Σάββατο απόγευμα πήραμε
το πλοίο της γραμμής.
Στο χώρο: προορισμός η Νάξος.
Στο χρόνο: δεκαεννιά του Απρίλη.
Υπάλληλοι, ιδιωτικοί και δημόσιοι
θα επιστρέφαμε στους εαυτούς μας.
Μα, ψυχικά ποιος θα ‘ταν ο προορισμός μας
δεν το ξέραμε.
Γι’ αυτό, Σάββατο απόγευμα πήραμε
το πλοίο της γραμμής,
πληρώνοντας και του κόσμου τα λεφτά από πάνω.
Διασχίσαμε διακόσια μίλια στο χώρο
και κάπου δώδεκα ώρες στο χρόνο.
Όμως εκείνο που μέσα μας διανύσαμε
ήταν αμέτρητο.
Ώσπου φτάσαμε.
Φτάσαμε γεωγραφικά, ακτοπλοϊκά,
στραγγίσαμε το εισιτήριο
ως την τελευταία πεντάρα της ενέργειάς του,
μα πουθενά η Νάξος!
Κι όμως ο χάρτης έδειχνε ότι
τόντι το λιμάνι αυτό ήταν η Νάξος!
Κι οι κάτοικοι του νησιού
κάνανε όρκους,
να θάψουμε τα παιδιά μας, λέγανε,
αν δεν είναι τούτη η Νάξος
κι αν δεν είμαστε Ναξιώτες εμείς!
Φύγαμε απογοητευμένοι απ’ τη Νάξο
κι από τους Ναξιώτες…
Αν όλοι αυτοί οι διάβολοι
που μας περίμεναν στην προκυμαία
είχαν την ευφυΐα ν’ αρνηθούνε
ποιοι είναι και που βρίσκονται,
ίσως να ήταν τόντι εκεί η Νάξος
που νοσταλγήσαμε.
ΙΑΚΩΒΟΣ ΚΑΜΠΑΝΕΛΛΗΣ
Σάββατο 3 Απριλίου 2010
Η ΝΑΞΟΣ:του Ιάκωβου Καμπανέλλη
Παρασκευή 2 Απριλίου 2010
Μεγάλη Παρασκευή σήμερα...
Τη Μεγάλη Παρασκευή
οι χριστιανοί όλου του κόσμου,
ζουν την κορύφωση
του Θείου Δράματος.
Είναι τελικά πολύ τυχεροί γιατί άλλοι δε χρειάζεται να είναι χριστιανοί ή να είναι Παρασκευή.
Ζουν το δράμα τους καθημερινά …
Πέμπτη 1 Απριλίου 2010
Ας θυμηθούμε και το σχετικό άρθρο μαςκαλή πρωταπριλιά...
ζούμε σε σύγχυση ανάμεσα σε ψεύτικες αλήθειες και αληθινά ψέματα…όμως σήμερα το απαιτούσε το έθιμο και εμείς τιμούμε και τηρούμε τις παραδόσεις μας (εκτός από τη νηστεία και μερικά άλλα…)
καλή πρωταπριλιά και η αλήθεια είναι ότι η κ. Μπράουν θα είναι υποψήφια με το Γιάννη Μπαρδάνη στο αυτόνομο δουκάτο της ορεινής Νάξου…
ή παπάς ή ζευγάς κ. Ρούλα μας…
...δεν κομίζουμε βέβαια γλαύκας στην παραλία της Χώρας μια και το ξέρουν και τα πέτρινα παγκάκια, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να υπενθυμίσουμε στην έμπειρη δημοσιογράφο κ. Ρούλα Μπράουν ότι υπάρχει και ένας κώδικας δεοντολογίας …
Ξεκαθαρίζουμε λοιπόν από την αρχή τη θέση μας .
Εφ όσον αποφάσισε να αναμειχθεί επίσημα με την πολιτική, έπρεπε να κλείσει το μικρόφωνό της στον «Μεσόγειος».
Πολύ περισσότερο σε ένα τόπο που τα πολιτικά πάθη εκφράζονται με έντονο και πολλές φορές ακραίο τρόπο…
Σεβαστή η απόφασή της να είναι υποψήφια στο συνδυασμό του Μανόλη Μαργαρίτη και με τις ευλογίες του κεντρικού κομματικού μηχανισμού της Νέας Δημοκρατίας με αυξημένες αρμοδιότητες ίσως σε τέτοιο βαθμό που ξεπερνούν και αυτές του υποψήφιου Δημάρχου, όμως κάποιος πρέπει να της μιλήσει για το ασυμβίβαστο…
Δεν είναι ηθικό να προτρέπει τον Καμβύση να «τα ρίχνει χοντρά» στο Λούλη και στο Μπούλη και να αφήνει στο απυρόβλητο τον φαρμακοποιό…
Η κ. Ρούλα Μπράουν πριν ένα μήνα έλλειψε αρκετό καιρό από τη Νάξο. Με άλλα στελέχη της Ν.Δ. παρακολούθησε ειδικά σεμινάρια για την ανασύνταξη του κόμματος. Στη συνάντηση που είχε με τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας κ. Αντώνη Σαμαρά του ανέπτυξε λεπτομερώς την κατάσταση που επικρατεί στο ΠΑΣΟΚ Νάξου, με τους Σταυροφόρους, τους Αργοναύτες και τους Πελασγούς και έλαβε την ευχή να πορευτεί ελεύθερα, κατά κρίση και συνείδηση για να έρθουν όλα Δεξιά.
Κάποιος λοιπόν πρέπει να της κλείσει ή το δρόμο ή το μικρόφωνο…
Αυτή η «αίγλη» είναι περαστική…
Εκτός από την Έλλη Κοκκίνου και άλλοι «επώνυμοι» θα συνδυάσουν τις ολιγοήμερες διακοπές τους με το Ναξιώτικο Πάσχα.
Τοπ παρουσίες θεωρούνται η γνωστή Σάσα Μπάστα και το ζευγάρι Γιώργος Λιάγκας – Φαίη Σκορδά.
Στην Απείρανθο είναι προσκαλεσμένος από καλούς του φίλους ο Λουδοβίκος των Ανωγείων.
Τετάρτη 31 Μαρτίου 2010
Δημοτικές εκλογές
Ο νυμφίος δεν πρέπει να έρθει εν τω μέσω της νυκτός
…αλλά καταμεσήμερο και με ανοιχτές διαδικασίες
-Είναι κρίμα κι άδικο μια κοινωνία να περιμένει, ως οι μωρές παρθένες, τον νυμφίο που θα έχει επιλεγεί από το μηχανισμό μιας γραφειοκρατίας। Αυτό ισχύει για όλα τα κόμματα.
-Οι κομματικοί μηχανισμοί έχουν πολιτική αξία όταν δεν λειτουργούν στείρα για την αναπαραγωγή τους αλλά ως μέσον για την ανάδειξη ευρύτερων και ικανών δυνάμεων της κοινωνίας.
-Ο νυμφίος, εν προκειμένου ο υποψήφιος Δήμαρχος, δεν είναι ανάγκη να προέρχεται από τους αρεστούς αλλά να αναδειχθεί μέσα από ανοιχτές διαδικασίες και ανάμεσα στους αρίστους.
ευχές από το Γιάννη Βρούτση
Κυκλαδίτισσες και Κυκλαδίτες,
Εύχομαι από καρδιάς το φως της Ανάστασης να φέρει σε όλες και όλους το μήνυμα της Αγάπης, της Ειρήνης και της Αισιοδοξίας.
Η Ανάσταση του θεανθρώπου ας είναι φάρος έμπνευσης και ψυχικής ανάτασης για όλους.
Ας ανθίσει στις καρδιές όλων μας η περηφάνια και η ελπίδα.
Χρόνια Πολλά και Καλή Ανάσταση για την Ελλάδα και τους Έλληνες
Γιάννης Βρούτσης
Βουλευτής Κυκλάδων
πωλείται όπως είναι επιπλωμένο…
Εκτός ελληνικής «Επικράτειας» οι Κυκλάδες!
Την ελληνική Ιστορία ξαναγράφει αυτές τις ημέρες ο Αρειος Πάγος, εγείροντας άμεσα θέμα δημόσιου οικονομικού και περιβαλλοντικού συμφέροντος, αλλά και έμμεσα ζήτημα εθνικής κυριαρχίας στο Αιγαίο.
Εισήγηση αρεοπαγίτη αποδέχεται αίτηση αναίρεσης ιδιώτη υιοθετώντας το σκεπτικό του ότι στα νησιά του Αιγαίου και ιδίως στις Κυκλάδες το ελληνικό Δημόσιο δεν διαδέχθηκε το οθωμανικό και ως εκ τούτου οποιαδήποτε έκταση που δεν ανήκει στην ιδιοκτησία ιδιώτη, είτε πρόκειται για αγρό, είτε για αιγιαλό, είτε ακόμα και για ολόκληρο ακατοίκητο νησί-βραχονησίδα, μπορεί να περιέλθει μέσω χρησικτησίας στην κυριότητα κάθε καταπατητή...
Διαβάστε περισσότερα στο ΕΘΝΟΣ online
Η πληγή κακοφόρμισε άσχημα …
… απλά η κακοσμία καλύπτεται πρόσκαιρα,
από το καταθλιπτικό άρωμα του … λιβανιού των Αγίων Ημερών.
από το καταθλιπτικό άρωμα του … λιβανιού των Αγίων Ημερών.
Αναπάντητα παραμένουν τα ερωτήματα που δημιούργησε
η παρέμβαση Ρήγα στα αυτοδιοικητικά δρώμενα της Νάξου.
η παρέμβαση Ρήγα στα αυτοδιοικητικά δρώμενα της Νάξου.
