Από τη θεωρεία στην πράξη…

… δεν είναι «δυο δάχτυλα και κάτι»,
είναι μεγάλη απόσταση Γιώργο…

Οι επικοινωνιολόγοι, οι λογογράφοι, οι image makers, έχουν ολοκληρώσει το έργο τους, με εξαιρετική επιτυχία θα λέγαμε.

Τώρα μπήκαμε για τα καλά στο «δια ταύτα», στη διαχείριση δηλαδή πραγματικών καταστάσεων και όχι σε ασκήσεις «επί χάρτου».

Με απλά λόγια «τώρα αρχίζουν τα δύσκολα» ή για να είμαστε στο πνεύμα των ημερών «τώρα αρχίζει η μάχη του… σοσιαλισμού, απέναντι στη … βαρβαρότητα».

Μια πρώτη αίσθηση είναι ότι ακόμα τραβάμε κουπί στη βάρκα της… ελπίδας!

Εκείνο που μας προβληματίζει,
για να μην πούμε μας τρομάζει,
είναι η παρατεταμένη πολιτική ασυλία από τα διάφορα «κέντρα»
και .. παράκεντρα…

Και επειδή εκκρεμούν και πρέπει να διευθετηθούν μείζονος σημασίας εθνικά θέματα, και να θεσμοθετηθούν σημαντικές διαρθρωτικές και διοικητικές μεταβολές, καλό θα είναι αυτό να γίνει, αν όχι με τη … μεγαλύτερη δυνατή κοινωνική συναίνεση, τουλάχιστον με τις μικρότερες αντιδράσεις.

Οι χάντρες και τα καθρεφτάκια που θα προσφερθούν στους ιθαγενείς, δε νομίζουμε ότι είναι ικανά να ξεκινήσουν τον επινίκιο χορό της χαράς, γύρο από τη φωτιά που έχουν ανάψει οι έμποροι του φόβου και της ελπίδας…

Κάτι μας λέει ότι από τις 5 Νοέμβρη που επί τέλους θα ανοίξει η Βουλή και θα ξεκινήσει το νομοθετικό έργο, μαζί με τη βαρυχειμωνιά θα έρθει και η γκρίζα καθημερινότητα.

Με νούμερα που δεν βγαίνουν,
με λεφτά που τελικά δεν υπάρχουν,
με αλήθειες που δεν κρύβονται
και με ψέματα που δεν δρουν πλέον παρηγορητικά…

Οι… άλλοι κάνουν διάλλειμα, τακτοποιούν τα χειμωνιάτικα στη ντουλάπα, ψάχνουν για το νέο αρχηγό τους και περιμένουν να τους στρώσουν το χαλί…