Σάββατο 15 Μαΐου 2010

Τώρα ξέρουμε …


Η ταινία «Μνήμες Λεηλασίας» που προβλήθηκε την Παρασκευή στην παραλία της Χώρας, με πρωτοβουλία της «Ανοιχτής Συνέλευσης Ενάντια Στην Κρίση», προβλημάτισε έντονα όσους την παρακολούθησαν.

Ανάγκη να προβληματιστούν είχαν σίγουρα αυτοί που δεν την παρακολούθησαν, επειδή όταν θα διαπιστώσουν τις ομοιότητες της Αργεντίνικης «βαρβαρότητας» με κάτι πολύ κοντινό τους, τότε θα είναι πολύ αργά …

Συνέχεια...

Το καλύτερο video, ever!!!

Έχουμε πολλές φορές τονίσει ότι είμαστε (και) παραδοσιακοί , αλλά όχι θιασώτες του … λαδόλυχνου. Οι «ροκ» καταβολές μας, μας δίνουν τη δυνατότητα να εκτιμούμε μερικά πράγματα λίγο διαφορετικά. Αν αυτά γίνονται από νέους, εμείς τα επικροτούμε και τα ψηφίζουμε με κλειστά μάτια …

Οι νεολαία της Απειράνθου πραγματικά «έγραψε»
με τη «ραπ» εκδοχή του ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ.
Έστω και καθυστερημένα αξίζει να την ακούσετε.



Αυτά τα παιδιά είναι ικανά να μας φέρουν και στο δρόμο του Θεού …

Από το http://apeiranthos.gr/index.php?option=com_content&view=frontpage

Συνέχεια...

Δειλοί και με χρέη


Του Γιάννη Βαρουφάκη

Πριν από δεκαετίες επισκέφτηκε τον Νιλς Μπορ, τον Δανό φυσικό που πρωτοστάτησε στην δημιουργία της κβαντομηχανικής, ένας φίλος και συνάδελφος. Μπαίνοντας στο σπίτι είδε καρφωμένο πάνω από την εξώπορτα ένα πέταλο.


Γυρνάει στον Μπορ και, συνοφρυωμένος, του λέει: «Δεν ξέρω για σένα, πάντως εγώ δεν πιστεύω ότι το να έχεις ένα πέταλο πάνω από την πόρτα σου σε προστατεύει από τα κακά πνεύματα.» Ο Μπορ το σκέφτηκε λίγο και του απαντά: «Ούτε κι εγώ. Αλλά μου είπαν ότι το πέταλο σε προστατεύει ακόμα κι αν δεν πιστεύεις σε αυτό.»



Κάπως αντίστοιχο θεωρώ ό,τι ισχύει με την οικονομική πολιτική της τρόικας ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ που με αισιοδοξία και ανακούφιση κατακύρωσε η Βουλή των Ελλήνων. Όλοι γνωρίζουν, ακόμα κι αν δεν το παραδέχονται φωναχτά, ότι το να μειώνεις τους μισθούς, να αυξάνεις τους έμμεσους φόρους και να κόβεις τις κρατικές δαπάνες σε περίοδο επιταχυνόμενης κρίσης ουσιαστικά επιταχύνει την κρίση κι άλλο και, εν τέλει, δεν πετυχαίνει τον στόχο της μείωσης του χρέους. Κι όμως: όπως και στην περίπτωση του πετάλου του Μπορ, στην πλειοψηφία μας ελπίζουμε ότι κάτι καλό θα επιφέρει αυτή η οικονομική πολιτική παρά το γεγονός ότι δεν πιστεύουμε σε αυτήν!

Εντάξει ο Μπορ. Εκείνος αστειευόταν. Εμείς; Νομίζω ότι ο λόγος που έχουμε μια τάση να «αφηνόμαστε» στην τύχη αυτής της συγκεκριμένης οικονομικής πολιτικής παρόλο ότι δεν πιστεύουμε σε αυτήν είναι ότι η μόνη μας εναλλακτική είναι να αρχίσουμε να θέτουμε στο τραπέζι της συζήτησης ζητήματα ταμπού. Αντί αυτού, προτιμάμε να αποδεχόμαστε την συμφωνημένη οικονομική πολιτική, περίπου όπως ο Μπορ έμαθε να ζει με το πέταλο πάνω από την εξώπορτά του.

Ποιο είναι το ταμπού που μας οδηγεί στην παθητική αποδοχή οικονομικών πολιτικών που δεν συμμεριζόμαστε; Το γεγονός ότι το θηριώδες δημόσιο χρέος της χώρας μας αντικατοπτρίζει την διαχρονική δειλία των εκφραστών όλων των κοινωνικών τάξεων της χώρας. Αν είναι έτσι, προφανώς και προτιμάμε να αποδεχθούμε ο,τιδήποτε έτσι ώστε να μην έρθουμε αντιμέτωποι με μια τόσο αλγεινή πραγματικότητα.


Μετά την κατάρρευση του ιδιωτικού τομέα στην δεκαετία του 1970, το κράτος μας ανέλαβε τις ζημίες. Άρχισε να δανείζεται με βασικό στόχο την καθυστέρηση πολιτικών και κοινωνικών συγκρούσεων ως προς τον καταμερισμό του κόστους εκείνης της κρίσης. Έτσι, ο κρατικός δανεισμός αποτέλεσε το εργαλείο με το οποίο οι κυβερνήσεις «βόλευαν» αντικρουόμενα συμφέροντα εργοδοτών και εργαζομένων, χωρίς να χρειάζεται ούτε το κράτος να πάρει το ένα ή το άλλο μέρος αλλά ούτε και να γίνει μια «τίμια» ταξική σύγκρουση μεταξύ των κοινωνικών τάξεων που να καταλήξει στην μοιρασιά της υπάρχουσας πίτας.



Για τριάντα χρόνια τώρα, οι εκπρόσωποι των κοινωνικών τάξεων προσποιούνται ότι διαπραγματεύονται για το μοίρασμα της πίτας όταν, ουσιαστικά, μοιράζονται μια πίτα που την φουσκώνει συστηματικά ο κρατικός δανεισμός. Οι εργοδότες απαιτούν από το κράτος να καλύψει έξοδα υποδομών, ασφάλισης, εκπαίδευσης των εργαζομένων, προστασίας των αγορών από «εισβολείς» κλπ. Οι εκπρόσωποι των εργαζομένων, από την άλλη, ωθούν το κράτος στο να ενισχύει το εισόδημά τους, τις συντάξεις τους, την εκπαίδευση των παιδιών τους, την υγεία τους.



Μπορεί στα λόγια οι συνδικαλιστές να ζητούν να πληρώσει το κεφάλαιο, και οι εργοδότες να λοιδορούν το κράτος για τις σπατάλες και τα χρέη του, όμως και οι μεν και οι δε ικανοποιούνται όταν το κράτος πληρώνει (δανειζόμενο) και εκείνοι αποφεύγουν την μεταξύ τους σύγκρουση. Όλοι ικανοποιούνται σε μια ισορροπία χαμηλών προσδοκιών συντηρούμενη από το δημόσιο χρέος.



Όταν το χρέος ξεπεράσει ένα όριο και αρχίζει να έχει επιπτώσεις πάνω στην οικονομία (π.χ. μέσα από την αύξηση των επιτοκίων), τότε μια μορφή πάλης των τάξεων αρχίζει. Όχι όμως όπως θα την φανταζόμασταν, με τους εργοδότες και τους εργαζόμενους να αντιπαλεύουν αλλήλους στα εργοστάσια και στους χώρους δουλειάς. Κάνει την εμφάνισή της ως ένα μαλιοτράβηγμα μεταξύ των «κοινωνικών εταίρων» για το ποια κοινωνική ομάδα ή τάξη θα δώσει λιγότερα στο κράτος την ώρα που αυτό βουλιάζει σε ωκεανούς χρέους. Οι εργοδότες ζητούν υψηλότερους έμμεσους φόρους και μείωση των εταιρικών φόρων (στο όνομα της ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων) ενώ οι συνδικαλιστές απαιτούν όλα τα φορολογικά βάρη να πέσουν στην μπουρζουαζία (στο όνομα της κοινωνικής δικαιοσύνης).



Αντιμέτωποι με αυτό το μαλλιοτράβηγμα των δειλών, οι πολιτικοί που διοικούν το μικρό, ανόητο και δειλό κράτος μας, ακούνε τους μεν, ακούνε τους δε, και αποφασίζουν να μη δυσαρεστήσουν ούτε τους μεν ούτε και τους δε. Και τι κάνουν; Φορτώνουν το μικρό, ανόητο και δειλό κράτος με νέα χρέη, ελπίζοντας ότι το μπουγιουρντί θα το αντιμετωπίσουν οι διάδοχοί τους στους διαδρόμους της υποτιθέμενης εξουσίας.



Στο μεταξύ, εκτός των τειχών, παραμονεύουν οι μάγοι του χρηματοπιστωτικού τομέα. Σε μια περίοδο πολύ χαμηλών επιτοκίων, διεθνώς, σκέφτονται: «Να πως θα βγάλουμε τον επιούσιο: Θα δανείσουμε σε αυτό το μικρό, ανόητο και δειλό κράτος με επιτόκια μεγαλύτερα απ' ότι δανείζουμε άλλους.» Όπερ και πράττουν χαρωπά, όπως ο τζίτζικας που χαίρεται στην καλοκαιρία δίχως να σκέφτεται τι θα γίνει όταν πλακώσουν τα μαύρα σύννεφα του χειμώνα.



Με αυτόν τον τρόπο η «πάλη των τάξεων» αναβάλλεται και πάλι. Μάλιστα, σχεδόν ακυρώνεται σε περιπτώσεις όπως η δική μας: μιας χώρα με μεγάλο ποσοστό πολιτών που είναι (α) ιδιοκτήτες των σπιτιών τους, (β) σχετικά χαμηλόμισθοι, αλλά (γ) με μεγάλες προσδοκίες που καλλιέργησε ο εθνικός στόχος της περίφημης «σύγκλισης». Μια τέτοια χώρα ήταν ο ιδανικός πελάτης των τραπεζών που έσπευσαν να δανείσουν τα νοικοκυριά.


Καθώς οι μάγοι του διεθνούς χρηματοπιστωτικού συστήματος έκαναν αντίστοιχα πράγματα παντού, ήρθε το 2008. Παρά τις πυροσβεστικές προσπάθειες του Αμερικανικού κράτους, ένας βαρύς χειμώνας αγκάλιασε του μάγους. Κάποια στιγμή πρόσεξαν το συνολικό χρέος του μικρού, ανόητου και δειλού κράτους μας, δημόσιου και ιδιωτικού. Τρόμαξαν, κι ας το είχαν δημιουργήσει οι ίδιοι. Ξάφνου βρίσκουν έναν νέο τρόπο να κερδίσουν: Στοιχηματίζουν ότι το μικρό, ανόητο και δειλό κράτος θα χρεοκοπήσει, ωθώντας το με κάθε στοίχημά τους ένα βήμα κοντύτερα στην χρεοκοπία.


Αυτή η λέξη από χ όμως δεν χωρά στο μυαλό μιας κοινωνίας που οι κοινωνικές τάξεις της έχουν ξεχάσει να συγκρούονται, να διαπραγματεύονται, να παράγουν, καθώς για δεκαετίες αναβάλουν τις μεταξύ τους συγκρούσεις βάζοντας το δημόσιο να χρεώνεται για πάρτι τους. Ακόμα και μια ορθολογική, συγκροτημένη αναδιαπραγμάτευση του χρέους θα ήταν καταστροφική για την ψυχολογία όλων όσων επενδύουν, τριάντα χρόνια τώρα, στον εξωτερικό δανεισμό ως μέσο αναβολής των διαπραγματεύσεων.


Εκείνη την στιγμή εμφανίζεται στο προσκήνιο η γνωστή μας τρόικα ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ που την δημιούργησε η κα Μέρκελ επειδή σε καμία περίπτωση δεν ήθελε ούτε να σώσει από την χρεοκοπία το μικρό, ανόητο και δειλό μας κράτος ούτε όμως και να το αφήσει να χρεοκοπήσει, καθώς έτσι θα χρεοκοπήσουν και οι τράπεζες της χώρας της που χρηματοδοτούν, μεταξύ άλλων, και την προεκλογική της καμπάνια.
Και τι μας λένε όλοι μαζί (ΔΝΤ-ΕΕ-ΕΚΤ-Μέρκελ); Μας λένε ότι θα μας δανείσουν κι άλλους πακτωλούς χρήματος, με απαγορευτικά επιτόκια, εφόσον ακολουθήσουμε οικονομική πολιτική που, κατά βάθος, όλοι γνωρίζουμε ότι θα αποτύχει.
Κι όμως εμείς κουβέντα. Δεν μιλάμε. Δεν διαπραγματευόμαστε. Δεν συγκρουόμαστε.



Μα τι να πούμε; Πως να διαπραγματευτούμε; Τρεις δεκαετίες το ξεχάσαμε το άθλημα της διαπραγμάτευσης. Ούτε μεταξύ μας δεν το ασκήσαμε. Με το ΔΝΤ με την ΕΚΤ και με την ΕΕ θα αρχίσουμε; Τολμάει να παίξει ο καφενόβιος στο τσάμπιονς λιγκ, και μάλιστα απροπόνητος;


Και τώρα; Όπως και με το πέταλο του Μπορ, ελπίζουμε ότι η επιτυχία της πολιτικής που μας επεβλήθη δεν απαιτεί να πιστεύουμε σε αυτήν. Κάποιοι μάλιστα καταφέρνουν να πιστέψουν στο πέταλο - στην ικανότητα της συγκεκριμένης οικονομικής πολιτικής να μειώσει, εν τέλει, το χρέος άνευ αναδιαπραγμάτευσής του.



Γιατί είμαστε τόσο ευκολόπιστοι; Καταλαβαίνω ότι φοβηθήκαμε την διαπραγμάτευση, ανθρώπινο είναι. Πως καταφέρνουμε όμως και πείθουμε τους εαυτούς μας ότι βρισκόμαστε στον σωστό δρόμο; Η απάντηση που δίνω, απλή: Λόγω της γενικευμένης δειλίας που μας έμαθε από τη δεκαετία του 70 και έπειτα μονίμως να αναβάλουμε τις συγκρούσεις, πειθόμενοι ότι η αναβολή τους μέσω κι άλλων δανείων φέρνει την κοινωνική ευημερία.


http://www.protagon.gr/

Συνέχεια...

