Σάββατο 18 Απριλίου 2009
Στον ΑΠΟΛΛΩΝΑ κάνανε ΑΝΑΣΤΑΣΗ όταν ευκαιρούσε ο … παπάς. Αλλά πάντα ΚΑΝΑΝΕ!...
Αυτή η εβδομάδα ήταν πραγματικά … Μεγάλη.
Δεν καταφέραμε να ξεφύγουμε από την ρουτίνα της Αθήνας, νοιώθαμε τους φίλους μας να απολαμβάνουν τις ομορφιές της ανοιξιάτικης και πασχαλιάτικης Νάξου και κράτησε όσο.. δύο.
Είπαμε λοιπόν να ξεφύγουμε από τα εγκόσμια, να ξεκουραστούμε λίγο και να σας χαλαρώσουμε..
Η σκληρή αυτή δοκιμασία μας, πήρε άδοξο τέλος διότι τα γεγονότα και οι εξελίξεις παρά λίγο να μας ξεπεράσουν.
Αναφερόμαστε βέβαια στο πολυσυζητημένο πρόβλημα του ΒΙΟ-ΒΟΘΡΟΥ του Απόλλωνα.
Παρασκευή 17 Απριλίου 2009
Εξομολόγιση..κουλτούρας
Μέρες που είναι ας πω κι εγώ την αμαρτία μου. Δεν αντέχω άλλο Πέτρο Γαϊτάνο
και Τζεφιρέλι…έλεος …Άσε εκείνο το ξανθό και γαλανομάτικο, κατ εικόνα και ομοίωση …των Δυτικοευρωπαίων….Εικόνες όχι από την παλαιά ή την καινή, αλλά από τη… σύγχρονη Διαθήκη. Και του χρόνου…
και Τζεφιρέλι…έλεος …Άσε εκείνο το ξανθό και γαλανομάτικο, κατ εικόνα και ομοίωση …των Δυτικοευρωπαίων….Εικόνες όχι από την παλαιά ή την καινή, αλλά από τη… σύγχρονη Διαθήκη. Και του χρόνου…
+epitaf+new.JPG)
Πέμπτη 16 Απριλίου 2009
Γιάννης Ρίτσος: Ένας «Επιτάφιος» γεννά την «Ανάσταση»
Ο Ρίτσος υπήρξε πάντα ασυμβίβαστος υποστηρικτής του δικαίου και μαχόμενος αγωνιστής των ανθρωπίνων αξιών. Ο «Επιτάφιος» είναι ένα έργο βγαλμένο από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο. Και για τα δεδομένα της εποχής, ένα έργο ελληνικό. Είκοσι ποιήματα αποτελούμενα από δίστιχα σε ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο, ο «Επιτάφιος» κοιτά κατάματα την παράδοση. Παίρνει στοιχεία από το δημοτικό τραγούδι, τα μοιρολόγια της ιδιαίτερης πατρίδας του, τα θεία Πάθη, επιστρέφοντάς τα πλούσια σε ήθος και αισθήματα. Στον «Επιτάφιο» έχουμε τον απόλυτο συνδυασμό της ζωής, της χαράς, της ευτυχίας για την ανθρώπινη ύπαρξη, με το θρήνο για το χαμό της. Και με το θρήνο ξεκινά. Αυτό είναι το γεγονός, το δεδομένο, το μη αναστρέψιμο, το χειροπιαστό. Και οδηγεί στη θλίψη κι αυτή με τη σειρά της στη μνήμη και στις θύμησες. Και το ποίημα οδηγείται αλλού. Φεύγει από το θλιβερό παρόν. Θυμάται τις όμορφες μέρες, τις αρετές του ανθρώπου, τους αιώνιους αγώνες, την προσφορά στους αγώνες, τα οράματα, τη φιλοσοφία της ζωής. Και το ποίημα επιστρέφει στην αρχή. Ο πόνος γίνεται πιο έντονος, φωνάζει δυνατά. Και ακολουθεί η συνειδητή παραδοχή πως ούτε ο θάνατος είναι το τέλος. Μέσα από την πονεμένη μάνα, που αντλεί δύναμη και παλεύει για το αύριο, οραματίζεται την ανάσταση. Η δράση είναι μονόδρομος. Η παθητική στάση αδιέξοδη. Και η δράση, η αντίσταση στη θλίψη, η προσμονή για το αύριο ώστε αυτό να μοιάσει με το χθες είναι αυτή που τελικά κάνει πιο αχνή την απουσία και δικαιώνει τη μνήμη. Ίσως ακούγεται πολύ περίεργο, αλλά είναι αλήθεια. Ο «Επιτάφιος» του Ρίτσου αποπνέει στην κατάληξή του έναν αέρα αισιοδοξίας. Στην ουσία του, ο «Επιτάφιος» του Γιάννη Ρίτσου, είτε στην ποιητική, είτε στη μελοποιημένη του μορφή, δεν παύει να είναι επίκαιρος. Ίσως κι αυτό ακουστεί περίεργο, ειδικά για όσους συνέδεσαν το έργο αυτό με την αφορμή για την οποία γράφτηκε και με τα γεγονότα μιας άλλης εποχής. Κι όμως είναι, πιστεύω, έτσι. Και όχι μόνο επειδή οι άνθρωποι πεθαίνουν παρά φύσει, δηλαδή πολύ νωρίτερα από τα βαθιά γεράματα, συχνά ξαφνικά, αναίτια ή άδικα και αφήνουν πίσω αγάπες, παιδιά, έργα, όνειρα. Η σημειολογία του έργου μπορεί να επεκταθεί και πέρα από τη ζωή και το φυσικό θάνατο. Ή για την ακρίβεια μέσα στη ζωή και πριν από το φυσικό θάνατο
Δώρα Παπαδοπούλου
Τετάρτη 15 Απριλίου 2009
Λεονάρντο ντα Βίντσι…
_-_The_Last_Supper_(1495-1498).jpg)
Σαν σήμερα το1452 γεννήθηκε
ο Λεονάρντο ντα Βίντσι,
ο γνωστός Ιταλός ζωγράφος, γλύπτης, επιστήμονας και οραματιστής…
ο Λεονάρντο ντα Βίντσι,
ο γνωστός Ιταλός ζωγράφος, γλύπτης, επιστήμονας και οραματιστής…
Δημιουργός της περίφημης τοιχογραφίας με θέμα το “Μυστικό Δείπνο” που βρίσκεται στο Μιλάνο και αποτελεί ένα από τα σημαντικότερα έργα στην ιστορία της τέχνης.
Τρίτη 14 Απριλίου 2009
Ταξίδια
Δύο νέοι, ένας Έλληνας, ο Ευθύμης από τη Μυτιλήνη κι ένας Αφγανός, αγνώστου ονόματος, ξεκινούν από την Ελλάδα, ο πρώτος για την Ανατολή κι ο άλλος για τη Δύση. Ο Ευθύμης θα πάει στην Ινδία, την Ινδονησία, την Ταϋλάνδη, θα κάνει σ’ ένα χρόνο 40.075 χιλιόμετρα. Ο Αφγανός θα κάνει σε 30 ώρες 2.800 χιλιόμετρα, περνώντας από τα Σκόπια, τη Σερβία, την Ουγγαρία, τη Σλοβακία, καταλήγοντας στην Πολωνία. Μόνο που ο δεύτερος θα κάνει το δικό ταξίδι δεμένος με μία ζώνη κάτω από το κιβώτιο ταχυτήτων ενός λεωφορείου. Γι’ αυτό το ένα ταξίδι είναι ταξίδι φυγής και επιβίωσης, ενώ το άλλο εμπειρίας. Για να αποδειχθεί ότι «όλα πάνω στη γη είναι καρποί της τύχης και της αναγκαιότητας»(Δημόκριτος). Όμως, για άλλους ισχύει το βασίλειο της αναγκαιότητας και για άλλους της τύχης. Ο Ευθύμης μπορεί κάθε στιγμή να επιστρέψει και να πει πως «Σαν την Ελλάδα, πουθενά». Ο άλλος όμως νέος, ο Αφγανός που βρέθηκε από τον Πολωνό μηχανικό με το πρόσωπο παραμορφωμένο καθώς ένα καλώδιο τον χτυπούσε όταν ο οδηγός του λεωφορείου άλλαζε ταχύτητα, γι’ αυτόν η επιστροφή στο Αφγανιστάν σημαίνει θάνατο. Εδώ ισχύει η φυλακή της ανάγκης.
η εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσα γυνή, ο Μπαρδάνης και οι μωρές παρθένες
Αμαρτία είναι να είσαι σεμνός και ταπεινός εκεί που δεν πρέπει…
“blog”
“blog”
Εμείς δεν είμαστε ούτε σεμνοί, ούτε ταπεινοί, ούτε μωρές παρθένες.
