. Και το λένε σε πολλούς άλλους». Με άλλα λόγια, ο ψεύτης κόβει τα φτερά του.
Δεν θα είσαι μόνος
Βεβαίως η μεγαλύτερη αρετή του βιβλίου είναι ότι αντανακλά την ωμή αλήθεια. Είναι συγκλονιστικό να φαντάζεσαι τον άνθρωπο να τακτοποιεί ατάραχα τις τελευταίες εκκρεμότητες για μια μελλοντική ζωή στην οποία δεν θα συμμετέχει.
Να βιντεοσκοπεί με χιούμορ τον εαυτό του ώστε να αφήσει στα παιδιά του χρήσιμες συμβουλές και αρχές για το μέλλον τους. Ο Πάους θυμάται τι συνέβη όταν κάλεσε τη σύζυγό του Τζέι στη σκηνή μετά την ομιλία του.
Στέκονταν αγκαλιασμένοι μπροστά στο κατασυγκινημένο κοινό, και εκείνη του είπε:«Σε παρακαλώ, μην πεθάνεις». Αν ακούγεται σαν κινηματογραφικό μελό, ο Πάους αδιαφορεί για την εύκολη συγκίνηση, απροσποίητα περιγράφει γεγονότα:«Ακούγεται σαν διάλογος από χολιγουντιανή ταινία Αλλά αυτό είπε». Στη φωτογραφία μοιάζουν γαλήνια ευτυχισμένοι. Στην ανασκόπηση των τελευταίων του ημερών περιγράφονται και οι δοκιμασίες των συγγενών, οι οποίοι νιώθουν τα μύχια της ψυχής τους να ανοίγονται σε σκοτεινά τοπία. Από τα εκατομμύρια γράμματα που έλαβε ο Πάους συγκράτησε μια αναφορά στον πνευματικό ηγέτη της Ινδίας Κρισναμούρτι.
Τον είχαν ρωτήσει ποιο είναι το πιο ανακουφιστικό πράγμα το οποίο μπορείς να πεις σε έναν φίλο που χάνεται: «Με τον θάνατό του ένα μέρος σου πεθαίνει και πηγαίνει μαζί του. Όπου πηγαίνει αυτός, πηγαίνεις κι εσύ. Δεν θα είναι μόνος του».
της ΚΑΤΕΡΙΝΑΣ ΔΑΦΕΡΜΟΥ
http://www.tovima.gr/default.asp?pid=2&ct=56&artid=268518&dt=17/05/2009
Σημαντική πρωτοβουλία για δημιουργία μνημείου των νεκρών της Κατοχής στην Κόρωνο
Στα πλαίσια αυτά διοργανώνεται στην Κόρωνο την Τετάρτη 12 Αυγούστου μουσική βραδιά αφιερωμένη στο Γ ι ώ ρ γ ο Μ α ρ γ ι ο λ ά το Δάσκαλο και δημιουργό νησιώτικης και λαϊκής μουσικής παράδοσης.
Τα έσοδα θα διατεθούν για το σκοπό αυτό.
Μουσική βραδιά
Αφιερωμένη στο Γ ι ώ ρ γ ο Μ α ρ γ ι ο λ ά Δάσκαλο και δημιουργό νησιώτικης και λαϊκής μουσικής παράδοσης
ΤΕΤΑΡΤΗ 12 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ 2009 στις 9μ.μ
ΣΤΗΝ ΚΟΡΩΝΟ (Ταβέρνα Γεφύρι)
Μουσική και τραγούδια του θα παρουσιάσει το συγκρότημα της ΛΕΤΑΣ ΚΟΡΡΕ
Χορός Ελεύθερος
Είσοδος 10 €
Δωρεάν Διάθεση CD με τραγούδια του Γ.Μαργιολά
Διοργάνωση:
-Τοπικό Συμβούλιο Κορώνου -Πολιτιστικός Οργανισμός Κορώνου Νάξου - Εξωραϊστικός-Πολιτιστικός Σύλλογος Κορώνου -Σύλλογος Κορωνιδιατών Χώρας Νάξου -Σύλλογος Κορωνιδιατών Νάξου (Αθήνας) -Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Κυκλάδων-Επαρχείο Νάξου
* Τα έσοδα θα διατεθούν για το Μνημείο των νεκρών της Κατοχής στη Κόρωνο
Τηλ. Επικοινωνίας: 6944170217 κ’ 6944607672
Κυριακή 2 Αυγούστου 2009
Αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται γιατρέ εδώ πέρα, η άλλη μισή στη Νάξο βρίσκεται
Ας αυθαιρετήσουμε και αντικαταστήσουμε τη Κίνα με τη Νάξο και με λίγη πολιτική διάσταση να μην ξεχνιώμαστε ( στην απελπισία μας τα κάνουμε κι αυτά )
Υπάρχει σχέδιο!
Πλησιάζει ο Σεπτέμβρης και τα σχέδια για την αντιμετώπιση της γρίπης δίνουν και παίρνουν!
Θα κλείσουν τα σχολεία;
Θα εμβολιαστεί ολόκληρος ο πληθυσμός;
Θα φοράμε όλοι μάσκες;
Θα θα μας συλλαμβάνουν αν το παρακάνουμε και θεωρηθεί και η μάσκα ένα είδος κουκούλας;
Ο κύριος Μπιντού προτείνει τρόπους αντιμετώπισης της γρίπης...
1 Κομμένα τα καλοπροαίρετα φιλάκια και οι χαιρετούρες του στυλ "Καλώς τη Μαρία μου"! Θα επιδιδόμαστε πλέον σε χαιρετισμό με χαστούκια. Έτσι κι αλλιώς για φάπες είμαστε...
2 Κομμένες οι συνευρέσεις με πολύ κόσμο! Γι'αυτό έχουμε το ίντερνετ. Βολευτείτε με το chat και τα email. Από κει το πολύ πολύ να κολλήσει ιό ο υπολογιστής σας...
3. Κομμένα τα φιλάκια και τα ερωτικά παιχνιδάκια! Όσο παίξατε παίξατε. Από δω και μπρος ασκητική ζωή, άντε και λίγη Πετρούλα για να μη σας κακοφανεί τις πρώτες μέρες...
4. Κομμένα τα λεωφορεία, τα τραμ, το μετρό! Οποιοδήποτε μέσο μεταφοράς σε φέρνει σε απόσταση γλωσσόφιλου με τον διπλανό σου είναι απαγορευτικό...
