Πολλοί τελευταίως ομιλούν με ευκολία για τα ελληνικά δημόσια οικονομικά και απαιτούν εδώ και τώρα περικοπές μισθών ή γενικευμένες, απλοϊκές στη σύλληψή τους, πολιτικές.
Από καθ΄ έδρας οι πολλοί ή από άμβωνος, ωσάν καλοταϊσμένοι ιεροκήρυκες προτρέπουν σε νηστεία και προσευχή ένα πλήθος που δεν έχει ούτε τα ελάχιστα.
Ολοι αυτοί, κάτι καθηγητάδες της πλάκας και άλλοι δήθεν εμπειρογνώμονες των αγορών, αγνοούν εμφανώς ή απλώς δεν λαμβάνουν υπ΄ όψιν την ελληνική οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, προσπερνούν τι πραγματικά συμβαίνει στις παρυφές των μεγάλων αστικών κέντρων και στα χωριά της ελληνικής υπαίθρου.
Υποθέτουν ότι άπαντες, όπως και αυτοί, τρώνε με χρυσά κουτάλια ή κινούνται σε υπερπολυτελείς ζώνες, όπου το δείπνο κοστίζει όσο ένα μηνιάτικο.
Επειδή λοιπόν δεν έχουν την εικόνα, δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει λίγα χιλιόμετρα από τα υπερπροστατευμένα οικοδομήματά τους στο Ψυχικό και στην Εκάλη, δεν έχουν παρά να ζητήσουν από τον τηλεοπτικό σταθμό Μega Channel να αναμεταδώσει το χθεσινό ρεπορτάζ της πρωινής εκπομπής «Κοινωνία ώρα ΜΕGΑ» από τις λαϊκές γειτονιές του Πειραιά, από τις φτωχογειτονιές του Κερατσινίου, της Νίκαιας και του Περάματος, μήπως και κάτι ξυπνήσει μέσα τους.
Ράγιζε η καρδιά σου να βλέπεις υποσιτισμένα παιδιά, πένητες γέροντες, γερόντισσες αποστεωμένες και μεσηλίκους απογοητευμένους που έχουν ξεμείνει από δουλειά και ψευτοζούν με δανεικά και βερεσέ.
Και η πεποίθησή σου για το μοντέλο κλονιζόταν από τις ιστορίες καθημερινής ανέχειας, από τις περιγραφόμενες «βουτιές» αξιοσέβαστων ανθρώπων στα σκουπίδια για λίγα αποφάγια, από τις διηγήσεις θλιμμένων νοικοκυραίων για τα ψευτομαγειρέματα της εποχής, αλλά και για τις ριψοκίνδυνες σκέψεις γερόντων για ληστείες δίκαιες και πράξεις άνομες, τις οποίες δεν μπορούσαν να φαντασθούν ποτέ στη ζωή τους ότι θα ΄ρχόταν η στιγμή να νομιμοποιηθούν στο μυαλό τους.
Το δυστύχημα είναι ότι οι εικόνες αυτές δεν περιορίζονται στις φτωχικές ζώνες του Πειραιά. Συναντώνται πλέον παντού, συνθέτουν το παζλ της σύγχρονης Ελλάδας των πολύ μεγάλων πια αντιθέσεων, που φέρνουν δίπλα δίπλα την υπερκατανάλωση με την ανέχεια.
Είναι αλλιώτικη η Ελλάδα του 2010, απέχει πολύ από εκείνη του 2004 και ακόμη περισσότερο από εκείνη του 2000. Γι΄ αυτό και θέλει άλλες πολιτικές, πιο διεισδυτικές προσεγγίσεις και άλλο μοντέλο ανάλυσης και ανάπτυξης.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ ΤΟ ΒΗΜΑ, 19 Δεκεμβρίου 2009
Από καθ΄ έδρας οι πολλοί ή από άμβωνος, ωσάν καλοταϊσμένοι ιεροκήρυκες προτρέπουν σε νηστεία και προσευχή ένα πλήθος που δεν έχει ούτε τα ελάχιστα.
Ολοι αυτοί, κάτι καθηγητάδες της πλάκας και άλλοι δήθεν εμπειρογνώμονες των αγορών, αγνοούν εμφανώς ή απλώς δεν λαμβάνουν υπ΄ όψιν την ελληνική οικονομική και κοινωνική πραγματικότητα, προσπερνούν τι πραγματικά συμβαίνει στις παρυφές των μεγάλων αστικών κέντρων και στα χωριά της ελληνικής υπαίθρου.
Υποθέτουν ότι άπαντες, όπως και αυτοί, τρώνε με χρυσά κουτάλια ή κινούνται σε υπερπολυτελείς ζώνες, όπου το δείπνο κοστίζει όσο ένα μηνιάτικο.
Επειδή λοιπόν δεν έχουν την εικόνα, δεν γνωρίζουν τι συμβαίνει λίγα χιλιόμετρα από τα υπερπροστατευμένα οικοδομήματά τους στο Ψυχικό και στην Εκάλη, δεν έχουν παρά να ζητήσουν από τον τηλεοπτικό σταθμό Μega Channel να αναμεταδώσει το χθεσινό ρεπορτάζ της πρωινής εκπομπής «Κοινωνία ώρα ΜΕGΑ» από τις λαϊκές γειτονιές του Πειραιά, από τις φτωχογειτονιές του Κερατσινίου, της Νίκαιας και του Περάματος, μήπως και κάτι ξυπνήσει μέσα τους.
