Αυτός ο μικρός “Χριστός” δεν έχει δικαίωμα στην “ανάσταση”….

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Στον ΑΠΟΛΛΩΝΑ κάνανε ΑΝΑΣΤΑΣΗ όταν ευκαιρούσε ο … παπάς. Αλλά πάντα ΚΑΝΑΝΕ!...

Αυτή η εβδομάδα ήταν πραγματικά … Μεγάλη.
Δεν καταφέραμε να ξεφύγουμε από την ρουτίνα της Αθήνας, νοιώθαμε τους φίλους μας να απολαμβάνουν τις ομορφιές της ανοιξιάτικης και πασχαλιάτικης Νάξου και κράτησε όσο.. δύο.
Είπαμε λοιπόν να ξεφύγουμε από τα εγκόσμια, να ξεκουραστούμε λίγο και να σας χαλαρώσουμε..
Η σκληρή αυτή δοκιμασία μας, πήρε άδοξο τέλος διότι τα γεγονότα και οι εξελίξεις παρά λίγο να μας ξεπεράσουν.

Αναφερόμαστε βέβαια στο πολυσυζητημένο πρόβλημα του ΒΙΟ-ΒΟΘΡΟΥ του Απόλλωνα.


Τονίζουμε ότι δεν πρέπει να το βλέπουμε σαν μεμονωμένο πρόβλημα μιας απομακρυσμένης και μικρής περιοχής, πιθανόν τουριστικά ανταγωνιστικής για ορισμένες άλλες περιοχές του νησιού.

Η τροπή και η διάσταση που έχει πάρει το θέμα, έχει ευρύτερη πολιτική σημασία. Αφορά το ρόλο της Τοπικής αυτοδιοίκησης γενικά, το ρόλο και τη συμπεριφορά των εκπροσώπων της, αλλά και τη συμπεριφορά και τα αντανακλαστικά της κατακερματισμένης και κομματικά εξαρτημένης τοπικής κοινωνίας.

Επειδή όμως ο κλεφτοπόλεμος πρέπει κάποτε να σταματήσει και επειδή έχουμε φθάσει σε οριακό σημείο, πρέπει ορισμένα πράγματα να λεχθούν με τ’ όνομά τους και ΕΔΩ και ΤΩΡΑ να δοθεί οριστική και βιώσιμη λύση.
Τη λύση αυτή βέβαια δεν μπορούν να δώσουν, ούτε αυτοί που δημιούργησαν το πρόβλημα, ούτε αυτοί που με τους άστοχους χειρισμούς τους μας έφεραν σε αυτό το οριακό σημείο.

Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ

Ο Δήμαρχος Δρυμαλίας κ. Μπαρδάνης φέρει τεράστια ευθύνη, διότι στην πληγή που κληρονόμησε, έριξε αλάτι και κακοφόρμισε.. Το εγωκεντρικό και απολυταρχικό σύστημα διοίκησης που εφαρμόζει και η καταπάτηση νόμων και θεσμών, δεν δίνει καμιά ελπίδα και προοπτική. Είναι πλέον δεδομένο ότι «δεν ιδρώνει το αυτί του», διότι γνωρίζει πολύ καλά ότι η δεξαμενή των ψήφων του, δηλαδή η τοπική κοινωνία, βρίσκεται σε … αφασία!

ΟΙ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΙ ΔΗΜΑΡΧΟΙ

Φέρνουν και αυτοί ακέραια ευθύνη διότι με ημίμετρα και παρατυπίες κουκούλωναν και διαιώνιζαν το πρόβλημα.

ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΙΑΤΩΝ-ΚΑΤΟΙΚΟΙ

Θεωρητικά απόντες, αλλά ουσιαστικά ενεργά παρόντες, συμμέτοχοι και συνένοχοι στο έγκλημα. Τελεία.

Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ ΕΠΙΤΡΟΠΗ

Η συντονιστική επιτροπή που καθυστερημένα, αλλά σωστά , δημιουργήθηκε, δεν ανταποκρίθηκε τουλάχιστον στις δικές μας προσδοκίες. Αν εξαιρέσουμε τον κ. Βαγγέλη Κορρέ, από τους υπόλοιπους και ειδικά από τον πρόεδρο του Τοπικού Συμβουλίου, περιμέναμε περισσότερα.

Ο ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΚΟΡΩΝΙΔΑΣ

Ο Σύλλογος Κορωνίδας, έστω και καθυστερημένα, ασχολήθηκε με το θέμα συμμετέχοντας στις δύο προσφυγές που κατατέθηκαν στην Περιφέρεια Ν. Αιγαίου και αφορούσαν παράνομες αποφάσεις του Δήμου Δρυμαλίας.
Όμως , πιστεύουμε ότι πρέπει να επανεντάξει τον Απόλλωνα στη γεωγραφική του… επικράτεια, να θέσει σε προτεραιότητα και να ασχοληθεί συστηματικά με το αποχετευτικό πρόβλημα όλης της περιοχής, να ενημερωθεί γενικά για τις σύγχρονες ανάγκες και απαιτήσεις και τέλος να λειτουργήσει και με το Σταυρό στο ένα χέρι, αλλά και με το φραγγέλιο όπως ο Χριστός στο άλλο…

Η ΟΝΑΣ

Η Ομοσπονδία Ναξιακών Συλλόγων, χρόνια τώρα καταρτίζει κατάλογο με τα Ναξιακά προβλήματα.
Εφ’ όσον οι υποχρεώσεις της σε συνεστιάσεις, πίτες, και φωτογραφίσεις με επισήμους, της το επιτρέψουν, ας ασχοληθεί και λίγο με τα προβλήματα του νησιού.
Όταν όμως λέμε να ασχοληθεί, εννοούμε να πάρει θέση, να εκφράσει άποψη και να αντισταθεί ως οφείλει στην κάθε εξουσία, ανεξαρτήτου χρώματος..

ΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ ΤΟΥ ΝΟΜΟΥ

Οι βουλευτές του νομού γνωρίζουν και αυτοί πολύ καλά το θέμα. Ταυτίζονται απόλυτα σε … ενδιαφέρον και τακτική, γεγονός αναμενόμενο, διότι πρέπει να καλύψουν τους ετερόχρωμους εμπλεκόμενους παρατρεχάμενους ψηφοσυλλέκτες τους..

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

Η ΝΕΑ ΠΡΟΣΦΥΓΗ

Πρέπει να κατατεθεί και η 3η προσφυγή κατά της απόφασης του Περιφερειάρχη και σαν τακτική να συνεχιστεί όσο μπορεί και σε όλες τις βαθμίδες.
Όμως απαραίτητο είναι η προσφυγή να γίνει από τη Συντονιστική Επιτροπή και το Σύλλογο Κορωνίδας, ως εκφραστές του συνόλου των κατοίκων της περιοχής, αλλά και των Κωμιακιτών της Αθήνας.
Δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να γίνει και από μεμονωμένους πολίτες. Όμως κάποτε πρέπει να μπει και η υπογραφή των μελών της συντονιστικής επιτροπής και των τοπικών αρχόντων διότι τυπικά αυτοί μας αντιπροσωπεύουν..

ΝΑ ΔΙΕΥΡΥΝΘΕΙ Η ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΗ

Για την καλύτερη λειτουργία της πιστεύουμε ότι η Συντονιστική Επιτροπή πρέπει να αποκαταστήσει την επαφή της με την Αθήνα, όπου υπάρχουν άτομα και φορείς που σίγουρα μπορούν να βοηθήσουν.

ΝΑ ΦΘΑΣΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΣΤΗ ΒΟΥΛΗ.

Επειδή η Συναγωγή των Δρυμαλιαίων δηλώνει ξαφνικά άγνοια για την ιστορική εξέλιξη του προβλήματος, νίπτει τας χείρας της και παρά ταύτα επικροτεί και υπερασπίζεται την υπόληψη και τους χειρισμούς του κ. Δημάρχου, ευκαιρία είναι να μάθει όλα τα στοιχεία για να σταματήσει επιτέλους ο εμπαιγμός. η υποκρισία και ο φαρισαϊσμός.
Προτείνουμε να ενημερωθούν (όλα;) τα κόμματα, να τους δοθεί ο πλήρης φάκελος με τα στοιχεία τα οποία έχει μεθοδικά συλλέξει ο πολιτικός μηχανικός κ. Νίκος Α. Λεβογιάννης για να αξιοποιηθούν με επίκαιρη ερώτηση προς τους αρμόδιους υπουργούς: Εσωτερικών, Υγείας, Τουρισμού, κλπ..
Ίσως έτσι καταλάβουν οι κύριοι αρμόδιοι ότι το απέραντο Αιγαίο που νομίζουν πως εξουσιάζουν, είναι πολύ μικρό για να χωρέσει και να πνίξει τις αμαρτίες τους..

ΝΑ ΠΡΟΣΩΠΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΕΥΘΥΝΕΣ.

Τα προβλήματα δεν είναι ουρανοκατέβατα, ούτε αποτελούν προϊόν τερατογένεσης, αλλά οφείλονται σε λάθος εκτιμήσεις, λάθος πολιτικούς σχεδιασμούς και σε λάθος χειρισμούς.
Εδώ πρέπει να είμαστε απόλυτοι.
Τα λάθη πληρώνονται.
Και επειδή δεν μας αρέσουν οι Μαλδίβες και το Ντουμπάι, αλλά μας αρέσει ο Απόλλωνας και κάθε γωνιά του νησιού, αυτό το δικαίωμα δεν μπορεί να μας το αφαιρέσει ΚΑΝΕΙΣ.
Ας ασχοληθεί λοιπόν η διευρυμένη Συντονιστική Επιτροπή με το ενδεχόμενο, αν στις διεργασίες που γίνονται υπάρχουν ΤΕΚΜΗΡΙΩΜΕΝΑ στοιχεία, όχι απλές ενδείξεις, που στοιχειοθετούν δόλο ή άλλη επιλήψιμη πράξη και να καταθέσει μηνύσεις, ή αγωγές ή ασφαλιστικά μέτρα κατά φυσικών προσώπων και όχι μόνο, αλλά τότε και μόνο τότε, αν επαναλαμβάνουμε υπάρχουν ατράνταχτες αποδείξεις.

Μην προτρέξει κάποιος πονηρός πολιτικάντης να μας πει ότι «ποινικοποιούμε την πολιτική» διότι τον περιμένουμε και έχουμε έτοιμη την απάντηση.



ΕΠΙΛΟΓΟΣ

Στο στρατό υπάρχει η γνωστή ρήση που καταδεικνύει τη σχέση μεταξύ βαθμοφόρου και στρατιώτη και γενικότερα μεταξύ ισχυρού και ανίσχυρου και λέει:

«ή το αυγό πέσει στην πέτρα ή η πέτρα στο αυγό, θα σπάσει το αυγό.»

Κύριε Δήμαρχε,
Σας βεβαιώνουμε ότι δεν πέσαμε από τον κ____ της κότας…

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Μεγάλο Σάββατο...

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Εξομολόγιση..κουλτούρας

Μέρες που είναι ας πω κι εγώ την αμαρτία μου. Δεν αντέχω άλλο Πέτρο Γαϊτάνο
και Τζεφιρέλι…έλεος …Άσε εκείνο το ξανθό και γαλανομάτικο, κατ εικόνα και ομοίωση …των Δυτικοευρωπαίων….Εικόνες όχι από την παλαιά ή την καινή, αλλά από τη… σύγχρονη Διαθήκη. Και του χρόνου…

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Για αυτά τα παιδιά δεν σταυρώθηκε ο Χριστός;

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Μεγάλη Παρασκευή...

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Γιάννης Ρίτσος: Ένας «Επιτάφιος» γεννά την «Ανάσταση»

