Το χιούμορ είναι ο πιο αξιόπιστος δείκτης υγιούς κοινωνικής συμπεριφοράς.

Mια σωστή γυναίκα μπορεί να δώσει ισορροπία στη ζωή σου

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Το κατεστημένο της «διανόησης»

«…Στην Ελλάδα ανά 1 εκατομμύριο κατοίκους έχουμε μόνο 44 πιστοποιημένες ευρεσιτεχνίες όταν η Γερμανία για τον ίδιο πληθυσμό έχει 517 ευρεσιτεχνίες και η Ν.Κορέα 2180.

Και μιλάμε για την Κορέα των 1,5 εκατομμυρίων θυμάτων, που όπου και να έσκαβες στα χώματά της μετά τον πόλεμο θα έβρισκες είτε πτώματα, είτε διαμελισμένα ανθρώπινα μέλη, είτε νάρκες και βόμβες.

Δεν θα έπρεπε λοιπόν να στείλουμε ένα μέρος του λογαριασμού της τρέχουσας οικονομικής κρίσης ΚΑΙ στο πανεπιστημιακό-ερευνητικό κατεστημένο της χώρας αυτής;…»

Σημ. Το διάβασα κάπου δεν κράτησα την πηγή, αλλά αξίζει έστω και αυθαίρετα να το μοιραστούμε.

Να συμπληρώσω και το σχόλιό μου.

Στην Ελλάδα το συγκριτικό μας πλεονέκτημα και πλούτος δεν είναι ο τουρισμός κλπ, αυτά είναι για τους ανίδεους οικονομολογούντες και πολιτικούς, το συγκριτικό μας πλεονέκτημα είναι η ΓΝΩΣΗ!!!

Καταλάβατε που ζούμε και μάλιστα με την ανοχή ή την αδιαφορία μας;

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Το σύστημα των χαραμοφάηδων; εκατό φορές να μπει σε κρίση και επί τέλους να ανατραπεί

Ποιο σύστημα είναι σε κρίση;

Το σύστημα εκείνο που αξιολογεί και αμείβει καλλίτερα:

- Τον ανειδίκευτο από τον ειδικευμένο.

- Τον συμπαθή ψυκτικό από το γιατρό.

- Την κάθε Τζούλια από έναν πυρηνικό επιστήμονα.

- Το κάθε κωλόπαιδο που έχει το βύσμα από κάποιον που έχει τρία μεταπτυχιακά.

- Το κάθε υποπροϊόν των ΜΜΕ, τον Μπράβο, τον χαφιέ, το φάλτσο τραγουδιστή, τον αργόμισθο, αυτόν που σε στήνει στις ουρές, από τον παραγωγό που δημιουργεί πραγματική οικονομία και έχει υποστεί και δυο εμφράγματα από ακάλυπτες επιταγές.

- Η λίστα είναι ατέλειωτη…

Αυτό το σύστημα, που ο λαός το λέει «των χαραμοφάηδων», εκατό φορές να μπει σε κρίση και επί τέλους να ανατραπεί.

Δεν θα κλάψω καθόλου.

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Αργοκοιλιώτισσα, ιστορία και μύθοι

Στην προηγούμενη ανάρτηση καταλήγαμε.. Αν η πραγματική πίστη και η υπερβολή έχουν έστω και ένα κοινό σημείο…

Καλό είναι να θυμηθούμε την περσινή μας ιστορική αναφορά στην Αργοκοιλιώτισσα για να συνδέσουμε καλλίτερα το σήμερα με την ιστορία.

ΑΡΓΟΚΟΙΛΙΩΤΙΣΣΑ

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Ήταν όλοι (οι … “επίσημοι”) εκεί…

Μακάρι να τους φωτίσει η Χάρη Της!

Με κάθε μεγαλοπρέπεια και με την παρουσία εκατοντάδων πιστών, τελέστηκαν σήμερα τα «ΘΥΡΑΝΟΙΞΙΑ» του νέου Ιερού Ναού της Παναγίας της Αργοκοιλιώτισσας.

Η απορία μας πάντως παραμένει.
Αν δηλαδή η πραγματική πίστη και η υπερβολή έχουν έστω και ένα κοινό σημείο…

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Ας πράξωμεν το πατριωτικόν μας καθήκον!

Επιτέλους βρέθηκε η αιτία του κακού.
Εντοπίστηκε η πηγή της κακοδαιμονίας μας …

Η κυβερνητική διάγνωση είναι σαφής και κατηγορηματική.
«φταίει το αναμάσημα και η εγχώρια αναπαραγωγή της μιζέριας μας»

Ε, λοιπόν παραδεχόμαστε και διατρανώνουμε με εθνική υπερηφάνεια ότι η κρίση είναι … εικονική!
Και λεφτά έχουμε και δεν υπάρχει κανένας κίνδυνος να .. πτωχεύσουμε (άλλο). Απλά κάναμε μια πλακίτσα στους κουτόφραγκους για να τσεκάρουμε τα αντανακλαστικά τους.
Ανησυχία καμία. Εντάξει;

Ουφ, τελικά δεν είναι τίποτα το πατριωτικό καθήκον!

Βάλτε τώρα τα κεφάλια μέσα και κολυμπάτε…

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Οι ημιυπαίθριοι νομιμοποιήθηκαν …

Φάρμακο για το … τσούξιμο
και εμβόλιο
για να αποκτήσουμε ανοσία
στο σύνδρομο της κατρακύλας
θα μας δώσουν;

Από την εφημερίδα «ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ»

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

ΝΟΣΟΚΟΜΕΙΟ ΝΑΞΟΥ: αρρωστημένες σκέψεις ή αρρωστημένες καταστάσεις ;

Το βαπόρι που φέρνει το ΝΕΟ ΔΙΟΙΚΗΤΗ του νοσοκομείου, φάνηκε στα «Ψαλίδια» της Πάρου…

Πόσο θα διαρκέσει ακόμα το ατέλειωτο αυτό ταξίδι ;
Που θα πάει , κάποτε θα τελειώσει…

Μέχρι όμως να «δέσει» το βαπόρι και να καλωσορίσουμε το νέο διοικητή, ας κάνουμε μια δυο σκόρπιες σκέψεις έτσι για να μη μας θεωρούν τελείως ανάξιους (χωρίς παύλα).

Κράτησε λοιπόν τόσους μήνες η διαδικασία … επιλογής, που δεν γίνεται να μη μας στείλουν για διοικητή κάτι μεταξύ batmam και superman.

Διαφορετικά γιατί τόσο μαγείρεμα;

Αλήθεια γιατί ο προηγούμενος διοικητής δεν «διευκόλυνε» και δεν συνέβαλε στην επιτάχυνση των διαδικασιών με μια έντιμη πολιτική πράξη;
Εφ’ όσον η αντικατάστασή του ήταν δεδομένη, οι αρμοδιότητές του περιορισμένες στο ελάχιστο και η παρουσία του ουσιαστικά τυπική, γιατί δεν υπέβαλε την παραίτησή του;
Αιτιάσεις του τύπου «για την εύρυθμη λειτουργία και για το καλό του νοσοκομείου» ή κάποια τέτοια παρόμοια, ούτε μας πείθουν ούτε μας συγκινούν…

Τέλος οφείλουμε να καταθέσουμε την προσωπική μας εμπειρία την οποία αποκομίσαμε όταν στα χαρτιά ήταν σκέτο ΚΕΝΤΡΟ ΥΓΕΙΑΣ ΝΑΞΟΥ

Χρειαστήκαμε την αρωγή του Κ.Υ.Ν. σε μια εξαιρετικά δύσκολη περίπτωση, στο ζενίθ της τουριστικής περιόδου με μεγάλο φόρτο έκτακτων περιστατικών και σε άκρως ακατάλληλη ώρα.