5. Μη χαίρεσαι... Κομμένο και το αμάξι!! Κλειστά παράθυρα και το aircondition στο φουλ; Πας καλά; Ξέρεις πόσα μικρόβια μεταφέρει ο κλιματισμός;; Ανοιχτά παράθυρα; Δεν τρελαθήκαμε κιόλας...
6. Με τα πόδια λοιπόν! Απαραίτητα αξεσουάρ: μάσκα, σκουφάκι πισίνας, ολόσωμη φόρμα λάτεξ και pepper spray πρόχειρο για να απωθήσεις άμεσα όποιον τολμήσει να σε ρωτήσει "Συγνώμη, από που πάω για Παγκράτι;"...
7. Δεν ανοίγουμε πόρτα για κανέναν βλάκα που θέλει το ενοίκιο, τα κοινόχρηστα ή οτιδήποτε άλλο!! Για την γρίπη δεν έχει ακούσει ο καραγκιόζης;; Ας στείλει email ή ένα μήνυμα στο facebook, βρε αδερφέ, και του πετάς το φάκελο κάτω από την πόρτα αργότερα...
8. Εργασία μόνο από το σπίτι πλέον! "Μα είμαι αεροσυνοδός" θα μου πεις... Ιιιιιιιιιιιιιιιιι μα δεν έχεις ακούσει πόσα αεροπλάνα έχουν πέσει τελευταία;; Η γρίπη φταίει!!...
9. Κομμένα τα πάρτι! Και που ξέρεις ότι ο φίλος του γιόκα σου δεν είναι ένας από αυτούς τους χίπις που οργανώνουν πάρτι γρίπης;; "Κάτσε σπίτι μούλικο και μη λες κουβέντα!"...
10. Και μην ανησυχείτε, μην τρομοκρατέιστε και μην απελπίζεστε. Υπάρχει σχέδιο...
http://stef000.blogspot.com/
Θα κλείσουν τα σχολεία;
Θα εμβολιαστεί ολόκληρος ο πληθυσμός;
Θα φοράμε όλοι μάσκες;
Θα θα μας συλλαμβάνουν αν το παρακάνουμε και θεωρηθεί και η μάσκα ένα είδος κουκούλας;
Ο κύριος Μπιντού προτείνει τρόπους αντιμετώπισης της γρίπης...
1 Κομμένα τα καλοπροαίρετα φιλάκια και οι χαιρετούρες του στυλ "Καλώς τη Μαρία μου"! Θα επιδιδόμαστε πλέον σε χαιρετισμό με χαστούκια. Έτσι κι αλλιώς για φάπες είμαστε...
2 Κομμένες οι συνευρέσεις με πολύ κόσμο! Γι'αυτό έχουμε το ίντερνετ. Βολευτείτε με το chat και τα email. Από κει το πολύ πολύ να κολλήσει ιό ο υπολογιστής σας...
3. Κομμένα τα φιλάκια και τα ερωτικά παιχνιδάκια! Όσο παίξατε παίξατε. Από δω και μπρος ασκητική ζωή, άντε και λίγη Πετρούλα για να μη σας κακοφανεί τις πρώτες μέρες...
4. Κομμένα τα λεωφορεία, τα τραμ, το μετρό! Οποιοδήποτε μέσο μεταφοράς σε φέρνει σε απόσταση γλωσσόφιλου με τον διπλανό σου είναι απαγορευτικό...
5. Μη χαίρεσαι... Κομμένο και το αμάξι!! Κλειστά παράθυρα και το aircondition στο φουλ; Πας καλά; Ξέρεις πόσα μικρόβια μεταφέρει ο κλιματισμός;; Ανοιχτά παράθυρα; Δεν τρελαθήκαμε κιόλας...
6. Με τα πόδια λοιπόν! Απαραίτητα αξεσουάρ: μάσκα, σκουφάκι πισίνας, ολόσωμη φόρμα λάτεξ και pepper spray πρόχειρο για να απωθήσεις άμεσα όποιον τολμήσει να σε ρωτήσει "Συγνώμη, από που πάω για Παγκράτι;"...
7. Δεν ανοίγουμε πόρτα για κανέναν βλάκα που θέλει το ενοίκιο, τα κοινόχρηστα ή οτιδήποτε άλλο!! Για την γρίπη δεν έχει ακούσει ο καραγκιόζης;; Ας στείλει email ή ένα μήνυμα στο facebook, βρε αδερφέ, και του πετάς το φάκελο κάτω από την πόρτα αργότερα...
8. Εργασία μόνο από το σπίτι πλέον! "Μα είμαι αεροσυνοδός" θα μου πεις... Ιιιιιιιιιιιιιιιιι μα δεν έχεις ακούσει πόσα αεροπλάνα έχουν πέσει τελευταία;; Η γρίπη φταίει!!...
9. Κομμένα τα πάρτι! Και που ξέρεις ότι ο φίλος του γιόκα σου δεν είναι ένας από αυτούς τους χίπις που οργανώνουν πάρτι γρίπης;; "Κάτσε σπίτι μούλικο και μη λες κουβέντα!"...
10. Και μην ανησυχείτε, μην τρομοκρατέιστε και μην απελπίζεστε. Υπάρχει σχέδιο...
http://stef000.blogspot.com/
Χωρίς ανακύκλωση οι Κυκλάδες
Προτάσεις επιστημόνων για ένα πρόβλημα που πλήττει και τον τουρισμό
Η χωρίς κανένα σχεδιασμό «διαχείριση» των απορριμμάτων στα ελληνικά νησιά επιφέρει ισχυρό πλήγμα στην εικόνα του τουρισμού μας, διαταράσσει την εύθραυστη ισορροπία του περιβάλλοντος, υποθηκεύοντας την υγιή ανάπτυξη.
Το μέγα έλλειμμα στην πολιτική ανακύκλωσης επισημαίνουν ειδικοί επιστήμονες, καταθέτοντας προτάσεις που περιλαμβάνουν την εξάλειψη των χώρων ταφής, την εκτεταμένη ανακύκλωση, αλλά και την επιστράτευση ενός πλωτού κέντρου ανακύκλωσης, «που θα περνάει από τα νησιά, θα παίρνει τα υλικά και θα τα ξεδιαλέγει».
Στις Κυκλάδες, για παράδειγμα, η παραγωγή στερεών αποβλήτων το 2008 άγγιξε τους 67.000 τόνους, το 2018 εκτιμάται ότι θα εκτιναχθεί στους 95.000 τόνους και το 2028 θα ξεπεράσει τους 130.000 τόνους.
Χωρίς ανακύκλωση -οι εξαιρέσεις είναι λίγες- στα ελληνικά νησιά τα σκουπίδια θάβονται «ατάκτως», τους θερινούς μήνες ο παραγόμενος όγκος εκτινάσσεται και η εικόνα που εκπέμπεται συνιστά βαρύ πλήγμα για τον τουρισμό μας.
