Τρίτη 30 Μαρτίου 2010

Αν κάνω άτακτη ζωή…

… δε θα σε βάλω για κριτή.

Ποτέ δεν κατάλαβα την έννοια της λέξης «αμαρτία» Ειδικά όταν έμαθα ότι «αμαρτία εξομολογουμένη, ουκ έστιν αμαρτία», καθημερινά διαλαλούσα τα ... έργα μου και καθαρμένος ξεκινούσα με μεγαλύτερη ορμή το τσαλαβούτημά μου…

Πολλά πράγματα με μπέρδευαν… Αυτό που σε μένα απαγορεύεται, σε άλλους τόπους με άλλες αρχές επιβάλλεται…

Δανείστηκα από φίλο μια απλή σκέψη και απλοποίησα τα πράγματα εντελώς! Αν είχες γεννηθεί, μου είπε, 50 μίλια ανατολικότερα, θα ήσουν Τούρκος και Μωαμεθανός… Αν προχωρήσεις και στα βάθη της Ασίας οι επιλογές σου διευρύνονται …

Ψάχνω να βρω την άκρη όχι του «νόμιμου και ηθικού», αλλά μόνο του ηθικού… Του ηθικού όμως που με βολεύει…

Και αν νομίζετε , μέρα πούνε, ότι αμάρτησα βαριά, θα ακούσουμε όλοι μαζί το υπέροχο τροπάριο της Κασσιανής και όλα θα σβήσουν με μια μονοκοντυλιά…

1 σχόλιο:

Unknown είπε...

Πολλοί θα το διαβάσουν, πολλοί θα σε παρεξηγήσουν, ελάχιστοι θα σε καταλάβουν.
Να προσθέσω ότι η εξομολόγηση παραδοσιακά είναι θεοπαράδοτη εντολή και αποτελεί ένα των μυστηρίων της Εκκλησίας. Αφορούσε μια άλλη εποχή και άλλου είδους «εκκλησία».
Σήμερα γίνεται ένα τακτικό «ξεφόρτωμα» από αφελείς σε ακατάλληλους εξομολόγους και όσο γίνεται από συνήθεια αποτελεί κατά κάποιο τρόπο ένα άτυπα θεσμοθετημένο σύστημα αυτορουφιανέματος.
Η ειλικρινής μετάνοια, δεν συνδυάζεται με την αφόρητη θλίψη, την υπερβολική στενοχώρια και τις αδυσώπητες ενοχές. Πολύ περισσότερο με τις μεσαιωνικές δοκιμασίες.