1. Γιατί οι καταστατικές αρχές και η εγκύκλιος Ξυνίδη, δεν εφαρμόστηκαν όταν ο κ. Μαράκης ανακοίνωσε ότι ο συνδυασμός του είναι έτοιμος κατά 80% ,πολύ πριν δοθεί το σύνθημα της εκκίνησης των διαδικασιών ;
2. Γιατί δεν υπήρξε ανάλογη αντίδραση – παρέμβαση όταν ανακοίνωσε επίσημα την πρόθεσή του να είναι υποψήφιος ο κ. Κόκκοτας;
3. Μήπως η υποψηφιότητα του κ. Γρυλλάκη άλλαζε δραματικά την υπάρχουσα κατάσταση και δημιούργησε νέα δεδομένα;
Οι διευκρινήσεις που δόθηκαν αλλά και το γεγονός ότι αποφασίστηκε (λένε) το ΠΑΣΟΚ να κατέβει με ΕΝΑ υποψήφιο ούτε πείθουν, ούτε λύνουν το πρόβλημα του νησιού. Με δεδομένες τις ανάγκες του τόπου κάθε λύση που θα καλύπτει τις χρωματικές ανάγκες της παραλίας και θα αφήνει το υπόλοιπο νησί στο έλεος της μοίρας του, θα μας βρίσκει αντίθετους.
Αν δεν ξεφύγουμε τώρα από τη μετριότητα,
την ανεπάρκεια και τη μικροκομματική ομηρεία,
κακό της κεφαλής μας…
την ανεπάρκεια και τη μικροκομματική ομηρεία,
κακό της κεφαλής μας…
Τρίτη 30 Μαρτίου 2010
Νίκος Μπελογιάννης, ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο
«Η πληγή μας μεγαλώνει μέρα με τη μέρα, το ίδιο κι η πίστη μας./ Θα φέρουμε την κληρονομιά σου στους ώμους μας,/ ως την πόρτα του ήλιου, Μπελογιάννη. Καλημέρα αδέρφια μου./ Καλημέρα ήλιε / Καλημέρα κόσμε./ Ο Μπελογιάννης μας έμαθε άλλη μια φορά/ πώς να ζούμε και πώς να πεθαίνουμε.» Γ. Ρίτσος «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο»
Στις 30 Μαρτίου 1952, στις 4.12 π.μ ο Νίκος Μπελογιάννης, με τρεις συντρόφους του - Καλούμενο, Αργυριάδη και Μπάτση -, στήνονται απέναντι από το εκτελεστικό απόσπασμα, στο Γουδί και εκτελούνται δια τυφεκισμού.
Ο Νίκος Μπελογιάννης γεννήθηκε στην Αμαλιάδα το 1915. Από παιδική ηλικία γαλουχήθηκε με τα ιδανικά του κομμουνισμού και από νωρίς, στα φοιτητικά του κιόλας χρόνια, στη Νομική Αθηνών, στοχοποιείται λόγω της πολιτικής του δράσης. Από το 1934 ο Μπελογιάννης είναι μέλος του ΚΚΕ. Η δυναμική του παρουσία στην πολιτική ζωή της Αμαλιάδας, ως γραμματέας της τοπικής οργάνωσης, δημιουργεί ρίξεις με την καθεστωτική τάξη και σύντομα συλλαμβάνεται και εξορίζεται.
Το πραξικόπημα της 4ης Αυγούστου του 1936, του Ιωάννη Μεταξά, σηματοδοτεί και την έναρξη ενός ανηλεούς αντικομουνιστικού μένους. Οι φυλακίσεις, οι εξορίες και τα βασανιστήρια σημάδεψαν τη ζωή του Νίκου Μπελογιάννη. Την στιγμή που οι ναζί εισβάλουν στην Ελλάδα, ο Μπελογιάννης βρίσκεται κρατούμενος στις φυλακές Ακροναυπλίου. Ζητά την ελευθερία του για συμμετάσχει στον πόλεμο αλλά η κυβέρνηση αρνείται. Καταφέρνει να αποδράσει και εντάσσεται στον ΕΛΑΣ ως καπετάνιος μεραρχίας στην Πελοπόννησο.
Με την απελευθέρωση της χώρας από τους ναζί και το ξέσπασμα του εμφυλίου πολέμου ο Μπελογιάννης αναλαμβάνει ρόλο Πολιτικού Επιτρόπου της 10ης Μεραρχίας του Δημοκρατικού Στρατού. Από αυτή τη θέση θα παλέψει για τα ιδανικά του μέχρι και την τελευταία στιγμή της εμφύλιας σύρραξης. Το 1949, μετά την ήττα, εγκαταλείπει τη χώρα, βρίσκοντας προσωρινό καταφύγιο στις γειτονικές σοσιαλιστικές χώρες.
Ένα χρόνο αργότερα τον Ιούνιο του 1950, ως μέλος πλέον της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ, επιστρέφει στην Ελλάδα, με εντολή να ανασυγκροτήσει και να οργανώσει τους μηχανισμούς του ΚΚΕ στην Αθήνα, το οποίο βάση νόμου θεωρείται παράνομο, προδοτικό και ξενοκίνητο κόμμα, που δρα ενάντια στην εδαφική ακεραιότητα της Ελλάδας.
Το Δεκέμβρη του 1950 συλλαμβάνεται, μαζί με 93 συντρόφους του, και μετά από εννιά μήνες βασανιστηρίων, τον Οκτώβρη του 1951, οδηγείται ενώπιον του έκτακτου στρατοδικείου, το οποίο αποτελούσαν οι Ανδρέας Σταυρόπουλος (πρόεδρος), Γ. Παπαδόπουλος (μετέπειτα δικτάτορας), Ν. Κομιάνος, Γ. Κοράκης, και Θ. Κυριακόπουλος. Ο Μπελογιάννης καταδικάζεται σε θάνατο και η εύθραυστη μετεμφυλιακή ισορροπία της ελληνικής κοινωνίας κινδυνεύει.
«Τα δικαστήριά σας είναι δικαστήρια σκοπιμότητας. Γι’ αυτό δε ζητώ την επιείκειά σας. Αντικρίζω την καταδικαστική σας απόφαση με περηφάνια και ηρεμία. Με το κεφάλι ψηλά θα σταθώ μπροστά στο εκτελεστικό σας απόσπασμα. Αλλά είμαι σίγουρος πως θα ‘ρθει η μέρα, που οι ίδιοι δικαστές που τώρα με δικάζουν, θα ζητήσουν χάρη απ’ τον ελληνικό λαό. Δεν έχω άλλο τίποτε να πω.», θα δηλώσει ο Μπελογιάννης κλείνοντας την απολογία του.
Η διεθνής κατακραυγή αναγκάζει τον τότε πρωθυπουργό Νικόλαο Πλαστήρα, να ανακοινώσει την άρση της απόφασης.
Ωστόσο αποφασίζεται ότι ο Μπελογιάννης και μερικοί ακόμη σύντροφοί του, θα δικαστούν και πάλι με την κατηγορία της κατασκοπείας, η οποία θα ενισχυθεί όταν οι αρχές θα ανακοινώσουν στις 14 Νοεμβρίου 1951, ότι βρήκαν παράνομους ασύρματους σε χώρους κομμουνιστών σε Καλλιθέα και Γλυφάδα. Στις 15 Φεβρουαρίου 1952, ξεκινάει το δεύτερο μέρος της πολύκροτης δίκης, η οποία έσπασε τα σύνορα της Ελλάδας και κέντρισε το ενδιαφέρον της ευρωπαϊκής κοινής γνώμης. Ο Μπελογιάννης ενώπιον του Διαρκούς Στρατοδικείου Αθηνών, αντικρούει όλες τις κατηγορίες περί κατασκοπείας και δηλώνει:
«Εμείς αγαπάμε την Ελλάδα και το λαό της περισσότερο από εκείνους που μας κατηγορούν. Το αποδείξαμε τότε που η λευτεριά, η ανεξαρτησία και η εδαφική ακεραιότητα βρίσκονταν σε κίνδυνο. Παλεύουμε για να ξημερώσουν και για την πατρίδα μας καλύτερες μέρες, χωρίς πείνα και πόλεμο. Κι αν χρειαστεί θυσιάζουμε γι’ αυτό και τη ζωή μας.»
Την 1η Μαρτίου, ο Νίκος Μπελογιάννης, κρατώντας ένα γαρύφαλλο όπως κάθε μέρα κατά τη διάρκεια της δίκης, ακούει τον πρόεδρο του στρατοδικείου να ανακοινώνει ότι μαζί με επτά συντρόφους του (Δημήτρης Μπάτσης, Ηλίας Αργυριάδης, Νίκος Καλούμενος, Τάκης Λαζαρίδης, Χαρίλαος Τουλιάτος, Μιλτιάδης Μπισμπιάνος και Έλλη Ιωαννίδου) καταδικάζεται σε θάνατο.
Λίγες ημέρες αργότερα, έρχεται στο φως της δημοσιότητας ένα γράμμα από το ηγετικό στέλεχος του ΚΚΕ, Νίκο Πλουμπίδη, με το οποίο αναλαμβάνει κάθε ευθύνη για την οργάνωση του ΚΚΕ στην Ελλάδα και υπόσχεται να παραδοθεί στις αρχές με αντάλλαγμα να μην εκτελεστεί ο Νίκος Μπελογιάννης. Η γνησιότητα του γράμματος του Πλουμπίδη αμφισβητείται από το ΚΚΕ, όχι όμως και από το Υπουργείο Εσωτερικών, το οποίο ωστόσο αρνείται να διαπραγματευτεί με τον καταζητούμενο Νίκο Πλουμπίδη.