Οι απίστευτες προβλέψεις για την Ελλάδα του 2010 από τον Χαραλαμπίδη

Συνέχεια...

Πήρατε το μήνυμα;

Συνέχεια...

«Γιάννης κερνάει και Γιάννης πίνει!»

Τριακόσιοι είκοσι πέντε (325) είναι τελικά οι νέοι δήμοι που θα δημιουργηθούν με το σχέδιο «Καλλικράτης», ο οποίος κατατέθηκε την Παρασκευή στη Βουλή από τον υπουργό Εσωτερικών Γιάννη Ραγκούση.

Αιφνιδιασμό και περιφρόνηση προς τις αποφάσεις των οργάνων εξέφρασαν ΚΕΔΚΕ και ΕΝΑΕ, ενώ ο κ. Ραγκούσης δήλωσε ότι κατά τη συζήτηση στη Βουλή θα δεχτεί … διορθώσεις!

Σύμφωνα με πληροφορίες, στο νομοσχέδιο προβλέπεται ότι οι εκλογές θα πραγματοποιηθούν στις 7 αντί τις 14 Νοεμβρίου που είχε ανακοινωθεί αρχικά, ημερομηνία κατά την οποία θα διεξαχθούν οι επαναληπτικές.

Τα έσοδα των νέων ΟΤΑ θα καθορίζονται:

α) για τους δήμους: από το 20% του Φόρου Φυσικών και Νομικών προσώπων, από το 12% του ΦΠΑ από το 50% του φόρου ακίνητης περιουσίας.
β) για τις περιφέρειες: από το 2,40% του Φόρου Φυσικών και Νομικών Προσώπων και το 4% του ΦΠΑ.
Οι δαπάνες των δήμων και των περιφερειών θα υπάγονται στον προληπτικό έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Η θητεία των αιρετών α' και β' βαθμού θα είναι πενταετής, ενώ οι εκλογές για την ανάδειξη νέων δημάρχων και περιφερειαρχών θα γίνεται ταυτόχρονα με τις ευρωεκλογές.

ΣΥΝΟΛΟ ΔΗΜΩΝ ΕΔΩ
ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ ΔΗΜΩΝ ΕΔΩ

Συνέχεια...

Παρασκευή 14 Μαΐου 2010

Μπροστά στο φόβο του κλάδου ελαίας των Τούρκων




Μια περίεργη κομματική αυτολογοκρισία παρατηρήσαμε χθες στις ανακοινώσεις των κομμάτων για την επίσκεψη της Τουρκικής πολιτικής και οικονομικής ηγεσίας στη χώρα μας.

Όπως λέγεται οι Τούρκοι θα κάνουν προωθημένες προτάσεις για την ειρήνη ανάμεσα στις δυο χώρες και όπως διαρρέουν οι ίδιοι θα ανακουφίσουν και τους δυο λαούς από τις υπέρμετρες πολεμικές δαπάνες.

Προφανώς στις διπλωματικές σχέσεις υπάρχουν πάντα σκοπιμότητες και ανομολόγητες στρατηγικές.

Αυτό όμως δεν θα πρέπει να μας κάνει να κλειστούμε στις ιδιότυπες εθνικιστικές φοβίες και ανασφάλειες και να χάσουμε την ευκαιρία.

Εκ του ασφαλούς(;) πάντα όλες οι πολιτικές δυνάμεις πρόβαλαν την ανάγκη μείωσης των πολεμικών δαπανών και οι λόγοι τους για την ειρήνη ήταν πύρινοι.

Γιατί λοιπόν αυτή η αυτολογοκρισία και το μούδιασμα μπροστά στο γεγονός;

Μήπως είναι βαθειά ριζωμένος, ακόμα και σε προοδευτικές δυνάμεις, ο αρρωστημένος εθνικισμός που δυστυχώς αποτελεί βαρίδι στην ειρηνική συνύπαρξη των δύο Λαών;

Ή μήπως τα τεράστια συμφέροντα των πολεμικών βιομηχανιών, με τα μέσα που διαθέτουν, εμποδίζουν τον αυτοπροσδιορισμό των δυο Λαών;

Θα είναι κρίμα να χάνουμε τις ευκαιρίες και να συνεχίζουμε να ζούμε με υπερδανεισμούς και ΔΝΤ, για να αγοράζουμε όπλα, που το μόνο που εγγυώνται, δεν είναι η υπεράσπιση των συνόρων αλλά η οικονομική υποδούλωση των Λαών και των δυο χωρών.

Φανταστείτε μια σκηνή που θα μπορούσε να είναι και πραγματική.

Αντί να κινητοποιούνται ακροδεξιοί και εθνικιστές, να γινότανε σήμερα μαζικές συγκεντρώσεις και στις δυο χώρες υπέρ της Ειρήνης.

Συνέχεια...

Γιατί η Αριστερά και ιδιαίτερα το ΚΚΕ εξυπηρετούν τα συμφέροντα του πολυεθνικού και μονοπωλιακού κεφαλαίου;


Στις πρωτοφανείς οικονομικές και πολιτικές συνθήκες που έχουν δημιουργηθεί στη χώρα μας, καταγράφονται απόψεις, που φωτίζουν όλες τις πλευρές των σύνθετων προβλημάτων που έχουν προκύψει. Δεν είναι και τόσο εύκολο και δεν φαίνεται να έχει διαμορφωθεί κάποια αξιόπιστη πρόταση για διέξοδο. Στα πλαίσια αυτά δημοσιεύουμε σήμερα μια ενδιαφέρουσα ανάλυση για τις συνέπειες των θέσεων της Αριστεράς.


Η προσφυγή της κυβέρνησης στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, για να διασωθεί το Ελληνικό Δημόσιο από τη χρεοκοπία, θεωρείται από όλους ανεξαιρέτως ότι επιφέρει την πλήρη καπιταλιστικοποίηση της οικονομίας και της κοινωνίας, τη δραματική μείωση του εργατικού εισοδήματος και των συντάξεων καθώς και την αβάσταχτη περιστολή των κεκτημένων εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων της μισθωτής εργασίας χωρίς παράλληλα να διασφαλίζει ότι η διάσωση αυτή θα επιτευχθεί με βεβαιότητα.


Ως εναλλακτική, ταξική και προλεταριακή, πολιτική ορισμένα τμήματα της Αριστεράς προτείνουν τη μονομερή παύση της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους, δηλαδή πρακτικά τη χρεοκοπία της χώρας. Ανάμεσα στα τμήματα αυτά βρίσκεται και το ΚΚΕ με το οποίο θα ασχοληθούμε μια και αποτελεί την κύρια δύναμη της Αριστεράς.

Το ΚΚΕ (1) δηλώνει σχετικά ότι «Το δημόσιο χρέος η λαϊκή εξουσία θα το επανεξετάσει με κριτήριο το λαϊκό συμφέρον.». Φαίνεται, συνεπώς, ότι το ΚΚΕ δεν τάσσεται ούτε υπέρ της παύσης πληρωμών για το δημόσιο χρέος αλλά ούτε και κατά: το ζήτημα θα επανεξεταστεί προσεχώς, όταν, δηλαδή, και εάν πάρει την εξουσία…

Ωστόσο, εάν αυτή η αμφίσημη στάση τοποθετηθεί μέσα στο πλαίσιο των πάγιων θέσεων του ΚΚΕ υπέρ της εξόδου της χώρας από την ΕΕ, άρα και υπέρ της οπισθοδρόμησης από το ευρώ στη δραχμή, τότε αποδεικνύεται ότι η αμφισημία της στάσης είναι εντελώς παραπλανητική και ψευδής.


Εάν η Ελλάδα αποχωρήσει από την ΕΕ και επιστρέψει στη δραχμή, τότε τόσο το εξωτερικό δημόσιο χρέος αλλά και τα χρέη και οι οφειλές ολόκληρης της οικονομίας προς το εξωτερικό θα μετατραπούν αυτόματα σε συναλλαγματικά χρέη και οφειλές που θα μπορούν να εξυπηρετηθούν μόνο από τις τρέχουσες συναλλαγματικές εισπράξεις του ισοζυγίου πληρωμών. Οι τρέχουσες, ωστόσο, συναλλαγματικές εισπράξεις μείον τις τρέχουσες συναλλαγματικές πληρωμές αφήνουν ένα αρνητικό υπόλοιπο. Κατά συνέπεια, όχι μόνο το κράτος αλλά και ένα μεγάλο τμήμα της οικονομίας της χώρας θα χρεοκοπήσουν αυτόματα.


Αυτή η χρεοκοπία θα επιφέρει αναπόφευκτα τη σχεδόν πλήρη έξοδο της χώρας από το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και όλες οι συναλλαγές με το εξωτερικό θα διακανονίζονται εφεξής μόνο τοις μετρητοίς. Εάν συμβεί αυτό, τότε ολόκληρη η κοινωνία αλλά κυρίως η εργατική τάξη θα ριχθεί πίσω σε μια εποχή που θα μοιάζει με την περίοδο της κατοχής.


Στην πραγματικότητα, όμως, αυτό ακριβώς θέλει το ΚΚΕ και το δηλώνει ευθέως (2):

«Τα συμφέροντα του λαού συγκρούονται με τα συμφέροντα των μονοπωλίων. Ή θα πτωχεύσουν τα μονοπώλια, ή ο λαός.». Προφανώς επιλέγει τη «πτώχευση» των μονοπωλίων ασχέτως εάν αυτή η πτώχευση θα συμπαρασύρει μαζί της και το «λαό» και θα διαλύσει πλήρως την κοινωνία.


Τι επιδιώκει, λοιπόν, το ΚΚΕ με αυτή την « πορεία προς τη λαϊκή εξουσία»; Να ανασυστήσει τις παρελθούσες ιστορικές συνθήκες για να διεξάγει επιτυχώς αυτή τη φορά τον λεγόμενο «τρίτο γύρο» της διαρκούς επανάστασής του (3).

Μόνο που τώρα ούτε πλήθη καθυστερημένων και αγράμματων χωρικών υπάρχουν, ούτε υπάρχει η ΕΣΣΔ για να αναλάβει υπό την αιγίδα της (και προς το όφελός της) την εκβιομηχάνιση μιας αγροτικής οικονομίας αλλά και ούτε ο “εμπνευσμένος” Ζαχαριάδης για να αναλάβει την αρχιστρατηγία της όλης επιχείρησης.


Στην ουσία δηλαδή, θέλει πρώτα την επιστροφή στο παρελθόν για να κάνει μετά το μεγάλο άλμα στο “μέλλον” όπως και να εννοεί το “μέλλον” αυτό!


Έτσι, ανεξάρτητα από τις διακηρύξεις του, στην πράξη εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου πολυεθνικού και μονοπωλιακού κεφαλαίου κι αυτό γιατί.


Η χρεοκοπία του κράτους και της οικονομίας θα συμπαρασύρει στη χρεοκοπία και τις καπιταλιστικές επιχειρήσεις. Όχι, όμως, όλες.


Θα επιβιώσουν όσες επιχειρήσεις έχουν ίδια συναλλαγματικά διαθέσιμα καθώς και κεφάλαια στο εξωτερικό. Αυτές οι επιχειρήσεις είναι, φυσικά, ορισμένες μεγάλες και πολύ μεγάλες εγχώριες εξαγωγικές επιχειρήσεις, οι εγχώριες επιχειρήσεις που έχουν θυγατρικές επιχειρήσεις και επενδύσεις στο εξωτερικό, οι πολυεθνικές επιχειρήσεις και, τέλος, οι θυγατρικές τράπεζες ξένων τραπεζών στην Ελλάδα.


Επομένως, προκύπτει το εξής εκπληκτικό συμπέρασμα: το ΚΚΕ επιδιώκει διακηρυκτικά να καταστρέψει τον καπιταλισμό στην Ελλάδα μέσω μιας γενικευμένης χρεοκοπίας για να ανοίξει ο δρόμος για το «λαϊκό ξεσηκωμό» που θα φέρει τη «λαϊκή εξουσία» αλλά στην πράξη καταστρέφει μόνο ή σχεδόν μόνο τις πολύ μικρές, μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις και ορισμένες μεγάλες και πολύ μεγάλες εγχώριες τράπεζες αφήνοντας πρακτικά ανέπαφο τον πολυεθνικό και μονοπωλιακό σκληρό πυρήνα του καπιταλισμού στην Ελλάδα!

Ακόμα χειρότερα, ενώ επιδιώκει στα λόγια να διασώσει το βιοτικό επίπεδο του λαού στην πράξη ρίχνει αυτό τον πολύπαθο λαό στα χέρια των μαυραγοριτών, των εκβιαστών και των τοκογλύφων!


Τέλος, αυτή η στάση του οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια από τη μια στην οικονομική καταστροφή των πολυποίκιλων μικροαστών συμμάχων του στο Αντιιμπεριαλιστικό Αντιμονοπωλιακό Δημοκρατικό Μέτωπο που επιδιώκει να συστήσει και από την άλλη θα προσφέρει στο πιάτο όλους τους πλουτοπαραγωγικούς πόρους της χώρας συμπεριλαμβανομένων και των ανθρώπων της στα πολυεθνικά, ελληνικά και ξένα, μονοπώλια που το Μέτωπο αυτό υπό την ηγεσία του ΚΚΕ αποσκοπεί στα λόγια να καταστρέψει μέσω της στρατηγικής «αντικαπιταλιστικής ρήξης» που εφαρμόζει!


Η στάση του πάνω στο ζήτημα του δημόσιου χρέους στην ουσία το εξυπηρετεί τα συμφέροντα του μεγάλου και πολυεθνικού μονοπωλιακού κεφαλαίου στην Ελλάδα!


Συνεπώς, η αντικυβερνητική και αντικαπιταλιστική υπερενεργητικότητα που η Αριστερά επιδεικνύει με κάθε δυνατή ευκαιρία απλώς συμβάλλει στην εκτόνωση της λαϊκής οργής και αγανάκτησης από την κυβερνητική προδοσία και δεν συνεισφέρει ούτε κατ’ ελάχιστο στην πολιτική καθοδήγησή της προς το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό όχι του ελάσσονος αλλά του μείζονος καπιταλισμού.


Χωρίς αυτόνομη οργάνωση της τάξης των μισθωτών, δεν υπάρχει και ούτε θα υπάρξει ποτέ σοσιαλισμός· υπάρχει μόνο «εξεγερσιακή» πολυλογία.


Αυτό είναι, σήμερα, το πρώτο και πρώτιστο καθήκον της εργατικής τάξης στο δρόμο προς το σοσιαλισμό: η αυτοοργάνωση της τάξης ως τάξης!




