100 χρόνια από τη γέννησή του ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ

«Η ταυτότητά του έγραφε: επάγγελμα ποιητής - κάτι διόλου τυπικό ή τυχαίο.Ο Γιάννης Ρίτσος είχε επιλέξει να είναι ποιητής πάνω και πέρα από όλα...». Ετσι αρχίζει τον μικρό, θερμό πρόλογό της στο ημερολόγιο του 2009, το οποίο εκδόθηκε για τα 100 χρόνια από τη γέννηση του ποιητή, η δημοσιογράφος και βιογράφος του Γιάννη Ρίτσου (1909-1990) Αγγελική Κώττη. «Ο Γιάννης Ρίτσος δεν κράτησε ποτέ του ημερολόγιο.Κι ωστόσο κάτω από τα ποιήματά του οι ημερομηνίες είναι εύγλωττες: για τις μετακινήσεις,τις σκέψεις,τις αμηχανίες,τις σιωπές,τις εξάρσεις,τις αντιστάσεις του» γράφει η ίδια. Ετσι το ταξίδι του Ρίτσου στον χρόνο διαγράφεται μέσα από τις ελάχιστες σημειώσεις του: Αθήνα, Καρλόβασι, Κάλαμος, Μονεμβασία, Διακοφτό, Μιλάνο, Πομπηία.
Χειρόγραφα του ποιητή με εκείνα τα μικρά, καλλιγραφικά και ολίγον... βυζαντινίζοντα γράμματα κοσμούν τις σελίδες του ημερολογίου. (Διαβάζουμε από το Ημερολόγιο εξορίας ΙΙΙ: «27 Ιανουαρίου.Είπες:/ ένα καράβι/ γραμμένο με κιμωλία/ στη μέσα πόρτα της φυλακής./ Τον ξεγελάς το θάνατο;Δεν τον ξεγελάς».) Ο ίδιος ο ποιητής, όπως σημειώνει η κυρία Κώττη, πολέμησε την ασχήμια και υπηρέτησε την ομορφιά ταγμένος πάντα με την επανάσταση, τον έρωτα και την αλήθεια. «Στην ποίηση αποτύπωσε την κάθε μέραπου ήταν για τον ίδιο πάντοτε ξεχωριστή-,τα πράγματα,τις σκέψεις,τα γεγονότα.Για την ποίηση αιχμαλώτιζε τις στιγμές,τις κατέγραφε βιαστικά ώστε αργότερα να τις μεταπλάσει αισθητικά,να τις δικαιώσει, να τις παραδώσει στο διηνεκές» γράφει. Το ημερολόγιο κοσμείται όμως και με τις πέτρες που ζωγράφιζε ο Ρίτσος με λεπτές, καθαρές γραμμές, αλλά και με φωτογραφίες του - από τις παλαιότερες ως τις τελευταίες. Την έκδοση ανέλαβε το Μουσείο Μπενάκη, στο οποίο έχουν κατατεθεί εδώ και μερικά χρόνια τα χειρόγραφά του από την κόρη του Ερη Ρίτσου και τη σύζυγό του Φαλίτσα