Η περιουσία των νησιών είναι το περιβάλλον και η ισορροπία του, δεν μπορεί να το πληγώνουμε με ανεξέλεγκτες χωματερές, τονίζει στην «Κ» ο κ. Αντ. Μαυρόπουλος, πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής της Διεθνούς Ενωσης Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων.
Οι εκτιμήσεις για την παραγωγή στερεών αποβλήτων στο εγγύς μέλλον αποτυπώνουν τη διάσταση του προβλήματος. Στις Κυκλάδες, για παράδειγμα, το 2008 η παραγωγή ήταν περί τους 67.000 τόνους, το 2018 υπολογίζεται να φθάσει τους 95.000 τόνους και το 2028 περίπου τους 132.000 τόνους.
Η επέκταση της ανακύκλωσης σε όλα τα νησιά, πέρα από συμβατική υποχρέωση της χώρας μας απέναντι στην Ε.Ε., μοιάζει μονόδρομος, τα νησιά μας είναι ακόμα πιο παραμελημένα από την ηπειρωτική χώρα όσον αφορά τη διαχείριση απορριμμάτων και την ανακύκλωση, συμπληρώνει ο κ. Φιλ. Κιρκίτσος, πρόεδρος της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης.
Οι ειδικοί στο θέμα καταθέτουν τις προτάσεις τους - μιλούν ακόμα και για πλωτό κέντρο ανακύκλωσης που θα περνά από τα νησιά, θα συγκεντρώνει τα ανακυκλώσιμα υλικά και θα τα ξεδιαλέγει.
«Εάν πραγματικά πιστεύουμε αυτό που λέμε, δηλαδή ότι ο τουρισμός αποτελεί μία από τις αιχμές της οικονομικής δραστηριότητας στην Ελλάδα, πρέπει να βρούμε τρόπους να “εξαφανίσουμε’’ τα σκουπίδια από τα νησιά!». Αυτή η παρέμβαση του κ. Αντώνη Μαυρόπουλου, χημικού μηχανικού και προέδρου της Επιστημονικής και Τεχνικής Επιτροπής της Διεθνούς Ενωσης Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων, συνοψίζει την έκταση του προβλήματος.
«H περιουσία των νησιών είναι το περιβάλλον και η εύθραυστη ισορροπία του. Δεν μπορεί να το πληγώνουμε με ανεξέλεγκτες χωματερές και διασπορά των σκουπιδιών παντού», λέει ο ίδιος.
Οι τουρίστες
Είναι αλήθεια ότι η διαχείριση των απορριμμάτων στα νησιά παρουσιάζει επιπλέον δυσκολίες σε σχέση με την ηπειρωτική χώρα, καθώς υπάρχουν πολλές ιδιομορφίες. Κατ’ αρχήν, τα νησιά αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της μεγάλης επιβάρυνσης από τον τουρισμό.
Τα απορρίμματα από τους τουρίστες αυξάνουν πολύ τον συνολικό όγκο στερεών αποβλήτων και μάλιστα σ’ ένα συγκεκριμένο μικρό χρονικό διάστημα, γεγονός που δυσκολεύει τη λειτουργία του συστήματος (εάν υποθέσουμε ότι υπάρχει…). «Οι μόνιμοι κάτοικοι της Σαντορίνης, για παράδειγμα, είναι 13.000. Το καλοκαίρι, όμως, ο πληθυσμός ξεπερνά τις 120.000. Αυτό σημαίνει ότι η παραγωγή απορριμμάτων π.χ. τον Αύγουστο δεκαπλασιάζεται. Ποιος μπορεί να σχεδιάσει υποδομές έτσι; Πρέπει να υπάρχει και αποθήκευση των απορριμμάτων», λέει στην «Κ» ο κ. Μαυρόπουλος.
Συνολικά, με βάση τα στοιχεία για όλα τα νησιά του Νότιου Αιγαίου, φαίνεται ότι το 2008 μόνο οι τουρίστες επιβάρυναν την ετήσια παραγωγή απορριμμάτων κατά 25% στα Δωδεκάνησα και κατά 16% στις Κυκλάδες. Εάν σκεφτούμε ότι αυτές οι ποσότητες συγκεντρώνονται στους τρεις καλοκαιρινούς μήνες κυρίως, καταλαβαίνουμε το πρόβλημα.
Αλλά δεν είναι μόνο ότι στα νησιά παρουσιάζεται εκρηκτική αύξηση των απορριμμάτων σε συγκεκριμένες περιόδους, είναι ότι συνολικά τα νησιά διαθέτουν περιορισμένο χώρο, υψηλή αξία γης και πολύτιμο υδροφόρο ορίζοντα. Σε αυτές τις συνθήκες η εξεύρεση κατάλληλου χώρου για ταφή απορριμμάτων ή υπολειμμάτων αποτελεί πραγματικό άθλο.
«Ισως πρέπει να σκεφτούμε μια τολμηρή πρόταση. Ιδιαίτερα στα μικρά ελληνικά νησιά να μην υπάρχουν χώροι ταφής, αλλά να πέσει το βάρος σε μια πολύ εκτεταμένη ανακύκλωση και ό,τι περισσεύει να δεματοποιείται και να φεύγει για την ηπειρωτική Ελλάδα», σημειώνει ο κ. Μαυρόπουλος.
Σε αυτήν την κατεύθυνση θα μπορούσε να βοηθήσει μια καλή διαδικασία κομποστοποίησης, γιατί τα νησιά χρειάζονται χώμα. «Θα μπορούσαμε να δούμε και ένα πλωτό κέντρο ανακύκλωσης, που θα περνά από τα νησιά, θα παίρνει τα ανακυκλώσιμα υλικά και θα τα ξεδιαλέγει», συμπληρώνει στην «Κ» ο ίδιος. Βεβαίως για όλα αυτά πρέπει να υπάρξει ειδική ενίσχυση από το κράτος. «Απαιτείται πολιτική επιδότησης της διαχείρισης απορριμμάτων στα νησιά, δεν μπορεί να δώσει τη λύση αυθόρμητα η αγορά. Να πάρει πρωτοβουλίες και η ΚΕΔΚΕ, όπως για παράδειγμα να εγκαταστήσει το ανταποδοτικό σύστημα ανακύκλωσης δωρεάν».
