Απαιτούμε, δεν επαιτούμε

Άρθρο του Μανόλη Γλέζου στην εβδομαδιαία εφημερίδα «Δρόμος της Αριστεράς»

Θράσος και αγνωμοσύνη προς τον ελληνικό λαό αποτελεί η ενορχηστρωμένη επίθεση του γερμανικού τύπου και της κυβέρνησης της Γερμανίας, η οποία εκδηλώθηκε με αφορμή την οικονομική κρίση της Ελλάδας.

Θράσος, γιατί τολμούν να μιλούν αυτοί που αιματοκύλισαν την Ελλάδα, τη διαμέλισαν ως χώρα και επιχείρησαν να εξαφανίσουν τον ελληνικό λαό με την πείνα και τις εκτελέσεις.

Ξεκίνησαν από την άλλη άκρια της Ευρώπης, χωρίς η Ελλάδα να τους έχει προκαλέσει. Δεν συνορεύουν οι δυο χώρες, συνεπώς δεν υπήρχαν συνοριακές προστριβές. Δεν είχε η Ελλάδα αρπάξει κάποια αποικία της Γερμανίας, ούτε την είχε εκτοπίσει από κάποιο ζωτικό της χώρο.

Παρόλα αυτά, ξεκίνησαν με ένα στρατό από 360.000 στρατιώτες και κατέκτησαν την Ελλάδα. Από την αρχή αποκάλυψαν τα σχέδιά τους: Διαμελισμός της χώρας και αφανισμός του λαού.

Ο διαμελισμός, σχεδιασμένος από τα πριν, εφαρμόστηκε αμέσως: Ανατολική Μακεδονία και Θράκη στη Βουλγαρία. Η Θεσπρωτία στην Αλβανία. Τα Ιόνια Νησιά, οι Κυκλάδες και η Σάμος στην Ιταλία. Και στην καρδιά της Ελλάδας το «Βασίλειο της Πίνδου». Σε κανένα άλλο μέρος της Ευρώπης δεν εφάρμοσαν παρόμοιο σχέδιο διαμελισμού.

Ο αφανισμός, σχεδιασμένος κι αυτός από τα πριν άρχισε να εφαρμόζεται αμέσως:

α) με τη μέθοδο της πείνας:

1. Άμεση διατροφή του κατοχικού στρατού: 360 χιλιάδες Γερμανοί, 60 χιλιάδες Βούλγαροι, 250 χιλιάδες Ιταλοί. Σύνολο 370 χιλιάδες στρατιώτες. Η παγκόσμια συνθήκη, έλεγε τότε ότι είναι υποχρεωμένος ένας λαός να διατρέφει το στρατό που τον κατέκτησε «εάν δύναται». Ήταν δυνατόν να θρέψει ο ελληνικός λαός 370 χιλιάδες στρατό; Κι όμως, τον τάισε...

2. Υποχρεώθηκε, επίσης, στη διατροφή του γερμανικού εκστρατευτικού σώματος στην Αφρική, το Africa corps. Κατ’ εξαίρεση, μόνο η Ελλάδα, απ’ όλα τα κράτη της Ευρώπης υποχρεώθηκε σ’ αυτή τη διατροφή.

3. Όλοι οι στρατιώτες της Βέρμαχτ ήταν εφοδιασμένοι με τα πλαστά χαρτονομίσματα, με τα οποία έκλεβαν τους έλληνες καταστηματάρχες και επαγγελματίες.

4. Με το υποχρεωτικό δάνειο, που ανάγκασαν την Ελλάδα να δώσει στη Γερμανία. Σε όλη την ιστορία της η Ελλάδα δανείζεται, από το 1828 ως σήμερα. Μια φορά την υποχρέωσαν να δανείσει, και αυτό στη χειρότερη περίοδο της ιστορίας, με 300 χιλιάδες νεκρούς από την πείνα ως τότε.

β) Με τις εκτελέσεις και τα ολοκαυτώματα.

Σε 89 ανέρχονται τα ολοκαυτώματα που διέπραξαν οι Γερμανοί στη διάρκεια της κατοχής, πέρα από τις εκτελέσεις στους δρόμους, στις φυλακές, στα στρατόπεδα και στους τόπους των εκτελέσεων.

Παρόλα αυτά, ο ελληνικός λαός δεν γονάτισε. Αντιστάθηκε, καθήλωσε, εδώ στην Ελλάδα, 13 επίλεκτες γερμανικές μεραρχίες και βοήθησε μ’ αυτόν τον τρόπο τον συμμαχικό αγώνα στη συντριβή του ναζισμού.

Αν σήμερα η Γερμανία δεν ζει κάτω από ναζιστικό καθεστώς, οφείλεται σ’ ένα βαθμό και στον ελληνικό λαό. Δεν ζητάμε γι’ αυτό να μας δοξάζουν οι Γερμανοί. Αλλά δεν ανεχόμαστε και ύβρεις. Δεν επαιτούμε, απαιτούμε η Γερμανία να εκπληρώσει τις οφειλές της προς την Ελλάδα.

1. Τις επανορθώσεις, για τις καταστροφές που προξένησε στο δημόσιο, ύψους 7 δισεκατομμυρίων 100 εκατομμυρίων δολαρίων (αγοραστικής αξίας του 1938), όπως καθόρισε η Διασυμμαχική Επιτροπή στο Παρίσι το 1945.

2. Την εξόφληση του κατοχικού δανείου, ύψους 3,5 δισεκατομμυρίων δολαρίων (αγοραστικής αξίας του 1938).

3. Την επιστροφή των αρχαιολογικών θησαυρών που έκλεψαν και λεηλάτησαν.

4. Τις αποζημιώσεις προς τα δεκάδες χιλιάδες θύματα της γερμανικής θηριωδίας.

Κι όλα αυτά ως εγγύηση, ότι δεν θα επαναλάβει η Γερμανία αυτά που έκανε στο παρελθόν.

Κι όλα αυτά, όχι για να καλυφθεί το δημοσιονομικό έλλειμμα του ελληνικού κράτους, αλλά διότι το δίκιο δεν πρέπει να υποταχθεί στην αδικία.