Ο Ρίτσος υπήρξε πάντα ασυμβίβαστος υποστηρικτής του δικαίου και μαχόμενος αγωνιστής των ανθρωπίνων αξιών. Ο «Επιτάφιος» είναι ένα έργο βγαλμένο από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο. Και για τα δεδομένα της εποχής, ένα έργο ελληνικό. Είκοσι ποιήματα αποτελούμενα από δίστιχα σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο, ο «Επιτάφιος» κοιτά κατάματα την παράδοση. Παίρνει στοιχεία από το δημοτικό τραγούδι, τα μοιρολόγια της ιδιαίτερης πατρίδας του, τα θεία Πάθη, επιστρέφοντάς τα πλούσια σε ήθος και αισθήματα. Στον «Επιτάφιο» έχουμε τον απόλυτο συνδυασμό της ζωής, της χαράς, της ευτυχίας για την ανθρώπινη ύπαρξη, με το θρήνο για το χαμό της. Και με το θρήνο ξεκινά. Αυτό είναι το γεγονός, το δεδομένο, το μη αναστρέψιμο, το χειροπιαστό. Και οδηγεί στη θλίψη κι αυτή με τη σειρά της στη μνήμη και στις θύμησες. Και το ποίημα οδηγείται αλλού. Φεύγει από το θλιβερό παρόν. Θυμάται τις όμορφες μέρες, τις αρετές του ανθρώπου, τους αιώνιους αγώνες, την προσφορά στους αγώνες, τα οράματα, τη φιλοσοφία της ζωής. Και το ποίημα επιστρέφει στην αρχή. Ο πόνος γίνεται πιο έντονος, φωνάζει δυνατά. Και ακολουθεί η συνειδητή παραδοχή πως ούτε ο θάνατος είναι το τέλος. Μέσα από την πονεμένη μάνα, που αντλεί δύναμη και παλεύει για το αύριο, οραματίζεται την ανάσταση. Η δράση είναι μονόδρομος. Η παθητική στάση αδιέξοδη. Και η δράση, η αντίσταση στη θλίψη, η προσμονή για το αύριο ώστε αυτό να μοιάσει με το χθες είναι αυτή που τελικά κάνει πιο αχνή την απουσία και δικαιώνει τη μνήμη. Ίσως ακούγεται πολύ περίεργο, αλλά είναι αλήθεια. Ο «Επιτάφιος» του Ρίτσου αποπνέει στην κατάληξή του έναν αέρα αισιοδοξίας. Στην ουσία του, ο «Επιτάφιος» του Γιάννη Ρίτσου, είτε στην ποιητική, είτε στη μελοποιημένη του μορφή, δεν παύει να είναι επίκαιρος. Ίσως κι αυτό ακουστεί περίεργο, ειδικά για όσους συνέδεσαν το έργο αυτό με την αφορμή για την οποία γράφτηκε και με τα γεγονότα μιας άλλης εποχής. Κι όμως είναι, πιστεύω, έτσι. Και όχι μόνο επειδή οι άνθρωποι πεθαίνουν παρά φύσει, δηλαδή πολύ νωρίτερα από τα βαθιά γεράματα, συχνά ξαφνικά, αναίτια ή άδικα και αφήνουν πίσω αγάπες, παιδιά, έργα, όνειρα. Η σημειολογία του έργου μπορεί να επεκταθεί και πέρα από τη ζωή και το φυσικό θάνατο. Ή για την ακρίβεια μέσα στη ζωή και πριν από το φυσικό θάνατο
Δώρα Παπαδοπούλου

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Σταύρωση δεν έγινε μόνο μια φορά...

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Μεγάλη Πέμπτη...

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

TITANIC: Σαν σήμερα…

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Λεονάρντο ντα Βίντσι…

Σαν σήμερα το1452 γεννήθηκε
ο Λεονάρντο ντα Βίντσι,
ο γνωστός Ιταλός ζωγράφος, γλύπτης, επιστήμονας και οραματιστής…

Δημιουργός της περίφημης τοιχογραφίας με θέμα το “Μυστικό Δείπνο” που βρίσκεται στο Μιλάνο και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα στην ιστορία της τέχνης.

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Έτσι κι αλλιώς θα ρημάξουμε τα αμνοερίφια…

