«…ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ ΤΟ ΚΟΜΜΑ ΜΑΣ ΝΑ ΧΑΣΕΙ…»

Ανατρέχουμε πάλι στο βιβλίο «Λαογραφικά των εκλογών» του Μανόλη Σέργη και στις εκλογές του Φεβρουαρίου 1964, που θριάμβευσε η Ένωση Κέντρου και ο Γεώργιος Παπανδρέου, με ποσοστό 52,7%.


Τα συναισθήματα θλίψης και απογοήτευσης διεκτραγωδεί η λαϊκή ποιήτρια του Γλινάδου Βαρβάρα Σέργη, που είναι παραδοσιακά ενταγμένη στην αντίθετη παράταξη:


«Είμαστε όλοι ξυπνητοί έως το μεσονύχτι
κι έπειτα μαζευτήκαμε σα ψάρια μεσ’ το δίχτυ.
Τα γόνατά μας τρέμανε, ελύγαν’ η ψυχή μας
κάτω στον ουρανίσκο μας σταμάτησ’ η φωνή μας.
Ο ένας τον άλλο κοίταζε και δίχως να μιλούμε
τον τόπο εσχεδιάζαμε που θελα να κρυφτούμε.
Τα δάκρυα στα μάτια μας δε βλέπαμε να δούμε
βρε και δεν ημπορούσαμε να υπομονευτούμε.
«Υπομονή εγνέφαμε ο ένας με τον άλλο
δεν είδατε πως χάσαμε και μέσα στο Γλινάδο;
Η λύπη καταπλάκωσε απάνω την καρδιά μας
χτυπούσανε τα δόντια μας, δεν ήβγαιν’ η μιλιά μας.
Το ράδιο εκλείσαμε, γιατί ‘χαμε πια σκάσει
ποτέ δεν περιμέναμε το κόμμα μας να χάσει.
Είμαστε μέχρι τα μισά κι ελπίδα είχαμ’ ακόμα
ποτέ δεν περιμέναμε τόση φθορά στο κόμμα.
Να δούμε πια πολιτική, χρόνια θε να περάσουν
οι γέροι θα πεθάνουνε κι οι νέοι θα γεράσουν.
Όλοι τώρα του κόμματος είμαστε πικραμένοι
εμείς που γεννηθήκαμε στο κόμμα βαφτισμένοι…»


Το μετεκλογικό αυτό μοιρολόι και οι υπερβολικοί κοπετοί από τον απλό κόσμο προσδιορίζουν τη σχέση κόμματος –αφέντη και βουλευτή-πάτρωνα με το λαό και πώς λειτουργούσε αυτή πριν 45 χρόνια στη Νάξο.

Τότε θα ερχόταν ο Παπανδρέου να πάρει τη δραχμή της…αγρότισσάς μας , όπως κινδυνολογούσε η ΕΡΕ, και γι΄αυτό ίσως η ποιήτριά μας έβαλε περισσότερο οίστρο και πόνο στη ρίμα της!
Το λαϊκό αυτό στιχούργημα φαίνεται ξένο με τη σημερινή πραγματικότητα, δείχνει όμως τη σχέση κομμάτων και κοινωνίας, την πρόσληψη της πολιτικής ήττας, την ανάγκη να ενδυναμωθεί η κοινωνία των πολιτών και να οικοδομήσει μια άλλη σχέση με την πολιτική.

Ξαναδιαβάζοντας αυτό το στιχούργημα, βρίσκω κάποιες αναλογίες με το σήμερα.