Πριν μας ζαλίσει το άρωμα του κρίνου …

και μας συγκινήσουν οι επιτάφιοι θρήνοι…

της Λιάνας Κανέλλη

Σήμερα, πατριώτες, λίγο πριν τ' αθάνατο κρασί του Εικοσιένα, που μετατρέπεται σε φτηνό λάδι κι ανέξοδη πολιτισμική φθήνια σχεδόν κάθε μεταπολιτευτική 25η Μαρτίου, οι ευρωγενίτσαροι θα τυλίξουν τη χώρα σ' ένα σακί σαν κι αυτό με το οποίο έπνιξε ο Αλή Πασάς την κυρά Βασιλική και θα την πάνε πεσκέσι στο ΔΝΤ. Ο έρωτάς μας για τη Δύση ήταν ανέκαθεν ο φερετζές της ελληνικής αστικής τάξης που κυκλοφορούσε απέναντι στο λαό αντί με κουκούλα με ψαλιδόκωλο φράκο και ημίψηλο για να μεγαλώνει το μπόι της κι από Καρακουμπούρογλου, π.χ., να ακούγεται σαν «Φον» και «Βαν» και «Σερ» τιτλούχος οποιασδήποτε Ευρωαυλής.

Απ' το νότο της Αμαλίας ως το νότο της Εθνικής μπορεί ν' άλλαξαν οι απαιτήσεις του λαού στην κερκίδα, αλλά ποτέ τα επίσημα θεωρεία της τάλαινος πατρίδος. Για 40 δισ. φθηνότοκα δανεικά η κρίση κερδών θα ξεπουλήσει εκτός απ' το λαό σε διεθνή δουλοπαροικία το μισό Αιγαίο κι ό,τι άλλο βρεθεί αξιοπούλητο αυτή την εποχή, 36 χρόνια μετά το «πετυχημένο» συμβόλαιο της χούντας, που φύτεψε την πράσινη γραμμή χειροπέδα στο κορμί της Κύπρου.

Πατριώτες και σύντροφοι, απ' την 25η Μαρτίου ως την Ανάσταση μεσολαβούν ημερολογιακά, χριστιανικά, νομισματικά, χρηματοπιστωτικά, φορολογικά, πολιτισμικά κι αισθητικά μόλις 12 μέρες. Και σ' αυτές θα παιχτούν τόσα πολλά που ίσως οδηγήσουν σε ένα δρόμο απώλειας όχι απλώς κεκτημένων, αλλά μπαζώματος ανθεκτικών υλικών επιβίωσης.

Πριν μας ζαλίσει το άρωμα του κρίνου και μας συγκινήσουν οι επιτάφιοι θρήνοι των ημερών όπου εγγράφεται η υποθήκευση της χώρας ας θυμηθούμε ταϊσμένοι κι αφάγωτοι πως και το κοκορέτσι και το αρνί αφήνουν πίσω τους τη σούβλα. Καμωμένη από σίδερο ή και ατσάλι, αντέχει στη φωτιά, είναι δολοφονικά μυτερή κι εξαιρετικά χρήσιμη. Όπλο παρά πόδα κι άκρως αποτελεσματικό, σε κάθε δε περίπτωση ικανό να εμποιεί φόβο εις έμφρονα άνθρωπο και δη Ευρωπαίο λογιστή - τοκιστή...

«Ριζοσπάστης»