Παραμελημένα
«Είναι παραμελημένα τα νησιά μας όσον αφορά την ανακύκλωση. Κι όμως εκεί είναι περισσότερο απαραίτητη, γιατί μόνον έτσι θα μπορέσουν να διαχειριστούν τα απορρίμματά τους», τονίζει στην «Κ» ο κ. Φίλιππος Κιρκίτσος, πρόεδρος της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης (ΟΕΑ). Είναι και ζήτημα ουσίας αλλά και εικόνας της Ελλάδας. Δεν μπορεί να πηγαίνεις σ’ ένα νησί για να χαρείς το περιβάλλον και να βλέπεις τα σκουπίδια να καίγονται στην ανεξέλεγκτη χωματερή, χωρίς να υπάρχει ούτε ένας κάδος ανακύκλωσης.
«Για να αλλάξει η κατάσταση πρέπει όλες οι πλευρές (συστήματα ανακύκλωσης, τοπική αυτοδιοίκηση και πολιτεία) να δώσουν ιδιαίτερη έμφαση στα νησιά, όπου πρέπει να πάει και το σύστημα των μπλε κάδων και η ανταποδοτική ανακύκλωση (που σήμερα δεν προβλέπεται)», λέει ο κ. Κιρκίτσος. Στην πρόταση της ΟΕΑ και άλλων περιβαλλοντικών οργανώσεων για την ανάπτυξη της ανακύκλωσης στην Ελλάδα, υπάρχει η πρόταση για τη δημιουργία τουλάχιστον ενός κέντρου ανακύκλωσης σε κάθε νησί.
Συμβατική υποχρέωση
Η επέκταση της ανακύκλωσης σε όλα τα νησιά αποτελεί και συμβατική υποχρέωση της Ελλάδας απέναντι στην Ε.Ε. «Εκτός από τους ποσοτικούς δείκτες όσον αφορά τον πληθυσμό, η Ελλάδα έχει και γεωγραφικές υποχρεώσεις, δηλαδή τι ποσοστό της χώρας πρέπει να καλύψει η ανακύκλωση», υπογραμμίζει η κ. Αγγελική Δαλαμάγκα, από την Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης.
Το γεγονός ότι ορισμένα συστήματα διαχείρισης έχουν προχωρήσει (όπως για τις μπαταρίες και λιγότερο για τις συσκευές) δείχνει τις δυνατότητες, αλλά έχει καταγράψει και τις δυσκολίες. Για παράδειγμα, η Ανακύκλωση Συσκευών Α.Ε. υπολογίζει ότι το κόστος μεταφοράς των ανακυκλώσιμων υλικών από τα νησιά προς το κέντρο είναι διπλάσιο σε σχέση με την ηπειρωτική χώρα.
«Πρέπει να ληφθούν μέτρα για να παύσει η λειτουργία των ανεξέλεγκτων χωματερών», τονίζει ο κ. Γιάννης Κουτελίδας, από την περιβαλλοντική οργάνωση Αρχιπέλαγος. Ερευνα της οργάνωσης έχει καταδείξει ότι οι χωματερές ρυπαίνουν το περιβάλλον όχι μόνο στο συγκεκριμένο σημείο, αλλά σε μια πολύ ευρύτερη ζώνη (ρεματιές, παραλίες κ.λπ.). «Το μεγάλο πρόβλημα είναι το έλλειμμα ενημέρωσης του κόσμου. Δεν γνωρίζει τι να ρίξει σε κάθε κάδο. Ακόμα και στον κάδο ανακύκλωσης, που βρίσκεται ακριβώς έξω από το δημαρχείο της Ικαρίας, βρίσκεται κάθε λογής σκουπίδι».
Κεφαλονιά και Σύρος, φωτεινά παραδείγματα
Της Εφης Xατζηιωαννιδου
Στην Κεφαλονιά το σύστημα ανακύκλωσης συνεχίζεται με επιτυχία για δεύτερη χρονιά. Και οι επτά δήμοι του νησιού διαχωρίζουν χαρτί, αλουμίνιο και πλαστικό σε ειδικούς κάδους. «Από τους 60 τόνους απορριμμάτων» λέει στην «Κ» ο πρόεδρος της Διαδημοτικής Επιχείρησης κ. Κώστας Γαλιατσάτος, «που παρήγαγε το νησί τους χειμερινούς μήνες και τους 120 τόνους τους καλοκαιρινούς, ο όγκος των απορριμμάτων μειώθηκε κατά 20 - 25%.
Τα προς ανακύκλωση απορρίμματα μεταφέρονται στην Πάτρα ενώ εργοστάσιο για την προεπιλογή απορριμμάτων ετοιμάζεται να κατασκευαστεί στο νησί». Περισσότεροι από 500 μπλε και κίτρινοι κάδοι σε 250 σημεία, εξυπηρετούν σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού ενώ το πρόγραμμα θα επεκταθεί αυτό το καλοκαίρι και στην Ιθάκη.
Οπως δήλωσε στην «Κ» ο δήμαρχός της κ. Γ. Βασιλόπουλος, το νησί (που διατηρείται αξιοθαύμαστα καθαρό παρά τις ελλείψεις) «θα υιοθετήσει πρόγραμμα ανακύκλωσης και τόσο οι κάτοικοι όσο και οι καταστηματάρχες έχουν δηλώσει ότι θα το υποστηρίξουν. Αλλωστε οι τουρίστες που καταφτάνουν είναι κυρίως Βορειοευρωπαίοι που ζητούν από... κεκτημένη ταχύτητα τους ειδικούς κάδους της ανακύκλωσης ακόμη και κοντά στις παραλίες της Ιθάκης».
Εθελοντικά επί δεκαετία
Στο Αιγαίο τα σκήπτρα της ανακύκλωσης δείχνει να κερδίζει η Σύρος αφού σε μικρό χρονικό διάστημα οι κάτοικοι ευαισθητοποιήθηκαν, εγκαταστάθηκαν ειδικοί κάδοι και μειώθηκε δραστικά ο όγκος των απορριμμάτων.
Οπως εξήγησε στην «Κ» ο κ. Νίκος Αλμπανόπουλος, δημοτικός σύμβουλος της Σύρου και πρόεδρος του Διαδημοτικού Συνδέσμου για τη Διαχείριση του νέου ΧΥΤΑ αλλά και για την ανακύκλωση, «η προσπάθεια στη Σύρο ξεκίνησε μόλις πριν από ενάμιση χρόνο και οι κάτοικοι την υποδέχτηκαν με πνεύμα συνεργασίας».