Η αντιμετώπιση από τους εφημερεύοντες γιατρούς και από το προσωπικό ήταν υποδειγματική και ΑΨΟΓΗ!

Θα μπορούσαμε την ώρα του «πανικού» μας να χρησιμοποιήσουμε … κατά τα ειωθότα, όποιο «μέσον» θέλαμε για να έχει ο «άνθρωπός» μας την καλύτερη δυνατή μεταχείριση …

Δεν το κάναμε, μας προσέφεραν παραπάνω απ’ όσα θα τους ζητούσαμε και έστω καθυστερημένα πρέπει να τους ευχαριστήσουμε και να αναγνωρίσουμε ότι υπάρχουν ακόμα επιστήμονες, λειτουργοί και ΑΝΘΡΩΠΟΙ που τιμούν τον όρκο και τον εαυτό τους…

Υ/Γ: Μαθαίνουμε ότι η πρωτοβουλία των συμπατριωτών μας που καταβάλουν κάθε δυνατή προσπάθεια να … αρρωστήσουν για να τσεκάρουν τις ικανότητες και τις δυνατότητες του νέου διοικητή, βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο…
Τους συμβουλεύουμε να αρκεστούν σε κανένα μικρο κρυολογηματάκι, γιατί η ζωή καθημερινά μας δείχνει ότι οι … επιλογές του ΠΑΣΟΚ και τα… δύσκολα, ΔΕΝ πάνε μαζί…

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Με λίγα λόγια

Fitch: "Έχει έρθει η ώρα για την Ελλάδα να ζητήσει ρευστό από ΕΕ και ΔΝΤ"

Ζαν Κλωντ Τρισέ: Η Ελλάδα δεν θα πτωχεύσει - Έχει μηχανισμό στήριξης!

Ιστορική συμφωνία για τη μείωση κατά 30% των πυρηνικών τους όπλων υπέγραψαν Ομπάμα, Μεντβέντεφ

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Οι κυβερνήσεις κάτω από την εξουσία των τραπεζών

« Δεν θα πληρώσουμε την κρίση σας »


Τα πανό που ανέμιζαν τον Φεβρουάριο στην Αθήνα, όπου οι απεργίες ενάντια στα σχέδια λιτότητας διαδέχονται η μια την άλλη, θα ταίριαζαν και στην Ισλανδία, όπου οι πολίτες έχουν εξαγριωθεί στην ιδέα ότι θα κληθούν να πληρώσουν τα φαραωνικά χρέη που τους κληροδότησε η κατάρρευση του τραπεζικού τομέα.


Τα ίδια συνθήματα εύλογα θα ακούγονταν και στις διαδηλώσεις των Ισπανών που διαμαρτύρονται για την αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης.

Όπως, εξάλλου, και στις πορείες εκατομμυρίων εργαζομένων που έχουν χάσει τη δουλειά τους από την αρχή της οικονομικής ύφεσης.


Το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, που διακηρύσσει ότι πρέπει να « σταθεροποιηθούν » οι κοινωνικές δαπάνες, μας έχει προειδοποιήσει : Στην Ευρώπη, η εξυγίανση « θα είναι εξαιρετικά επώδυνη ».

Όταν ένα κράτος βρίσκεται στην έσχατη αδυναμία να αποπληρώσει τα χρέη του, παύει... απλούστατα να τα πληρώνει, χωρίς, ωστόσο, αυτό να συνεπάγεται τη διαγραφή του από τα εμπορικά μητρώα και την εξαφάνισή του από την επιφάνεια του πλανήτη, δηλαδή, χωρίς να ρευστοποιούνται τα περιουσιακά του στοιχεία για να ικανοποιηθούν οι δανειστές του.
Αντιθέτως, όταν ένα νοικοκυριό πτωχεύει, οδηγείται, μοιραία, στην κατάσχεση και στην εκποίηση της περιουσίας του.

Πωλείται το αρχοντικό και τα ασημικά της οικογένειας για να πληρωθούν –εν μέρει τουλάχιστον- οι τελευταίοι μισθοί των υπηρετών και τα χρέη που έχει αφήσει η οικογένεια στον προμηθευτή τροφίμων, στον συμβολαιογράφο ή στον τραπεζίτη -αφήνουμε στη φαντασία του αναγνώστη την προσαρμογή του σεναρίου στην περίπτωση ενός νοικοκυριού που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας.


Στη δε περίπτωση μιας επιχείρησης, πωλούνται, κακήν κακώς, ο τεχνολογικός εξοπλισμός, τα ακίνητα, τα διπλώματα ευρεσιτεχνίας, ο στόλος των οχημάτων κ.λπ., για να ικανοποιηθεί -όσο ο όρος ικανοποίηση μπορεί να ταιριάζει σε αυτήν την περίπτωση- ένα μέρος των απαιτήσεων των προμηθευτών, των τραπεζιτών, των υπόλοιπων πιστωτών και των εργαζομένων, οι οποίοι, τόσον καιρό, έκαναν υπομονή παρά τους απλήρωτους μισθούς.


Σε αντιδιαστολή με μια επιχείρηση που αντιμετωπίζει δυσκολίες και η οποία δεν έχει την παραμικρή δυνατότητα να « ρεφάρει » αυξάνοντας τις τιμές της τη στιγμή που οι πελάτες της την εγκαταλείπουν, ενώ ταυτόχρονα δεν είναι πάντα σε θέση να συμπιέσει τα κόστη της (κάτω από ένα ορισμένο όριο), το κράτος διαθέτει πολιτικά μέσα που του επιτρέπουν να αποφύγει το καταστροφικό σενάριο της στάσης πληρωμών.


Μπορεί, κάλλιστα, να αυξήσει τα έσοδά του ή να συμπιέσει τις δαπάνες του. Όσον αφορά τα έσοδα, έχει τη δυνατότητα να « ρεφάρει » αυξάνοντας τους φόρους, « στοχεύοντας στο σωστό σημείο ».

Φορτώνοντας, δηλαδή, τις νέες φορολογικές επιβαρύνσεις στις πλέον εύπορες κοινωνικές τάξεις, εκείνες που αποταμιεύουν περισσότερο [1] και οι οποίες αποτελούν, εκ των πραγμάτων, τους δανειστές του κράτους. Παρόμοιο εγχείρημα θα είχε, συνεπώς, ελάχιστες επιπτώσεις στις καταναλωτικές δαπάνες του πληθυσμού.


