Πέμπτη 16 Απριλίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Εγγραφή στο Α-Ναξιος
Αναρτήσεις
Σχόλια
BLOGS
-
-
Η Αντίπαρος της Μανταλένας...Πριν από 1 μήνα
-
-
-
-
ΑΝΤΙΟ ΜΙΚΥ...Πριν από 10 χρόνια
-
-
-
Πήδηξε πάνω απο τον Ισθμό της Κορίνθου με τη μοτοσυκλέτα του!!!Πριν από 14 χρόνια
-
Πατήστε τον παρακάτω σύνδεσμοΠριν από 10 χρόνια
-
Σημαντική ειδοποίηση αλλαγής διεύθυνσηςΠριν από 10 χρόνια
-
-
ΕΜΕΙΣ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΟΥΛΑΜΕΠριν από 9 χρόνια
-
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗΠριν από 11 χρόνια
-
-
Corbin Kentucky HistoryΠριν από 9 χρόνια
-
-
Seeking recovery after the COVID-19 shotsΠριν από 3 εβδομάδες
-
1η Ανοιχτή επιστολή προς το νέο Δήμαρχο Νάξου και Μικρών ΚυκλάδωνΠριν από 13 χρόνια
-
-
-
testΠριν από 5 χρόνια
7 σχόλια:
-Μπαρδάνη ή Βαραββά;
-Βαραββά, Βαραββά.
(Μη ξεχνάμε οτι ο Βαραββάς ήταν...Κωμιακίτης).
- Τι γλυκό τρώνε οι προφήτες;
- Προφητερόλ!!!!!!
---------------------------------------------
- Έλληνας κροίσσος με λίμνη, 6 γράμματα;
- Εφραίμ...
----------------------------------------------------------------------------
Λέει η Μαρία στον Τάκη:
- Γιατί η γιαγιά σου διαβάζει την Αγία Γραφή;
- Ετοιμάζεται για τις εισαγωγικές εξετάσεις στον άλλο κόσμο!
----------------------------------------------------------------------------
Γιατί λένε τους Κωμιακίτες βαραβάδες; Γνωρίζει κάποιος;
Ο καινούργιος παπάς της ενορίας ήταν τόσο νευρικός στην πρώτη του λειτουργία, που δεν μπορούσε να μιλήσει.
Πριν από την επόμενη λειτουργία ρωτάει τον Αρχιεπίσκοπο, τι θα μπορούσε να κάνει για να χαλαρώσει.
Ο Αρχιεπίσκοπος τον συμβουλεύει ως εξής:
"Την επόμενη φορά ρίξε μερικές σταγόνες βότκα στο νερό που θα πιεις και θα δεις πώς θα χαλαρώσεις".
Την Κυριακή ο παπάς ακολουθεί τη συμβουλή και πραγματικά νιώθει ότι θα μπορούσε να κάνει κήρυγμα χωρίς άγχος ακόμα και αν λυσσομανούσε καταιγίδα.
Μετά τη λειτουργία επιστρέφει στο σπίτι του, όπου μετά από λίγο εμφανίζεται ο Διάκος το Αρχιεπισκόπου και του παραδίδει ένα σημείωμα που έγραφε τα εξής :
Αγαπητέ πάτερ,
την επόμενη φορά να ρίξετε μερικές σταγόνες βότκα στο νερό κι όχι μερικές σταγόνες νερό στη βότκα. Σας παραθέτω μερικές παρατηρήσεις, για να μην επαναληφθούν τα σημερινά.
Δεν χρειάζεται να τοποθετείτε φέτα λεμονιού στο χείλος του δισκοπότηρου.
Το κουβούκλιο στην πλευρά της εκκλησίας είναι το εξομολογητήριο, όχι το μπάνιο.
Ο Αρχάγγελος είπε στην Παρθένο: "Χαίρε κεχαριτωμένη", όχι "Γεια σου πιπίνι".
Καλό θα είναι να μην ακουμπάτε στο άγαλμα της Παναγίας πόσο μάλλον να το αγκαλιάζετε και να το φιλάτε με τέτοιο πάθος.
Οι εντολές είναι 10 και όχι 12.
Οι απόστολοι ήταν 12 και όχι 7. Κανείς τους δεν ήταν νάνος.
Δεν αναφερόμαστε στον Ιησού Χριστό και τους αποστόλους ως "Ι.Χ. και Σία".
Ο Ιούδας ήταν προδότης, όχι "σκατορουφιάνος του κερατά" που είπες εσύ στους χριστιανούς.