Ηδη 44 κάδοι –που σύντομα θα γίνουν 80– χωρητικότητας 2,5 κυβικών (τρεις φορές μεγαλύτεροι από τους γνωστούς πράσινους της συμβατικής χρήσης) σε τρία διαφορετικά χρώματα (για ανακύκλωση γυαλιού, πλαστικού, χαρτιού και αλουμινίου) δίνουν λύση.
Πέρα από αυτό –όπως λέει ο κ. Αλμπανόπουλος– τουλάχιστον 20.000 ελαστικά, που κάθε μήνα κατέληγαν στη χωματερή, τώρα ανακυκλώνονται και το ίδιο συμβαίνει και με τα καμένα λάδια που συσσωρεύονταν από τα καταστήματα.
Επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο πρέπει να πούμε ότι η ανακύκλωση στο νησί έγινε αποδεκτή από όλους τόσο «εύκολα», γιατί ήδη εδώ και 10 χρόνια γινόταν με εθελοντικό τρόπο από έναν φωτισμένο καθολικό ιερέα που μάζευε και ανακύκλωνε αρκετές ποσότητες απορριμμάτων, όσο και γιατί ο Σύνδεσμος ξεκίνησε μια πραγματική εκστρατεία για την ενημέρωση του κόσμου.
«Εδώ και έξι μήνες γυρίζουμε και μιλάμε στους εργαζόμενους αλλά και στους μαθητές όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων», υπογραμμίζει στην «Κ» ο κ. Αλμπανόπουλος, «εξηγούμε, αναλύουμε, ενημερώνουμε, ευαισθητοποιούμε και θα συνεχίσουμε ώστε αυτό να γίνει βίωμα».
Θετικά είναι τα μηνύματα από την Πάρο όπου το «ταξίδι της Ανακύκλωσης» άρχισε τουλάχιστον πριν από δύο χρόνια, σχεδόν την εποχή που τέθηκε σε λειτουργία και ο νέος ΧΥΤΑ που έλυσε σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα στην Πάρο και την Αντίπαρο. Τοποθετήθηκαν οι απαραίτητοι κάδοι για πλαστικό και γυαλί σε κομβικά σημεία του νησιού και ξεκίνησε συστηματική ενημερωτική εκστρατεία στους κατοίκους που ανταποκρίθηκαν με θέρμη.
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Η χωρίς κανένα σχεδιασμό «διαχείριση» των απορριμμάτων στα ελληνικά νησιά επιφέρει ισχυρό πλήγμα στην εικόνα του τουρισμού μας, διαταράσσει την εύθραυστη ισορροπία του περιβάλλοντος, υποθηκεύοντας την υγιή ανάπτυξη.
Το μέγα έλλειμμα στην πολιτική ανακύκλωσης επισημαίνουν ειδικοί επιστήμονες, καταθέτοντας προτάσεις που περιλαμβάνουν την εξάλειψη των χώρων ταφής, την εκτεταμένη ανακύκλωση, αλλά και την επιστράτευση ενός πλωτού κέντρου ανακύκλωσης, «που θα περνάει από τα νησιά, θα παίρνει τα υλικά και θα τα ξεδιαλέγει».
Στις Κυκλάδες, για παράδειγμα, η παραγωγή στερεών αποβλήτων το 2008 άγγιξε τους 67.000 τόνους, το 2018 εκτιμάται ότι θα εκτιναχθεί στους 95.000 τόνους και το 2028 θα ξεπεράσει τους 130.000 τόνους.
Χωρίς ανακύκλωση -οι εξαιρέσεις είναι λίγες- στα ελληνικά νησιά τα σκουπίδια θάβονται «ατάκτως», τους θερινούς μήνες ο παραγόμενος όγκος εκτινάσσεται και η εικόνα που εκπέμπεται συνιστά βαρύ πλήγμα για τον τουρισμό μας.
Η περιουσία των νησιών είναι το περιβάλλον και η ισορροπία του, δεν μπορεί να το πληγώνουμε με ανεξέλεγκτες χωματερές, τονίζει στην «Κ» ο κ. Αντ. Μαυρόπουλος, πρόεδρος της επιστημονικής επιτροπής της Διεθνούς Ενωσης Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων.
Οι εκτιμήσεις για την παραγωγή στερεών αποβλήτων στο εγγύς μέλλον αποτυπώνουν τη διάσταση του προβλήματος. Στις Κυκλάδες, για παράδειγμα, το 2008 η παραγωγή ήταν περί τους 67.000 τόνους, το 2018 υπολογίζεται να φθάσει τους 95.000 τόνους και το 2028 περίπου τους 132.000 τόνους.
Η επέκταση της ανακύκλωσης σε όλα τα νησιά, πέρα από συμβατική υποχρέωση της χώρας μας απέναντι στην Ε.Ε., μοιάζει μονόδρομος, τα νησιά μας είναι ακόμα πιο παραμελημένα από την ηπειρωτική χώρα όσον αφορά τη διαχείριση απορριμμάτων και την ανακύκλωση, συμπληρώνει ο κ. Φιλ. Κιρκίτσος, πρόεδρος της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης.
Οι ειδικοί στο θέμα καταθέτουν τις προτάσεις τους - μιλούν ακόμα και για πλωτό κέντρο ανακύκλωσης που θα περνά από τα νησιά, θα συγκεντρώνει τα ανακυκλώσιμα υλικά και θα τα ξεδιαλέγει.
«Εάν πραγματικά πιστεύουμε αυτό που λέμε, δηλαδή ότι ο τουρισμός αποτελεί μία από τις αιχμές της οικονομικής δραστηριότητας στην Ελλάδα, πρέπει να βρούμε τρόπους να “εξαφανίσουμε’’ τα σκουπίδια από τα νησιά!». Αυτή η παρέμβαση του κ. Αντώνη Μαυρόπουλου, χημικού μηχανικού και προέδρου της Επιστημονικής και Τεχνικής Επιτροπής της Διεθνούς Ενωσης Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων, συνοψίζει την έκταση του προβλήματος.
«H περιουσία των νησιών είναι το περιβάλλον και η εύθραυστη ισορροπία του. Δεν μπορεί να το πληγώνουμε με ανεξέλεγκτες χωματερές και διασπορά των σκουπιδιών παντού», λέει ο ίδιος.
Οι τουρίστες
Είναι αλήθεια ότι η διαχείριση των απορριμμάτων στα νησιά παρουσιάζει επιπλέον δυσκολίες σε σχέση με την ηπειρωτική χώρα, καθώς υπάρχουν πολλές ιδιομορφίες. Κατ’ αρχήν, τα νησιά αντιμετωπίζουν το πρόβλημα της μεγάλης επιβάρυνσης από τον τουρισμό.
