…Είχα ξεκινήσει από νωρίς. Πήγα πρώτα εκεί στους κοντινούς… Στου Στάη, στου Κρινακομανώλη, στου Κανονοέργη… Δεν πήγα παρακάτω γιατί ο δάσκαλος ο Γιαμούρης αντί για τον Αϊ-Βασίλη μ’ έβαζε να του πω λίγο.. Καζαντζίδη και Περπινιάδη γιατί όπως έλεγε «Να μη μπασκαθεί το κοπέλι δεν χάνει τσάκισμα…»
…Μετά ανηφόριζα για Κάψαλο.
Πήγαινα στο θείο μου τον Τρυφερομανώλη, στη γιαγιά μου την Ελένη και μετά με τα ξαδέρφια μου τα Λιανηδάκια πηγαίναμε στο «Εροντάμπελο» να τα πούμε στον πάπο μας το Μητσονικόλα…
Μέχρι να γυρίσει από το καφενείο τρώγαμε πενταράτες που μας τηγάνιζε η θεία μας η Βούλα και πειράζαμε τον.. τράο του Σιδερή…
Μετά γύριζα στσι Ροδινές από τη Λότζα…
Απόψε, εκεί στσι σκάλες του πλατάνου συνάντησα μια μεγάλη και ωραία παρέα. Ήταν οι καλαντιστές της Κωμιακής που με τις ωραίες φωνές και τα όργανά τους δώσανε πραγματικά μια άλλη νότα στο χωριό…
«Αϊ Βασίλης έρχεται Και δε μας καταδέχεται Κι απόθε κατεβαίνει Και δε μας εσυντυχαίνει
Βασίλη απόθε έρχεσαι Κι απόθε κατεβαίνεις Και δε μας εσυντυχαίνεις;
Από τη μάνα μου ‘ρχομαι Και στο σκολειό μου πάω Βάρτε μου σταυρό να φάω
Κάτσε να φας, κάτσε να πιεις Κάτσε τον πόνο σου να πεις Κάτσε να τραγουδήσεις Και να μας καλοκαρδίσεις…»
…Όταν κατάλαβα ότι είχα το κινητό στην ανοιχτή ακρόαση και άκουγε και με κοιτούσε η μισή Αθήνα, ήταν αργά…
Τους χαμογέλασα και υπερήφανα τους είπα: «Είναι τα κοπέλια του χωριού μου που λένε τον Αϊ Βασίλη»
1 σχόλιο:
Απόψε συνάντησα τους καλαντιστές της Κωμιακής…
…Είχα ξεκινήσει από νωρίς.
Πήγα πρώτα εκεί στους κοντινούς…
Στου Στάη, στου Κρινακομανώλη, στου Κανονοέργη…
Δεν πήγα παρακάτω γιατί ο δάσκαλος ο Γιαμούρης αντί για τον Αϊ-Βασίλη μ’ έβαζε να του πω λίγο.. Καζαντζίδη και Περπινιάδη γιατί όπως έλεγε «Να μη μπασκαθεί το κοπέλι δεν χάνει τσάκισμα…»
…Μετά ανηφόριζα για Κάψαλο.
Πήγαινα στο θείο μου τον Τρυφερομανώλη, στη γιαγιά μου την Ελένη και μετά με τα ξαδέρφια μου τα Λιανηδάκια πηγαίναμε στο «Εροντάμπελο» να τα πούμε στον πάπο μας το Μητσονικόλα…
Μέχρι να γυρίσει από το καφενείο τρώγαμε πενταράτες που μας τηγάνιζε η θεία μας η Βούλα και πειράζαμε τον.. τράο του Σιδερή…
Μετά γύριζα στσι Ροδινές από τη Λότζα…
Απόψε, εκεί στσι σκάλες του πλατάνου συνάντησα μια μεγάλη και ωραία παρέα.
Ήταν οι καλαντιστές της Κωμιακής που με τις ωραίες φωνές και τα όργανά τους δώσανε πραγματικά μια άλλη νότα στο χωριό…
«Αϊ Βασίλης έρχεται
Και δε μας καταδέχεται
Κι απόθε κατεβαίνει
Και δε μας εσυντυχαίνει
Βασίλη απόθε έρχεσαι
Κι απόθε κατεβαίνεις
Και δε μας εσυντυχαίνεις;
Από τη μάνα μου ‘ρχομαι
Και στο σκολειό μου πάω
Βάρτε μου σταυρό να φάω
Κάτσε να φας, κάτσε να πιεις
Κάτσε τον πόνο σου να πεις
Κάτσε να τραγουδήσεις
Και να μας καλοκαρδίσεις…»
…Όταν κατάλαβα ότι είχα το κινητό στην ανοιχτή ακρόαση και άκουγε και με κοιτούσε η μισή Αθήνα, ήταν αργά…
Τους χαμογέλασα και υπερήφανα τους είπα:
«Είναι τα κοπέλια του χωριού μου που λένε τον Αϊ Βασίλη»
ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ
Ν.Δ.Χ.
Δημοσίευση σχολίου