Ο Χριστός μας είπε στον Πέτρο ότι "πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις, θα με αρνηθείς", δεν του είπε: "Μέχρι να λαλήσουν τα κοκόρια θα μ" έχεις γράψει στ" α...... σου".
Δεν επιτρέπεται να αποκαλούμε την κεφαλή της εκκλησίας μας "Νονό".
Το καθαγιασμένο ύδωρ είναι για να ευλογούμε, όχι για να δροσίζουμε τον σβέρκο μας.
Ποτέ δεν κηρύττουμε καθισμένοι στα σκαλιά του ιερού και σε καμία περίπτωση δεν ακουμπάμε το πόδι μας πάνω στη Βίβλο.
Ο άρτος χρησιμεύει για τη Θεία Ευχαριστία όχι ως απεριτίφ που συνοδεύει το κρασί.
Η παρότρυνση να χορέψει το ποίμνιο ήταν ενδιαφέρουσα, δεν χρειαζόταν όμως και να χορέψει γιάγκα γύρω από την εκκλησία.
Και τέλος, την λειτουργία την τελειώνουμε με "Αμήν", όχι με "Ολέ!"
ΠΡΟΣΟΧΗ: Αυτός που καθόταν στην άκρη του ιερού και τον οποίο αποκαλέσατε "αδερφάρα" και "τραβεστί με μάξι" ήμουν εγώ!
Τις σκάλες του άμβωνα τις κατεβαίνουμε κανονικά, όχι τσουλήθρα στο κάγκελο.
Ελπίζω αυτά τα λάθη να διορθωθούν την ερχόμενη Κυριακή.
Με τιμή,
Ο Αρχιεπίσκοπος
Ήταν ο Κωστίκας και ο Γιωρίκας, οι οποίοι πήγαιναν σπανίως εκκλησία.
Ένα απόγευμα αποφασίζουν να πάνε στην εκκλησία.
Ήταν Μεγάλη Παρασκευή όμως, η ώρα του επιτάφιου.
Βλέπουν έναν να σηκώνει τον επιτάφιο, έναν άλλο τις εικόνες, άλλον τα κεριά...
Τι να κάνει ο Κωστίκας, σηκώνει την κολυμβήθρα.
Γυρίζει στον Γιωρίκα και λέει:
- Γκαντεμιά, μία φορά ήρθαμε και εμείς στην εκκλησία, και αυτή μετακομίζει!!
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
Τι λέει μια αδερφή σε ένα παπά που θυμιατίζει;
- Καλέ, το τσαντάκι σου καπνίζει…
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
Πήγανε ένα Απεραθίτη παπά στο δικαστήριο γιατί η ζούλα του μπήκε σε απαντημένο.
Ο δικαστής τον τιμώρησε με 30 μεταλλικές αλλά ο παπάς δεν είχε να πληρώσει και ο δικαστής του είπε ότι είναι υποχρεωμένος να τον βάλει φυλακή.
Ατάραχος ο παπάς του απάντησε:
- Εμένα και να με χώσεις μέσα, κάποτε θα ‘βγω.
Εγώ όμως άμα σε χώσω, δε ξανά βγάνεις τη ξερή σου κεφαλή όξω.
'''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
Τι λένε τα λιοντάρια πριν φάνε τον θηριοδαμαστή τους;
- Κύριε ευλόγησε το γεύμα μου.
''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''''
Είναι ο Πόντιος Πιλάτος στο μπαλκόνι, με τον Χριστό και τον Βαραβά...
Φωνάζει λοιππόν στο συγκεντρωμένο όχλο...
- Que Libero? Jesus a Baraba?
- Baraba, baraba!!! φώναζε το πλήθος...
Πάει δυο βήματα πιο πέρα ο Πιλάτος, κοιτάει το πλήθος και ξαναρωτά...
- Que Libero? Jesus a Baraba?
- Baraba, baraba!!! ξαναφώναζε το πλήθος...
Το σκέφτεται ξανά ο Πιλάτος... ξαναπάει στον όχλο και ρωτά...
- Per fin! Que Libero? Jesus a Baraba?
- Baraba, baraba!!! φωνάζει το πλήθος...
- Εντάξει, φωνάζει ο Πιλάτος! Libero ο Βαραβάς, στον πάγκο ο Χριστός!
..................................................
Ένας παπάς και ένας κυνηγός πάνε για κυνήγι.
Αστοχεί ο κυνηγός και φωνάζει:
- Γαμώ το σημάδι μου!
