Σία κι αράξαμε…

Τις απαιτήσεις του αύριο
Έπρεπε να τις είχαμε δει από προχθές
Να τις είχαμε δρομολογήσει χθες
Και να τις υλοποιούμε σήμερα…

Όσο η Τοπική Αυτοδιοίκηση παραμένει,
ή παραμελημένο αποπαίδι,
ή προέκταση της κεντρικής εξουσίας,
όσο οι τοπικοί παράγοντες λειτουργούν με γνώμονα

το κομματικό ή το προσωπικό τους συμφέρον,

τόσο ο τόπος τον οποίο υποτίθεται υπηρετούν θα παραμένει απλός θεατής στο θέατρο των εξελίξεων.

Και είναι δεδομένο ότι ο “από μηχανής θεός” δεν μπορεί πλέον να βάλει το χέρι του, με αποτέλεσμα η πλοκή του έργου που στο μεταξύ έχει εξελιχθεί σε διαπλοκή να καταλήξει είτε σε τραγωδία είτε σε φαρσοκωμωδία…

Διαβάζουμε στην εβδομαδιαία εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ της Νάξου» (αρ. φ. 4) “…. την ίδια ώρα η συναίνεση ήταν το επίτευγμα και η κατάκτηση του Δημοτικού Συμβουλίου Νάξου…. Η ανάγκη να γίνει το υπάρχον λιμάνι πιο λειτουργικό και ασφαλές, ήταν η κοινή συνιστώσα…”
Αν η αποδοχή του αυτονόητου λέγεται συναίνεση, τότε και οι λέξεις και η πολιτική έχασαν το νόημά τους…

Κρατούμενο 1.

Σε πολύ λίγο καιρό και σύμφωνα μα το Νέο Καποδίστρια, η Νάξος θα αποτελέσει ενιαίο Δήμο. Με βάση αυτό το δεδομένο κάθε σχεδιασμός αφορά τους κατοίκους ΟΛΟΥ του νησιού και όχι μόνο τους καταστηματάρχες της παραλίας που επιθυμία τους είναι οι επισκέπτες να … σκοντάφτουν στις καρέκλες τους…
Γιατί ο Δήμος Δρυμαλίας, είναι έξω από κάθε σχεδιασμό και προγραμματισμό;

Κρατούμενο 2.

Ακούμε για βελτίωση του υπάρχοντος λιμανιού, για μεγάλο εμπορικό λιμάνι, για κομβικό λιμάνι….
Για χωροταξικό σχεδιασμό ΔΕΝ ακούμε.
Και ο χωροταξικός σχεδιασμός του νησιού, προηγείται από τη λήψη κάθε απόφασης.

Κρατούμενο 3.

Ο Δήμος Νάξου τελεί υπό πολιτική ομηρία!
Ξυπνούν με την απόφαση του ΣτΕ να αιωρείται πάνω από το κεφάλι τους ως Δαμόκλειος σπάθη.
Κολυμπούν λοιπόν αναγκαστικά στα ρηχά και με … μπρατσάκια.
Όμως, μη φανταστείτε ότι ο Δήμος Νάξου είναι δέσμιος των λεγόμενων ΤΡΙΑΝΤΑΤΡΙΩΝ.

Είναι δέσμιος των επιλογών του.
Με απλά λόγια πληρώνει την χωρίς όραμα και προοπτική μικροπολιτική του.

Επίλογος

Πιστεύουμε ότι τις πραγματικές ανάγκες του νησιού,
την προοπτική ανάδειξης και ανάπτυξής του,
δεν μπορούμε να τις φτάσουμε με τις μηχανές
– διάβαζε μυαλά -
του «Δέσποινα», του «Μυρτιδιώτισσα», άντε και του … «Σκοπελίτη».

Ρίξτε μια ματιά και ΕΔΩ