Σάββατο 2 Μαΐου 2009

Ας λέμε τα πράγματα με το όνομά τους


Υπάρχει προοδευτική πολιτική <<κατά δήλωση>>;
Είδαμε πάλι χθες, μέρα ενότητας και δράσης του εργατικού κινήματος, την πολύχρωμη πολυδιάσπαση και τα ξεπερασμένα μικρομάγαζα, που, ας μη μας διαφεύγει, οι λόγοι της δεν είναι συνδικαλιστικοί αλλά κομματικοί.
Οι χαρακτηρισμοί <<εργατοπατέρες>> καλλιεργούνται για να υποκρύψουν την ευθύνη των κομματικών γραφειοκρατών. Στο όνομα της κομματικής καθαρότητας βλέπουμε ότι κανένα προοδευτικό κόμμα δεν συνεργάζεται με κανένα άλλο. Αποτέλεσμα είναι να κυριαρχούν οι αντίπαλες συντηρητικές πολιτικές ανενόχλητα και άνευ αντιπάλου και αγώνα. Κι όμως όλοι κατά δήλωσή τους θεωρούνται προοδευτικοί κι ας στηρίζουν με την πρακτική τους στην ουσία αυτό για το οποίο παλεύουν.
Η πολιτική δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται από λογικές και πρακτικές θρησκευτικών αιρέσεων γιατί καταλήγουν <<η εκκλησία νάναι καλά και δεν μας ενδιαφέρει ο λαός και η επίλυση των προβλημάτων του>>.
Κανένας δεν μπορεί να θεωρείται προοδευτικός κατά δήλωσή του. Οι προοδευτικοί κρίνονται στην πολιτική πρακτική και στο βαθμό που η πολιτική δράση τους δίνει λύσεις προοδευτικές.

Δεν υπάρχουν σχόλια: