ΟΙ ΝΕΡΩΝΕΣ ΤΗΣ ΝΑΞΟΥ

Ο έτσι κι αλλιώς πενιχρός δασικός πλούτος του νησιού μας
αφανίζεται και οι αρμόδιοι… αγρόν αγοράζουν.

Αυτό δείχνουν οι πυρκαγιές που εκδηλώθηκαν στην Ορεινή Νάξο το Σάββατο, από γνωστή- άγνωστη αιτία, για να θυμηθούμε τον μακαρίτη Σόλωνα Γκίκα.

Αμέλεια (εγκληματική) ή εμπρησμός;

Η μια φωτιά κατέκαψε μεγάλη έκταση στο Μαύρο Βουνί της Κορώνου και στα κεραμιώτικα μέρη, γιατί λόγω της φοράς του ανέμου στράφηκε προς τα εκεί.
Η άλλη, μικρής έκτασης, εκδηλώθηκε μεταξύ Μονής και Κινιδάρου.

Οι ζημιές δεν είναι δυνατόν να υπολογιστούν, επειδή η Πυροσβεστική δεν είχε πρόσβαση στα εδάφη που είχαν παραδοθεί(κυριολεκτικά) στις φλόγες.

Ευτυχώς (!) η φωτιά μόνη της (!) άναψε το βράδυ του Σαββάτου
και μόνη της έσβησε το πρωί της Κυριακής.

Δεν μπορούμε όμως να μην κάνουμε μελαγχολικές σκέψεις για τον τρόπο που αντιμετωπίζουμε το περιβάλλον του νησιού:


-έχουμε την πολυτέλεια να καίμε έστω και ένα τετραγωνικό δασικής έκτασης;
-γιατί δεν έχουν δημιουργηθεί αντιπυρικές ζώνες;
Περιμένουμε να καταστραφεί ο τόπος ή να απειληθούν οικισμοί για να ξυπνήσουμε;
-πότε θα αντιμετωπίσουμε το πρόβλημα της βόσκησης και υπερβόσκησης;
Είναι δυνατόν να καίγεται η Νάξος το καταχείμωνο;
Και ποιοι βόσκουν εκεί πάνω;
Κάνει ανακρίσεις η Πυροσβεστική αλλά το θέμα είναι τι θα βγει.


-η απαγόρευση βόσκησης στα καμένα θα ελεγχθεί;
Και όχι μόνο από την πολιτεία αλλά και από την τοπική κοινωνία.
-πότε θα μάθουμε τι είναι δασική έκταση και ότι δεν πρέπει να υποτιμούμε τα…φρύγανα;
-αν το κλιμάκιο της Πυροσβεστικής ήταν στη Χώρα, θα προλάβαινε να δεί έστω τη λάμψη της φωτιάς;
Τουλάχιστον τώρα την είδε, μόνο που οι Νέρωνες έκαναν τη δουλειά τους.