Τα πιο βάρβαρα νεοφιλελεύθερα μοντέλα και αξίες διέπουν τη λειτουργία και οργάνωση του ποδοσφαίρου με μαζική και υστερική αποδοχή τους από εργαζόμενους και ανέργους.
Αν επιχειρήσουμε μια φανταστική μεταφορά των αξιών του ποδοσφαίρου στους χώρους εργασίας είναι βέβαιο πως θα τρομάξουμε. Ας δούμε, ενδεικτικά μερικές περιπτώσεις, τι θα σημαίνουν για ένα εργαζόμενο:
Αν δεν αποδίδει ή δεν είναι συνεργάσιμος στην εργασία του, να υπάρχει λαϊκή αποδοκιμασία και απαίτηση για απόλυσή του!!!
Αν δεν είναι υπάκουος στον προϊστάμενο του να θεωρείται εχθρός του συνόλου και να χλευάζεται!!!
Αν δημοσιοποιεί τα προβλήματα που τυχόν αντιμετωπίζει στην εργασία του να θεωρείται προδοσία, υπονόμευση της επιχείρησης και να μπαίνει σε καραντίνα !!!
Αν το ρίξει και λίγο έξω και διασκεδάσει σαν άνθρωπος, να θεωρείται ότι υπονομεύει τους συναδέλφους του και την αποτελεσματικότητα του συνόλου για τον απλό λόγο πως σπαταλά ενέργεια σε βάρος της εργασίας του!!!
Αν διαπιστώνει πως ο προϊστάμενος του δεν είναι αυστηρός και δεν τηρεί την πειθαρχία να τον εκθέτει και διαβάλει ως ανίκανο!!!!
Αν τολμήσει να διατυπώσει άποψη για τους εργοδότες του να θεωρείται πράξη προδοσίας!!!
Αν ο εργοδότης φέρει καλούς ξένους εργάτες να γίνονται φιέστες υποδοχής ηρώων με τη συμμετοχή εργαζόμενων και ανέργων!!!
Από την άλλη πλευρά, καλή εργοδοσία θα θεωρείται εκείνη που είναι σκληρή και άτεγκτη με τους εργαζόμενους και δεν θα διστάζει να προχωρά ακόμα και σε ανθρωποθυσίες για την επίτευξη του στόχου.
Ας μην αντιπαραθέσει κανείς το γεγονός ότι οι αθλητές αμείβονται υπερβολικά γιατί η πραγματικότητα λέει πως οι αθλητές φέρνουν τα έσοδα, τα κέρδη και τη δόξα των εργοδοτών. Αλλά πέραν απ αυτό αν ερευνηθούν ακόμα και οι τελευταίες ερασιτεχνικές κατηγορίες, που δεν υπάρχουν αμοιβές, θα διαπιστωθεί πως διέπονται κι αυτές από τους ίδιους κανόνες και αξίες.
Το ανησυχητικό είναι ότι οι ιδιότυπες αυτές εργασιακές σχέσεις βαρβαρότητας έχουν πλέον περάσει μαζικά στο DNA και του τελευταίου εργάτη και άνεργου και θα αποτελέσουν (;) το υπόβαθρο του αύριο που ονειρεύεται το Κεφάλαιο.
Αν επιχειρήσουμε μια φανταστική μεταφορά των αξιών του ποδοσφαίρου στους χώρους εργασίας είναι βέβαιο πως θα τρομάξουμε. Ας δούμε, ενδεικτικά μερικές περιπτώσεις, τι θα σημαίνουν για ένα εργαζόμενο:
Αν δεν αποδίδει ή δεν είναι συνεργάσιμος στην εργασία του, να υπάρχει λαϊκή αποδοκιμασία και απαίτηση για απόλυσή του!!!
Αν δεν είναι υπάκουος στον προϊστάμενο του να θεωρείται εχθρός του συνόλου και να χλευάζεται!!!
Αν δημοσιοποιεί τα προβλήματα που τυχόν αντιμετωπίζει στην εργασία του να θεωρείται προδοσία, υπονόμευση της επιχείρησης και να μπαίνει σε καραντίνα !!!
Αν το ρίξει και λίγο έξω και διασκεδάσει σαν άνθρωπος, να θεωρείται ότι υπονομεύει τους συναδέλφους του και την αποτελεσματικότητα του συνόλου για τον απλό λόγο πως σπαταλά ενέργεια σε βάρος της εργασίας του!!!
Αν διαπιστώνει πως ο προϊστάμενος του δεν είναι αυστηρός και δεν τηρεί την πειθαρχία να τον εκθέτει και διαβάλει ως ανίκανο!!!!
Αν τολμήσει να διατυπώσει άποψη για τους εργοδότες του να θεωρείται πράξη προδοσίας!!!
Αν ο εργοδότης φέρει καλούς ξένους εργάτες να γίνονται φιέστες υποδοχής ηρώων με τη συμμετοχή εργαζόμενων και ανέργων!!!
Από την άλλη πλευρά, καλή εργοδοσία θα θεωρείται εκείνη που είναι σκληρή και άτεγκτη με τους εργαζόμενους και δεν θα διστάζει να προχωρά ακόμα και σε ανθρωποθυσίες για την επίτευξη του στόχου.
Ας μην αντιπαραθέσει κανείς το γεγονός ότι οι αθλητές αμείβονται υπερβολικά γιατί η πραγματικότητα λέει πως οι αθλητές φέρνουν τα έσοδα, τα κέρδη και τη δόξα των εργοδοτών. Αλλά πέραν απ αυτό αν ερευνηθούν ακόμα και οι τελευταίες ερασιτεχνικές κατηγορίες, που δεν υπάρχουν αμοιβές, θα διαπιστωθεί πως διέπονται κι αυτές από τους ίδιους κανόνες και αξίες.
Το ανησυχητικό είναι ότι οι ιδιότυπες αυτές εργασιακές σχέσεις βαρβαρότητας έχουν πλέον περάσει μαζικά στο DNA και του τελευταίου εργάτη και άνεργου και θα αποτελέσουν (;) το υπόβαθρο του αύριο που ονειρεύεται το Κεφάλαιο.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου