Για ένα philotimo...

... Ας αναδιπλώσουν οι ικέτες την παλάμη. Γιατί οι ικεσίες τους απευθύνονται σε ώτα μη ακουόντων.

του Ρούσσου Βρανά

Τα αίτια της κώφωσής τους βρέθηκαν τις προάλλες κρυμμένα στη σελίδα 89 του μηνιαίου δελτίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (μηνός Μαρτίου). Ο οικονομικός αναλυτής Τόνι Στράκα τα ανακάλυψε για λογαριασμό μας και τα δημοσίευσε στο «Προύντεντ Ινβέστορ». Τις καλύτερες μέρες που μας είχαν υποσχεθεί, λοιπόν, ίσως να μην τις ζήσει ποτέ η γενιά των παιδιών μας. Γιατί η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα εκτιμά πως οι χώρες της ευρωζώνης θα χρειαστούν τουλάχιστον 16 χρόνια ώσπου να επιστρέψει το δημόσιο χρέος τους στο 60% που ορίζει η Συνθήκη της Λισαβώνας.

Και αυτό είναι το καλύτερο σενάριο. Γιατί υπάρχουν άλλα δύο χειρότερα, σύμφωνα με τα οποία η επιστροφή στην αρετή δεν θα έρθει πριν από το 2026. Και όλα αυτά ασχέτως τού το πόσο σκληρά και επώδυνα θα είναι τα μέτρα λιτότητας που έτσι κι αλλιώς θα επιβάλουν στους λαούς τους αυτές οι χώρες.

Ο μοναδικός κοινός παρονομαστής που έχει απομείνει στις χώρες της ευρωζώνης είναι σήμερα πια το χρέος. Κατά τα άλλα, παρατηρούμε καθημερινά στους κόλπους της μια διαλυτική διαδικασία. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς αν έχουν κανένα νόημα οι ικεσίες για φθηνό δανεισμό.

«Ακόμη και το γερμανικό χρέος έχει ξεπεράσει το επιτρεπόμενο 60%», λέει ο Τόνι Στράκα. «Πρέπει κι αυτή να συμμαζέψει τα του οίκου της όπως όλες οι άλλες χώρες της ευρωζώνης. Δεν έχει απομείνει πια πλούσιος "θείος" στην Ευρώπη». Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. Αν και ούτε αυτό είναι βέβαιο. Ιστορικά, η κατάρρευση της οικονομίας των χωρών οδηγούσε πάντα σε πολιτικές αλλαγές.

Μία άλλη έκθεση λοιπόν, από το βρετανικό υπουργείο Άμυνας, με εκτιμήσεις για την κατάσταση του κόσμου μέχρι το 2040, προβλέπει έναν πολιτικό και κοινωνικό Αρμαγεδδώνα: «Οι οικονομικές, κοινωνικές και πολιτικές ανισότητες ευκαιριών θα εξακολουθήσουν να τροφοδοτούν αισθήματα αδικίας σε εκείνους που διαψεύδονται οι προσδοκίες τους. Έτσι θα αυξηθεί η ένταση και η αστάθεια στις κοινωνίες, με εκδηλώσεις αναταραχής, βίας, εγκληματικότητας, τρομοκρατίας και εξεγέρσεων. Μολονότι οι υλικές συνθήκες για τους περισσότερους ανθρώπους αναμένεται να βελτιωθούν τα 30 προσεχή χρόνια, το χάσμα μεταξύ πλούσιων και φτωχών θα γίνει μεγαλύτερο.

Η απόλυτη φτώχεια θα παραμείνει μια παγκόσμια πρόκληση. Οι ανισότητες μπορεί να οδηγήσουν στην επανεμφάνιση όχι μόνο αντικαπιταλιστικών ιδεολογιών που θα συνδέονται με θρησκευτικά, αναρχικά ή μηδενιστικά κινήματα, αλλά ακόμη και στον λαϊκισμό και τον μαρξισμό».

Ο δρόμος που ανοίγουν οι προβλέψεις της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας και του βρετανικού υπουργείου Άμυνας ίσως να αποδειχθεί μονόδρομος: οι χώρες της ευρωζώνης θα αποδύονται από εδώ και πέρα σε έναν αμείλικτο ανταγωνισμό για νέα δάνεια προκειμένου να χρηματοδοτήσουν τα υψηλά χρέη τους, με ολέθριες συνέπειες για τους λαούς τους.

Γι΄ αυτό δεν χωρούν εδώ ικεσίες και απλωμένες παλάμες. Μονάχα γροθιές. Για ένα φιλότιμο.

"ΤΑ ΝΕΑ"