Πηγές:

(1) Η πρόταση του ΚΚΕ για την διέξοδο από την κρίση,
http://www.kke.gr/anakoinoseis_grafeioy_typoy/h_protash_toy_kke_gia_thn_dieksodo_apo_thn_krish

(2) Ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου για το νέο πακέτο – λαιμητόμο από την Κυβέρνηση και ΕΕ – ΔΝΤ, http://www.kke.gr/anakoinoseis_grafeioy_typoy/anakoinosh_toy_grafeioy_typoy_gia_to_neo_paketo_–_laimhtomo_apo_thn_kybernhsh_kai_ee_-_dnt

(3) Οι προηγούμενοι και χαμένοι «γύροι» ήταν η «Μάχη της Αθήνας» και η «Μάχη στο Γράμμο και το Βίτσι». Κατ’ αναλογία, η τωρινή μάχη του ΚΚΕ μάλλον θα περάσει στην ιστορία ως η «Μάχη για τη χρεοκοπία του καπιταλισμού».


Κώστας Λαμπροπουλος

Αθήνα, 12 Μαΐου 2010

Συνέχεια...

Αυτοί είμαστε


Έχουμε καταγράψει από σχόλια φίλων του Blog μια τάση να μας κατατάσσουν κομματικά ανάλογα με τη συμφωνία ή διαφωνία τους με την αρθρογραφία μας.

Τελευταία κάποιος έγραψε για μας, «Το ίδιο ατυχέστατη και η αλλαγή πλεύσης. Άλλαξε κάτι και δεν το ξέρουμε»

Όχι φίλοι, δεν είχαμε και δεν έχουμε καμιά πλεύση κομφορμιστική και έτσι δεν άλλαξε τίποτα. Απλά δεν κοιτάμε το μέλλον με γυρισμένη την πλάτη.

Ρισκάρουμε να παρεξηγηθούν οι θέσεις μας, αλλά το προτιμούμε γιατί είναι δικές μας. Πολλές φορές συμβαίνει να έχουμε τελείως διαφορετικές απόψεις μεταξύ μας, ή να συγκρούεται μέσα μας το παληό και «στέρεο» με το καινούριο. Όμως έτσι νοιώθεις πως είσαι ζωντανός.

Μας εμπνέει η ταυτότητα που δηλώνει για τον εαυτό του ο Τόνι Τζουντ:

«Όταν ανήκετε παντού και πουθενά, ρισκάρετε να παρεξηγηθούν οι απόψεις σας. Δεν έχετε την ιδεολογική ασφάλεια που προσφέρει μια ομάδα.Είμαι ένας Εβραίος που δεν ανήκει στους Εβραίους, ένας Αγγλος που δεν ανήκει στους Άγγλους, ένας μπέιμπι μπούμερ που δεν συμφωνεί με τη δεκαετία του ΄60 και ένας μη παραδοσιακός αριστερός. Ξέρω ότι μπορεί να με δουν ως αποστάτη και να παρανοήσουν τις σκέψεις ή τη δουλειά μου. Δεν θέλω να συμβεί αυτό. Αλλά είναι το τίμημα που πρέπει να αποδεχτείς όταν είσαι αντικομφορμιστής».

Συνέχεια...

Έτσι με ανοιγμένα φτερά….

Συνέχεια...

Πέμπτη 13 Μαΐου 2010

Ανοιχτή πρόσκληση για δημιουργία Ενιαίου Ψηφοδελτίου

ΚΙΝΗΣΗ ΕΝΕΡΓΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ ΝΑΞΟΥ

Εμείς οι Ενεργοί Πολίτες Νάξου, έχοντας εδώ και καιρό συνειδητοποιήσει (α) τις σύγχρονες προκλήσεις και προοπτικές που δημιουργεί η νέα αρχιτεκτονική της Αυτοδιοίκησης με τη συνένωση των Δήμων, (β) το μέγεθος των προβλημάτων του νησιού μας που παραμένουν άλυτα μέχρι σήμερα και (γ) τη διαφαινόμενη αδυναμία των μέχρι σήμερα ενδιαφερομένων «υποψηφίων Δημάρχων» να καταρτίσουν ισχυρά και πειστικά ψηφοδέλτια,

1) Απευθύνουμε πρόσκληση σε όλους, όσοι μέχρι σήμερα έχετε εκδηλώσει δημόσια το ενδιαφέρον σας για ενεργή συμμετοχή στα αυτοδιοικητικά δρώμενα ή προτίθεστε στο μέλλον να το πράξετε, να τολμήσετε να θέσετε στο περιθώριο ενδεχόμενες κομματικές ή προσωπικές σκοπιμότητες και να συστρατευτούμε όλοι μαζί, για να δημιουργήσουμε ένα ενωτικό κίνημα αυτοδιοίκησης για τον νέο Δήμο που θα προκύψει από τον «Καλλικράτη».

2) Προτείνουμε τη δημιουργία ενός Ενιαίου Ψηφοδελτίου με όλα εκείνα τα πρόσωπα που ενδιαφέρονται πραγματικά για τον τόπο μας και αγωνιούν για το μέλλον του, που είναι υπεύθυνα, συνεργατικά, έχουν γνώσεις και οράματα, διορατικότητα και διοικητικές ικανότητες. Γιατί στον κοινό μας στόχο δεν περισσεύει κανένας.

3) Προτείνουμε να τεθεί επικεφαλής του ενιαίου ψηφοδελτίου πρόσωπο κοινής αποδοχής, το οποίο θα αναζητηθεί συλλογικά και υπερκομματικά για τη θέση του υποψήφιου Δημάρχου.

Πιστεύουμε ότι τα κόμματα δεν έχουν καμία θέση στην τοπική αυτοδιοίκηση, η οποία είναι και θα πρέπει να παραμείνει ευθύνη των τοπικών κοινωνιών. Η συγκρότηση ενός Ενιαίου ψηφοδελτίου είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει στην επιλογή εκείνου του ανθρώπινου δυναμικού που θα διασφαλίζει τα καλύτερα αποτελέσματα στη διοίκηση του νέου δήμου.

Επιτέλους, έχουμε χρέος και ευθύνη να συστρατευτούμε για να προχωρήσουμε όλοι μαζί μπροστά, για μια σύγχρονη και ανθρώπινη κοινωνία, όπως όλοι την ονειρευόμαστε.

Για την Κίνηση Ενεργών Πολιτών Νάξου


Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ



Συνέχεια...

Σήμερα γιορτάζει και η πολιούχος του Γαλατσίου

η Αγία Γλυκερία …

Γιορτάζει η πόλη που φιλοξένησε και συνεχίζει να φιλοξενεί το μεγαλύτερο όγκο των Ναξιωτών μεταναστών στην Αθήνα …

Γιορτάζει η πόλη των «νταμαρτζίδων» και των «καμινάριδων»

Γιορτάζει το «πάλαι ποτέ» χωριό που κάποτε μοσχομύριζε αγιόκλημα και γιασεμί …

Πρέπει όμως να δείτε ΑΥΤΟ!

Συνέχεια...

Σήμερα είναι «τση Πληθερής» …

Σπουδαία μέρα για τους βοσκούς της Νάξου.

Το έθιμο απαιτεί επίσκεψη στη μάντρα .

Όλα αυτά βέβαια κάποιες άλλες εποχές, που εμείς δεν τις ζήσαμε και περιμένουμε από τους παλαιότερους να μάθουμε το ωραίο έθιμο …

Συνέχεια...

«ΜΝΗΜΕΣ ΛΕΗΛΑΣΙΑΣ»

ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΕΚΔΗΛΩΣΗΣ

• Επειδή η πολιτική που εφαρμόζει το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο οδηγεί στη διάλυση τις κοινωνίες στις χώρες που εφαρμόζεται
• Επειδή η ελληνική οικονομία μετά από πρόσκληση της κυβέρνησης βρίσκεται στο έλεος του Δ.Ν.Τ και της Ευρωπαϊκής Τράπεζας
• Επειδή η κοινωνία και ιδιαίτερα τα χαμηλά στρώματα δεν είναι δυνατό να αντέξουν την επίθεση που γίνεται σήμερα με τα νέα μέτρα
• Επειδή από τις νέες συνθήκες πλήττονται οι εργαζόμενοι σε ιδιωτικό και δημόσιο τομέα, οι συνταξιούχοι, οι μικροεπαγγελματίες, η ανεργία γιγαντώνεται και η νεολαία δεν έχει διέξοδο

Γι΄ αυτό είναι αναγκαίο όλοι μαζί να αντιδράσουμε ώστε να μην εφαρμοστούν στην πράξη οι αποφάσεις που ψηφίστηκαν πρόσφατα στη βουλή αλλά και αυτά που θα επακολουθήσουν.

Η «Ανοιχτή Συνέλευση Ενάντια στην Κρίση» διοργανώνει δημόσια προβολή της ταινίας «Μνήμες Λεηλασίας» του σπουδαίου αργεντινού σκηνοθέτη Σολάνας στην οποία απεικονίζεται η οικονομική και κοινωνική εξαθλίωση της Αργεντινής όταν το 2001 εντάχθηκε στο Δ.Ν.Τ.

Επειδή οι ομοιότητες με την ελληνική πραγματικότητα δεν είναι καθόλου τυχαίες και συμπτωματικές, σας καλούμε στην εκδήλωση την Παρασκευή 14 Μάη, στις 9.00μμ στην Πλατεία Μανδηλαρά στην παραλία της Χώρας

Συνέχεια...

Καλή τύχη παιδιά…

Αρχίζουν αύριο οι «πανελλαδικές»,

μια δοκιμασία που λίγο πολύ όλοι την έχουμε περάσει.

Αύριο ούτε αρχίζει, ούτε τελειώνει η ζωή.

Άντε …. κουράγιο και τελειώνουν τα παλούκια μανάκι …



… και ραντεβού με την παρεούλα στις ωραίες παραλίες της Νάξου …

Συνέχεια...

Τετάρτη 12 Μαΐου 2010

Γκεια σου καληνότσες …

Όταν η τέχνη συναντά την έμπνευση και η ιστορική αλήθεια την πραγματική της ερμηνεία και έκφραση, δε θέλεις πολύ να … «σαλτάρεις»!

Blog: ΑΥΣΤΗΡΗ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ: πριν δείτε ΟΛΟ το video απομακρύνετε όλα τα κοφτερά και αιχμηρά αντικείμενα. Θα σας δοθούν καλύτερες ευκαιρίες να … «κόψετε φλέβες»…



Η «ΖΙΝΑ» προβάλλεται από κάποιο κανάλι …

Συνέχεια...

Ειδήσεις από τη «ραδιοφωνία Κυκλάδων»

Τα προβλήματα της ευρύτερης περιοχής του Αγίου Γεωργίου συζήτησαν χθες επαγγελματικοί και τουριστικοί φορείς της Νάξου. Διαπιστώθηκε η ανάγκη άμεσης αντιμετώπισης των προβλημάτων που έχουν να κάνουν με την καθαριότητα, τον φωτισμό, το βιολογικό καθαρισμό και τον ευπρεπισμό της περιοχής.

Μιλώντας το πρωί στη Ραδιοφωνία Κυκλάδων, ο αντιπρόεδρος της Ένωσης Ξενοδόχων Νάξου Βαγγέλης Κατσαράς, επεσήμανε ότι τα προβλήματα που παρουσιάζονται στην περιοχή θα έπρεπε να έχουν αντιμετωπιστεί μιας και βρισκόμαστε μια ανάσα πριν από την τουριστική σαιζόν.

Είπε ότι θα σταλεί υπόμνημα προς τον Δήμο για άμεση αντιμετώπιση των προβλημάτων και εφόσον δεν υπάρξει κάποια ουσιαστική εξέλιξη, θα αναλάβουν από μόνοι τους οι επαγγελματίες να διαμορφώσουν μια καλύτερη εικόνα στην περιοχή του Αγίου Γεωργίου.

Απίστευτα πράγματα συνέβησαν χθες βράδυ στη συνεδρίαση του δημοτικού συμβουλίου Ερμούπολης, η οποία διεκόπη και δεν πραγματοποιήθηκε λόγω οξύτατης αντιπαράθεσης που προκάλεσε ο δημοτικός σύμβουλος της μειοψηφίας Κώστας Απέργης, ο οποίος είχε έντονο φραστικό επεισόδιο με το δήμαρχο Γιάννη Δεκαβάλλα και τον πρόεδρο του Δημοτικού Λιμενικού Ταμείου Σύρου Γιώργο Βελισσαρίου.

Με ३०.000 ευρώ η Νάξος θα προβάλλεται με καθημερινά διαφημιστικά σποτ στο Μουντιάλ της Νότιας Αφρικής, υποστήριξε ο ιδιοκτήτης της διαφημιστικής εταιρίας DK Advertising Δημήτρης Καρούσης, καλώντας το Δήμο να κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση και να προτείνει στη διαφημιστική εταιρία που έχει αναλάβει τη διαφήμιση της Νάξου έναντι 125.000 ευρώ να εντάξει στο πρόγραμμα της την προβολή του νησιού στους αγώνες του Μουντιάλ.

Δεν έχουν ακόμη ολοκληρωθεί οι διαδικασίες για να ξεκινήσει η διαφήμιση της Νάξου στο Εσωτερικό δήλωσε σήμερα στη Ραδιοφωνία Κυκλάδων ο αρμόδιος για τον τουρισμό Αντιδήμαρχος Χαράλαμπος Τσαγκλής και κατά συνέπεια δεν γνωρίζουμε ακόμη και το πρόγραμμα διαφήμισης.

Ο Αντιδήμαρχος Νάξου υποστήριξε πως δεν υπάρχει πιθανότητα από την πλευρά του Δήμου να προταθεί να ενταχθούν στη διαφήμιση οι αγώνες του Μουντιάλ(!!!)αφού οι όροι του διαγωνισμού για την τουριστική προβολή είναι αυστηροί και δεν επιτρέπουν σε ένα δήμο να κάνει τον προγραμματισμό που θέλει-κάτι με το οποίο διαφώνησε κάθετα ο διαφημιστής Δημήτρης Καρούσης ο οποίος είπε πως δεν είναι λίγες οι φορές που η εταιρία του άλλαξε το διαφημιστικό πρόγραμμα κάποιου φορέα επειδή αυτό του ζητήθηκε φέρνοντας ως παράδειγμα τη διαφήμιση της Ζακύνθου..

