Μήπως ξεχάσαμε το Νικηφόρο;

Οι εξαντλητικοί ρυθμοί του Δ.Ν.Τ.
και το φάσμα της περιρρέουσας φτώχειας,
αποδυνάμωσαν φαίνεται τις αντιστάσεις μας …
Κρίμα…

Χτες 22 Μαΐου έκλεισαν 43 χρόνια από την αποφράδα εκείνη μέρα της άγριας δολοφονίας του ΝΙΚΗΦΟΡΟΥ ΜΑΝΔΗΛΑΡΑ από τους επί κεφαλής της χούντας των συνταγματαρχών.
Στις 22 Μαΐου 1967 βρέθηκε το πτώμα του στην ακτή Γενναδίου Ρόδου, με βαριά τραύματα στο κεφάλι, την καρδιά και χωρίς σημάδια πνιγμού.
Μας το θύμισε ο κ. Νίκος Ι. Λεβογιάννης και τον ευχαριστούμε πολύ.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ και ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ στη ΝΑΞΟ

43 χρόνια απ’ τη δολοφονία του Νικηφόρου Μανδηλαρά

για να μην ξεχνάμε: «Το εκβρασθέν εις Ρόδον πτώμα εξηκριβώθη ότι
ανήκει εις τον δικηγόρον Μανδηλαράν». Αθηναϊκές εφημερίδες 24 Μαΐου 1967

γράφει ο φιλόλογος-πρώην Βουλευτής Νίκος Ι. Λεβογιάννης

Ξημερώματα της 21 Απριλίου 1967, όταν τα τανκς της απριλιανής χούντας «κατέβαιναν» στη λεωφόρο Αλεξάνδρας, για να αλυσοδέσουν τον ελληνικό λαό, ο Νικηφόρος Μανδηλαράς, που έμενε σε διαμέρισμα στον αριθμό 52 της λεωφόρου, μόλις πληροφορείται ότι έγινε στρατιωτικό πραξικόπημα, φεύγει απ’ το σπίτι του, προκειμένου να αποφύγει τη σύλληψη και καταφεύγει σε γειτονικό σπίτι φίλου του στρατιωτικού. Τρία σπίτια-κρυσφύγετα άλλαξε ο Μανδηλαράς από τα ξημερώματα της 21ης Απριλίου μέχρι το μοιραίο βράδυ της 16ης Μαΐου, που βρέθηκε στην καμπίνα -φυλακή του, στο μοιραίο εμπορικό πλοίο «RITA V», προκειμένου να φύγει στο εξωτερικό.

Το βράδυ της 16ης Μαΐου 1967 ο Μανδηλαράς επιβιβάζεται στο πλοίο συνοδευόμενος από τον πλοίαρχο. Την ώρα της επιβίβασης ουδείς τους αντελήφθη. Το πλοίο αναχώρησε το μεσημέρι της επόμενης μέρας 17 Μαΐου. Από την ώρα της επιβίβασής του ο Νικηφόρος ουσιαστικά βρίσκεται στα χέρια των ανθρώπων της χούντας και ουδείς μέχρι σήμερα (43 χρόνια μετά) γνωρίζει τι ακριβώς συνέβη μέχρι το πρωί της 22 Μαΐου 1967, που βρέθηκε το πτώμα του από ψαράδες στην ακτή Γενναδίου της Ρόδου. Όλα τα γνωστά στοιχεία δείχνουν ότι η επιβίβαση και παρουσία του στο πλοίο ήταν εκ των προτέρων γνωστά στην ηγεσία της χούντας. Όλα δείχνουν ότι εάν ο πλοίαρχος δεν συμμετείχε στην παγίδα που η χούντα έστησε στον Μανδηλαρά, το σχέδιο της δολοφονίας του θα αποτύγχανε. Ο πλοίαρχος μπορούσε να μην υπακούσει στις εντολές του Υπουργείου, όταν έπλεε ανοιχτά της Ρόδου και να οδηγήσει το πλοίο στα διεθνή ύδατα μέσα στα οποία να συνεχίσει απρόσκοπτα το ταξίδι του προς την Κύπρο.

Η χούντα ήθελε τον Μανδηλαρά νεκρό, γι’ αυτό και ουδέποτε ανακοίνωσε τη σύλληψή του, πριν ή μετά την επιβίβασή του στο μοιραίο πλοίο, γιατί τότε δεν θα μπορούσαν να τον δολοφονήσουν. Στόχος τους ήταν να φανεί η δολοφονία ως ατύχημα και αυτό τελικά πέτυχαν. Τον εκτέλεσαν πάνω στο πλοίο ή μόλις βγήκε κολυμπώντας στην ακτή της Ρόδου. Διέπραξαν έτσι ένα έγκλημα το οποίο 43 χρόνια μετά δεν κατέστη δυνατό να εξιχνιαστεί, ενώ οι στρατιωτικοί φυσικοί και ηθικοί αυτουργοί της στυγερής δολοφονίας δεν βρίσκονται πλέον στη ζωή, πλην του Παττακού, ο οποίος σίγουρα γνωρίζει τι ακριβώς συνέβη με τον Μανδηλαρά.

Το ελλιπέστατο σχέδιο διαφυγής του Νικηφόρου με το μοιραίο πλοίο ήταν γνωστά εκ των προτέρων στη χούντα, ηγετικά στελέχη της οποίας επόπτευαν στη σύλληψη και εκτέλεση του Μανδηλαρά (έχει γίνει λόγος για τους συνταγματάρχες Ι. Λαδά και Κ. Παπαδόπουλο, αδελφό του δικτάτορα). Είναι γνωστό εξ άλλου ότι από το απόγευμα της 16ης Μαΐου, που επιβιβάστηκε στο πλοίο ο Μανδηλαράς, έκανε την εμφάνισή του σ’ αυτό πράκτορας της ΚΥΠ, πιθανώς γυναίκα.

