Στην Ολλανδία διδάσκουν τα παιδάκια πώς να γίνουν καλοί καταναλωτές. Εδώ ποιος θα διδάξει τους ενήλικες;

Λοιπόν, διάßασε ένα στοιχείο: Η Ελλάδα είναι η Νο1 αγορά πολυτελώνπροϊόντων στον κόσµο. Στον Κόσµο. Στη Γη. Νούµερο ένα. Numero Uno. Δεν τολέω εγώ, private έρευνα της Nielsen το λέει για λογαριασµό µεγάλης εταιρίας.Είµαστε Νο1 σε κατά κεφαλήν κατανάλωση Porsche Cayenne, Νο2 στην κατανάλωσηLa Prairie, στην πρώτη πεντάδα σε όλες (όλες) τις µεγάλες και διάσηµεςµάρκες. Παγκοσµίως.Παράλληλα, όπως προφανώς ξέρεις, η Ελλάδα δεν είναι η Νο1 χώρα στον κόσµοσε κατά κεφαλήν εισόδηµα. Δεν είναι ούτε Νο2. Ούτε καν στην πρώτη εικοσάδα.Είναι κάπου στο Νο26-Νο28, ανάλογα µε το ποια λίστα διαßάζεις.Το συµπέρασµα είναι προφανές: Είµαστε µικροµεσαίοι και ψωνίζουµε σανµεγιστάνες. Δεύτερο συµπέρασµα (ίδιο µε το πρώτο, µε άλλα λόγια):Είµαστε αδαείς και ελαφρώς µπουρτζόßλαχοι, που ξοδεύουµε λεφτά που δενέχουµε για να πάρουµε ρούχα που έχουνε απάνω το logo του brand φαρδύ-πλατύ.
Κάθε φορά που ßλέπεις τη γραµµατέα να σουλατσάρει µε τσάντα 1500 ευρώ καιπαπούτσια των 500, η απορία δεν έχει να κάνει µόνο µε την πηγή των χρηµάτων,αλλά και µε την πλήρη άγνοια της γραµµατέως για την αξία του χρήµατος. Είναιαλήθεια ότι ως λαός δυσκολευόµαστε λίγο µε το concept, καθώς ιστορικά κουßαλάµε υπερßολικά πολλά κόµπλεξ, έχουµε ζήσει φτώχιες µεγάλες µέχρι σχετικά πολύ πρόσφατα, κι αυτό έχει περάσει µε ßλαßερές συνέπειες στηνψυχοσύνθεση των παππούδων και των µπαµπάδων µας και, µοιραία, και σε µας.Όλο αυτό το κιµπάρικο το Ελληνικό το στυλ, το "τα 'χω και τα πετάω, κι ανδεν τα 'χω, πάλι τα πετάω για να µοιάζει ότι τα 'χω", είναι ένα ψυχικόσύµπλεγµα µε συγκεκριµένες ιστορικές καταßολές.Αλλά πρέπει να φταίει και κάτι άλλο, δεν µπορεί. Κι άλλες χώρες έχουνπεράσει φτώχια, γιατί είµαστε εµείς οι πρώτοι στον κόσµο, οι χειρότεροι, οιπιο γκάου καταναλωτές της Γης;
Σύµφωνα µε τη Nielsen, πουθενά στον κόσµο δεν γίνονται αυτά, ούτε στοΝτουµπάι, ούτε στις Μόσχες, ούτε στα Λονδίνα. Πουθενά. Μόνο εδώ είναι τοφαινόµενο τόσο έντονο. Είναι, οµολογουµένως, περίεργο. Και στους καιρούς που ζούµε, είναι και τροµερά επικίνδυνο. Την ώρα που η ίδια η χώρα κινδυνεύει µε πτώχευση (δεν είναι αστείο), µια πιο υπεύθυνη καταναλωτική συµπεριφορά θα ήταν αυτονόητη -αλλά πού ξέραµε ποτέ το µέτρο για να το έχουµε στην καταναλωτική συµπεριφορά; Στην Ολλανδία (Νο11 πλουσιότερη χώρα), όπου ως γνωστόν οι άνθρωποι είναι φρικτά τσιγκούνηδες, είχαν µια καλή ιδέα: Ένα µάθηµα/σεµινάριο πουδιδάσκεται σε παιδάκια, ώστε να µάθουν να καταναλώνουν και να µηνεπηρεάζονται από τις διαφηµίσεις. Κάτι παρόµοιο δεν θα ήταν και πολύ αποτελεσµατικό στην Ελλάδα, ßέßαια, όπου οι γονείς είναι η καταλυτική επιρροή στο θέµα. Τα δικά µας τα παιδάκια µαθαίνουν µια χαρά να σπαταλάνε ασύστολα (καθώς η οικονοµία καταρρέει), αλλά τουλάχιστον οι διαδηλώσεις τους είναι οι πιο στυλιστικά άψογες στην ιστορία των µαζικών αγώνων -και έχουνκάνει και δώδεκα χρόνια θρησκευτικά στο σχολείο.