*Υ.Γ(δηλαδή μας είπε ο κ. Τσαγκλής πως πληρώνουμε 125.000 ευρώ και δεν ξέρουμε που ακριβώς θα πάνε ούτε εκφέρουμε γνώμη για το πώς θα διατεθούν ούτε μπορούμε να κάνουμε καν προτάσεις!!!!!!!!!!!! )

Το ΣτΕ δικαίωσε το Δήμο Ερμούπολης, απορρίπτοντας την αίτηση ακύρωσης των κυκλοφοριακών μέτρων που είχαν καταθέσει πολίτες του νησιού. Τις επόμενες ημέρες αναμένεται και σχετική απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού, προκειμένου να ξεκινήσει η εφαρμογή των μέτρων.

Σύμφωνα με έγκυρες πληροφορίες ο ανεξάρτητος δημοτικός σύμβουλος Νάξου Βασίλης Ραπτάκης, θα είναι υποψήφιος στην περιφερειακή αυτοδιοίκηση στις εκλογές της 14ης Νοεμβρίου.



Συνέχεια...

Ο ΜΗ ΠΡΟΝΟΜΙΟΥΧΟΣ... ΞΑΝΑ ΣΤΟ ΔΙΑΔΥΚΤΙΟ...

Και συνεχίζει να επιμένει ότι …

... ο αγώνας για δημοκρατία δικαιοσύνη σοσιαλισμό
δεν σταματά ποτέ...
δεν διαπραγματεύεται...
δεν συναλλάσετε...


ΘΑ ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ...

Συνέχεια...

ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΤΕΛΙΚΑ ΜΕ ΤΟ ΚΤΕΛ ΝΑΞΟΥ;

Παραμένουν αδιόρθωτοι …

Δεν έχει περάσει πολύς καιρός από την τελευταία φορά που το ΚΤΕΛ Νάξου ήταν στην επικαιρότητα με το περιστατικό που ο πρόεδρος του, μετέφερε παιδιά του σχολείου μες το πορτμπαγκάζ του ιδιωτικού αυτοκινήτου του και ήρθε πάλι να αναστατώσει αυτή τη φορά τους υποψηφίους επιβάτες του που είχαν την επιπολαιότητα να πιστεύουν ότι το λεωφορείο θα έρθει!

Το περιστατικό έγινε τη Δευτέρα 10 Μαΐου όταν στη στάση του Χαλκείου περίμεναν τουλάχιστον 20 άνθρωποι το δρομολόγιο των 4:30μ.μ. Κάποιοι απ αυτούς είναι καθημερινοί επιβάτες του συγκεκριμένου δρομολογίου και ήξεραν ότι το λεωφορείο δεν έρχεται ποτέ στην ώρα του και δεν ανησύχησαν όταν στις 4:50 μ.μ. δεν είχε φανεί ακόμα. Λίγο πριν τις 5:00 μ.μ. πέρασε ένα λεωφορείο που χωρίς να σταματήσει έγνεψε στους ανθρώπους ότι ακολουθεί άλλο, το οποίο όμως δεν ήρθε ποτέ.

Γύρω στις 6 μ.μ. οι ταλαιπωρημένοι και αγανακτισμένοι άνθρωποι αναγκάστηκαν να ειδοποιήσουν ταξί για να πάνε στη Χώρα.

Κάποιοι απ αυτούς πήγαν στο γραφείο του ΚΤΕΛ να παραπονεθούν και εισέπραξαν αντί για συγνώμη αγενή και προσβλητική συμπεριφορά.
Κάποιοι άλλοι που έχασαν το πλοίο εξαιτίας της ανευθυνότητας του ΚΤΕΛ ήδη κλαίνε τα λεφτά των εισιτηρίων τους και αρθρογραφούν σε ξένα έντυπα για το περιστατικό που τους έκανε να φύγουν απ τη Νάξο με τις χειρότερες εντυπώσεις.

Ως πότε θα ανεχόμαστε αυτήν την αντιεπαγγελματική στάση του ΚΤΕΛ, και την απουσία της κρατικής μέριμνας για τα στοιχειώδη κοινωνικά αγαθά που ο πολίτης πρέπει να απολαμβάνει;
Αγανακτισμένοι επιβάτες

Υ/Γ
Έχει γίνει ήδη καταγγελία στον Έπαρχο Νάξου αλλά και στη διοίκηση του ΚΤΕΛ για το περιστατικό.

Συνέχεια...

Τα πάρτι, τα στερεότυπα και οι αγορές


Οι παρομοιώσεις και οι μεταφορές είναι πολύ χρήσιμα λεκτικά σχήματα επειδή πολλάκις φωτίζουν δυσνόητες νοητικές κατασκευές. Άλλες φορές όμως χρησιμοποιούνται τόσο πολύ που γίνονται αυθύπαρκτα δόγματα. Παύουν να είναι επεξηγητικά εργαλεία, γίνονται στερεότυπα που συσκοτίζουν και χρησιμοποιούνται για αλλότριους σκοπούς.


Ένα τέτοιο στερεότυπο που φτιάχτηκε παγκοσμίως είναι και η ελληνική κρίση। Όποια εφημερίδα κι αν ανοίξει κανείς νομίζει πως η Ελλάδα είναι το πρόβλημα της οικουμένης. Διαβάζουμε για «ελληνική γρίπη», για τον «ελληνικό ιό της κρίσης», την «ελληνική κρίση που θα εξαπλωθεί» για «Greek drama», «Greek tragedy» κ.λπ. Για πρώτη ίσως φορά στην ιστορία η χώρα μας έγινε το επίκεντρο του κόσμου· αρνητικό και σε ένα βαθμό άδικο.

Διαβάζουν την Bild οι Γερμανοί ακροδεξιοί και νομίζουν ότι αν δεν υπήρχε η Ελλάδα, όλα θα ήταν καλά καμωμένα στην ευρωζώνη. Διαβάζουν και τα σαϊνια της Wall Street κι επιχειρηματολογούν ότι η Ελλάδα θα καταστρέψει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα. Ποιος; Το 2% της ευρωζώνης. Μια τόση δα οικονομία θα γονατίσει όλο τον κόσμο; Μωρέ τι μεγαλεία είναι αυτά;


Η αλήθεια είναι ότι το χρέος της Ελλάδος είναι τεράστιο. Όχι σε απόλυτους αριθμούς, αλλά αναλογικά με τις δυνατότητές τής χώρας να το αποπληρώσει. Για την ακρίβεια ολόκληρο το χρέος της Ελλάδος είναι το 1/5 του ελλείμματος που θα έχουν οι ΗΠΑ μόνο το 2010. Το ύψος του χρέους σε σχέση με το μέγεθος της ελληνικής οικονομίας δημιουργεί σε κάποιους πραγματικούς φόβους ότι θα χάσουν τα λεφτά τους.
Πάνω σ’ αυτούς τους φόβους κάποιοι σπεκουλάρουν, αλλά αυτό απλώς οξύνει το πρόβλημα· δεν το δημιουργεί. Το μεγάλο μας πρόβλημα είναι πως το χρέος είναι υψηλό και τα ελλείμματα το ανεβάζουν.


Και οι «σοφές» αγορές δεν κατάλαβαν τίποτε μέχρι τον περασμένο Νοέμβριο; Σε ότι αφορά το ύψος του χρέους δεν τους κοροϊδεψε κανείς. Τα στοιχεία ήταν φόρα παρτίδα και η μπαγαποντιά αφορούσε μόνο τα ελλείμματα.

Κάθε χρόνο προστίθεντο 12 δισ. στο χρέος ενώ την διετία 2008-2009 τα ελλείμματα εκτροχιάστηκαν. Το είχε γράψει το 2008 και ο κ. Στέφανος Μάνος: «σε τέσσερα χρόνια (2004-2007) προστέθηκαν χρέη 48 δισ. ευρώ. Τι είναι 48 δισεκατομμύρια ευρώ; Το 2007, το κράτος εισέπραξε από άμεσους και έμμεσους φόρους 48 δισεκατομμύρια ευρώ.

Η αύξηση του δημόσιου χρέους τα τελευταία 4 χρόνια είναι ίση με το σύνολο των φορολογικών εσόδων του 2007». Απλά και διαφανή πράγματα, που ακόμη και οι νεαροί των dealing rooms μπορούσαν να τα δουν.


Εκτός αυτού υπάρχει κι ένα άλλο παράδοξο. Το ύψος του ελλείμματος 12,7% ανακοινώνεται επίσημα στις 20 Οκτωβρίου 2009. Τα spreads αρχίζουν να ανεβαίνουν στα μέσα Νοεμβρίου. Τόσο τέλειες είναι αυτές οι αγορές που λαμβάνουν το μήνυμα με ένα μήνα καθυστέρηση;


Τα παράδοξα αυτά εξηγούνται από την άλλη παράμετρο της αγοράς την οποία, δυστυχώς, πνίγει το στερεότυπο «η σπάταλη Ελλάς». Αυτή αφορά την προσφορά δανειακού χρήματος. Το άλλο πάρτι που είχε στηθεί είχε να κάνει με την φούσκα του δανεισμού που αυτές οι «τέλειες» αγορές είχαν στήσει. Δάνειζαν σαν να μην υπήρχε πραγματική οικονομία, δάνειζαν μέχρι και για να στηθούν ακόμη και χιονοδρομικά κέντρα στην άμμο.


Αυτό που όλη η οικουμένη ονομάζει «ελληνικό ιό» στην ουσία είναι «ιός Ντουμπάι». Εκεί σκάει μετά την κρίση των τραπεζών η κρίση του κρατικού χρέους και διάφοροι συνειδητοποιούν ότι δεν θα πάρουν τα λεφτά τους πίσω. Στην ουσία όλος ο κόσμος διαπιστώνει ότι μετά την ανακούφιση για την κρατική στήριξη των τραπεζών ο ιός της κρίσης έχει μεταλλαχθεί και έχει εξαπλωθεί εκτός τραπεζών. Η κρίση δηλαδή του χρηματοπιστωτικού συστήματος γίνεται κρίση του δημοσίου χρέους. Και ποια είναι ο πιο επίφοβη χώρα;

Αφού έχουν δανείσει ανοίγουν για πρώτη φορά τα κιτάπια τους και βλέπουν την Ελλάδα. Τότε στα μέσα Νοεμβρίου αρχίζει ο ελληνικός γολγοθάς. Οι εφημερίδες αναρωτιούνται αν η Ελλάδα θα είναι το επόμενο Ντουμπάι. Τα spreads ανεβαίνουν ενώ αρχίζει ο προβληματισμός για την Πορτογαλία, την Ισπανία κ.λπ. Ο φόβος του ντόμινο δεν είναι παρά ο τρόμος στην φούσκα που σκάει.


Αυτή η φούσκα θα έσκαγε ανεξαρτήτως του πραγματικού ελληνικού προβλήματος της οικονομίας. Δηλαδή ακόμη και αν η κατάσταση της ελληνικής οικονομίας ήταν διαφορετική η μπόρα θα ξέσπαζε στην Πορτογαλία. Ακόμη και αν τα μέτρα λαμβανόταν την 5η Οκτωβρίου -όπως ρηχά ισχυρίζονται κάποιοι- δεν θα μπορούσαν να έχουν αποδώσει μέχρι τα μέσα Νοεμβρίου και δεν θα αποφεύγαμε την κρίση.


Τα επιχειρήματα ότι θα είχαν ...φιλοτιμηθεί οι αγορές και θα συνέχισαν να μας δανείζουν σαν να μην υπήρχε χρέος, είναι το λιγότερο αφελή. Δεν λαμβάνουν υπόψη τους το σκέλος της προσφοράς. Οι χρηματιστές το μόνο που κοιτούν είναι νούμερα (πόσα λεφτά έχουν να επενδύσουν και που θα τα τοποθετήσουν), και όχι προοπτικές της οικονομίας.


Η ελπίδα ότι τώρα που πήραμε τα μέτρα θα την γλιτώσουμε είναι πρόωρη. Το παγκόσμιο σύστημα είναι ασταθές και το κρατικό bailout που πετύχαμε με τον μηχανισμό στήριξης (ΔΝΤ, Eurogroup, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα) θα λειτουργήσει αν οι αγορές λειτουργήσουν ομαλά.


Αν δηλαδή κάπου -έστω εκτός ευρωζώνης- κάνει στάση πληρωμών ένα νέο Ντουμπάι, θα νιώσουμε όλοι τους κραδασμούς. Το αρρύθμιστο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα είναι μια ωρολογιακή βόμβα, που μπορεί να σκάσει εκεί που δεν το περιμένει κανείς.

http://www.athensvoice.gr/article/city-news-voices/news-voices/τα-πάρτι-τα-στερεότυπα-και-οι-αγορές

Συνέχεια...

Ο κόκκινος Daniel Cohn-Bendit

Συνέχεια...

Είμαστε οι πρώτοι διδάξαντες. σε όλα …

ΕΥΡΗΜΑΤΑ
ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΠΥΔΝΑ
ΥΠΟΔΕΙΚΝΥΟΥΝ
ΜΕΤΡΑ ΛΙΤΟΤΗΤΑΣ

Είχε και η ελληνική αρχαιότητα και την οικονοµική κρίση της και τα μέτρα λιτότητας και τις «επιταγές» του... Διεθνούς Νομισματικού Ταµείου. Μια σειρά από τάφους που ήρθαν στο φως στην αρχαία Πύδνα, στη Βόρεια Ελλάδα, το αποδεικνύουν. Ευρήµατα από την περίοδο των παχιών αγελάδων, όταν ακόµη και οι τάφοι είχαν χρυσά κτερίσµατα, περίτεχνα αγγεία, χρυσελεφάντινες κλίνες, ακόµη και επικασιτερωµένα πήλινα αντικείµενα ώστε να δείχνουν... ασηµένια (κάτι σαν φο µπιζού που ικανοποιούσαν την ξιπασιά και τον νεοπλουτισµό των κατοίκων, σύµφωνα µε τους αρχαιολόγους) δίνουν τη θέση τους, τον 3ο π.Χ. αιώνα, σε «φτωχά» και φτηνά ταφικά κτερίσµατα, σύµφωνα µε τις επιταγές του Κασσάνδρου, που λειτουργούσε κάπως σαν το ΔΝΤ, που είχε αναλάβει να υλοποιήσει ο τοποτηρητής του Δηµήτριος ο Φαληρεύς - κάτι σαν τον υπουργό Οικονοµικών της εποχής.