Όλες οι προσπάθειες και οι διεθνείς πιέσεις για απόδοση χάριτος στον Μπελογιάννη απέβησαν άκαρπες. Έτσι στις 30 Μαρτίου ο βασιλικός επίτροπος συνταγματάρχης Αθανασούλας ανακοινώνει στους Μπελογιάννη, Καλούμενο, Αργυριάδη και Μπάτση ότι η αίτηση χάριτος απορρίφθηκε και στις 4:12 π.μ., ο Νίκος Μπελογιάννης εκτελείται μαζί με τους συντρόφους του στο Γουδί.
«Πόσο μικρή είναι τούτη η λευτεριά μπροστά στην άγρια λευτεριά / να βγάζεις την καρδιά σου σα γαρύφαλλο απ' τον κόρφο σου/ για να μοσκοβολάν τα σύμπαντα θυσία και ειρήνη. /Καλημέρα ανθρώποι μου/ Καλημέρα ήλιε/ Καλημέρα Μπελογιάννη»
Γ. Ρίτσος «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο»
http://tvxs.gr/
Αν κάνω άτακτη ζωή…
… δε θα σε βάλω για κριτή.
Ποτέ δεν κατάλαβα την έννοια της λέξης «αμαρτία»… Ειδικά όταν έμαθα ότι «αμαρτία εξομολογουμένη, ουκ έστιν αμαρτία», καθημερινά διαλαλούσα τα ... έργα μου και καθαρμένος ξεκινούσα με μεγαλύτερη ορμή το τσαλαβούτημά μου…
Πολλά πράγματα με μπέρδευαν… Αυτό που σε μένα απαγορεύεται, σε άλλους τόπους με άλλες αρχές επιβάλλεται…
Δανείστηκα από φίλο μια απλή σκέψη και απλοποίησα τα πράγματα εντελώς! Αν είχες γεννηθεί, μου είπε, 50 μίλια ανατολικότερα, θα ήσουν Τούρκος και Μωαμεθανός… Αν προχωρήσεις και στα βάθη της Ασίας οι επιλογές σου διευρύνονται …
Ψάχνω να βρω την άκρη όχι του «νόμιμου και ηθικού», αλλά μόνο του ηθικού… Του ηθικού όμως που με βολεύει…
Και αν νομίζετε , μέρα πούνε, ότι αμάρτησα βαριά, θα ακούσουμε όλοι μαζί το υπέροχο τροπάριο της Κασσιανής και όλα θα σβήσουν με μια μονοκοντυλιά…
Δευτέρα 29 Μαρτίου 2010
Μια «παράδοση» 50 χρόνων συνεχίζεται…
ΣΥΛΛΟΓΟΣ
ΦΙΛΩΤΙΤΩΝ
ΝΑΞΟΥ
Χριστοκοπίδου 9
- Αθήνα(Ψυρρή) 10554
ΤΗΛ. & ΦΑΧ : 2103215801
-2285032664
Δε μυρίζει «μεγαλοβδομάδα», αλλά τελικά … είναι!
Λίγο ο Τρισσέ και ο Στρος-Καν…
Λίγο το φορολογικό νομοσχέδιο…
Λίγο το ασφαλιστικό…
Λίγο ο Καλλικράτης…
Αλλά πολύ περισσότερο το Ατομικό μας Νομισματικό ΤΑΜΕΙΟ, έχουν απομακρύνει από τη σκέψη μας ακόμα και τον … οβελία!
Οι ψεύτικες αλήθειες και τα αληθινά ψέματα
+a.jpg)
Από σήμερα εφαρμόζουμε το καθεστώς της ιδιότυπης ανωνυμίας στα σχόλια των αναγνωστών, δηλαδή μέσω ηλεκτρονικής διεύθυνσης.
Η δυνατότητα της χρήσης ψευδώνυμου από τη μια πλευρά εξασφαλίζει την αναγκαία ανωνυμία, από την άλλη όμως δημιουργεί μια συνέχεια για τον ίδιο και παράλληλα θα κρίνεται το προσωπικό ΕΙΝΑΙ του σχολιαστή.
Εμείς είχαμε αποφασίσει στο ξεκίνημα πως κάποια στιγμή θα αποκαλύπταμε τα ονόματά μας ως διαχειριστές. Το θεωρούσαμε σχεδόν αυτονόητο.
Στην πορεία διαπιστώσαμε πως, ένας έρπων κοινωνικο-πολιτικός κανιβαλισμός, που κυριαρχείται από τη σκοπιμότητα και αρέσκεται σε ανθρώπινες σάρκες, θα υποκαταστήσει την ενημέρωση, την πολιτική, το διάλογο, ακόμα και το χιούμορ.
Στη συνέχεια καταλάβαμε ότι η ανωνυμία αποτελεί μια δοκιμασία ανάμεσα στην ηθική της ανωνυμίας, που εκεί πραγματικά δοκιμάζεται η προσωπικότητά σου και του κοινωνικού εαυτού σου, που ο καθένας υποτάσσεται σε γενικές κοινωνικές αρχές.
Καταλάβαμε πόσο σημαντικό είναι να κρίνεσαι καθημερινά, χωρίς να ντύνεσαι με το μανδύα του λεγόμενου καθωσπρεπισμού που σε αλλοτριώνει και που σε κάνει να λειτουργείς όπως σε θέλουν και όχι όπως πραγματικά είσαι..
Χαιρόμαστε όταν μιλάμε με φίλους μας που ενώ συμφωνούμε με θέματα και θέσεις αναρτήσεων του Blog, είναι βέβαιο πως θα διαφωνούσαμε αν τα ίδια τα χρεωνόμαστε σαν προσωπικές απόψεις !!!
Δυστυχώς σημασία δεν έχει τι λες αλλά ποιος το λέει.
Τελικά πόσο διαφορετικό μπορεί να είναι το προσωπικό με το κοινωνικό Είναι μας.
Συμπερασματικά αποτελεί ζητούμενο αν και κατά πόσο ζούμε σε σύγχυση ανάμεσα σε ψεύτικες αλήθειες ή αληθινά ψέματα.
Η δυνατότητα της χρήσης ψευδώνυμου από τη μια πλευρά εξασφαλίζει την αναγκαία ανωνυμία, από την άλλη όμως δημιουργεί μια συνέχεια για τον ίδιο και παράλληλα θα κρίνεται το προσωπικό ΕΙΝΑΙ του σχολιαστή.
Εμείς είχαμε αποφασίσει στο ξεκίνημα πως κάποια στιγμή θα αποκαλύπταμε τα ονόματά μας ως διαχειριστές. Το θεωρούσαμε σχεδόν αυτονόητο.
Στην πορεία διαπιστώσαμε πως, ένας έρπων κοινωνικο-πολιτικός κανιβαλισμός, που κυριαρχείται από τη σκοπιμότητα και αρέσκεται σε ανθρώπινες σάρκες, θα υποκαταστήσει την ενημέρωση, την πολιτική, το διάλογο, ακόμα και το χιούμορ.
Στη συνέχεια καταλάβαμε ότι η ανωνυμία αποτελεί μια δοκιμασία ανάμεσα στην ηθική της ανωνυμίας, που εκεί πραγματικά δοκιμάζεται η προσωπικότητά σου και του κοινωνικού εαυτού σου, που ο καθένας υποτάσσεται σε γενικές κοινωνικές αρχές.
Καταλάβαμε πόσο σημαντικό είναι να κρίνεσαι καθημερινά, χωρίς να ντύνεσαι με το μανδύα του λεγόμενου καθωσπρεπισμού που σε αλλοτριώνει και που σε κάνει να λειτουργείς όπως σε θέλουν και όχι όπως πραγματικά είσαι..
Χαιρόμαστε όταν μιλάμε με φίλους μας που ενώ συμφωνούμε με θέματα και θέσεις αναρτήσεων του Blog, είναι βέβαιο πως θα διαφωνούσαμε αν τα ίδια τα χρεωνόμαστε σαν προσωπικές απόψεις !!!
Δυστυχώς σημασία δεν έχει τι λες αλλά ποιος το λέει.
Τελικά πόσο διαφορετικό μπορεί να είναι το προσωπικό με το κοινωνικό Είναι μας.
Συμπερασματικά αποτελεί ζητούμενο αν και κατά πόσο ζούμε σε σύγχυση ανάμεσα σε ψεύτικες αλήθειες ή αληθινά ψέματα.
Για την ανύπαρκτη κρίση της Αριστεράς και τη δομική κρίση του συστήματος
Όλη η καπιταλιστική κοινωνία και οικονομία στην ουσία δεν είναι τίποτα άλλο από ένα κύκλο αέναων μεταμορφώσεων μιας αφηρημένης αλλά υλικής οντότητας που ονομάζεται «Κεφάλαιο» ,και δεν είναι η συμβατική έννοια του Κεφαλαίου = σωρευμένο χρήμα, αποταμίευση , επένδυση κλπ, η οποία κινείται μόνο για να αναπαραχθεί.
Το ανακυκλούμενο Κεφάλαιο έχει ως πηγή ενέργειας την «υπεραξία» που αντλεί ως βρικόλακας από τους «εργάτες» και έχει αντιπροσώπους του ,ως διαχειριστές του μια κοινωνική ομάδα που αποκαλούνται «καπιταλιστές».
Το σύστημα έχει δύο επίπεδα λειτουργίας :Το υπαρκτό, απτό, αυτό που βλέπουμε και δεν είναι η άλλο από την ανισότητα στην ιδιοκτησία και χρήση του υλικού πλούτου, και το αφηρημένο που είναι ομοίως υλικό αλλά διέπει ως νόμος ,ως «βαθιά» δομή την κοινωνία.
