Κυριακή 19 Απριλίου 2009

Πάσχα....

Αναρτήθηκε από Ν-ΝΑΞΙΟΣ στις 12:54 π.μ.
Ετικέτες ,

6 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ-ΥΓΕΙΑ-ΕΥΤΥΧΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ.
"ΕΝ ΧΑΡΑ ΑΛΛΗΛΟΥΣ ΠΕΡΙΠΤΥΞΩΜΕΘΑ" ΟΠΩΣ ΛΕΕΙ ΤΟ ΤΡΟΠΑΡΙΟ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ.

ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΠΑΝΤΟΥ!

19 Απριλίου 2009 στις 9:22 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Δ. ΣΟΛΩΜΟΣ

Η ημέρα της Λαμπρής


Καθαρότατον ήλιο επρομηνούσε

της αυγής το δροσάτο ύστερο αστέρι,

σύγνεφο, καταχνιά, δεν απερνούσε

τ' ουρανού σε κανένα από τα μέρη

και από κει κινημένο αργοφυσούσε

τόσο γλυκό στο πρόσωπο τ' αέρι,

που λες και λέει μες στης καρδιάς τα φύλλα:

Γλυκιά η ζωή και ο θάνατος μαυρίλα.

---

Χριστός ανέστη! Νέοι, γέροι και κόρες,

όλοι, μικροί - μεγάλοι, ετοιμαστήτε

μέσα στες εκκλησίες τες δαφνοφόρες

με το φως της χαράς συμαζωχτήτε

ανοίξετε αγκαλιές ειρηνοφόρες

ομπροστά στους Αγίους και φιληθήτε!

Φιληθήτε γλυκά, χείλη με χείλη,

πέστε Χριστός ανέστη, εχθροί και φίλοι!

---

Δάφνες εις κάθε πλάκα έχουν οι τάφοι,

και βρέφη ωραία στην αγκαλιά οι μανάδες

γλυκόφωνα, κοιτώντας τες ζωγραφι-

σμένες εικόνες, ψάλλουνε οι ψαλτάδες

λάμπει το ασήμι, λάμπει το χρυσάφι

από το φως που χύνουνε οι λαμπάδες

κάθε πρόσωπο λάμπει απ' τ' αγιοκέρι,

όπου κρατούνε οι Χριστιανοί στο χέρι.

19 Απριλίου 2009 στις 9:28 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

Εαρινή Συμφωνία


Ακου τα σήμαντρα

των εξοχικών εκκλησιών.

Φτάνουν από πολύ μακριά

από πολύ βαθιά.

Απ' τα χείλη των παιδιών

απ' την άγνοια των χελιδονιών

απ' τις άσπρες αυλές της Κυριακής

απ' τ' αγιοκλήματα και τους περιστεριώνες

των ταπεινών σπιτιών.

---

Ακου τα σήμαντρα

των εαρινών εκκλησιών.

Είναι οι εκκλησίες

που δε γνώρισαν τη σταύρωση

και την ανάσταση.

---

Γνώρισαν μόνο τις εικόνες

του Δωδεκαετούς

που 'χε μια μάνα τρυφερή

που τον περίμενε τα βράδια στο κατώφλι

έναν πατέρα ειρηνικό που ευώδιαζε χωράφι

που 'χε στα μάτια του το μήνυμα

της επερχόμενης Μαγδαληνής.

---

Χριστέ μου

τι θα 'τανε η πορεία σου

δίχως τη σμύρνα και το νάρδο

στα σκονισμένα πόδια σου;.

***

ΡΙΤΑ ΜΠΟΥΜΗ - ΠΑΠΠΑ

Ανοιξη

Ερχεται απ' το νοτιά με την καλοκαιριά

μπρος έστειλε τα χελιδόνια

να ψαλλιδίσουν κάθε δισταγμό

πίσω σέρνει τις μέλισσες,

τυφλές από το πάθος να τα δίνουν όλα

τ' άνθια κροτούν στα δάχτυλα των δέντρων

γι' αυτό σήκωσαν σήμερα σημαία στο κάστρο

καί λύθηκαν τα σήμαντρα της πόλης.

(...)Πάσχα, μητέρα Πάσχα!

Σφάξε το ζαρκάδι - δε θα κλάψω!

19 Απριλίου 2009 στις 9:36 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Ξέχασες τον Ελύτη
Οδυσσέα Ελύτη - ΚΥΡΙΑΚΗ (ΠΑΣΧΑ)
ΚΥΡΙΑΚΗ (ΠΑΣΧΑ)

Καθαρή διάφανη μέρα. Φαίνεται ο άνεμος που ακινητεί με τη μορ-
φή βουνού κει κατά τα δυτικά. Κι η θάλασσα με τα φτερά διπλωμέ-
να, πολύ χαμηλά, κάτω από το παράθυρο.

Σου 'ρχεται να πετάξεις ψηλά κι από κει να μοιράσεις δωρεάν την
ψυχή σου. Ύστερα να κατεβείς και, θαρραλέα, να καταλάβεις τη
θέση στον τάφο που σου ανήκει.

ΚΥΡΙΑΚΗ (ΠΑΣΧΑ) B
Ασμάτιον
Ανεμόεσσα κόρη ενήλικη θάλασσα
πάρε το κίτρο που μου 'δωκε ο Κάλβος
δικιά σου η χρυσή μυρωδία

Μεθαύριο θα 'ρθουν τ' άλλα πουλιά
θα 'ναι πάλι ελαφρές των βουνών οι γραμμές
μα βαριά η δική μου καρδία.

(Από την ποιητική συλλογή «Ημερολόγιο ενός αθέατου Απριλίου»,1984)

19 Απριλίου 2009 στις 10:34 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Θε μου πρωτομάστορα μύρισες την Ανάσταση.

19 Απριλίου 2009 στις 10:40 π.μ.
Ανώνυμος είπε...

Θανάτω θάνατον πατήσας
του Μανώλη Γλέζου

Ως αποσύρονται
αργά, σιωπηλά
οι μορφές της παιδικής ηλικίας
όλες εκείνες οι μητρικές ειδές
τα πρόσωπα της οικογένειας,
της συγγένειας, της φιλίας
της γειτονιάς και της δουλειάς
νιώθω και πιο δυνατά
να κουρταλεί τη θύρα της ζήσης μου
ο θάνατος.

Δεκαετίες όλες τον αυλίζω
και τον διώχνω όξω από'δω.
Χρόνια πολλά τον αφήνω να παραδέρνει
μακριά απ' τον αυλόγυρο των αισθήσεων
κι από τα τείχη του είναι μου.

Ήρθε όμως η ώρα
ν' ανοίξω τη θύρα
και να χτυπηθούμε
στ' αλώνι της Ψαρής Πλάκας.

Πριν κιτρινίσουν τα φύλλα της συκιάς
και πριν κοπάσει ο συγκλαμός
θά'χουν ανθίσει οι θαλασσινές ασκέλλες,
θανάτω θάνατον πατήσασαι,
να τον περιγελάσουν.

19 Απριλίου 2009 στις 1:04 μ.μ.

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)