Τα απορρίμματα από τους τουρίστες αυξάνουν πολύ τον συνολικό όγκο στερεών αποβλήτων και μάλιστα σ’ ένα συγκεκριμένο μικρό χρονικό διάστημα, γεγονός που δυσκολεύει τη λειτουργία του συστήματος (εάν υποθέσουμε ότι υπάρχει…). «Οι μόνιμοι κάτοικοι της Σαντορίνης, για παράδειγμα, είναι 13.000. Το καλοκαίρι, όμως, ο πληθυσμός ξεπερνά τις 120.000. Αυτό σημαίνει ότι η παραγωγή απορριμμάτων π.χ. τον Αύγουστο δεκαπλασιάζεται. Ποιος μπορεί να σχεδιάσει υποδομές έτσι; Πρέπει να υπάρχει και αποθήκευση των απορριμμάτων», λέει στην «Κ» ο κ. Μαυρόπουλος.
Συνολικά, με βάση τα στοιχεία για όλα τα νησιά του Νότιου Αιγαίου, φαίνεται ότι το 2008 μόνο οι τουρίστες επιβάρυναν την ετήσια παραγωγή απορριμμάτων κατά 25% στα Δωδεκάνησα και κατά 16% στις Κυκλάδες. Εάν σκεφτούμε ότι αυτές οι ποσότητες συγκεντρώνονται στους τρεις καλοκαιρινούς μήνες κυρίως, καταλαβαίνουμε το πρόβλημα.
Αλλά δεν είναι μόνο ότι στα νησιά παρουσιάζεται εκρηκτική αύξηση των απορριμμάτων σε συγκεκριμένες περιόδους, είναι ότι συνολικά τα νησιά διαθέτουν περιορισμένο χώρο, υψηλή αξία γης και πολύτιμο υδροφόρο ορίζοντα. Σε αυτές τις συνθήκες η εξεύρεση κατάλληλου χώρου για ταφή απορριμμάτων ή υπολειμμάτων αποτελεί πραγματικό άθλο.
«Ισως πρέπει να σκεφτούμε μια τολμηρή πρόταση. Ιδιαίτερα στα μικρά ελληνικά νησιά να μην υπάρχουν χώροι ταφής, αλλά να πέσει το βάρος σε μια πολύ εκτεταμένη ανακύκλωση και ό,τι περισσεύει να δεματοποιείται και να φεύγει για την ηπειρωτική Ελλάδα», σημειώνει ο κ. Μαυρόπουλος.
Σε αυτήν την κατεύθυνση θα μπορούσε να βοηθήσει μια καλή διαδικασία κομποστοποίησης, γιατί τα νησιά χρειάζονται χώμα. «Θα μπορούσαμε να δούμε και ένα πλωτό κέντρο ανακύκλωσης, που θα περνά από τα νησιά, θα παίρνει τα ανακυκλώσιμα υλικά και θα τα ξεδιαλέγει», συμπληρώνει στην «Κ» ο ίδιος. Βεβαίως για όλα αυτά πρέπει να υπάρξει ειδική ενίσχυση από το κράτος. «Απαιτείται πολιτική επιδότησης της διαχείρισης απορριμμάτων στα νησιά, δεν μπορεί να δώσει τη λύση αυθόρμητα η αγορά. Να πάρει πρωτοβουλίες και η ΚΕΔΚΕ, όπως για παράδειγμα να εγκαταστήσει το ανταποδοτικό σύστημα ανακύκλωσης δωρεάν».
Παραμελημένα
«Είναι παραμελημένα τα νησιά μας όσον αφορά την ανακύκλωση. Κι όμως εκεί είναι περισσότερο απαραίτητη, γιατί μόνον έτσι θα μπορέσουν να διαχειριστούν τα απορρίμματά τους», τονίζει στην «Κ» ο κ. Φίλιππος Κιρκίτσος, πρόεδρος της Οικολογικής Εταιρείας Ανακύκλωσης (ΟΕΑ). Είναι και ζήτημα ουσίας αλλά και εικόνας της Ελλάδας. Δεν μπορεί να πηγαίνεις σ’ ένα νησί για να χαρείς το περιβάλλον και να βλέπεις τα σκουπίδια να καίγονται στην ανεξέλεγκτη χωματερή, χωρίς να υπάρχει ούτε ένας κάδος ανακύκλωσης.
«Για να αλλάξει η κατάσταση πρέπει όλες οι πλευρές (συστήματα ανακύκλωσης, τοπική αυτοδιοίκηση και πολιτεία) να δώσουν ιδιαίτερη έμφαση στα νησιά, όπου πρέπει να πάει και το σύστημα των μπλε κάδων και η ανταποδοτική ανακύκλωση (που σήμερα δεν προβλέπεται)», λέει ο κ. Κιρκίτσος. Στην πρόταση της ΟΕΑ και άλλων περιβαλλοντικών οργανώσεων για την ανάπτυξη της ανακύκλωσης στην Ελλάδα, υπάρχει η πρόταση για τη δημιουργία τουλάχιστον ενός κέντρου ανακύκλωσης σε κάθε νησί.
Συμβατική υποχρέωση
Η επέκταση της ανακύκλωσης σε όλα τα νησιά αποτελεί και συμβατική υποχρέωση της Ελλάδας απέναντι στην Ε.Ε. «Εκτός από τους ποσοτικούς δείκτες όσον αφορά τον πληθυσμό, η Ελλάδα έχει και γεωγραφικές υποχρεώσεις, δηλαδή τι ποσοστό της χώρας πρέπει να καλύψει η ανακύκλωση», υπογραμμίζει η κ. Αγγελική Δαλαμάγκα, από την Οικολογική Εταιρεία Ανακύκλωσης.
Το γεγονός ότι ορισμένα συστήματα διαχείρισης έχουν προχωρήσει (όπως για τις μπαταρίες και λιγότερο για τις συσκευές) δείχνει τις δυνατότητες, αλλά έχει καταγράψει και τις δυσκολίες. Για παράδειγμα, η Ανακύκλωση Συσκευών Α.Ε. υπολογίζει ότι το κόστος μεταφοράς των ανακυκλώσιμων υλικών από τα νησιά προς το κέντρο είναι διπλάσιο σε σχέση με την ηπειρωτική χώρα.