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Ταξίδια

Δύο νέοι, ένας Έλληνας, ο Ευθύμης από τη Μυτιλήνη κι ένας Αφγανός, αγνώστου ονόματος, ξεκινούν από την Ελλάδα, ο πρώτος για την Ανατολή κι ο άλλος για τη Δύση. Ο Ευθύμης θα πάει στην Ινδία, την Ινδονησία, την Ταϋλάνδη, θα κάνει σ’ ένα χρόνο 40.075 χιλιόμετρα. Ο Αφγανός θα κάνει σε 30 ώρες 2.800 χιλιόμετρα, περνώντας από τα Σκόπια, τη Σερβία, την Ουγγαρία, τη Σλοβακία, καταλήγοντας στην Πολωνία. Μόνο που ο δεύτερος θα κάνει το δικό ταξίδι δεμένος με μία ζώνη κάτω από το κιβώτιο ταχυτήτων ενός λεωφορείου. Γι’ αυτό το ένα ταξίδι είναι ταξίδι φυγής και επιβίωσης, ενώ το άλλο εμπειρίας. Για να αποδειχθεί ότι «όλα πάνω στη γη είναι καρποί της τύχης και της αναγκαιότητας»(Δημόκριτος). Όμως, για άλλους ισχύει το βασίλειο της αναγκαιότητας και για άλλους της τύχης. Ο Ευθύμης μπορεί κάθε στιγμή να επιστρέψει και να πει πως «Σαν την Ελλάδα, πουθενά». Ο άλλος όμως νέος, ο Αφγανός που βρέθηκε από τον Πολωνό μηχανικό με το πρόσωπο παραμορφωμένο καθώς ένα καλώδιο τον χτυπούσε όταν ο οδηγός του λεωφορείου άλλαζε ταχύτητα, γι’ αυτόν η επιστροφή στο Αφγανιστάν σημαίνει θάνατο. Εδώ ισχύει η φυλακή της ανάγκης.
Κι επειδή όπου φτωχός και η μοίρα του, ο νεαρός Αφγανός έκανε λάθος λεωφορείο, στην Ιταλία ήθελε να πάει! Τώρα περιμένει σ’ ένα στρατόπεδο μεταναστών της Πολωνίας για να του αναγνωρίσουν την προσφυγιά! Δυστυχώς, πολλοί έχουμε λησμονήσει «το βασίλειο της ανάγκης» κι έτσι συγχέουμε τα ταξίδια, τις ματαιώσεις, τις διεκδικήσεις. Γι’ αυτό δεν μπορούμε να καταλάβουμε τους μετανάστες, τους στερημένους τα βασικά για την επιβίωση. Γι’ αυτό δεν μπορούμε να καταλάβουμε και τον εαυτό μας, τη δική μας ματαίωση που δεν οφείλεται στη μη απόκτηση, ή στην απώθηση της επιθυμίας, αλλά στην ικανοποίησή της που, όμως, αποδεικνύεται πάντα μέσω της μόδας και της συνεχώς ανανεωμένης παραγωγής της κυρίαρχης συμβολικής τάξης κατώτερη των προσδοκιών μας. Σ’ αυτό οφείλεται το ανικανοποίητο, η απληστία. Εντούτοις, εκείνο που ενώνει, σήμερα, αναγκεμένους και μη είναι ότι κανείς δεν μπορεί πια να ολοκληρώσει μία βιοαφήγηση, να αποκτήσει μια ταυτότητα. Αντιθέτως, έχουμε παντού «μηδενισμούς», μία γενικευμένη ρευστότητα.


Γ. Παπασωτηρίου

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

το τροπάριο της Κασσιανής

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, ο Μπαρδάνης και οι μωρές παρθένες

Αμαρτία είναι να είσαι σεμνός και ταπεινός εκεί που δεν πρέπει…
“blog”

Εμείς δεν είμαστε ούτε σεμνοί, ούτε ταπεινοί, ούτε μωρές παρθένες.
Ούτε είμαστε διατεθειμένοι να κρατήσουμε την κορδέλα που περισσεύει από το γαϊτανάκι τους και να στροβιλιστούμε
στον κολασμένο και άμετρο χορό τους.

Κύριε Δήμαρχε Δρυμαλίας,
Είστε κάτι μεταξύ Φλωρινιώτη και Ματθαίου Γιαννούλη.
Δηλαδή μεγάλη φίρμα!

Περιστοιχιζόμενος από μωρές παρθένες, έχετε καταφέρει το ακατόρθωτο. Να δώσετε αξία στο ΜΗΔΕΝ.
Δηλαδή στο έργο σας.

Κύριε Μπαρδάνη και λοιποί αρχιερείς της Συναγωγής.

Όσο επιτελείτε το «Θεάρεστο» έργο σας σε βάρος μας,
εμείς θα σας ψέλνουμε τον εξάψαλμο σε ήχο πλάγιο δεύτερο,
έστω και Μεγαλοβδομαδιάτικα.

Συνεχίστε εσείς με θρησκευτική ευλάβεια το δρόμο που χάραξαν οι προηγούμενες εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσες διοικήσεις του Δήμου.