- Μην βρίζεις, του λέει ο παπάς, γιατί ο Θεός θα σε ακούσει και θα σε τιμωρήσει.
Ξαναστοχεί ο κυνηγός, ξαναβρίζει, του ξαναλέει ο παπάς να μην βρίζει.
Στην τρίτη άστοχη προσπάθεια ξαναβρίζει ο κυνηγός:
- Γαμώ το σημάδι μου!
- Εγώ σε προειδοποίησα, λέει ο παπάς. Τώρα θα έρθει η τιμωρία σου από ψηλά.
Αμέσως πέφτει ένας κεραυνός και χτυπάει τον παπά.
Και τότε ακούγεται μία φωνή από ψηλά:
- ΓΑΜΩ ΤΟ ΣΗΜΑΔΙ ΜΟΥ!
----------------------------------------------------------------------------
Ο πατέρας Εβραίος είναι ετοιμοθάνατος.
Γύρω από το κρεβάτι του πόνου είναι συγκεντρωμένη όλη η οικογένεια του. Το κλίμα είναι βαρύ και πένθιμο. Ένα μόνο μικρό καντηλάκι, δίπλα στον άρρωστο, φωτίζει αμυδρά το στενό δωμάτιο. Ο πατέρας, με κλειστά τα μάτια και πολύ κόπο, ψιθυρίζει:
Πατέρας: Γυναίκα μου Σάρα είσαι εδώ;
Σάρα (κλαίγοντας): Ναι, άντρα μου.
Πατέρας: Γιε μου Ιακώβ είσαι εδώ;
Ιακώβ (φανερά συγκινημένος): Ναι, πατέρα.
Πατέρας: Μικρή μου θυγατέρα Ιουδίθ, είσαι εδώ;
Ιουδίθ: (απαρηγόρητη): Ναι, πατέρα, είμαι κοντά σου.
Πατέρας: Και εσύ στερνοπούλι μου Ααρών, είσαι εδώ:
Ααρών (με αναφιλητά): Ναι, πατέρα.
Πατέρας (γεμάτος αγωνία): ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΟ ΜΑΓΑΖΙ;;;;;
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ
Πολύ ωραία όλα τα ανέκδοτα , αλλά νομίζω ότι ο admin είχε άλλη πρόθεση.
Συγχαρητήρια για το καταπληκτικό post.
Η μικρή νίκη του Βαραββά
Δεν υπήρχαν τότε εταιρείες δημοσκοπήσεων. Αν υπήρχαν, στην ερώτηση «ποιος είναι ο δημοφιλέστερος» το πρόκριμα θα ήταν ξεκάθαρο: ο Βαραββάς. Ας ξεχάσουμε την έκβαση της Ιστορίας, το happy end της Ανάστασης και ας παραμείνουμε στην επιλογή των πολλών, του όχλου κατά τις Γραφές. Ο όχλος των Ιουδαίων είχε πολιτική συνείδηση και μια μάλλον αντιιμπεριαλιστική διάθεση. Ο Βαραββάς, που παρουσιάζεται ως ληστής και φονιάς, αναφέρεται και ως «στασιαστής». Ηθελε να διώξει τους ρωμαίους κατακτητές και ίσως στο πλαίσιο αυτών των αγώνων να προχώρησε σε ορισμένες «απαλλοτριώσεις». Ισως επίσης να αφαίρεσε κάποιες ζωές κάνοντας την επανάστασή του. Ιστορικοί που ξαναδιαβάζουν τα γεγονότα τον τοποθετούν σε διαφορετικό πλαίσιο: ήταν τρομοκράτης ή μήπως αυτονομιστής; Καθένας μπορεί να τον δει με τον τρόπο που έχει προεπιλέξει. Το βέβαιον είναι ότι γλίτωσε τη σταύρωση επειδή ήταν ο «καταλληλότερος» για να τη γλιτώσει. Τότε, όπως και τώρα, οι επιλογές στο ερωτηματολόγιο δεν ήταν πολλές: ή τον έναν ή τον άλλον. Τηρουμένων των αναλογιών, αν σήμερα εμφανιζόταν ένας νέος Ναζωραίος και ετίθετο δίλημμα ποιος να συγχωρεθεί για όσα τούς καταλογίζονται, μάλλον οι άνθρωποι θα προχωρούσαν σε παρόμοια επιλογή. Τα μέσα έχουν εκσυγχρονιστεί ως εκ τούτου δεν κερδίζει κανείς διά βοής, υπάρχουν όμως τηλεφωνικά γκάλοπ που μάλλον είναι λιγότερο αξιόπιστα από τις βροντοφωνάρες στην αυλή.