«Πρέπει να ληφθούν μέτρα για να παύσει η λειτουργία των ανεξέλεγκτων χωματερών», τονίζει ο κ. Γιάννης Κουτελίδας, από την περιβαλλοντική οργάνωση Αρχιπέλαγος. Ερευνα της οργάνωσης έχει καταδείξει ότι οι χωματερές ρυπαίνουν το περιβάλλον όχι μόνο στο συγκεκριμένο σημείο, αλλά σε μια πολύ ευρύτερη ζώνη (ρεματιές, παραλίες κ.λπ.). «Το μεγάλο πρόβλημα είναι το έλλειμμα ενημέρωσης του κόσμου. Δεν γνωρίζει τι να ρίξει σε κάθε κάδο. Ακόμα και στον κάδο ανακύκλωσης, που βρίσκεται ακριβώς έξω από το δημαρχείο της Ικαρίας, βρίσκεται κάθε λογής σκουπίδι».
Κεφαλονιά και Σύρος, φωτεινά παραδείγματα
Της Εφης Xατζηιωαννιδου
Στην Κεφαλονιά το σύστημα ανακύκλωσης συνεχίζεται με επιτυχία για δεύτερη χρονιά. Και οι επτά δήμοι του νησιού διαχωρίζουν χαρτί, αλουμίνιο και πλαστικό σε ειδικούς κάδους. «Από τους 60 τόνους απορριμμάτων» λέει στην «Κ» ο πρόεδρος της Διαδημοτικής Επιχείρησης κ. Κώστας Γαλιατσάτος, «που παρήγαγε το νησί τους χειμερινούς μήνες και τους 120 τόνους τους καλοκαιρινούς, ο όγκος των απορριμμάτων μειώθηκε κατά 20 - 25%.
Τα προς ανακύκλωση απορρίμματα μεταφέρονται στην Πάτρα ενώ εργοστάσιο για την προεπιλογή απορριμμάτων ετοιμάζεται να κατασκευαστεί στο νησί». Περισσότεροι από 500 μπλε και κίτρινοι κάδοι σε 250 σημεία, εξυπηρετούν σχεδόν το σύνολο του πληθυσμού ενώ το πρόγραμμα θα επεκταθεί αυτό το καλοκαίρι και στην Ιθάκη.
Οπως δήλωσε στην «Κ» ο δήμαρχός της κ. Γ. Βασιλόπουλος, το νησί (που διατηρείται αξιοθαύμαστα καθαρό παρά τις ελλείψεις) «θα υιοθετήσει πρόγραμμα ανακύκλωσης και τόσο οι κάτοικοι όσο και οι καταστηματάρχες έχουν δηλώσει ότι θα το υποστηρίξουν. Αλλωστε οι τουρίστες που καταφτάνουν είναι κυρίως Βορειοευρωπαίοι που ζητούν από... κεκτημένη ταχύτητα τους ειδικούς κάδους της ανακύκλωσης ακόμη και κοντά στις παραλίες της Ιθάκης».
Εθελοντικά επί δεκαετία
Στο Αιγαίο τα σκήπτρα της ανακύκλωσης δείχνει να κερδίζει η Σύρος αφού σε μικρό χρονικό διάστημα οι κάτοικοι ευαισθητοποιήθηκαν, εγκαταστάθηκαν ειδικοί κάδοι και μειώθηκε δραστικά ο όγκος των απορριμμάτων.
Οπως εξήγησε στην «Κ» ο κ. Νίκος Αλμπανόπουλος, δημοτικός σύμβουλος της Σύρου και πρόεδρος του Διαδημοτικού Συνδέσμου για τη Διαχείριση του νέου ΧΥΤΑ αλλά και για την ανακύκλωση, «η προσπάθεια στη Σύρο ξεκίνησε μόλις πριν από ενάμιση χρόνο και οι κάτοικοι την υποδέχτηκαν με πνεύμα συνεργασίας».
Ηδη 44 κάδοι –που σύντομα θα γίνουν 80– χωρητικότητας 2,5 κυβικών (τρεις φορές μεγαλύτεροι από τους γνωστούς πράσινους της συμβατικής χρήσης) σε τρία διαφορετικά χρώματα (για ανακύκλωση γυαλιού, πλαστικού, χαρτιού και αλουμινίου) δίνουν λύση.
Πέρα από αυτό –όπως λέει ο κ. Αλμπανόπουλος– τουλάχιστον 20.000 ελαστικά, που κάθε μήνα κατέληγαν στη χωματερή, τώρα ανακυκλώνονται και το ίδιο συμβαίνει και με τα καμένα λάδια που συσσωρεύονταν από τα καταστήματα.
Επειδή τίποτε δεν είναι τυχαίο πρέπει να πούμε ότι η ανακύκλωση στο νησί έγινε αποδεκτή από όλους τόσο «εύκολα», γιατί ήδη εδώ και 10 χρόνια γινόταν με εθελοντικό τρόπο από έναν φωτισμένο καθολικό ιερέα που μάζευε και ανακύκλωνε αρκετές ποσότητες απορριμμάτων, όσο και γιατί ο Σύνδεσμος ξεκίνησε μια πραγματική εκστρατεία για την ενημέρωση του κόσμου.
«Εδώ και έξι μήνες γυρίζουμε και μιλάμε στους εργαζόμενους αλλά και στους μαθητές όλων των εκπαιδευτικών βαθμίδων», υπογραμμίζει στην «Κ» ο κ. Αλμπανόπουλος, «εξηγούμε, αναλύουμε, ενημερώνουμε, ευαισθητοποιούμε και θα συνεχίσουμε ώστε αυτό να γίνει βίωμα».
Θετικά είναι τα μηνύματα από την Πάρο όπου το «ταξίδι της Ανακύκλωσης» άρχισε τουλάχιστον πριν από δύο χρόνια, σχεδόν την εποχή που τέθηκε σε λειτουργία και ο νέος ΧΥΤΑ που έλυσε σε μεγάλο βαθμό το πρόβλημα στην Πάρο και την Αντίπαρο. Τοποθετήθηκαν οι απαραίτητοι κάδοι για πλαστικό και γυαλί σε κομβικά σημεία του νησιού και ξεκίνησε συστηματική ενημερωτική εκστρατεία στους κατοίκους που ανταποκρίθηκαν με θέρμη.
Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 2 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ
Καλοκαιρινή νύχτα
.JPG)
Αμήχανα μαζεύω τα κομμάτια μου και χάνομαι στα σοκάκια…..
Μια πολύ ωραία σκηνή στην Κωμιακή μας περιγράφει φίλος του Blog και που ο κάθε ένας μπορεί ανακαλύψει και τον εαυτό του.
Είχα πολλά χρόνια να γυρίσω καλοκαίρι στο χωριό, όχι από έλλειψη νόστου αλλά μερικές φορές η ζωή μας ΄΄σερφάρει’’όπως θέλει αυτή.
