Μεθαύριο είναι… Τσικνοπέμπτη

• Η λιτανεία της βασιλόπιτας έχει ξεκινήσει και θα φθάσει- πρώτα ο θεός των δημόσιων σχέσεων- μέχρι το άγιον Πάσχα…

• Αυτό το Σαββατοκύριακο έσπασε κάθε ρεκόρ: Απεραθίτες, Τριποδιώτες και Κωμιακίτες προχθές, Δαμαριωνίτες, Μελανίτες, Κεραμιώτες, Κορωνιδιάτες χθές. Συγγνώμη αν μου διαφεύγει καμιά εκδήλωση, παρόλο που έχω καλό πληροφοριοδότη. Γιατί όμως τους έχει πιάσει εφέτος τέτοια φούρια; Λέτε να φοβούνται μήπως τις πίτες τις …κόψουν (δηλαδή τις καταργήσουν) ο Παπακωνσταντίνου και ο Μπαρόζο;

• Μπα, δεν νομίζω. Το μόνο που μπορούν να κάνουν είναι να φορολογήσουν το φλουρί…

• Συμπάσχω πάντως με όσους είναι υποχρεωμένοι(;) να περιπλανώνται από πίτα σε πίτα για να ανανεώνουν τη δημόσια παρουσία τους σε ένα κοινό που δεν είναι πάντα το αναμενόμενο. Δεν μπορώ όμως να τους αποτρέψω από την εκπλήρωση του καθήκοντος, όπως αυτοί το εννοούν...

• Στους Κωμιακίτες έμαθα ότι ήταν και ο Μαν. Γλέζος…

• Ο Μαράκης έχει πάρει σβάρνα τις τελετές κοπής της βασιλόπιτας των ναξιώτικων συλλόγων της Αθήνας. Όπως μου λένε παρών δήλωνε και ο Μαν. Μαργαρίτης, συνοδεύοντας τον τομεάρχη Βρούτση. Ποιος κατόπιν τούτου μπορεί να αμφισβητήσει το δίδυμο των προσεχών δημοτικών εκλογών, που αρχίζει να διαμορφώνεται;

• Το ερώτημα είναι: ποιος θα είναι ο «Καλλικράτης» του Δήμου Ναξίων;

• Τώρα αν μεταξύ ενός κομματιού νόστιμης πλην χολιστερινούχου πίτας και του πατροπαράδοτου γλεντιού μεσολαβήσει και ένας δεκάρικος υποσχέσεων και παχιών λόγων, ε, αυτό να το εντάξετε στα ήθη και έθιμα της λαϊκής και πολιτικής μας κουλτούρας, που δεν μπορεί καμιά Ένωση και κανένας Τρισέ να μας ξεριζώσει…

• Προσοχή όμως γιατί το νέο κύμα της νέας γρίπης χτυπά τις πόρτες και των συλλόγων και των ξενοδοχείων που θυσιάζονται οι βασιλόπιτες. Δε λογαριάζει η αθεόφοβη ούτε την ανάγκη σύσφιγξης των δεσμών και των σχέσεων σε μια μελαγχολική εποχή που η συλλογικότητα κλυδωνίζεται...

• Όταν μάλιστα σε αυτές τις λαο-συνάξεις ο ενικός ψίθυρος γίνεται πληθυντικός, όπως θα έλεγε ο Μάρκος Μέσκος, από τις σημαντικότερες μεταπολεμικές ποιητικές φωνές της Θεσσαλονίκης.

• Έγραψα για τη νέα γρίπη-όπως λέμε νέα δημοκρατία;- και θυμήθηκα τον καιρό που την τρέφει. Χειμώνιασε αργά και κατά λάθος. Τα μποφόρ είναι πολλά, εδώ σαρταίνουν στην παραλία, «κατέναντι του αγρίως μαινομένου πελάγους», κατά τον Παπαδιαμάντη και ο αέρας λυσσομανά.

• Κάπου διάβασα ότι οι αρκούδες στη Βόρεια Ελλάδα παραμένουν ξύπνιες και δραστήριες, ενώ θα έπρεπε να βρίσκονται σε λήθαργο από τα τέλη Οκτωβρίου. Και εδώ το ίδιο συμβαίνει.

• Επίσης, οι καλλιέργειες έχουν απορρυθμιστεί εντελώς. Ροδακινιές, δαμασκηνιές και αχλαδιές έχουν ήδη ανθίσει σε πολλές περιοχές. Οι προσβολές στα λάχανα από βακτήρια και «εισαγόμενα» έντομα αυξήθηκαν Γενάρη μήνα. Εδώ έχει απορρυθμιστεί η κοινωνία και τα μυαλά των ανθρώπων, η φύση θα έμενε πίσω;

• Το Σάββατο έγραψε το ΒΗΜΑ (ΒΗΜΑτοδότης) ότι « ο κ. Ι. Μανώλης εξακολουθεί να ασχολείται με τα συνδικαλιστικά και τα νεοδημοκρατικά παρ΄ ότι εκτός Βουλής. Μου λένε ότι η πολυπραγμοσύνη του κ. Μανώλη στο πεδίο των συνδικαλιστών έχει ενοχλήσει τον αρμόδιο τομεάρχη κ. Ι. Βρούτση. Δεν είναι όλα αυτά μια απόδειξη ότι η χώρα διαθέτει αστείρευτες δυνάμεις;». Είμαστε δίπλα στο Γιάννη μας σ’ αυτές τις δύσκολες στιγμές που περνά.

• Ποιος δεν έχει διαβάσει τις «Δέκα ημέρες που συγκλόνισαν τον κόσμο» του Τζον Ριντ; Τώρα βιώσαμε τις εκατό μέρες που συγκλόνισαν την Ελλάδα. Και έχουμε δρόμο μπροστά μας…

• Πώς το είπε ο Γιώργος; Ορθοπεταλιά… Και όποιος δεν ξέρει ποδήλατο; Κλάφτα Χαράλαμπε…

• Εγώ «Παίρνω ένα ποδήλατο και φεύγω για το αδύνατο», που τραγουδά ο Μακεδόνας.

• Κατά τα άλλα, αν η μισή μου καρδιά είναι εδώ πέρα, η άλλη μισή στην Αϊτή βρίσκεται.