Στην πράξη, η φορολογική αφαίμαξη στην οποία θα υποβληθεί αυτή η κατηγορία του πληθυσμού ισοδυναμεί με την κατάργηση του ιδιόρρυθμου τιμοκρατικού [2] πολιτεύματος που έχει, ουσιαστικά, επιβάλει η νεοφιλελεύθερη οικονομία και το οποίο συνίσταται στο να επιλέγουν ελεύθερα οι εύπορες τάξεις τον τρόπο με τον οποίο θα αξιοποιήσουν το πλεόνασμα του εισοδήματός τους που δεν προορίζουν για καταναλωτικούς σκοπούς :

είτε να το διαθέσουν για την πληρωμή φόρου, είτε να το επενδύσουν κερδοφόρα για τη χρηματοδότηση του δημόσιου χρέους, το οποίο προκύπτει από την άρνησή τους να δεχτούν το πρώτο σκέλος του παρόντος διλήμματος.

Κάθε φορά που τίθεται το δίλημμα με τους παραπάνω όρους, λοιπόν, εύκολα μπορεί να υποψιαστεί κανείς ότι η αύξηση της φορολογίας των εύπορων τάξεων αποτελεί, για τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, την επιλογή που προσπαθούν να αποφύγουν όσο περισσότερο γίνεται.


Εάν αποκλειστεί το σκέλος των εσόδων, εάν το κράτος παραιτηθεί από την επιβολή φόρων, θα διατηρήσει τη δυνατότητα να πετσοκόψει τις δημόσιες δαπάνες -και συνεπώς, αναγκαστικά, την παραγωγή δημόσιων υπηρεσιών- μειώνοντας τους μισθούς, τις συντάξεις, τον αριθμό των δημοσίων υπαλλήλων ή τις δημόσιες προμήθειες. Ας υποθέσουμε, λοιπόν, ότι προχωράει σε τέτοιου είδους περικοπές. Ωστόσο, είναι βέβαιο ότι έτσι δεν θα εξοικονομήσει τα ποσά που προσδοκά.


Για παράδειγμα, στη Γαλλία, η μη αντικατάσταση ενός στους δύο δημοσίους υπαλλήλους που συνταξιοδοτούνται, εξασφαλίζει στα δημόσια ταμεία την εξοικονόμηση ενός ποσού της τάξης των 500 εκατομμυρίων ευρώ ετησίως, τη στιγμή που η (τεράστια) μείωση του ΦΠΑ στον κλάδο της εστίασης, προκειμένου να αντιμετωπίσει τις συνέπειες της κρίσης, έχει ως αποτέλεσμα την απώλεια φορολογικών εσόδων 3 δις ευρώ κάθε χρόνο.


Επιπλέον, οι απαλλαγές από τις ασφαλιστικές εισφορές που χορήγησε το κράτος στους εργοδότες -και τις οποίες, υποτίθεται, ότι το κράτος θα καταβάλει στα ασφαλιστικά ταμεία για να αντισταθμιστεί η απώλεια των εσόδων τους- ανέρχονται σε 25 δις ευρώ…

Εάν, παράλληλα με τα φορολογικά δώρα προς τον επιχειρηματικό κόσμο, το ύψος των φορολογικών εσόδων παραμείνει στάσιμο εξαιτίας ενός μετριότατου, διόλου ικανοποιητικού ρυθμού ανάπτυξης της οικονομίας, ο οποίος στηρίζεται σε ένα παγκοσμιοποιημένο και βαθύτατα υφεσιογόνο χρηματοπιστωτικό καθεστώς, τότε η υπόθεση της παύσης της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους δεν αποτελεί ένα σενάριο εντελώς αδιανόητο, κι αυτό όχι μονάχα για την Ελλάδα, αλλά και για χώρες όπως η Ισπανία, η Πορτογαλία, η Ιταλία, η Γαλλία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιαπωνία και οι Ηνωμένες Πολιτείες.


Πόσω μάλλον που, στη συγκεκριμένη περίπτωση, το στοιχείο που θα βαρύνει δεν είναι η ορθολογική εξέταση της κατάστασης στην οποία βρίσκονται τα οικονομικά καθενός κράτους, αλλά η ιδέα που έχουν σχηματίσει γι’ αυτά οι δανειστές του και οι κερδοσκόποι.


Όμως, από τη στιγμή που οι παίκτες των χρηματαγορών αρχίζουν να γοητεύονται από την πιθανότητα επαλήθευσης ενός σεναρίου καταστροφής -κι αν κάτι τους ενθουσιάζει, είναι οι τάσεις που προσφέρονται για στοιχήματα- οι ίδιοι πυροδοτούν μαζικές κινήσεις αγορών ή πωλήσεων, οι οποίες μετατρέπουν την τάση στην οποία είχαν στοιχηματίσει –είτε αυτή είναι ανοδική, είτε πτωτική- σε αυτοεκπληρούμενη προφητεία.


Από αυτή την άποψη, η αύξηση των επιτοκίων του δημόσιου χρέους ορισμένων χωρών (αυτό που αποκαλείται « ομολογιακό κραχ ») οφείλεται, πράγματι, σε μεγάλο βαθμό, σε μια αυτοεκπληρούμενη προφητεία της οποίας τα χειροπιαστά αποτελέσματα επιβεβαιώνουν τα αρχικά στοιχήματα.



Όσον αφορά τα κράτη, πάντως, σε κανένα εγχειρίδιο των οικονομικών επιστημών δεν προσδιορίζεται με ακρίβεια το ανώτατο ανεκτό όριο υπερχρέωσης και αύξησης των επιτοκίων του δημόσιου χρέους, καθώς αυτά τα μεγέθη αυξάνονται με ρυθμό χιονοστιβάδας.


Το όριο αυτό εξαρτάται από τα περιθώρια της κοινωνικής και της πολιτικής ανοχής, που επιτρέπουν να καταστρέφονται αδιαμαρτύρητα οι παραγωγικές δυνατότητες του κράτους, προς όφελος της αποπληρωμής των τόκων του χρέους που καταλήγουν στα χέρια ιδιωτικών συμφερόντων. Σύμφωνα με το θεώρημα του Φερνάν Ρεϊνό, [3] πριν ξεχειλίσει το ποτήρι, μπορεί να μεσολαβήσει « ένας κάποιος χρόνος ». Ναι, αλλά πόσος ; Μέχρι πότε ;



Από τη στιγμή που θα ξεπεραστεί το ανώτατο ανεκτό όριο υπερχρέωσης, η στάση πληρωμών δεν είναι πλέον πολύ μακριά. Εκτός από μια επιχείρηση επείγουσας διάσωσης από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο –την οποία, όμως, ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ, πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ), αναφερόμενος στην περίπτωση της Ελλάδας, χαρακτήρισε « ταπεινωτική »- το μόνο που απομένει είναι η δυνατότητα της χρηματοδότησης μέσα από την παραγωγή χρήματος.


Ο αμερικανός μετακεϊνσιανός οικονομολόγος, Τόμας Πάλεϊ, προτείνει η ΕΚΤ να δημιουργήσει ένα σύστημα δικαιωμάτων νομισματικής αναχρηματοδότησης μέρους των δημοσίων χρεών. Τα δικαιώματα δανεισμού από την ΕΚΤ –δηλαδή το χρήμα που θα παραγόταν με αυτήν την ευκαιρία- θα μπορούσαν να χορηγηθούν στις χώρες της ευρωζώνης με βάση ετήσιες ποσοστώσεις, οι οποίες θα διαμορφώνονταν ανάλογα με τη σημαντικότητα κάθε χώρας, αλλά και με τη συγκυρία που επικρατεί σε αυτήν. [4]


Με ένα τέτοιο εγχείρημα θα μπορούσε να δημιουργηθεί ένα είδος « αυτόματου σταθεροποιητή ». Δανείζοντας τα κράτη με χαμηλό κόστος, το ίδρυμα το οποίο διευθύνει ο Ζαν-Κλοντ Τρισέ θα ενεργούσε, στην περίπτωσή τους, με τον ίδιον, ακριβώς, τρόπο που ενήργησε για τη σωτηρία των τραπεζών, το 2008 και το 2009.