Στο σχήμα του Μαρξ ο πλούτος ,οι αξίες χρήσεις, δεν είναι ταυτόσημες με τα σύμβολα τους και παίρνουν διάφορες μορφές .Το χρήμα, τα εμπορεύματα, τα πολύπλοκα τραπεζικά προϊόντα ,οι μετοχές ,κλπ, δεν είναι παρά μορφές ,σύμβολα, μιας σχέσης ανισοτιμίας.
.Όποιος έχει περισσότερα χρήματα προφανώς διαθέτει περισσότερη ικανότητα απόλαυσης πλούτου, αλλά τα χρήματα του και ο πλούτος δεν είναι ισότιμα μεταξύ τους, της ίδιας φύσης, της ίδιας «πάστας».
Ταυτόχρονα όμως διαθέτει μια μοναδική άρρητη και ασυνείδητη ικανότητα. Χρησιμοποιώντας τα χρήματα του, αγοράζοντας προϊόντα, κερδίζοντας από την τράπεζα κλπ ,αναπαράγει μια κεφαλαιώδη σχέση, την επεκτείνει. Το χρήμα όπως και τα προϊόντα δεν είναι μόνο «χρήση» αλλά είναι πριν από όλα σύμβολα σχέσεων.
Το υπόδειγμα του Marx έχει και μερικές άλλες διαστάσεις. Εξηγεί τα πάντα ως ολότητα λειτουργιών ,διαδικασιών αλλά προϋποθέτει την ιδανική ,από πλευράς καπιταλισμού, οικονομία. Την πλήρως ελεύθερη ανταγωνιστική χωρίς επεμβάσεις καπιταλιστική οικονομία.
Η ολότητα αναφέρεται στην εξής διάσταση. Σε μια πλήρως ανταγωνιστική, ανοικτή παγκόσμια οικονομία, με τις υπαρκτές διαφοροποιήσεις τμημάτων της ,σε παραγωγικότητα, τεχνολογία και μισθούς έχουμε το εξής φαινόμενο:
Ο εργαζόμενος μισθωτός σε μια εταιρεία υψηλής τεχνολογίας στην Καλιφόρνια, που έχει μόνο δέκα εργαζόμενους και παράγει τζίρο 100,000,000 δολάρια, λαμβάνει ας πούμε 200,000 δολάρια τον χρόνο. Υφίσταται λοιπόν και αυτός άντληση υπεραξίας ,όσο και ο συνάδελφος του των 700 Ευρω στην Κόρινθο, που είναι οδηγός σε γαλακτοβιοτεχνία , με την προϋπόθεση ότι οι δύο οικονομίες είναι ανοικτές μεταξύ τους.
Αυτό γίνεται έστω και αν ο αμερικάνος παίρνει τις μεγαλύτερες αποδοχές που υπάρχουν για την ειδικότητα του παγκοσμίως .Αυτό γίνεται έστω και αν με 200,000 δολάρια ζεις μια χαρά. Το φαινόμενο γίνεται γιατί οι κρυμμένες «αξίες» ,οι οποίες δεν είναι οι τιμές των εμπορευμάτων διαχέονται σε όλο το σύστημα , μέσω των διαδοχικών Sarto Mortale μεταμορφώσεων (παραγωγή , πώληση , αγορά ,διάθεση ,μεταπώληση ,στοκάρισμα ,χρήση κλπ κλπ).
Στην ουσία ο «συλλογικός» Καπιταλιστής ,ο διαχειριστής του αφηρημένου Κεφαλαίου, εκμεταλλεύεται τον «συλλογικό εργάτη».
Αυτό που βλέπουμε στην καθημερινότητα ως εκφράσεις συγκεκριμένες της ταξικής πόλωσης , όπως για παράδειγμα όταν ο εργοδότης της Elite απολύει τους εργάτες είναι συμπτώματα μιας γενικευμένης ανισορροπίας, δεν είναι η εκμετάλλευση στο συγκεκριμένο εργοστάσιο per ce, γιατί από την ανεργία των 300 εργαζομένων στην Elite ,κερδίζει και ο βιομήχανος επίπλων στο Buenos Aires. Σωστά οι εργάτες της Elite τα βάζουν με τον συγκεκριμένο «καπιταλιστή» ,αλλά πίσω από το πρόβλημα τους κρύβεται μια παγκόσμια τραγωδία.
Στο σχήμα του Μαρξ ο καπιταλισμός δεν είναι μόνο ένα σύστημα κρίσεων. Είναι κρίσεις οι οποίες προκύπτουν ,καθώς τα εμπορεύματα και οι αξίες συσσωρεύονται ,και δεν μπορούν να καταναλωθούν από τους εργαζόμενους, οι οποίοι ενώ τα έχουν παράξει ,έχουν απωλέσει την αγοραστική τους ικανότητα.
Όμως σύμφωνα με τον Μαρξ ,αλλά είναι το ίδιο ένα σύστημα «ψευδαίσθηση»,ένα σύστημα σε διαρκή δομική εγγενή ανισορροπία.
Ναι φίλε μου, κατα Μαρξ, όλα είναι μια «φούσκα», μια ειδική πραγματικότητα που ο οξύνους Moishe Postone αποκαλεί "αφηρημένη επικυριαρχία"
Βλέπουμε συνεχώς τη λεγόμενη χρηματο-οικονομική σφαίρα με τις μετοχές, τα παράγωγα ,τα ομόλογα ,και τα speads ,τα οποία κατανοούμε ως μη πραγματική οικονομία, ως παρασιτική αφαίρεση, ως διογκωμένη οικονομία του «αέρα»
.Κατά Μαρξ η σφαίρα αυτή δεν είναι «αέρας» γιατί απλούστατα πριν από αυτόν το «αέρα» όλα τα προιόντα της λεγόμενης πραγματικής οικονομίας που έχουν παραχθεί εντός του συστήματος είναι εξίσου «αέρας».
Το computer μέσω του οποίου διαβάζεις τώρα (χαρά στο κουράγιο σου...) δεν είναι μόνο κομπιούτερ είναι και σύμβολο, είναι κωδικός, είναι σημείο μιας σχέσης που ενυπάρχει στην παραγωγή ,διανομή ,αγορά του κλπ¨ Αυτή είναι η καπιταλιστική σχέση.
Στον κατά Μαρξ καπιταλισμό δεν υπάρχει πραγματική και μη πραγματική οικονομία ,υπάρχει πλούτος που παράγεται μόνο από την εργασία, και ο οποίος διανέμεται καταστατικά άδικα μέσω μιας γλώσσας, ενός κώδικα, μιας σύμβασης που είναι το χρήμα και τα προϊόντα του. Όμως αυτή η γλώσσα είναι «μούφα».
Επανέρχομαι ,επειδή κάποιος ετοιμάζεται να μουντζώσει την οθόνη, για να έρθει το φάσκελο ηλεκτρονικά στον ιστολόγο, ρωτώντας εύλογα.
-Μα καλά ο δεν υπάρχει πραγματική οικονομία ;- Τα χίλια ευρώ που μου λείπουν για τα στοιχειώδη είναι «ανύπαρκτα» και τα δις του Βγενόπολου «αέρας»;
Εσύ είσαι υπαρκτός ανάγκες σου σε προϊόντα και υπηρεσίες είναι υπαρκτές, η ανισότητα μεταξύ εσένα και Βγενόπουλου είναι υπαρκτή, ο θυμός σου ή η αδιαφορία είναι υπαρκτά,αφού τίποτα δεν είναι κρυμμένο .
Εκεί που είναι η απάτη είναι ότι όλα αυτα τα υπαρκτα ,γίνονται σε σενα «υπαρκτά» μέσω ενός ενδιάμεσου που είναι το χρήμα,το οποίο στην τελική γίνεται το ισοδύναμο για όλα τα υπαρκτά.Το χρήμα ,που είναι μια ιερογλυφική γλώσσα εμφανίζεται σε σένα ως η αξία του πλούτου,αλλά στην ουσία είναι μια κοινά αποδεκτή σύμβαση η οποία σκοπό έχει να διασφαλίζει οτι το κυκλωμα δουλεύει.
Τα παράγωγα του χρήματος δεν είναι παρά σύνθετες προτάσεις της ίδιας γλώσσας,που σκοπό έχουν να εξασφαλίσουν ακόμα παραπάνω ανισοκατανομή.Χωρίς τη βασική σύμβαση οτι το χρημα μας δουλεύει για να δουλεύουμε δεν υπάρχουν οι σύνθετες προτάσεις της ιδιόμορφης γλώσσας ,δηλαδή τα παράγωγα του χρήματος
Με αυτα και εκείνα ,τις γλωσσες και τις αφηρημένες επικυριαρχίες ένα είναι το συμπέρασμα το σύστημα είναι εξαιρετικά εύθραστο,διαλύεται και διασωζεται κανονικά κάθε χιλιοστό του δευτερολέπτου.Με ένα «φου» τα πράγματα γίνονται «μπαχαλο».Λάθη εκούσια ή ακούσια ενός trader είναι ικανά να κάνουν εκατομμύρια ανθρωποι να χάσουν τις οικονομίες τους
. Αρκεί μια μικρό απάτη μια μικρο διατάραξη στην ακρη του κοσμου για να γίνουν όλα «λιμπα».
Ας θυμηθούμε τι έγινε πριν ενα χρόνο.
Το σύστημα κατέρρευσε κυριολεκτικά.Και το Αμερικανικό Κογκρεσσο κατα παραβιάζοντας όλους τους νόμους και τις διατυπωμένες δοξασίες της οικονομικής επιστήμης,διασώζει τις τράπεζες.Το 2008 το παγκόσμιο σύστημα είχε καταρρεύσει ουσιαστικά.