Φερθείτε όμως σαν καλοί Χριστιανοί διότι ο καιρός γαρ εγγύς.
Είναι λίγο αργά, και μάταιο, ένα βήμα πριν την αναγκαστική σας έξοδο να αποποιείστε πάσα ευθύνη και πάσα _ _ _.

Χωρίς να εγγυηθούμε ότι θα αποτελέσουν βάλσαμο της ψυχής σας μάθετε κ. Δήμαρχε και κάτι χρήσιμο….

Οι 10 Μωρές Παρθένες

Την παραβολή των δέκα Παρθένων διασώζει ο ευαγγελιστής Ματθαίος στο 25ο κεφάλαιο του Ευαγγελίου του. Με την ευκαιρία μιας καταπληκτικής εσχατολογικής ομιλίας Του ο Κύριος είπε και την εξής παραβολή:
Η Βασιλεία των ουρανών μοιάζει με δέκα παρθένες οι οποίες αφού πήραν μαζί τους τα λυχνάρια τους πήγαν να υποδεχθούν τον νυμφίο.
Πέντε από αυτές ήταν σώφρονες και φρόντισαν να έχουν μαζί τους απόθεμα λαδιού για τα λυχνάρια τους, ενώ οι άλλες πέντε ήταν ανόητες και δεν φρόντισαν να έχουν μαζί τους το αναγκαίο απόθεμα λαδιού.

Επειδή δε αργούσε ο νυμφίος και η νύχτα προχωρούσε έπεσαν να κοιμηθούν. Τα μεσάνυχτα ακούστηκε μια γοερή κραυγή η οποία ανήγγειλε τον ερχομό του νυμφίου. Οι παρθένες σηκώθηκαν για να προαπαντήσουν τον νυμφίο.
Οι μεν σώφρονες παρθένες που είχαν απόθεμα λαδιού άναψαν τα λυχνάρια τους, οι δε μωρές ζητούσαν απεγνωσμένα από τις σώφρονες να τους δώσουν λίγο λάδι. Εκείνες τους απάντησαν πως μόλις αρκεί για τα δικά τους τα λυχνάρια και καλά θα κάνουν να πάνε να αγοράσουν.
Οι ανόητες παρθένες έτρεξαν να αγοράσουν λάδι, αλλά εν τω μεταξύ ο νυμφίος έφθασε και μπήκε στο χώρο του γάμου με τις πέντε φρόνιμες και έκλεισε την πόρτα. Οι ανόητες παρθένες έφθασαν μετά και άρχισαν να φωνάζουν Κύριε, Κύριε άνοιξέ μας.

Αυτός τους απάντησε αλήθεια σας λέγω πως δεν σας γνωρίζω και έμειναν τελικά έξω του νυμφώνος. Κλείνει την παραστατική αυτή παραβολή του ο Κύριος με την εξής σωτήρια προτροπή: «Γρηγορείτε ουν, ότι ουκ οίδατε την ημέραν ουδε την ώραν εν η ο Υιός του ανθρώπου έρχεται» (Ματθ.κε΄13 ) και «γρηγορείτε ουν΄ ουκ οίδατε γαρ πότε ο κύριος της οικίας έρχεται, οψέ ή μεσονυκτίου ή αλεκτροφωνίας ή πρωί΄ μη ελθών εξαίφνης εύρη υμάς καδεύδοντας»(Μάρκ.13:35).

Το Τροπάριο της Κασσιανής

Κύριε, η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή,
την σήν αισθομένη Θεότητα μυροφόρου αναλαβούσα τάξιν,
οδυρομένη μύρα σοι προ του ενταφιασμού κομίζει.

Οίμοι! λέγουσα, οτι νύξ μοι υπάρχει,
οίστρος ακολασίας, ζοφώδης τε και ασέληνος ερως της αμαρτίας.

Δέξαι μου τας πηγάς των δακρύων,
ο νεφέλαις διεξάγων της θαλάσσης το ύδωρ
κάμφθητί μοι προς τους στεναγμούς της καρδίας,
ο κλίνας τους ουρανούς τη αφάτω σου κενώσει.