Σύμφωνα με όσα κατέθεσε ο πλοίαρχος, έδειξε στον Μανδηλαρά το πρώτο σήμα του Υ.Ε.Ν. και τον ρώτησε εάν κάποιοι γνώριζαν για την αναχώρησή του. Εκείνος απάντησε αρνητικά. Ο πλοίαρχος Π. Πόταγας στην κατάθεσή του στο λιμεναρχείο Ρόδου αναφέρει ότι μετά από τα αλλεπάλληλα σήματα του Υ.Ε.Ν. για να πλεύσει προς τη Ρόδο και την απόφασή του να υπακούσει, ο Μανδηλαράς του ζήτησε να τον αφήσει να πέσει στη θάλασσα. Στις 11 20΄ το βράδυ της 21ης Μαΐου 1967 κατέβηκε με σχοινί στη θάλασσα και τον είδε που κολυμπούσε προς την ακτή.

Το πρωί της 22 Μαΐου 1967 ντόπιοι ψαράδες βρήκαν στην παραλία Γεννάδι, στις Ν.Δ. ακτές της Ρόδου, όχι μακριά από το νησάκι Παξιμάδα, το πτώμα του Νικηφόρου Μανδηλαρά σε απόσταση 12 μέτρων από το κύμα. Ειδοποιήθηκε η Χωροφυλακή, που βρισκόταν ήδη σε επιφυλακή πολύ πριν βρεθεί το πτώμα και έφθασε επί τόπου.
Την Τρίτη 23 Μαΐου 1967 στις εφημερίδες της Ρόδου γράφτηκε η παρακάτω είδηση: «εκ γενομένης ερεύνης προς εξακρίβωσιν της ταυτότητος αυτού (του πτώματος που εξεβράσθη) δεν προέκυψαν θετικά στοιχεία. Εικάζεται όμως ότι πρόκειται περί του δικηγόρου Αθηνών Νικηφόρου Μανδηλαρά» . Τον αναγνώρισαν από τη βέρα του που έγραφε «Άσπα 1956».

Την επομένη 24 Μαΐου 1967 πέρασε η είδηση στα ψιλά γράμματα των Αθηναϊκών εφημερίδων: «Κατ’ αναφοράν του κεντρικού Λιμεναρχείου Ρόδου προς το Υπουργείον Εμπορικής Ναυτιλίας, εξεβράσθη χθες την πρωίαν εις τας ακτάς της νήσου πτώμα ανδρός αγνώστου ταυτότητος, ηλικίας περίπου 40-45 ετών, ύψους 1,70 μ. περίπου. Ενεργούνται ανακρίσεις». Προηγουμένως ξένοι ραδιοφωνικοί σταθμοί, το BBC, η Ντόϊτσε Βέλε, ο ραδιοφωνικός σταθμός Μόσχας κ.α. είχαν μεταδώσει την τραγική είδηση και ανέφεραν ότι το πτώμα ανήκει στον δικηγόρο Νικηφόρο Μανδηλαρά.

Στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ» στις 24 Μαΐου 1967 η είδηση παρουσιάστηκε με τον τίτλο: «Το εκβρασθέν εις Ρόδον πτώμα εξηκριβώθη ότι ανήκει εις τον δικηγόρον Μανδηλαράν».

Η ναξιώτικη εφημερίδα «Ναξιακόν Μέλλον» έγραφε τον Μάιο του 1967 για τη δολοφονία του Νικηφόρου Μανδηλαρά: «Ο θάνατος του Νικηφόρου Μανδηλαρά επήλθεν συνεπεία πνιγμού. Ως δικηγόρος ο ατυχής Μανδηλαράς είχεν επιδοθή ιδία εις τα ποινικά, διά τα οποία διέθετε τα προσόντα της ευγλωττίας και της μαχητικότητος. Ασφαλώς δε θα ηδύνατο να ευδοκιμήση ως δικηγόρος-ποινικολόγος, αν αφοσιώνετο εις την δικηγορίαν και δεν κατελαμβάνετο τόσον ενωρίς από το πάθος της πολιτικής, την οποίαν σημειωτέον ήσκει με αδιαλαξίαν, πείσμα και μαχητικότητα και η οποία τελικώς τον ωδήγησε τόσον πρόωρα εις τον θάνατον». Παρόμοιο σχόλιο δημοσιεύτηκε και από την εφημερίδα «Ναξιακή Πρόοδος» στις 26 Ιουνίου 1967… «…ικανός δικηγόρος, με προσόντα δυνάμενα να τον αναδείξουν ως ποινικολόγο, διέθετεν όμως την δραστηριότητά του εις πολιτικούς αγώνας»!!!

Σύμφωνα λοιπόν με τις δυο αυτές ναξιακές εφημερίδες (ο εκδότης της πρώτης ήταν τότε εν ενεργεία στρατοδίκης), ο Μανδηλαράς, ούτε λίγο, ούτε πολύ, δεν…δολοφονήθηκε!!!

(Στο βιβλίο του Ν. Λεβογιάννη: «Νεότερη Ιστορία της Νάξου τ. Α΄», σε 80 σελίδες, γίνεται πλήρης και αναλυτική αναφορά στη ζωή, τη δράση, τις ιδέες, τους αγώνες του Νικηφόρου Μανδηλαρά και φωτίζονται πολλές πτυχές της στυγερής δολοφονίας του).

Δημοσιεύτηκε στην τελευταία έκδοση της «ΜΑΣΚΑΣ»