Ελπίζω, οτι με τα παραπάνω βγαίνουν δύο απλά συμπεράσματα:
Α.-Ο Μαρξ διατυπώνει την πιο κριτική την πιο επαναστατική, την πιο οξεία κριτική στο σύστημα
Β.-Το σύστημα είναι εξαιρετικά εύθραυστο. Ρέπει δομικά στην καταρρευση.Και τώρα αρχίζουν τα παράδοξα
Αυτά τα δύο συμπεράσματα ,δεν αποτελούν πρόβλημα για το καθεστώς ,το σύστημα ,αλλά αποτελούν πρόβλημα ,σχεδόν άλυτο, για την Αριστερά.
Κατ’αρχας ας συνενοηθούμε
1.-Αριστερά δεν είναι ο λαός, είναι κόμματα ,οργανώσεις, δομές πολιτικής επέμβασης που λειτουργούν ως εργαστήρια σκέψης και πολιτικής δράσης. Αρα δεν εχουν αενάως δίκιο,δεν είναι μεταφυσικές οντότητες Είναι «εξω» απο τον λαό και λειτουργούν για τον λαό
2.-Η Αριστερά δεν είναι απλώς αντιπλουτοκρατική ιδεολογία, αντιεκμεταλλευτικό πολιτικό όραμα,εξισωτικό ρεύμα.Τέτοια υπάρχουν αφθονα σε όλη την κοινωνική ζωή.Η Αριστερά διακρίνεται γιατί, υποτιθεται, διαθέτει και μια συνεκτική ,«επιστημονική» αναγνωση για όλη την κοινωνία.
Τουτων δοθέντων προκύπτουν τα ζητήματα
Εχοντας την Μαρξιστική κριτικη ως όπλο είναι φανερό ότι διαμορφώνονται διάφορετικοί βαθμοί «οξύτητας» της κριτικής προς το σύστημα.Η επαναστατικότητα της μαρξικής ανάλυσης από μόνη της ως το απόλυτο όριο της κριτικής ,δημιουργεί σχεδόν αξεπέραστα διλημματα.
-Η αριστερά ξέρει τον ρόλο του χρήματος ,αλλά μπορεί να προτείνει εδω και τώρα την επιστροφή στην ανταλλακιτική οικονομία;
-Γνωρίζοντας την παγκοσμιότητα του συστήματος,είναι δυνατή η παγκόσμια αλλαγή ταυτόχρονα;
-Εντός του συστηματος προκύπτουν διαφορετικοί βαθμοί εκμετάλλευσης ,στα διάφορα υποσυστήματα .Ποιους θα διασώσουμε πρώτους;
Η λίστα μπορεί να είναι ατέλειωτη
Ο Ζιζεκ στο “In defence of lost causes” σελίδα 337 καταγράφει τουλάχιστον 8 διαφορετικές στρατηγικές της Αριστεράς (προς εκπληξη συμπεριλαμβανει και τον Μπλαιρικό τρίτο δρόμο!!) που αντιστοιχούν στα υπαρκτα διλήμματα.
Στην περίπτωση μας όμως Αριστερα είναι
-Το «προλεταριάτο» του ΚΚΕ,και η συνεχής αγωνία για τον Μαρξισμό Λενινισμό
-Η μέριμνα του Κουβέλη για την επίλυση προβλήματων σήμερα
-Η «ριζοσπαστικότητα» του Αλαβάνου
-Η αγωνία του Τσιπρα για την εξισορρόπηση
-Τα αυτοδιαχειριζόμενα στεκια των Αναρχικών
-Ο αντικαπιταλισμός της Ανταρσύα
Κλπ κλπ κλπ
Το ζητημα είναι οτι όλες οι πλευρές της Αριστεράς είναι υπόλογες για μερική σχεδόν αποσπασπατική αναγνωση του Μαρξιστικού προτάγματος.Ολοι είναι αναγκαστικά ρεφορμιστές Κανένας δεν μπορεί να «αντέξει» να διαχειριστει την οξύτητα της Μαρξιστικής ανάλυσης
Ο Μαρξ είναι ενα ατομικό όπλο που αν δεν το λειτουργήσεις σωστά ,θα κάνει πυρηνική έκρηξη στα χέρια σου ,και άλλωστε αυτό έγινε στην ΕΣΣΔ.Οι τύποι στην ΕΣΣΔ προσπάθησαν κάτι για το οποίο δεν είχαν παρά μικρή σχετική ιδέα.Και έκτοτε κανένας δεν παίρνει την πρωτοβουλία να πλησιάσει το όπλο.
Γι’αυτό και οι Μαρξιστικές μελέτες είναι πιο αφηρημένες,Ασχολούνται με μακροκύκλους,αποτύπωση ροών σε παγκόσμια κλίμακα,mega trends και macro μεγέθη.
Απο την άλλη η διαρκής ευθραστότητα του συστήματος βάζει ένα αναπάντεχο πρόβλημα,λενινιστικού τύπου.
Μεταξύ μας ξέρουμε ότι το 2008 στο τσακ οι Μπερνακε Πόουλον γλίτωσαν την ολική κατάρρευση.Αν αυριο το πρωί το 50 % από τους ψηφοφορους της Αριστεράς πάρουν τις οποιες καταθέσεις έχουμε από τις τράπεζες ταυτόχρονα ,θα δικαιώσουμε την Αποκάλυψη του Ιωάννου.
Μια στοιχειώδης οικονονική επίθεση αριστερών Χακερ σε τρεις τράπεζες στον Κόσμο οι οποίοι θα έβαζαν κανένα ιό στα κομπιούτερ είναι ικανή να τα κάνει λαμπόγυαλα.Απο τεχνική άποψη η κατάληψη των Θερινών Ανακτόρων είναι ευκολώτερη από ποτέ.
Μια διπλή εξουσία τύπου Λένιν ή Χομεινί είναι απόλυτα εφικτή αρκεί αντι να πετάμε αρχαικές βομβες μολότωφ,να κανουμε καμιά οικονομική μαγκιά στην ρίζα του συστήματος.
Δηλαδή, η τεχνική μετάθεση του «μετά» στο εσχατολογικό υπερπεραν είναι ψιλο- υπεκφυγή.Το «μετά» είναι εδώ αυριο.Αλλωστε πάντα έτσι ήταν .Μάλιστα σήμερα είναι κοντύτερα.
Το πρόβλημα είναι λοιπόν αλλού
Το συστημα καταρρέει σε δευτερόλεπτα ,αλλα η Αριστερά δεν ξέρει στην ουσία τι θέλει αμεσως μετά.Εκτός αν πιστέψουμε οτι θέλουμε να γίνουμε Β.Κορέα.
-Εχει δει κανείς καμμία σοβαρή αυτοδιαχειριστική προσπάθεια;
-Εχει δει κανείς να προωθείται ως ιδέα καμμία εναλλακτική δράση σήμερα;
Ελαχιστα πραγματα βγαλμενα απο το μεράκι λίγων τρελλών
Η Μαρξιστική ανάλυση είναι ξεκάθαρη.Το θέατρο σκιων «Αξία,Χρήμα» είναι πολύ θεατρο για να παραμείνει εκεί
Η δομική βαρύτατη ασθένεια του συστήματος τελικά είναι κατι που το λέει η Αριστερά αλλα δεν το πιστεύει.
Το συμπέρασμα είναι απλό
Η Αριστερά δεν έχει κρίση ως μη όφειλε ,ως σύμπτωμα μιας ανεπάρκειας.Δεν υπάρχει κρίση στην Αριστερά.Κινείται εντός ενός συστήματος που το οποίοι υποτίθεται οτι θέλει να αποσταθεροποιήσει την στιγμη που το αυτό είναι απείρως πιο ασταθές από ότι φανταζόμαστε.Στην μακροδιάσταση η Αριστερά κινείται τουλάχιστον ως δύναμη αδράνειας ,αν οχι σταθεροποίησης.
Η φιλολογία της κατάρρευσης ή της κρίσης της Αριστεράς,στηρίζεται σε μια αρρητη υπόθεση οτι αν η αριστερά δεν εχει κρίση θα «κανει κάτι»
Μα δεν χρειάζεται να κάνει το δραματικό,το μεγάλο.Το σύστημα αποσαρθρωνεται μονο του. Ο Μαρξ τα εχει περιγράψει καλά.
Απλώς και η αριστερά δεν θέλει να δει κατάματα το θέατρο,την παραμύθα του χρήματος.Τα λέει ωραία στα πάντα ενδιαφέροντα συνεδρια των ακαδημαικών μαρξιστών (οπως λέμε άθεος παππάς) αλλά είναι σε γνωση του οξύτατου μαρξιστικού προταγματος και την κάνει με ψιλά πηδηματάκια
Η φιλολογία της κρίσης της Αριστεράς είναι μουφα.
Η Αριστερά δεν έχει κρίση,είναι μια χαρά, ποτέ δεν ήταν κοντύτερα στην επαναστατική αλλαγή. Απλώς κατά βάθος ξέρει και ως υπεύθυνη κάνει το «κορόιδο»
InfoΓια την κατανόηση του καπιταλισμού ως υπερευθραστου εκμεταλευτικού συστήματος που δομείται ,με περιέχομενα και μορφές χρησιμοποίησα το “K.Karatani: Transcritque on Kant and Marx “ 2005 και το “M.Postone: Time Labor and Social Domination” 2003
http://leftliberalsynthesis.blogspot.com/2010/02/blog-post.html
Το ανακυκλούμενο Κεφάλαιο έχει ως πηγή ενέργειας την «υπεραξία» που αντλεί ως βρικόλακας από τους «εργάτες» και έχει αντιπροσώπους του ,ως διαχειριστές του μια κοινωνική ομάδα που αποκαλούνται «καπιταλιστές».
