Ονειρεύομαι ένα σχολείο που θα χωράει όλα τα παιδιά

Στέλλα Πρωτονοταρίου:
Συνέντευξη στην εφημερίδα ΤΑ ΝΕΑ

Οι πρωτοβουλίες που ανέλαβε προκειμένου να βοηθήσει τους αλλόγλωσσους μαθητές της να ξεπεράσουν τα μορφωτικά τους προβλήματα προκάλεσαν την αντίδραση του υπουργείου Παιδείας.

Παρά την παύση της από τη διεύθυνση του 132ου Δημοτικού Σχολείου Αθηνών και την ποινική της δίωξη, η κ. Στέλλα Πρωτονοτάριου είναι αισιόδοξη για τη δικαίωσή της και εξακολουθεί να ονειρεύεται ένα σχολείο της αποδοχής, που θα προσφέρει αξίες και θα καταπολεμά την προκατάληψη, την περιθωριοποίηση και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

Πώς νιώσατε με την απόφαση της απομάκρυνσής σας;

Όταν διακόπτονται πρωτοβουλίες ολοκληρωμένες για μαθητές, εκπαιδευτικούς και γονείς, πρωτοβουλίες που έχουν διαρκέσει σχεδόν μία δεκαετία και έχουν μάλιστα αποδεδειγμένα θετικά αποτελέσματα, δεν μπορεί παρά να νιώσει κανείς ματαίωση.

Σας είχαν προειδοποιήσει;

Στη διαδικασία της συνέντευξηςκατά την κρίση των διευθυντώνφάνηκε η πρόθεση της διοίκησης να με απομακρύνει από το σχολείο. Η αποδοκιμασία ήταν εμφανής στις ερωτήσεις για τη στάση μου απέναντι στους μετανάστες μαθητές και το δικαίωμα όλων των παιδιών να συμμετέχουν στην πρωινή προσευχή.

Ποιοι ήταν οι πραγματικοί λόγοι που συνέβη αυτό;

Προκατάληψη και άρνηση αποδοχής της πραγματικότητας. Η πολυπολιτισμική μετεξέλιξη της ελληνικής κοινωνίας οδηγεί εκ των πραγμάτων στην αναγκαιότητα της εφαρμογής μιας διαπολιτισμικής εκπαίδευσης.

Αισιοδοξείτε πως στο τέλος θα δικαιωθείτε;

Δικαίωση είναι να βλέπεις χαρούμενα παιδιά να συμμετέχουν δημιουργικά στη ζωή του σχολείου. Δικαίωση είναι η αποδοχή του έργου του σχολείου από την πλειονότητα του εκπαιδευτικού κόσμου, από πανεπιστημιακούς, κοινωνικούς φορείς, απλούς πολίτες που εκδηλώνουν τη συμπαράσταση και την υποστήριξή τους.

Οι συνάδελφοί σας σάς στηρίζουν;

Το έργο του 132ου στηρίχτηκε ακριβώς στη συλλογικότητα και την ευθύνη των εκπαιδευτικών του. Η στήριξη που εισπράττω είναι συγκινητική.

Δύσκολο σχολείο η Γκράβα. Τα μεγαλύτερα προβλήματα...

Τσιμέντο, διπλοβάρδια για δημοτικά και νηπιαγωγεία, έλλειψη υποδομών, μεγάλη ετερογένεια του μαθητικού πληθυσμού, αδυναμία διαχείρισης των προβλημάτων που συνεπάγεται φαινόμενα προκαταλήψεων και ξενοφοβίας, κρούσματα επιθετικότητας, δυσκολία επαφής και επικοινωνίας σχολείου- γονιών. Είναι ένα συγκρότημα 22 σχολείων με πολλές ιδιαιτερότητες.

Έχετε παλαιότερα αναπτύξει παρόμοιες δράσεις;

Με μία έννοια ναι. Σχεδόν πάντα προσπαθούσα σε συνεργασία συνήθως με συναδέλφους να προσεγγίσω τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά, τα ενδιαφέροντα, τις εμπειρίες, τις ανάγκες των μαθητών μου. Ποτέ όμως δεν είχε αναπτυχθεί μια συνολική «πολιτική» σχολείου.