Ας υποθέσουμε ότι εμφανίζεται κάποιος στη δημόσια ζωή σήμερα και διακηρύσσει την αγάπη, τη δικαιοσύνη και όλα αυτά που συνδέονται με το κήρυγμα του Ιησού. Υπήρχε περίπτωση να γίνει πιστευτός λέγοντας ότι κατέβηκε από τον ουρανό και να αγαπηθεί προτείνοντας μια ζωή λιτή χωρίς δάνεια και πολυτέλειες; Είχε πιθανότητες να κερδίσει τον κόσμο μιλώντας για συνύπαρξη που βασίζεται στην καλοσύνη και στο ενδιαφέρον για τον άλλον- που είναι μαυριδερός, φτύνει και μιλάει μια αλλόκοτη γλώσσα; Στην προσομοίωση προσπερνάμε τα θαύματα και τα παρελκόμενα, γιατί θα έλεγαν όλοι ότι πρόκειται περί μάγου, επιπέδουΝτέιβιντ Κόπερ φιλντ. Ας βάλουμε λοιπόν απέναντι σε αυτόν τον πολύ cool τύπο έναν ταραξία, από αυτούς που καίνε την πόλη με γκαζάκια. Εναν κουκουλοφόρο που βρίζει τις τράπεζες, βρίζει τους Αμερικάνους, βρίζει το κατεστημένο και σπάει ό,τι βρεθεί στο διάβα του. Αν, με κάποιες συγκυρίες, που θα μπορούσε να σκεφτεί ένας μυθιστοριογράφος, γινόταν εκ νέου μια επιλογή, ανάμεσα στον νέο Ναζωραίο και στον φασαριόζο ταραξία, είμαστε βέβαιοι για την κρίση του πλήθους; Ολα παίζονται. Αν λοιπόν τότε γίνονταν δημοσκοπήσεις και ο Πόντιος Πιλάτος είχε τη δυνατότητα να καθυστερήσει λίγο τις εξελίξεις, η έκβαση θα μπορούσε να ήταν διαφορετική. «Ποιος πιστεύετε ότι θα ανέβει τον Γολγοθά;» (παράσταση σταύρωσης, κατά την παράσταση νίκης). Οι σχολιαστές θα είχαν όλα τα περιθώρια να αναπτύξουν τη σύγχυση: Βar Αbbas, λένε, σημαίνει υιός του Θεού, οπότε το πλήθος ήθελε να σωθεί ο Ιησούς, πλην όμως έγινε παρανόηση. Η ουσία όμως βρίσκεται αλλού: ποιος τελικά υπήρξε ο αληθινός νικητής από την αναμέτρηση των δύο. Ο Βαραββάς πανηγύρισε κυρίως επειδή σώθηκε η ζωή του. Σίγουρα όμως κολακεύτηκε από τις ιαχές της ετυμηγορίας και από τη διάκριση που του έλαχε ενώπιον του Πόντιου Πιλάτου. Εκείνη την ώρα όλοι πίστευαν ότι ο λαός έκανε το σωστό. Είκοσι αιώνες μετά αποδεικνύεται ότι το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας εκείνης ήταν ήσσονος σημασίας. Ο Βαραββάς συνέχισε τον βίο του στην αφάνεια και κανείς δεν γνωρίζει τι έπραξε τις επόμενες ημέρες. Ο Ιησούς, αν προσπεράσουμε τη θεολογική προσέγγιση, έγινε το πρόσωπο με τους περισσότερους οπαδούς (πιστούς) στην ιστορία της ανθρωπότητας.
Από το δίλημμα «Ιησούν ή Βαραββάν» βλέπουμε ακόμη πιο ξεκάθαρα ότι η ιστορική στιγμή απορροφάται από την Ιστορία. Μια αναμέτρηση σε κρίσιμη στιγμή δεν αλλάζει την πορεία και τη δυναμική των πραγμάτων. Αυτό που τη μία ημέρα φαίνεται σημαντικό και καθοριστικό, στην πορεία παίρνει τη θέση που του αξίζει. Το μόνο λοιπόν που θα έπρεπε να μας ανησυχεί είναι ότι, αν προέκυπτε σε εμάς ανάλογο δίλημμα, θα ήταν: Βαραββάν ή Βαραββάν.
Λώρη Κέζα | Παρασκευή 17 Απριλίου 2009-εφημερ. ΤΟ ΒΗΜΑ
Δημοσίευση σχολίου