Ράγιζε η καρδιά σου να βλέπεις υποσιτισμένα παιδιά, πένητες γέροντες, γερόντισσες αποστεωμένες και μεσηλίκους απογοητευμένους που έχουν ξεμείνει από δουλειά και ψευτοζούν με δανεικά και βερεσέ.
Και η πεποίθησή σου για το μοντέλο κλονιζόταν από τις ιστορίες καθημερινής ανέχειας, από τις περιγραφόμενες «βουτιές» αξιοσέβαστων ανθρώπων στα σκουπίδια για λίγα αποφάγια, από τις διηγήσεις θλιμμένων νοικοκυραίων για τα ψευτομαγειρέματα της εποχής, αλλά και για τις ριψοκίνδυνες σκέψεις γερόντων για ληστείες δίκαιες και πράξεις άνομες, τις οποίες δεν μπορούσαν να φαντασθούν ποτέ στη ζωή τους ότι θα ΄ρχόταν η στιγμή να νομιμοποιηθούν στο μυαλό τους.
Το δυστύχημα είναι ότι οι εικόνες αυτές δεν περιορίζονται στις φτωχικές ζώνες του Πειραιά. Συναντώνται πλέον παντού, συνθέτουν το παζλ της σύγχρονης Ελλάδας των πολύ μεγάλων πια αντιθέσεων, που φέρνουν δίπλα δίπλα την υπερκατανάλωση με την ανέχεια.
Είναι αλλιώτικη η Ελλάδα του 2010, απέχει πολύ από εκείνη του 2004 και ακόμη περισσότερο από εκείνη του 2000. Γι΄ αυτό και θέλει άλλες πολιτικές, πιο διεισδυτικές προσεγγίσεις και άλλο μοντέλο ανάλυσης και ανάπτυξης.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΚΑΡΑΚΟΥΣΗΣ ΤΟ ΒΗΜΑ, 19 Δεκεμβρίου 2009
Αναρτήσεις
1 σχόλιο:
Σοβαρότερη από την κρίση που αντιμετωπίζει η οικονομία των ΗΠΑ και το σύνολο της Ε.Ε. είναι η κρίση που μαστίζει την ελληνική oικονομία. Αυτό είναι το κεντρικό συμπέρασμα της έρευνας που πραγματοποίησε η Public Issue για λογαριασμό της «Καθημερινής» και του ΣΚΑΪ. Στην ερώτηση «πώς αξιολογείτε την κρίση που αντιμετωπίζει η ελληνική οικονομία», το 84% απάντησε ότι πρόκειται για «πολύ μεγάλη κρίση», μάλιστα το ποσοστό αυτό είναι διακριτά μεγαλύτερο από το ποσοστό όσων εκτιμούν (71%) ως «πολύ μεγάλη κρίση» την παγκόσμια. Από την έρευνα προκύπτει ότι το 62% των ερωτηθέντων έχει ξοδέψει ήδη χρήματα «που είχε στην άκρη», ενώ το 84% πιστεύει ότι πρέπει «μάλλον να ενισχυθεί» η παρέμβαση του κράτους.
Στην ερώτηση εάν η συμμετοχή της χώρας μας στη Ευρωζώνη προστατεύει την οικονομία, οι Ελληνες φαίνεται ότι χάνουν την πίστη τους στο κοινό ευρωπαϊκό νόμισμα. Τον περασμένο μήνα σε αντίστοιχη ερώτηση είχαν απαντήσει σε ποσοστό 60% ότι το ευρώ «μάλλον προστατεύει» την ελληνική οικονομία. Τον Δεκέμβριο το ποσοστό αυτό μειώθηκε στο 54%, ενώ ταυτόχρονα αυξήθηκε το ποσοστό –από 18% τον Νοέμβριο στο 23% τον Δεκέμβριο– των πολιτών που πιστεύουν ότι το ευρώ «μάλλον δεν προστατεύει».
Στην ερώτηση εάν η κρίση έχει επηρεάσει την κατανάλωση των νοικοκυριών, το 79% απαντά ότι ξοδεύει λιγότερα χρήματα για την αγορά ρούχων και υποδημάτων, ενώ το 76% ξοδεύει λιγότερα χρήματα για την ψυχαγωγία και τη διασκέδασή του. Επίσης το 46% έχει περιορίσει, αναβάλει ή ακυρώσει τα σχέδιά του για διακοπές.
Ως βασικότερες συνέπειες της οικονομικής κρίσης για τον επόμενο χρόνο οι πολίτες θεωρούν την άνοδο των βασικών καταναλωτικών προϊόντων (σε ποσοστό 32%). Μάλιστα το 26% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι η κρίση στην Ελλάδα θα διαρκέσει περισσότερα από δύο χρόνια, ενώ το 22% πιστεύει ότι η κρίση θα μας ταλαιπωρεί για περισσότερα από 5 χρόνια.
Στην ερώτηση ποια είναι η καλύτερη κυβέρνηση για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης, το 38% των ερωτηθέντων θεωρεί ότι είναι το ΠΑΣΟΚ (έναντι 25% τον Νοέμβριο του 2008). Ωστόσο, τέσσερις στους δέκα ερωτηθέντες εμμένουν στην άποψη πως κανένα από τα δύο κόμματα εξουσίας δεν μπορεί να διαχειριστεί αποτελεσματικά την οικονομική κρίση.
Δημοσίευση σχολίου