Η αλλαγή που αντικατοπτρίζεται και στον πλούτο των ταφικών κτερισµάτων στην αρχαία Πύδνα έγινε χάρη σε ένα απλό διάταγµα του τοποτηρητή της µέγιστης εξουσίας, του κοσµοκράτορα - τότε - βασιλιά της Μακεδονίας Κάσσανδρου που όριζε να περιοριστούν αµέσως οι σπατάλες και στους τάφους.

Ετσι οι χρυσοί εντυπωσιακοί τάφοι του 4ου αιώνα π.Χ. µετατρέπονται λιγότερο από 100 χρόνια µετά σε λιτούς, µικρούς, µε τα αναγκαία απλώς για την ταφή των νεκρών και τα κτερίσµατα λιγοστεύουν - έως και εξαφανίζονται.

«Στα τέλη του 4ου αιώνα π.Χ. ο διορισµένος από το βασιλιά Κάσσανδρο τοπάρχης των Αθηνών, Δηµήτριος ο Φαληρεύς, εξέδωσε διάταγµα, µε το οποίο απαγόρευε την ανέγερση πολυτελών ταφικών συνόλων και επέβαλε τον περιορισµό της σπατάλης στις νεκρικές τελετές. Ήταν κάτι σαν την περίοδο που διανύουμε σήµερα και θα την εντοπίσει ίσως ο αρχαιολόγος του µέλλοντος.

Βάλτε αν θέλετε να διακωµωδήσουµε τη σηµερινή - και την αρχαία κατάσταση - τον Κάσσανδρο στη θέση του Δηµοσιονοµικού Ταµείου και τον Δηµήτριο τον Φαληρέα στη θέση του όποιου πρωθυπουργού πάσχουσας χώρας ή έστω υπουργού Οικονοµικών» λέει χαριτολογώντας στα «ΝΕΑ» ο αναπληρωτής προϊστάµενος της ΚΖ’ Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων Μάνθος Μπέσιος που προΐσταται και των σωστικών ανασκαφών στην αρχαία Πύδνα (στη Βόρεια Πιερία). Η σωστική ανασκαφή των τελευταίων µηνών στα βορειοδυτικά του οχυρωµένου οικισµού της αρχαίας Πύδνας αποκάλυψε δύο συστάδες τάφων του 4ου και του 3ου αιώνα π.Χ., στην πλειονότητά τους ασύλητους που µαρτυρούν το πέρασµα στην εποχή της οικονοµικής στενότητας σε µια περιοχή στρατηγικής σηµασίας, σηµαντικό εµπορικό κέντρο της Μακεδονίας.

Πλούσιοι και βαθείς

Στους πλούσιους τάφους του 4ου αιώνα π.Χ. οι νεκρικοί θάλαµοι είχαν βάθος δύο µέτρων και η κατάβαση στους θαλάµους γινόταν µε σκαλοπάτια.
Τα τοιχώµατα ήταν επιχρισµένα µε κονίαµα (ερυθρό, κίτρινο και λευκό).

Οι νεκροί τοποθετούνταν σε ξύλινες κλίνες διακοσµηµένες µε πήλινες µορφές, ελεφαντόδοντο, γυαλί και µεταλλικά εξαρτήµατα. Μόνο στον έναν από τους τάφους υπήρξε καύση νεκρού (µάλλον γυναίκας) και τοποθέτησή του σε χάλκινο αγγείο. Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και τα στεφάνια που εντοπίστηκαν και αποτελούν στην πλειονότητά τους αποµιµήσεις των σπουδαίων χρυσών: το κυρίως σώµα τους είναι οστέινο ή µολύβδινο, οι καρποί πήλινοι επιχρυσωµένοι και τα φύλλα χάλκινα, επίσης επιχρυσωµένα.

Βίκυ Χαρισοπούλου
ΤΑ ΝΕΑ, 11 Μαΐου 2010



Συνέχεια...

Η «Νέα Φτώχεια»: σαν να πέφτεις χωρίς αλεξίπτωτο!

ΝΤΕΪΒΙΝΤ ΤΣΙΛ (David Cheal), καθηγητής Κοινωνιολογίας στο Πανεπιστήμιο του Γουίνιπεγκ, στον Καναδά.
Θεωρείται ένας από τους κορυφαίους επιστήμονες διεθνώς σε θέματα σχετικά με τις οικονομικές επιπτώσεις σε οικογένειες και γενικότερα στις σύγχρονες κοινωνίες. Ήταν από τους πρώτους που ασχολήθηκαν ιδιαιτέρως με το φαινόμενο της «Νέας Φτώχειας», όπως το έχει ονομάσει.

Η «ΝΕΑ ΦΤΩΧΕΙΑ», λέει, προκαλείται εξαιτίας της οικονομικής κατάρρευσης ενός μεμονωμένου ανθρώπου ή και μιας ολόκληρης χώρας που, πριν από αυτήν (την κατάρρευση), ζούσαν εν αφθονία και κάποτε είχαν ονειρευτεί ότι αυτή η ευμάρεια θα μπορούσε να κρατήσει για πάντα.


Ο καθηγητής Τσιλ περιγράφει την εμπειρία αυτής «της τρομακτικής ελεύθερης πτώσης μιας ολόκληρης κοινωνίας, μιας ολόκληρης χώρας, χωρίς αλεξίπτωτο και χωρίς προστατευτικό δίχτυ από κάτω». Όταν μια χώρα ή μια εταιρεία αναγκάζονται να «μειωθούν σε μέγεθος», όπως λέει ο συγγραφέας, άνθρωποι χάνουν τις δουλειές τους, ώρες εργασίας μειώνονται, πολλά ζευγάρια, ιδίως στον δυτικό κόσμο, φτάνουν σε χωρισμό, με συνέπεια ένας από τους δύο, και μαζί, συνήθως, τα παιδιά, να προσγειωθούν σε μια νέα, πολύ χειρότερη οικονομική πραγματικότητα, που ποτέ δεν είχαν φανταστεί.

«ΤΟ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΟ στοιχείο αυτής της Νέας Φτώχειας είναι το φοβερό συναίσθημα της έκπληξης - ότι, δηλαδή, η φτώχεια μπορεί να χτυπήσει τόσο ξαφνικά, που οι άνθρωποι να πέσουν τόσο πολύ και τόσο άσχημα προτού κάποιος τους πιάσει και τους βοηθήσει να ξανασηκωθούν, ότι ύστερα από οικονομική πρόοδο σχεδόν ενός αιώνα η παιδική φτώχεια, σχεδόν σε όλον τον κόσμο, εξακολουθεί να μας προβληματίζει. Η Νέα Φτώχεια μάς κάνει να χάσουμε την πίστη μας όχι μόνο σε σχέσεις που κάποτε πιστεύαμε ότι θα διαρκέσουν μια ζωή, αλλά ακόμα και σε κυβερνητικά προγράμματα που ελπίζαμε πως θα άντεχαν και θα στήριζαν γενεές επί γενεών», γράφει ο καθηγητής Τσιλ, ο οποίος παραθέτει έρευνα, εμπειρίες αλλά και στατιστικά στοιχεία, για να καταλήξει στο τρομακτικό συμπέρασμα για το πόσο εύκολα μπορεί μια οικονομική κρίση «να διαλύσει τον άνθρωπο, την οικογένεια, την κοινωνία, τη χώρα του».

ΜΕΡΙΚΟΙ ΑΡΙΘΜΟΙ

* Ο μισός σχεδόν πληθυσμός της Γης σήμερα, δηλαδή περισσότεροι από 3 δισεκατομμύρια άνθρωποι, ζει με λιγότερα από 2,5 δολάρια την ημέρα.

* Ο 21ος αιώνας βρήκε περίπου 1 δισ. ανθρώπους να μην ξέρουν να διαβάσουν ένα βιβλίο ή να βάλουν την υπογραφή τους.

* Λιγότερο από το 1% που ξοδεύεται κάθε χρόνο για αγορά εξοπλισμών σ' όλον τον κόσμο θα αρκούσε για να «βάλει» κάθε παιδί σε σχολείο έως το 2000, αλλά αυτό δεν συνέβη.

* Το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν (ΑΕΠ) των βαριά χρεωμένων φτωχών χωρών του κόσμου (περίπου 567 εκατομμύρια άνθρωποι) είναι μικρότερο από τον κοινό πλούτο των μόλις 7 πλουσιότερων ανθρώπων του πλανήτη.

ΧΡΗΣΤΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ , Ελευθεροτυπία, Τρίτη 11 Μαΐου 2010


Συνέχεια...

Όσοι νοιώθουν νέοι, να πάνε!

ΠΡΟΣΚΛΗΣΗ

Η Επιτροπή Νέας Γενιάς της Ομοσπονδίας Ναξιακών Συλλόγων (Ο.ΝΑ.Σ.) προσκαλεί τους Ναξιώτες που αισθάνονται νέοι στο party που διοργανώνει στο Rock Entry Cafe Bar (Αγ. Γλυκερίας 20, Γαλάτσι), το Σάββατο 15 Μαΐου και ώρα 10μ.μ.
Η εκδήλωση έχει ελεύθερη είσοδο και χαρακτήρα συνάντησης γνωριμίας και ανάληψης πρωτοβουλιών από τους νέους που κατάγονται και αγαπούν την Νάξο.

Blog: το ότι είναι περίοδος «πανελλαδικών» και γενικά δύσκολη περίοδος για τους νέους, δεν το σκέφτηκε κανείς;

Συνέχεια...

Κι αν οι πραιτοριανοί κάνουν «ντου»…

… στις «μπούκες»,
πως λένε την κραυγή που θα ακουστεί μαζί με τις καμπάνες της νέας Αργοκοιλιώτισσας στη Σμύρνη κι ακόμα παραπέρα;

Μπορεί να θεωρείται απίθανο σαν ενδεχόμενο, αλλά από αυτούς όλα πρέπει να τα περιμένουμε. Άλλωστε σας έχουμε προετοιμάσει. Δεν έχουμε δει ακόμα τίποτα …

Προς το παρόν κόβουν τις λεγόμενες «χαριστικές και μη παραγωγικές δαπάνες»
Δεν έχουν μπει ακόμα στο κεφάλαιο «προπατορικά αμαρτήματα» αλλά πλησιάζουν στην ενότητα «δια βίου … σύνταξη» και «προνόμιο» ….

Κατά τα άλλα την Κυριακή έγινε στην Κόρωνο το καθιερωμένο «ξεμπέρδεμα», τα παλιά τεφτέρια σβήστηκαν, άνοιξαν νέοι λογαριασμοί και η ζωή μαζί με ένα αρρωστημένο καθεστώς, προς το παρόν συνεχίζεται …

Διαβάστε περισσότερα στο :
http://koronosnews.blogspot.com/2010/05/blog-post_10.html

Συνέχεια...

Σοκ και δέος, είπαµε;

Πάρτι έκαναν λοιπόν προχθές οι αγορές, µε τις ευρωπαϊκές µετοχές να σηµειώνουν τη µμεγαλύτερη άνοδο των τελευταίων 17 µηνών. Αλλά ο αφελής έχει πάλι µερικές απορίες.


1) Οι ευρωπαίοι ηγέτες φέρονται να συµφώνησαν στο πακέτο των 700 δισ. ευρώ λόγω του φόβου ότι η ελληνική κρίση θα µεταδιδόταν και στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό Νότο. Αναγνώρισαν έτσι ότι η καθυστέρηση που έδειξαν µε την Ελλάδα ήταν ένα λάθος που δεν πρέπει να επαναληφθεί.


Τι ρόλο έπαιξαν όµως στην απόφασή τους οι διαδηλώσεις που πραγµατοποιήθηκαν την περασµένη εβδοµάδα στην Ελλάδα; Ο γάλλος αναλυτής Ερίκ Λε Μπουσέ, για παράδειγµα, γράφει στο «Slate» πως οι διαδηλώσεις έπεισαν τις αγορές ότι οι λαοί δεν θα δεχθούν τις θυσίες που απαιτούνται και ότι, κατά συνέπεια, οι χώρες που αντιµετωπίζουν πρόβληµα οδεύουν µοιραία προς τη χρεοκοπία। Το αποτέλεσµα ήταν τα spreads να εκτοξευτούν στα ύψη και η Ευρώπη - ή, για να το πούµε απλούστερα, η Μέρκελ - να συρθεί στην απόφαση που έλαβε.

2) Αν αυτό το πακέτο προορίζεται για τη σωτηρία της ευρωζώνης, γιατί οι αναλυτές του Ρόιτερ του προσέδιδαν χθες τον χαρακτηρισµό του «σοκ και δέους»; Αν δεν κάνουµε λάθος, ο όρος αυτός επινοήθηκε από έναν ηγέτη που προτιµάµε να ξεχνάµε για έναν πόλεµο που επίσης θα θέλαµε να ξεχάσουµε.

3) Η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα υποτίθεται ότι είναι ο θεµατοφύλακας της νοµισµατικής σταθερότητας. Πώς είναι δυνατόν λοιπόν ο διοικητής της να ανακοινώνει την αγορά κρατικών οµολόγων στην ανοιχτή αγορά (την περίφηµη «πυρηνική επιλογή») µία µόλις ηµέρα αφού είχε αρνηθεί ένα τέτοιο ενδεχόµενο; «Είµαστε αυστηρά και πλήρως ανεξάρτητοι», δήλωσε ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ, διαψεύδο ντας ότι του ασκήθηκε οποιαδήποτε πίεση. Και τότε γιατί άλλαξε γνώµη;
4) Οπως διαβάζουµε στα χθεσινά «ΝΕΑ», κυβερνητικό στέλεχος δήλωσε πως αισθάνεται σαν «αυτόν που αγόρασε αυτοκίνητο και την επόµε νη µέρα καταργήθηκαν οι φόροι και τα τεκµήρια». Ετσι είναι τα πράγµατα; Οι όροι µε τους οποίους θα ενισχυθούν - αν χρειαστεί - οι άλλες χώρες θα είναι καλύτεροι από εκείνους µε τους οποίους «σώζεται» η Ελλάδα; Το επιτό κιο του δανείου, ας πούµε, θα είναι µικρότερο; Η επιµονή της κ. Μέρκελ να τι µωρηθούν οι άτακτοι Νότιοι εξανεµίστηκε µετά τη συντριβή της στη Βόρεια Ρηνανία - Βεστφαλία;

5) Νικολά Σαρκοζί ήταν, λέει, ο µόνος που είχε κέφια µετά το τέλος της Συνόδου Κορυφής, την περασµένη Παρασκευή. Είχε καταλάβει άρα γε ότι το Διεθνές Νοµισµατικό Ταµείο ήλθε στην Ευρώπη για να µείνει; Και ότι ο διευθυντής του θα τον νικήσει µε περίπατο στις επόµενες προεδρι κές εκλογές, όσες γυναίκες κι αν αποκαλυφθεί ότι έχει σαγηνεύσει;
6) Αυτό το θέατρο του παραλόγου είπαµε ότι λέγεται Ευρωπαϊκή Ενωση;


posted by Μιχάλης Μητσός

http://www.diastaseis.blogspot.com/

Συνέχεια...

Τρίτη 11 Μαΐου 2010

Στο δρόμο προς την Αχερουσία…

*Ο Αχέροντας ήταν το ποτάμι που έπρεπε να διασχίσουν οι ψυχές ξεκινώντας για το βασίλειο του Πλούτωνα.

Τις Πύλες του Άδη φρουρούσε ο άγριος και άσπλαχνος σκύλος Κέρβερος που είχε τρία κεφάλια, χαίτη από φίδια και αγκαθωτή ουρά.

Ο ψυχοπομπός Ερμής, έφερνε τις ψυχές εδώ και τις παρέδιδε στον γέροντα βαρκάρη, τον Χάροντα.

Ο Χάροντας παραλάμβανε τις ψυχές, έπαιρνε τον οβολό (λεμβουχικά) που αντιστοιχούσε στον ναύλο και περνούσε τους νεκρούς στα έγκατα της Αχερουσίας Λίμνης….

Συνέχεια...

Είπαμε να σώσουμε την ψυχή μας…

… και βρήκαμε την πηγή
που αναβλύζει βάλσαμο!


Η Μέρκελ και οι κουτόφραγκοι γρήγορα θα το βάλουν στα πόδια …
Στο τέλος βέβαια θα γίνει της … παράγκας αλλά αυτό είναι δευτερεύον. Σημασία έχει ότι δεν θα περάσει η γραμμή των «αγορών»!


Διαβάστε πως ερμηνεύονται τα φαινόμενα των ημερών, μέσα από τις «προφητείες» του Άγιου Κοσμά του Αιτωλού. (1714-1779)


«Θα σας επιβάλουν μεγάλο και δυσβάστακτο φόρο, αλλά δεν θα προφθάσουν».
«Θα βάλουν φόρο στις κόττες και στα παράθυρα».
«Θα σας ρίξουν παρά (=χρήμα) πολύ• θα σας ζητήσουν να τον πάρουν πίσω, αλλά δεν θα μπορέσουν».

«Οι άνθρωποι θα μείνουν πτωχοί, γιατί δεν θάχουν αγάπη στα δένδρα».
«Όσοι δεν αγαπούν τα δένδρα και τα φυτά, θα ζουν φτωχικά».
«Το κακό θα σας έρθει από τους διαβασμένους».

«Όταν θα κυβερνήσουν οι νέοι θα γίνει κακό».
«Θάρθει πρώτα ένα ψευτορωμαίικο• να μη το πιστέψετε• θα φύγη πίσω».
«Θα γίνη ένα χαρτοβασίλειο, που θα έχη μέγα μέλλον στην Ανατολή».
«Πολλά θα συμβούν. Οι πολιτείες θα καταντήσουν σαν μπαράγκες».

Πηγές: Αυγουστίνου Ν. Καντιώτου, “Κοσμάς ο Αιτωλός”, εκδ. Ορθοδόξου Ιεραποστολικής Αδελφότητος “Ο Σταυρός”, σελ. 342, 343, 348, 349 και “Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός: Ο πατροΚοσμάς της Ρωμιοσύνης”, εκδ. Μικρά Ζύμη, Θέρμον Αιτωλίας, σ. 69



Συνέχεια...

Καλά στερνά…

candle Pictures, Images and Photos … και αν ανέβει το … «προσδόκιμο»,
τότε, καλά σαράντα!


Το «πράσινο» φως από το υπουργικό συμβούλιο έλαβε το νέο ασφαλιστικό και συνταξιοδοτικό νομοσχέδιο, το οποίο περιλαμβάνει ηπιότερες διατάξεις από εκείνες του μνημονίου συνεργασίας με την αντιπροσωπεία Κομισιόν – ΔΝΤ - ΕΚΤ.

Το νέο στοιχείο του νομοσχεδίου είναι το γεγονός πως οι νεοπροσλαμβανόμενοι στο Δημόσιο από το 2013 θα ασφαλίζονται στο ΙΚΑ, καθώς σκοπός του υπουργείου Εργασίας είναι τα ταμεία κύριας ασφάλισης να μειωθούν σε 3 έως το 2018, δηλαδή το ταμείο Μισθωτών, Αυτοαπασχολούμενων και Αγροτών.

Όσον αφορά στην αύξηση των ορίων ηλικίας, αυτή θα γίνεται σταδιακά από το 2011 έως το 2013 για όσους έχουν 35ετια από τα 58 στα 60 έτη. Από το 2020 η αύξηση των ορίων ηλικίας θα υπολογίζεται ανάλογα με το προσδόκιμο ζωής.

Επίσης, σύμφωνα με τον υπουργό Εργασίας Ανδρέα Λοβέρδο δεν αλλάζουν τα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης σε βαρέα και ανθυγιεινά επαγγέλματα και σε μητέρες ανηλίκων, παρά την αντίθετη πρόβλεψη του μνημονίου συνεργασίας με την αντιπροσωπεία Κομισιόν – ΔΝΤ – ΕΚΤ.

Από το 2018 θα γίνει και ο διαχωρισμός της σύνταξης σε βασική και αναλογική. Ο υπολογισμός της αναλογικής σύνταξης θα γίνεται με βάση όλα τα χρόνια εργασίας από το 2013, ενώ το προνοιακό τμήμα των 360 ευρώ θα χορηγείται μαζί με την ανταποδοτική σύνταξη ακόμα και πριν τα 65 έτη.

Αντικίνητρα δίνει το νομοσχέδιο για όσους επιθυμούν να βγουν πιο νωρίς στη σύνταξη καθώς η σύνταξη θα μειώνεται κατά 6% για κάθε πρόωρο χρόνο συνταξιοδότησης.

Τέλος, σύμφωνα με το προσχέδιο νόμου επιβάλλεται έκτακτη εισφορά για όλες τις κύριες συντάξεις άνω των 1.400 ευρω από την 1η Αυγούστου, με κλιμάκωση της εισφοράς από 3% έως 9%.

Τα βασικά σημεία του νέου ασφαλιστικού

- Από το 2013 θα εφαρμόζεται ένας νέος ενιαίος τρόπος υπολογισμού της σύνταξης για όλους τους ασφαλισμένους. Την ίδια χρονιά οι δημόσιοι υπάλληλοι εντάσσονται στο ΙΚΑ.

- Το νομοσχέδιο θεσμοθετεί τη βασική σύνταξη, που δεν αναλογεί σε ασφαλιστικές εισφορές και αντιστοιχεί σε 360 ευρώ σε σημερινές τιμές και θα χορηγείται από την 1/1/2018. Θεσπίζεται επίσης η αναλογική σύνταξη που είναι ανταποδοτική και θα αναλογεί στο ύψος των εισφορών και των χρόνων ασφάλισης. Κρίσιμος χρόνος για την αναλογική σύνταξη είναι το 2013. Όσοι μπαίνουν στο ασφαλιστικό σύστημα μετά το 2013 θα προσδοκούν σύνταξη με βάση το νέο ασφαλιστικό. Όσοι είναι στο σύστημα πριν το 2013 θα πάρουν σύνταξη με έναν μικτό υπολογισμό. Το τμήμα του εργάσιμου βίου τους μέχρι το 2013 θα υπολογιστεί με το παλιό σύστημα και το διάστημα από το 2013 μέχρι το χρόνο συνταξιοδότησης με ένα μεταβατικό τρόπο με βάση το καινούργιο σύστημα.

- Θεσπίζονται αντικίνητρα για την απασχόληση των συνταξιούχων. Πιο συγκεκριμένα, συνταξιούχοι που δεν έχουν συμπληρώσει το 55ο έτος τους, αν απασχολούνται αναστέλλεται η καταβολή της σύνταξης, ενώ για όσους είναι μετά το 55ο έτος θα καταβάλλεται μειωμένο ποσοστό σύνταξης.

- Για τα βαρέα και ανθυγιεινά θα προκύψει νέα επικυροποιημένη λίστα έως την 1/7/2011. Στο σημείο αυτό εμφανίζεται μια θετική απόκλιση του προσχεδίου νόμου από το μνημόνιο το οποίο προέβλεπε τον αποκλεισμό συνταξιοδότησης πριν το 60ο έτος. Επίσης, διατηρείται η δυνατότητα συνταξιοδότησης με βάση την 35ετία ή την 37ετία χωρίς να μπαίνει ως γενική προϋπόθεση συνταξιοδότησης τα 40 χρόνια στη δουλειά. Ομως, θεσπίζονται αντικίνητρα αφού το σημερινό επίπεδο πλήρους σύνταξης θα προκύπτει μόνο αν ο ασφαλισμένος παραμείνει στην εργασία κατά την τριετία 38, 39 και 40 χρόνων.

- Από την 1/1/2018 θα αρχίσει η λειτουργία των νέων φορέων κύριας ασφάλισης που προκύπτουν από την ενοποίηση όλων των ταμείων σε τρία, αυτά των μισθωτών, των αυτοαπασχολουμένων και των αγροτών. Το προσχέδιο νόμου εξαιρεί τους ασφαλισμένους στο Ενιαίο Ταμείο Ανεξάρτητα Απασχολουμένων (ΕΤΑΑ) και το Ενιαίο Ταμείο Ασφάλισης Προσωπικού Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης (ΕΤΑΠ - ΜΜΕ). Στα ταμεία αυτά οι τομείς κύριας ασφάλισης παραμένουν με την υποχρέωση να καταβάλλουν εξ' ιδίων πόρων τα ποσά της βασικής σύνταξης στους δικαιούχους.

- Ενοποιούνται οι υπηρεσίες υγείας των ταμείων υπό την ευθύνη του υπουργείου Υγείας και εντός δύο ετών οφείλουν να εκπονήσουν ενιαίους κανόνες και ενιαίες παροχές προς τους ασφαλισμένους τους (αγορά υπηρεσιών, σύναψη συμβάσεων με τους παρόχους, τιμές υλικών επεμβάσεων κλπ).

- Θεσμοθετείται η εισφορά αλληλεγγύης συνταξιούχων η οποία θα τηρείται σε λογαριασμό και όπου θα καταλήγουν κρατήσεις από τις συντάξεις που καθορίζονται ως εξής: για συντάξεις από 1.401 ευρώ έως 1.700 ποσοστό 3%, από 1.701 ως 2.300 ποσοστό 5%, από 2.300 ως 2.900 ποσοστό 7% , από 2.900 και πάνω ποσοστό 9%.

- Κατά την τριετία 2011 έως 2013 θα αυξηθούν κατά 3 ποσοστιαίες μονάδες οι εισφορές ασφαλισμένων και εργοδοτών στο ΙΚΑ - ΕΤΑΜ με ισόποση μείωση των εισφορών προς τον ΟΑΕΔ, τον ΟΕΚ και τον ΟΕΕ.

ΠΡΕΖΑ TV
10-5-2010

Συνέχεια...

Δευτέρα 10 Μαΐου 2010

Μπουρλότο, το Δημαρχείο Γαλατσίου



Λεπτομέρειες ΕΔΩ

Συνέχεια...

Θα δούμε πολλά ακόμα


Που βρισκόμαστε λοιπόν σήμερα και ποια θα είναι η επόμενη μέρα.

Μετά τα 110 δις που εξασφαλίσαμε, έστω και με αίμα, για 3-5 χρόνια η Ελλάδα λένε δεν έχει ανάγκη να βγει στις αγορές για να δανειστεί.
Φαίνεται κατ αρχάς καλό. Σημαίνει όμως και κάτι άλλο.

Η Ελλάδα, ναι μεν δεν έχει ανάγκη, αλλά η ουσία είναι πως δεν μπορεί να δανειστεί από τις αγορές. Ας το κρατήσουμε αυτό.

Από την άλλη, οι κερδοσκόποι που έχουν ποντάρει στη χρεοκοπία της Ελλάδας, λέτε να σταυρώσουν τα χέρια και να θεωρήσουν πως έχασαν;

Το πιο πιθανό και λογικό θα είναι να συνεχίσουν και να εντείνουν οι κερδοσκόποι τις επιθέσεις τους, ίσως και χωρίς όρια και όποιον πάρει ο χάρος που λένε, για να στηρίξουν τα προσδοκώμενα κέρδη τους.

Είναι προφανές πως ο οικονομικός πόλεμος θα είναι αδυσώπητος σε παγκόσμια κλίμακα και η έκβασή του μόνο θύματα θα επιφέρει, είτε μέσα από την πραγματική πτώχευση, είτε μέσω των ακραίων πακέτων «στήριξης», είτε με τη γνωστή και εφιαλτική κατάληξη που συμβαίνει στο τέλος κάθε κύκλου οικονομικής κρίσης…

Δεν τελειώσαμε λοιπόν, αντίθετα τώρα αρχίζουμε και θα δούμε πολλά ακόμα…

Συνέχεια...

Οταν σκάνε οι φούσκες


του Γιάνη Βαρουφάκη

Διδάσκει οικονομική θεωρία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών προσποιούμενος έντεχνα τον οικονομολόγο.
Έχοντας ζήσει είκοσι τρία χρόνια στην Αγγλία, στην Σκωτία, στο Βέλγιο και στην Αυστραλία, όπου και δίδασκε πριν την επιστροφή στα πάτρια, έχει δεθεί συναισθηματικά με την ιδιότητα του "ξένου" - ιδίως τώρα που ζει μόνιμα στην Ελλάδα.

Γράφει περί οικονομικών, φιλοσοφίας, πολιτικής και... θεωρίας παιγνίων. Μεγαλύτερό του κατόρθωμα θεωρεί ότι το 2005 η Αυστραλιανή κυβέρνηση αναγκάστηκε να περάσει ειδική τροπολογία από την Ομοσπονδιακή Βουλή ώστε να εξαναγκαστεί το κρατικό ραδιόφωνο να καταργήσει εβδομαδιαία του εκπομπή.