Οι εικόνες οικείες ,ομορφες,ζεστες .Όμως το φεγγάρι είναι ένα άλλο φεγγάρι δεν μοιάζει με το Χωραϊτικο ή το Σαντορινιό ή το Δωδεκανήσιο φεγγάρι που τελευταία είχα δει . Είναι ένα μαγευτικά Κωμιακήτικο φεγγάρι ,μ’ ένα εκτυφλωτικά μοναδικό φως που ψαχουλεύει κατευθείαν στη ψυχή και στις αισθήσεις .
Ήταν μια τυπική καθημερινή νύχτα ,καθόμουν στο καφενείο ,αυλή με θεά τον Τρούλο .Είναι βραδάκι ,δυο παρέες με νεολαίους καλαμπουρίζουν και αλληλοπειράζονται με δυνατές φωνές και χάχανα .Ξαφνικά γίνεται ησυχία ,μια ησυχία σαν αυτή του καταμεσήμερου ανάμεσα στα δέντρα εκεί που χαλάει ο κόσμος από τα τζιτζίκια και τιτιβίσματα,κατι κόβει τους ήχους .
Ρίχνω μια μάτια στην μπύρα μου το ποτήρι έχει «ιδρώσει» , ο αφρός στεγνός ,με ταξίδεψε η ατμόσφαιρα σκέφτηκα .Σένα λεπτό ανηφόριζα τις σκάλες σχεδόν μηχανικά .Τα πατήματα γνωστά ,τα σκαλάκια καθαρά και ασπρισμένα με οδηγούν σε μια ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ γειτονιά. Ένας παιδικός έρωτας ,ώριμα φυλαγμένος στις εμπειρίες των χρόνων που πέρασαν .
Το στενό είναι όπως παλιά ,τα φωτά είναι αναμμένα στο πατρικό της σπίτι ,το cd παίζει χαμηλά νησιωτικά .
Τα βήματα μου με φέρνουν στην εξώπορτα ,μυρωδιές από καλομαγειρεμενο φαγητό και φρέσκο ψωμί μου σπάνε την μύτη , οι ήχοι από τα πιάτα και τα μαχαιροπήρουνα ακούγονται πεντακάθαρα ,όμως καμία φωνή…..Ησυχία !!!
Φτάνω στη γωνία ,το σκοτάδι στο σοκάκι μου φαίνεται πολύ πυκνό ,γυρίζω πίσω και καμώνομαι ότι ψάχνω τις τσέπες μου…….Κάτι θα ξέχασα!!!!
Ξαναπερνώ από την πόρτα ενώ άγνωστες φωνές λένε εββα …!
Απομακρύνομαι αργά απελπισμένος …
Γυρίζω από ένα δρόμο που έξαρχης δεν είχα σκοπό να περάσω και πηγαίνω σ ένα άλλο χωρίς να θέλω.
Σκέπτομαι να ξανά ψάξω τις τσέπες μου… ..Το εφεύρημα μου φαίνεται τσαλακωμένο και πολύ παλιό .Αμήχανα μαζεύω τα κομμάτια μου και χάνομαι στα σοκάκια…..
Μια πολύ ωραία σκηνή στην Κωμιακή μας περιγράφει φίλος του Blog και που ο κάθε ένας μπορεί ανακαλύψει και τον εαυτό του.
Είχα πολλά χρόνια να γυρίσω καλοκαίρι στο χωριό, όχι από έλλειψη νόστου αλλά μερικές φορές η ζωή μας ΄΄σερφάρει’’όπως θέλει αυτή.
Οι εικόνες οικείες ,ομορφες,ζεστες .Όμως το φεγγάρι είναι ένα άλλο φεγγάρι δεν μοιάζει με το Χωραϊτικο ή το Σαντορινιό ή το Δωδεκανήσιο φεγγάρι που τελευταία είχα δει . Είναι ένα μαγευτικά Κωμιακήτικο φεγγάρι ,μ’ ένα εκτυφλωτικά μοναδικό φως που ψαχουλεύει κατευθείαν στη ψυχή και στις αισθήσεις .
Ήταν μια τυπική καθημερινή νύχτα ,καθόμουν στο καφενείο ,αυλή με θεά τον Τρούλο .Είναι βραδάκι ,δυο παρέες με νεολαίους καλαμπουρίζουν και αλληλοπειράζονται με δυνατές φωνές και χάχανα .Ξαφνικά γίνεται ησυχία ,μια ησυχία σαν αυτή του καταμεσήμερου ανάμεσα στα δέντρα εκεί που χαλάει ο κόσμος από τα τζιτζίκια και τιτιβίσματα,κατι κόβει τους ήχους .
Ρίχνω μια μάτια στην μπύρα μου το ποτήρι έχει «ιδρώσει» , ο αφρός στεγνός ,με ταξίδεψε η ατμόσφαιρα σκέφτηκα .Σένα λεπτό ανηφόριζα τις σκάλες σχεδόν μηχανικά .Τα πατήματα γνωστά ,τα σκαλάκια καθαρά και ασπρισμένα με οδηγούν σε μια ΑΓΑΠΗΜΕΝΗ γειτονιά. Ένας παιδικός έρωτας ,ώριμα φυλαγμένος στις εμπειρίες των χρόνων που πέρασαν .
Το στενό είναι όπως παλιά ,τα φωτά είναι αναμμένα στο πατρικό της σπίτι ,το cd παίζει χαμηλά νησιωτικά .
Τα βήματα μου με φέρνουν στην εξώπορτα ,μυρωδιές από καλομαγειρεμενο φαγητό και φρέσκο ψωμί μου σπάνε την μύτη , οι ήχοι από τα πιάτα και τα μαχαιροπήρουνα ακούγονται πεντακάθαρα ,όμως καμία φωνή…..Ησυχία !!!
Φτάνω στη γωνία ,το σκοτάδι στο σοκάκι μου φαίνεται πολύ πυκνό ,γυρίζω πίσω και καμώνομαι ότι ψάχνω τις τσέπες μου…….Κάτι θα ξέχασα!!!!
Ξαναπερνώ από την πόρτα ενώ άγνωστες φωνές λένε εββα …!
Απομακρύνομαι αργά απελπισμένος …
Γυρίζω από ένα δρόμο που έξαρχης δεν είχα σκοπό να περάσω και πηγαίνω σ ένα άλλο χωρίς να θέλω.
Σκέπτομαι να ξανά ψάξω τις τσέπες μου… ..Το εφεύρημα μου φαίνεται τσαλακωμένο και πολύ παλιό .Αμήχανα μαζεύω τα κομμάτια μου και χάνομαι στα σοκάκια…..
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