Το πρόβλημα της πρότασης -η οποία, ωστόσο, είναι ορθή κι εύστοχη όσον αφορά την ουσία της- είναι ότι το καταστατικό της ΕΚΤ έχει επίτηδες σχεδιαστεί κατά τρόπο ώστε να της απαγορεύει την άμεση αναχρηματοδότηση των κρατών μελών, με στόχο να προληφθεί οποιαδήποτε δημοσιονομική παρεκτροπή που θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένδειξη « χαλαρότητας ». Όμως, τόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση, όσο και σε άλλες, είναι προφανές ότι η μέθοδος που επιλέχθηκε στερείται αποτελεσματικότητας…


Υπάρχει, προφανώς, και άλλη εναλλακτική λύση. Χωρίς να σφετεριστούν τον ρόλο του συμβούλου του Μεγάλου Βεζύρη, τον οποίο κατέχει –με τρόπο εξαιρετικά επικερδή για την ίδια- η Goldman Sachs, [5] τα ευρωπαϊκά κράτη θα μπορούσαν να υποχρεώσουν τις τράπεζες που δραστηριοποιούνται στην επικράτειά τους να αναχρηματοδοτήσουν τις χώρες που αντιμετωπίζουν δυσκολίες.



Στον βαθμό που τίτλοι χρέους φθάνουν στη λήξη τους, οι τράπεζες θα μπορούσαν να εξαναγκαστούν να αγοράσουν τους νέους τίτλους που τους αντικαθιστούν. Οι τράπεζες θα κληθούν να υποκαταστήσουν τους –υπερβολικά παραδόπιστους- « ραντιέρηδες » [6] και να παρέχουν πίστωση στα κράτη με βάση ένα επιτόκιο για το οποίο θα έχει θεσπιστεί ένα ανώτατο επιτρεπόμενο όριο. Με αυτόν τον τρόπο, για να καταφύγουμε και σε μια παροιμία, οι τράπεζες που πήγαιναν για μαλλί θα βγουν κουρεμένες, και μάλιστα αρκετά κοντοκουρεμένες !


Τα νομισματικά και τα χρηματοοικονομικά ιδρύματα της ευρωζώνης έχουν ήδη στην κατοχή τους ένα ενεργητικό δανείων ενός τρισεκατομμυρίου ευρώ υπό μορφή πιστώσεων που έχουν χορηγήσει σε κρατικές οντότητες (κράτη, περιφέρειες, δημόσιες επιχειρήσεις κ.λπ.), καθώς και 1,5 τρισ. ευρώ υπό μορφή κρατικών τίτλων. Με λίγα λόγια, πρόκειται για ποσά που είναι οκταπλάσια ή δεκαπλάσια του συνολικού δημόσιου χρέους της Ελλάδας. [7]


Με αυτόν τον τρόπο, τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα, τα οποία παλαιότερα (δηλαδή προτού οι ίδιες οι τράπεζες δημιουργήσουν όλους τους κινδύνους που απειλούν σήμερα την οικονομία και τα κράτη) διψούσαν, κυριολεκτικά, για κρατικούς τίτλους που θεωρούσαν ότι δεν εγκυμονούν κανέναν κίνδυνο, θα λάμβαναν τη δίκαιη πληρωμή για τη συμπεριφορά τους.


Ένας τέτοιος τρόπος δράσης, πέρα από τη διευκόλυνση που εξασφαλίζει, θα μπορούσε να προσφέρει και άλλα πλεονεκτήματα. Για παράδειγμα, να επιτρέψει στην ΕΚΤ να κρατήσει τις αποστάσεις της από το εγχείρημα, δεδομένου ότι δεν θα εμφανίζεται άμεσα ως δανείστρια, ενώ, σε τελική ανάλυση, εν μέρει, αυτό θα είναι. Κι αυτό γιατί οι τράπεζες που θα εξαναγκαστούν να αγοράσουν το ελληνικό χρέος ή άλλο, θα υποχρεωθούν να αναζητήσουν από την ΕΚΤ την αναχρηματοδότηση ενός μέρους του ποσού που διέθεσαν γι’ αυτόν τον σκοπό, δίνοντάς της, σε αντάλλαγμα, τίτλους βαθμολογημένους με υψηλή αξιολόγηση από τους αρμόδιους οίκους.


Σε αυτούς τους τίτλους θα μπορούσαν να περιλαμβάνονται και τίτλοι του χρέους κρατών μελών της ευρωζώνης, τους οποίους ήδη διαθέτουν και οι οποίοι γίνονται –κατά τακτά χρονικά διαστήματα- δεκτοί από την ΕΚΤ όταν της ζητείται αναχρηματοδότηση. [8] Συνεπώς, κάτι τέτοιο δεν είναι αδύνατο.


Το δεύτερο πλεονέκτημα της πρότασης είναι ότι θα μπορούσε να καθιερώσει ένα είδος αμοιβαιότητας ανάμεσα στις τράπεζες και στα κράτη. Δεδομένου ότι τα τελευταία επενέβησαν μαζικά για να διασώσουν τις πρώτες, οι τράπεζες έχουν, τώρα, την ευκαιρία να εκφράσουν την ευγνωμοσύνη τους, σπεύδοντας, με τη σειρά τους, να βοηθήσουν τα κράτη -βέβαια, παρόμοια κατάληξη φαντάζονται μόνον όσοι αρέσκονται σε ηθικοπλαστικούς μύθους…



Τέλος, δεδομένου ότι το όλο εγχείρημα συνεπάγεται έξοδα για τις τράπεζες, η συγκεκριμένη λύση θα σήμαινε ότι οι υπεύθυνοι για την κρίση θα αναγκαστούν να πληρώσουν ένα μέρος από τον « λογαριασμό » της. Γιατί, εάν, όπως συμφωνούν οι οικονομολόγοι, η χρηματοοικονομική κρίση εξηγεί το ήμισυ της βουτιάς των δημοσίων ελλειμμάτων (μέσα από την επιβράδυνση της οικονομικής δραστηριότητας και την απώλεια φορολογικών εσόδων που αυτή συνεπάγεται), τότε η καθιέρωση ενός ανώτατου ορίου για τα επιτόκια που εισπράττουν οι τράπεζες θα αποτελούσε μια πολύ μικρή συμβολή του χρηματοοικονομικού τομέα στην αποκατάσταση των ζημιών που ο ίδιος προκάλεσε.



Όμως, σε τελική ανάλυση, ένα τέτοιο μέτρο -το οποίο, λογικά, μπορούμε να κατατάξουμε στην άκρα… κεντροδεξιά της πολιτικής σκηνής- έχει λιγοστές πιθανότητες επιτυχίας, εξαιτίας πλήθους λόγων, που ελάχιστη σχέση έχουν με την οικονομική λογική : μέθοδος που θεωρείται πληθωριστική και συνεπώς ασύμβατη με την επικρατούσα νομισματική ορθοδοξία, αντίδραση των ραντιέρηδων απέναντι στην προοπτική της ίδιας τους της ευθανασίας, αποκλίσεις συμφερόντων ανάμεσα στις χώρες της Βόρειας και της Νότιας Ευρώπης κ.λπ..


