Τετάρτη 14 Οκτωβρίου 2009

Πρέπει να είναι κάθε μέρα…


Στις 15 Οκτωβρίου, κάθε χρόνο,
είναι η παγκόσμια ημέρα του Λευκού Μπαστουνιού:

Το λευκό μπαστούνι, είναι το τεχνικό βοήθημα που χρησιμοποιούν τα άτομα με πρόβλημα όρασης για να εντοπίζουν και να αποφεύγουν τα εμπόδια στην πορεία τους, στην προσπάθεια τους να κινούνται μόνοι, ανεξάρτητοι και με ασφάλεια.

Δεν βλέπω, βλέπεις όμως εσύ: Θέλεις να με βοηθήσεις;;;
Τότε, διάβασε τα παρακάτω και να ξέρεις πως αν κάτι θυμάσαι απ’ αυτά όταν κάπου, κάποτε, τυχαία ή για κάποιο λόγο με συναντήσεις, θα με κάνεις να νιώσω άνετα, δίνοντας μου αυτό ακριβώς που χρειάζομαι…

Όταν με συναντήσεις μπορείς να με βοηθήσεις αν θυμηθείς τα παρακάτω:

1. μόνο εμείς οι τυφλοί κρατάμε λευκό μπαστούνι και αυτό για να περπατάμε με ασφάλεια, όχι για να ξεχωρίζουμε, να παίζουμε, να μας δείχνουν ή να ζητιανεύουμε.

2. είμαι ένας συνηθισμένος άνθρωπος αλλά τυφλός. Μη με ......... μεταχειρίζεσαι σαν παιδάκι. Μεγαλώνω, παίζω, τρέχω, διαβάζω, γράφω, σπουδάζω, δουλεύω, παθιάζομαι, κλαίω, γελάω, ερωτεύομαι, θυμώνω, «σερφάρω», κάνω chat,…,όπως ΕΣΥ!

3. πιο εύκολα θα περπατήσω μαζί σου, παρά με το μπαστούνι ή με το σκύλο μου. Όμως, μη με πιάνεις από τον ώμο ή απ’το μπράτσο. άσε με να πιάσω εγώ το δικό σου μπράτσο: Έτσι θα νιώθω (=θα ξέρω) πότε σταματάς, πότε στρίβεις, πότε ανεβαίνεις ή κατεβαίνεις.


4. Μη ρωτάς τον συνοδό μου: «Πώς τον λένε;», «Τι θέλει να ψωνίσει;», «Ποιο φαγητό του αρέσει;», «Που θέλει να πάει;», «Πώς γράφει και διαβάζει;», «Πώς μπορεί;»,… Ρώτησε εμένα, ξέρω και εγώ να σου απαντήσω! Χρησιμοποίησε τον κανονικό τόνο της φωνής σου, όπως μιλάς στους άλλους μίλα και σε εμένα.



5. Μην αποφεύγεις τις λέξεις «βλέπω», «κοιτάζω», «τυφλός» κλπ., τις μεταχειρίζομαι και εγώ. Βλέπω με τα χέρια μου: βλέπω για μένα= αγγίζω, ακούω, μυρίζω, καταλαβαίνω, αισθάνομαι…



6. Σύστησε με στους άλλους, ακόμη και στα παιδιά. Θέλω να γνωρίσω ποιος είναι στην τάξη ή στο δωμάτιο μαζί μου. Μίλησε μου όταν μπαίνεις. Πες μου πως φεύγεις: με φέρνεις σε μεγάλη αμηχανία αν μ’αφήνεις να μιλάω με κάποιον που δεν είναι κοντά μου…

7. Οδήγησε το χέρι μου σε μια καρέκλα. Πες μου που είναι η πόρτα στο δωμάτιο, το αποχωρητήριο, το παράθυρο κλπ. Και αν υπάρχουν εμπόδια ή πράγματα στο πάτωμα. Δε θέλω να κάνω ζημιές, γιατί μπορώ να μην κάνω ζημιές.


8. Βοήθησε με διακριτικά στο τραπέζι και πες μου για το φαγητό στο πιάτο μου. Χρησιμοποίησε το πιάτο μου σαν «ρολόι» και πες μου σε ποια «ώρα» είναι το κάθε είδος του φαγητού μου, π.χ «Το κρέας σου είναι στο Έξι».
Κοίτα το ποτήρι μου να είναι δίπλα στο πιάτο μου και πες μου αν είναι στο δεξί ή στο αριστερό μου χέρι, για να το…»δω» και εγώ όταν το χρειαστώ.



9. Μου αρέσουν οι αθλητικές εκδηλώσεις, το θέατρο και ο κινηματογράφος, φτάνει να με βοηθάς να καταλαβαίνω τι γίνεται διαβάζοντας/περιγράφοντας μου όσα δεν μπορώ να δω.


10. Μου αρέσουν οι εκδρομές και τα πάρτι. Πάρε με στην παρέα σου και γνώρισε με στους καλεσμένους σου.



11. Ξέρω να συμπεριφέρομαι. Αν υστερώ σε κάτι βοήθησε με. Δε θέλω τον οίκτο σου αλλά τη φιλία σου! Μη μιλάς για τη «θαυματουργό αντίληψη» των τυφλών. Μην ξεχνάς ότι όσα έμαθα είναι αποτέλεσμα σκληρής προσπάθειας και εργασίας…



12. Αν είσαι περίεργος θα μιλήσω μαζί σου για το πρόβλημα μου αλλά όχι μόνο γι’αυτό, γιατί για μένα είναι μια παλιά ιστορία! Έχω τόσα άλλα ενδιαφέροντα, χόμπι και απορίες όπως και εσύ!


Δώσε τώρα άλλα δύο λεπτά απ’τον χρόνο σου και προώθησε αυτό το email στους γνωστούς σου, στους φίλους σου. Σε δύο λεπτά, ενημερώνεις σωστά, για μια ζωή!!!

Για παραπάνω πληροφορίες, απορίες, σχόλια, κουβέντα, στείλε μου ένα email στο evavgoul@otenet.gr και πες μου, ότι θες.
Μη διστάσεις, μη ντραπείς και ας μην γνωριζόμαστε… Αν μάθεις κάνεις την αρχή! Και η αρχή είναι το ήμισυ του παντός!!!



Βαγγέλης Αυγουλάς

4οετής Φοιτητής της Νομικής Σχολής Αθηνών,

Μέλος της Διεθνούς οργάνωσης για νέους με προβλήματα όρασης VIEWS (Visually Impaired Education and Work Support)

Μέλος της Επιτροπής Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών.
από το ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΑΦΕΝΕΙΟ

2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

"ΒΛΕΠΟΥΜΕ ΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ΤΩΝ ΣΥΜΜΑΘΗΤΩΝ ΜΑΣ"