Σχόλιο δικό μας. Επιμένουμε και αναδημοσιεύουμε θέσεις του Καθηγητή, γιατί πάνω απ όλα είναι Καθηγητής με κεφαλαία, και δεν ανήκει στην κατηγορία εκείνων των «συναδέλφων» του που έχουν καταντήσει γυρολόγοι και γλάστρες των καναλιών, χωρίς μάλιστα να προσφέρουν γνώση.


Ως οικονομολόγος, δεν έχω καμία εμπιστοσύνη στις προβλέψεις μου. Όταν καμιά φορά πέφτουν μέσα, ξαφνιάζομαι πρώτος απ’ όλους.
Ένας κακεντρεχής θα έλεγε ότι ακόμα και τα σταματημένα ρολόγια λένε την σωστή ώρα δις ημερησίως. Ίσως.

Παρόλα αυτά, θέλω να σας μεταφέρω μια τέτοια πρόβλεψη επειδή αγγίζει το μέγα θέμα των ευθυνών για την σημερινή κατάσταση της ελληνικής οικονομίας. Ας πάμε λοιπόν πίσω, στην 30η Νοεμβρίου 2006, στο αμφιθέατρο της ΓΣΕΕ (*). Άνευ πολλών σχολίων αντιγράφω το δια ταύτα της ομιλίας:

Όλες οι στατιστικές προβλέψεις γίνονται σαν να περπατάμε με την πλάτη μας στο μέλλον, προσπαθώντας να το μαντέψουμε κοιτάζοντας πίσω. Αυτή είναι η μοίρα της οικονομικής πρόγνωσης. Αυτό όμως που με ενοχλεί με την συζήτηση για τον τωρινό προϋπολογισμό είναι ο γενικευμένος, ο αβάσταχτος επαρχιωτισμός του. Μιλάνε λες και τα σύνορα της Ελλάδας είναι τα πέρατα του κόσμου…
Είναι αλήθεια ότι η ΟΝΕ, το ευρώ, προστατεύει την κυβέρνηση από τον κίνδυνο των συναλλαγματικών κρίσεων. Ο κ. Αλογοσκούφης φαίνεται ικανοποιημένος με την σκέψη ότι τίποτα βίαιο δεν θα του προκύψει το 2007 και έτσι θα πάει λίγο-πολύ ανενόχλητος στις εκλογές. Με την διπλή στρατηγική του, της Απογραφής από τη μια και της Προσαρμογής του ΑΕΠ από την άλλη, ζει την χαρά του μάγου που θεωρεί ότι παίζει με το κοινό του…
Αυτά τα παίγνια του κ. υπουργού μας έχουν κοστίσει την αξιοπιστία μας σε μια ευρωζώνη που, ναι μεν μας προστατεύει από τους αέρηδες της συναλλαγματικής κρίσης, αλλά που, την ίδια στιγμή, μας καθιστά ακόμα πιο ευάλωτους στα παλιρροιακά κύματα μιας επερχόμενης ύφεσης. Θέλω να κλείσω με μια σειρά σκοτεινών σκέψεων.
Ο προϋπολογισμός του 2007 βασίζεται στο αξίωμα ότι το 2007 θα είναι, διεθνώς, λίγο καλύτερο από το 2006. Μακάρι να είναι έτσι. Γιατί και η παραμικρή ύφεση τον ανατρέπει. Τίποτα ουσιαστικό δεν προβλέπει ο προϋπολογισμός του 2007 σε περίπτωση που η παγκόσμια οικονομική ζωή αποδειχθεί λιγότερο γενναιόδωρη προς τον κ. Αλογοσκούφη. Πρόκειται για αφροσύνη, ιδίως αν ρίξουμε μια ματιά στα μαύρα σύννεφα που φαίνεται να μας πλησιάζουν.
Μια μικρή αναδρομή. Θυμόμαστε όλοι την ύφεση του 1990-1 (μόλις πριν τον 1ο Πόλεμο του Κόλπου). Τι την προκάλεσε; Τέσσερις βασικοί παράγοντες:

1. Έσπασε η φούσκα στην αγορά ακινήτων της αγγλοσαξωνίας

2. Πληθωριστικές τάσεις με παράλληλο σφίξιμο της νομισματικής πολιτικής στις ΗΠΑ

3. Στασιμότητα πραγματικών μισθών

4. Ψηλές τιμές πετρελαίου λόγω του πολέμου στον Κόλπο.

Ας πάμε τώρα δέκα χρόνια αργότερα: Στην μικρότερη ύφεση του 2000-1 (6 μήνες πριν τους Δίδυμους Πύργους). Τι συνέβη εκεί;
1. Έσπασε η φούσκα της Νέας Οικονομίας και έτσι στέγνωσαν οι επενδύσεις
2. Τα επιτόκια αυξήθηκαν κατά 1,75%
3. Το πετρέλαιο από $18 πήγε στα $30
4. Οι δίδυμοι πύργοι.
Η κατάσταση σήμερα κοιτάζοντας προς το 2007:
1. Φαίνεται να σπάει και πάλι η μεγαλύτερη φούσκα στην αγγλοσαξωνική αγορά ακινήτων, όπως και το 1991
2. Τεράστια χρηματοοικονομική υπεραξία η οποία κινδυνεύει να σκάσει ως η μεγαλύτερη φούσκα στην ιστορία ως απόρροια της κρίσεις στην αγγλοσαξωνική αγορά ακινήτων, η οποία και την συντηρεί
3. Το πετρέλαιο στα $60
4. Τα επιτόκια αυξήθηκαν στις ΗΠΑ κατά 4,25%
5. Ιράκ, Αφγανιστάν.
Τα σημάδια μιας ύφεσης για το 2007 είναι παρόντα και είναι σαφή. Κι όμως: Λίγοι συμφωνούν μαζί μου ότι επέρχεται ύφεση – και μάλιστα μεγάλη. Γιατί; Συνάδελφοι μου απαντούν με διάφορους τρόπους:
Λένε:
Η τιμή του πετρελαίου αυξήθηκε από το 2004/5 και δεν συνέβη τίποτα. Γιατί να προκαλέσει ύφεση το 2007;
Απαντώ: Επειδή το 2004/5 ανέβηκε λόγω αυξημένης ζήτησης με χαμηλά επιτόκια.

Σήμερα οφείλεται στην μειωμένη προσφορά σε κλίμα αυξημένων και αυξανόμενων επιτοκίων. Το 2004/5 οι υψηλές τιμές ενέργειας ήταν δείγμα οικονομικής ισχύος.
Σήμερα είναι δείγμα αδυναμίας.
Λένε: Οι νομισματικές αρχές των ΗΠΑ τα ξέρουν αυτά και είναι έτοιμες να δράσουν.
Απαντώ: Ίσως. Αλλά και να δράσουν είναι απίθανο να προλάβουν την ύφεση. Το 2000 χαλάρωσαν την νομισματική τους πολιτική 6 ολόκληρους μήνες πριν την ύφεση. Ήταν πολύ αργά. Η ύφεση ήρθε. Και οι επενδύσεις μαράθηκαν. Αν και τα επιτόκια έπεσαν από το 6,5% στο 1% μεταξύ 2001 και 2004, η κυβέρνηση Bush μετέτρεψε ένα πλεόνασμα στον προϋπολογισμό της τάξης του 2,5% επί του ΑΕΠ σε έλλειμμα 3,5%, και το δολάριο έπεσε σημαντικά, παρόλα αυτά, οι επενδύσεις στις ΗΠΑ μειώθηκαν κατά 4% ως ποσοστό του ΑΕΠ.
Σήμερα, δεν κινδυνεύουμε από την φούσκα της Νέας Οικονομίας, όπως το 2001. Κινδυνεύουμε από την φούσκα της αγοράς ακινήτων, των χρηματοοικονομικών παραγώγων που χτίστηκαν σε αυτήν, και των αγαθών διαρκείας.

Αν σπάσει η φούσκα αυτή, και είναι σίγουρο ότι θα σπάσει, καμία μείωση επιτοκίων δεν πρόκειται να κινήσει τα κεφάλαια αυτά γρήγορα. Επί πλέον, αντίθετα με το 2001, ο πληθωρισμός είναι τσιμπημένος, το έλλειμμα προϋπολογισμού μεγαλύτερο και οι Κεντρικές Τράπεζες λιγότερο διατεθειμένες να ρίξουν τα επιτόκια. Το δολάριο πόσο ακόμα μπορεί να πέσει πριν αρχίσει να απειλείται το στάτους του στην αγορά ενέργειας;
Συνοψίζοντας:

Εδώ και 30 χρόνια ένα φάντασμα πλανάται πάνω από την διεθνή οικονομία: Το διπλό έλλειμμα των ΗΠΑ. Σαν ένας Οικουμενικός Μινώταυρος καταβροχθίζει τα παγκόσμια κεφάλαια, που εθελοντικά πηγαίνουν σε αυτόν, και καθορίζει τις τύχες εκείνων που ζουν σε μέρη κοντά και μακρινά. Η Κίνα τον Αύγουστο έφτασε να τον έχει «ταΐσει» με 342 δις $. Δεν του φτάνουν όμως.

Τον Σεπτέμβρη, οι εισροές κεφαλαίων στις ΗΠΑ υπολείπονταν κατά 5 περίπου δις του ποσού που χρειαζόταν για να τραφεί το κτήνος. Όταν πεινάει ο Μινώταυρος του αμερικανικού χρέους, εμείς εδώ πρέπει να φοβόμαστε.

Προς το παρόν η πείνα του καταλαγιάζει όσο η αγορά παραγώγων χτίζει πύργους από χαρτί στην πλάτη των φτωχών δανειοληπτών των ΗΠΑ που πείστηκαν να αγοράσουν με δάνειο άθλια σπίτια, συνήθως στην μέση του πουθενά, και τα οποία δεν μπορούν να διατηρήσουν δεδομένων των χαμηλών τους μισθών. Όταν αυτά τα δάνεια θα αρχίσουν να «σκάνε», μια αλυσιδωτή αντίδραση απειλεί να συμπαρασύρει το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Το ερώτημα είναι όχι το αν κάτι τέτοιο θα συμβεί αλλά (α) πότε θα προκύψει και (β) πόσο γρήγορα θα φέρει την επόμενη μεγάλη ύφεση σε όλα τα μήκη και πλάτη της διεθνούς οικονομίας.

Πρόκειται για δυσοίωνους χρησμούς που ελπίζω να αποδειχθούν κούφιοι. Αναρωτιέμαι αν ο κ. Αλογοσκούφης ή ακόμα και οι συνάδελφοί του στην Ευρώπη ασχολούνται με αυτά. Αν σκέφτονται με αυτούς τους φόβους κατά νου. Αν σχεδιάζουν την αντίδρασή τους. Ή αν, όπως πολύ φοβάμαι, αναλώνονται στον φετιχισμό των αριθμών και την απατηλή τέχνη της λογιστικής.

Αυτά τα λόγια τον Νοέμβριο του 2006 ηχούσαν περίεργα. Μακάρι να ηχούσαν το ίδιο περίεργα και σήμερα…
(*)Για την ιστορία, επρόκειτο για συνάντηση του Ομίλου Προβληματισμού για την Ελληνική Κοινωνία, του κ. Κ. Σημίτη, με θέμα τον προϋπολογισμό του 2007, του τότε υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών κ. Γ. Αλογοσκούφη.η συνάντηση έλαβε χώρα στο αμφιθέατρο της ΓΣΕΕ. Ο Νίκος Χριστοδουλάκης και ο Γιάννης Δραγασάκης ήταν οι άλλοι δύο ομιλητές. Συντονίστρια η κα. Ελίζα Παπαδάκη.

http://www.protagon.gr/Default.aspx?tabid=70&smid=382&ArticleID=2430&reftab=37&t=Οταν-σκάνε-οι-φούσκες

Συνέχεια...

Κυριακή 9 Μαΐου 2010

«Περισσότερο ηθική παρά οικονομική η κρίση στην Ελλάδα»


Η νόσος Λου Γκέριγκ άφησε τον βρετανό ιστορικό τετραπληγικό, αλλά δεν του στέρησε την κριτική ματιά απέναντι στον κόσμο. Από το δωμάτιό του στο Μανχάταν μιλάει για την ασθένειά του και σχολιάζει την οικονομική και ηθική κρίση της Ελλάδας
O Τόνι Τζουντ ακολουθεί μια πορεία δίχως γυρισμό. Πρώτα παρέλυσαν τα χέρια του. Επειτα τα πόδια του. Σήμερα, οι μύες του διαφράγματός του είναι τόσο αδύναμοι που δεν μπορεί να αναπνεύσει χωρίς αντλία οξυγόνου και η φωνή του έχει περιοριστεί σε έναν τραχύ ψίθυρο. Διατηρεί ακόμα την αίσθηση των άκρων του, δεν νιώθει πόνο, αλλά δεν μπορεί να τα ελέγξει. Καθηλωμένος σε μια αναπηρική καρέκλα είναι καταδικασμένος να παρακολουθεί τον θάνατό του.
Ο Βρετανός Τόνι Τζουντ είναι ένας από τους πιο φημισμένους ιστορικούς στην Αμερική। Από το 1987 διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και αρθρογραφεί σε έντυπα όπως οι «Νew York Τimes» και η «Νew Υork Review of Βooks». Είναι γνωστός για τις ριζοσπαστικές- ενοχλητικές για πολλούς - ιδέες του.

Αν και Εβραίος, έχει αμφισβητήσει τη νομιμότητα του κράτους του Ισραήλ και έχει ταχθεί υπέρ της «λύσης ενός κράτους» για την ισραηλινοπαλαιστινιακή σύγκρουση. Εχει πάρει την αμερικανική υπηκοότητα, αλλά δεν έχει σταματήσει να ασκεί κριτική απέναντι στην καταναλωτική μανία της νέας του πατρίδας. Πρόσφατα το περιοδικό «Νew Υork» έγραψε ότι ο Τζουντ είναι το «πιο ζωντανό μυαλό της Νέας Υόρκης. Ενα εκθαμβωτικό και εριστικό μυαλό που αποτελεί τον σπουδαιότερο θησαυρό της πόλης». Αυτό το μυαλό είναι ό,τι του έχει απομείνει.
Τον Σεπτέμβριο του 2008, ο Τζουντ διαγνώστηκε με μια σπάνια παραλυτική ασθένεια, γνωστή ως «αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση» (ΑLS) ή αλλιώς «νόσος Λου Γκέριγκ» (πήρε το όνομα του παίκτη των Νew Υork Υankees που πέθανε από αυτή το 1941).