Το σύστημα έχει δύο επίπεδα λειτουργίας :Το υπαρκτό, απτό, αυτό που βλέπουμε και δεν είναι η άλλο από την ανισότητα στην ιδιοκτησία και χρήση του υλικού πλούτου, και το αφηρημένο που είναι ομοίως υλικό αλλά διέπει ως νόμος ,ως «βαθιά» δομή την κοινωνία.
Στο σχήμα του Μαρξ ο πλούτος ,οι αξίες χρήσεις, δεν είναι ταυτόσημες με τα σύμβολα τους και παίρνουν διάφορες μορφές .Το χρήμα, τα εμπορεύματα, τα πολύπλοκα τραπεζικά προϊόντα ,οι μετοχές ,κλπ, δεν είναι παρά μορφές ,σύμβολα, μιας σχέσης ανισοτιμίας.
.Όποιος έχει περισσότερα χρήματα προφανώς διαθέτει περισσότερη ικανότητα απόλαυσης πλούτου, αλλά τα χρήματα του και ο πλούτος δεν είναι ισότιμα μεταξύ τους, της ίδιας φύσης, της ίδιας «πάστας».
Ταυτόχρονα όμως διαθέτει μια μοναδική άρρητη και ασυνείδητη ικανότητα. Χρησιμοποιώντας τα χρήματα του, αγοράζοντας προϊόντα, κερδίζοντας από την τράπεζα κλπ ,αναπαράγει μια κεφαλαιώδη σχέση, την επεκτείνει. Το χρήμα όπως και τα προϊόντα δεν είναι μόνο «χρήση» αλλά είναι πριν από όλα σύμβολα σχέσεων.
Το υπόδειγμα του Marx έχει και μερικές άλλες διαστάσεις. Εξηγεί τα πάντα ως ολότητα λειτουργιών ,διαδικασιών αλλά προϋποθέτει την ιδανική ,από πλευράς καπιταλισμού, οικονομία. Την πλήρως ελεύθερη ανταγωνιστική χωρίς επεμβάσεις καπιταλιστική οικονομία.
Η ολότητα αναφέρεται στην εξής διάσταση. Σε μια πλήρως ανταγωνιστική, ανοικτή παγκόσμια οικονομία, με τις υπαρκτές διαφοροποιήσεις τμημάτων της ,σε παραγωγικότητα, τεχνολογία και μισθούς έχουμε το εξής φαινόμενο:
Ο εργαζόμενος μισθωτός σε μια εταιρεία υψηλής τεχνολογίας στην Καλιφόρνια, που έχει μόνο δέκα εργαζόμενους και παράγει τζίρο 100,000,000 δολάρια, λαμβάνει ας πούμε 200,000 δολάρια τον χρόνο. Υφίσταται λοιπόν και αυτός άντληση υπεραξίας ,όσο και ο συνάδελφος του των 700 Ευρω στην Κόρινθο, που είναι οδηγός σε γαλακτοβιοτεχνία , με την προϋπόθεση ότι οι δύο οικονομίες είναι ανοικτές μεταξύ τους.
Αυτό γίνεται έστω και αν ο αμερικάνος παίρνει τις μεγαλύτερες αποδοχές που υπάρχουν για την ειδικότητα του παγκοσμίως .Αυτό γίνεται έστω και αν με 200,000 δολάρια ζεις μια χαρά. Το φαινόμενο γίνεται γιατί οι κρυμμένες «αξίες» ,οι οποίες δεν είναι οι τιμές των εμπορευμάτων διαχέονται σε όλο το σύστημα , μέσω των διαδοχικών Sarto Mortale μεταμορφώσεων (παραγωγή , πώληση , αγορά ,διάθεση ,μεταπώληση ,στοκάρισμα ,χρήση κλπ κλπ).
Στην ουσία ο «συλλογικός» Καπιταλιστής ,ο διαχειριστής του αφηρημένου Κεφαλαίου, εκμεταλλεύεται τον «συλλογικό εργάτη».
Αυτό που βλέπουμε στην καθημερινότητα ως εκφράσεις συγκεκριμένες της ταξικής πόλωσης , όπως για παράδειγμα όταν ο εργοδότης της Elite απολύει τους εργάτες είναι συμπτώματα μιας γενικευμένης ανισορροπίας, δεν είναι η εκμετάλλευση στο συγκεκριμένο εργοστάσιο per ce, γιατί από την ανεργία των 300 εργαζομένων στην Elite ,κερδίζει και ο βιομήχανος επίπλων στο Buenos Aires. Σωστά οι εργάτες της Elite τα βάζουν με τον συγκεκριμένο «καπιταλιστή» ,αλλά πίσω από το πρόβλημα τους κρύβεται μια παγκόσμια τραγωδία.
Στο σχήμα του Μαρξ ο καπιταλισμός δεν είναι μόνο ένα σύστημα κρίσεων. Είναι κρίσεις οι οποίες προκύπτουν ,καθώς τα εμπορεύματα και οι αξίες συσσωρεύονται ,και δεν μπορούν να καταναλωθούν από τους εργαζόμενους, οι οποίοι ενώ τα έχουν παράξει ,έχουν απωλέσει την αγοραστική τους ικανότητα.
Όμως σύμφωνα με τον Μαρξ ,αλλά είναι το ίδιο ένα σύστημα «ψευδαίσθηση»,ένα σύστημα σε διαρκή δομική εγγενή ανισορροπία.
Ναι φίλε μου, κατα Μαρξ, όλα είναι μια «φούσκα», μια ειδική πραγματικότητα που ο οξύνους Moishe Postone αποκαλεί "αφηρημένη επικυριαρχία"
Βλέπουμε συνεχώς τη λεγόμενη χρηματο-οικονομική σφαίρα με τις μετοχές, τα παράγωγα ,τα ομόλογα ,και τα speads ,τα οποία κατανοούμε ως μη πραγματική οικονομία, ως παρασιτική αφαίρεση, ως διογκωμένη οικονομία του «αέρα»
.Κατά Μαρξ η σφαίρα αυτή δεν είναι «αέρας» γιατί απλούστατα πριν από αυτόν το «αέρα» όλα τα προιόντα της λεγόμενης πραγματικής οικονομίας που έχουν παραχθεί εντός του συστήματος είναι εξίσου «αέρας».
Το computer μέσω του οποίου διαβάζεις τώρα (χαρά στο κουράγιο σου...) δεν είναι μόνο κομπιούτερ είναι και σύμβολο, είναι κωδικός, είναι σημείο μιας σχέσης που ενυπάρχει στην παραγωγή ,διανομή ,αγορά του κλπ¨ Αυτή είναι η καπιταλιστική σχέση.
Στον κατά Μαρξ καπιταλισμό δεν υπάρχει πραγματική και μη πραγματική οικονομία ,υπάρχει πλούτος που παράγεται μόνο από την εργασία, και ο οποίος διανέμεται καταστατικά άδικα μέσω μιας γλώσσας, ενός κώδικα, μιας σύμβασης που είναι το χρήμα και τα προϊόντα του. Όμως αυτή η γλώσσα είναι «μούφα».
Επανέρχομαι ,επειδή κάποιος ετοιμάζεται να μουντζώσει την οθόνη, για να έρθει το φάσκελο ηλεκτρονικά στον ιστολόγο, ρωτώντας εύλογα.
-Μα καλά ο δεν υπάρχει πραγματική οικονομία ;- Τα χίλια ευρώ που μου λείπουν για τα στοιχειώδη είναι «ανύπαρκτα» και τα δις του Βγενόπολου «αέρας»;
Εσύ είσαι υπαρκτός ανάγκες σου σε προϊόντα και υπηρεσίες είναι υπαρκτές, η ανισότητα μεταξύ εσένα και Βγενόπουλου είναι υπαρκτή, ο θυμός σου ή η αδιαφορία είναι υπαρκτά,αφού τίποτα δεν είναι κρυμμένο .
Εκεί που είναι η απάτη είναι ότι όλα αυτα τα υπαρκτα ,γίνονται σε σενα «υπαρκτά» μέσω ενός ενδιάμεσου που είναι το χρήμα,το οποίο στην τελική γίνεται το ισοδύναμο για όλα τα υπαρκτά.Το χρήμα ,που είναι μια ιερογλυφική γλώσσα εμφανίζεται σε σένα ως η αξία του πλούτου,αλλά στην ουσία είναι μια κοινά αποδεκτή σύμβαση η οποία σκοπό έχει να διασφαλίζει οτι το κυκλωμα δουλεύει.
Τα παράγωγα του χρήματος δεν είναι παρά σύνθετες προτάσεις της ίδιας γλώσσας,που σκοπό έχουν να εξασφαλίσουν ακόμα παραπάνω ανισοκατανομή.Χωρίς τη βασική σύμβαση οτι το χρημα μας δουλεύει για να δουλεύουμε δεν υπάρχουν οι σύνθετες προτάσεις της ιδιόμορφης γλώσσας ,δηλαδή τα παράγωγα του χρήματος
Με αυτα και εκείνα ,τις γλωσσες και τις αφηρημένες επικυριαρχίες ένα είναι το συμπέρασμα το σύστημα είναι εξαιρετικά εύθραστο,διαλύεται και διασωζεται κανονικά κάθε χιλιοστό του δευτερολέπτου.Με ένα «φου» τα πράγματα γίνονται «μπαχαλο».Λάθη εκούσια ή ακούσια ενός trader είναι ικανά να κάνουν εκατομμύρια ανθρωποι να χάσουν τις οικονομίες τους
. Αρκεί μια μικρό απάτη μια μικρο διατάραξη στην ακρη του κοσμου για να γίνουν όλα «λιμπα».