Σε αυτήν την περίπτωση, θα μπορούσε να εξεταστεί η έσχατη λύση, δηλαδή, η άρνηση του χρέους. Τα κράτη που βρίσκονται αντιμέτωπα με απόλυτη αδυναμία εξεύρεσης χρηματοδότησης –ακόμα και κάτω από τους πλέον ταπεινωτικούς κι εξοντωτικούς όρους- διαθέτουν ένα τελευταίο καταφύγιο : να αποφασίσουν να απαλλαγούν από ένα μέρος του φορτίου που τα βαρύνει, χωρίς, ωστόσο, να πάψουν να είναι κράτη.


Η έκταση της μείωσης του χρέους στην οποία θα προχωρήσουν, μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο διαπραγμάτευσης με τους δανειστές (ποιοί είναι όμως και πού βρίσκονται ;) ή μονόπλευρης απόφασης που θα επιβληθεί στους δανειστές, είτε με τη μορφή μείωσης του ονομαστικού ποσού του τίτλου που έχει φθάσει στη λήξη του, είτε με την αναστολή, για μερικά εξάμηνα, της πληρωμής των οφειλόμενων τόκων, χωρίς καν να υπάρχει η ελπίδα ότι αυτά τα ποσά θα καταβληθούν κάποτε στο μέλλον.



Ωστόσο, με μεγάλη μου ευχαρίστηση θα συμβούλευα κάθε ενδιαφερόμενο, ο οποίος, ενδεχομένως, θα οδηγηθεί σε αυτήν την ακραία στάση, να « κάνει χοντρό παιχνίδι » και να αρνηθεί την πληρωμή του συνόλου του χρέους. Γιατί, όποια κι αν είναι η μείωση του ονομαστικού ποσού του χρέους στην οποία θα προχωρήσει μια χώρα, το αποτέλεσμα θα είναι η μόνιμη κατακραυγή και η κακή φήμη -οι πάντες θα τη θεωρούν κακοπληρωτή.


Και, δεδομένου ότι αυτήν την παρτίδα δεν την παίζει κανείς εκατό φορές, συμφέρει να αποκομίσει με μία και μόνη κίνηση τον μεγαλύτερο δυνατό αριθμό πλεονεκτημάτων.


Καταργώντας μονομιάς το χρέος του, ένα κράτος που βρίσκεται στα πρόθυρα της ασφυξίας ξαναβρίσκει αυτόματα μια πολύτιμη ανάσα, η οποία αντιστοιχεί στο ετήσιο ποσό των τόκων που καταβάλλει στους δανειστές του.

Εάν, μάλιστα, το ποσό που εξοικονομείται δεν είναι μικρότερο από το ύψος του τρέχοντος ελλείμματός του, μπορεί να ξαναρχίσει μια κανονική ζωή. [9]


Βέβαια, οι δανειστές θα ζήσουν άσχημες στιγμές. Θα υποχρεωθούν να πληρώσουν εφάπαξ το σύνολο των φόρων που απέφυγαν να καταβάλλουν επί μια ολόκληρη εικοσαετία, δεδομένου ότι προτιμούσαν κυβερνήσεις που χρεώνονται καταφεύγοντας σε αυτούς, αντί για κυβερνήσεις που θα τους φορολογούσαν.


Notes
[1] Το 2003, στη Γαλλία, το 20% των πλουσιότερων νοικοκυριών αποταμίευε το ένα τρίτο των εισοδημάτων του, τη στιγμή που τα υπόλοιπα νοικοκυριά αποταμίευαν λιγότερο από το 10% του εισοδήματός τους. Πηγή : « Comptes Nationaux » (Εθνικοί Λογαριασμοί), Institut national de la statistique et des études économiques (INSEE), Παρίσι, 2009, http://www.insee.fr/.

[2] (ΣτΜ) Μορφή πολιτεύματος στην αρχαία Ελλάδα, κατά το οποίο η συμμετοχή των πολιτών στη διακυβέρνηση του κράτους ήταν ανάλογη με την περιουσιακή τους κατάσταση.

[3] (ΣτΜ) Διάσημος γάλλος κωμικός (1926-1973).

[4] « Euroland is being crucified upon its own cross of gold », Financial Times Economists’ Forum, http://blogs.ft.com/economistsforum.

[5] Λέχθηκε ότι η επιχειρηματική τράπεζα έπαιζε σε τρία ταμπλό : Βοηθώντας το ελληνικό κράτος να παρουσιάσει με τον κατάλληλο τρόπο το χρέος του, έτσι ώστε να ικανοποιούνται οι ευρωπαϊκές αξιώσεις, παρέχοντας συμβουλές στην Αθήνα για να διερευνήσει τρόπους για τη χρηματοδότηση του χρέους της (για παράδειγμα, τη δυνατότητα προσφυγής στους Κινέζους -έναν καλό τρόπο για να αποκαλυφθεί ότι βρίσκεται σε απελπιστική κατάσταση), ποντάροντας ταυτόχρονα στις ανοδικές τάσεις του κόστους των συμβολαίων αντιστάθμισης του κινδύνου της στάσης πληρωμών (CDS) για το ελληνικό χρέος. Μονά κερδίζω, ζυγά χάνεις !

[6] (ΣτΜ) Εισοδηματίες που κερδίζουν από επενδύσεις σε μετοχές, ομόλογα, νομίσματα.

[7] ECB Monthly Bulletin, Ευρωπαϊκή Κεντρική τράπεζα, Φρανκφούρτη, Ιανουάριος 2010.

[8] Τον Δεκέμβριο του 2009, η ΕΚΤ είχε στην κατοχή της δημόσιους τίτλους ύψους 333 δις. ευρώ. ECB Monthly Bulletin, Ιανουάριος 2010.

[9] Σύμφωνα με μελέτη που αναφέρεται από το CFO-news της 12ης Φεβρουαρίου 2010 (http://www.cfo-news.com/), εάν τα επιτόκια του ελληνικού χρέους έφθαναν το 8% και το χρέος αυξανόταν σε ποσοστό το οποίο να αντιστοιχεί στο 140% του Ακαθάριστου Εγχώριου Προϊόντος (ΑΕΠ), η εξυπηρέτηση του χρέους της χώρας θα κατέληγε να αντιστοιχεί στο 9% του ΑΕΠ… Το ποσοστό θα ήταν, δηλαδή, πολύ υψηλότερο από την έκταση του ετήσιου ελλείμματος, το οποίο μπορεί να ελπίζει ότι θα έχει η Ελλάδα όταν ξεπεράσει τον σκόπελο της οικονομικής ύφεσης. Ποιό κράτος θα μπορούσε να παραιτηθεί από τη δυνατότητα να έχει δημοσιονομικά οφέλη της τάξης του 9% του ΑΕΠ του και, παράλληλα, να ξαναγίνει μέσα σε χρόνο μηδέν ένα υπόδειγμα δημοσιονομικής αρετής ; Απάντηση : Μονάχα ένα νεοφιλελεύθερο κράτος.

http://stoxasmos-politikh.blogspot.com/2010/04/blog-post_3417.html#more

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Πόσο κοντά είμαστε και τι σημαίνουν …επαναδιαπραγμάτευση, στάση πληρωμών, πτώχευση…

Επέλεξα δύο σχετικές θεματολογίες για το οικονομικό πρόβλημα της Ελλάδας για να εμπλουτίσουμε τη γνώση και να δυναμώσουμε την κριτική μας σκέψη.