Πότε αποφασίσατε να πάρετε πρωτοβουλίες;

Με το που ανέλαβα τη διεύθυνση του σχολείου, τα σύνθετα προβλήματα επέβαλαν την άμεση αντιμετώπισή τους, πάντα σε συνεργασία με τον σύλλογο διδασκόντων. Υπήρξαν αντιδράσεις;
Αντέδρασαν κάποιοι γονείς και εκπαιδευτικοί γειτονικών σχολείων που αγνοούσαν τι ακριβώς συνέβαινε.

Πόσο κρίσιμο για την εξέλιξη του παιδιού είναι να μάθει και ο γονιός τη γλώσσα;

Πολύ. Βοηθά την ένταξη του παιδιού αλλά και τη βελτίωση της επίδοσής του στα μαθήματα.

Οι γονείς έδειξαν ενδιαφέρον;
Όλες οι δράσεις είχαν την υποστήριξη και την ενεργητική συμμετοχή της πλειονότητας των γονέων.

Τι εισπράξατε από την ανταπόκρισή τους;

Τα αποτελέσματα ήταν εμφανή στη σχολική κοινότητα. Τα θετικά συναισθήματα που εισπράτταμε μας ανατροφοδοτούσαν για τη συνέχιση και την επέκταση αρκετών πρωτοβουλιών, αλλά και το ξεκίνημα νέων.

Το ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα βοηθά τους αλλόγλωσσους;

Ευνοϊκές διατάξεις και θεσμοί συχνά υπολειτουργούν ή καταργούνται. Τα αναλυτικά προγράμματα και τα βιβλία δεν ανταποκρίνονται στις πραγματικές ανάγκες των μαθητών (Ελλήνων και αλλοδαπών). Ποιες αλλαγές απαιτούνται;
Ουσιαστική διαπολιτισμική εκπαίδευση. Να ασχοληθεί λίγο το υπουργείο με το πετυχημένο δεκαετές παράδειγμα του 132ου και να το αξιοποιήσει.

Βλέπετε πολιτική βούληση;

Μεγάλα λόγια, λίγα έργα... Από πού πηγάζει ο ρατσισμός και η ξενοφοβία στα σχολεία;
Από την ανασφάλεια των Ελλήνων γονιών, την οποία τροφοδοτεί τελικά όχι η ανομοιογένεια των μαθητών, αλλά η έλλειψη των αναγκαίων μέτρων και υποδομών που θα διασφαλίζουν την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης.

Ο ρόλος του εκπαιδευτικού απέναντι σε φαινόμενα ξενοφοβίας;

Η καθημερινή δουλειά στην τάξη που θα στηρίζεται στα επιστημονικά παιδαγωγικά δεδομένα και στα ανθρωπιστικά ιδεώδη.

Ποια συμβουλή δίνετε στους μαθητές σας;

Να αγαπάς τους ανθρώπους, τον εαυτό σου και τη ζωή και να προσπαθείς να την κάνεις καλύτερη. Να θυμάσαι πάντα να μπαίνεις στη θέση του άλλου.
Πώς νιώθετε όταν ένας μαθητής εγκαταλείπει την προσπάθεια;

Κανένα παιδί δεν εγκαταλείπει την προσπάθεια όταν υπάρχει ενθάρρυνση, σεβασμός στα ενδιαφέροντα και τις ανάγκες του, και πραγματικό ενδιαφέρον συνολικά για το παιδί, και όχι μόνο για το μαθησιακό κομμάτι.

Τι ονειρεύεστε για το αύριο της Παιδείας;

Ένα σχολείο της αποδοχής, της χαράς και της δημιουργικότητας που θα προσφέρει αξίες, γνώσεις και δεξιότητες. Ένα σχολείο που θα χωράει όλα τα παιδιά, ανεξάρτητα από θρησκεία, χρώμα, καταγωγή και θα καταπολεμά την προκατάληψη, την περιθωριοποίηση και τον κοινωνικό αποκλεισμό.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ: ΓΙΩΡΓΟΣ ΑΡΑΠΟΓΛΟΥ
ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τρίτη 30 Ιουνίου 2009