Η τσίπα, ως αιδώς, έχει εξαφανιστεί από το λεξιλόγιο του δικομματισμού. Το αποδεικνύει η αλγεινή συμπεριφορά των εκπροσώπων τους, όταν διαχειρίζονται την εξουσία, που παραπέμπει σε εκτεταμένο χρηματισμό και κουκούλωμα. Η υπόθεση Παυλίδη, η Siemens, το Βατοπέδι, τα ομόλογα, τα Leopard συναποτελούν ορισμένα από τα μνημεία του σύγχρονου πολιτικού πολιτισμού μας.
ΓΙΑ ΤΟΥΤΟ η στήλη σήμερα, προκειμένου να διασκεδάσει το κοινωνικό αδιέξοδο που συνεπάγεται η παράταση της δικομματικής κυβερνητικής εναλλαγής, αποφάσισε να απόσχει της ζέουσας πολιτικής και να τοποθετηθεί ως προς ένα φαινόμενο τεράστιας αισθητικής και αισθηματικής διάστασης, το ποδόσφαιρο. Με αφορμή το ματς του Σαββατόβραδου, που καθήλωσε επί 3 ώρες εκατομμύρια κόσμου. Με εναλλασσόμενα συναισθήματα ψυχικής ευφορίας και συντριβής, που προήλθαν από τις πιο ακραίες εκδοχές μιας κατά τα άλλα απλής ποδοσφαιρικής σύγκρουσης, ένα ματς που κατέστη ορόσημο στη συλλογική μνήμη, ακριβώς επειδή εκθεμελίωσε τα λογιζόμενα ως δεδομένα και ανέτρεψε συνειρμούς που απορρέουν από κανόνες. ΒΓΑΛΜΕΝΟ ιστορικά από τους θαλάμους των βρετανικών κολλεγίων, μεταδόθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα στα πέρατα της οικουμένης, για να πάρει όψη μαζικής κουλτούρας.
Η αγγλική αυστηρότητα της σχεδιασμένης επιτυχίας, που απορρέει από την ομαδική εργασία, κόντρα στη βραζιλιάνικη επινόηση που αποθεώνει το ατομικό ταλέντο. Διανοούμενοι και λόγιοι το λάτρεψαν χαρακτηρίζοντάς το ως τέχνη, εφαρμοσμένη γεωμετρία, ομαδικό πνεύμα, ατομική έμπνευση, ευφυΐα τακτικής, τελετουργία. Ενας ξεχωριστός πόλεμος, όπου δεν νικάει πάντοτε ο ισχυρός, κι αυτό προκαλεί ικανή συγκινησιακή ευεξία. Οι θεατές ως μέρος του παιχνιδιού, δρώντα πρόσωπα στο στημένο σκηνικό, εκρήγνυνται ή συνθλίβονται, ανάλογα με την εξέλιξη, χορεύουν στους δρόμους ή κλαίνε στα μπαρ. Διαμορφώνουν πρότυπα, ήρωες, καλλιεργούν το θυμικό τους.
ΜΟΝΟΝ οι ηθολόγοι αδυνατούν να αξιολογήσουν το φαινόμενο αποδίδοντάς το στην κοινωνική στέρηση και τη συλλογική υστερία, ακόμη χειρότερα σε ζωώδεις εξάρσεις. Ας αντικρίσουν τα γελαστά ή θλιμμένα πρόσωπα στα δευτεριάτικα πρωινά, ας συνειδητοποιήσουν την κοινωνική καταξίωση που υπόσχεται προσωρινά ο θρίαμβος της ομάδας, ας στοχαστούν για τις πίκρες και τις χαρές εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλον τον κόσμο.
Από τον ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΔΑΣΗ(Ελευθεροτυπία, 6 Μαΐου)
ΓΙΑ ΤΟΥΤΟ η στήλη σήμερα, προκειμένου να διασκεδάσει το κοινωνικό αδιέξοδο που συνεπάγεται η παράταση της δικομματικής κυβερνητικής εναλλαγής, αποφάσισε να απόσχει της ζέουσας πολιτικής και να τοποθετηθεί ως προς ένα φαινόμενο τεράστιας αισθητικής και αισθηματικής διάστασης, το ποδόσφαιρο. Με αφορμή το ματς του Σαββατόβραδου, που καθήλωσε επί 3 ώρες εκατομμύρια κόσμου. Με εναλλασσόμενα συναισθήματα ψυχικής ευφορίας και συντριβής, που προήλθαν από τις πιο ακραίες εκδοχές μιας κατά τα άλλα απλής ποδοσφαιρικής σύγκρουσης, ένα ματς που κατέστη ορόσημο στη συλλογική μνήμη, ακριβώς επειδή εκθεμελίωσε τα λογιζόμενα ως δεδομένα και ανέτρεψε συνειρμούς που απορρέουν από κανόνες. ΒΓΑΛΜΕΝΟ ιστορικά από τους θαλάμους των βρετανικών κολλεγίων, μεταδόθηκε στις αρχές του 20ού αιώνα στα πέρατα της οικουμένης, για να πάρει όψη μαζικής κουλτούρας.
Η αγγλική αυστηρότητα της σχεδιασμένης επιτυχίας, που απορρέει από την ομαδική εργασία, κόντρα στη βραζιλιάνικη επινόηση που αποθεώνει το ατομικό ταλέντο. Διανοούμενοι και λόγιοι το λάτρεψαν χαρακτηρίζοντάς το ως τέχνη, εφαρμοσμένη γεωμετρία, ομαδικό πνεύμα, ατομική έμπνευση, ευφυΐα τακτικής, τελετουργία. Ενας ξεχωριστός πόλεμος, όπου δεν νικάει πάντοτε ο ισχυρός, κι αυτό προκαλεί ικανή συγκινησιακή ευεξία. Οι θεατές ως μέρος του παιχνιδιού, δρώντα πρόσωπα στο στημένο σκηνικό, εκρήγνυνται ή συνθλίβονται, ανάλογα με την εξέλιξη, χορεύουν στους δρόμους ή κλαίνε στα μπαρ. Διαμορφώνουν πρότυπα, ήρωες, καλλιεργούν το θυμικό τους.
ΜΟΝΟΝ οι ηθολόγοι αδυνατούν να αξιολογήσουν το φαινόμενο αποδίδοντάς το στην κοινωνική στέρηση και τη συλλογική υστερία, ακόμη χειρότερα σε ζωώδεις εξάρσεις. Ας αντικρίσουν τα γελαστά ή θλιμμένα πρόσωπα στα δευτεριάτικα πρωινά, ας συνειδητοποιήσουν την κοινωνική καταξίωση που υπόσχεται προσωρινά ο θρίαμβος της ομάδας, ας στοχαστούν για τις πίκρες και τις χαρές εκατομμυρίων ανθρώπων σε όλον τον κόσμο.
Από τον ΒΑΣΙΛΗ ΚΑΡΔΑΣΗ(Ελευθεροτυπία, 6 Μαΐου)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου