Ο εξαπατηθείς εξάδελφος

Ο ανταγωνισμός αναπτύχθηκε από τα πρώτα χρόνια στο κολέγιο. Όλα τα άλλα παιδάκια θαμπώνονταν με την αγαπημένη φράση του μικρού Μιχάλη: «Εμένα ο θείος μου είναι πρωθυπουργός!».

Όλα, εκτός από τον μικρό Αντώνη. Εκείνος χαμογελούσε πλάγια και απαντούσε «ναι, αλλά εμένα ο παππούς μου έχει ιδρύσει το κολέγιο!». Ο Μιχάλης ήταν αναγκασμένος να αντιμετωπίζει επί 11 συναπτά έτη το υπερατού του Αντώνη, που ευτύχησε να γεννηθεί στην οικογένεια Δελτα - Μπενάκη. Και όπως όλοι γνωρίζουν, τα παιδικά τραύματα σπανίως επουλώνονται.

Πόσω μάλλον αν βρεθεί κάποιος να τα σκαλίσει. Σαράντα χρόνια μετά ο μικρός Αντώνης, που στο ενδιάμεσο είχε γίνει Αντώνης Σαμαράς, μπήκε ξανά σφήνα στη ζωή του μικρού Μιχάλη που είχε γίνει Μιχάλης Λιάπης. Την περασμένη Πέμπτη η τελετή παράδοσης - παραλαβής στο υπουργείο Πολιτισμού έμοιαζε με αλλόκοτο deja vu για τους παλιούς τους συμμαθητές που τους έβλεπαν στις ειδήσεις.

Σαν να άκουγαν τον Μιχάλη να λέει «εμένα ο ξάδελφός μου είναι πρωθυπουργός» και τον Αντώνη να χαμογελάει πλάγια πριν πετάξει το θανατηφόρο «ναι, αλλά εμένα έκανε υπουργό Πολιτισμού στη θέση σου!».


«Ω ξάδελφε, πού είσαι;»


Παραφρασμένος ο τίτλος της ταινίας θα περιέγραφε με ακρίβεια το τρέχον επεισόδιο της ζωής του κ. Λιάπη. Μετά τα απανωτά χτυπήματα της Ζαχοπουλειάδας, την ηλεκτροπληξία της Siemens και την εκπαραθύρωση από το κυβερνητικό σχήμα, ο πρωθυπουργικός εξάδελφος θα πρέπει να νοσταλγεί την εποχή που σταδιοδρόμησε ως πρωθυπουργικός ανιψιός.

Βλέπετε, ο Μιχάλης Λιάπης, ο γιος της Αντιγόνης, της αγαπημένης αδελφής του Κωνσταντίνου Καραμανλή, πέρασε 14 σχεδόν χρόνια ως έμπιστος συνεργάτης του θείου του. Η αρχή έγινε στη Γαλλία: ο νεαρός κ. Λιάπης ήταν εκεί για σπουδές (ακόμη και τώρα αν του φωνάξετε «Michel!» θα γυρίσει...), μέχρι που μετακόμισε στη Μορμορανσί, για να συντροφεύει τον Κωνσταντίνο Καραμανλή.


Πλην όμως, ο κ. Λιάπης δεν πρέπει να ήταν και η πιο διασκεδαστική παρέα του κόσμου. Μάλλον έτσι εξηγείται αυτό που ο ίδιος είπε, πως «ο Καραμανλής, για να του κρατάω συντροφιά, με ανάγκασε κι έμαθα γκολφ!».


Εν πάση περιπτώσει, αν οι σπουδές στη Γαλλία τού άφησαν αυτό το «u» στην προφορά που συμπληρώνει ιδανικά την όλη παρουσία του, η ύπαρξη του Καραμανλή τού άφησε πολλά περισσότερα, αλλά όχι αυτό που ο ίδιος θα ήθελε.

Γιατί ο Μιχάλης Λιάπης ήταν το άτυχο από τα δύο ανίψια: ως γιος της αδελφής Αντιγόνης και όχι του αδελφού Αλέκου, κληρονόμησε την καραμανλική μύτη, τις καραμανλικές χειρονομίες, αλλά όχι το όνομα «Καραμανλής».


Κι έτσι αναγκαστικά βίωσε την αποφράδα ημέρα που από «ανιψιός» έγινε «ξάδελφος»: το 1996, και καθώς εργαζόταν στο επιτελείο του Γ. Σουφλιά, ήταν από τους τελευταίους που έμαθαν πως ο ξάδελφος Κώστας βάζει υποψηφιότητα για ηγέτης της παράταξης.


Από ανιψιός... ξάδελφος


Οταν πια ο Κώστας Καραμανλής έγινε πρωθυπουργός, ο κ. Λιάπης θα πρέπει πλέον να συνειδητοποίησε πως είναι εφ’ όρου ζωής καταδικασμένος να προσδιορίζεται βάσει οικογενειακής συγγένειας.


Το οποίο αντελήφθησαν και οι εκπρόσωποι των μέσων ενημέρωσης, και μάλλον γι’ αυτό οι περισσότερες στιγμές του που διέσωσαν από τη λήθη είναι από τις λεγόμενες «χαριτωμένες».


Από τη θητεία του στο υπουργείο Μεταφορών, ας πούμε, ξεχωρίζει η ημέρα που ταξίδεψε με ένα βαγόνι του μετρό για να το εγκαινιάσει. Στο σταθμό βγήκε απ’ το βαγόνι εκστατικός: «Εχω ταξιδέψει σε κόκπιτ αεροπλάνου!», είπε στις κάμερες. «Εχω ταξιδέψει και σε γέφυρα πλοίου! Παντού έχω ταξιδέψει! Αλλά τέτοιο ταξίδι δεν έχω ξανακάνει!».


Βεβαίως, λίγο καιρό μετά έκανε εκείνο το αλησμόνητο ταξίδι με τον Μ. Χριστοφοράκο της Siemens στο Σάλτσμπουργκ το οποίο θα πρέπει να ξεπέρασε σε συγκινήσεις και εκπλήξεις ακόμη και το Μεταξουργείο - Αγιος Αντώνιος...


Διότι όπως και ο ίδιος γνωρίζει καλά, μετά το τέλος του ταξιδιού με τη Siemens στο τρένο της κυβέρνησης ήδη τον αντιμετώπιζαν ως λαθρεπιβάτη. Απλώς στον ανασχηματισμό της Πέμπτης, που τον κατέβασαν στην αποβάθα της εξουσίας, διαπίστωσε πως το οικογενειακό εισιτήριο στο όνομα «Καραμανλής» είχε τελικώς ημερομηνία λήξεως.

Της Μαρίλης Mαργωμένου, kathimerini.gr