Θέλω όμως να υπογραμμίσω παράλληλα και μια ιστορική οικονομική αξία « ο καλλίτερος οικονομολόγος είναι εκείνος που μπορεί να αναλύει σωστά τα αίτια των αποτυχημένων προβλέψεών του», δηλαδή κανένας δεν προβλέπει σωστά.

Ψυχραιμία λοιπόν περί των οικονομικών αναλύσεων και εμείς απλά τις παραθέτουμε.

Το χρονικό μιας κρατικής πτώχευσης...
«Κάποτε, μια χώρα με αδύναμη οικονομία, για να αποφύγει το χρόνιο πληθωρισμό, αποφάσισε να υιοθετήσει ένα από τα πιο ισχυρά νομίσματα του πλανήτη. Ο πληθωρισμός μειώθηκε κατακόρυφα μέσα σε λίγα χρόνια, τα χαμηλά επιτόκια τροφοδότησαν την κατανάλωση, τα εισαγόμενα προϊόντα έγιναν φτηνά και η ψευδαίσθηση της καλοπέρασης εδραιώθηκε στους πολίτες της...

Η οικονομία όμως έπασχε από χρόνια και βαθιά προβλήματα, και τίποτα δεν γινόταν προς την κατεύθυνση της λύσης τους.

Η φοροδιαφυγή, η διαφθορά και το ξέπλυμα χρήματος βασίλευαν, ενώ ο δανεισμός του κράτους, λόγω της σταθερής ισοτιμίας του νομίσματος, γινόταν όλο και πιο φτηνός και η κυβέρνηση της χώρας κατέφευγε όλο και πιο συχνά σ? αυτόν για να καλύψει τις ανεπάρκειες της οικονομίας...

Έτσι τα ελλείμματα μεγάλωναν, το χρέος αυξανόταν και η κυβέρνηση το εξυπηρετούσε με περισσότερο χρέος. Ταυτόχρονα, το νόμισμα λόγω της σταθερής ισοτιμίας δεν μπορούσε να υποτιμηθεί, ενώ την περίοδο εκείνη γινόταν όλο και ισχυρότερο, με αποτέλεσμα τα προϊόντα της να γίνονται πιο ακριβά στο εξωτερικό, η οικονομία λιγότερο ανταγωνιστική και οι ξένες επενδύσεις πιο σπάνιες..

Σαν να μην έφταναν τα παραπάνω, οι ανταγωνιστικές της χώρες γίνονταν συνεχώς φτηνότερες μέσω της υποτίμησης των δικών τους νομισμάτων και τα διεθνή επενδυτικά κεφάλαια στράφηκαν εκεί.
Έτσι, η χώρα δανειζόταν χωρίς να παράγει αρκετά και ζούσε αμέριμνα πέρα από τις δυνατότητές της, μέχρι που κάποια στιγμή οι δανειστές της άρχισαν να απαιτούν περισσότερες εξασφαλίσεις με τη μορφή υψηλότερων τόκων, για να συνεχίσουν να τη δανείζουν. Αυτό δημιούργησε ένα φαύλο κύκλο: το υπέρογκο χρέος έκανε ακριβό το δανεισμό και ο ακριβός δανεισμός αύξανε κι άλλο το χρέος.Κάποτε έγινε το αναμενόμενο: Η κυβέρνηση της χώρας δήλωσε αδυναμία εξόφλησης του χρέους της προς τους δανειστές της, δηλαδή πτώχευση.
Ο δανεισμός σταμάτησε, η σύνδεση της ισοτιμίας έπαψε, με αποτέλεσμα μια τεράστια υποτίμηση του παλιού νομίσματος (που επανήλθε), η οποία οδήγησε την οικονομία σε κατάρρευση: οι εισαγωγές έγιναν πανάκριβες και χιλιάδες επιχειρήσεις χρεοκόπησαν. Ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού πέρασε στην ανεργία, μισθοί, συντάξεις και παροχές μειώθηκαν δραματικά και αποταμιεύσεις εξανεμίστηκαν.
Όπως είναι φυσικό, οι ξένοι δανειστές που έχασαν τα λεφτά τους επέβαλαν μέσω των διεθνών οργανισμών επαχθή μέτρα ανασυγκρότησης της οικονομίας, κάτι που η κυβέρνηση μιας πτωχευμένης χώρας ήταν φυσικά υποχρεωμένη να δεχτεί.
Βίαιες ταραχές ξέσπασαν και τα τραύματα της οικονομίας δεν επουλώθηκαν ποτέ.(Πρόκειται για την Αργεντινή, η οποία κήρυξε πτώχευση το 2001. Το αργεντίνικο πέσο είχε συνδεθεί με το δολάριο δέκα χρόνια νωρίτερα. Οποιαδήποτε ομοιότητα με άλλες χώρες, κυβερνήσεις και οικονομικές καταστάσεις είναι εντελώς συμπτωματική.)»

http://ankostis.blogspot.com/2010/03/blog-post_13.html







Σπ.Μαρκέτος: «Κινδυνολογία» γύρω από τις επιπτώσεις μιας στάσης πληρωμών


Από tvxs
Ο καθηγητής Ιστορίας και συγγραφέας, Σπύρος Μαρκέτος, επανέρχεται στην πρόταση για στάση πληρωμής του δημόσιου χρέους από την Ελλάδα, υποστηρίζοντας ότι σε μια αντίστοιχη περίπτωση οι διαπραγματεύσεις με τους πιστωτές θα διαρκούσαν από μερικές εβδομάδες έως κάποια χρόνια, και τελικώς -όπως υπαγορεύουν και άλλα παραδείγματα- μάλλον θα κατέληγαν προς όφελος της χώρας.


Σύμφωνα με τον κ. Μαρκέτο, τα οφέλη για το κόστος αποπληρωμής του χρέους θα ήταν δεδομένα ύστερα από την επαναδιαπραγμάτευση. Στο μεταξύ, θα αποτρέπονταν οι ολέθριες συνέπειες για την κοινωνική συνοχή από την ακολουθούμενη πολιτική λιτότητας.


Άλλωστε, όπως εκτιμά, μπροστά στην προοπτική στάσης πληρωμής του δημόσιου χρέους από μία χώρα – μέλος της, η Ευρωζώνη θα αναγκάζονταν να δημιουργήσει άμεσα τους κατάλληλους μηχανισμούς για τον ορθολογικό δανεισμό της και την προστασία της από κερδοσκοπικές τακτικές.


Ο ίδιος αναφέρεται μεν στην κατάσχεση περιουσιών του ισλανδικού δημοσίου από τις βρετανικές αρχές ως παράδειγμα απευκταίων συνεπειών μιας κήρυξης αδυναμίας αποπληρωμής χρεών, αλλά επί της ουσίας κάνει λόγο για «κινδυνολογία» η οποία προκύπτει μέσα από τις σχετικές συζητήσεις, δηλώνοντας ότι «ο εξαναγκασμός μιας χώρας να πληρώσει είναι πρακτικά αδύνατος».