Φυλακισμένος στην ίδια του την ύπαρξη, ο Τζουντ είναι «ένα μάτσο νεκροί μύες που σκέφτονται». Παρά την κατάστασή του υπαγόρευσε μια σειρά εξαιρετικών δοκιμίων που δημοσιεύτηκαν στη «Νew Υork Review of Βooks» και ένα βιβλίο που απευθύνεται στη συλλογική συνείδηση των νέων. Με τον Τόνι Τζουντ δεν συναντηθήκαμε ποτέ.

Οταν ζήτησα να τον βρω στο σπίτι του στο Μανχάταν, η απάντησή του ήταν αρνητική. «Κάθε συνάντηση είναι πολύ επώδυνη στην κατάστασή μου», μου είπε. Πρότεινε να κάνουμε τη συνέντευξη μέσω e-mail. Θα του έστελνα τις ερωτήσεις, θα τις διάβαζε και θα υπαγόρευε τις απαντήσεις σε έναν από τους δύο βοηθούς του.
Πώς σας έκανε να νιώσετε αυτή η αιφνίδια αλλαγή στη ζωή σας;
«Στην αρχή υπέφερα από κατάθλιψη. Χρειάστηκαν μερικοί μήνες για να βρω την ενέργεια και τη θέληση να επιστρέψω στη δουλειά. Πλέον η ζωή μου είναι διαφορετική, αλλά έχω μάθει να την υπομένω».
Τι σας δίδαξε η ασθένειά σας;
«Οτι η εξάρτηση από συναδέλφους και φίλους- κάτι ασυνήθιστο για ένα μοναχικό και ανεξάρτητο άτομο σαν κι εμένα- μπορεί να είναι πολύ ευεργετική».
Σκέφτεστε την ευθανασία;
«Η ευθανασία είναι η λάθος λέξη: κανείς δεν χρειάζεται να με βοηθήσει να θέσω τέλος στη ζωή μου. Αυτή η ασθένεια κάποτε θα με σκοτώσει. Η ερώτηση είναι το αν θα αποφασίσω να την αφήσω να ολοκληρώσει τον κύκλο της». Φοβάστε τον θάνατο;
«Οχι δεν τον φοβάμαι. Περισσότερο ανησυχώ για την επίδραση που θα έχει στην οικογένειά μου. Αλλωστε δεν θα είμαι μαζί τους για να υποφέρω τις συνέπειες της απουσίας μου... Ο μεγαλύτερος φόβος μου είναι να εγκλωβιστώ σε μια κατάσταση στην οποία δεν υπάρχει η δυνατότητα επικοινωνίας».
Εχετε δηλώσει άθεος. Η ασθένειά σας άλλαξε τις απόψεις σας για τη θρησκεία;
«Δεν άλλαξε η οπτική μου για τη θρησκεία ή για το αν υπάρχει Θεός. Σκέφτομαι αρκετά τη μετά θάνατον ζωή. Κυρίως όμως σε ό,τι αφορά τους ανθρώπους που μένουν πίσω».
Δεν θα ήταν πιο εύκολο να παραιτηθείτε μόλις μάθατε για την ασθένειά σας;
«Τότε θα βαριόμουν και θα έχανα κάθε ίχνος αυτοσεβασμού. Ηταν πιο εύκολο τελικά να πω "άι στον διάολο, έχω ακόμα πολλά να πω και είμαι σε θέση να το κάνω"».
Το γεγονός ότι ένα ερωτικό DVD ήταν πρώτο θέμα στην Ελλάδα, τη στιγμή που η χώρα σας αντιμετωπίζει τον κίνδυνο περιθωριοποίησης στην Ε.Ε., λέει κάτι για το επίπεδο των μέσων ενημέρωσης και της κοινής γνώμης

«Πάντοτε απέφευγα τον κομφορμισμό» Στο καινούργιο του βιβλίο «Ιll Fares the Land», ο Τζουντ εμφανίζεται θυμωμένος απέναντι στους ανθρώπους που σπαταλούν τη ζωή τους.
Ζητά από τους νέους να μην απορρίπτουν μηδενιστικά το παρόν ούτε να αποδέχονται παθητικά τις αδικίες του. Κάποτε ο Τζουντ στοχοποιούσε με την κριτική του ιστορικούς ή θέματα εξωτερικής πολιτικής. Τώρα μιλάει πιο έντονα για πολιτικά ζητήματα.
Από πού πηγάζει αυτός ο θυμός για τις αδικίες και το πολιτικό σύστημα; Μήπως η ασθένεια σας κάνει πιο ριζοσπαστικό ή πιο θυμωμένο;
«Σίγουρα είμαι θυμωμένος για την ασθένειά μου- ο καθένας θα ήταν. Αυτό όμως δεν με κάνει πιο θυμωμένο για το χάλι των δημοκρατικών πολιτικών μας τα τελευταία χρόνια. Τα ίδια θα υποστήριζα ακόμα κι αν ήμουν υγιής». Συνήθως οι περισσότεροι νέοι, από αριστεροί ή επαναστάτες γίνονται δεξιοί ή πιο συντηρητικοί καθώς μεγαλώνουν. Εσείς πώς καταφέρατε να μείνετε ανεπηρέαστος; «Δεν ήμουν ποτέ ο τυπικός ριζοσπάστης της δεκαετίας του ΄60. Ποτέ δεν πίστεψα ότι πρέπει "να κάνουμε έρωτα και όχι πόλεμο" (εφάρμοσα βέβαια αυτό το ρητό, αλλά όχι επειδή ήταν πολιτικό σλόγκαν!). Ημουν ένας σκεπτικιστής μαρξιστής όταν όλοι οι φίλοι μου γίνονταν μαοϊστές. Κατά κάποιο τρόπο έμενα πάντα εκεί που ήμουν ιδεολογικά, ενώ οι φίλοι μου πέρασαν από την Αριστερά στη Δεξιά. Αλλά πάντοτε απέφευγα τον κομφορμισμό. Οχι λόγω ματαιοδοξίας, αλλά περισσότερο γιατί επιθυμούσα να αποφύγω τους κύκλους ταύτισης απόψεων και αυταρέσκειας».
Οταν ανήκετε παντού και πουθενά, ρισκάρετε να παρεξηγηθούν οι απόψεις σας. Δεν έχετε την ιδεολογική ασφάλεια που προσφέρει μια ομάδα.
«Είμαι ένας Εβραίος που δεν ανήκει στους Εβραίους, ένας Αγγλος που δεν ανήκει στους Αγγλους, ένας μπέιμπι μπούμερ που δεν συμφωνεί με τη δεκαετία του ΄60 και ένας μη παραδοσιακός αριστερός. Ξέρω ότι μπορεί να με δουν ως αποστάτη και να παρανοήσουν τις σκέψεις ή τη δουλειά μου. Δεν θέλω να συμβεί αυτό. Αλλά είναι το τίμημα που πρέπει να αποδεχτείς όταν είσαι αντικομφορμιστής».
«Περισσότερο κοσμοπολίτες, λιγότερο ευάλωτοι»
Απογοητευμένος από την πολιτική του Μπαράκ Ομπάμα, ο Τζουντ προσπαθεί να αφυπνίσει σήμερα τη νέα γενιά από τον πολιτικό της λήθαργο. «Το μόνο ριζοσπαστικό πάνω στον Ομπάμα ήταν ότι παρά το χρώμα του δέρματός του κέρδισε την προεδρία», μου γράφει ο Τζουντ στο e-mail του. «Ο Ομπάμα είναι ένας μετριοπαθής πολιτικός που επιλέγει τους συμβιβασμούς τη στιγμή που χρειαζόμαστε απεγνωσμένα έναν θυμωμένο φιλελεύθερο (άντρα ή γυναίκα) με πειθώ και πολιτικό ταλέντο».
Το βιβλίο σας είναι ουσιαστικά ένα γράμμα προς τους νέους. Τους ζητάτε να κοιτάξουν τον κόσμο διαφορετικά. Δεν προσφέρετε όμως λύσεις. Στην Ελλάδα για παράδειγμα, μία από τις πιο συνήθεις αντιδράσεις της κοινωνίας είναι οι πορείες ή οι απεργίες. Αρκούν όμως αυτά;
«Οι απεργίες και οι πορείες τις περισσότερες φορές απλά επαναλαμβάνουν τη ρητορική, τις αντιπαλότητες και τις προσωρινές λύσεις του παρελθόντος. Δεν λέω ότι ο κόσμος δεν πρέπει να αντιδρά. Τα γεγονότα του Δεκέμβρη του 2008 στην Ελλάδα άλλωστε το δείχνουν.
Αυτό που λέω είναι ότι υπάρχει διαφορά ανάμεσα στην ηθική ορθότητα μιας διαμαρτυρίας και στην πολιτική ορθότητα της χρήσης οργανισμών, ιδεών και προγραμμάτων που μπορούν όντως να αλλάξουν τα πράγματα. Και οι δύο τρόποι απόρριψης του παρόντος φαντάζουν ορθοί, αλλά δεν είναι ίδιοι. Τουλάχιστον ιστορικά, ο καλύτερος τρόπος αντίδρασης απέναντι σε περιόδους κρίσεων ήταν η δημιουργία ενός νέου πολιτικού κινήματος

. Χωρίς ένα πολιτικό κόμμα- αν εγκλωβιστείς μόνο στη λογική των συμμαχιών του δρόμου- δεν υπάρχει αίσθηση συνέχειας ή δυνατότητα να αποκτήσεις μεγαλύτερη ισχύ. Τότε απλά ζεις σε έναν κόσμο μόνιμων διαμαρτυριών που σταματούν για λίγο, όταν εξαγοράζονται από διαφθαρμένους ηγέτες. Επομένως εγώ θα ξεκινούσα με ένα νέο κόμμα, έξω από τις οικογένειες Καραμανλή και Παπανδρέου».

Η Ελλάδα βρίσκεται σε μια περίοδο οικονομικής κρίσης. Ομως παράλληλα παρατηρείται και μια πολιτισμική παρακμή. Πόσο αλληλένδετα είναι αυτά τα δύο;
«Συμφωνώ με όσους υποστηρίζουν ότι η οικονομική διάσταση της κρίσης, ειδικά στην Ελλάδα, ίσως είναι η λιγότερο σημαντική. Αλλωστε ο πρόσφατος λόγος της οικονομικής κρίσης της Ελλάδας ήταν η αθέμιτη σχέση των δημοσίων οικονομικών με μια διεφθαρμένη επενδυτική τράπεζα. Αυτή είναι μια ηθική πρόκληση, όχι ένα οικονομικό μυστήριο.

Οι οικονομικές κρίσεις στο παρελθόν οδήγησαν σε πολιτισμική παρακμή. Αυτό συνέβη τις δεκαετίες του 1840 και του 1930. Αλλά σήμερα συμβαίνει κάτι διαφορετικό. Το γεγονός ότι ένα ερωτικό DVD ήταν πρώτο θέμα στην Ελλάδα, τη στιγμή που η χώρα σας αντιμετωπίζει τον κίνδυνο περιθωριοποίησης στην Ευρωπαϊκή Ενωση, λέει κάτι για το επίπεδο των μέσων ενημέρωσης και της κοινής γνώμης- κάτι αντίστοιχο συμβαίνει σήμερα και στην Ιταλία και στην Αγγλία. Κατά κάποιο τρόπο, οι μικρές πιθανότητες πολιτικής καταστροφής επιτρέπουν την υποβάθμιση της δημοκρατίας.

Αν η Ευρώπη ήταν λιγότερο ασφαλής, τότε η απουσία φιλελεύθερης αυτοπεποίθησης θα ήταν αντικείμενο μεγάλης ανησυχίας. Αλλά οι περισσότεροι άνθρωποι δεν πιστεύουν ότι υπάρχει πιθανότητα να οδηγηθούν πραγματικά στην καταστροφή. Επομένως καταρρέεις οικονομικά και πτωχεύεις πολιτισμικά, αλλά υπό την απουσία παραδοσιακής πολιτικής αντίδρασης, οι πολίτες δύσκολα νοιάζονται.

Κατηγορώ γι΄ αυτό την Ευρωπαϊκή Ενωση - ό,τι καλύτερο συνέβη στην Ευρώπη, αλλά ταυτόχρονα και μια δικαιολογία για να απομακρυνόμαστε από την ιστορία και τις ευθύνες μας. Ισως η κρίση στην Ελλάδα και η πιθανότητα να επηρεαστεί το ευρώ, να οδηγήσει σε νέες εξελίξεις. Αν η Ευρώπη αρχίσει να νιώθει ανασφαλής, τότε οι πολίτες ίσως ενδιαφερθούν για την άνοδο της Δεξιάς στην Ουγγαρία, την Ολλανδία και την Ιταλία».
Στο τελευταίο σας βιβλίο αναφέρετε ότι «όλοι είμαστε παιδιά των Ελλήνων». Τι μπορούν να διδαχτούν οι Ελληνες σήμερα από την ιστορία τους;
«Οι Ελληνες πρέπει να είναι πιο μετριόφρονες και να θυμηθούν ότι κανένας δεν ενώνεται με μια ευθεία γραμμή με κάποιον άλλον στο παρελθόν. Οι Ελληνες του σήμερα μπορεί να έχουν τις ρίζες τους στους Βούλγαρους, τους Τούρκους, τους Σέρβους ή ακόμα τους Αραβες του χθες, όπως έχουν τις ρίζες τους και στους Αθηναίους του 5ου αιώνα π.Χ. Οι Ελληνες πρέπει να θυμηθούν ότι οι φτωχοί λαοί στα άκρα μιας αυτοκρατορίας (και η Ε.Ε. είναι κατά μία έννοια μια αυτοκρατορία) είναι ιδιαίτερα ευάλωτοι.

Και γίνονται πιο ευάλωτοι όταν κλείνονται στη δική τους ταυτότητα και δίνουν έμφαση στη μοναδικότητα ή τη διαφορετικότητά τους. Η Ελλάδα πρέπει να είναι ένα κοσμοπολίτικο μέρος. Αν καταφύγει σε μια εθνικιστική αγνότητα (κάτι που συμβαίνει στην Ιταλία) ρισκάρει να μπει στο περιθώριο.

Θα πρότεινα ακόμα στους Ελληνες να διαβάσουν τους κλασικούς συγγραφείς για να καταλάβουν καλύτερα ότι η διαφθορά (οικονομική, θεσμική και ηθική) είναι η αρχή του τέλους για τις ελεύθερες κοινωνίες».
Του Γιάννη Παπαδόπουλου
http://www.tanea.gr/default.asp?pid=2&ct=4&artid=4573641&ml=1

Συνέχεια...