«Στο μάθημα των Καλλιτεχνικών όταν τα άλλα παιδιά ζωγράφιζαν, εμείς που δεν βλέπαμε πλάθαμε διάφορα πράγματα με την πλαστελίνη. Πάντα βρίσκαμε εναλλακτικές λύσεις ώστε να συμμετέχουμε ουσιαστικά». O Βαγγέλης Αυγουλάς... είναι απόφοιτος του 35ου Δημοτικού Σχολείου Πειραιά, τελειόφοιτος της Νομικής Σχολής Αθηνών, εκλεγμένο μέλος της Διεθνούς οργάνωσης για νέους με προβλήματα όρασης (VΙΕWS), καθώς και μέλος της Επιτροπής Νεολαίας του Πανελληνίου Συνδέσμου Τυφλών. «Πηγαίνοντας σε ένα σχολείο σαν το 35ο, έμαθα να κυνηγάω τους στόχους μου και να κάνω την τύφλωση εφαλτήριο για την υπόλοιπη ζωή μου», λέει ο 22χρονος και θυμάται έναν συμμαθητή του στο δημοτικό, με προβλήματα όρασης ο οποίος έφυγε από την Κρήτη όπου ζούσε μόνιμα και ήρθε να ζήσει στην Αθήνα ώστε να φοιτήσει στο συγκεκριμένο σχολείο και να αποκτήσει τη στοιχειώδη εκπαίδευση. Μετά γύρισε πίσω. «Στόχος μας είναι τα παιδιά που έχουν προβλήματα όρασης να συμμετέχουν σε όλες τις εκδηλώσεις και δραστηριότητες του σχολείου. Ως προτεραιότητα έχουμε να τονώσουμε το συναίσθημά τους, να μην αισθάνονται μειονεκτικά για το πρόβλημα που αντιμετωπίζουν και να κοινωνικοποιηθούν άμεσα», αναφέρει ο κ. Αλέξης Γκλίνος, δάσκαλος Ειδικής Αγωγής στο 35ο Δημοτικό Πειραιά που εδώ και 20 χρόνια διδάσκει σε τμήματα ένταξης- συνεκπαίδευσης τυφλών. Σε περίπτωση που κάποιο παιδί δυσκολευτεί, ο κ. Γκλίνος βρίσκεται μέσα στην αίθουσα μαζί με τον δάσκαλο της τάξης και είναι δίπλα του για να το βοηθήσει. «Σε ό,τι αφορά το διδακτικό κομμάτι προσπαθούμε να μην υπάρχει απώλεια γνώσεων λόγω των γρήγορων ρυθμών. Για οτιδήποτε χρειαστεί ή δεν καταλαβαίνει ένα παιδί, είμαι εκεί να το βοηθήσω» λέει χαρακτηριστικά. Η παρουσία ενός δασκάλου Ειδικής Αγωγής έχει καταλυτική σημασία για τα παιδιά με προβλήματα όρασης. «Αν δεν είχα την εμπειρία από το συγκεκριμένο σχολείο, δεν ξέρω αν θα κατάφερνα όλα όσα έχω κάνει μέχρι τώρα» λέει ο Βαγγέλης Αυγουλάς και τονίζει ότι πηγαίνοντας στο γυμνάσιο, ήξερε πλέον πώς να κερδίσει τον σεβασμό των άλλων, πώς να είναι ενεργό μέλος της τάξης και της κοινωνίας. «Όπως και τα άλλα παιδιά χωρίς όραση, έτσι κι εγώ, δεν θέλουμε να μας χαρίζουν ποτέ κάτι λόγω αυτού του γεγονότος. Όλα θέλουμε να κερδίζονται με την αξία μας και μέσα από την προσπάθειά μας». Στο πρώτο θρανίο Ανάμεσα στους μαθητές της ΣΤ΄ τάξης βρίσκεται ένα κορίτσι με πρόβλημα όρασης, η Διονυσία. Καθισμένη στο πρώτο θρανίο της τάξης, παρέα με μια φίλη της και τη σιγουριά ότι ο δάσκαλος Ειδικής Αγωγής θα είναι κοντά της για ό,τι χρειαστεί, δείχνει να απολαμβάνει το μάθημα και να αισθάνεται το ίδιο άνετα με τους βλέποντες συμμαθητές της. Μόλις χτυπήσει το κουδούνι βγαίνει χαμογελαστή στο προαύλιο και παίζει μαζί τους. «Τα παιδιά έχουν έμφυτο το στοιχείο της επικοινωνίας, οι μεγάλοι έχουν το πρόβλημα. Υπάρχει σεβασμός μεταξύ τους, αλληλοβοηθούνται, ανταλλάσσουν απόψεις και συμμετέχουν ισάξια σε όλες τις δραστηριότητες», λέει ο κ. Γκλίνος. Κάθε χρόνο την 15η Οκτωβρίου, την Παγκόσμια Ημέρα Λευκού Μπαστουνιού, το 35ο Δημοτικό Πειραιά οργανώνει εκδήλωση προς τιμήν των παιδιών με προβλήματα όρασης. «Είναι μία ανοιχτή εκδήλωση στην Πλατεία Κοραή από τις 9 το πρωί μέχρι τις 12 το μεσημέρι- θα γίνει αύριο. Συμμετέχουν όλα τα παιδιά του σχολείου μας καθώς και άλλα δημοτικά, γυμνάσια και λύκεια απ΄ όλη την Αττική. Θέλουμε με αυτό τον τρόπο να δείξουμε σε όλο τον κόσμο πώς λειτουργούν τα παιδιά, πώς γράφουν, πώς διαβάζουν και πώς συμμετέχουν ενεργά σε όλες τις δραστηριότητες», επισημαίνει ο δάσκαλος Ειδικής Αγωγής.

Αγγελική Καραγεώργου

(από ΤΑ ΝΕΑ)

Ανώνυμος είπε...

Με καθηλώσατε. Μπράβο.Μάλλον εγώ ήμουνα τυφλός.