Ας θυμηθούμε τι έγινε πριν ενα χρόνο.
Το σύστημα κατέρρευσε κυριολεκτικά.Και το Αμερικανικό Κογκρεσσο κατα παραβιάζοντας όλους τους νόμους και τις διατυπωμένες δοξασίες της οικονομικής επιστήμης,διασώζει τις τράπεζες.Το 2008 το παγκόσμιο σύστημα είχε καταρρεύσει ουσιαστικά.
Ελπίζω, οτι με τα παραπάνω βγαίνουν δύο απλά συμπεράσματα:
Α.-Ο Μαρξ διατυπώνει την πιο κριτική την πιο επαναστατική, την πιο οξεία κριτική στο σύστημα
Β.-Το σύστημα είναι εξαιρετικά εύθραυστο. Ρέπει δομικά στην καταρρευση.Και τώρα αρχίζουν τα παράδοξα
Αυτά τα δύο συμπεράσματα ,δεν αποτελούν πρόβλημα για το καθεστώς ,το σύστημα ,αλλά αποτελούν πρόβλημα ,σχεδόν άλυτο, για την Αριστερά.
Κατ’αρχας ας συνενοηθούμε
1.-Αριστερά δεν είναι ο λαός, είναι κόμματα ,οργανώσεις, δομές πολιτικής επέμβασης που λειτουργούν ως εργαστήρια σκέψης και πολιτικής δράσης. Αρα δεν εχουν αενάως δίκιο,δεν είναι μεταφυσικές οντότητες Είναι «εξω» απο τον λαό και λειτουργούν για τον λαό
2.-Η Αριστερά δεν είναι απλώς αντιπλουτοκρατική ιδεολογία, αντιεκμεταλλευτικό πολιτικό όραμα,εξισωτικό ρεύμα.Τέτοια υπάρχουν αφθονα σε όλη την κοινωνική ζωή.Η Αριστερά διακρίνεται γιατί, υποτιθεται, διαθέτει και μια συνεκτική ,«επιστημονική» αναγνωση για όλη την κοινωνία.
Τουτων δοθέντων προκύπτουν τα ζητήματα
Εχοντας την Μαρξιστική κριτικη ως όπλο είναι φανερό ότι διαμορφώνονται διάφορετικοί βαθμοί «οξύτητας» της κριτικής προς το σύστημα.Η επαναστατικότητα της μαρξικής ανάλυσης από μόνη της ως το απόλυτο όριο της κριτικής ,δημιουργεί σχεδόν αξεπέραστα διλημματα.
-Η αριστερά ξέρει τον ρόλο του χρήματος ,αλλά μπορεί να προτείνει εδω και τώρα την επιστροφή στην ανταλλακιτική οικονομία;
-Γνωρίζοντας την παγκοσμιότητα του συστήματος,είναι δυνατή η παγκόσμια αλλαγή ταυτόχρονα;
-Εντός του συστηματος προκύπτουν διαφορετικοί βαθμοί εκμετάλλευσης ,στα διάφορα υποσυστήματα .Ποιους θα διασώσουμε πρώτους;
Η λίστα μπορεί να είναι ατέλειωτη
Ο Ζιζεκ στο “In defence of lost causes” σελίδα 337 καταγράφει τουλάχιστον 8 διαφορετικές στρατηγικές της Αριστεράς (προς εκπληξη συμπεριλαμβανει και τον Μπλαιρικό τρίτο δρόμο!!) που αντιστοιχούν στα υπαρκτα διλήμματα.
Στην περίπτωση μας όμως Αριστερα είναι
-Το «προλεταριάτο» του ΚΚΕ,και η συνεχής αγωνία για τον Μαρξισμό Λενινισμό
-Η μέριμνα του Κουβέλη για την επίλυση προβλήματων σήμερα
-Η «ριζοσπαστικότητα» του Αλαβάνου
-Η αγωνία του Τσιπρα για την εξισορρόπηση
-Τα αυτοδιαχειριζόμενα στεκια των Αναρχικών
-Ο αντικαπιταλισμός της Ανταρσύα
Κλπ κλπ κλπ
Το ζητημα είναι οτι όλες οι πλευρές της Αριστεράς είναι υπόλογες για μερική σχεδόν αποσπασπατική αναγνωση του Μαρξιστικού προτάγματος.Ολοι είναι αναγκαστικά ρεφορμιστές Κανένας δεν μπορεί να «αντέξει» να διαχειριστει την οξύτητα της Μαρξιστικής ανάλυσης
Ο Μαρξ είναι ενα ατομικό όπλο που αν δεν το λειτουργήσεις σωστά ,θα κάνει πυρηνική έκρηξη στα χέρια σου ,και άλλωστε αυτό έγινε στην ΕΣΣΔ.Οι τύποι στην ΕΣΣΔ προσπάθησαν κάτι για το οποίο δεν είχαν παρά μικρή σχετική ιδέα.Και έκτοτε κανένας δεν παίρνει την πρωτοβουλία να πλησιάσει το όπλο.
Γι’αυτό και οι Μαρξιστικές μελέτες είναι πιο αφηρημένες,Ασχολούνται με μακροκύκλους,αποτύπωση ροών σε παγκόσμια κλίμακα,mega trends και macro μεγέθη.
Απο την άλλη η διαρκής ευθραστότητα του συστήματος βάζει ένα αναπάντεχο πρόβλημα,λενινιστικού τύπου.
Μεταξύ μας ξέρουμε ότι το 2008 στο τσακ οι Μπερνακε Πόουλον γλίτωσαν την ολική κατάρρευση.Αν αυριο το πρωί το 50 % από τους ψηφοφορους της Αριστεράς πάρουν τις οποιες καταθέσεις έχουμε από τις τράπεζες ταυτόχρονα ,θα δικαιώσουμε την Αποκάλυψη του Ιωάννου.
Μια στοιχειώδης οικονονική επίθεση αριστερών Χακερ σε τρεις τράπεζες στον Κόσμο οι οποίοι θα έβαζαν κανένα ιό στα κομπιούτερ είναι ικανή να τα κάνει λαμπόγυαλα.Απο τεχνική άποψη η κατάληψη των Θερινών Ανακτόρων είναι ευκολώτερη από ποτέ.
Μια διπλή εξουσία τύπου Λένιν ή Χομεινί είναι απόλυτα εφικτή αρκεί αντι να πετάμε αρχαικές βομβες μολότωφ,να κανουμε καμιά οικονομική μαγκιά στην ρίζα του συστήματος.
Δηλαδή, η τεχνική μετάθεση του «μετά» στο εσχατολογικό υπερπεραν είναι ψιλο- υπεκφυγή.Το «μετά» είναι εδώ αυριο.Αλλωστε πάντα έτσι ήταν .Μάλιστα σήμερα είναι κοντύτερα.
Το πρόβλημα είναι λοιπόν αλλού
Το συστημα καταρρέει σε δευτερόλεπτα ,αλλα η Αριστερά δεν ξέρει στην ουσία τι θέλει αμεσως μετά.Εκτός αν πιστέψουμε οτι θέλουμε να γίνουμε Β.Κορέα.
-Εχει δει κανείς καμμία σοβαρή αυτοδιαχειριστική προσπάθεια;
-Εχει δει κανείς να προωθείται ως ιδέα καμμία εναλλακτική δράση σήμερα;
Ελαχιστα πραγματα βγαλμενα απο το μεράκι λίγων τρελλών
Η Μαρξιστική ανάλυση είναι ξεκάθαρη.Το θέατρο σκιων «Αξία,Χρήμα» είναι πολύ θεατρο για να παραμείνει εκεί
Η δομική βαρύτατη ασθένεια του συστήματος τελικά είναι κατι που το λέει η Αριστερά αλλα δεν το πιστεύει.
Το συμπέρασμα είναι απλό
Η Αριστερά δεν έχει κρίση ως μη όφειλε ,ως σύμπτωμα μιας ανεπάρκειας.Δεν υπάρχει κρίση στην Αριστερά.Κινείται εντός ενός συστήματος που το οποίοι υποτίθεται οτι θέλει να αποσταθεροποιήσει την στιγμη που το αυτό είναι απείρως πιο ασταθές από ότι φανταζόμαστε.Στην μακροδιάσταση η Αριστερά κινείται τουλάχιστον ως δύναμη αδράνειας ,αν οχι σταθεροποίησης.
Η φιλολογία της κατάρρευσης ή της κρίσης της Αριστεράς,στηρίζεται σε μια αρρητη υπόθεση οτι αν η αριστερά δεν εχει κρίση θα «κανει κάτι»
Μα δεν χρειάζεται να κάνει το δραματικό,το μεγάλο.Το σύστημα αποσαρθρωνεται μονο του. Ο Μαρξ τα εχει περιγράψει καλά.
Απλώς και η αριστερά δεν θέλει να δει κατάματα το θέατρο,την παραμύθα του χρήματος.Τα λέει ωραία στα πάντα ενδιαφέροντα συνεδρια των ακαδημαικών μαρξιστών (οπως λέμε άθεος παππάς) αλλά είναι σε γνωση του οξύτατου μαρξιστικού προταγματος και την κάνει με ψιλά πηδηματάκια
Η φιλολογία της κρίσης της Αριστεράς είναι μουφα.
