Η πολιτική μας αρθρογραφία

<< Οι χαμένες πατρίδες μας >>… είναι τα χαμένα χρόνια μας και οι χαμένες ευκαιρίες

Ποιητική αδεία ο τίτλος επιδιώκει να αναδείξει την τραγικότητα των χαμένων ευκαιριών στη χώρα μας.

Η << πατρίδα >> χάνεται όχι μόνο από την εδαφική συρρίκνωση αλλά και από την απαξίωση στην οποία μπορεί να οδηγηθεί από αδιέξοδες πολιτικές.

Η οικονομία, η παιδεία, ο πολιτισμός, το κοινωνικό κράτος, είναι τα πεδία που θα μπορούσε να καλλιεργηθεί ένας νέος ιδιότυπος << εθνικισμός >> για μια σύγχρονη εθνική ανεξαρτησία.

Έχουν ασκηθεί και έχουμε υποστεί δεκάδες πολιτικές λιτότητας, στο όνομα της οικονομικής εξυγίανσης και το αποτέλεσμα είναι η διαρκής χειροτέρευση και εξάρτηση.

Έχουν ασκηθεί δεκάδες πολιτικές για την αναβάθμιση της παιδείας και του κοινωνικού κράτους και το αποτέλεσμα είναι η διαρκής υποβάθμιση.

Η πολιτική του εφήμερου, των μύθων και των δογμάτων, έχει οδηγήσει τη νέα γενιά και το μέλλον της χώρας στο περιθώριο.

Στην πορεία αυτή, πέραν από τα κυβερνητικά κόμματα, δεν είναι άμοιρη και η Αριστερά, όχι βέβαια κυρίαρχα, για τον απλό λόγο ότι θεωρεί πως μπορεί να αναπαράγεται από την πολιτική αξιοποίηση των προβλημάτων και όχι από θετικές και συγκροτημένες πολιτικές.

Κάποια στιγμή θα πρέπει να θεωρήσουμε και να ορίσουμε το σημείο μηδέν για τη χώρα μας. Να θεωρήσουμε το σημείο μηδέν αφετηρία και να σχεδιάσουμε το στόχο, τα μέσα και το χρονοδιάγραμμα.

Είναι προφανές και αναγκαίο να κατατίθενται διαφορετικές πολιτικές στρατηγικές, πλην όμως όλες θα πρέπει να είναι ολοκληρωμένες με αρχή, μέση και τέλος.

Μήπως ήρθε η ώρα για μια γενική πολιτική χειραφέτηση των πολιτών απέναντι στον πολιτικό << ευκαιρισμό >> που οδηγεί σε ένα απροσδιόριστο μέλλον;

Η αποθέωση του παλιού ή η θεοποίηση του νέου, αποτελούν το πιο σίγουρο δρόμο
για αδιέξοδες πορείες, για χαμένο χρόνο και χαμένες ευκαιρίες.