Αναφερόμενος, μάλιστα, στο πρόσφατο παρελθόν, αντιπροβάλλει τον περιορισμό του χρέους «κατά 50% για τη Ρωσία και κατά 70% για την Αργεντινή».


Ο κ. Μαρκέτος διαπιστώνει ότι οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις «προς το παρόν δεν δείχνουν διατεθειμένες να συγκρουστούν με τις τράπεζες» και επισημαίνει τον «καταλυτικό ρόλο της κινητοποίησης του κόσμου» ως προς την εξέλιξη της κρίσης.

http://youpayyourcrisis.blogspot.com/

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Μετά το Πάσχα: Να παραμείνουμε στη σούβλα ή να πηδήξουμε στα κάρβουνα;

Λένε πως όταν φεύγει η παλίρροια, τότε βλέπεις ποιος δε φορά μαγιό…

Η παλίρροια του Πάσχα των Ελλήνων, των χωριών, της σούβλας, του χαβαλέ και της «Εθνικής αθωότητας» αρχίζει να φεύγει.

Μετά την πασχαλινή αμνησία διαπιστώνουμε πως είμαστε χωρίς μαγιό απέναντι στη νεοφιλελεύθερη λαίλαπα:

- Σε περίεργους αριθμούς και σύμβολα
- Σε διεθνείς οικονομικούς οργανισμούς
- Σε φορολογικές, ασφαλιστικές και διοικητικές επικείμενες αποφάσεις
- Σε α-πολιτικές κομματικές ηγεσίες και μηχανισμούς

Βρισκόμαστε γυμνοί, απροστάτευτοι και χωρίς ιδεολογική και πολιτική πυξίδα στις αδηφάγες ορέξεις των «Αγορών» και μοιρολατρικά περιμένουμε να εκτιμηθεί η καλή διαγωγή μας ( προσαρμογή τη λένε ).

Διαπιστώνουμε λοιπόν πως δε φορά κανένας μαγιό, για τον απλό λόγο ότι οι παραδοσιακοί ιδεολογικο-πολιτικοί τσελεμεντέδες έχουν παραμείνει στις συνταγές της γιαγιάς και στην εποχή των μεταλλαγμένων είναι βέβαιο πως θα μείνουμε νηστικοί.

Η Ανάσταση απέχει πολύ από την Επανάσταση, το βάρος και την ευθύνη της οποίας δεν τολμά κανείς να σηκώσει, αν και οι αντικειμενικές συνθήκες είναι πιο ώριμες από ποτέ.
Οι επαναστατικές προοπτικές εξαντλούνται σε ακτιβίστικες πραχτικές για το άλλοθι και την αναπαραγωγή μερικών δεκάδων κομματικών στελεχών και συνδικαλιστών.

Από την άλλη πλευρά η λεγόμενη «διανόηση» παραμένει, ως συνήθως, έγκλειστη στο ιδιότυπο «πανεπιστημιακό άσυλο» της, μακριά από τις οικονομικές και πολιτικές δοκιμασίες των δυνάμεων της εργασίας.

Τελικά πρόκειται για την απόλυτη ιδεολογική και πολιτική ξεφτίλα, στο δίλημμα που μας έχουν οδηγήσει:

Να παραμείνουμε στη σούβλα ή να πηδήξουμε στα κάρβουνα;

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Είναι ικανοί να τα … χιλιάσουν!!!

Μέχρι και τις 406,9 μονάδες βάσης εκτοξεύθηκε χτες η διαφορά επιτοκίων μεταξύ των 10ετών κρατικών ελληνικών ομολόγων και των αντίστοιχων γερμανικών (spread), φτάνοντας σε ιστορικά υψηλά επίπεδα.

Προβληματιζόμαστε σε ποιους να πιστώσουμε το «κατόρθωμα» για να στείλουμε όταν έρθει η ώρα το λογαριασμό.
Στους οικονομικούς συμβούλους του πρωθυπουργού , ή στους λογιστές από τα υπόλοιπα της τεχνοκρατικής – εκσυγχρονιστικής κυβέρνησης Σημίτη (φτύστε τον κόρφο σας) που τους έδωσαν ένα υπουργείο και μαθαίνουν πρόσθεση, πολλαπλασιασμό και πολιτική στην καμπούρα μας.

"Μπουκώνουν" το αχόρταγο θηρίο για να εξευμενίσουν τις «αγορές».

Σας είπανε σύντροφοι ότι η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει και το πιστέψατε…
Το σωστό είναι «Ο ΑΧΟΡΤΑΓΟΣ ΠΟΤΕ ΔΕ ΧΟΡΤΑΙΝΕΙ» και αλλάξτε πολιτική…

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Θα σας βγει … «ξινό», προειδοποιεί ο Ξυνίδης

«Κάνουν κακό στους εαυτούς τους όσοι βιάστηκαν να προλάβουν τις διαδικασίες υποψηφιοτήτων….»

Αναφερόμενος στις «πρώιμες» εξαγγελίες ίδρυσης αυτοδιοικητικών σχηματισμών από στελέχη που συνδέονται κομματικά με το ΠΑΣΟΚ, ο Γραμματέας του Κινήματος με ευθύτητα και χωρίς περιστροφές, δηλώνει ότι πράγματι «υπάρχουν φαινόμενα μεθοδευμένων - δήθεν ανεξάρτητων - αυτοδιοικητικών κινήσεων, που στόχευσή τους είναι η προεξόφληση της υποστήριξης του ΠΑΣΟΚ» και καταλήγει με την εξής προειδοποίηση: «επειδή είναι πολύ εύκολο να διακρίνει κάποιος τις σκοπιμότητες αυτού του είδους, έχω ήδη προειδοποιήσει ότι μάλλον κάνουν κακό στους εαυτούς τους όσοι επιδιώκουν να προλάβουν τις καταστατικά προβλεπόμενες διαδικασίες για την επιλογή των υποψηφίων που θα στηρίξει το ΠΑΣΟΚ.»
www.e-aftodioikisi.gr/

blog: την ενδεκάτη εντολή το… «ου μπλέξεις», την ξέρετε…
τη δωδέκατη που δεν είναι του ΘΕΟΥ αλλά είναι του ΛΑΟΥ την ξέρετε;

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Κίνδυνοι από τη μεταλλαγμένη Γερμανική πατάτα

Δεν αποκλείει να οδηγήσει η χρήση της μεταλλαγμένης πατάτας Amflora σε αύξηση της αντίστασης σε αντιβιοτικά ευρείας χρήσεως, η οποία μπορεί να θέσει σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές, δήλωσε ο Ευρωπαίος Επίτροπος Υγείας Τζον Ντάλι απαντώντας σε σχετική ερώτηση του ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ Κρίτωνα Αρσένη.


Συγκεκριμένα ο Επίτροπος Υγείας δεν απέκλεισε τη μεταφορά στην ανθρώπινη τροφική αλυσίδα του γονίδιου nptll που περιέχεται στην πατάτα Amflora και σύμφωνα με επιστημονικές εκτιμήσεις αυξάνει την αντίσταση στα αντιβιοτικά.


Υπενθυμίζεται ότι η Επιτροπή πρόσφατα ενέκρινε την καλλιέργεια αλλά και τη χρήση για την παραγωγή ζωοτρόφων της πατάτας Amflora, ο σπόρος της οποίας παρασκευάζεται από την γερμανική εταιρεία BASF.
Με αφορμή την απάντηση της Επιτροπής ο Κρίτων Αρσένης δήλωσε τα εξής:

«Η Επιτροπή με τη στάση της δημιουργεί υπόνοιες ότι δεν αποφασίζει με γνώμονα τη δημόσια υγεία και τα διαθέσιμα επιστημονικά στοιχεία. Δίνει την εικόνα ότι από τη στιγμή που και ευρωπαϊκές εταιρείες άρχισαν να παράγουν μεταλλαγμένα προϊόντα, προσπαθεί πάση θυσία να εγκρίνει την καλλιέργεια των μεταλλαγμένων στην Ευρώπη.

Μάλιστα, απαντώντας ότι η απόφασή της στηρίζεται στις στατιστικά πιο πιθανές επιπτώσεις και όχι στις επιστημονικά βεβαιωμένες, δείχνει ότι πειραματίζεται με τη δημόσια υγεία για να προστατεύσει τα συμφέροντα των μεγάλων εταιρειών διάθεσης ΓΤΟ».


Σχετικές αναρτήσεις μας

Η Ελλάδα θα επιμείνει να λέει «όχι» στην καλλιέργεια μεταλλαγμένων

Αδειοδότηση των γενετικά τροποποιημένων καλλιεργειών σχεδιάζει η Κομισιόν

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

«... κάμετε τίοτα κι εσείς, μπας και τσοι παραβγάλωμενε ..»

Μερικοί μόνο από τους … «κατεργάρηδες» γυρίσανε στον πάγκο τους, φορτωμένοι με τις εικόνες και τις μυρωδιές της πασχαλινής Νάξου.
Ο εξαιρετικός για την εποχή καιρός έκανε το ταξίδι της επιστροφής τους ακόμα πιο δύσκολο..


Αξέχαστο, λένε, το φετινό Πάσχα!

Όμως…

Όμως τα συμπεράσματά τους για την επόμενη μέρα δεν είναι ανάλογα।

Λίγος ο κόσμος και όλοι «μετρημένοι»…
Ιδιαίτερα εκεί στα ορεινά που οι φήμες λένε ότι η «ανάσταση» δεν έγινε ούτε εικονικά…

Πάντα πιστεύαμε ότι εκεί διαφεντεύει άλλος Θεός. Στο βιογραφικό του δεν αναφέρονται ούτε θαύματα, ούτε ανάσταση …
Πρεσβεύει, λένε, την «καρτερία» και περιμένει με υπομονή, (με ανυπομονησία θα λέγαμε εμείς), να παραδώσει τα κλειδιά του παραδείσου του, στους πραίτορες …

Πολλά έχουν αλλάξει στο νησί.
Άλλοι ρυθμοί, άλλα ήθη, ειδικά τα πολιτικά ήθη …
Μπορεί να τους απασχολήσει για μέρες ο μικροτραυματισμός του Ιμπραϊμοβιτς γιατί αλλάζει τις ισορροπίες στο … στοίχημα, αλλά δεν ιδρώνει καθόλου το αυτί τους για τον «Καλλικράτη» και τους άρχοντές του…

Φέτος στα χωριά, οι δρόμοι «ξεχωρτίστηκαν» και ασπρίστηκαν μόνο εκεί που θα περνούσε ο επιτάφιος κι αυτό από τις νοικοκυρές!
Δεν υπήρχε, λένε, δυνατότητα από το Δήμο…
Δεν υπήρχε, λέμε, ούτε διάθεση…
Έχουν παραδώσει το … πνεύμα προ πολλού!

Blog: Δανειστήκαμε τον τίτλο από το Δήμαρχο Δρυμαλίας Γιάννη Μπαρδάνη.
Είναι η αγαπημένη του έκφραση που σε ελεύθερη μετάφραση σημαίνει: “κατουροφασκέλωστα να φύγουμε …”

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Ας μην τα προσπερνάμε τόσο εύκολα…

Ο υπουργός Εργασίας, Ανδρέας Λοβέρδος, , αισθάνθηκε το βράδυ του Πάσχα έντονους πόνους στην κοιλιακή χώρα και διακομίστηκε στο νοσοκομείο Βέροιας προκειμένου να υποβληθεί σε εξετάσεις.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο αξονικός τομογράφος του νοσοκομείου δεν λειτουργούσε και, έτσι, αποφασίστηκε να μεταφερθεί στην Αθήνα….

Η Μύκονος έχει το όνομα, αλλά η Πάρος έχει την χάρη!!! Η Νάξος απέχει (και καλά κάνει) μεγάλη απόσταση και από τα δύο νησιά. Όχι γιατί δεν θέλει, αλλά γιατί δε μπορεί…

Η οδύσσεια της επιστροφής και το κυκλοφοριακό χάος που αναμένεται να δημιουργηθεί δεν θα εμποδίσουν καθόλου το κλιμάκιο του Δ.Ν.Τ. που έρχεται να κάνει αυτοψία και να … κόψει κίνηση…

«Ταμείο Στήριξης της Ελλάδας» δημιουργήθηκε για την μείωση του δημόσιου χρέους της χώρας.
Είναι αυτό που λέμε, «βοηθείστε στραβοί τον ανοιχτομάτη». Δεν θυμάμαι αν ο λογαριασμός αρχίζει από.. 090 …

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Τέλειωσε άραγε η εβδομάδα των … παθών;

«Λαμπρή» ήταν και αν δεν θέλετε
να το πιστέψετε, πάει, πέρασε…

Τώρα μπαίνουμε στον αστερισμό του «φορολογικού», του «ασφαλιστικού», των «σπρεντς», του «Δ.Ν.Τ», του «Καλλικράτη» και των «offshore» εταιρειών …

Δεν πρέπει να ξεχάσουμε και το … συνέδριο της Νέας Δημοκρατίας!

Εμείς όμως οι νησιώτες πρέπει να προσθέσουμε ένα ακόμη βάρος στο φορτίο μας.

Τα πλοία εγκαταλείπουν το Αρχιπέλαγος !

Ταξιδεύουν ήδη ναυλωμένα σε ξένα νερά…

Με μείον πέντε ταχύπλοα και τρία συμβατικά επιβατηγά- οχηματαγωγά πλοία υποδέχεται η ελληνική ακτοπλοΐα τη νέα θερινή περίοδο του 2010, αρχής γενομένης από τις διακοπές του Πάσχα. Στα παραπάνω οκτώ συνολικά πλοία θα πρέπει να συνυπολογίσει κανείς και το γεγονός ότι ο ακτοπλοϊκός στόλος είναι μείον περίπου άλλα 20 πλοία τα οποία έχουν αποσυρθεί από την ενεργό δράση…

Σας ευχόμαστε καλή επιστροφή και … νοιαστείτε
για εισιτήριο από τώρα αν θέλετε να ξαναπάτε!

Συνέχεια...

Απόκρυψη...

Χρόνια Πολλά και ΚΑΛΑ...

… κοπιάστε να δοκιμάσετε
το παραδοσιακό Ναξιώτικο «μπάτουδο»
να σας κεράσουμε και ένα ποτήρι καλό κρασί…

Να ‘στε όλοι καλά, και του χρόνου…

Συνέχεια...

Απόκρυψη...