Καταφιλήσω τους αχράντους σου πόδας,
αποσμήξω τούτους δε πάλιν τοις της κεφαλής μου βοστρύχοις ων εν τω Παραδείσω

Εύα το δειλινόν κρότον τοις ώσιν ηχηθείσα,
τω φόβω εκρύβη.
Αμαρτιών μου τα πλήθη και κριμάτων σου αβύσσους τις εξιχνιάσει,
ψυχοσώστα Σωτήρ μου;
Μη με την σήν δούλην παρίδης,
Ο αμέτρητον έχων το έλεος.
--------------------------------------------

(Φώτη Κόντογλου μεταγραφή)

Κύριε, η γυναίκα που έπεσε σε πολλές αμαρτίες, σαν ένοιωσε τη θεότητά σου, γίνηκε μυροφόρα και σε άλειψε με μυρουδικά πριν από τον ενταφιασμό σου κι έλεγε οδυρόμενη: Αλλοίμονο σε μένα, γιατί μέσα μου είναι νύχτα κατασκότεινη και δίχως φεγγάρι, η μανία της ασωτείας κι ο έρωτας της αμαρτίας. Δέξου από μένα τις πηγές των δακρύων, εσύ που μεταλλάζεις με τα σύννεφα το νερό της θάλασσας. Λύγισε στ' αναστενάγματα της καρδιάς μου, εσύ που έγειρες τον ουρανό και κατέβηκες στη γης. Θα καταφιλήσω τα άχραντα ποδάρια σου, και θα τα σφουγγίσω πάλι με τα πλοκάμια της κεφαλής μου• αυτά τα ποδάρια, που σαν η Εύα κατά το δειλινό, τ' άκουσε να περπατάνε, από το φόβο της κρύφτηκε. Των αμαρτιών μου τα πλήθη και των κριμάτων σου την άβυσσο, ποιος μπορεί να τα εξιχνιάση, ψυχοσώστη Σωτήρα μου; Μην καταφρονέσης τη δούλη σου, εσύ που έχεις τ' αμέτρητο έλεος.

Ένας από τους ωραιότερους ύμνους της Ορθοδοξίας είναι το περίφημο τροπάριο της μοναχής Κασιανής.

Η ιστορία ή ο θρύλος λέει ότι ο Αυτοκράτωρ Θεόφιλος, ήθελε την Κασσιανή για γυναίκα του και Αυτοκράτειρα του.
Σε μια συνάντηση που ήταν και άλλες υποψήφιες νύφες, έπρεπε τυπικά να ρωτήσει κάτι ο Θεόφιλος.

Πλησίασε την Κασσιανή που την είχε ξεχωρίσει και της λέει :

"Εκ γυναικός ερρύη τα φαύλα" (εννοώντας την Εύα)"

Η Κασσιανή μένει να παλεύει με την ανάγκη να υπερασπιστεί την γυναικεία της υπόσταση ή να σιωπήσει και να αποδεχτεί στέμμα και έρωτα. Τελικά δείχνοντας υπόδειγμα συμπεριφοράς Χριστιανής παρθένου, κοκκίνισε, όπως λένε οι ιστορικοί, αλλά ούτε τα έχασε, ούτε υπολόγισε ότι θα έχανε το θρόνο, ούτε δέχθηκε να προδώσει την αλήθεια και το φύλο της. Και έδωσε μια απάντηση, "καμπάνα φεμινισμού" και θεολογίας συνάμα, που πάγωσε την ατμόσφαιρα: "Αλλά και δια γυναικός πηγάζει τά κρείττω", (εννοώντας την Παναγία) του είπε υψώνοντας ανάστημα στον άντρα, στον βασιλιά και στην εξουσία που εκπροσωπούσε.

Ο Θεόφιλος από αντίδραση διάλεξε τον Θεοδώρα.

Η Κασσιανή έγινε μοναχή και επειδή ήταν πολύ μορφωμένη για την εποχή έγραψε πολλούς ύμνους. Ο πιο μοναδικός όλων ήταν το περίφημο τροπάριο της.

Και πάλι εδώ η ιστορία ή ο θρύλος έχει να μας πει πολλά.
Μετά από χρόνια ο Θεόφιλος, επισκέφτηκε το μοναστήρι με σκοπό να δει την Κασιανή, εκείνη κρύφτηκε, μπήκε στο κελί της και διάβασε μισοτελειωμένο, έναν ύμνο, λέγεται ότι ο Θεόφιλος συμπλήρωσε ένα στίχο που με μπλε γράμματα θα τον διαβάσετε στο περίφημο τροπάριο που ψέλνουν σήμερα στην εκκλησία.