Ούτε είμαστε διατεθειμένοι να κρατήσουμε την κορδέλα που περισσεύει από το γαϊτανάκι τους και να στροβιλιστούμε
στον κολασμένο και άμετρο χορό τους.
Ούτε είμαστε διατεθειμένοι να κρατήσουμε την κορδέλα που περισσεύει από το γαϊτανάκι τους και να στροβιλιστούμε
στον κολασμένο και άμετρο χορό τους.
Κύριε Δήμαρχε Δρυμαλίας,
Είστε κάτι μεταξύ Φλωρινιώτη και Ματθαίου Γιαννούλη.
Δηλαδή μεγάλη φίρμα!
Περιστοιχιζόμενος από μωρές παρθένες, έχετε καταφέρει το ακατόρθωτο. Να δώσετε αξία στο ΜΗΔΕΝ.
Δηλαδή στο έργο σας.
Κύριε Μπαρδάνη και λοιποί αρχιερείς της Συναγωγής.
Είστε κάτι μεταξύ Φλωρινιώτη και Ματθαίου Γιαννούλη.
Δηλαδή μεγάλη φίρμα!
Περιστοιχιζόμενος από μωρές παρθένες, έχετε καταφέρει το ακατόρθωτο. Να δώσετε αξία στο ΜΗΔΕΝ.
Δηλαδή στο έργο σας.
Κύριε Μπαρδάνη και λοιποί αρχιερείς της Συναγωγής.
Δευτέρα 13 Απριλίου 2009
Ο Γουναρόπουλος, ο Μπαρδάνης και η καταραμένη συκιά….
Ξεκινά από σήμερα η εβδομάδα των Παθών
και ο καθ’ ένας μας την βιώνει με τον δικό του, μοναδικό τρόπο..
και ο καθ’ ένας μας την βιώνει με τον δικό του, μοναδικό τρόπο..
Ο “Γολγοθάς” δεν είναι ίδιος για όλους.
Για άλλους είναι πεδιάδα και για άλλους είναι πραγματικά βουνό απάτητο…
Χρόνια τώρα, βαθειά χαραγμένη στη μνήμη μας παραμένει η εικόνα από τη μικρή εκκλησία στην παραλία του Βόλου με την αγιογράφηση
του Γιώργου Γουναρόπουλου.
Θεία αίσθηση..
Και ο πλέον «άπιστος» βρίσκει δρόμους,
όχι να αναθεωρήσει τις απόψεις του,
αλλά να ημερέψει τα βάρβαρα ένστικτά του..
Εδώ η τέχνη, το μοναδικό, το ανεπανάληπτο, είναι ο καρπός ενός δέντρου με βαθιές ρίζες…
Κάπου αλλού όμως, λειτουργεί ακόμα η Συναγωγή.
του Γιώργου Γουναρόπουλου.
Θεία αίσθηση..
Και ο πλέον «άπιστος» βρίσκει δρόμους,
όχι να αναθεωρήσει τις απόψεις του,
αλλά να ημερέψει τα βάρβαρα ένστικτά του..
Εδώ η τέχνη, το μοναδικό, το ανεπανάληπτο, είναι ο καρπός ενός δέντρου με βαθιές ρίζες…
Κάπου αλλού όμως, λειτουργεί ακόμα η Συναγωγή.
Κυριακή 12 Απριλίου 2009
Η εισήγηση προς το Δημοτικό Συμβούλιο για τους ΒΙΟΚΑ
Λέτε να δηλώσουν αδυναμία όλες οι τεχνικές υπηρεσίες, του Δήμου και της Τ.ΥΔ.Κ. όπως προβλέπει η εισήγηση προς το Δημοτικό Συμβούλιο για τις μελέτες των ΒΙΟΚΑ, με παράλληλη ανάκληση της ανάθεσης στην Αριάδνη Α.Ε.;
Η απόλυτη προχειρότητα και ανευθυνότητα όσων έχουν εμπλακεί στο ΒΙΟΚΑ του Απόλλωνα
Στις 4 Μαρτίου ο προϊστάμενος ΤΥ του Δήμου στέλνει στην Περιφέρεια το ιστορικό για τη λειτουργία του ΒΙΟΚΑ του Απόλλωνα.
Εχει ενδιαφέρον το ιστορικό, δεν υπάρχουν αρχεία, είναι παράνομο και αξίζει να μελετηθεί γιατί απεικονίζει την τέλεια προχειρότητα και ανευθυνότητα όσων είχαν εμπλακεί μέχρι σήμερα.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