Η Αριστερά δεν έχει κρίση,είναι μια χαρά, ποτέ δεν ήταν κοντύτερα στην επαναστατική αλλαγή. Απλώς κατά βάθος ξέρει και ως υπεύθυνη κάνει το «κορόιδο»
InfoΓια την κατανόηση του καπιταλισμού ως υπερευθραστου εκμεταλευτικού συστήματος που δομείται ,με περιέχομενα και μορφές χρησιμοποίησα το “K.Karatani: Transcritque on Kant and Marx “ 2005 και το “M.Postone: Time Labor and Social Domination” 2003
http://leftliberalsynthesis.blogspot.com/2010/02/blog-post.html
Η ανοχή είναι ενοχή…
Τα «πολιτικά παράσιτα» έσπειραν πριν λίγο τον τρόμο, σκόρπισαν το θάνατο, έφεραν πρώιμα την «πασχαλιά» στην αντίδραση και έκαναν αβάσταχτη την «εβδομάδα των Παθών» για ότι έχει απομείνει από τη Δημοκρατία…
Δεν περιμένουμε τους … αναλυτές για να μας πουν τα αίτια. Τα ξέρουμε…
Ούτε θα ακούσουμε την απωθητική φωνή του Άδωνη να ωρύεται. Αφορμή έψαχνε..
Πολύ περισσότερο δεν κρυβόμαστε.
Την Τρίτη 6 Ιανουαρίου 2009 γράφαμε:
“Οι μεμονωμένοι αυτόκλητοι εκτελεστές σωτήρες,
απ’ όπου κι αν προέρχονται είναι εχθροί της Δημοκρατίας”
απ’ όπου κι αν προέρχονται είναι εχθροί της Δημοκρατίας”
θυμηθείτε ΕΔΩ
Δεν ήταν, όπως το αποκαλούν ένα Αφγανάκι… Ήταν ένα παιδάκι που έψαχνε στα σκουπίδια και μέχρι πριν λίγες ώρες δεν το θεωρούσαμε ούτε αποπαίδι μας…
Η φωτογραφία είναι αποκλειστική από το troktiko
Κυριακή 28 Μαρτίου 2010
Θεοσκέπαστη…συνέχεια
Συνεπείς στην ενημέρωση επανερχόμαστε στο θέμα της κληρονομιάς για την εκκλησία και σύμφωνα με σχολιαστή «πλέον τα χρήματα για την αγιογράφηση είναι στο λογαριασμό της εκκλησίας».
Επί πλέον ανώνυμος φίλος μας έστειλε φωτογραφίες προ δεκαετίας όπως αναφέρει και φαίνεται πίσω από το ψαλτήρι κάποιο χρώμα χωρίς να διευκρινίζει αν πρόκειται για αγιογραφία.
Θα προσπαθήσουμε να επανέλθουμε γενικότερα στο θέμα των εκκλησιών παρόλο που δεν είναι ως θέμα και τόσο στα μέτρα μας.
το έθιμο των αρτιδίων
ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΣ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΔΗΜΟΥ ΔΡΥΜΑΛΙΑΣ ΝΑΞΟΥ
ΤΟΠΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΜΟΝΗΣ ΝΑΞΟΥ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΟΝΙΑΤΩΝ
«Η ΤΕΧΝΗ»
ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΜΟΝΗΣ
«Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ»
ΤΟΠΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ ΜΟΝΗΣ ΝΑΞΟΥ
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΟΝΙΑΤΩΝ
«Η ΤΕΧΝΗ»
ΑΓΡΟΤΙΚΟΣ ΣΥΝΕΤΑΙΡΙΣΜΟΣ ΜΟΝΗΣ
«Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ»
Σας καλούμε τη Μεγάλη Παρασκευή (2 Απριλίου) στις 10:00
στο βυζαντινό ναό (α΄ μισό του 7ου αιώνα)
της Παναγίας Δροσιανής
στη Μονή για να παρευρεθείτε στο έθιμο των αρτιδίων (πούλων).
Το έθιμο αυτό, μοναδικό στην Ελλάδα,
θεωρείται βυζαντινό κατάλοιπο.
Ο Μεγάλος Κωνσταντίνος μοίραζε στους πιστούς
τη Μεγάλη Παρασκευή άρτους με σταφίδες και καρύδια.
Μετά την ιερή αποκαθήλωση θα ευλογηθούν τα αρτίδια
και θα μοιραστούν στους προσκυνητές με ρακή.
στο βυζαντινό ναό (α΄ μισό του 7ου αιώνα)
της Παναγίας Δροσιανής
στη Μονή για να παρευρεθείτε στο έθιμο των αρτιδίων (πούλων).
Το έθιμο αυτό, μοναδικό στην Ελλάδα,
θεωρείται βυζαντινό κατάλοιπο.
Ο Μεγάλος Κωνσταντίνος μοίραζε στους πιστούς
τη Μεγάλη Παρασκευή άρτους με σταφίδες και καρύδια.
Μετά την ιερή αποκαθήλωση θα ευλογηθούν τα αρτίδια
και θα μοιραστούν στους προσκυνητές με ρακή.
Θεοσκέπαστη..Κωμιακίτες..και εκκλησία
Είναι γνωστό πως εμείς δεν φημιζόμαστε για τις καλές σχέσεις μας με την εκκλησία και τους μηχανισμούς της ( άλλο η θεϊκή προσέγγιση ), πλην όμως σεβόμαστε τον κάθε πιστό και την πίστη του, την ιστορία και τα έθιμα.Επειδή απ ότι φαίνεται κάτι δεν πάει καλά στην Κωμιακή, με κάποιους κατοίκους, τον παπά και τη Θεοσκέπαστη, κάναμε ρεπορτάζ και παραθέτουμε τα στοιχεία χωρίς σχολιασμούς.
- Η εκκλησία ήταν εγκαταλειμμένη από τους προηγούμενους αρμόδιους μετά την εποχή του παπά-Γιώργη του Φιλωτίτη, ο οποίος ήταν και ο τελευταίος δημιουργικός και κοινωνικός ιερέας που έχει περάσει από την Κωμιακή. Σχεδόν είναι αυτονόητο ότι ο παπα-Γιώργης εκδιώχθηκε…
- Οι αγιογραφίες της Θεοσκέπαστης, αξιόλογες ιστορικά και καλλιτεχνικά, βρίσκονται σε στάδιο πλήρους καταστροφής και είναι δύσκολη έως αδύνατη η συντήρησή τους. Ποτέ δεν ενδιαφέρθηκε η εκκλησία αλλά και οι Κωμιακίτες για να συντηρήσουν αυτά τα αριστουργήματα.
- Πρέπει να σημειώσουμε πως, εδώ και αρκετά χρόνια, υπάρχει κληρονομιά εκατομμυρίων για τη συντήρηση και αγιογράφηση της εκκλησίας, πλην όμως δεν έχει γίνει τίποτα, άγνωστο για πιο λόγο και παραμένει παγωμένη σε προσωπικό λογαριασμό και όχι του εκκλησιαστικού συμβουλίου ή κάποιου άλλου φορέα ( ευτυχώς που δεν ήταν και στο λογαριασμό κανενός παπά ).
.JPG)
- Ο νέος παπάς ξεκίνησε και ανακαινίζει την εκκλησία που πραγματικά γίνεται αγνώριστη. Ανέσυρε όλες τις παλιές εικόνες ( όσες είχαν απομείνει ) από την αποθήκη ( μουσείο το λέγανε ) και τις έχει αναρτήσει μέσα στην εκκλησία. Για όσες εικόνες ήθελαν ιδιαίτερη συντήρηση, όπως και ένα ευαγγέλιο 200 χρόνων, ζήτησε από άμβωνα να καταγραφούν και φωτογραφηθούν προκειμένου να σταλούν σε ειδικούς για την αναπαλαίωσή τους ( κάτι θα είχε ακούσει για παλαιότερες πρακτικές ).
- Ανάμεσα στα άλλα για την ανακαίνιση της εκκλησίας, έβαψε τους τοίχους από το ύψος των στασιδιών και κάτω ( από κει και πάνω είναι οι αγιογραφίες ), πλην όμως κάποιοι επικαλούνται πως σε ένα σημείο υπήρχε αγιογραφία, έστω και κατεστραμμένη, που επικαλύφθηκε και αυτό κινητοποίησε όπως λένε κάποιους Κωμιακίτες.
- Αξίζει να υπογραμμίσουμε τη θετική επικοινωνία του νέου παπά με τους νέους της Κωμιακής.
Αυτά καταγράψαμε και οι πρωτοβουλίες που αναπτύσσονται, τόσο από τον παπά όσο και από κάποιους Κωμιακίτες, μπαίνουν στην κρίση και αξιολόγηση των ίδιων των χωριανών, με μια παρατήρηση ότι, ποτέ δεν κινητοποιήθηκαν οι Κωμιακίτες για την επί δεκαετίες εγκατάλειψη της εκκλησίας και την ορατή καταστροφή της ιστορικής αγιογραφίας.
Σήμερα λοιπόν τι συμβαίνει;
"μετά Βαΐων και κλάδων"
…και με γενικό
σημαιοστολισμό
έγινε χτες η υποδοχή
του Κυκλαδάρχη – Κλαδάρχη
στη Νάξο.
έγινε χτες η υποδοχή
του Κυκλαδάρχη – Κλαδάρχη
στη Νάξο.
Δεν ξέρω γιατί αλλά είχα μια εκτίμηση στο Λιμενικό. Ίσως γιατί με βοηθούσαν να μπω στο πλοίο να πάω στη Νάξο. Πάει κι αυτή. Χάθηκε …
Εσείς κοιμηθείτε ήσυχοι. Τα σχέδια ασφαλείας της Βουλής, του Μαξίμου κλπ , βρέθηκαν…
Εγώ θα περιμένω να αλλάξει η ώρα. Έκανα τη βάρδια μου. Συνεχίστε εσείς άγρυπνοι φρουροί, μήπως αντιληφθείτε να αλλάζουν και τα μυαλά μερικών…
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
Αναρτήσεις