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Ο Γουναρόπουλος, ο Μπαρδάνης και η καταραμένη συκιά….

Ξεκινά από σήμερα η εβδομάδα των Παθών
και ο καθ’ ένας μας την βιώνει με τον δικό του, μοναδικό τρόπο..

Ο “Γολγοθάς” δεν είναι ίδιος για όλους.

Για άλλους είναι πεδιάδα και για άλλους είναι πραγματικά βουνό απάτητο…

Χρόνια τώρα, βαθειά χαραγμένη στη μνήμη μας παραμένει η εικόνα από τη μικρή εκκλησία στην παραλία του Βόλου με την αγιογράφηση
του Γιώργου Γουναρόπουλου.

Θεία αίσθηση..

Και ο πλέον «άπιστος» βρίσκει δρόμους,
όχι να αναθεωρήσει τις απόψεις του,
αλλά να ημερέψει τα βάρβαρα ένστικτά του..

Εδώ η τέχνη, το μοναδικό, το ανεπανάληπτο, είναι ο καρπός ενός δέντρου με βαθιές ρίζες…

Κάπου αλλού όμως, λειτουργεί ακόμα η Συναγωγή.
Καϊάφες και Πόντιοι Πιλάτοι «τέχνας απεργάζονται» .

Αφού τα κάνουν όλα «γης Μαδιάμ»
μετά «νίπτουν τας χείρας» τους και προσπαθούν με τη μεσολάβηση
του εκατόνταρχου Σύριους Περιφερειάρχιους Κόκκινους
να ξεφορτωθούν τις ευθύνες τους..

Τελικά όμως θα γίνει το μεγάλο τσιμπούσι στη μικρή επαρχία της Γαλατίας,
την Απολλωνία!

Επίλογος

Στη λειτουργία της Μεγάλης Δευτέρας, περιλαμβάνεται και η ιστορία της «Καταραθείσης και Ξηρανθείσης Συκής».

Ο Χριστός περπατώντας στους δρόμους της Ιερουσαλήμ, την επόμενη μέρα της εισόδου του, είδε μια εύρωστη συκιά με παχύ φύλλωμα. Την πλησίασε με σκοπό να κόψει ένα σύκο. Η συκιά δεν είχε όμως καθόλου καρπούς. Τότε ο Ιησούς είπε απευθυνόμενος στο δέντρο:
“Μηκέτι εκ σου καρπός γένηται εις τον αιώνα και εξηράνθη παραχρήμα η συκή” (Ματθαίος 21:19).
Η συκιά την ίδια στηγμή ξεράθηκε…

Η συκή αυτή συμβολίζει τόσο την Συναγωγή των Εβραίων, η οποία δεν είχε πνευματικούς καρπούς και γι’ αυτό καταδικάστηκε από τον Κύριον,

όσο και κάθε άνθρωπο στερούμενο πνευματικών καρπών…

Μακριά από εμάς κάθε συνειρμός. Κάθε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις ΔΕΝ είναι συμπτωματικός…

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Η εισήγηση προς το Δημοτικό Συμβούλιο για τους ΒΙΟΚΑ

Λέτε να δηλώσουν αδυναμία όλες οι τεχνικές υπηρεσίες, του Δήμου και της Τ.ΥΔ.Κ. όπως προβλέπει η εισήγηση προς το Δημοτικό Συμβούλιο για τις μελέτες των ΒΙΟΚΑ, με παράλληλη ανάκληση της ανάθεσης στην Αριάδνη Α.Ε.;

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Η απόλυτη προχειρότητα και ανευθυνότητα όσων έχουν εμπλακεί στο ΒΙΟΚΑ του Απόλλωνα

Στις 4 Μαρτίου ο προϊστάμενος ΤΥ του Δήμου στέλνει στην Περιφέρεια το ιστορικό για τη λειτουργία του ΒΙΟΚΑ του Απόλλωνα.
Εχει ενδιαφέρον το ιστορικό, δεν υπάρχουν αρχεία, είναι παράνομο και αξίζει να μελετηθεί γιατί απεικονίζει την τέλεια προχειρότητα και ανευθυνότητα όσων είχαν εμπλακεί μέχρι σήμερα.

Συνέχεια...

Απόκρυψη...