Ευτυχία, θάνατος, δόξα

…κατά συνέπεια, η ευτυχία δεν συνίσταται στο τι πιστεύεις εσύ (μετά θάνατον, μάλιστα, δεν πιστεύεις απολύτως τίποτα), αλλά στο τι πιστεύουν οι άλλοι για σένα. Τι θυμούνται δηλαδή από σένα όταν έχεις εγκαταλείψει τον μάταιο τούτο κόσμο. Είναι αυτό που οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν «δόξα».

Και έρχεται σε πλήρη αντίθεση με όλη αυτή την υστερία γύρω από την ευτυχία που παρατηρείται σε κοινωνίες όπως η αμερικανική. Κακώς συνδέουμε την ευτυχία με τον εαυτό μας: θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον να προσπαθούμε να ζούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να μας αναγνωρίσουν οι άλλοι την ευτυχία όταν πεθάνουμε.

Εξίσου κακώς προσπαθούμε να απαντήσουμε στο αν υπάρχει μετά θάνατον ζωή συνδέοντάς την με τον εαυτό μας. Μετά θάνατον ζωή υπάρχει, αλλά για τους άλλους, τους λιγοστούς που αγαπήσαμε και τους πολλούς που δεν είχαμε την ευκαιρία να γνωρίσουμε. Ακόμη κι ο Σωκράτης, όταν του έθεσαν στη δίκη του αυτό το ερώτημα, απάντησε ότι μόνο ο Θεός γνωρίζει την απάντηση.

Τα πράγματα είναι ακόμη πιο δύσκολα για κάποιον που δεν πιστεύει καν στον Θεό. Τι του μένει; Το ευ ζην- όσο περνάει από το χέρι του φυσικά.

Για να δείτε ολόκληρο το άρθρο http://www.diastaseis.blogspot.com/